Schrift als
mensen gaan
boek van
lezen
Confessionele
vereniging groeit
Verdere
discussie
over
Brazilië
COMMENTAAR
Piraten
Antillen
BEROEPINGSWERK
Een woord voor vandaag
Nieuw gezick
van Conciliu
Groep architect^
splitst zich af;
Prof. dr. H. Berkhof, hoogleraar
vanwege de hervormde kerk
aan de rijksuniversiteit te Lei
den, gaat in zijn hier gepubli
ceerde artikel in op de bijdrage
van dr. R. J. Mooi in het Zon
dagsblad van 15 mei j.l., die
getiteld was: Gereformeerde
I synode in de klem tussen waar
heid en eenheid.
door prof. dr. H. Berkhof
Het probleem van het Schriftgezag speelt in Nederland een grote rob vooral in de kerken van ge
reformeerde signatuur. Velen in binnen- en buitenland halen daar glimlachend hun schouders over op.
Ze beschouwen de hele kwestie als een typisch-Nederlands binnenbrandje dat op het slagveld van de
wereldwijde oecumene niet eens wordt opgemerkt.
Maar dan vergissen ze zich. Juist de laatste jaren is dit probleem in de afdeling Geloof en Kerk
orde van de Wereldraad van Kerken centraal komen te staan. Samen met rooms-katholieke theologen
is er hard op gestudeerd. Op de conferentie in Leuven (augustus a.s.) wordt een eerste rapport ge
presenteerd. Men ontdekt overal dat in de grote vragen die ons sinds de Verlichting en de secularisatie
zijn voorgelegd, het Schriftgezag een «entrale rol speelt. Christen-zijn betekent in deze wereld dat
men aan die verzameling boeken die we .bijbel' noemeneen beslissend gezag toekent voor onze verhou
ding tot God, tot de naaste, de samenleving en de toekomst. Wie dat niet meer doet, heeft het chris
ten-zijn opgegeven.
Het is dus geen speciaal probleem
van de gereformeerde confessie in
Nederland. Toch is het geen wonder
dat dit vraagstuk bij ons op zulk een
aparte wijze en in zulk een hevigheid
aan de orde is. Wij zitten nu eenmaal
opgescheept met een historische hy
potheek die de andere kerken zo niet
hebben. Juist de gereformeerden of
hervormden zijn er sinds de tweede
helft van de 16e eeuw op uit geweest
om de onfeilbaarheid van de bijbel te
bewijzen op dezelfde manier als
waarop hun rooms-katholieke tegen
standers de onfeilbaarheid van de
kerk bewezen. Om het bewijs slui
tend te krijgen, werd in 1675 in Zwit
serland zelfs geformuleerd, dat alle
klinkers en medeklinkers van de
overgeleverde hebreeuwse tekst geïn
spireerd moesten zijn. Immers, als je
dat gaat betwijfelen, waar blijf je
dan?
Maar zo bleef men ook nergens!
Vanaf 1675 zijn we op de terugtocht
en moeten we onder de druk van de
duidelijke feiten van steeds meer uit
spraken en voorstellingen in de bijbel
erkennen dat ze geen rechtstreekse
goddelijke mededeling zijn, maar ge
daan zijn door mensen die op dezelf
de wijze kinderen van hun tijd wa
ren als wij het zijn van de onze. Zo
kwamen we allen op een hellend vlak
waarop we ons probeerden schrap te
zetten door te spreken van „organi
sche inspiratie", „Gods Woord in de
bijbel", het blijvende tegenover het
tijdgebondene. de bedoeling of de
..kerugmatische strekking" die van
haar „inkleding"* moet worden ont
daan, enz. Het zijn echter alle achter
hoedegevechten, waarbij wij in de
verdediging zijn gedrongen. Elke uit
spraak in dit kader moet een zwak
compromis lijken, dat van rechts en
van links met argwaan wordt be
schouwd, en dat straks weer moet
worden prijsgegeven terwille van
verdere frontverkorting.
Intussen is het geseculariseerde
denken bij vele gemeenteleden en
vooral jongeren al zover doorgedron
gen, dat het van hen niet meer hoeft.
Zij beleven de wereld als radicaal ge
historiseerd, d.w.z. als een doorlopen
de geschiedenis vanaf de nevelige
oertijd naar een onbekende toekomst
van hogere ontwikkeling, waarin
niets absoluut en alles betrekkelijk is
in een onafzienbaar proces van oor
zaak en gevolg.
In zo'n wereld kan aan een boek
van 2000 3000 jaar geleden geen
absolute waarde worden toegekend.
De catechisanten vragen ons ver
baasd: Wat heb ik nu nog te maken
met dat Oude Testament van eeuwen
geleden? En waarom zou Paulus het
beter weten dan wij? Waarom zou de
bijbel een apart eiland van inspiratie
in die stroom van de geschiedenis
zijn?
Wie dit levensgevoel niet deelt of
tenminste niet verstaat, moet er zich
op voorbereiden dat hij met zijn tra
ditionele half toegevende betoog („na
tuurlijk waren ook de bijbelschrij
vers in verschillende opzichten kin
deren van hun tijd") niets meer uit
richt en het ongeloof alleen maar
vergroot. Wij zullen vanuit ons huidi
ge levensgevoel de Schrift samen op
nieuw moeten gaan lezen, juist als
een boek van mensen, zonder voorop
gezette inspiratieleer, in het vertrou
wen dat, als God hier op heel bijzon
dere wijze tot ons spreekt, ons dat
juist langs de weg van dat „menselij
ke" lezen wel openbaar zal worden!
Zo heeft de Geest altijd gewerkt bij
bekeringen; en juist de bekeerden
zouden in zijn weg en werk een groot
vertrouwen moeten hebben.
Inspiratiebron
Het eerste wat we dan mogen ont
dekken, is dat die bijbel de bron be
vat waaruit ons besef van geschiede
nis is voortgekomen. Het geloof dat
"t mensenleven een onomeerbare
geschiedenis is. dat er ontwikkeling
is, dat de wereld gericht is op een
doel juist dat geloof dat ons er toe
brengt om de bijbel als een oud boek
terzijde te schuiven, is zelf aan de
bijbel ontsprongen! Dat is in het hart
van geen andere beschaving dan van
Israël opgeklommen.
En als nu de historische bijbelwe
tenschap ook de bijbel zelf. histori
seert, d.w.z. haar brongebied en haar
eerste stroomontwikkeling analyseert,
dan past ze op de bijbel een methode
toe die we uiteindelijk van de bijbel
zelf hebben geleerd.
Zo leren we de bijbel dus ontdek
ken als ons grote bronnenboek. Maar
dat houdt op zichzelf nog geen gezag
in, laat staan goddelijk gezag. We
kunnen haar dan ook als een eerbied
waardig museumstuk bezichtigen.
Tenzij we een tweede ontdekking
doen: dat we de bron nodig blijven
hebben als dagelijkse inspiratie-bron
die het doorgaan van de stroom mo
gelijk maakt. Wij leven dankzij de
bijbel in het besef van een voort
gaande en gerichte geschiedenis.
Maar de geschiedenis schept zichzelf
niet. Zij kan alleen bestaan en voort
gaan krachtens een macht die haar
zelf vooraf en te boven gaat. En dat
is nu juist wat de bijbel aan ons ra
dicaal-gehistoriseerd geslacht wil bie
den; de bovenhistorische kracht
waarop wij kunnen terugkoppelen om
historisch op weg te blijven.
In de bijbel spreken mensen op
zulk een wijze, dat ze ons het leven
en de mensheid leren zien als een
weg naar een doel: een nieuwe aarde
waarop gerechtigheid woont. Maar ze
konden dat proces alleen op gang
brengen doordat ze tegen God waren
opgelopen, die hen bevrijdend, oorde
lend en voortleidend op zijn baan
zette. En willen wij werkelijk en op
de juiste wijze aan dat „horizontale"
proces deelnemen, dan zullen we
steeds weer moeten terugkoppelen op
de „verticaal" die' dat mogelijk
maakt. Dat gebeurt in en via de bij
bel. In, met en onder de oorsprongs
historie van ons gehistoriseerde leven
reist in dat boek de Oorsprong zelf
met ons mee.
Dat is het aanbod en de pretentie
van de bijbel waarop we vanuit ons
moderne gehistoriseerde bestaan stui
ten. Dat die pretentie juist is, is niet
„bewijsbaar" in de betekenis die wij
meestal aan dat woord hechten. De
fundamentele dingen van het leven
zijn onbewijsbaar. Maar misschien is
er toch wel zoiets als een „bewijs uit
het ongerijmde". Want: wat gebeurt
er, met ons moderne besef van ge
schiedenis en ontwikkeling, als het
geen oorsprong en norm meer tegen
over zich heeft? Dan creëert het zich
zelf en is het zichzelf tot norm. Maar
dan is de machteloze mens de enige
maker van de geschiedenis. Of de ge
schiedenis wordt weer een stuk na
tuur, een blind proces. In beide ge
vallen kunnen we het wel vergeten,
wat we juist als moderne mensen zo
hartstochtelijk graag willen geloven:
dat het leven een zin en dat de ge
schiedenis een richting heeft, en dat
wij boven al onze zonden en frustra
ties uit, mogen geloven aan een nieu
we aarde waarop gerechtigheid
woont. Door onszelf als von Münch-
hausen aan de eigen haren uit het
moeras te willen trekken en niet te
rug te koppelen op de bijbelse verti
kaal. zagen we de tak door waar we
De manier waarop het demissionaire kabinet, toch
nog onverwachts, het verscheiden van de piraten
zenders voor onze kust heeft aangekondigd, maakt
een halfslachtige indruk. Weliswaar is de regering
De Jong van zins, een wetsontwerp in te dienen,
dat radio Veronica en radio Nordsee het voortbe
staan onmogelijk moet maken, maar ze is niet
bereid, dat ontwerp vervolgens in de Kamer te
verdedigen. Feitelijk beduidt de kabinetsbeslis
sing dus weinig meer dan dat nu ook de WD in
de verdwijning van de piraten wil berusten; maar
dat wisten we al sinds partij voorzitster mevrouw
Van Someren voor de tv overstag was gegaan.
Meer dan een gebaar heeft de regering-De Jong
zich niet veroorloofd zeker niet als men, met
de premier, aanneemt, dat het volgende kabinet
het breiwerk wel af zal maken, want dan zou d^t
kabinet er ook eigener beweging wel aan zijn
begonnen.
Dat het kabinet-De Jong het bij een eerste steek
wil laten, vindt volgens haar aanvoerder hierin zijn
verklaring, dat de kwestie politiek te omstreden
is. Argeloze buitenstaanders denken misschien, dat
het met de hitte va ndit hangijzer wel meevalt
sinds de WD niet meer brandt van verlangen om
Veronica te behouden, maar wie zijn deze argeloze
buitenstaanders, dat zij uitspraken van 's lands
eerste minister in twijfel zouden mogen trekken?
Toch moet gezegd worden, dat die eerste minister
er slag van heeft, degenen die bereid zijn hem
door dik en dun te geloven, zwaar op de proef te
stellen. Want wat is volgens hem de reden waarom
de piraten nu opeens warden aangepakt? De recente
bomaanslag op radio Nordsee, die zelfs de WD
De ministerscrisis op de Nederlandse Antillen
is in de eerste plaats een gevolg van een crisis
binnen de Democratische Partij van premier Isa
zelf omdat deze partij ondanks alle afbrokkeling
nog steeds een centrale plaats inneemt, deelt het
hele land in de spanning.
Die D.P. in de oorlogsjaren zo'n beetje ge
modelleerd en vernoemd naar de partij van de
Amerikaanse president Roosevelt vormde jaren
lang op de Antillen en vooral op Curasao een
betrouwbare middenmoot; de toeverlaat van de
invloedrijke bovenlaag en ieder, die meende gezag
en status te krijgen door deze partij als toeverlaat
te kiezen.
De opstand van de 30e mei 1969 kan achteraf
gezien worden als een opstand tegen de Democra*
wakker schudde? Welnee, dat is het al heel lang
bekende feit, dat de twee piraten in buitenland
storing veroorzaken. Premier De Jong maakte zijn
verklaring er niet geloofwaardiger op door ook
nog aan te voeren, dat de regering met het indie
nen van een wetsvoorstel zo lang had gewacht,
omdat het internationale verdrag waarop dat voor
stel berust, juridisch feilen zou vertonen. Als dat
juist is, had Nederland dat moeten opperen, toen
dat verdrag de Conventie van Straatsburg zes
jaar geleden werd ondertekend. Merkwaardig is
trouwens, dat die juridische bezwaren kennelijk bij
uitstek Nederlands zijn, want alle andere betrok
ken Europese land enzijn ons in het ratificeren van
de Conventie al Voorgegaan.
Dichters liegen de waarheid, zoals men weet.
Soms kan men zich slechts met moeite onttrekken
aan de indruk, dat dichters daarin niet alleen staan.
Hoe dit ook zij, de waarheid van premier De Jongs
verhaal is duidelijk: voor radio Veronica en radio
Nordsee is het begin van het einde aangebroken.
Daarmee komen onze legale omroepen voor de
uitdaging te staan, de functie over te nemen, die
deze piraten voor zeer velen vervullen. Dat Hilver
sum III, als er creatief en met overleg aan ge
sleuteld wordt, die uitdaging aan kan, is een stel
ling die nog bewezen moet worden, al waren de
ervaringen vorig jaar, ten tijde van de Tour de
France, ho pgevend. In elk geval zal Hilversum
serieus moeten proberen, dat bewijs te leveren,
voordat het probeert, de uitweg te kiezen van een
vierde (pop-) net, compleet met extra-STER-bood-
schappen waarom, voor zover wij kunnen nagaan,
geen enkele consument heeft gevraagd.
tische artij onder leiding van de sterk dominerende
(en intern gezien: sterk samenbindende) dr. E.
Jonckheer. Jonckheer heeft politiek gezien de 30e
mei 1969 niet overleefd en het is de vraag of de
D.P. dit ook zal doen.
In de commentaren uit de Antillen op het aftre
den van Isa wordt veel nadruk gelegd op het aan
blijven van Isa als partij-voorzitter. Maar of de
heer Isa de D.P. kan redden, is een open vraag.
Er is teveel tegelijk aan de hand op de Antillen. De
D.P. zelf wordt steeds meer terug gedrongen tot
de status va ne enCuragaose partij, de positie van
Curagao ten opzichte van de andere eilanden is
in het geding en wat Curagao zelf betreft: het
lijkt ons kortzichtig de 30e mei van 1969 als een
toevallig, op zichzelf staand incident te beschouwen.
op willen zitten. Dat is het Schrift
gezag. Wie zich daardoor laat ge-zeg
gen, verliest zijn moderne historise
rend en futuriserend levensgevoel
niet, maar vindt integendeel de aan
sluiting waardoor de stroom kan
doorgaan. Met de erkenning van zulk
een gezag, zulk een harde afzet-plank
in de daden van God voor ons op de
toekomst gerichte élan, is de zin van
ons bestaan en van onze cultuur ge
moeid. Anders ziet het er naar uit dat
we na de gebruikelijke teleurstellin
gen eindigen ii moede berusting of in
een kortzichtige welvaartsideologie.
Nogmaals: ta bewijzen is hier niets.
Maar er ligt hier wel veel om diep
over na te denken. En juist onder
deze gezichtshoek komt de oude
vraag naar de erkenning van het
Schriftgezag nieuw op oas af
Maar we durven het begrip
"Schriftgezag" voor deze zaak nauwe
lijks meer in de mond nemen. Het is
bijna steeds gebruikt tegen de mo
derne historisering en haar vrijheid
in. Met Genesis 1 wilde men de evo
lutie en met Romeinen 13 de revolu
tie afremmen. Wij moeten ons nu door
het gezag van de bijbel laten gezeg
gen, hoe wij die vrijheid moeten red
den en bewaren. Dan is er pas van
echt gezag sprake. Want gezag is al
leen daar, waar iemand zich dank
baar laat gezeggen en helpen.
Niet dat hiermee de klassieke pro
blemen van het Schriftgezag zijn op
gelost. Ze komen alleen in een nieu
we belichting ter sprake. Het is trou
wens de vraag, in hoeverre ze oplos
baar ,zijn. Ze cirkelden immers bijna
aHe om de vraag hoe het vertikale en
het horizontale, de oorsprong en de
stroom, zich verhouden. Maar als het
Woord werkelijk vlees geworden is,
volgens welke maatstaf kunnen wij
Woord en Vlees dan nog onderschei
den? De tot nu toe opgestelde theo
rieën zijn altijd- weer op de feiten
stukgelopen. Ze horen trouwens meer
in de school dan in de kerk thuis.
Misschien moet elk geslacht opnieuw
"bevindelijk' vanuit het vlees het
Woord ontdekken en aan de term 'in
spiratie' inhoud leren geven.
Wjjze houding
Ligt hier dan geen taak voor de
kerk? Moet zij niet over het Schrift
gezag waken? Ze moet er uit leven,
uit de bijbel die zondag aan zondag
tegenover de gemeente opengeslagen
ligt. Hoe kan ze over dit gezag 'wa
ken'?
Die vraag kwam onlangs opnieuw
op me af, toen ik het artikel van dr.
R. J. Mooi las over 'Gereformeerde
sypode in de klem tussen waarheid
en eenheid'. De schrijver bekritiseert
op milde wijze het herderlijke schrij
ven van de synode van Sneek der
gereformeerde kerken. Dat is niet zo
moeilijk, omdat de opstellers de oude
'kerkelijke twistpunten en achterhoe
degevechten van zich af wilden
schudden, maar nog geen nieuw be
lijdend uitgangspunt hebben gevon
den. Zo is de situatie nu eenmaal. Als
belijdenis-kern werd terecht gepo
neerd: 'dat de'zonde niet met de goe
de schepping van de mens naar het
beeld Gods gegeven is, maar juist de
afwijzing van Gods genadige goed
heid en trouw betekent'. Geconsta
teerd werd: 'Verschil is er over de
vraag of de Schrift ons ki Genesis 2
en 3 over de zondeval spreekt als de
beslissende wending in de aanvang
van de menselijke historie, dan wel
enkel over het zonde-gebeuren zoals
zich dit thans aan ons voordoet': De
synode wilde daarover 'thans' geen
'nadere beslissingen' vellen. M.i. een
wijze houding. Dit soort vragen hoort
meer in de theologie en nader in de
zgn. hermeneutiek thuis dan op een
synode. Mijn zonde wordt er niet
meer of minder van, of Genesis 3 ons
allemaal bedoelt of tevens speciaal op
de allereerste mens ziet. Zo'n pro
bleemstelling kan een kerk ki onze
tijd aan de straatstenen niet meer
kwijt.
Dr. Mooi meent echter dat de gere
formeerde kerken op dit 'allerbelang
rijkste punt' tot 'een grotere duide
lijkheid' moeten komen. Wat de gere
formeerden van zo'n raad uit de
mond van een secretaris der her
vormde synode moeten denken, laat
ziah raden. Maar is ze ook afgezien
van deze achtergrond billijk? Dr.
Mooi gelooft zelf niet aan de histori
citeit van het paradijsvertiaal. Daar
komt zijn kritiek dus niet vandaan.
Vanwaar dan wel? Dr. Mooi vreest,
dat 'de fundamentele betekenis van
het factum, waarvan de Schrift ge
tuigt' in het gedrang komt. Hij
schrijft: 'De aanstoot is gelegen in het
factum, dat door God in de geschie
denis i- gesteld'. Ik neem aan dat dr.
Mooi daarmee zoiets bedoelt te zeg
gen als ik op mijn wijze hierboven
deed: dat wij in de Schrift stuiten op
datgene wat we ons niet zelf kunnen
zeggen en dat toch de grondslag van
ons leven moet zijn. Maar moet dat
aan de gereformeerde synode worden
gezegd? Heeft die zich dan ooit aar
zelend opgesteld ten opziohte van de
door God in de geschiedenis gestelde
facta? Maar dr. Mooi denkt kennelijk
aan de onzekerheid over de vraag, of
het in Genesis 3 om een aanvangsfac-
tum gaat. Maar zou dat dan een door
God gesteld factum zijn?! Ook ik ge
loof, dat de zonde niet met de schep
ping gegeven is (anders was ze geen
zonde) en tegelijk dat ?e er van de
aanvang af is geweest. Maar wat dit
te maken heeft met de aanstoot die
de gp-ote heilsfeiten oproepen, zie ik
niet in.
Verschillende zaken
Dr. Mooi verbindt hier zeer ver
schillende zaken Met de overtuiging
dat de zonde bij een eerste mens is
begonnen zit ik nog op de (moderne)
historiserende lijn. De gereformeerde
synode heeft een stap vooruit gedaan
door daar géén belijdeniskwestie van
te maken. Door te suggereren dat ze
daar mee de aanstoot der door God
gestelde feiten ondermijnt, krijgt ze
een verdenking op zich geladen waar
ze ook in Amsterdam en Sneek geen
enkele reden toe heeft gegeven. Met
zijn artikel drijft dr. Mooi m.i. de
gereformeerde kerken terug in haar
oude posities, waarin ze dus opnieuw
uitzichtsloze achterhoedegevechten
zullen moeten gaan leveren over de
vraag wat Genesis 2 en 3 nu wel en
niet als historische facta zouden heb
ben bedoeld te zeggen.
Intussen tasten de gereformeerde
kerken naar een nieuw belijden van
het Schriftgezag. De hervormde kerk
heeft met het boekje 'Klare wijn'
(1967) al een paar grote stappen ver
der gezet. Maar beide zijn nog onder
weg. Ondertussen wordt van vele
predikanten, jeugdleiders en leraren
godsdienstonderwijs verwacht, dat ze
in het spervuur van het historisme
zich nog veel verder wagen. Laten de
kerken vooral dit voorste front niet
vergeten en hun die daar de grote
vraag van het Schriftgezag heel an
ders willen benaderen, niet ontmoedi
gen met onverkoopbare constructies,
maar bemoedigen om nieuwe wijzen
te vinden om de bevrijdende aanstoot
van het Woord Gods te doen ervaren.
Prof. dr. H. Berkhof
NED iHERV. KERK
Beroepen: naar de streekgemeente
Land van Maas en Waal: H. J. de Vos
te Usselo.
Bedankt: voor Hasselt: D. v.d. Berg
te Huizen; voor Papendrecht: H. A.
van Slooten te Nijkerk; voor Scha-
gen; H. E. K. Vegter te Surhuister-
veen.
GEREF. KERKEN (VRIJG. BV)
Beroepen: te Marknesse: J. Stuij te
W ieringermeer.
VRIJE EVANG GEMEENTE
Beroepen: te Zeist: J. C. Moerland
te Dordrecht; te Groningen: W. E.
van
Petegem te Utrecht.
30 mei 1971
Intrede: te Marrum en Westemij-
kerk: T. Tijsma uit Sexbierum; te
Wieringermeer: M. Bergsma uit Drie-
sum.
31 mei 1971
Afscheid: Van Hoorn (Terschelling)
D. M. Jalink wegens emeritaat.
Intrede: te Kesteren: kand. G. S. A.
de Knegt uit Delft.
Emeritaat: Met ingang van 1 juni
verleend aan H. R. J. Reijenga te Ze
venhoven. Ds. Reijenga neemt geen
afscheid van Zevenhoven omdat hij
nog een jaar bijstand in het pastoraat
zal verlenen.
GEREF KERKEN
30 mei 1971
Afscheid: van Veenhuizen als pred.
voor geest. verz. in de inrichting van
•het min. van just.: N. van Haeringen
wegens emeritaat.
GEREF GEMEENTEN
31 mei 1971
Afscheid: van Uddel: L. Vogelaar,
ber. te 's-Gravenpolder.
„En toen de Pinksterdag aanbrak, waren allen tezamen bij
Handelingen 2:1.) Zo begint hetpinksterverhaal. In de Statenvert
staat in plaats van „tezamen" „eendrachtelijk" en de oude dm
Gispen zei dat dat al het eerste pinksterwonder was: zoveel m
eendrachtig bijeen. Op deze dag zorgt God er voor, dat de mann
vrouwen, die straks met de boodschap zullen uitzwermen tot de e
der aarde, bij elkaar zijn. Hij zal hun de Trooster zenden, de Gee,
waarheid, Die hun verstand zal verlichten en hen de leugen van de i
heid zal doen onderscheiden.
Sommigen vinden dat misschien vreselijk zelfgenoegzaam klinket
het werkelijke kennen van de waarheid alleen maar mogelijk is do
Heilige Geest. Geloven wij nog werkelijk in de macht van de H
Geest?
In dit verband kunnen we de aandacht vestigen op Indonesië. Hoe
's n'et opgemerkt, dat toen de meeste zendelingen door de poli
situatie indertijd het veld moesten ruimen er wel niets van hun werl
overblijven. Het communisme zou zegevieren.
Een verrassende ontdekking bleek later. Een groot deel van Indo
way rtjp voor Christus. Predikanten en evangelisten kwamen vaak
den tekort om mensen te dopen.
We lezen vandaag: 1 Corinthiërs 15:1—11.
Welezenmorgen: Handelingen!?: 32—43.
We lezen overmorgen: Handelingen 10 1-8.
Van onze kerkredactie
BARNEVELD De confessio
nele vereniging in de hervormde
kerk groeit en naar het oordeel
van secretaris-ds. C. W. Corts uit
Vianen vindt de toename van het
ledental „mede hierin haar oor
zaak, dat men juist nu behoefte
gevoelt aan raad, die de officiële
kerkelijke organen niet geven".
Ds. Corts voegt eraan toe: „Hier
wreekt zich het gemis aan een duide
lijke lijn in het belijden". De confes
sionele vereniging telt nu 700 gewone
leden en 225 predikant-leden. „En
wie zal het aantal schatten dat met
onze doelstelling sympathiseert?",
vraagt ds. Corts, die er vervolgens op
wijst dat de confessionelen partijvor
ming in de kerk afwijzen. Eerder
merkt hij in zijn verslag op dat con
fessionelen „veeleer een beetje als los
zand aan elkaar hangen".
De confessionele vereniging wil, zo
blijkt verder uit het overzicht van ds.
Corts, het lang gekoesterde plan om
studieschema's en studiekringen voor
predikanten en gemeenteleden op te
zetten voor de komende winter ten
uitvoer brengen.
IKOR
Handelend over de activiteiten van
het hoofdbestuur deelt de secretaris
mee dat er een plezierig onderhoud
met het IKOR-bestuur heeft plaats
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Het dagelijks be
stuur van de algemene doopgezinde
sociëteit stelt de zgn'. bestuurdersver
gadering der a.d.s., die op 8 juni in
Amsterdam gehouden, zal worden,
voor toch een beperkte afvaardiging
te sturen naar Curitfoa in Brazilië,
wanneer daar in 1972 het negende
doopsgezinde wereldcongres zal
plaats vinden.
Dit bestuursvoorstel (afwijkend avn
de het vorig jaar aangenomen motie
geen gedelegeerden te sturen, gelet de
situatie in Brazilië) houdt niet in dat
men nu Curitiba opeens wél geschikt
zou vinden als vergaderoord. integen
deel: het dagelijks bestuur heeft „uit
informatie van vele zijden" begrepen
dat de congresgangers niet vrij zullen
zijn om ovèr alle aspecten van het
thema „Jezus Christus verzoent" te
spreken. Maar uit de gevoerde dis
cussies trekt het dagelijks bestuur de
conclusie dat de bezwaren tegen een
congres in Brazilië ook zouden gelden
voor vele andere gebieden. Verder is
het bestuur overtuigd dat de wereld
congressen moeten blijven worden
gehouden „ter verrijking en verrui
ming van eikaars geloofsleven en in
het belang van een doopsgezind ge
tuigenis in de wereld". Vandaar het
voorstel: laten we een beperkte af
vaardiging sturen.
KWARTET I TROUW
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Durdts Dagblad
Trouw
Commissie van hoofdredactie-
J. de Berg (voorzitter),
H. P. Ester, G. J. Brinkman
J. van Hofwegen.
gevonden. Hij vervolgt: „Inl
houden de opzet en inhoud v
programma's nog steeds de gen
ren bezig. We vragen ons af: wa
zullen de kerken nu eens de v<
woordelijkheid voor de uitzen<
kunnen overnemen?"
Er is „wat duidelijkheid" gek
omtrent de houding van de gei
meerde bond ten aanzien van d«
houding kerkenaad en mindert
groepen; overigens zijn confess*
vereniging en gereformeerde
nog niet tot een gemeenschapp
positiebepaling kunnen komen.
Schrijvend over het kerkelijk
ven. merkt ds. Corts in zijn yt
op dat er predikanten zijn, dit
welijks de preekstoel op du'
niet wetende wat ze nog aan pof
kunnen zeggen. Bovendien, aldfi
secretaris, wordt het kerkelijk 7
geteisterd door een cocktail aan t
kookte experimenten.
c
Van onze kerkredactie
NIJMEGEN Het internat?
r.k. theologische tijdschrift Cono
zal aanmerkelijke veranderingen
dergaan. In de nabije toekomst
grote actuele problemen niet L
vanuit de theologie, maar ook wj
de mens- en natuu rwetenschappe
vanuit kunst en literatuur \v€
behandeld. De uitgebreide stat
theologen zal worden aangevuld
een permanente raad van tien f
fenaars van natuur- en menswl"
schappen.
Blijvend is het konsekwent e
menisch en pastorale karakter),
het tijdschrift. Ook wil het het g
terrein van de theologie blijvet.
strijken. Maar dringender dan*
wordt de behoefte gevoeld aan1
interdisciplinaire behandeling
de thematieken. De samenwe
van theologen en andere w'
schapsbeoefenaars is volgens dt
dactie een overbiddelijke eis gl
den. Dit dient te gebeuren in sr
hang met de grote sociale en j
rele ontwikkelingen van onze tijd1
Concilium werd in 1964 opg«
IHet verschijnt thans (tien maal1
jaar) in tien talen met een geza
lijke oplaag van 50.000.
Van. een verslaggever
ZWOLLE In Zwolle is, op ik
tief van het voormalig bestuur
het Nederlandse Architecten Gi
schap, dat na kritiek op het
tijdens de vergadering in Utrec|
2 maart van dit jaar aftrad, een
we vereniging van architecten
richt Hierdoor is het aantal arch
tenbonden in ons land tot drie
lopen.
De nieuwe bond noemt zich de,
eniging van Nederlandse Praktij'
de Architecten (NPA). De grootsl
ganisatie in deze sector is de,
ninklijke maatschappij ter bevt
ring der bouwkunst Bond van Ni-
landse Architecten (BNA-. Verl
er nog het Nederlands Arohitj
Genootschap (NAG).
Nieuwe leider va>
Ethiopische ker)
ADDIS ABEBA Abuna Thefi
los (64), sinds 1951 aartsbisschop
Harrar, is door het kiescollege v«'
Ethiopische orthodoxe kerk mef
van de 144 stemmen tot patriarch
kozen. Hij volgt patriarch Basa
op, die in oktober op hoge led
stierf, nadat hij ;zijn ambt door zfc
al vele jaren niet meer had ku»
waarnemen. I'
De delegaties van de Ver|
Staten en de Sowjet-Unie op de;
sprekingen over de beperking
strategische wapenen (SALT) hel
gisteren de vierde ronde van hu»
sprekingen afgesloten. Men is
eengekomen het overleg op 8 ju
hervatten in Helsinki 1
