wemi
Scheepsbouwers
interesse H. Dunant
Indonesische meisjes
als verpleegsters in
Haagse ziekenhuizen
VORM VAN ONTWIKKELINGSHULP Verkeerscircuit
rond oude
centrum Delft
Minder mensen
bij Philips
in Den Haag
D. J. F. Dekker
rector Marnix
gymnasium
moRGEn....
MOTSTE ORG....
opRuiminGl
Geen monumenten
in Bergschenlioek
'S-GRAVEADEEL VERLIEST
VEELZIJDIG BURGEMEESTER
Levensweg
Op volger
Open receptie
Man valt
vijf meter
5
VRIJDAG 29 JANUARI 1971
De bussen staan klaar om de meis
jes naar de plaats van bestemming
te brengen.
door
Dammis de Geus
DEN HAAG De toekomst
verwachtingen van ir. F. J. Phi
lips, president van de N V. Phi
lips Gloeilampenfabriek in Eind
hoven, aangaande de Haagse ves
tiging van Philips blijken tot nu
toe niet verwezenlijkt te zijn. De
zer dagen bleek dat Van der
Heem N.V. in Den Haag 150 man
personeel minder nodig had.
In september 1969 had ir. Phi
lips echter de verwachting uitge
sproken dat Philips Den Haag de
komende vijf jaar ongeveer 3500
werknemers extra zou kunnen
plaatsen. Hij zei dit Dij de eerste
steenlegging van het nieuwe ont
wikkelingslaboratorium op het
Van der Heemcomplex in Den
Haag.
De 3500 werknemers extra,
waarover ir. Philips sprak, zou
een verdubbeling van net. perso
neelsbestand van Philips Den
Haag betekenen. Volgens een
woordvoerder van Philips in
Eindhoven mag hieruit niet afge
leid worden dat het slecht gaat
met Philips. „Er moet niet zo
zwaar getild worden aan de
woorden van ir. Philips. Het be
treft hier tenslotte een gelegen
heidstoespraak bij een eerste
steenlegging".
Hij geeft echter toe dat er een
hemelsbreed verschil zit bussen
de toekomstverwachtingen van
i.oen en de realiteit van nu. „Er
hebben zich ontwikkelingen vol
trokken die de toekomstverwach
tingen mogelijk in de weg heb
ben gestaan. Zo is er de verslech
terde economische situatie in
Amerika en Canada. Verder heb
ben wij te kampen gehad met ar
beidsonrust onder meer in Italië
en Nederland, terwijl er ook in
Zuid Amerika verwikkelingen
zijn geweest".
De woordvoerder kon niet zeg
gen of Philips Den Haag er in
1974 (tot zover reikten de toe
komstverwachtingen van ir. Phi
lips) wel enige duizenden werk
nemers een plaats in het bedrijf
kon geven. „Daarover kan ik on
mogelijk iets zeggen".
Ir. Philips was zelf niet voor
commentaar bereikbaar, omdat
hij momenteel met vakantie in
het buitenland verblijft.
ROTTERDAM De heer P. J. P.
Dekker (41), leraar klassieke talen,
'is met ingang van 1 augustus be
noemd tot rector van het Marnix
gymnasium. De heer Dekker is dan
vier jaar con-rector geweest van de
Christelijke scholengemeenschap Me-
lanchthon. Hij is begonnen als leraar
van het gemeentelijke gymnasium
van Gorkum.
Dén 'HaagxVCpui/KatörmarTü
Rijswijk- Jn'-de Bogaard ***7
Leiden Nieuwe Rijn/Hartestece
SCHIPHOL/DEN HAAG Op
Schiphol zijn donderdag en vandaag
75 Indonesische meisjes aangekomen
die bfj drie Haagse ziekenhuizen, t.w.
Zuidwal, Westeinde en Rode Kruis,
een verpleegstersopleiding gaan vol
gen. De afgelopen weken zijn zij ge
selecteerd uit 120 meisjes die in prin
cipe naar ons land wilden gaan voor
de tijd van drie en een half jaar.
Zuster J. J. von Nordheim, hoofddo
cente van de verpleegstersopleiding
van het Gemeenteziekenhuis Zuidwal
en dokter R. G. Wijmans, adjunct-me
disch direkteur reisden in Indonesië
stad en land af om meisjes te vinden
voor de drie ziekenhuizen die met een
groot tekort aan verpleegsters kam
pen.
Voor het vertrek van het „Zuidwal-
team" werden in talrijke Indonesi
sche kranten en tijdschriften adver
tenties geplaatst om de opleiding in
Nederland onder de aandacht te
brengen. Het Indonesische departe
ment van volksgezondheid verleende
medewerking. Dit land wil straks, als
de meisjes terugkeren, graag profite
ren van de kennis van de ziekenver
pleging die zij hebben opgedaan.
De meisjes zullen niet terug hoeven
te keren als zij met een Nederlandse
man trouwen en daarmee de Neder
landse nationaliteit krijgen. Zuster M.
de Zwart, hoofd van de verpleeg
stersopleiding, onderstreept dat dit
experiment een vorm van ontwikke
lingshulp aan Indonesië is. De drie
ziekenhuizen hebben de reiskosten
voor hun rekening genomen (totaal
ƒ225.000). De meisjes die een leeftijd
hebben van 19-28 jaar zullen hetzelf
de salaris krijgen als de Nederlandse
leerlingverpleegsters.
ONTVANGST
Gisteren werd de eerste groep van
40 meisjes op hartelijke wijze in het
ziekenhuis Zuidwal ontvangen door
geneeshecr-direkteur dr. N. K. Cath.
Zusters van het Rode Kruis boden
hun nieuwe collega's zelfgemaakte
kleurige papieren bloemen aan. De
meisjes zijn afkomstig van Djakarta,
Java, Sumatra en Celebes. Hun eerste
reacties: „Wat is het hier koud". Tot
het eind van dit jaar zijn 47 van hen
in het oude Zuidwal gehuisvest,
waarvoor vele kamers zijn opgeknapt
en knus zijn ingericht. In december
verhuizen de zusters naar het nieuwe
ziekenhuis in de Haagse wijk Leyen-
burg, dat omstreeks die tijd zal wor
den opgeleverd.
TAALLESSEN
De meeste meisjes beheersen uit
sluitend hun eigen taal en kennen
wat school-engels. Zuster De Zwart:
„Volgende week starten we met in-
tensieve lessen nederlands onder lei
ding van de Stichting Bijstand aan
Buitenlandse Studerenden. De drie
ziekenhuizen hebben het lesprogram
ma opgesteld. De lessen worden gege
ven door docenten die een Indonesi
sche „achtergrond" hebben. In
Indonesië hebben de meisjes al voor
lichting over ons land gekregen,
waarbij films zijn vertoond. Op het
leerpogramma staat ook een serie ex
cursies. Zo brengen de leerling-ver
pleegsters op 24 februari een bezoek
aan Amsterdam.
De eigenlijke opleiding start 1
DEN HAAG Het ministerie van
Cultuur, Recreatie en Maatschappe
lijk werk gaat ermee akkoord, dat er
voor de gemeente Bergschenhoek
geen monumentenlijst zal worden op
gesteld.
Het oorspronkelijke voorstel was in
de gemeente alleen de boerderij
Bergweg 29 op de lijst te zetten.
Maar hiermee kon de gemeenteraad
het moeilijk eens zijn De boerderij
staat namelijk ongeveer op de plaats
waar straks het nieuwe raadhuis zal
worden gebouwd en waar de gemeen
te een nieuw centrum krijgt. Het
..monumentale' pand betekende dus
een ernstige obstakel De gemeente
raad stopte de monumentenlijst in de
prullemand en de minister zag de re
delijkheid hiervan ai.
maart, met vermindering van het
aantal lessen nederlands. We voelen
het als een enorme verantwoording
dit tot een goed einde te brengen".
INKOPEN
Na de lange vliegreis van 22 uur
met tussenlandingen in Bangkok,
Karachi, Rome en Zürich hebben de
meisjes voorlopig een dag rust gekre
gen. Velen van hen maakten van de
gelegenheid gebruik onder leiding
van vrijwilligsters inkopen in de stad
te doen. Vooral hebben zij zich dik in
de winterkleren gestoken.
Ika Mustikawati (19) verwonderde
zich erover dat Den Haag zo veel
winkels en warenhuizen heeft. Ze
keek haar ogen uit naar modieuze ar
tikelen. Haar vriendin Wiwien Wi-
narny (20) vertelde dat zij hAar broer
in Amsterdam gauw gaat bezoeken.
Zij verwacht veel van het vak ver
pleegster. Haar vader, generaal-ma-
joor in het leger, overtuigde haar van
het feit dat zij veel kon opsteken van
een opleiding in Nederland.
De 20-jarige Hafni Kamai die twee
jaar geleden haar verpleegstersdiplo
ma in Indonesië behaalde begeleidt
haar landgenoten als mentrix.
Als het experiment slaagt zijn de
Haagse ziekenhuizen van plan over
drie en half jaar opnieuw een groep
Indonesische meisjes uit te nodigen
om in ons land een opleiding te vol
gen.
(Van een onzer verslaggevers)
DELFT De dienst Openbare Wer
ken van Delft heeft een verkeersnota
voor de binnenstad opgesteld, waar
mee beoogd wordt deze zodanig voor
het verkeer te ontsluiten dat het dc
functie van woon-, werk-, winkel- en
cultuurcentrum onbelemmerd kan
vervullen. Om één en ander mogelijk
te maken zal een verkeerscircuit rond
het centrum moeten komen, waar
overigens aan het rijdende verkeer
alle belemmeringen opgelegd kunnen
worden, die nodig zullen zijn om het
wandelende publiek er rustig te laten
winkelen. De verkeersnota is reeds
toegestuurd aan de leden van de ge
meenteraad als een studie voor de op
handen zijnde openbare besprekingen
van het herziene komplan-Delfl. Deze
bijeenkomst zal op 4 februari worden
gehouden.
Het door het verkeerscircuit inge
sloten stadsgedeelte wordt in de oota
„centraal stadserf" genoemd. Dit ge
bied moet volgens de opstellers van
de nota, echter niet zonder meer ge
zien worden als een wandelgebied.
Wel zal men hier binnen moeten
kunnen beschikken over de mogelijk
heden bepaalde gedeelten tijdelijk af
te sluiten. Men is van mening dat
verschillende gebieden die rondom
het „centrale stadserf" liggen en die
allen grenzen aan de ringroute, vanaf
dit circuit voldoende bereikt en be
diend kunnen worden.
PARKEREN,
Er zijn thans aan de rand en bin
nen het winkelgebied op verschil
lende plaatsen parkeerterreinen aan
wezig. die in sommige gevallen an
ders van opzet gemaakt zullen moe
ten worden en anderzijds misschien
uitgebouwd moeten worden.
De samenstellers van de nota vin
den het voor de hand liggen als men
bij het plannen maken de voorrang
zal geven aan die gebieden die thans
nog het minst gemakkelijk bereik
baar zijn en het verst verwijderd zijn
van het toekomstige nieuwe winkel
centrum „In de Veste".
Volgens de interimnota biedt de
oude binnenstad ruimte in overvloed
voor een veelheid van kleine en mid
delgrote vestigingen. Grotere bedrij
ven, zoals warenhuizen en super
markten, die in de dichtbebouwde
binnenstad geen ruimte kunnen vin
den, zullen heel gemakkelijk ingepast
kunnen worden in het nieuwe win
kelcentrum „In de Veste".
Volgens de nota is de vrees onge-
- grond dat door de vestiging van een
nieuw winkelcentrum de bestaande
middenstand rond de Markt in het
gedrang zal komen. Veeleer mag men
verwachten dat door „In de Veste"
nieuwe koopkracht naar Delft getrok
ken wordt.
De Indonesische meisjes voor de
ingang van Zuidwal.
door
Koos Delhaas
's-^JRAVENDEEL Hemels
breed is 's-Gravendeel
niet meer dan een kilometer
of vijftien van Ridderkerk ver
wijderd. Maar om van de ene
naar de andere plaats te komen
moeten enkele hindernissen
worden genomen die de afstand
ongeveer verdubbelen. Voor
mr. dr. C. J. Verplanke bete
kent het verwisselen van bet
burgemeesterschap van de ge
meente 's-Graveudeel voor dat
van Ridderkerk ook in figuur
lijk opzicht een hele stap.
Bijna zestien jaar is hij bur
gemeester van 's-Gravendeel,
de gemeente die door de wa
tersnoodramp van 1 februari
1953 zwaar werd getroffen en
die haar toen nog geen dertig
jarige, vrijgezelle burgemeester
met gejuich binnenhaalde.
Sindsdien is er tussen 's-Gra
vendeel en de heer Verplanke
en het gezin dat hij kort daarna
stichtte een hechte band ge
groeid, die hij en de zijnen
slechts met moeite zullen ver
breken.
Maar mr. Verplanke is er de man
niet naar om daar zwaarder aan te
tillen dan nodig is. De verrassend
gemakkelijke wijze waarop hij zich,
met behoud van principiële stand
punten, aan gewijzigde omstandig
heden weet aan te passen heeft hem
in tal van functies en situaties be
paald geen windciren bezorgd.
In alle eerlijkheid geeft hij toe dat
zijn levensweg tot nu toe nogal ge
plaveid is geweest, maar, zo voegt
hij onmiddellijk daaraan toe, dat
kan best zijn omdat in de herinne
ring alles nu eenmaal een gouden
draad krijgt.
Die levensweg begon bij zijn
Zeeuwse wieg die in Haarlem stond
en vond een eerste kruispunt toen
hij in 1948 aan de Vrije Universiteit
in, Amsterdam doctoraal examen in
de rechten deed. Zes jaar was hij
wetenschappelijk assistent aan de
Dr. Kuyperstichting, vervolgens een
jaar assistent-gemeentesecretaris In
Den Haag en daarna volgde zijn be
noeming tot burgemeester van 's-
Gravendeel.
De heer Verplanke: „Bijna zestien
jaar heb ik in de eerste plaats be
steed aan het besturen van deze ge
meente en daarnaast heb ik wat ge
liefhebberd op bestuurs- en staats
rechtelijk en kerkelijk niveau."
Tot dat „liefhebberen" rekent mr.
Verplanke onder meer zijn publicis
tisch werk (hij is o.a. redactielid van
„A.R. Staatkunde"), zijn doceren aan
het Instituut voor Bestuursweten
schappen en dan niet te vergeten
zijn speciale belangstelling voor de
problematiek van de ruimtelijke" or
dening.
In dit verband herinnert hij zich
op Flakkee wat te hebben "gemod
derd", toen de gemeente Stellendam
in de bestuurlijke puree zat en
daaruit geholpen moest worden.
Ruim anderhalf jaar hielp hij ver
volgens mee aan de gemeentelijke
herindeling op Flakkee. „Het was in
die tijd een soort handelsreizigersni
veau waarop je je bewoog".
Waarschijnlijk een niveau hoger
liggen mr. Verplanke's activiteiten
die voortvloeien uit zijn „geliefheb-
ber" op kerkelijk gebied. De gene
rale synode van de Christelijke Ge
reformeerde Kerken benoemde hem
in een serie deputaatschappen,
waarvan die voor „Correspondentie
met de Hoge Overheid", de Psalm
berijming en Advies inzake art. 36
vau de Nederlandse Geloofsbelijde
nis hem het eerst te binnen schieten.
Verder is hij afgevaardigde van
deze kerken yi de Gereformeerde
Oecumenische Synode, een functie
die hem jaarlijks enkele malen in
Amerika brengt, wat in het
vaderland dan weer uitloopt op het
houden van lezingen, enzovoorts, en
zovoorts. Onlangs trok hij voor de
verandering Zuid-Afrika door, wat
een soortgelijk gevolg kreeg. En de
plaatselijke christelijke gerefor
meerde kerk van 's-Gravendeel
komt binnen enkele weken met een
vakantie organisatieplaats te zitten.
Burgemeester Verplanke, die ook
nog het een en ander doet in de
landélijke bejaardenzorg, laat voor
zijn opvolger in 's Gravendeel een
aantal belangrijke taken achter,
waarvan hij moet constateren ze zelf
niet te hebben kunnen verwezenlij
ken.
In de allereerste plaats betreft dit
het. totstandbrengen van een vaste
oeververbinding (tunnel) met het
Eiland van Dordrecht. Daarna volgt
direct de reconstructie van een aan
tal oude straten en vervolgens is een
fikse uitbreiding van het landelijk
woongebied een van de eerste ver
eisten voor 's Gravendeel, dat met
zijn thans ruim zesduizend inwoners
hoe langer hoe meer het karakter
van een forensengemeente krijgt.
Wat mr. Verplanke in Ridderkerk
voor bijzondere taken wacht staat
hem nog niet direct helder voor de
geest, omdat hij deze gemeente nog
onvoldoende kent. Het komt hem
voor dat deze sterk uitgegroeide en
uit vier kernen (Bolnes, Slikkerveer.
Rijsoord en Ridderkerk) bestaande
conglomeratie een sterkere gemeen
schapszin nodig heeft om tot een
meer duidelijke identiteit te komen.
Er zou het een en ander verbeterd
moeten worden aan het gezicht van
Ridderkerk en Ridderkerks toekom
stige burgemeester is in ieder geval
van mening dat deze gemeente zich
op een behoorlijke manier naar bui
ten moet gaan presenteren.
Dat Ridderkerk deel uitmaakt van
de Rijnmond acht mr. Verplanke
een gelukkige omstandigheid. In het
algemeen staat hij bijzonder positief
ten opzichte van Rijnmond en voort
durend heeft hij er op gehamerd dat
ook de Hoeksche Waard van dat
openbaar lichaam deel zou moeten
uitmaken.
Mr. Verplanke spreekt in dit ver
band over „een lange bekeringsge
schiedenis" en vindt het hoogst be
vreemdend dat de Rijnmondgrenzen
halverwege het eiland IJsselmonde
plotseling ophouden. De Drechtste-
den zouden er zijns inziens ook bij
horen, al was het alleen maar in het
overlegorgaan.
Zuid-West Nederland moet naar
de mening van mr. Verplanke over
één orgaan beschikken dat alles
bundelt. Als voorzitter van de bege
leidingscommissie streekplan weet
hij dat volgend jaar het streekplan
Zuid-Holland-Zuid gereed komt,
waarin geheel IJsselmonde is opge
nomen.
Van mammoet-gemeenten is de
nieuwe burgemeester van Ridder
kerk echter geen voorstander. Die
scheppen onoverbrugbare afstanden
tussen de bestuurden en de bestuur
ders. En het verkorten van die af
standen waar ze reeds bestaan, zó
dat de bevolking gaat begrijpen
waar het in het besturen om gaat,
dat is een van de belangrijkste ta
ken van een gemeentebestuur in de
ze tijd waarin alles steeds gecompli
ceerder wordt.
En dat is een moeilijke zaak,
waarin naar het inzicht van mr.
Verplanke meer te bereiken valt met
behoorlijke informatie en het erbij
betrekken van de belanghebbcn. dan
met het instandhouden van discus-
sietjes vanuit de publieke tribune of
openbare commissievergaderingen
als daarvoor nauwelijks belangstel
ling blijkt te bestaan.
Daarom stelt burgemeester
Verplanke het zeer op prijs als er
in aansluiting op zijn installatie
in Ridderkerk door loko-burge-
meester C. J. van den Berg,
woensdagmiddag 17 februari een
werkelijk open receptie zou kun
nen zijn, die ook de gewone man
gelegenheid geeft met de nieuwe
burgemeester, zijn vrouw, zijn
twee zonen van veertien en tien
en zijn dochter van vijf, kennis
te maken. Hij vindt het een be
zwaar dat op dergelijke recepties
doorgaans alleen de elite ver
schijnt.
En voor het overige staat
mr. Verplanke op het stand
punt dat bestaande toekom
stige problemen met een dosis
humor en een idem-dosis
nuchterheid moeten worden
benaderd! „Je moet er ook
eens om kunnen lachen; hu
mor kan een zaak zo heerlijk
in z'n betrekkelijkheid stel
len. Er is wat afgelachen in
de gemeenteraad van 's-Gra
vendeel."
ROTTERDAM Het is nog
maar de vraag of de Henry Du
nant II, het nieuwe schip van
het Nederlandsche Roode Kruis,
in Nederland gebouwd zal
worden. Tot nu toe hebben de
Nederlandse scheepsbouwers nog
maar weinig interesse getoond.
Slechts één scheepsbouwer heeft
ingeschreven, echter voor een
bedrag dat volgens experts van
het Roode Kruis veel te hoog is.
De Nederlandse scheepsbouwwereld
heeft blijkbaar een zo goed gevulde
orderportefeuille dat de bouw van
een schip van ongeveer acht .miljoen
aulden niet onmiddellijk interessant
is. Dit is de mening van de heer Jv C.
Margadant. hoofd public relations
van het Nederlandsche Roode Kruis.
..fk zou het betreuren als dit schip,
dat door het Nederlandse volk bijeen
is gebracht, niet in Nederland ge
bouwd zal worden."
De heer Margadant zegt dat de
Henry Dunant II evenals de Henry
Dunant I primair een hospitaalschip
is. „Het idee van het hospitaalschip
ontstond naar aanleiding van de wa
tersnoodramp in 1953. De hulpverle
ning kwam toen snel op gang, maar
was eigenlijk onvoldoende voor de
zieken thuis. Vandaar het idee van
het Rode Kruis om te gaan beschik
ken over een varend hospitaalschip,
dat zeewaardig was maar ook de bin
nenwateren kon bevaren".
Later ging men er toe over om het
schip in de zomermaanden in te zet
ten voor vakanties van langdurig zie
ken en invaliden. Dat vormde de
grondslag voor de Henry Dunant II.
„Tijdens hun vakantie op het water
lagen onze gasten te bed. Er was ech
ter een nieuwe vorm van revalidatie
ontwikkeld die eruit bestond de men
sen zoveel mogelijk uit bed te halen.
Op de Henry Dunant was daar
evenwel geen ruimte voor. In de
praktijk betekende dit dat de men
sen die met ons op vakantie gingen
een week achterstand kregen in hun
revalidatie. Toen ontstond het idee
voor een nieuwe boot".
Een comité werd opgericht, de NSF,
NOS radio en televisie werden inge
schakeld. Opzet was het Rode Kruis
er zoveel mogelijk buiten te houden.
Dit lukte maar ten dele. Het opge
richte comité had niet de bevoegdheid
om bij de gemeentes in Nederland
collecte vergunningen aan te vragen.
Dit gebeurde daarom door de ruim
450 afdelingen van het Rode Kruis.
„Vele gemeentebesturen protesteer
den omdat het Rode Kruis in mei nog
collectevergunningen had gekregen.
Het heeft ons uren telefoneren gekost
om de gemeenten duidelijk te maken
dat het Rode Kruis eigenlijk buiten
de actie stond".
De t.v.-uitzending zelf was een
gigantisch karwei. „Er is nog nooit
pen uitzending in Nederland geweest
met zoveel tv-camera's, zowel zwart
wit als kleurencamera's. Er waren
330 telefonistes ai een tafel voor de
coördinatie. Voor „twijfelachtige
schenkingen" hadden wij een aantal
telefonistes beschikbaar die bij de
schenker controleerden of het bedrag
wel goed verstaan was.
Niettemin kjwam er voor drie ton
aan schenkingen binnen, die later
niet gehonoreerd werden. Tot half elf
hebben wij in de penarie gezeten. Het
geld kwam verschrikkelijk langzaam
binnen. Toen hebben de standwerkers
zoals Dorus en Rijk de Gooyer de
telefonistes zo opgezweept en ont
stond er zo'n cpncurrentie tussen de
telefonistes van de provincies en de
grote steden dat het opeens op rolle
tjes liep. Het uiteindelijke resultaat
was 7,3 miljoen gulden".
Over de presentatie van de actie
zegt dc heer Margadant: „Aanvanke
lijk zou Willem Duys het doen. die
voelde zich op het laatst echter toch
niet capabel. Het werd toen Henk
van Stipriaan. Tijdens de uitzending
zei hij: „Toch voel ik steeds Mies
Bouwman achter mij"
DELFT In het waterloopkundig
laboratorium aan de Rotterdamse
weg kwam woensdag de 18-jarige A.
A. K. uit Capelle aan de IJssel onge
lukkig te vallen toen hij zich verstap
te bij het klimmen van een ladder. K.
was daar werkzaam in dienst van een
Rotterdamse firma die daar bezig is
met werkzaamheden aan het plafond,
daartoe maakt men gebruik van een
verrijdbare stellage met een hoogte
van 6 meter. Bij het beklimmen van
de stellage via een trap verstapte K.
zich toen hij bijna boven was.
Rechtstandig viel hij ruim 5 meter.
Bij een onderzoek in het gasthuis
bleek de jongeman twee zwaar ge
kneusde enkels te hebben opgelopen.
Na het onderzoek is hij naar zijn wo
ning gebracht
