n
Wet biedt verpleegster nog
steeds geen rechtspositie
Claus: ik zou dolgraag óók
eens iets willen
Jubileum eu dubbel
afscheid bij de
Nieuwe Haagse
Nieuw uniform
Consumentenbond wil
goedkoper vliegen
PRINS WIL VRIJER ZIJN IN HET OPENBAAR
Wet tegen
snel in
vervuiling
werking
RAADSMAN PAULA F. „STOMME AANKLACHTEN"
Bevolking nu
13,1 miljoen
Attentie!
Oudejaarsavond
21 uur
Bejaarden mogen
twee dagen
gratis treinen
Hrand
BER 19
DINSDAG 29 DECEMBER 1970
g. Leo
laar,
i Mari
en d
Eift
Doort
skosct
Toei
J H
2 Lisst
21
idrlol
?ieren-
Reisej
Hoofd
door
Zettie Leeuwenburgh
An-
ej
zn
erbée;
skerk
ick P
M C
•iekei
Lans;
ijker-
Th M
C v
Al-
Lans;
H M
Wit.
choo-
Rijn-
G
JM
Kat-
va
v d
WP
ïn te
P
ven-
KNEGSEL „Er bestaat een
wet „Bescherming Ziekendiplo-
ploma" uit 1921, die het diplo
ma, de onderscheiding en de
titel van verpleegster be
schermt, meer niet. Dit is alles
wat de Nederlandse verpleeg
ster heeft. Het betekent geen
hoedanigheid, geen bevoegd
heid éngeen rechtspositie".
Mr. dr. W. Schuurmans Stek
hoven ziet het als een verouder
de wet, die de verpleegster geen
enkele zekerheid biedt zodra
zij een fout maakt: „geen rechts
positie."
Over de lecrlingverpleegster wordt
helemaal niet gesproken. Zij kent
hooguit plichten, geen rechten. Een
fout, hoe menselijk ook, brengt haar
voor de rechtbank, onverbiddelijk
zoals we gezien hebben in dc veel
besproken zaak Paula F.
Geen woord over deze zaak van
mr. dr. Schuurmans Stekhoven. Wel
een kritisch geluid ten aanzien van
de rechtspositie van de verpleegster.
Vreemd genoeg gooit juist de ver
pleegster het enige recht dat zij heeft
de- bescherming van haar titel
overboord zodra zij deze titel ver
vangt door het „modewoord" ver
pleegkundige.
Een mooi woord, het heeft echter
geen enkele betekenis, zelfs geen be
scherming, omdat de wet van
1921 dit woord niet kent. Iedereen
mag zich „verpleegkundige" noe
men. In dit opzicht verliest de ver
pleegster dus terrein, juist nu werd
bewezen, dat zij dit enige wettelijk
beschermde terrein met man en
macht zal moeten verdedigen.
„Zolang de verpleegsters zich niet
organiseren als macht" dr.
Schuurmans gebruikt hier het woord
macht in de betekenis „machtsbe
wust worden" zullen zij nooit de
rechtspositie bereiken, waraan zij
de bevoegdheid willen ontlenen op
gelijke voet met artsen mee te
praten.
Als de verpleegsters een rechtspo
sitie wilen hebben de wet is ver
ouderd moeten zij vallen onder de
wet op de para-medische beroepen.
Zij oefenen dan een stukje genees
kunde uit. Zodra zij onder de para
medische beroepen vallen, krijgen zij
te maken met het para-medisch
tuchtrecht, waarondèr bijvoorbeeld
ook de physiotherapeuten vallen.
Vanaf dat ogenblik krijgen zij dus
de kans zich voor een tuchtrecht zo
als ook de artsen dit kennen, te ver
antwoorden voor een eventueel ge
maakte fout. Het houdt echter niet
in dat de rechtbank als „zwaard van
Damocles" voor hen heeft afgedaan.
Het para-medisch tuchtrecht brengt
echter wel het verschoningsrecht met
zich mee, het beroepsgeheim, omdat
de verpleegster dan een eed zal moe
ten afleggen na haar examen, terwijl
zij nu een belofte aflegt.
Er is echter een moeilijkheid: Een
meisje dat voor arts studeert, zal
evengoed willen trouwen als een ver
pleegster. Men studeert echter geen
jaren om er na een huwelijk mee op
te houden. Men moet een roeping
aannemen om werkelijk dat beroep
uit te gaan oefenen, ongeacht het
trouwen.
Nu kan men zich afvragen welk
percentage van de leerlingen in de
ziekenverpleging zien het zijn en blij
ven van verpleegster als roeping?
Een gokje? Als vijftien procent is, is
't veel. Juist dit feit maakt echter de
machtsposittie dankzij het grote
verloop door trouwen van de ver
pleegstersorganisatie zo moeilijk. En
in dit opzicht kan ik alleen maar
herhalen: willen zij een goede rechts-
posititc krijgen, afdwingen desnoods,
dan moeten zij machtsbewust zijn.
Zoals 't nu is, valt de verpleegster
onder de arbeidswet, die een apart
besluit kent voor de verpleging. Arti-
tikel 1 hiervan luidt: De verplegende
is iemand die zieken verzorgt. Men
bepaalt in dit besluit een gedeeltelijke
rechtspositie. Dit is echter zuiver een
regeling van de arbeidskant en hoort
dus thuis in de CAO. Willen zij ech
ter de CAO kunnen sluiten, dan moe
ten zij ook hun organisatie hebben,
moeten zij volwaardige medewerk
sters zijn in plaats van arbeiders.
Het tuchtrecht dat meekomt met
het para-medisch beroep is in zekere
zin vergelijkbaar met het medisch
tuchtrecht. Fouten worden door de
inspecteur van de volksgezondheid
doorgegeven. Evenals bij het medisch
tuchtrecht zou een verpleegkundig
tuchtrecht wat een verlangen is
van vele verpleegsters naast het
strafrecht staan. In dat geval hangt
het van het ziekenhuis en van de in
specteur af wat er gaat gebeuren.
Een verplegend tuchtrecht geeft dus
geen enkele waarborg dat het „ver
dwijnen" van de rechtbank betreft.
Daar staat wel tegenover dat er er
varing bij het medisch tuchtrecht
heeft geleerd, dat allerlei ziekenhuis
ongelukken, die anders voor de straf
rechter zouden komen, nu tuchtrech
telijk worden afgedaan.
Dit is zeker in het belang van het
vertrouwen dat de mensen hebben in
de stand van de geneeskunde. Er
wordt echter vanuit de „buitenwe
reld" onder andere naar aanlei
ding van de zaak Mia Versluis
aangedrongen op openbaarheid van
het medisch tuchtrecht. Het „voor"
en „tegen" hiervan zou tegen el
kaar moeten worden afgewogen, maar
nu het is aan het veranderen. Nu al
kan een medisch tuchtrechter medi
sche zaken in het openbaar behande
len.
Eén ding moeten de voorstanders
van openbaarheid zich wel voor ogen
houden: Zodra het tuchtrecht in het
openbaar wordt uitgeoefend, maakt
het niet veel verschil of men door de
kat of door de hond wordt gebeten,
door het tuchtrecht of door het straf
recht.
Het enige verschil is dan nog dat
bij het medisch tuchtrecht, vaak
slechts de voorzitter jurist is, terwijl
verder artsen leken op juridisch
gebied de zaak beoordelen en bij
het strafrecht zijn de rechters leken
op medisch gebied. Het gevaar aan
het strafrecht verbonden is afhanke
lijk van de mate waarin officier van
justitie en rechter-commissaris zich
deskundig laten voorlichten.
Wordt mij nu gevraagd tuchtrecht
openbaar of niet openbaar, dan moet
ik ten eerste stellen dat het tucht
recht niet is opgezet om openbaar te
worden behandeld. Ten tweede zeg
ik dan: als alle inspecteurs in
geval van openbaarheid dus de „open
bare aanklagers" medische juris
ten waren. ja. Er worden echter zo
veel stomme aanklachten ingediend."
Drie medewerkers van de Nieuwe
Haagse Courant en één van onze
Kwartet-bladen, werden gisteren in
het zonnetje gezet. Op de foo van
links naar rechts) mevrouw Goppel-
Witzleb, de zuster van jubilaressc
Edith Witzleb die naast haar staat
en 25 jaar aan het bedrijf verbon
den is. Verder chef-redacteur H. Lek,
de heer A. K. den Duik met zijn
echtgenote en de heer H. A. van
Brakel en NHC-directeur T. Menses.
De heren Den Duik en Van Brakel
namen afscheid wegens het bereiken
van de pensioengerechtigde leeftijd.
UTRECHT De Nederlandse
Spoorwegen hebben de eerste unifor
men nieuwe stijl voor machinisten in
gebruik genomen. Het uniform heeft
een donkerrood jasje met een grijze
broek. De machinisten zullen ook een
donkerrode pet dragen.
In 1972 hoopt men alle machinisten
in het nieuw gekleed te hebben.
De conducteurs, receptionisten en
opzichters kregen al eerder een nieu
we stijl uniform.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Drie mede
werkers van onze Nieuwe Haag
se Courant stonden gistermiddag
in de tot een gezellige receptie
ruimte omgetoverde redactie
zaal aan de Parkstraat in het
centrum van de belangstelling
tijdens een druk bezochte bijeen
komst teneinde een jubileum te
vieren en een dubbel afscheid te
DEN HAAG De bevolking van
I ons land is dit jaar, volgens het CBS,
met 1,2 procent toegenomen tot 13,1
miljoen.
I Andere gegevens over 1970:
De zuigelingensterfte daalde
verder met 4.5 procent tot 12,6 per
1000 levend geboren.
er kwamen 5 procent meer zieken
huisbedden,
het aantal leerlingen bij het be
roepsonderwijs steeg met 6,5 procent,
dat bij het hoger onderwijs met 5,9
procent,
het bioscoopbezoek daalde met 9
procent,
de woningvoorraad steeg met 2,7
procent,
de bruto uurlonen van volwas
sen mannelijke arbeiders namen met
12 procent toe in industrie en bouw
en met 13 procent in de landbouw,
de prijzen stegen met 4,5 pro
cent,
het indexcijfer van de bouwkos
ten van woningen ging met 9 procent
omhoog.
De laatste treinen
vertrekken omstreeks
Nederlandse)
jSpoorwegenj
Protest tegen ATA-kartel"
DEN HAAG Consumenten
organisaties uit vele landen,
waaronder de Nederlandse Con
sumentenbond, zijn een actie be
gonnen tegen het IATA-kartel,
de internationale vereniging
van burgerluchtvaartmaat
schappijen, die onder meer de
tarieven vaststelt. In een pro
testbrief aan de economische
en sociale raad van de Verenigde
Naties zeggen zij, dat de organi
satie de concurrentie op het ge
bied van de luchtvaarttarieven
sterk belemmert.
Dc Nederlandse Consumentenbond
heeft al eerder geprotesteerd tegen
wat zij noemt het maohtsmisbruik
van dc IATA en van de onder het
ministerie van verkeer en waterstaat
ressorterende Rijks Luchtvaartdienst,
die, aldus de bond. trouw dc aanwij
zingen van het kartel uitvoert.
In het afgelopen jaar zijn, zo me
moreert de bond, de eisen, die de
RLD stelt aan verenigingen, die goed-
UTRECHT Tussen 5 en 30 ja
nuari kunnen de 100.000 houders
van de zogenaamde 65+ kaarten bij
de NS, weer twee dagen gratis reizen.
De maandagen, vrijdagen en zonda
gen tellen niet mee. Op iedere „gratis
reisdag" wappert er een groen-gele
vlag van de stations.
kope reizen organiseren naar landen
met veel Nederlandse immigranten,
verzwaard. Twee verenigingen kre
gen een vliegverbod opgelegd.
Ook vakantiereizen per charter
vliegtuigen worden volgens de bond
duurder gehouden dan nodig is. Dit
alles gebeurt onder het motto, dat
voor lagere tarieven de vervoersze-
kerheid door de lucht in gevaar zou
kunnen komen.
De bond meent, dat het huidige ge
regelde luchtverkeer bijna uitsluitend
aan de behoefte van het zakenver
keer en de grote artiesten is aange
past. Maar, zegt zij, er zijn ook ande
ren, die willen vliegen en die stellen
andere eisen.
UTRECHT Prins Claus is voorstander van het zoeken naar
nieuwe formules voor het openbaar optreden van de leden van het
Koninklijk Huis. Het gaat hem daarbij speciaal om „meer mogelijk
heden om volwaardig deel te nemen aan normale werkzaamheden
die geheel los staan van staatkundige activiteiten".
Alle aanleidingen tot een conflict tussen het Koninklijk Huis en de regering
moeten worden vermeden. „Maar", zo zegt de Prins in een interview met het
blad „Ruim Zicht" van het Nederlands Katholiek Vakverbond „met die grond
regel als uitgangspunt zijn wellicht toch nieuwe en modernere formules te
vinden voor het doen en laten van (eden van het Koninklijk Huis, die beter
passen in de huidige maatschappij".
Zo erg optimistisch toont Prins
Claus zich daar evenwel niet over: de
leden van het Koninklijk Huis zullen
wat betreft inspraakmogelijkheden
wel altijd onderaan de lijst staan. Dat
is wel eens moeilijk te accepteren. Je
zou soms dolgraag eens iets willen
zeggen over een bepaalde zaak. Dood
gewoon, omdat je meent iets zinnigs
naar voren te kunnen brengen, dat
een bijdrage kan zijn in de menings
vorming. Maar in verreweg de meeste
gevallen hoed je je daarvoor, omdat
er wellicht commentaren of interpre
taties aan worden verbonden die niet
je opvattingen maar je status als lid
van het Koninklijk Huis in hét ge
ding brengen.
De Prins ziet daarvoor nog geen
oplossing. „Het is nu eenmaal een
feit, dat mensen die inspraak uitoefe
nen, meestal een bepaald (groeps) be
lang vertegenwoordigen. En dat is
een positie, waarin leden van het Ko
ninklijk Huis niet verzeild behoren te
raken".
INSPRAAK
Over buitenparlementaire acties
naar aanleiding van problemen op
het gebied van de milieuhygiëne en
de ruimtelijke ordening zegt de Prins,
dat deze acties onder het begrip „in
spraak" vallen als ze worden gevoerd
door mensen die zich sterk bij de
problemen betrokken voelen en die
ook goed weten waar ze over praten.
Overigens kan inspraak op het ter
rein van de milieuhygiëne volgens
hem alleen maar effectief zijn, als
men bereid is er ook de financiering
bij te betrekken. „Als je dat niet wilt
is inspraak een loze kreet waar de
overheid onmogelijk veel mee kan
doen".
De raad van advies voor de ruimte
lijke ordening, waarin de Prins zit
ting heeft als lid van het presidium,
heeft dit jaar twee adviezen uitge
bracht, die betrekking hebben op in
spraak van de bevolking. In verband
daarmee stelt de Prins, dat voor die
inspraak bij de bevolking een zeker
minimum aan kennis van en inzicht
in de beleidsvraagstukken nodig is.
„Als wij het leefbaar houden van ons
land steeds sterker ervaren als een
van de grote toekomstvraagstukken,
dan legt ons dat de plicht op, iedere
burger te wijzen op zijn verantwoor
delijkheid". Volgens de Prins kan het
onderwijs hierbij een belangrijke rol
vervullen.
In het interview zegt de prins ver
der, dat het net iets voor Nederland
zou zijn om voorop te lopen bij het
ontwikkelen van luchthavens in zee,
waarbij dan misschien ook een com
binatie mogelijk is van luchthaven en
containerhaven. „Een mooi nationaal
project na voltooiing van de Delta
werken", aldus Prins Claus, die er
kent dat het een dure zaak zou wor
den, maar die daaraan toevoegt dat
terwille van het behoud van een goed
leefklimaat in de toekomst steeds va
ker voor allerlei problemen oplossin
gen zullen moeten worden aanvaard,
die zeer kostbaar zijn: „dat is de prijs
voor zuivere lucht, schoon water en
stilte".
DEN HAAG Bij de instal
latie van de raad voor de lucht
verontreiniging heeft staatsse
cretaris Kruisinga vanmorgen
gepleit voor een snelle behan
deling van de adviezen om de
nieuwe wet op de luchtveront
reiniging zo spoedig mogelijk in
werking te doen treden.
Ook met het oog op het verlenen
van vergunningen voor nieuwe in
dustrievestigingen vond hij dit van
i belang: „het is onbevredigend aan-
vragen te behandelen op basis van de
oude hinderwet nu de nieuwe wet al
I door dc Kamer is aangenomen".
De staatssecretaris verwacht, dat
de" nieuwe wet krachtiger optreden
mogelijk maakt tegen bestaande be
drijven, die de normen overschrijden.
Over de meet-methodes zei hij, dat
Nederland hiermee thans in het voor
ste gelid loopt Er wordt naar ge
streefd de eerste fase van de opbouw
van een nationaal opsporingslucht
meetnet voor het eind van 1971 ge
reed te hebben.
Dit meetnet, dat volgens een unieke
methode werkt, wordt zo opgezet, dat
de apparatuur het eerst kan worden
geplaatst in die gebieden, waar nog
niet regelmatig wordt gemeten en
waar dringende redenen bestaan om
ook daar met deze apparatuur te
gaan werken.
Voorlopig meet de apparatuur al
leen de hoeveelheden zwaveldioxyde.
Drie dagen ontbijt op bed.... dat
was de illusie. Alles leek erop, dat
die verwezenlijkt zou worden. Een
beeld van een kamer, een roze
droom daarnaast met al wat Suzan-
na-in-het-bad kan wensen.
Enig bezwaar in de eerste nacht,
dat er brandweersirenes loeiden!
Bed uit, gordijn open... de rode ge
vaarten schoten langs, verdwenen
in de verte....
Volgende nacht... sirenes. „La-
maar", zeiden we. En sliepen...
Maar dan een merkwaardigheid.
Het langzaam aanzwellend gegier
verdween niet in de verte. Neen, het
eindigde abrupt net als het zijn
hoogtepunt bereikt had.
Het trage verstand begon te wer
ken. Sirens zwijgen op de plaats van
de ramp....dus... Blik uit het
raamde stad lag stil te glanzen in
de niet gedoofde lichten van de
kerstnacht. Raam open en in de
diepte kijken., .hè., een overvalwa
gen loosde net een koppel gendar
merie, die in looppas hotelwaarts
rende.
Dan maar uit het raam buigen en
de buurt verkennen
Een laaiend vuur met duizend lek
kende tongen, een toren van rook,
een gevel waar de raamgaten om
rankt waren met vurige guirlandes.
Kortom het belendende perceel
stond in lichter laaie...
in het andere bed verzwolg mijn
moeder net de laatste onthullende
bladzijde van een detectiveroman.
Hoe kondig je iemand aan, dat de
buurman in de fik staat?
„Ik zou maar opstaan..." adviseer
de ik.
Een verbaasde blik. Nog nooit heb
ik het initiatief genomen tijdens een
vakantie om vroeg op te zijn. „En je
ontbijt op bed?", vroeg ze als altijd
bezorgd.
„Hoeft niet, ziet u, het hotel hier
naast brandt als een fakkel."
Haar reactie was praktisch. „Dan
ga ik maar eerst naar de badka
mer..."
Ik kon haar nog net naroepen lie
ver niet al te uitvoerig toilet te ma
ken. We waren al gekapt en gekleed
toen een meneer kwam kloppen en
de evacuatie aanzeggen. Binnen tien
minuten moest het hotel leeg zijn.
In een ander hotel, dichtbij maar
toch op veilige afstand, stond de
koffie klaar. Er was zelfs een kamer
gereserveerd voor wie zich nog wat
verfrissen wilde.
Een merkwaardig gezelschap zat
bijeen in een plotselinge verbroede-
ring. Een mevrouw had zich conse
quent in de zenuwen geworpen en
zat gebroken met het hoofd op tafel
te wenen hoewel er niets te betreu
ren was, behalve dan het gemiste
ontbijt op bed.
Toen ik uit pure nieuwsgierigheid
eens ging kijken naar de gereser
veerde kamer, vond ik er twee da
mes, die de inhoud van hun koffers
over de bedden hadden uitgestort.
Ze ontvingen me met snikgilletjes en
begonnen zich te beklagen. Ze waren
in nachtgewaad gevluchten de
koffer was zo slordig geworden
Ze zwolgen in de paniek, strooiden
zout in de nauwelijks zichtbare
schrammen van het avontuur om
maar vooral te voelen hoe ze beet
genomen waren door het lot....
Terug in de ontbijtzaal zag ik
mijn moeder, die met rustige ge
baartjes een papiertje van een sui
kerklontje wikkelde en zei: „We zijn
wel wat vroeg, maar zullen we nu
maar op stap gaan? Er is nog genoeg
te bekijken..."
Pas 's middags, toen het rustuurtje
naderde, dachten we eigenlijk aan
de mogelijkheid, dat ons hotel niet
meer zou bestaan! Maar het stond er
nog, helemaal onaangetast naast de
smokende ruïne. Onze kamer
kraakhelder, nieuwe zeep in de bad
kamer!
Mejuffrouw E. Witzleb voor haar
collega's Edith vierde haar zilveren
jubileum bh' de Kwartetbladen, dat
eigenlijk in september viel, maar we
gens haar ziekte uitgesteld moest wor
den.
Direkteur T. Menses van de Nieuwe
Haagse releveerde de verdiensten van
Edith, die op 1 juli 1966 journaliste
werd met de opdracht de Westlandse
editie te verzorgen. „Zonder veel pro
blemen en met volledige inzet".
Vele lieren
Edith kwam in september 1945 bij
de NHC. waar men om een goede
typiste zat te springen. De toenmali
ge direkteur B. Bol, noemde haar
„ons verschrikte vogeltje". De heer
Menses onderstreepte dat Edith snel
ingeburgerd raakte in de verschillen
de afdelingen. De correspondentie be
handelde ze zo goed dat de precieze
heer Schrijvershof haar tot zijn se
cretaresse aanstelde. Edith diende
daarna vele heren.
Via de verzorging van de rubrjek
schepen en predikbeurten, ook mode,
belandde zij geheel in de journalis
tiek, waaraan zij heel haar hart heeft
verpand. De redaktie NHC is er zich
van bewust hoe moeilijk het is de
Westlandse pagina dag-in-dagr-uit sa
men te stellen.
Als dank voor haar inzet kreeg zij
een geschenk onder couvert aangebo
den. waarna schef-redakteur H. Lek
van de NHC zijn bewondering voor
zijn Westlandredactrice niet onder
toelen of banken stak. „Je bent een
vraagbaak voor iedereen. Je kan
luisteren en raad geven". Namens de
redaktie bood hij Edith een lederen
tas aan.
Collega Evert Grolle somde tenslot
te in een pittige, humoristische toe
spraak nog eens de verdiensten van
de jubilaressse op die „het postuur
heeft van een asperge en zo opgewekt
is als een vuurrode tomaat in de hoog
ste kwaliteitsklasse". Om eens met
Westlandse termen te spreken. „Zij
is al die jaren een all-round mede
werkster geweest.
Actief
Woorden van dank waren er voorts
voor de heren H. A. van Brakel en
A. K. den Duik die met pensioen
gaan. Direkteur Menses noemde
Henk van Brakel een enorm actief
man die duizenden kilometers heeft,
gefietst tussen kantoor, trein, post
kantoor en de banken. Hij knipte on
telbare telexrollen in kleine stukjes
en sorteerde deze op onnavolgbare
wijze. En dat gedurende 37 jaar.
Het was Henk die 's winters voor
dag en dauw paraat was om voor de
verwarming te zorgen. Hij kon ook
wel eens lekker mopperen. Maar
Henk is een man die we straks allen
heel erg zullen missen, aldus de heer
Menses.
Hij schetste de heer Den Duik als
de man die vijftien jaar lang zijn
beste krachten aan de afdeling abon
nementen heeft besteed en aan de
propaganda. „Veel opzeggers bracht
hij op andere ideeën. Hij bracht heel
wat nieuwe abonnees aan.
„Hij stond ondanks moeilijke jaren
als een rots in de branding en bood
aan allen die om hem heen woonden
een stevig houvast. Hij verkocht zijn
prot. chr. krant als een erfdeel der
vaderen aan de Scheveningens". Ook
mevrouw Den Duik deelde in de
de.
Beiden kregen een scheerapparaat
aangeboden cn namens het personeel
andere waardevolle geschenken: voor
Henk van Brakel een zwaarbeladen
fruitmand, voor Den Duik een boek
werk over Scheveningen.
Alvorens op het drietal medewer
kers het glas te heffen zei de heer
Menses met nadruk het jammer te
vinden dat de chef van de afdeling
abonnementen van de NHC, de heer
C. J. Hanselaar, die ook 25 jaar bij
onze bladen werkzaam is, niet aan
wezig kon zijn. De heer Hanselaar en
zijn vrouw herstellen van een auto
ongeluk.
Het echtpaar kreeg namens alle me
dewerkers een gelukstelegram toege
zonden. Als beiden volledig hersteld
zijn zal aan dit jubileum nog in intie
me kring aandacht worden besteed.
De drie medewerkers werden ten
slotte in het zonnetje gezet door
hoofdredakteur dr. E. Diemer. die
ook namens direkteur F. Diemer
sprak, oud-direkteur van de NHC de
heer B. Bol. thans wethouder van fi
nanciën van Den Haag en comrr ?a-
ris van de Stichting christelijke pers
en de heer J. Schrijver namens de
commissie tot voorbereiding van de
ondernemingsraad.
