Wassenaar een lange dag in de greep van de angst normaal POLITIE VERONTRUST Bezetters worden berecht BEWONERS WOEDEND OVER BEZETTING Premier: niets beloofd aan de Ambonezen Ambassadeur in pyama op de vlucht Het Kwartet Anti-Soeharto comité: Wij hebben niets te maken met bezetting DINSDAG 1 SEPTEMBER 1970 (Vervolg van pagina 1) Na afloop van de kabinetszitting kwamen de voorzitters van de rege ringsfracties uit de Tweede Kamer naar het Plein 1813. Premier De Jong gaf hun een overzicht van de gebeur tenissen. Besloten werd tot een extra vergadering van de Tweede Kamer. Strenger Schuldige Ds. Metiary, die voorzitter is van de Badan Persatuan, de overkoepe lende organisatie van de Zuidmoluk- kers in Nederland, had tijdens het overleg met de bezetters aangeboden zich als schuldig beschikbaar te stel len. Ook dat had premier De Jong van de hand gewezen. De enige toezegging die de mi nister-president had gedaan, was dat er tijdens de politieverhoren van dc ruim dertig bezetters een Zuidmo- luksc raadsman aanwezig mocht zijn. Dit in verband met de geuite vrees dat de politie onwettige methoden zou gebruiken „slaan bijvoorbeeld" om bekentenissen af te dwingen. Op de vraag of er van moord ge sproken kon worden, interrumpeerde de in de zaal aanwezige burgemeester van Wassenaar, mr. Gecrtsema, dat deze kwalificatie wel degelijk inhoud had. Een eerste onderzoek had aange toond dat de op wacht staande hoofdagent van een afstand van drie meter was neergeschoten, „Dat is moord in koelen bloede", voegde hij er aan toe. Met ir. Manusama was afgesproken dat hij de politieke problemen van dc Zuidmolukkers in Nederland tegeno ver de regering zou mogen uiteenzet ten. Van dit gesprek zou verslag wor den uitgebracht aan president Soe- harto tijdens diens staatsbezoek aan Nederland. Premier De Jong gaf toe dat de strenge veiligheidsmaatregelen, die al voor het bezoek van Soeharto waren getroffen nog aanzienlijk zouden worden verscherpt. De minister-president ontkende een vrijgeleide te hebben beloofd aan de jonge Ambonese bezetters. Ds. Metia ry, die de gewapende extremisten be woog zich over te geven, had dit eer der op de avond in een vraaggesprek voor de televisie gezegd. „Dat is voor mij onbegrijpelijk," zei de heer De Jong desgevraagd. „Zowel tegenover ir. Manusama als tegenover dc dominee heb ik van begin af aan gesteld dat de gang van zaken misda dig was. En dat in verband met de moord op de hoofdagent van politie het recht zijn loop moest hebben. Op geen enkel punt heb ik ook maar één concessie gedaan." Tevreden Ir. Manusama, die (op het dood schieten van de hoofdagent na) de ac tie van de bezetters goedkeyde, was met deze toezegging tevreden. „Wij hebben in ieder geval het publiek in Nederland en in de wereld attent ge maakt op onze problemen", zo zei hij. Hij zou er, gezien de toezegging van de premier, niet langer op aan dringen een gesprek met president Soeharto te mogen voeren. De minister-president ontkende dat de Nederlandse regering de wensen van de Zuid-Molukkers nooit serieus had genomen. Petities hierover was men in Den Haag nooit uit de weg gegaan en met de Indonesische diplo matieke vertegenwoordiger in Neder land was het lot van de Ambonezen herhaaldelijk besproken. Duidelijk stelde hij dat de regering de republiek der Zuid-Molukken nooit had erkend en daarom ook wei gerde aan politieke contacten mee te werken, die ir. Manusama de status van president derRMS gaven, Ook meende hij dat de Zuidmo- lukse leiders vrijuit gingen en dat de gewapende overval uitsluitend het werk was geweest van enkele Ambo nese heethoofden. In antwoord op een vraag van het Tweede-Kamerlid Abma (s.g.) zei premier De Jong vandaag dat de re gering geen stappen heeft onderno men of zal ondernemen om een ge sprek tussen Soeharto cn Manusama tot stand te brengen. (Van ome speciale verslaggever) DEN HAAG Premier De Jong heeft gisteravond onthuld hoe de ontvluchting van am bassadeur Taswin in het werk is gegaan. Hieruit blijkt wel dat deze ex-commando en bevelheb ber van de Siliwangi-divisie z'n beroep nog niet heeft verleerd. Direct nadat ambassadeur Taswin schoten had gehoord later bleek hem dat deze de dood betekend hadden van de voor zijn huis op wacht staan de hoofdagent van de Wasse- naarse politie was h\j z'n slaapkamer uitgerend en, slechts gekleed in een pyama, uit een raam in de tuin gesprongen. Terwijl hij met stenguns be- scchoten werd, slaagde hij er onder dekking van de bossages in te ontkomen. Bij twee, niet ver van de ambtswoning liggen de villa's belde hij aan, maar de bewoners waren of niet thuis, of ze hoorden hem niet. Ten einde raad zocht hij, nog steeds gehuld in nachtkleding, onderdak bij hotel Kasteel Oud- Wassenaar, dat hij via verschil lende tuinen bereikte. Hij bleef daar praktisch de hele dag en stond er permanent in contact met premier De Jong en minis ter Luns, die op het „operatie terrein" aanwezig waren. deze krant behoort tot In het Westen veruit ■uit grootste prot. chr. dagbladper* (Van een onzer verslaggevers) WASSENAAR Die vreemde gewapende vrede daar in de om geving Kerkeboschlaan ontlaad de zich gisteravond omstreeks half zes in een aftocht van meer dan dertig woest geklede, wild schreeuwende Ambonezen. Gespannen volgden minister-presi dent De Jong, minister Luns prof. Beel en tal van andere functionaris sen en fouilleren van de gevreesde bezetters van de residentie van de Indonesische ambassadeur. Met gillende sirenes snelden drie wagens kort daarop richting Scheve- ningse gevangenis. Achter de raam pjes zwaaiende Zuid-Molukkers. On der het publiek opgeheven vuisten en woedende verwensingen. Opgekropte zenuwen konden een uitweg vinden. Een dag bezetting van de ambassade was ten einde, triest resultaat: een dode agent; een jonge vader van twee kinderen zonder par don van zeer dichtbij door het hart geschoten. Ontwricht WASSENAAR Minister president De Jong heeft gisteren op een persconferentie meege deeld, dat de bezetters van de Indonesische ambassade op nor male wijze zullen worden be recht. Minister Luns bleek te zwaar voor een omheining waardig als altijd doorheen. De minister krabbelde tuin naar tuin. De villa van de familie Andersen deed van de tuin van de familie Andersen. Hij zakte er snel weer overeind. Het gebeurde tijdens zijn tocht van tijdelijk dienst als hoofdkwartier. AMSTERDAM De besturen van de politiebonden hebben een telegram aan de minister-presi dent gezonden, waarin zij hun verontrusting kenbaar maken over de bijzondere risico's, die bij de recente gebeurtenissen in Amsterdam en in Wassenaar voor politiemensen aan de dag zijn getreden. Zij wijzen met name op het neer schieten van een politieman bij het woonhuis van de Indonesische am bassadeur te Wassenaar en op de vele gewonde politiemannen bij de rellen in Amsterdam. De besturen zijn zich ervan bewust dat aan deze gebeurtenissen vele fa cetten zijn verbonden. Niettemin me nen zij er met nadruk op te moeter wijzen, dat ze zich niet aan de indruk kunnen onttrekken dat door een on voldoend vooruitziend beleid politie mensen worden ingezet op een ma nierdie véle risico's meebrengt. Gezien dc vooraf al waarneembare gespannen situatie rond het bezoek van Soeharto achten de besturen het niet verantwoord, dat slechts één po litieman de ambassadeurswoning be waakte. Hierdoor werd het risico voor hem zo vergroot, dat hij dit met de -lood heeft moeten bekopen. Namens de leden van de drie samenwerkende bonden ruim 30 procent van het politiepersoneel uitmakend, drLngen de besturen er met klem op aan voor de toekomst een beleid te voeren, waarin de risico's tot een aanvaard baar peil worden teruggebracht. J DEN HAAG Het „comité Soe harto ongewenst" heeft zich gisteren nadrukkelijk gedistantieerd van de bezetting van de Indonesische ambas sade. „Het is duidelijk dat het comité met de gebeurtenissen niets uit staande heeft. Onze politieke doelstel lingen verschillen volledig van die van de bezetters, namelijk een pro test tegen de uitbuiting van het Indo nesische volk, aldus het comité. Het comité was dan ook niet van plan de demonstraties, die vandaag in Amsterdam en Den Haag zouden worden gehouden, af te gelasten. Ook de stichting ..Door de eeuwen trouw" was van plan haar plannen in verband met de komst van Soeharto uit te voeren. Vandaag zou een peti tionnement, dat de handtekeninger draagt van tienduizenden Nederlan ders. aangeboden worden op het mi nisterie van algemene zaken. Dt stichting wil hiermee opnieuw dr aandacht van de regering vragei voor de tussen Indonesi en Neder land overeengekomen verdragen voor tfe volken van Zuid-Molukken en Nieuw Guinea. Onmiddellijk nadat de Ambonezen vrijwillig dc residentie van de Indonesische ambassadeur hadden verlaten werden zij door politiemannen gefouilleerd op het bezit van wapens. Veel Wassenaarders die wij spra ken waren woedend: „We leven hier schijnt het in Zuid-Amerika waar bandietenbendes regeren". Het gehele verkeer in de rustige villawijken en zelfs in de gehele randstad was gisteren ernstig ont wricht. Grote drommen belangstel lenden stelden zich op veilige afstand langs de doodstille rijksstraatweg op. Aan de overkant in de struiken zwaar bewapende marechaussee. En op de bordessen en balkon» de bewa pende Zuid-Molukkers, die op alles schoten wat te dichtbij kwam. Enkele politicfunctionarissen werden onder schot genomen. Angstig kijkende buurtbewoners zagen in hun voortui nen agenten met getrokken pistool in dekking zitten. Vele tientallen persmensen be stormden de telefoons van de zeer gastvrije buurtbewoners om regelma tig berichten door te bellen. Een eer ste ijscoman waagde zich *s middags onder de belangstellenden. Dc agen ten werden ook van voedsel voorzien. En dat alles in een wat „unhei mische" sfeer. Er viel geen schot, maar als je voorbij een bepaalde boom kwam kon je zonder pardon neer geschoten worden. Wat zouden de bezetters gaan doen? Hekje Die vraag werd natuurlijk vooral gesteld door de beide ministers, door een nerveuze burgemeester Geertsema van Wassenaar en door tal van functionarissen van politie en diplomatieke diensten. Een van de woningen aan de Teylingerhorstlaan werd ingericht als residentie van mi nister-president De Jong. Secretares sen arriveerden. Minister Luns draaf de vriendelijk rond. Na lang wachten arriveerde ir. Ma nusama. Omstreeks half een ging hij de woning met alle topfunctionarissen Na hun vrijlatingdoor de bezetters lieten de gijzelaars, gezinsleden en personeel van de Indonesische ambassadeur zich opgelucht fotograferen. binnen. Zou hij enig-vat op de bezet ters krijgen? Om een uur vertrekt een „topzwaar" gezelschap via terras sen en tuinhekjes naar een villa tegen over de oprijlaan van de ambassade. De minister-president klimt over een roestig hekje. Enkele uren later pres teert minister Luns het onder home risch gelach om dwars door datzelfde hek te zakken. Tien over een: in het Zuid-Moluks hoort men ir. Manusama de bezetters toespreken. In de dakkapel luisteren alle regeringsmensen gespannen naar de metalen megafoonklanken. Om kwai-t over een draaft de wacht van ir. Manusama op, twee man. Ze zullen hun president in balling schap begeleiden naar de ambassade. Tot enkele keren toe pendelt de on derhandelaar tussen bezet en vrij ge bied. Er komt echter weinig schot in de zaak. Een uitgezonden telefoonge sprek tussen bezetters en een ver slaggever brengt weinig duidelijk heid. Ze blijven fel, fanatiek, drei gend. Manusama trekt met ons een lijn, roepen ze. In Kampen wordt de Zuid-Molukse predikant ds. Metiary gewaarschuwd. Hij zal later op de middag een door slaggevende rol gaan spelen. En na afloop zeggen: „Het geloof wint het altijd van de politiek". Intussen heerst er vrees. Er is aangekondigd dat om acht uur 's avonds een gijze laar zal worden vermoord als de eis (gesprek met Soeharto) niet zal wor den ingewilligd. Hoe worden de gijzelaars verzorgd? Een van de ontruimers, de heer Tala- pessy verklaart ons later: „heel goed." Burgemeester Geertsema echter la ter: „ze hebben het personeel mishandeld. Ze zijn geslagen en vastgebonden". Tegen vijven blijkt de predikant succes gehad te hebben. Er is een communiqué opgesteld voor de pers, dat door vertegenwoordigers van de RVD wordt voorgelezen.„Het doel is bereikt. De wapens zullen worden af gegeven". Tegeneis Een tegeneis is echter, dat alle be legeringstroepen (drie pantservoertui gen, vele tientallen zwaar bewapende agenten moeten worden teruggetrok ken. Iets van spanning verdwijnt als een pantservoertuig op de hoek Tey lingerhorstlaan - Kerkeboschlaan wordt teruggetrokken uit het gezicht van de bezetters Het olan kan ten uitvoer worden gebracht. Er staan overvalwagens klaar. De agenten houden de wapens wat weg. Insoecteur Rijken van de Wassenaarse politie stopt snel een ge laden pistool in de zak van zijn bur gerbroek. Gespannen volgen de leden van het kabinet de gang van zaken. Ds. Metiarv kan kort daarop dc wapens In ontvangst nemen. Er weerklinkt een kreet. Woest gillen enkele bezet><*s, die zo nu en dan de communistische groet brengen, „Mer- deka". Ze worden gefouilleerd en zwaaien triomfantelijk naar de snor rende camera's. Enkele handgranaten worden voor zichtig acht ïxaf gelegd. Er liggen stenguns. eea uzi-geweer, pistolen, krissen, klewangs, anc.ere steekwa pens en dozen vol munitie. De domi nee wordt bestormd met vragen. De minister-president kan nauwelijks uit de memgte komen, want de vele hon derden belangstellenden rennen ook op de ambassade af. Het gebied, dat de gehele dag onder schot heeft gelegen is nu bezaaid met jongelui. Later op de avond keert de rust pas terug Dan is er toch ook een zware bewaking blijven staan. Ook bij andere gebouwen van Indonesische instanties werd een be waking ingesteld. Op verscheidene plaatsen in ons land heeft de rykspolitie posten be trokken om o.a. auto's op de aan wezigheid van wapens te kunnen on derzoeken. De Moerdijkbrug, De Zwolsebrug en de Heinenoordtunnel behoren tot de plaatsen, waar een strenge controle wordt uitgeoefend. Deze zal blyven bestaan tot president Soeharto Nederland verlaten heeft. Burgemeester Geertsema op een provisorische persconferentie in een platgetrapte vi.'latuin: „Met derge lijke overvallen kun je haast geen rekening houden. Dan heb je honderd politiemannen per ambassade nodig." Terwijl op een afstand de twee kinderen van mevrouw Natadinain- grad geschokt aan de hand van moe der de behoor.'I|k vernielde ambassa deurswoning binnengaai (schade en kele tienduizend guldens), geven pre mier De Jong en minister Luns ant woord op vragen. „Ze zullen normaal worden bere-*V.. Domii.ee Metiary zal hen verdedigen". Aan de ambassadeursvrouw zijn de excuses van d< Nederlandse regering aangeboden. Nederland zal officieel ook zijn excuses maken aan president Soeharto. Aangekondigd wordt, dat er een gesprek zal zijn tussen ir. Manu sama en de r-gering over de „gehele problematiek Van de weg af gezien herinneren kapotgeslagen ruiten van de residmti» aan de bezetting. Ir. Manusama verklaart: „Ons doel is bereikt. De aandacht is nu gericht op het probleem van de Zuid-Moluk kers". Hij verklaarde dat de Nederlandse regering geen enkele concessie aan de bezetters heeft gedaan en dat deze geen eisen meer hebben gesteld. Onziu Over deze kwestie was enig mis verstand ontstaan, nadat ds. Metiary op grond van een gesprek met mi nister-president De Jong zou hebben verklaard dat er geen proces zou zijn. Burgemeester Geertsema van Was senaar noemde op de persconferentie een dergelijke toezegging onzin. „De ze mensen zijn met z'n allen schuldig aan heel veel misdrijven." De officier van justitie, mr. W. A. Rosingh, deelde mee dat in de loop van vanmorgen de 32 aangehouden Zuid-Molukkers een eerste verhoor zullen ondergaan. Uit de verhoren komt mogelijk nog de identiteit te voorschijn van de dader, die politie man Molenaar heeft doodgeschoten. Over het neerschieten van de agent deelde burgemeester Geertsema nog mee, dat het slachtoffer naar zijn me ning niet had geschoten. „Ik heb het pistool bekeken en geconstateerd, dat er geen kogels uit waren," aldus de burgemeester. Hij is van mening dat de hoofdagent in koelen bloede van zeer nabij is neergeschoten. Met rode banden in het haar en met typische vechtkleding aan stonden de overvallers na het verlaten van de residentie te wachten op transport. Voor zij in de gevangenisauto's mochten stappen, werden zij gefouilleerd.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1970 | | pagina 7