Soekarno als balling in
eigen land gestorven
GROOT AANTAL DODEN
IN WEEKENDVERKEER
Eens symbool van de vrijheidsstrijd
MN VRIEND SOEKARNO
Regering-Heatli telt
„slechts" 18 leden
H Harde voor toerismeafgesloten
Gereformeerde
synode Utrecht
KLEINSTE SINDS 1957
MAANDAG 22 JUNI 1970
Met de dood van Soekarno is een einde gekomen aan liet leven
van een man die wilde proberen van zijn land een wereldmacht
te kunnen maar die na een presidentschap van twintig jaar
moest dulden dat hij werd ontluisterd.
Een man, die voor velen het symbool van de vrijheidsstrijd
was, maar die later werd vergeten door het volk dat door de
machthebbers werd aangespoord tot herstel van de
ontwikkeling van het land.
In tijden van glorie noemde
i e „grote leider van de revolu-
zoals één van zijn officiële
itels luidde, zich bij voorkeur
de spreekbuis van het Indone-
ische volk". Maar niet iedere
ndonesiër was het met hem
ens: er werden elf officieel be-
endgemaakte aanslagen op zijn
'even gepleegd.
Reeds kort na zijn afzetting in 1967
laakte de eens zo levendige en am-
itieuze Soekarno, die zijn bezoekers
verrassen met zijn persoonlijke
harme, een matte en wat mopperige
idruk op de weinigen die hem daar-
a nog te zien kregen. Zijn lichaams-
rachten namen steeds verder af toi-
at hij nu op 69-jarige leeftijd is
verleden.
AGITATIE
Soekarno werd op 6 juni 1901 in
i oerabaja geboren als zoon van een
7 avaanse onderwijzer en een Balinese
Ian seres. Al vroeg trok Tjokroami-
oto, een pionier onder de Indonesi-
che nationalisten, zich het lot aan
<'an de jonge Soekarno, die in zijn
sb-tijd al zeer actief was op het ter-
ein van politieke agitatie.
In 1925 verliet hij als bouwkundig
ïgenieur de technische hogeschool in
ïandoeng. Als ingenieur heeft hij
1 iet veel verricht; öp politiek terrein
reeg hij daarentegen een steeds gro-
ere naam, vooral door zijn rede-
aarstalent.
jl Twee jaar later was hij een van de
i«ie belangrijkste oprichters van de
l/'terst linkse Partai Nasional Indone
sia, die volledige onafhankelijkheid
lis hoofddoel stelde. Zijn nationalisti
activiteit bracht hem in conflict
jfriet het Nederlandsch-Indische gezag.
'29 werd hij gearresteerd en in '30
it vier jaar gevangenisstraf veroor-
!eeld, onder meer wegens propagan-
la voor de omverwerping van het ge-
ig.
Na twee jaar werd hij op vrije voe-
;n gesteld. De PNI was toen verho
len mapr Soekarno streefde dadelijk
i$aar vereniging van de nationalisti-
:he partijen. Hij propageerde zijn
:r van het „marhaenisme", een op
arxistische ideeën gefundeerd spe
cifiek Indonesisch sociaal stelsel met
jils basis de kleine landbouwers.
i SJAHRIR
J Tegenspeler van Soekarno onder de
jiationalisten was in die tijd Soetan
ahrir. die in '45 onder president
karno minister-president zou wor-
len maar tenslotte in ongenade viel.
J Soekarno was er niet in geslaagd de
'Vtionalisten tot eenheid te brengen,
in hij in 1933 opnieuw in botsing
wam met het gezag. Hij werd ver-
nnen naar Flores en later naar Su-
latra. De Japanners bevrijdden hem
1942 inPadang.
Tijdens de Japanse bezetting van
Ie Indonesische Archipel bleef Soe-
'iarno ijveren voor onafhankelijkheid,
ï^ij dacht dit doel te kunnen bereiken
ïljloor samenwerking met de 'Japan
ners. Tot het laatst toe bleef hij hen
Jn het openbaar steunen.
*1 Onder druk van jonge nationalisten
broclameerden Soekarnp, die behoed
zamer te werk had willen gaan, en
'llohamined Hatta op 17 augustus
™m5 de onafhankelijke Republiek In
donesië, twee dagen na de Japanse
Capitulatie. Indonesische nationalis
ten, die zich tegen de Japanners had
verzet, schaarden zich achter de
Republiek van president Soekarno en
tice-president Hatta. Soekarno bleef
In de ogen van het volk de grote
leider in de strijd voor onafhanke
lijkheid.
B ..COLLABORATEUR-'
De eerste vier jaar na de procla-
natie waren die van de strijd tegen
in 1945 teruggekeerde Nederlan
ders. Aanvankelijk wilde men van
Nederlandse zijde niets weten van
ontact met vertegenwoordigers van
„collaborateur" Soekarno. maar
aterkwam het tot gesprekken.
Het bleef niét bij praten alleen, er
kwamen ook militaire operaties, die
hun hoogtepunt in twee politionele
peties vonden. Bij de laatste in de-
tember 1948 werd Soekarno, zonder
oat hij verzet bood, gearresteerd. On
danks deze capitulatie verloor Soe
karno de greep op de massa niet.
Tj In december 1949 wrd de soeve-
liniteit formeel aan de Verenigde
Staten van Indonesië overgedragen
Soekarno werd president. Beide
inden maakten deel uit van de Ne-
lerlands-Indonesische Unie.
Een afspraak om in 1950 over de
(toekomst van Nederlandsch Nieuw-
Suinea te beslissen, werd niet nage
komen. In het begin van de jaren
vijftig begon Soekarno zijn campagne
om westelijk Nieuw-Guinea West-
'rian bij Indonesië te voegen. De
ampagne leidde tot aan 1962 tot een
oortdurende achteruitgang van de
betrekkingen tussen Nederland en
Indonesië.
EENZIJDIG
In 1956 maakte de president een
zijdig een einde aan de Unie en vier
jaar later werden de diplomatieke
betrekkingen verbroken. Nederlandse
bedrijven werden overgenomen en
Nederlanders moesten het land verla
ten. In het begin van de jaren zestig
begon Indonesië, dat toen onder het
persoonlijk bewind van president
Soekarno stond, met landingen op be
perkte schaal op Nieuw-Guinea en
omliggende eilanden.
In augustus 1962 werd overeen
stemming bereikt op grond waarvan
na een kort overgangsbestuur door de
VN West-Irian op 1 mei 1963 onder
Indonesisch bestuur kwam en in 1969
de bevolking via een „daad van vrije
keuze" officieel bij Indonesië werd
gevoegd. De regeling van dit geschil
leidde tot herstel van de diplomatieke
betrekkingen in 1963.
Tegen het einde van de jaren vijf
tig begon Soekarno kritiek te uiten
op het streven van Indonesië naar
democratie in westerse zin. Zijn
ideeën op politiek en economisch ter
rein bracht een aantal leidinggevende
Indonesiërs ertoe een tegenregering
uit te roepen. Generaal Nasoetions
troepen onderdrukten de opstand.
Hatta, die het niet eens was met de
koers die de president ging nemen,
trad af.
Eind 1959 vormde Soekarno een ka
binet dat niet als het voorgaande ver
antwoordelijk was aan het parlement.
In 1960 verving hij de gekozen volks
vertegenwoordiging door een be
noemd parlement, waarmee hij de
„geleide democratie" invoerde.
NASAKOM
De regering werd gebaseerd op
Soekarno's beginsel van de NASA
KOM, het samengaan van de natio
nalistische, religieuze en communisti
sche groepen in het land. Sokarno
ontwikkelde voorts de idee van de
„niet voltooide revolutie" waarin de
strijd paste tussen de Nefo's (de nieuw
opkomende machten) en de Oldefo's
(de oude gevestigde machten).
Soekarno gaf voorrang aan de poli
tiek boven de economie, die boven
dien ernstig leed door de gevolgen
van zijn confrontaties tegen Neder
land en Maleisië. Toen dit land een
zetel in de Veiligheidsraad zou inne
men, was dat Soekarno's aanleiding
in januari 1965 uit de VN te treden.
Tegen die tijd waren er steeds nau
were betrekkingen ontstaan met de
Chinese Volksrepubliek, die ook thans
nog geen lid is van de VN. Ook de
betrekkingen tussen Soekarno en de
communistische partij, die na de ne
derlaag van Madioen in 1948 langza
merhand weer een machtige politieke
factor was geworden, werden steeds
nauwer.
Het breekpunt in het politieke le
ven van Soekarno was de communis
tische staatsgreep in de nacht van 30
september op 1 oktober 1965. Zes an
ticommunistische generaals werden
gedood. De commandant van de stra
tegische reserve van het leger, gene
raal Soeharto, greep in en bedwong
de opstandelingen vrijwel zonder
strijd te leveren. Een felle reactie
volgde in vele delen van het land,
waarbij vele tienduizenden werden
gedood.
VERWIJTEN
Aanvankelijk had het de schijn dat
Soekarno aan de macht zou blijven.
Een mens leiri wel tevreden zijn.
Jarenlang heb ik getreurd en ge
mopperd om het gemis van een tuin.
Altijd weer ergerden me de twee
stappen die ik op het stenen aan
hangsel, dat balkon heet, kon doen
om dan te ootsen tegen de stenen
wand, die ons scheidt van het onbe-
treedbare niets.
Tenslotte, naar mijn smaak een
schrale, troost gevonden in bloem
bakken, die elke winter verkomme
ren tot een ijsvlakte of modderpoel-
in-miniatuur.
Altijd mij ve.bijtend in het voor
jaar wanneer het verlangen naar
groen en bloemen het hevigst is en
de ijsheiligen nog te verwachten
zijn.
Dan het grote ogenblik, waarop
het gewaagd kan worden en de bak
ken gevuld. Meestal overeet mijn
blik zich in een plantenwinkel en
koop ik veel te veel en van alles
door elkaar.
Dit jaar moest het op een ren ge
beuren. In allerijl wees ik, min of
meer op goed geluk „Dat en dat en
zo is het wel gcnoig...."
In de avond werden de kistjes ge
bracht. Een scn^mel troepje, leek
het me, maar met wat ruimte ge
plant was er een redelijke vulling,
al verrees dan riet de verlangde
weelde aan kleur pn geur.
Meer van dat sprietige was het,
wel vol beloften voor wie goed keek.
Bed of uiel
Maar ontevredenheid is iets, dat
zorgvuldig gekuc-aierd wil worden en
dus keek ik mn,:r nalf.
De voorjaa/sregens ontnamen mij
de zorg me ver -er met de flora te
bemoeien. Zo kwam de dag, dat ik
het ontdekte: een zoete geur die
mijn kamer introk, een lila stroom
die zich mengde met het dieprood
van de fuchsiao Mlen, het smetteloos
wit van petunia's en het groen van
de klimop. d>e in het voorjaar zo
demonstratief ai moedig had gedaan.
Nog nooit was mijn balkon zo'n
rijkdom gewee.,i.
Toen kwam de droogte. Voor mij
de eenvoudige tegenmaatregel v-in
drie keer mijn g iter met twee liter
water vullen en l'-egschenken.
Enige zorg net zo te doen, dat de
benedenburen die niet op het hoofd
krijgen.
Maar aangezien ik het, volgens de
regels der kunst, des morgens vroeg
en des avonds laat doe, zijn er tot
nu toe geen ongenoegens uit voort
gekomen.
Die twaalf lil er per dag neem ik
onbekommerdv^van het waterrant
soen af, dat de Verantwoordelijkheid
voelende burger zich toemeet.
Maar dan d;e stakkers met ver-
hooide gazons, met verlepte borders
en verschroeide aarde met tuinen
waar alles wegkwijnt behalve het
onkruid, dat nu eenmaal niet uit ie
roeien is.
En diepe tevredenheid heerst in
mij. Wat missclven ook weer niet zo
edelis. gezien andermans ellende.
ROTERDAM Meer dan dertig mensen, die in liet afgelopen
weekeinde hun benauwend warme huizen waren „uitgevlucht",
zijn op de weg of in het water om het leven gekomen. Tientallen
mensen raakten gewond. De hitte houdt volgens her KNMI voor
lopig nog aan.
Hij vormde een nieuwe regering
maar meer en meer werden vragen
gesteld over zijn rol tijdens de mis
lukte staatsgreep. De ontluisterings
campagne begon. Men beschuldigde
hem van deelneming aan de coup en
economisch wanbeheer, o.m. door de
bouw van peperdure prestige-objec-
ten in Djakarta, zoals het honderd
meter hoge met marmer beklede na
tionale monument en een hypermo
dern parlementsgebouw. Men verweet
hem avonturen met vrouwen en zijn
huwelijk met de Japanse Ratna Sari
Dewi.
In 1921 was Soekarno voor het
eerst gehuwd, met Siti Oetari, doch
ter van zijn beschermer Tjokroami-
noto. Het huwelijk werd spoedig ont
bonden en Soekarno huwde de twaalf
jaar oudere Inggit Garnasi in '23. Hij
verstootte haar in '43 en trouwde
met de jonge Fatmawati. Nadat hij
naast, haar Hartini had gehuwd, nam
hij later nog een derde en vierde
echtgenote, nl. Ratna Sara Dewi en in
'63 iHariyatie. Deze verstootte hij in
1967 en kort daarop trouwde hij met
Joerike Sanger.
In maart 1966 moest Soekarno on
der druk van de kritiek aan generaal
Soeharto, toen legercommandant, be
langrijke bevoegdheden overdragen.
In de zomer van 1966 trok het Indo
nesische voorlopige raadgevende
volkscongres Soekarno's benoeming
tot president voor het leven in en
werd Soeharto aangewezen om Soe
karno in voorkomende gevallen te
vervangen.
Steeds duidelijker ging de nieuw
gevormde regering afwijken van de
door Soekarno aangegeven lijn: aan
de confrontatie tegen Maleisië kwam
een ein/3, de economie kreeg de hoog
ste voorrang, Indonesië keerde terug
tot de VN en de betrekkingen met
Peking werden steeds koeler en wer
den tenslotte, eind 1967, „bevroren."
DEMONSTRATIES
Steeds meer demonstraties, door al
le mogelijke bevolkingsgroepen, wer
den tegen de persoon van Soekarno
gehouden. Enkele groepen vroegen
zelfs zijn berechting.
Nadat de legercommandanten de
president op 22 februari 1967 duide
lijk hadden gemaakt dat zij pogingen
van hem om met geweld aan de
macht te blijven zouden neerslaan,
ondertekende hij in de avond van de
zelfde dag met zijn ministers om zich
heen de verklaring waarbij hij al zijn
bevoegdheden overdroeg aan generaal
Soeharto.
Het voorlopig volkscongres be
noemde in maart 1967 Soeharto tot
„dienstdoend president", op welk mo
ment Soekarno automatisch zijn titel
van president verloor.
Aanvankelijk mocht Soekarno nog
in het zomerpaleis in Bogor wonen,
maar dat recht werd hem later ont
nomen. Hij werd steeds meer een ge
vangene en zonder toestemming van
de militaire autoriteiten mocht hij
niet reizen. Ook bezoekers mochten
hem alleen na uitdrukkelijke toe
stemming opzoeken. Zijn gezond
heidstoestand, die al jaren slecht was,
girig verder achteruit.
EERSTE VLAG
Nog eenmaal, in augustus 1967,
voerde hij strijd tegen de nieuwe
machtshebbers. De inzet van de strijd
was de eerste vlag van de Republiek
Indonesia, die 22 jaar eerder door
Fatmawati inderhaast was gemaakt
en werd gehesen onmidellijk na de
onafhankelijkheidsproclamatie.
Soekarno verloor de strijd en
de historische, verschoten vlag,
werd op 17 augustus 1967 gehesen
aan de reuzenvlaggemast voor
het vrijheidspaleis in Djakarta.
Naar aanleiding van de dood van
ex-president Scekarno ontvingen
wjj van de heer F. W. Romer uit
Tiel (voor oud-Soerabajanen Tjiel
Römer) een brief vol herinnerin
gen:
„Oud-president Soekarno was
niet alleen een schoolvriend, maar
ook een vriend in de ware zin des
woords. Mijn vriendschap met hem
dateert van de hbs-jaren in 1915 en
heeft tot zijn laatste dag voortge
duurd.
Na zijn overgang van de derde
naar de vierde klas hbs vertrok
Soekarno hij zat dus met mij op
de hbs in Soerabaja naar Sema-
rang. waarna hii naar de tech
nische hogeschool in Bandoeng
ging. Hier behaalde hij zijn diplo
ma bouwkundig ingenieur.
Om nu een hele tijd over te
slaan, zijn interneringstijd op
Nieuw-Guinea bijv.: tijdens de eer
ste politiële actie zou ik hem be
zoeken in Djokja, maar hij liet me
weten dat ik maar moest wachten
tot hij goed en wel in Djakarta
zal. hij vreesde voor mijn veilig
heid. Ook bleek hieruit wel, dat
Soekarno wist dat hij uiteindelijk
toch zou winnen.
Na de souvereiniteilsoverdracht
werd ik Soekarno was na de
tweede politiële actie even „ver
bannen" op Billiton telegrafisch
ontboden op het paleis in Djakarta.
Wij kwamen daarna vaker bij el
kaar, meestal oude herinneringen
ophalend. Want de hbs-tijd voor de
tweede wereldoorlog tras voor In
donesiërs niet zo prettig. Op school
was Soekarno een uitblinker, wat
niet wegnam, dat andere leerlingen
hem wel eens uitscholden voor „in
land er", de gebruikelijke kwalifica
tie van de Indonesische bevol
kingsgroep in die tijd.
Ik herinner me nog dat ik bij een
ruzie Soekarno's zijde had gekozen
en de leerling die hem een vuile
inlander noemde aftuigde. Maar
Soekarno had meelij met de jongen
en zei nog: ..Laat hem maar schel
den zoveel hij wil, hij weet niet
beter."
Soekarno had weinig tijd om zich
druk te maken over dergelijke din
gen. hij besteedde al zijn tijd aan
studie, zelfs tijdens de pauzes stu
deerde hij.
Toen wij elkaar na ongeveer 33
jaar terugzagen hij was toen on
betwist leider van een groot volk
ioas hij gewoon Soekarno voor mij
en niets of niemand anders. Hij
respecteerde het in mij, dat ik als
Indische Nederlander geen Indone
sische staatsburger ben geworden.
Ik mocht zo vaak als ik wilde op
zijn paleis komen, ik was er als het
ware „kind aan huis".
In 1954, het was staat van beleg,
was het uiterst moeilijk om te rei
zen. Maar toen ik, het graf van mijn
broer in Ambon wilde bezoeken
hij was daar als Japans krijgsge
vangene overleden en op het ere-
veld begraven heb ik met een
soort vrijgeleide van Soekarno mijn
missie kunnen volbrengen. Ik kreeg
alle hulp van de militaire comman
danten. Die brief heb iknog steeds.
Een ding typeert onze vriend
schap: wij spraken nooit over poli
tiek en Soekarno bood mij zelfs
geen privileges aan, wat in die tijd
toch gebruikelijk was, zo bang was
hij om hierdoor mij misschien te
kwetsen en onze vriendschap te be
zoedelen."
Zes mensen kwamen om het leven
en vier anderen raakten zwaar ge
wond bij een autobotsing op de rijks
weg Leidcn-Bodegraven onder Ha-
zerswoude. Vermoedelijk door een in
haalmanoeuvre van een Duitse auto
ontstond de botsing waarbij drie
auto's waren betrokken.
De slachtoffers zijn Eward Kuhn
(41) en diens echtgenote Ingeborg
Luise Kehl (40) uit Duisburg, me
vrouw Groenhof-Fellinger (48) en Pe
ter J. P. Schafer (18) uit Nijmegen en
Gerritde Knikker (27) uit Gouda.
Andere verkeersslachtoffers zijn:
G. J. T. Levöleger (57) uit Blaricum,
H. Beurskens (50) uit Echt, Sjouke
Storm (7) uit Boelenslaan (Fr.), F. de
Ligt 50) uit Den Haag, Cornelis van
der Horst (13), Amsterdam, W.
Schimmel (5), Twello, G. Vunderink
(63), Deventer, H. Meerbeek (64),
Baarn, L. J. A. Weber (23) uit Nuc-
nen, J. C. Rogies (18), Cadzand, Siets-
ke van Wieren (2), Engwierum, L.
Bakker (22), Gieten, P. A. Lak (64),
Wormerveer, J. Beudeker (75), Wor-
mer, A. J. G. Arendsen (31), Amster-
dam.
In de buurt van Nennig in het
Duitse Saarland verloren W. J. Berk
(21) uit Leidschendam en Marie A.
Kooien (20) het leven. Bij Deurle in
België kwamen mevrouw Heemskerk
(22) uit Amsterdam en Sophia Retel
(21) uit Dordrecht om het leven.
kettingbotsing
Rookwolken van een veenbrand
veroorzaakten in de nacht van zater
dag op zondag langs de rijksweg Rot-
terdam-Gouda ter hoogte van Nieu-
werkerk a.d. IJssel een complete
chaos. Bij een reeks kettingbotsingen
raakten circa twintig mensen gewond.
Twee auto's gingen in vlammen op.
Toen het licht werd, leverde de rook
geen bijzondere risico's meer op.
De NS brachten gisteren met ze
ventien extra treinen ongeveer vijf
tienduizend mensen van Amsterdam
naar Zandvoort, waar behalve het
strand de Grand Prix als trekpleister
fungeerde. In de namiddag gingen
zo'n twintigduizend mensen in 22 ex
tra treinen terug richting Amsterdam.
In verband met de duizenden
nieuwsgierigen, die na de enorme
bosbrand van donderdag het dorp 't
Harde dreigden te overspoelen, be
sloot de politie zaterdagmiddag alle
doorgaande verkeer te weigeren. De
bosbrand bleek een toeristische attrac
tie te gaan worden. In verband met
het nog steeds smeulende vuur in de
bossen, moesten de wegen vrij blijven
om de brandweer gelegenheid te ge
ven te allen tijde te kunnen uitruk
ken.
Verdronken
Bij het zwemmen deden zich in het
weekeinde enkele verdrinkingsgeval-
len voor. De aan armen en benen ge
handicapte C. P. van Berkel (14) uit
Dordrecht verdronk in het bergbad te
Veenendaal. Hij kon niet zwemmen
en was tegen een verbod in, in het
diepe gedeelte van het bad gegaan.
Voor de ogen van zijn vrouw ver
dronk zaterdag H. D. Heintius (23) in
het Veluwemeer. Ook hij kon niet
zwemmen. In het zwembad aan de
Lange Leegte in Veendam verdronk
Klaas Meijer (21) uit Stadskanaal.
Urbain de Cock (15) uit België ver-
Vier ministers in de regering-
Heath. Peter Walker, huisvesr
I ting (boven links), Quintin
Hogg, Lord Cancellor en „spea
ker" in het Hogerhuis (rechts
boven), mevrouw M. Thatcher,
onderwijs en wetenschappen,
onder links) en oud-premier Sir
Alec Douglas-Home, opnieuw op
buitenlandse zaken.
dronk bij het recreatiegebied Braak
man. Walterus van Ravenhorst (25)
uit Hoevelaken verdronk in een vij
ver te Lichtaart (België). De twee
jaar oude Fokert Minnema uit Drach-
j ten is in een vaart verdronken.
Twee zwembaden werden In het
weekeinde „gekraakt": in Genemui-
den en in Koekengen. In VVezep, waar
het zwembad ook gesloten blcer,
plaatste een actiecomité twee grote
plastic zwembaden en enkele kinder
badjes midden in het dorp. Er werd
druk geprofiteerd van deze gelegen
heid.
Bliksem
Henk Bloemhof (16) is gisteravond
op het strand van Wijk aan Zee do
delijk getroffen door de bliksem. Zijn
vriend, A. Drent, liep zware brand
wonden op. Op een speelplaats in
Eindhoven is Ester van de Poel (9)
met haar hoofd op de grond gevallen.
Ze overleed in het ziekenhuis. Op het
station in Eindhoven kwamen gister
avond twee mensen onder een ver
trekkende trein. Van een van hen
zijn beide benen afgereden, de ander
moeteen arm missen.
(Van onze kerrkedactie)
UTRECHT In ons verslag „Ge
reformeerde synode zoekt contact met
vrijgemaakten" van zaterdag is een
storende fout geslopen. Het betreft
een onderdeel van het betoog van dr.
P. G. Kunst, die een uitspraak van
prof. Schilder citeerde, gedaan op de
vrijgemaakte synode van Groningen:
„Indien het komt tot een gedachten-
wisseling (met de synodale kerken -
red.), dan zullen we het heel weinig
hebben over geschorsten en schorsin-
gen. maar heel veel over de kerke- j
lijke theorieën, die daarachter lig-
gen".
Dit citaat gold niet een uitspraak
van prof. H. J., zoals ten onrechte
werd vermeld, maar van prof. K. I
Schilder, die hij deed in 1940.
LONDEN Nog geen 24 uur
nadat hij van koningin Eliza
beth opdracht had gekregen een
nieuwe regering te vormen,
heeft de Conservatieve premier
Edward Heath zaterdag de
namen van zijn minister be
kendgemaakt.
Het kabinet van achttien leden is
hel kleinste sinds 1957 Oud-premier
Wilson had zich omringd met twintig
ministers. De Conservatieven hadden
al voor de verkiezingen aangekondigd
dat zij van plan waren de omvang
van hel „opgeblazen" socialistische
regeringsapparaat te verminderen.
De belangrijkste ministers van de
regering-Heath (die zaterdag door e'en
vrouw met rode verf werd besmeurd)
zijn: Sir Alec Dojglas-Home op bui
tenlandse zaken. Anthony Barber
kreeg Europese zaken (EEG), Regi
nald Maudling heeft zich met de bin
nenlandse problenj^n belast en Ian
MacLeod, een van de leiders van de
linkervleugel van de Conservatieve
partij, moet 's lands financiën in goe
de banen houden.
De Britse Liberale partij heeft bij
premier Heath aangedrongen op een
herziening van hr' districtenstelsel. k
Bij de parlementsverkiezingen kregen
de liberalen vorige week donderdag
7,4 procent van de stemmen, wat op 4
basis van evenredige vertegenwoordi- -
ging (zoals in Nederland) 46 zetels in
het parlement zou betekenen. De li-
beralen verloren r*i zeven van hun
dertien zetels, die ze in het oude La-
gerhuis hadden.
