Goedhart: behoefte aan één
grote christelijke partij
Vietnamezen benen
Amerikanen uit
Saigon volkomen uit de band gesprongen
Nederlandse ambtenaren in
buitenland wonen te duur
School in dienst van
bestaande machten
rrico
Naast progressieve socialistische partij
Staat neemt deel
in 29 N.V.'s
Onderzoek op aandrang van Rekenkamer
Verivijt aan UNESCO-planner:
Uit de Haagse hof geplukt
HET SCHAEP
MET DE
5 POOTEN
STRUIKELT
VRIJDAG 22 MEI 1970
(Van onze parlementsredactie)
AMSTERDAM Het zou verheugend zijn,
wanneer er in Nederland een grote christe
lijke partij ontstaat, zoals de CDU in West-
Duitsland. Een vaste koppeling van godsdienst
en politiek is natuurlijk ongezond. Maar voor
de Nederlandse verhoudingen zou een derge
lijke partij al een hele verbetering zijn. Boven
dien komt er dan eindelijk een eind aan de
tachtigjarige oorlog. Dat wil zeggen dat de
strijd tussen de protestanten en rooms-
katholieken voorbij is.
De strijdlustige Frans J. Goedhart, 06 jaar oud,
die uit de fractie van de PvdA is getreden en nu in
de Tweede Kamer met de heer Schuitemaker de
groep- Goedhart voor DS '70 in de Tweede Kamer
vormt, ziet die grote christelijke partij er zeker
komen. Al is het in zijn eigen politieke nadeel, in
Nederland is gewoon behoefte aan zo'n partij, zegt
de heer Goedhart.
In zijn woning aan de Joh. Verhulststraal in Am
sterdam hoor ik, dat de fractieleider van" DS :70 niet
gelooft in een doorbraak zoals de PvdA, die hij hielp
oprichten, vlak na de oorlog wilde. Zo'n doorbraak
zal weer mislukken.
Maar wel wil de heer Goedhart in
de eerste plaats een progressieve
socialistische volkspartij. Deze partij
moet DS '70 dan worden. Nee, over
die naam is het Kamerlid helemaal
niet enthousiast. Het lijkt op na-apen
van D'66. En voor deze club kan hij
geen enkele politieke sympathie op
brengen.
Naast de sterke christelijke partij
en de progressieve socialistische par
tij bestaat er verder in Nederland
nog behoefte aan een liberale partij.
Over het linkse extremisme (revo
lutie-socialisten) spreekt de heer
Goedhart geen goed woord. De PvdA
is steeds meer in dit vaarwater ge
komen. Dat is dan ook de reden van
het uittreden.
OPTIMISME
Bij de gemeenteraadsverkiezingen 3
juni wil DS'70 op bescheiden wijze in
de plaatsen, waar wordt meegedaan,
een visitekaartje afgeven. De grote
krachtproef komt volgend jaar bij de
Kamerverkiezingen. Dan zal blijken
of de progressieve socialistische
volkspartij er zal komen. De heer
Frans Goedhart is optimistisch. In
Rotterdam is gebleken, dat van de
leden van DS'70 een derde afkomstig
is van de PvdA, een derde van D'68
en een derde van de KVP.
Maar DS'70 is nu nog een klein
bootje. Dat is een belangrijke reden,
dat het kader van de PvdA nog niet
wil overstappen. Maar het moet ein
delijk toch van de kiezers komen.
De moeilijkheid is echter, dat in
Nederland een kerkse partijmentali
teit bestaat De heer Goedhart zegt:
..Men hangt zo sterk aan het eigen
sfeertje, de eigen mensen en de par
ti jpsalmen, die de VARA uitzendt.
Men is geneigd in de partij te blijven,
ook al is men het helemaal niet eens
met de gang van zaken."
De groep-Goedhart is de vijf
tiende fraktie in de Tweede Ka
mer. Het is toch wel een hele
stap weer een fraktie te willen
vormen?
Goedhart: „In de praktische poli
tiek ben ik jaren meegesleept in ver
antwoordelijkheden, die niet meer te
dragen waren. Jaren ben ik bezig ge
weest om bepaalde ontwikkelingen
tegen te houden. Op den duur kom je
Prins Bernhard heeft gisteren in
Amsterdam het Frans Otten-stadion
geopend. Dit stadion omvat een grote
hal voor drie overdekte tennisbanen.
2- buitenbanen en slaapaccommoda-
tie voor 24 personen. Na de opening
kreeg de Prins een gouden tennisbai-
set> aangeboden.
(Van onze parlementsredactie)
DEN HAAG Uit het jaarverslag
van de Rekenkamer blijkt dat de
overheid in 19G8 deelnam aan 29
Naamloze Vennootschappen met een
totaal bedrag aan geplaatste aandelen
van 1,2 miljard.
In vijf NV's bezit de staat 100 pro
cent van de aandelen :Nederlandsche
Bank. Spoorwegen, Staatsmijnen,
Vuilafvoer VAM en NV Mij. Overijs-
selsche Kanalen.
In dertien ondernemingen bezit de
staat 50 of meer procent van de aan
delen: Investeringsbank, Bank voor
Nederlandsche Gemeenten, KLM,
Stoomvaart Mij. 2'.ecland. luchthavens
Schiphol, Eelde. Zuid-Limburg en
Texel, Springstoffenfabriek, Ontgin-
ningsmaatschapDij „Land van Vollen-
hove". Nederlands Congresgebouw,
Pijpleiding Mij. en de Domaniale
Mijnmaatschappi j.
in een dwangpositie, waar je uit wil.
U voelt zich bevrijd?
Goedhart: Inderdaad. Ik ben uit
een onduidelijke dwangpositie geko
men. Ik heb me er van verlost. Ik
ben bevrijd van een druk, die me een
paar jaar lang slecht heeft doen sla
pen.
De heer Goedhart, wiens fractie nu
een aparte kamer heeft gekregen aan
het Haagse Binnenhof gelooft, dat de
Nederlandse politiek op het ogenblik
in een overgangsfase verkeert. Deze
fase wordt gekenmerkt door een pro
ces van afsplitsing.
Maar op den duur, betoogt de heer
Goedhart, komt weer bij elkaar wat
bij elkaar behoort. Dan zullen niet
meer zoveel richtingen in een partij
zijn samengeklonterd. De situatie zal
op den duur ook weer duidelijker
worden.
GEEN VERRASSING
Het uittreden van de heer Goedhart
uit de PvdA moet niet worden gezien
als een verrassing. Het is het resul
taat van een proces, dat al jaren
gaande is.
Na de nacht van Schmelzer, vertelt
Frans Goedhart, heeft zich in de
P.v.d.A. een ontwikkeling voorgedaan
die wordt gekenmerkt door een ge
brek aan leiding, door een algemene
passietve houding van de leden en
door het binnenrukken van Nieuw
Links.
Goedhart: Na Vorrink, Vermeer en
Suurhoff heeft de PvdA geen krach
tige voorzitter meer gekend. Tans bij
voorbeeld is een alleraardigste man,
maar hij vond het bijvoorbeeld goed,
dat een communist wethouder werd
van Amsterdam en op de lijst voor de
Amsterdamse gemeenteraad marxis
ten en leninisten kwamen te staan.
Vondeling is een meeloper met
Nieuw Links geworden. Nieuw Links,
die kans zag afdelingen van de partij
te overvallen, noemt de heer Goed
hart een politiek ratjetoe. Men denkt
niet hetzelfde. In Amsterdam zijn een
aantal van hen communist geworden.
Nieuw Links heeft wel een algemeen
kenmerk: de behoefte om tegen het
bestaande te schoppen en alles op de
kop te zetten.
LINKSE RICHTING
De PvdA is in links radicale rich
ting geduwd. Belangrijk in dit ver
band was de uitspraak van het Haags
(Van onze parlementsredactie)
DEN HAAG Het ministerie
van buitenlandse zaken zal een
onderzoek instellen naar de mo
gelijkheid, ambtenaren in bui
tenlandse dienst financieel bij het
huren van hun woningen te be
trekken.
Dit is besloten nadat uit een onder
hoek van de Algemene Rekenkamer is
gebleken dat die ambtenaren twee-
en-een-half tot drie-en-ecn-half
maal zo duur wonen als hun „in
heemse" collega's.
De Rekenkamer 'nad het ministerie
verzocht de ambtenaren zelf bij het
huren van hun woningen in te scha
kelen. Dat zou eer stimulans zijn
goedkopere huizen te zoeken, wat een
verlichting voor de schatkist zou zijn.
De minister was het daarmee in
eerste instantie niet eens. Men vond
het normaal dat diplomatieke Verte
genwoordigers meer huur betalen dan
normaal. Nadat in het (vandaag ge
publiceerde) jaarverslag van de Re
kenkamer was gezegd dat men niet
van plan was zich bij dit antwoord
neer te leggen, heeft het ministerie
een onderzoek gelast
Auto't
De Kamer heeft met de bewinds
man een meningsverschil over het
vergoeden van Kosten, verbonden aan
het over zee verzenden van auto's
aan Nederlandse diplomaten.
Een consulair agent in Australië
liet anderhalf jaar na zijn aankomst
daar een in Duitsland gekochte auto
overkomen en declareerde de kosten,
die prompt werden vergoed. De mi
nister motiveert dc-ze vergoeding net
een regeling, dat elke diplomatieke
vertegenwoordiging het vervoer van
één auto vergoed krijgt. De Kamer
twijfelt aan de rechtvaardigheid van
deze motivering.
Het jaarverslag gaat uitvoerig in op
de uitbetalingen van het Algemeen
Burgerlijk Pensioenfonds. Het komt
herhaaldelijk voor dat teveel wordt
uitbetaald. De aministratieve organi
satie van het fonds baart de Reken
kamer dan ook ernstige zorg, hoewel
de laatste jaren alles in liet werk
wordt gesteld die organisatie te ver
beteren.
Uniformen
Het jaarverslag schenkt grote aan
dacht aan de aankoop van oude uni
formen door het ministerie van de
fensie, wat achteraf een grote strop
betekende.
In 1967 moesten 22.660 broeken,
26.633 overjassen en 23.494 jacks van
grove stof worden afgevoerd ter
waarde van ruim 2.4 miljoen gulden.
De Kamer concludeert dat deze strop
blijkbaar niet kon worden voorko
men.
Ten slotte merkt de Kamer op dat
zij op het ruime lerrein van de doel
matigheidcontrole een nuttige taak
kan vervullen. De regeringspartijen
hadden bij de behandeling van de
comptabiliteitswet in de Tweede Ka
mer een amendement ingediend,
waardoor de Tweede Kamer de Re
kenkamer bij doelmatigheidsonder
zoekenkan inschakelen.
congres, dat men geen coalitie wilde
vormen met de KVP en de daarmee
verbonden partijen.
Dat was een onzinnige beslissing,
zegt de heer Goedhart over de partij,
waarvoor hij als lid bedankte. Geen
enkele partij in Nederland kan im
mers een meerderheid vormen.
Zo kwam de PvdA in het gezel
schap van de PSP, PPR en D'66,
waarvan de laatste partij het liet af
weten. Wat de getalsverhoudingen
betreft was er geen enkel perspectief
voorde partij.
Maar het grootste bezwaar was,
legt de heer Goedhart verder uit, dat
de partij in het ongewenste gezel
schap kwam van revolutie-socialisten.
De leiding van de partij zag dat niet
in. Door met Nieuw Links mee te
lopen, richtte Vondeling zelf DS'70
op.
NIET ALLES
Grote bezwaren heeft de heer
Goedhart tegen de buitenlandse poli
tiek, zoals de PvdA die voorstaat. De
bom barstte vorige week dan ook bij
het Cambodja-debat. Maar ook tegen
het sociaal-economisch beleid heeft
de heer Goedhart grote bezwaren.
Hij zegt: Wij zijn er tegen om alles
maar te nationaliseren. En ook wen
sen wij geen belastingpolitiek, die het
kleine bezit onmogelijk maakt.
Als iemand een eigen huis heeft
gespaard met hard werken, waarom
moeten de kinderen dan zwaar wor
den belast.
Tenslotte: Een soliede bijdrage voor
de defensie is nodig. Het is meer dan
genoeg, dat we een keer bezet zijn
geweest -door een vreemde mogend
heid.
De heer Goedhart komt weer terug
op het samengaan van KVP, ARP en
CHU. De ontwikkeling wordt geremd
door de Verkuil-richting in de ARP.
Naarmate Biesheuvel meer pogingen
doet om dit vleugeltje in zijn partij
te behouden, zal hij meer worden ge
hinderd in het streven om met de
andere christelijke partijen samen te
gaan, zegt de fraktieleider van DS'70
nog.
BERT DE JONG.
Moeder en dochter met
auto verongelukt
MAARTENSDIJK Op de Nieuw-
weteringseweg te Maartensdijk (Utr.)
zijn gisteravond de 58-jarige weduwe
A. C. M. Verbeek-Nierman en haar
26-jarige dochter A. Verbeek uit Bilt-
hoven verongelukt. De auto waarin
de beide dames reden botste op de
achterzijde van een linksvoorgesor-
teerde vrachtauto. De auto werd be
stuurd door de moeder.
Gisteren is in Utrecht de heer H. G.
I. baron van Tuyll van Serooskerken
tot burgemeester geïnstalleerd als
opvolger van jhr. De Ranitz. Staan
de op het stadhuisbordes nam de
nieuwe burgemeester een muzikale
hulde in ontvangst.
(Van onze speciale verslaggever
Link van Bruggen)
SAIGON De Amerikaanse legerzender in
Zuid-Vietnam dag en nacht in de lucht met
muziek, nieuws en directe reportages van base
ballwedstrijden „at home" houdt er een
eigenaardige manier van aankondigen op na.
Vele malen per etmaal weet deze of gene „Ar
ray Specialist" te melden dat de „beat" verder
gaat.
„From Saigon! Ladies and gentlemen, the
beat (de beatmuziek) goes on!"
De „beat" (de slag) gaat verderPer week sneuvelen
er in Cambodja en Vietnam tussen de 3500 en 7000
mensen, Vietcongstryders en Noordvietnamese mili
tairen meegerekend.
De „beat" gaat verderVliegtuigen met bommen en
raketten scheren over de jungle en maken van het
leven in dorpen en gehuchten een hel.
De „beat" gaat verderKogels en napalm doden of
verminken kinderen en vrouwen; huizen en andere
bezittingen vergaan tot as.
Men raakt aan alles gewend, ook aan de bloedigste
en smerigste oorlog. Geest en lichaam blijken soepel
genoeg te zijn, zich aan vrijwel alle omstandigheden aan
te passen. Toch laat die steeds herhaalde aankondiging
dat de „beat" verder gaat een bittere smaak na, zeker
voor de slechts even om het hoekje kijkende bezoeker.
Reclamezender
American Forces Network in Saigon is een soort re
clamezender. Alle voor de GI's bestemde mededelingen
zijn in bloemige „slogans" verpakt. De Amerikaanse sol
daat moet van het Pentagon studeren en sparen, niet
roken, vitamine- en anti-malariapillen slikken, op zijn
gezondheid letten als hij passagiert, niet te veel tegen
vreemden praten („Feind hort mitbij de geringste
gedachte aan onraad zijn superieuren waarschuwen, en
zovoort.
„Uncle Sam" heeft inderdaad goed voor zyn in den
vreemde blijvende zonen gezorgd, ook al moesten er tot
nog toe meer dan 40.000 in een plastic zak uit Indo-
China worden teruggestuurd.
Die gebruinde jongen uit Texas of uit Indiana, die
onderzoekend door de drukke straten van Saigon stapt
na een teisterend verblijf in de rimboe, is vriendelijk en
heeft een groot hart. Hij strijkt aardige, hem aanklam
pende Vietnamese kindertjes over het kopje, deelt kauw
gom en „candy" uit, en stoeit met zijn straatmakkertjes
alsof het jonge honden zijn.
Die gebruinde, vriendelijke jongen uit Texas of uit
Indiana merkt altijd te laat dat die lieverdjes met hun
mooie oogjes, handjes en tandjes al helemaal door de
oorlog zijn verpest. Pas als ze allemaal hard zijn weg
gerend en hij op zijn horloge wil kijken, weet hij dat hij
te pakken genomen is. Met die aardige Vietnamese kin
dertjes is ook zijn klokje verdwenen, misschien zijn ball
point nog of zelfs zijn goed met verlofgeld gevulde
portefeuille. Verbouwereerdheid, weldra overslaand in
nijd en giftigheid is het resultaat.
Slechtste kant
In een stad als Saigon laat de Zuidvietnamese maat
schappij zich van de slechtste kant zien. Door de al 25
jaar durende oorlog en de vervlakking van het norm
besef, die als gevolg hiervan is opgetreden, is ze slecht
geworden en verdorven. Zonder overdrijven kan gesteld
worden dat ze totaal uit de band gesprongen is.
Daar zijn de gauwdieven, die op dure Honda's door de
straten razen, op jacht naar tassen, die achteloos ben
gelen over de schouder van de passagierende GI's. Ook
zij hebben het op horloges voorzien, die ze met geweld
van de pols van hun slachtoffers afrukken.
Daar zijn de bars, waar de militaire politie in en uit
gaat, waar voor de slechtste drankjes de hoogste prijzen
moeten worden betaald.
Daar zijn de op geld uit zijnde meisjes van plezier, die
een vroeger zo voorname straat als de Tu Do totaal in
bezit hebben genomen.
Daar zijn de Chinese eethuisjes, waar een rekening
van 60 dollar wordt gepresenteerd voor een maaltijd die
van mindere kwaliteit is dan in een soldatenmess.
„Why vraagt de GI verbaasd.
Hand vasthouden
„Dat meisje dat aan uw tafel zat", glimlacht de gérant,
„verdient vijftien dollar per uur. Begrijpt u
„Je maakt een grapje", zegt de GI, die zijn ogen nog
altijd niet kan geloven. „Ik heb haar niet gevraagd
naast me te komen zitten. Ik heb alleen maar haar hand
mogen vasthoudenZe heeft alleen maar een beetje
rijst in mijn kommetje gedaanZe sprak geen woord
EngelsHet was alleen maar gezellig".
Tenzij de GI amok maakt, valt er niets meer te bere
deneren. Hij gaat vloekend en scheldend weg, maar hij
betaalt.
De Amerikanen worden uitgeschud en uitgebeend door
de Zuidvietnamezen, die ze ten koste van zichzelf z(jn te
hulp gesneld. Voor alles wat ze zich in Saigon willen
aanschaffen, voor elke dienst die hun wordt verleend,
betalen ze drie, vier of v(jf keer zoveel als een ander.
Ze betalen voor een handdruk, een glimlach. Ze betalen
desnoods met hun leven
(Van onze onderwijsredacteur)
BERGEN UNESCO's pian-
ningsdirecteur Raymond Poig
nant heeft het hard te verduren
gekregen op een internationale
conferentie, georganiseerd door
het onderwijsbureau van de We
reldraad van Kerken.
Dr. Poignant hield de hoofd
inleiding bij de besprekingen
van deskundigen uit een dozijn
landen deze week in het vor
mingscentrum „De Haaf".
De inleider legde de nadruk op ef-
ficiency-kwestie en financiële vra
gen bij de onderwijsplanning in de
ontwikkelingslanden. Dit lokte van
verscheidene kanten kritische com
mentaren uit, samen te vatten in de
reactie van de Noordamerikaanse
hoogleraar Green, die zei dat bij het
uitbouwen van een onderwijssysteem,
in de VS zo goed als in de Derde
Wereld, een kernpunt blijft: wat wil
len we eigenlijk met die scholen?
Zijn ze instrumenten om de mens
meer vrijheid te geven of om hem
beter in tc kapselen?
Een strijdpunt dat in Nederland
wel regelmatig wordt aangestipt,
maar hier zelden uit de verf komt,
bleek voor velen van de onderwijs
mensen die de Wereldraad uit vier
werelddelen bijeen had gebracht, de
spil van de gedacntenwisseling: men
verweet de UNESCO-functionaris het
onderwijs in dienst van de bestaande
machten te stellen, terwijl via de
school juist sociale veranderingen tot
stand zouden moeten komen.
In de kringen van contesterende
studenten is dit een bekende kreet,
maar het verwijt werd nu ook in een
gedegen gedachtenwisseling met een
representant van do UNESCO naar
voren gebracht op een waardige con
ferentie, georganiseerd door een zo
achtenswaardig lichaam als de We
reldraadvan Kerken.
Rendement
Poignant beklemtoonde in het onder
wijsproces het overdragen van kennis
en het bijbrengen van een juiste mo
raal.
Sprekend over het onstellende aan
tal van 800 miljoen analfabeten in de
wereld van vandaag, zei hij, dat het
alleen zin heeft deze mensen schrij
ven te leren als ze in zodanige eco
nomische en sociale omstandigheden
leven dat ze met schrijven iets kun
nen doen.
Hij zei ook dat het onderwijs in de
ontwikkelingslanden niet alleen in
Het Haagse college van B. en W.
heeft een brief ontvangen waarin
om meer, bredere en betere rijwiel
paden wordt gevraagd. Bovendien
geven de schrijvers het advies aan
de heren, eens een weekje hun auto
te laten staan en zich per rijwiel te
verplaatsen.
Die meer, bredere en betere rij
wielpaden vind ik best, al fiets ik al
jaren niet meer.
Dat laatste niet omdat ik me per
auto verplaats, maar omdat er thuis
luide protesten opstegen zodra ik
mij per rijwiel in het verkeer waag
de.
Was ik vijf minuten later terugge
keerd dan aangekondigd, dan waren
er bleke gespannen gezichten of zat
men reeds aan de telefoon om de
ziekenhuizen langs te bellen.
Dat volmaakte wantrouwen in
mijn fietscapaciteiten werkte zo irri
terend en frustrerend, dat ik het
stalen ros in de kelder liet staan.
Waaruit het op een dag verdwenen
was.
Ik ben dus nu een openbaar-ver-
voer-klant En een goede!
Dan kom je vanzelf tot het advies
aan -het college van B. en W. plus de
gehele gemeenteraad om eens een
weekje naar het werk per bus of
tram te gaan. Liefst zoals de gewo
ne burger moet doen, op het spits
uur.
De autobezitter staat er weer an
ders tegenover- Die tobt dag aan dag
met parkeerproblemen. Hij wenst
het college en de rest van onze be-
stuurderen gelijke munt en niet-ge-
reserveerde pa rkeerplekjes.
Kortom,- iedere categorie, de lope-
laars uitgesloten, wenst de beslis-
sers-over-ons-lot de benauwende er
varingen toe, die de eenvoudige bur
ger-zonder-voorrechten heeft te ver
werken.
De bowl aan
Buiten het vervoer zijn er nog wel
een paar onderwerpen die als bele
venis in aanmerking komen. Zoals
een brokje woningnood, een uurtje
wachten voor een loket., bijvoor
beeld.
Je kunt zoiets nóg verde door
trekken. Elke rechter en officier van
justitie een weekje cel; elke leraar
een jaarlijks examen van een nieuw
vakgebied; elke huisvader drie we-
ken verzorging van de gezinsmaal
tijd, elke huisvrouw een maand
kantoordiscipline.
De arme een jaar rijk, de rijke
een jaar arm.
Dan pas kan men andere noden
begrijpen. Hoogstwaarschijnlijk zou
er wel nieuwe chaos ontstaan, door
dat we zo aan alles gingen sleutelen,
dat niets meer standhield.
Waar. om op de rijwielpaden te
rug te komen, zouden die het meeste
nut hebben? Natuurlijk langs de
hoofdwegen en vooral de straten van
de binnenstad, want daar worden de
griezeligste capriolen uitgehaald.
Maar de sleuven tussen de huizen
zijn nu al te smal. Van rijweg noch
van trottoirs kan wat af. Huizen
rijen afbreken zou terecht nog gro
tere woede opwekken.
En stel je voor dat B. en W. op de
fiets klommen, hun auto's niet meer
gereserveerd konden parkeren, altijd
op huizenjacht waren of hun tijd
voor loketten verdeden. Hun bu
reaus waren onbezet, de gemeente
was onbestuurd. De brieven aan B.
en W bleven ongeopend. En de
wensen en klachten der burgerij on
gekend...
En dan is de boot heleméal aan!
dienst van opvoering van de pro-
duktie moet staan: het gaat om de
ontplooiing van de mogelijkheden
van het individu. Verder stelde dr.
Poignant dat als de school meewerkt
aan een zekere modernisering van de
samenleving, men onder ogen moet
zien of traditionele waarden niet in
gedrang komen, liet gehele betoog
mondde uit in de vraag waar het vele
geld voor meer en beter onderwijs
vandaan moet komen.
Uit de groep van Europese en
Noordamerikaanse deelnemers kwam
naar voren dat het onderwijs in de
visie-Poignant vooral zou moeten die
nen om ontwikkelingsgebieden sneller
te laten industrialiseren, alsof het
Noordatlantisc'ne maatschappijpa
troon begin en eind van alle wereld
wijsheid zou zijn.
Onderdrukking
De school worat vaak gebruikt om
een systeem van onderdrukking in
stand te houden; men leert de onder
laag zich te voegen naar het systeem
van de bovenlaag in plaats van die
bovenlaag kritisch te beoordelen. Een
analyse als van Poignant kan wel
nuttig zijn, maar er kan pas mee ge
werkt worden als men zijn uitgangs
punten verworpen heeft, concludeer
de de Noordamerikaans-Europese
groep scherp.
Van de Afriicaanse landen kwam
geen fundamentele kritiek op de visie
van de UNESCO-planner, maar de
Zuidamerikaanse groep verweet hem
dat zijn opzet precies zou passen in
het straatje van uiterst-conservatie
ven die het onderwijs alleen willen
afstemmen op de belangen van de
heersende elite.
Dit punt speelde ook in de groep
van de Aziatische landen, die tevens
opmerkte dat de snelle bevolkings
groei in Azie elke onderwijsplanning
tot een eindeloze puzzel maakt.
Raymond Poignant zei met glim
lachende diplomatie in zijn weer
woord dat hij zeker niet interna
tionaal de status quo had willen ver
dedigen. De school zou inderdaad de
mens tot vrijheid moeten brengen.
„Eigenlijk is er tussen Uw benade
ring en de mijne geen verschil", al
dus zijn reactie. Maar dat was de
conferentie niet mei hem eens.
nittverftttn-
PricctUn
FRICO, KAAS MET EEN GROTE K
