Orthodoxe kerk al eeuwen
zaak van oude vrouwtjes
Elkaar
koste van
niet bevechten ten
grotere waarden
Met goede bedoelingen
schieten we niets op
Eenheid in
Pakistan
Jubilaris Van Egmond
kreeg hulde Kwartet
Een woord voor vandaag
EXALTO ANTWOORDT ALFRINK
Lübecker
kerk niet
naar
Porto Alegre
Dr. Jan Chabada
overleden
NOG EEN KANS IN RUSLAND?
ADJUNCT-DIRECTEUR A. VAN EGMOND
(KWART EEUW BIJ HET KWARTET):
Impressies
theologisch
student
BEROEPINGSWI:r^
„Indien hei werk uit God is, zult gij hen niet kunnen vernieti
gen...." In alle verwarring en consternatie is er een man, die het
hoofd koel houdt en de heethoofden tot bezinning maant: Gamaliel,
een wetgeleerde, in ere bij het gehele volk, zoals in Handelingen
staat vermeld (Handelingen 5:34—41). De apostelen gaan door met
het doen van tekenen en wonderen, maar de Sadduceeën zint dat
niet. Zij willen er iets tegen beginnen, de apostelen het zwijgen op-
leggen. Zo komen zij voor de Raad om verantwoording te doen:
„wij hebben u toch nadrukkelijk verboden in deze naam te leren...."
Ja, verboden te spreken maar: „Men moet Gode meer gehoorza
men dan de mensen.Over dit antwoord stijgt de woede ten top. Er
wordt geschreeuwd, geraasd en getierd, en het woord „doden" valt.
Dan dat wijze woord van Gamaliel: „Overweegt wel, wat gij met
deze mensen zult doen!... Indien dit streven of dit werk uit mensen
is, zal het vernietigd worden, maar indien het uit God is, zult gij
hen niet kunnen vernietigen...." De grote fout van de heersers der
aarde is altijd geweest, dat zij deze waarheid nooit hebben onder
kend. Gods werk gaat door, altijd. Het is door geen mens te stop
pen. En hieraan hebben miljoenen mensen hun houvast gehad Hij
heeft het beloofd Hij zal het doen. Gods Woord houdt stand in
eeuwigheid.
We lezen vandaag: 2 Korinthiërs 7 vers 2 tot 16.
(Gebleken is, dat sinds Pinksteren tot en met gisteren de te lezen
bijbelgedeelten foutief zijn opgegeven. Waar stond Korinthiërs, moest
staan Handelingen en omgekeerd. Onze verontschuldigingen We maken
gebruik van het bij belrooster van de Internationale Bijbelbond, die de
gegevens zo verstrekte).
VRIJDAG 22 MEI 1970
NIE
DELFT Kardinaal Altrink heeft
geantwoord op de Open Brief, die de
vereniging „Protestants Nederland"
in januari tot de bisschoppen en de
Rooms Katholieke Kerk in Nederland
als geheel richtte. In deze brief werd
verontrusting uitgesproken over de
ontwikkeling in deze kerk.
Kardinaal Alfrink vraagt of aan
het meeleven en de verontrusting van
„Protestants Nederland" niet een di
mensie ontbreekt, namelijk die van
het vertrouwen in de goede bedoelin
gen van de betrokken kerken. Hij
vraagt zich ook af, of „Protestants
Nederland" wel recht doet aan het
eerlijk zoeken naar eenheid door deze
kerken.
In het meinummer van „Protes
tants Nederland" gaat drs. K. Exalto
te Noordeloos op dit antwoord in. Hij
wil graag geloven in de goede bedoe
lingen van de verschillende kerken,
maar daarmee is niets opgelost,
schrijft hij.
„Dat er geen kwestie is van kwade
of slechte bedoelingen in subjectieve
zin, staat ook voor ons vast. Wij heb
ben geen enkele behoefte om wie ook
maar persoonlijk te kwetsen. Zelfs
willen wij toegeven dat het zoeken
naar eenheid in onze tijd op zich ge
nomen legitiem bijbels is. Maar de
wijze waarop dat wordt gedaan, die
levert bezwaren op.
De geldigheid van eigen dogma en
belijdenis wordt losgelaten; men
zoekt elkaar op basis van wat indivi
duele theologen hebben beweerd; of
men gaat aan al wat waarheid, leer,
belijdenis, dogma heet voorbij en
stort zich tezamen zonder meer op de
problemen van de moderne wereld en
tijd.
Samen worstelen
Daarvoor in de plaats bepleiten wij
een samen worstelen om het verstaan
van de waarheid der Schriften, onder
aanbidding van de leiding van de
Geest. Dan zullen wij elkaar omwille
van de waarheid meer dan eens in
het aangezicht moeten weerstaan,
maar dan blijft ook de mogelijkheid
open dat het Woord Gods op een
nieuwe, verrassende wijze voor ons
ontsloten wordt," aldus drs. Exalto.
(Van een onzer medewerkers)
LAHORE Ook in Pakistan
hebben verschillende kerken el
kaar gevonden. Op 1 november
van dit jaar wordt de Verenigde
Kerk van Pakistan gevormd. Tot
deze kerk treden de 120.000 an
glicanen, 60.000 methodisten en
20.000 presbyterianen toe.
Toch zal deze Verenigde Kerk niet
alle kerken omvatten. De grootste
christelijke kerk is nog altijd de Ver
enigde Presbyteriaanse Kerk. Deze
heeft besloten vooralsnog niet aan de
fusie mee te doen. Deze kerk heeft pas
een scheuring doorgemaakt. Onder in
vloed van de Amerikaanse fundamen
talist, dr. Carl Mclntire, scheidde een
deel van deze kerk zich af.
De nieuwe kerk omvat wel de pres
byterianen die voortgekomen zijn uit
het Schotse, maar dus niet de presby
terianen die voortgekomen zijn uit het
Amerikaanse zendingswerk. Zij zal
een episcopaalse kerk worden, met
vijf bisdommen.
(Van onze kerkredactie)
LÜBECK Als eerste heeft de
Evangelisch-Lutherse Kerk in het
Westduitse Lübeck besloten, haar bei
de afgevaardigden naar de lutherse
wereldassemblee, die van 14 tot 24 juli
in de Braziliaanse stad Porto Alegre
gehouden wordt, terug te trekken.
Op verzoek van de kerkleiding
heeft ook de Lübecker bisschop prof.
Heinrich Meyer, die de assemblee als
adviseur zou meemaken, besloten niet
te gaan.
Wil de assemblee haar thema „Ge
zonden in de wereld" serieus bespre
ken. dan zal zij niet om een konkrete
confrontatie met de situatie in Bra
zilië heen kunnen, aldus de leiding
van deze Duitse regionale kerk. Zij
vreest, dat van een dergelijke bot
sing uiteindelijk de Braziliaanse luthe
ranen het slachtoffer zullen worden.
BRATISLAVA De algemeen-
bisschop van de Slowaakse Lutherse
Kerk, dr. Jan Chabada, is op 55-jarige
leeftijd overleden. Sinds 1951 bekleed
de hij zijn functie. Hij werd interna
tionaal bekend door zijn werk voor de
Praagse vredesbeweging.
(Van een medewerker)
MOSKOU 1970: Lenin is honderd jaar! En wel naar lichaam en geest. Zijn li
chaam ligt gebalsemd opgebaard in het centrum van Rusland. Dagelijks trekken
er duizenden mensen lang, om hem te zien en te eren.
Dit dode lichaam lijkt nog steeds vanuit zijn roodbeschenen, roodmarmeren graf het
rode bloed door geheel Rusland te pompen. In het mausoleum ligt zijn lichaam en bui
ten schreeuwen talrijke spandoeken je zijn woorden toe. Zijn beeltenis staat op bijna alle
straathoeken.
En de kerk is gesloten. Vervallen
ligt zij schuin tegenover Lenins mau
soleum. De toeristen maken er wel
plaatjes van, maar zij is gesloten,
voor gelovigen en bezoekers.
Alleen in het Kremlin zijn drie
prachtige kathedralen open. Voor be
zoekers van musea wel te verstaan.
Inderdaad, het zijn musea. De magni-
fiekste staaltjes van schilderkunst en
handwerk zijn er te zien. Maar alleen
je gevoel voor schoonheid wordt er
door geraakt.
Al die devote ikonen, met hun rood
de kleur van het goddelijke en
hun groen de kleur van het men
selijke met hun rijke symboliek,
hun goudschitteringen, hebben ons
westerse christenen zo weinig te zeg
gen.
Kunnen deze schilderingen nu wer
kelijk wonderen doen, zijn dit nu
vensters op de hemel, zoals de Rus
sische christenen ze al eeuwen be
schouwd hebben en nog beschouwen?
Staat dat alles niet veel te ver van
onze wereld af?
Kan een marxistisch-leninist deze
kerk nog begrijpen? Mensen die sinds
1917 opgevoed zijn in een vast ver
trouwen op de wetenschap, zoals Le
nin eiste?
ROTTERDAM In aanwezigheid
o.a. van z(jn vrouw en zeer veel me
dewerkers van de Kwartet-bladen is
de heer A. van Egmond, adjunct
directeur, gistermiddag gehuldigd
omdat hü vijfentwintig jaar aan het
bedrijf verbonden is.
Directeur F. Diemer somde de vele
funkties van de jubilaris op en conclu
deerde dat Willem Bever uit de school-
Van Egmond moet komen. Een direk-
tie althans heeft zonder zo'n steun de
voortdurende neiging het Enge Bos in
te gaan. Zeer groot is de verwevenheid
van de heer Van Egmond met de on
derneming. Het lag dan ook voor de
hand hem tot adjunkt-direkteur te be
noemen.
De heer Diemer haalde vele herinne
ringen op. Speciale aandacht wijdde hij
aan de groeikracht van onze bladen in
(Van een onzer redacteuren)
ROTTERDAM „Zoals zo
veel kranten en zoals zoveel
waarden maakt ook de christe
lijke pers een moeilijke tijd
door. Maar er móet voor haar
een plaats blijven, dat kan en
dat mag niet anders. Ik kan me
niet voorstellen dat het christe
lijk volksdeel het er zonder zou
willen stellen".
Dit zegt ie heer A. van Egmond
(63), adjunct-directeur van Het
Kwartet, als wij hem spreken over
zijn jubileum: 25 jaar geleden trad
hij als hoofdboekhouder in dienst
van de NV Dagblad De Rotterdam
mer.
Dat was in mei 1945 en hij heeft
dus de hele naoorlogse ontwikke
ling van de regionale christelijke
dagbladpers in ons gebied van nabij
meegemaakt. Ben ontwikkeling met
ups en downs, tegenslag en zegen.
Achter de schermen
Hagenaar van geboorte en van
jeugd (tot 1935) werd hij „Rotter
dammer met oe Rotterdammers".
Maar voor net zover was: boekhou
der in de hofstad, hoofdboekhouder
in Dordrecht, meegevochten op de
Grebbeberg („ook ik heb eerst on
langs via deze krant van het
geval-sergeant Meijer gehoord"),
twee maanden krijgsgevangen in
Duitsland, ondergedoken en tenslotte
een baantje als administratief con
troleur bij het rijksbureau voor ta
bak te Den Hnng.
„Ik bleef daar tot het einde van de
oorlog, maar intussen werd er achter
de schermen al ijverig gewerkt aan
de herverschijning van de Rotter
dammer-bladen. Mijn baantje bij
dat rijksbureau was er de oorzaak
van dat ik met die illegale plannen
in aanraking kwam. Precies zo'n
baan als ik had namelijk ook de
heer J. Groenewegen (tot aan zijn
overlijden in 1965 directeur van De
Rotterdammer) en hij verzocht mij
in 1943 eens contact op te nemen
met de heer H. Diemer (lange tijd
directeur en hoofdredacteur, en
overleden in 1966), die toen reeds in
tensief werkte aan de opzet van de
nieuwe krant."
„Wel, „de oude heer Diemer",
zoals de jongeren hem nog noemen,
vroeg mij of 'k hoofdboekhouder bij
De Rotterdammer wilde worden zo
gauw de krant weer kon verschij
nen."
Boeiend bedrijf
Op die vraag heeft de heer Van
Egmond direct volmondig ja gezegd.
Niet alleen omdat- hij nu eenmaal
geen ambte i^tar-in-hart-en-nieren
was, maar ook omdat het krantebe-
drijf hem van buitenaf gezien
hoogst boeiend ltek. „En dat kwam
eenmaal binnenprecies uit."
Vooral in de laatste oorlogswinter
waren er heel veel nog steeds
illegale contacten, maar op 15 mei
1945 kwam dan de eerste naoorlogse
Rotterdammer van de pers. „Een ge
weldig moment, we konden ons weer
uiten zoals we wilden!"
De heer Van Egmond spoedde zich
op die dag van Dordrecht naar Rot
terdam (met een speciaal pasje om
de hrug over te komen), „ja. en zo is
liet begonnen" De huidige adjunct
directeur praat bescheiden en ffs
vluchtig over die eerste periode
heen. maar het is duidelijk dat hij
voor een geweldige taak stond: de
hele administratie en de hele boek
houding moesten opnieuw op poten
worden gezet, terwijl er nauwelijks
nog personeel i-* krijgen was en de
abonnees bij duizenden binnenkwa
men.
„Er waren enorme wachtlijsten
van mensen, die we door papierge
brek nog niet konden bedienen. En
dan kwam de heer Diemer, als hij
weer een ruimere toewijzing be
vochten had, zomaar even vertellen
dat er weer duizend abonnees bij
mochten... Nou, we zijn er ondanks
alles steeds 'n geslaagd ook die
nieuwe groepen snel aan een krant
te helpen, in de stad meestal nog
dezelfde dag".
Geleidelijk aan kwam er meer
personeel en daarmee belandde de
administratieve gang van zaken in
meer geordende banen. Maar, zo
vertelt de heer Van Egmond (in 1946
procuratiehouder), er is doorlopend
beweging geweest. Successievelijk
werden meer onderdelen geautoma
tiseerd en onlangs heeft Het Kwar
tet. samen met Trouw, een computer
in gebruik genomen.
Kleinigheden
Na het overlijden van de heer
Groenewegen en de benoeming van
de heer F. Diemer tot directeur
werd de heer Van Egmond (in no
vember 1965) adjunct-directeur van
Het Kwartet. Dat betekende niet dat
hij eerst toen bij het directionele be
leid betrokken werd, integendeel,
want in dat opzicht veranderde er
weinig: aan /.nn visie werd ook in
voorgaande jaren altijd grote waar
de gehecht.
Het spreekt vanzelf dat de ont
wikkelingen in de perswereld hem
zeer ter harte gaan. „Ieder weet, dat
het de laatste jaren allemaal moei
lijker is geworden. Maar juist die
moeilijkheden moeten het christelijk
volksdeel doen beseffen, dat een
christelijke krant geen vanzelfspre-
kendheid is."
„Dat er zoals ook in het verle
den dikwijls net geval was voort
durend strijd om moet worden gele
verd, en dat de nulp van veel abon
nees daarbij onmisbaar is. Ik kan
me niet voorstellen dat christelijk
Nederland een christelijke dagblad
pers zou willen missen, al is daarop
natuurlijk best kritiek mogelijk,
vooral misschien ook omdat zo'n
krant zich onmogelijk kan binden
aan een bepaalde groep, kerkelijk
noch politiek.
Een christelijke krant moet breed
georiënteerd zijn en zoveel mogelijk
schakeringen in uitingen en stand
punten weergeven en verstandig be
geleiden, om de mensen bij de vor
ming van een eigen mening te hel
pen. Er staan geweldige dingen op
het spel, niet alleen op kerkelijk en
politiek terrein, maar ook als het
gaat om het bezit van een christe
lijke dagbladpers.
Daarom kan ik niet begrijpen dat
sommige mensen „zomaar" bedan
ken, om een kleinigheid vaak, om
iets waarmee ze het niet eens zijn.
Zij hebben dan niet door dat ze
daarmee kunnen bewerkstelligen
dat een groot goed ondermijnd
wordt en misschien eens verloren
gaat. Christenen mogen elkaar om
kleinigheden niet ten koste van gro
tere waarden bevechten. Ik heb in
deze vijfentwintig jaar geleerd, dat
zoiets funest kan zijn'"
De jubilaris heeft zich niet alleen
in de wereld van de pers bewogen,
maar ontplooide ook daarbuiten al
lerlei activiteiten en doet dat nog.
Zo heeft hij veel in (en aan) het
jeugdwerk gedaan, was jarenlang
ouderling (in Dordrecht en Rotter
dam), tien jaar voorzitter van de
commissie van administratie der ge-
ref. kerk van Rotterdam-Zuid (in
welke periode hij nauw betrokken
was bij de restauratie van twee
kerkgebouwen), hij is lid van de Ka
mer van Koophandel is al vele ja
ren hoofdbestuurslid van de Christe
lijke vereniging voor hoger perso
neel en de laatste drie jaar tevens
penningmeester van de Nederlandse
centrale van nogei personeel.
lijk de oude mensen die de indruk
maken zeer slecht verzorgd te zijn.
Hoe ook de leuzen roepen over wel
vaart voor het gehele volk, de oude
mensen schijnen daar nauwelijks bij
te horen. Vervult hier de kerk een
sociale functie in de socialistische
sowjetstaat?
In een onmetelijk rijke entourage
viert de priester de liturgie van
Chrysostomos. Ook al is het mogelijk,
de liturgie in het Nederlands te vol
gen. het zegt je niets, totaal niets. Je
wordt alleen geroerd door de manier
waarop er gezongen wordt. Dat kun
nen ze! Zonder enig mechanisme pro
duceren priester en koor een volume,
genoeg om de gehele kerk te vullen.
Maar inhoudelijk zegt het nog steeds
zeer weinig. Vooral niet als je denkt
aan een "Politisches Nachtgebet" van
porothee Sölle.
Dan zegt de wereld rondom de
kerk, de wereld met zijn rode span
doeken, je veel meer. De leuzen spre
ken over vrede. Over het paradijs op
aarde en niet in de hemel. Woorden
van Lenin, die er meer dan levens
groot naast staat afgebeeld.
Geen verwijt
Maar de kerk mogen we niets,
maar dan ook niets verwijten, zo
iemand dat al wil doen. Hoewel in de
grondwet staat dat iedereen vrij is
om te geloven wat hij wil, werd en
woMt het de kerk toch wel moeilijk
gemaakt.
Van 1929 tot 1946, zeventien jaar
lang, gesloten te zijn, geen studie te
kunnen verrichten, geen pastores te
kunnen afleveren, dat is een klap.
de periode, die de heer Van Egmond Sinds 1946 ziet de Russisch-orthodoxe
heeft meegemaakt. Een apart woord kerk het dan ook als haar belang-
had de directeur voor mevrouw Van
Egmond. Hij verklaarde de spreuk Vi-
giiate Deo Confidentes van toepassing
op de figuur van de jubilaris. In „De
Boeken der Kleine Zielen" van Coupe-
Deze kerk, met haar vaste geloof in
wonderdoeners, en vensters op de he
mel, die de beloning is voor in dit
leven ondervonden- ellende? Deze
kerk ook, die van 1929 tot 1946 onder
Stalin geen kans had om enige theo
logische studie te verrichten en pas
tores af te leveren?
Uitstervend
Als je dan op Palmpasen een Rus
sisch-orthodoxe kerkdienst bijwoont,
begin je te begrijpen, waarom Lenin,
met zijn vaste vertrouwen op de we
tenschap, zo tegen deze kerk gekant
was. Gemakkelijk is het om in te
zien, dat er sinds eeuwen niets ver
anderd is.
Talrijke oude vrouwtjes, die in
meerderheid de kerk bevolken, kopen
kaarsen om voor de ikonen te laten
branden. Met hun gekleurde hoofd
doeken vullen ze de kerk tot in alle
hoeken. Is het verwonderlijk, dat de
jonge Komsomol-leden en wij in
eerste instantie met hen zeggen
dat de kerk een uitstervende zaak is?
Alleen, de Russische kerk schijnt al
eeuwenlang een zaak van oude
vrouwtjes geweest te zijn. Als je op
straat rondkijkt, zijn het voorname-
rus, dat de directeur aanbood, bevond
zich een envelop met inhoud.
Als voorzitter van de commissie ter
voorbereiding van een ondernemings
raad voor Het Kwartet gewaagde de
heer A. Bolt van het rotsvaste geloof in
het bedrijf, dat de heer Van Egmond
kenmerkte en van diens kolossale inzet.
Ook van zijn persoonlijke offer van
veel vrije tijd voor de krant. De jubila
ris kent de bron, waaruit voor dit werk
kracht kan worden geput.
Mede-adjunct-directeur E. Diemer
Gzn. noemde de heer Van Egmond „een
binnenvetter": hij kent ieder die bij het
concern werkzaam is, is de raadgever
van velen. Hij heeft wel eens moeite
om zijn gevoelens te openbaren, maar
de heer Van Egmond heeft meer zorg
voor de mensen dan ze zelf beseffen.
Wij weten dit en we kijken er wel
doorheen.
Uit naam van de andere Kwartet
vestigingen sprak de Dordtse directeur
P. Joen, van wie men ook kon verne
men hoe de heer Van Egmond een
vraagbaak voor iedereen is. Hij dankte
voor de goede samenwerking en over
handigde een boekenbon.
Hoofdredakteur dr. E. Diemer legde
de nadruk op het dienstverlenende van
de jubilaris. Hij bewijst zelf een dienst
door te jubileren. Het ontgaat de re-
daktie niet dat hij vele diensten be
wijst. Hij is de huismeester, de huis
baas, de verzorging van alle materiële
noden is bij de heer Van Egmond in
goede handen.
De heer J. Den Braber, oud-propa-
gandachef van De Rotterdammer,
bracht met name de bezigheden in het
kerkelijk werk en de hobby voor mu
ziek naar voren, waarvoor de jubilaris
ook tijd kan opbrengen. Hij paste een
andere spreuk op de heer Van Egmond
toe: „Saevis tranquillus in undis".
Ook de heer W. A. Fibbe, president-
commissaris van onze bladen, bood
zijn gelukwensen aan met een waarde
rende toespraak. Redaktielid R. H. L.
Römer zorgde voor een ludiek inter
mezzo onder aanbieding van een schil
derijtje. Expeditiechef J. Schrijver bood
het cadeau van alle medewerkers aan:
een dekenkist.
De heer Van Egmond had het laatste
woord. Hij diste een aantal herinnerin
gen uit de afgelopen kwart eeuw op,
stelde dat hij zijn werk had uitgevoerd
als een taak. van God gekregen en
dankte allen, die hem en zijn vrouw
hadden toegesproken.
rijkste taak, zoveel mogelijk pastores
op te leiden voor dit onmetelijk grote
land.
Vandaar dat er ook weinig gelegen
heid is geweest tot theologische stu
die. En zeker geen gelegenheid om
kennis te nemen van de stromingen
in de theologie waar wij in het wes
ten dagelijks kennis van nemen en
die zelfs de woorden van Lenin in de
theologie schijnen te incorporeren.
De bibliotheken van de seminaries
bevatten een schat aan oude werken,
heiligenverhalen, verschillende litur
gieën. Moderne literatuur is bijna
niet voorhanden.
De staat bemoeilijkt het ook ten
zeerste, boeken uit het westen te
krijgen. Dat merk je alleen al wan
neer je aan de grens gecontroleerd
wordt. Van alle dingen is de douane
het meest op boeken gebrand. En als
je dan een Russische bijbel meeneemt
(ze zijn duur en voor de Russen
moeilijk te verkrijgen) kost de doua
necontrole dubbel zoveel tijd en
moeite. Geschriften van Lenin wor
den jaarlijks in een oplage van der
tien miljoen exemplaren gedrukt.
Sinds 1948 is er geen enkele bijbel
meer gedrukt.
Moeizaam
De kerk moet de restauratie en het
onderhoud van de gebouwen waarin
ze diensten wil houden vaak
prachtige voorbeelden van Russische
kunst geheel alleen betalen. Alleen
als er geen dienst meer in een kerk
gebouw gehouden wordt, wil de staat
het als bezienswaardigheid laten op
knappen. Of er een zwembad in la
ten maken, zoals in Leningrad.
Ja, het wordt de kerk wel erg
moeilijk gemaakt in Rusland, met na
me om vat te krijgen op de jeugd en
de mensen van middelbare leeftijd.
Hoewel gezegd wordt dat het aantal
christenen toeneemt, heb je toch
sterk de indruk dat het geheel een
aflopende zaak is.
De straten schreeuwen en de men
sen getuigen van Lenin als hun grote
man. Lenin, de man die geprobeerd
heeft het Russische volk een groter
geluk op aarde te geven, materieel
geluk vooral. Het paradijs hier en nu.
Progressief denkende, westerse
christenen spreken de gedachten van
Lenin toch meer aan dan de manier
De heer en mevrouw Van Eg
mond, ontvangen uit handen van
de heer J. Schrijver het ge
schenk van alle medewerkers:
een dekenkist.
Een groep theologische
studenten uit Utrecht maakte
de afgelopen weken een stu
diereis naar Rusland. Een
van de deelnemers, de heer
J. R. Kok, geeft in neven
staand artikel zyn indrukken
weer.
ron
f en
indacl
hdere
Ingen
lappen
feiginj
i par
ee
inger
op
ihtig
|an toe:
woor
slol
Ier de
pdigde
wo:
afd
feft zit
bezet
faagt
ledig r
bgstaan
Epistellezing i
waarop de Russisch-orthodoxe
haar geloof beleeft en God
dezelfde manier als ze al eeuwenl
gedaan heeft Temeer omdat zij I
studie hebben kunnen ontdekkerl
het in de bijbel vaak over dez
dingen gaat als die Lenin propas
de. En daar mogen ze dan héél d
baar voor zijn.
Een van de manieren om die d
baarheid te uiten en tegelijk
Russische medechristenen te lie
het hoofd boven water te ho
lijkt mij: de dialoog tussen marx
en christendom te bevorderen e
veel mogelijk te doen plaatsvindel
Er bestaat een mensbeeld dat c
tenen en marxisten gemeen heb
de mens die niet van zichzelf
vreemd is. Wij beginnen daar a
te komen, en de marxisten he §|f
het bijna weer verloren. Alleef
deze basis kan een vruchtbare c
gehouden worden.
Dat zal het misschien ook m;
lijker maken voor onze Russ
medechristenen. Dit neemt over
niet weg dat wij, waar en wanne
ook om materiële hulp gev
wordt, die zoveel mogelijk
geven.
Invul-puzzel
Vul horizontaal in:
I. aanklampen. 2. uitstalkast,
ber. 4. dwaas, 5 aanwezig, 6 gesta £vl
luchtverschijnsel
Bij juiste oplossing leest men
cirkeltjes de naam van een beroep.
OPLOSSING VORIGE PUZ!
1-2 gewei. 2-3 irreëel. 1-4
3-4 leven. 3-6 legende, 4-5 nadèli uke kleuren''
garde.
Het beroep luidt: WEVER.
K| 'oezige kleui
771 ^t dragend,
"ASTRALO
n grappige n
als zeer sp
r de HALVI
NED. HERV. KKERK
Beroepen te Ingen (Gld.) (tl
Smits te Jaarsveld (U.)
GEREF. KERKKEN
Beroepen te Winterswijk:
mer te Buitenpost.
GEREF KERKEN (vrijgei
Beroepen te Noordbergu
j Steenwijk en te Kornhorn-1
I kand. B. Gratz te IJsselmuidi
J GEREF. KERKEN (buiten vel
Beroepen te Zalk en Veeca
D. Janse te Marknesse.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Paterson (N.Y
D. Hakkenberg te Dordrecht.,
