Nood van vrouw:
dokter
- voor
Wj
maatstaf
abortus
BINNENHUIS70
WD:
Geen gelijkberechtiging
De politiek
week
in
begon deze
Rijswijk
Zefel is zetel
n
as
Rapport van psychiater Maatschappelijk probleem
Beroep op kennis taboe
Promoties
MINISTER BEERNINK ZESTIG JAAR
Bt mis februari *e">°sitie'
ahoy •rotterdam noviteiten
Partij bespeekl belast kapitaal
NKV en NVV:
Verwerp Loonwet
1970
ZATPRDAO 7 FEBRUARI 1970
craii
aan.
VOO
he
vai
eria
ïd t
icial
'P di
ings-
pro-
ge-
rvai
aH
iiiek
i ge
be
Zeer gehaast en niet bereid
tot enig commentaar op de vraag
wanneer hij naar Rome gaat, is
kardinaal Alfrink gisteren van
Schiphol naar Suriname vertrok
ken. Hij zal daar morgen pater
Aloys Zichem tot bisschop
wijden.
Gesprek
Bonn-Warschau
in maart voortgezet
MOSKOU WARSCHAU De po-
litieke besprekingen van west-Duits
land met de Sowjetunie en Polen zijn
gisteren onder strenge geheimhou
ding voortgezet.
De inleidende gesprekken met Po
len werden gisteren afgerond. In een
communiqué staat dat „ze op en za
kelijk zijn gevoerd en hun nut hebben
bewezen". In de tweede week van
maart zullen zij worden voortgezet.
Tegen de verwachting in zijn de
voorbereidende besprekingen tussen
Moskou en Bonn over nauwer sa
mengaan in wetenschap en techniek
gisteren niet beëindigd. Zij zijn van
daag voortgezet.
UTRECHT Een arts die krijgt te beslissen over een verzoek
om abortus, dient zich hierbij te laten leiden door de werkelijke
problemen van de vrouw. Is hij principieel tegen abortus, dan zal
de arts duidelijk moeten maken dat hij het verzoek om persoonlijke
redenen afwijst. Nu komt het vaak ten onrechte voor dat de medicus
zich beroept op zijn kennis van de embryologie om de wouw van de
voorgenomen abortus af te brengen.
Dit is de strekking van het rapport
dat een oommissie van de afdeling
psychiatrie van de Nederlandse Ver
eniging voor psychiatrie en neuro
logie heeft samengesteld.
Het rapport is bedoeld als 'bijdrage
in de landelijke discussie over het
abortusvraagstuk. De commissie be
stond uit zes psychiaters onder voor
zitterschap van dr. A. A. Fischer.
NOODZAAK
Men !kan zich afvragen, zo stelt de
commissie, of het abortus-vraagstuk
in wezen wel een medisch probleem
is. „De indruk dat dit zo is, wordt
gewékt en in stand gehouden door de
omstandigheid dat tot nu toe aan art
sen de beslissing toevalt of een abor
tus zal worden uitgevoerd".
Het is de vraag hoe lang deze op
vatting nog stand zal houden als bij
voorbeeld een „abortuspil'' wordt uit
gevonden die dte noodzaak, een medi
cus bij abortus te betrekken, zou be
perken tot die gevallen, waarin scha
de voor de gezondheid dreigt.
WAARDERING
Volgens de commissie gaat het bij
het abortusvraagstuk in feite om een
maatschappelijk probleem met sterk
subjectieve knelpunten; om een
waarderingsprobleem dat men pro
beert te objectiveren met argumenten
van wetenschappelijke en ethisch-
-godsdienstige aard, die een zeker ab
soluut karakter schijnen te verlenen
aan een in feite subjectief standpunt,
en die dit standpunt moeten recht
vaardigen.
Als hij abortus toch de juiste oplos
sing vindt, moet hij een emotioneel
probleem van een objectief niet zieke
vrouw, van wie ook niet te verwach
ten is dat ze psychisch ziek zal wor
den. in diagnostische termen „ver
pakken".
Hij mag niet zeggen dat het om een
gezonde vrouw in menselijke misère
gaat, aangezien dat voor de wet geen
uitgangspunt is. Dus vallen er termen
als „depressief" en „suicidaal".
De ervaring van de commissieleden
is, dat gezonde vrouwen de ingreep
doorgaans zonder gevolgen onder
gaan. En ook, dat het niet verrichten
van abortus schadelijke gevolgen kan
hebben: soms pogingen tot zelfmoord,
veel vaker een beroep op een clan
destiene aborteur of manipulaties met
eigen, vaak gevaarlijke middelen.
Het dilemma is, aldus de com
missie, dat de maatschappij die ener
zijds abortus niet geoorloofd acht, het
anderzijds onmogelijk of zeer moei
lijk maakt, een ongewenste zwanger
schap uit te dragen en het kind groot
te brengen.
Men kan zonder meer stellen aldus
de commissie, dat bij de grote meer
derheid van de twintig- tot zes
tigduizend vrouwen per jaar bij wie
een abortus provocatus wordt uitge
voerd, een geestelijke en maatschap
pelijke nood bestaat voor de vrouw
en de andere gezinsleden. Een nood
die het rechtvaardigt te spreken van
een ernstige belasting voor de geeste- 1
lijke volksgezondheid.
|~\E regering overweegt omhoogtrekken van de „kies-
drempel". Onder die drempel wordt verstaan het
aantal stemmen dat een partij behoeft om een eerste
zetel in de Kamer te krijgen. Bij een Kamer van hon
derdvijftig leden is die situatie uiteraard eerder aan
wezig dan bii een Kamer van honderd: onze Tweede
Kamer telt thans, zoals bekend honderdvijftig leden.
De gedachtengang die zulk een overweging van een
hogere drempel ingeeft is, dat ons parlementaire stel
sel niet bijster gediend is met een aantal kleine par
tijen. Verhoging van de drempel betekent dan, dat een
partij al dadelijk voor een bepaald aantal zetels de
stemmen moet kunnen opbrengen.
Wjj zyn over een dergelijk voorstel niet geestdriftig;
integendeel, wij menen ertegen te moeten waarschu
wen. Schijnbare winst zal hier in werkelijkheid verlies
inhouden. Wat is het geval?
"TEN parlement als het onze heeft onderscheidene
functies. Het moet het volk vertegenwoordigen.
Het heeft een aandeel in de wetgeving. Het oefent con
trole uit op het regeringsbeleid. Echter, méér nog.
Het behoort ook een bepaald regeringsbeleid te kunnen
schragen: dat bedoelen we wanneer we in het parle
ment regeringspartijen en oppositiepartijen onder
scheiden. i-
Daarnaast echter is het parlement een plaats om te
getuigen van politieke gevoelens, te getuigen met na
me ten overstaan van de overheid.
Al deze elementen vindt men in het parlementaire stel
sel terug. En niet straffeloos ziet men er een of meer
van over het hoofd. Wij vrezen dat aan dit gevaar niet
te ontkomen wie vóór verhoging van de kiesdrempel
zijn.
"Y/DOR alles is het parlement volksvertegenwoordi
ging. Het is de wil van het volk. dat haar verte
genwoordiging zus of zo Is samengesteld. Men moet dat
volk daarin ook vrij laten. Men moet het geen regels
gaan aanleggen. Wie dat doet. doet tekort aan de rech
ten van het volk.
Maar. zeggen anderen, moet men het volk niet in be
scherming nemen tegen het gevaar van een al te gro
te versplintering? Zulk een redenering klinkt ons altijd
als „paternalistisch" in de oren.
Kiesrecht veronderstelt terecht een zekere mate van
volwassenheid. Dat houdt in: „aanspreekbaarheid" van
het volk, óók ten aanzien van gevaarlijke versplinte
ring. Die aanspreekbaarheid op dit punt behoort te
worden beoefend mede door de pers.
Maar dat is geheel iets anders dan, bijvoorbeeld door
middel van de wet, in een bepaalde algemene situatie in
te grijpen.
Wij achten dat behalve onjuist trouwens ook onnodig.
jV/IEN zegt zo gemakkelijk: er zijn teveel fracties in
de Kamer. Wjj geven graag toe: cr zjjn veel,
en naar ons persoonlijk oordeel ook tè veel. Maar het
kiezende volk heeft het zo gewild. En dat volk vindt
blijkbaar, dat er toch niet teveel zijn.
Maar, oppert men, komt op deze wijze de „werkbaar
heid" van het parlement niet in hot gedrang? Dan kan
toegegeven worden, dal de werkbaarheid van het stel
sel natuurlijk niet door een schijnbare overdaad-aan-
partijen wordt bevorderd. En ook op dit punt kan de
reeds vermelde „aanspreekbaarheid" stellig worden
beoefend.
Alweer echter geen reden om op het kiesrecht beper
kingen te gaan toepassen. Die werkbaarheid kan trou
wens nog wel zo zeer door grote of grotere partijen in
gevaar worden gebracht. Bijvoorbeeld wanneer ze
halsstarrig blijven weigeren om samen met andere par
tijen een regering te vormen.
1AE stelling ware te verdedigen dat elk volk de wij
ze van vertegenwoordiging heeft die bij dit volk
past.
Welnu, dan weten we hoezeer ons volk geschakeerd
is naar levens- en maatschappijbeschouwing. We ple
gen als volk ook de politiek ernstig te nemen en daar
in onze overtuiging te laten doorklinken. Dat heeft dan
zijn gevolgen voor onze partijpolitieke opstelling.
Het is dan in het geheel niet onmogelijk dat een kleine
partij een markante partij is, ook naar stabiliteit ty
pisch passend in ons volksgeheel. We kennen er allen
wel enkele van. Moeten zij verdwijnen? Het lijkt mij
t« oppervlakkig geredeneerd.
Natuurlijk kan men zich binnen ditzelfde stelsel ook
de mogelijkheid indenken van politieke avonturiers. De
ervaring leert intussen, dat hun verschijning op het
politieke toneel veelal van bijgaande aard is.
Daartegenover hebben wij respect voor de toewijding
waarmee, naar de ervaring leert, ook kleinere partijen
zich van hun politieke taak kunnen kwijten.
U'EN kleine partij kan tot een grotere uitgroeien. Opk
de grotere partijen van vandaag zijn destijds klein
begonnen.
Wie onzer zal niet met eerbied terugdenken aan de
eenzame strijd, door een man als Groen van Prinstercr
in onze eigen volksvertegenwoordiging gestreden? Wa
re hem de mogelijkheid lot het lidmaatschap niet ge
geven geweest, het zou een verarming hebben betekent
in onze politieke geschiedenis.
Heeft ons systeem bepaalde bezwaren? Men neme ze
op de koop toe. Bij het vele onmiskenbaar goede im
mers dat het in niet mindere mate bevat.
Onze volksvertegenwoordiging biyve een zo betrouw
baar mogelijke afspiegeling; mag men binnen een ge
zonde democratie minder verlangen?
DIEMER
DELFT De heer A. J. Berkhout,
elektrotechnisch ingenieur, is aan de
Technische Hogeschool met lof gepro
moveerd op het proefschrift „Mini
mum phase in sampled-signal theo
ry". Promotor was prof. ir. B. P. h.
,„Qi ic. Veltman. De heer Berkhout is werk-
S? ".t stendpunt we' 2aam de geo£ysische research bIj
Shell Research te Rijswijk.
Eveneens aan de TH promoveerde
de heer O. M. Trommelen, natuur
kundig ingenieur en wel op „Physi
cal aspects of scraped surface heat
exchangers." Promotors waren prof,
dr. ir. W. J. Beek en prof. dr. ir. N.
wordt, volgens de commissie bewezen
door het feit dat talrijke artsen de
abortus-provocatus zonder meer als
een moord beschouwen, terwijl daar
naast grote groepen medici de abor
tus, ook „op verzoek", volledig aan
vaarden.
•both,
chr.
rver-
n hei
twef
raait
eldd<
is 40-
heé
2 ka'
1604
intert
roem
Geloofwaardigheid
De werkgroep, die voor de a.r.-par
tijconferentie een studie maakte over
de defensieproblematiek zegt over het
gebruik van nucleaire middelen, dat
deze voor oorlogsvoering onaanvaard
baar zijn. Dat is een uitspraak waar
weblij mee mogen zijn.
Diezelfde werkgroep stelt dan echter
dat die nucleaire middelen als oorlogs-
voorkomend middel op dit moment
funktioneel .zijn. Nu sla je toch de
handen ineen van verbazing, want hoe
zijn deze twee uitspraken met elkaar
te rijmen!
Het machtsevenwicht, de balans van
de afschrikking, is gebaseerd op de
wetenschap dat beide partijen aan
NBC-wapens voldoende middelen
voorradig hebben om de andere vele
malen volledig weg te vagén. Wanneer
één van de beide partijen op haar ra
darschermen de aanvallende interkon-
tinentale raketten met nucleaire kop
pen van de ander zal waarnemen, zal
ze zelf ook de rode knop indrukken. In
ons geval zullen onze raketten nog on
derweg zijn, wanneer we zelf reeds
veranderd zullen zijn in radioaktieve
as.
De „balance of deterrence" berust
op het duivelse principe van de wraak,
de vergelding. Zelf zullen we van zo:n
aktie geen enkel nut meer ondervin
den. Elke partij weet dus dat, wanneer
zij naar het nucleaire wapen grijpt
(hetzelfde geldt uiteraard voor het
chemische en bacteriologische wapen;»,
zij daarmee tevens haar eigen dood
vonnis ondertekent.
Nu zegt de a.r. werkgroep tegen het
Oostblok: „Wat jullie ons ook aandoen,
een bezetting of zelfs totale vernieti
ging, wij als christenen weten dat de
Heer ons hét gebruik van deze misda
dige middelen verboden heeft en we
verzekeren jullie dat wij ze dan ook
nooit zullen gebruiken."
Dat is een duidelijke uitspraak en
daar mogen we ons als medechristenen
zeer over verheugen. Wij zullen ze
nooit gebruiken.
Welnu, dan was toch te verwachten
dat we dan ook die middelen, die nu
in de ..balance of deterrence" geen en
kel nut meer hebben, zo gauw moge
lijk zouden willen opruimen! Pas dan
weet de andere partij dat het geen
loze woorden zijn maar dat het ons
ernst is! „Nee", zegt de werkgroep uit
de ARP. „deze middelen zijn welis
waar voor ons als christen onaan
vaardbaar. maar als oorlogsvoorko-
mend middel zijn ze nog wél funk
tioneel."
De vraag die we nu aan deze werk
groep willen stellen is. waaruit die
iunktie dan wel zou bestaan en of ze
met meent dat met dit soort uitspra
ken de geloofwaardigheid in christe
lijke politiek opnieuw een deuk gekre
gen heeft.
Haag W. ten Haaf
NOOD
De nood waarin de vrouw die om
abortus vraagt, verkeert is meestal
zeer groot, terwijl de mogelijkheden
om haar te helpen beperkt zijn. De
psychiater kan evenals de huisarts
zelden een duidelijk ziektekundig
motief aangeven om een zwanger
schap te beëindigen.
(Van onze
parlementsredaktie)
Den haag in
het politiek ge
woel rondom het
Haagse Binnenhof
kan de mens, die
in dit bedrijf moet
werken en er van
leven, veel overko-
W. F. Kossen. De heer Trommelen men. Staatssecreta-
werkt bij Unilever Vlaardingen als
research laborant.
LEIDEN Aan de Leidse Univer
siteit is mejuffrouw C. A. de Meij uit
Wassenaar gepromoveerd tot doctor
in de wiskunde en natuurweten
schappen op het proefschrift „Reac
ties van difenyl met chloor." Promo
tor was prof. dr E. C. Kooyman.
4e internationale
beurs voor
woninginrichting
i 12.000 m7 woon-ideeën
i tentoonstelling
'kinderen wonen'
i de keuken van de toekomst
ui III iu IUUI UUI -parodie-meubelen'
dagelijks:11-17 en19-22.30 u. zondags12-18u.
ris dr. Grapperhaus
bijvoorbeeld zag
vorige maand da
gen achtereen zijn
naam met grote
letters op de eerste
pagina van de
kranten staan, ter
wijl hij niet de
minste moeite
hoefde te doen voor
deze publiciteit. Hij
immers zou de
nieuwe minister
van economische
zaken worden.
Een ander rent het vuur uit zijn
sloffen voor enkele regeltjes in de
krant, maar dr. Grapperhaus was
goed voor de vetste koppen. Maar
niet goed genoeg voor het minister-
j schap voor economische zaken. Dat
vonden tenminste de protestants-
christelijke fractieleiders.
En daarzat dan deze week dr.
Grapperhaus nog als staatssecretaris
van financiën, vooral de fiscale aan-
j gelegenheden behartigend, in de
Tweede Kamer achter de regeringsta
fel.
Hij was de man met een recent
stukje persoonlijke parlementaire ge-
j scbiedenis achter de rug. Links van
hem hielden de confessionele fracties
zich op.
Nee, als bewindsman laat je niets
i merken. Ook al ben je wat impulsief
van aard. Alleen toen hij had opge-
j somd hoeveel aan de BTW-voorlich-
ting was gedaan (de stapel papier
Minister Beernink
jarig
was 22 Eifeltorens hoog) liet hij, lich
telijk in de links-confessionele rich
ting buigend een hartgrondig ,.Oh'
horen. Het kwam diep weg.
Staatssecretaris Grapperhaus is
enigszins dik. Drs. Schmelzer moet
hem kort na de benoeming van mr.
Nelissen tot minister van economi
sche zaken bedankt hebben voor zijn
sportieve houding. Het verhaal gaat.
dal dr. Grapperhaus antwoordde:
Wat sportief, jullie hebben me als een
baksteen laten vallen
D tweede met een persoon-
!i.ike parlementaire geschiedenis, die
deze week, zij het niet officieel, even
naar voren trad, was mr. Nelissen.
Zo gaat het dan. Je ontmoet het
Kamerlid Nelissen en korte tijd later
(Van onze parlementsredactie)
DEN haag Vandaag
kwam de partijraad van de VVD
in Utrecht bijeen om enkele re
soluties te bespreken, die de so
ciaal-economische commissie van
de partij heeft opgesteld. De re
soluties gaan over het rapport
van de Sociaal-economische raad
over de structuur van de onder
neming en de Wet op de onder
nemingsraden.
De VVD kan zich Li grote lijnen
wel verenigen met het rapport van de
SER. Maar de VVD-commissie wijst
het idee van de hand dat de factoren
kapitaal en arbeid binnen de onder
neming gelijk kunnen worden ge
steld, wat bij voorbeeld de vakbon
den in hun uitleg van het SER-rap-
port zeggen.
Beide zijn van essentieel bel ng.
vindt de VVD, maar er is geen enkele
aanleiding tot een gelijkberechtiging,
die zou moeten uitmonden in paritair
samengestelde bestuurscolleges. Niet
een tegenstelling tussen kapitaal en
arbeid, maar het ondeelbaar belang
van de onderneming als geheel moet
vooropstaan. Bij een nieuwe regeling
van het ondernemingsrecht mag dan
ook geen sprake zijn van een gelijk
schakeling van bevoegdheden van de
algemene vergadering van aandeel
houders en van de ondernemingsraad.
Het eerste college is financieel voor
de onderneming verantwoordelijk, de
ondernemingsraad heeft bepaalde be
voegdheden op het sociale terrein.
Uitdrukkelijk stelt de VVD, dat de
aandeelhouders wel moeten kunnen
beslissen over de winstdeling. In de
nieuwe regeling van commissarisbe
noemingen ziet de VVD het gevaar
dat bij voorbeeld het KW en socia
listische politici deze regeling gaan
gebruiken als uitgangspunt voor een
nieuwe maatschappijstructuur. De
partij wijst elk binnenhalen van
groepsbelangen in de raad van com
missarissen van de hónd.
sta je tegenover minister Nelissen.
Dat kan gebeuren. Maar het verras
sende was, dat Nelissen de indruk
maakte al jaren minister te zijn met
zijn rustig en verzekerd gepraat over
de nieuwe betrekking.
Over zon hernieuwde kennisma
king is niet. veel te vertellen. Ik kan
doorgeven, dat de nieuwe minister
van economische zaken zelfs een
béétje inflatie erg vindt: dat hij er
wel aan heeft moeten wennen, dat
sommige dingen, in de ambtelijke we
reld ;angzamwr wo4den afgehandeld
..Het kan geloof ik niet anders") en
dat hij in de nieuwe ministeriële we
reld nog duidelijk de sporen ren een
aktief Kamerlid, een zekere Nelissen
heeft aangetroffen.
Een hoge ambtenaar van een ander
departement, schreef op een brief van
dit Kamerlid: Is minister geworden.
Afleggen maar. Nee. was de reactie
van' de minister, dat antwoord moet
ik hebben.
Zo is liij. Geen gewichtig, maar ge
woon gepraat. Een voorbeeld van een
verjongd bewind. „Zeggen jullie "u
eens, hoe je een prijsbeleid zou voe
ren", vroeg hij. Ja, dan kan er een
interessant gesprek volgen.
NOG een man met een recent
verleden is minister Witteveen van
financiën. Hem wordt de laatste tijd
verweten, dal hij te zwaar het. stem
pel van de VVD op het kabinet zet.
hij zou zeer streng zijn voor zijn col
lega-ministers en streng toezien op de
stijging van de overheidsuitgaven.
A. R.-Kamerlid G. A. Kieft vroeg
de minister deze week bij de behan
deling van de begroting van financiën
of hij de rem had aangetrokken en
zijn collega's had bericht, dat zij voor
volgend jaar aan uitgaven geen zes-
procent, maar slechts vier procent
meer mochten begroten.
Niets van waar. zei de minister.
Maar later gaf hij toch toe, dat er
geremd wordt en de uitgaven in geen
geval met zes procent mogen stijgen.
Een ander interessant vraagje van
de heer Kiefl was. hoe het gat van
het tekort aan BTW-opbrengst was
dicht gemaakt.
Inflatoir?
Zo werd er in de Tweede Kamer
gemorreld aan de hechte facade, die
de minister had opgebouwd. Men
kwam er niet door heen.
In een zijzaaltje van het Eindho-
vense Esplanade zou het vorige week
vrijdag gebeuren: de presentatie van
een nieuwe socialistische partij in
Nederland. Hel. was een afsplitsing
van de PvdA in de vorm van een
Nieuw Rechts".
Het bleek allemaal mee te vallen.
Voorlopig wenste men de aktiviteiten
beperkt te houden tot Eindhoven.
Toch komt 7.0'n afsplitsing in het land
hard aan. Want overal rommelt het
in de PvdA. Het Groningse congres
begint na te werken.
Zo'n partij kan niet meedoen aan
een regering, heeft drs. Schmelzer ge
zegd. Het zal wel waar zijn. Maar
dan wordt het steeds moeilijker met
de regeerbaarheid van het lieve land.
Want het borrelt in de meeste par
tijen. Overal heeft men te doen met
de drang naar de vernieuwing en de
soms felle reaktie daarop.
Verder is daar het verschil tussen
de generaties. Dat speelt een belang
rijke rol bij het gesprek over de kan
didaten voor de gemeenteraadsver
kiezingen. Volgend jaar heeft men
met dit probleem landelijk in de par
tijen te maken.
De PvdA maakt een moeilijk groei
proces door. Dat kan heel lastig zijn.
Maar achter blijven in een groei is
niet best.
Dus geen verheugenis in de moei
lijkheden van de ander, maar ern
stige bezinning in eigen kring om bij
de tijd te blijven. De ARP doet dat
volgende week vrijdag en zaterdag in
Utrecht. Het wordt een brainstor
ming.
Als het gestorm over is. denkt men
zaterdagmiddag de ogen uit te wrij
ven" en wordt haastig hetresultaat
van de botsing van de gedachten ge
registreerd. Dat wordt dan belangrijk
materiaal voor het eigen program.
In ernst, het lijkt me een goed ex
periment er met z'n allen eens flink
tegenaan te gaan. Dan verdwijnt, als
radicaal zijnde, van zelf de behoefte
om elders nog eens te gaan vergade-
Deze politieke week is toch wei
goed en harmonieus begonnen. Er
gens in Rijswijk, waar minister
Beernink van binnenlandse zaken
maandag een ontvangst hield, omdat
hij die dag zestig jaar was geworden.
Het was, zoals dat heet een onge
dwongen samenzijn "met mensen uit
allerlei kring, waarin minister Beer
nink zich heeft bewogen en nog be
weegt.
Van hoog tot laag heeft men de
jarige gefeliciteerd en de sfeer was zo
hartelijk, dat toen premier De Jong
enkele vriendelijke woorden speechte,
enkele ambtenaren „harder" riepen.
Goed geraden, dr. Grapper
haus was er ook, en minister Ne
lissen, de nieuwe minister van
economische zaken en de afge
treden minister van economische
zaken, mr. L. de Block eveneens.
Daar rond de jarige was alles
vergeven en vergeten.
BERT DE JONG
Staatssecretaris Grapperhaus
ah een baksteen
UTRECHT Het NW en het
NKV hebben in een adres aan de
Eerste-Kamerleden erop aangedron
gen de ontwerp-Loonwet van minis
ter Roolvink, die de komende week
wordt behandeld, te verwerpen. Ook
aan de Tweede Kamer, die de Loon
wet al heeft aangenomen, waren der-*
gelijke brieven gezonden.
De vakbonden verklaren dat zij als
de wet in zijn huidige vorm tot stand
komt. niet kunnen deelnemen aan
overleg op centraal niveau waaraan
de regering normen zal kunnen ont
lenen tot ingrijpen in afzonderlijke
contracten.
