ixon: landen moeten voor
eigen verdediging zorgen
Hongersnood
deel
een
van
teistert
Lombok
met anderen delen
Aardbeving in
1
Specialisten staan op
hun vrije beroep
Geertsema niet zeker
van voortbestaan van
Kabinet-De Jong
Strijd tegen misdaad
J Vervuiling tegengaan
Uit de Haagse hof geplukt
VRIJDAG 53 JANUARI 1970
WASHINGTON Amerika zal ook in de toekomst zijn ver
dragsverplichtingen blyven nakomen, maar het zal niet langer de
belangrijkste leverancier van mankracht en geld blijven bij con
flicten.
De andere landen moeten in de eerste plaats voor hun eigen wel
zijn en verdediging zorgen.
WASHINGTON De FBI heeft
steren de arrestatie bekendgemaakt
i drie mannen, die ervan verdacht
betrokken te zijn bij de
jord op de Amerikaanse vak-
ïndsleider Joseph YablonskL
l'Het lijk van Yablonski, dat van
i vrouw en zijn dochter, werden
5 januari in hun woning in
irksville gevonden. De drie ar-
estanten zijn Paul Eugene Gilly, een
7-jarige huisschilder, Claude Ed-
vard Vealy, 26 jaar en zonder be-
oep, en de 23-jarige arbeider Au-
iran Wayne Martin.
ZAAK-YABLONSKI
Van verscheidene kanten is de ver
denking geuit, dat Yablonski om het
leven is gebracht, omdat hij de voor
zitter van de mijnwerkersbond, An
thony Boyley, had beschuldigd van
verduistering van vakbondsgelden.
Op de foto twee van de arres
tanten, links de 26-jarige Claude
Eduard Valley en rechts de 22-
jarige Aubran Wayne Martin. De
derde arrestant is de 37-jarige
Paul Eugene Gilly.
Betere leiding in ziekenhuizen, maar
Dit zei gisteren president Nixon in
zijn eerste State of the Union-
boodschap (te vergelijken met de
Troonrede) sedert hij vorig jaar aan
het bewind kwam.
De VS hebben in twee oorlogen
(Korea en nu nog in Vietnam) geld,
wapens en mankracht geleverd om
andere te helpen hun vrijheid te ver
dedigen.
De grote industriële landen van
Europa en ook Japan hebben thans
hun economische kracht herwonnen.
De Latijns-amerikaanse landen en ve
le landen in Azië en Afrika die na de
Tweede Wereldoorlog hun vrijheid
kregen van het kolonialisme, hebben
een nieuw gevoel van trots en waar
digheid en een vastbeslotenheid zelf
de verantwoordelijkheid voor hun
verdediging op zich te nemen.
„Erop te staan dat andere landen
een rol spelen is geen afschuiven van
verantwoordelijkheid maar een delen
van verantwoordelijkheid, aldus
Nixon. „Dat is de basis van de doc
trine die ik in Guam bekendmaakte".
Over de betrekkingen van de VS
met de Europese bondgenoten zei
Nixon dat deze „nauw en gezond"
zijn.
Botsing voorkomen
r
j De Amerikaanse politiek, zo ver
volgde de president, is gericht op het
(Van een onzer redacteuren)
UTRECHT Bij het zoeken van
lieuwc wegen volgens welke aan het
iendaagse ziekenhuis leiding moet
irden gegeven kan het geheel of
ieeltelijk prijsgeven van het spe-
ilisme als vrij beroep nooit worden
ïffcrd. Een vast dienstverband be
kent geen oplossing. Bestaande pro-
len worden er niet door weggeno-
Er zullen zelfs nieuwe proble
men door ontstaan.
Dit is de mening van de voorzitter
der landelijke specialistenvereniging,
dr. J. van Mansvelt, die hij gisteren"
tegenover ons uitte naar aanleiding
van de hier en daar heersende cri
sissituatie in ziekenhuisstaven. Als
verkeerd voorbeeld noemde hij de
Duitse situatie, waar wel dienstver
band voor specialisten bestaat zelfs
finesses geregeld en waar men
juist verlangt naar de situatie van
vrije beroepsuitoefening zoals in Ne
derland.
Dienstverband werkt kostenverho-
;end en in de uitoefening van zijn
aak persoonlijke verantwoorde
lijkheid voor zijn patiënten blijkt
de specialist bij een hiërarchische
structuur juist te worden gehinderd.
't Moet anders
Maar dat betekent geenszins, dat
de LSV, die zich de laatste tijd ver
hevigd bezighoudt met het mede zoe
ten naar nieuwe structuren voor de
i,ziekenhuis-top" geen ingrijpende
veranderingen voor ogen staan. De
supersnelle ontwikkeling van dit in
gewikkeld geworden grootste bedrijf
met de grootste omzet van Neder
land, waarin 23 erkende specialismen
en er komen er nog veel meer
moeten werken en ook in teamver
band veel meer moeten gaan samen
werken, maakt dit noodzakelijk.
Welke structuur staat de LSV. die
dezer dagen een studiedag over de
..management" van ziekenhuizen-
lield, voor ogen? In korte lijnen als
volgt. Het ziekenhuisbestuur, dat zijn
functie in de regel als ongesalarieer
de nevenwerkzaamheid uitoefent is
als regel niet deskundig in het me
disch gebeuren, dat zich in het zie
kenhuis afspeelt.
Het zal daarom de dagelijkse lei-
ng en het voorbereiden van be
leidsplannen opdragen aan een geza
menlijk directorium, waarvan vaste
(gelijkwaardige) leden zijn: een me
dicus-directeur, een econoom-direc-
teur en een verpleegkundige directri
ce, van wie eerstgenoemde doorgaans
als voorzitter zal dienen te fungeren.
Zij zijn aan elkaar en ieder afzonder
lijk aan het ziekenhuisbestuur ver
antwoording verschuldigd en zullen
de hulp nodig hebben voor een secre
taris, die als administratief directeur
jzou kunnen worden aangemerkt.
Behalve hun eigen deskundigheid
zal in het directorium de inbreng no-
zijn van een aantal vaste ad
viseurs. afkomstig van de medische
staf, de technische, de administratie
ve en huishoudelijke dienst alsmede
▼an de hoofddocente der verpleegster-
Opleiding en eventueel andere func
tionarissen.
De individualistisch ingestelde me
dicus zal moeten gaan inzien dat hij
vaak alleen zijn patiënt niet voldoen
de kan helpen en hulp van collega's
uit andere disciplines behoeft, het
geen toenemende integratie betekent.
Regeling van interne verhoudingen
en verdeling van zaken en bevoegd
heden dienen, naar de mening van de
LSV, reglementair te zijn vastgelegd.
Ook de wijze van samenwerking
naar buiten (met andere ziekenhui
zen) moet, eventueel in een ander
regelement, zijn geregeld.
Jumbo-Boeing 747
is „pechvogel"
LONDEN Het reusachtige
str aalpassagiers vliegtuig, de Jumbo
jet Boeing 747 van Pan American
Airways heeft zich in korte tijd de
reputatie van pechvogel verworven.
Nadat het toestel donderdag met
zeven uur vertraging voor zijn eerste
geregelde vlucht van New York naar
Londen was vertrokken, deden zich
's avonds in Londen opnieuw tech
nische moeilijkheden voor. De
Boeing liep zeven uur vertraging
op. Een deel van de passagiers
leverde uit gramschap over de lang
durige vertraging het vliegbiljet in.
voorkomen van een catastrofale
botsing met de grote communistische
machten, de Sovjetunie en China. De
onderhandelingen met Moskou over
de beperking van de strategische ra
ketwapens zullen een groter kans
van slagen hebben als wordt uitge
gaan van wederzijds zelfbelang dan
vanuit naïeve overgevoeligheid. In
dezelfde geest zijn met China de
besprekingen in Warschau hervat.
Over de oorlog in Vietnam zei de
president dat de vooruitzichten op
vrede op het ogenblik veel groter
zijn dan een jaar geleden.
Nixon, die volgende maand het
Congres een uitgebreide boodschap
over de buitenlandse politiek zal
doen toekomen, besteedde het
grootste deel van zijn rede aan bin
nenlandse problemen.
Strijd tegen misdaad
Hij drong er bij de bevolking op
aan de vervuiling te bestrijden, de
i straat schoon te maken, de misdaad
te bestrijden en te ijveren voor een
I land in vrede met de wereld en met
I zichzelf.
Voor zijn begin van zijn nieuwe
campagne kondigde hij het congres
aan 10 miljard dollar te vragen voor
i een vijfjarig programma ter bestrij-
ding van de watervervuiling. Tege-
lijkertijd deelde hij mee een even
wichtige begroting,te zullen indienen
voor het fiscale jaar 1971/1972 en
harde besluiten te hebben genomen
waarbij programma's waren
geschrapt om prijsverhogingen voor
de bevolking te voorkomen.
De strijd tegen de inflatie moet
met alle kracht worden voortgezet.
Op een punt wil de president niet
bezuinigen, maar zelfs eerder meer
uitgeven: de bestrijding van de
misdaad. Als er een terrein is waar
het woord „oorlog" gepast is, is het
bij de strijd tegen de misdaad", aldus
Nixon.
BONN De Westduitse
bondskanselier Willy Brandt heeft
gisteren een boodschap gezonden aan
de Oostduitse premier Willi Stoph,
waarin hij voorstelt besprekingen te
openen tussen beide Duitslanden.
Bijzonderheden van de brief
door het kabinet goedgekeurd
werden door regeringswoordvoerder
Ahlers niet bekendgemaakt.
Ook in Zwitserland
en Oostenrijk
E endemonstrant wordt door de politie weggeleid tijdens onlusten
in Milaan. Duizenden Italiaanse studenten leverden woensdagavond
een (verbitterd) gevecht met de politie. Resultaat: dertig betogers en
acht politiemannen liggen in het ziekenhuis.
STUTTGART Grote delen van
Zuid-Duitsland, Zwitserland en Oos
tenrijk zijn gistermiddag getroffen
door een aardbeving met kracht ze
ven tot acht op de schaal van Rich
ter. Er zijn geen meldingen van
slachtoffers, maar vooral in het ge
bied van Baden-Wiirttemberg werd
sohade aangericht.
In vele plaatsen renden de mensen
de straten op. In bedrijven viel het
licht uit. Op de burcht Hohenzollern
stortte een toren in. Veel auto's wer
den beschadigd door neervallende
stenen en glas.
De laatste aardbeving in Zuid-
-Duitsland was 26 februari vorig jaar.
De sterkste (acht punten) was in 1943.
Samenwerking comité's
Papoea-vluchtelingen
I UTRECHT Om verwarring te
voorkomen en om zo effectief moge
lijke acties te kunnen voeren, hebben
het onlangs opgerichte Comité Pa
poea vluchtelingenhulp en het al lan
ger bestaande Actiecomité vluchtelin-
gen Papoea tot een nauwe samenwer
king besloten.
I De besprekingen zijn nog aan de
gang. Een fusie wordt niet uitge
sloten geacht.
Binding Rechts heeft haar radio-
zendtijd van zaterdag ter beschik
king gesteld voor de Papoea-hulpver
lening.
Duizenden sterven door de droogte
LOMBOK Op het Indone
sische eiland Lombok voltrekt
zioh sinds enige jaren een trage
die, die tot dusver voor het oog
van de wereld verborgen is ge
bleven.
Duizenden mannen, vrouwen en
kinderen zijn bezig op dit eiland, dat
ongeveer een zesde deel van Neder-
Pachman zwaar gewond?
PRAAG De gearresteerde Tsje-
choslowaakse schaakgrootmeester Lu-
dek Pachman, aanhanger van Dub-
ceks hervormingsbeweging, is volgens
vrienden van hem met een schedel
breuk en enkele gebroken ribben
naar het gevangenisziekenhuis over
gebracht. Zijn kennissen wisten niet
hoe hij aan die verwondingen kwam.
Pachman werd na ongeregeldheden
bij de eerste verjaardag van de inva
sie van de landen van het Warschau
pact in augustus 1969 gearresteerd.
Kort daarna ging hij in hongersta
king. Volgens zijn vrienden zal bin
nenkort een proces tegen hem begin
nen.
(Van onze parlementsredactie)
ROTTERDAM Volgens de
WD-fractieleider in de Tweede
Kamer, mr. Geertsema, bestaat
in ons land de „meest explosie
ve toestand" in de politiek sinds
de oorlog. Het risico dat het ka
binet-De Jong de eindstreep niet
zal halen is de laatste maanden
aanmerkelijk verhoogd. De libe
rale leider is er dan ook niet
meer zo zeker van dat er geen
crisis meer komt voor de ver
kiezingen in 1971.
Op een bijeenkomst in het Rotter
damse Rijnhotel zei mr. Geertsema,
dat een zeer voorzichtig manoeuvreren
van het kabinet gewenst is. Met na
me op het gebied van de lonen en
prijzen zal 1970, en meer nog 1971,
moeilijk worden. Als bovendien de
uitslag van de verkiezingen voor de
Provinciale Staten uitwijst, dat dit
kabinet de meerderheid van de be
volking niet achter zich heeft, zal dat
ongetwijfeld verstrekkende gevolgen
hebben voor de regering.
Veel kritiek heeft mr. Geertsema
op het goedkeuren van de metaal
cao. Hij voorziet een hernieuwde
loon-prijs-spiraal, als de ontwikkeling
van loonindexering zich zal voort
zetten in andere bedrijfstakken.
Geschrokken
Hij is zeer geschrokken van het
„gemak" waarmee belangrijke politi
ci als Van Mierlo en Den Uyl praten
over een zaken- of minderheidskabi
net als alternatief voor de huidige
coalitie van liberalen en confessione
len: „Dat is de slechtst denkbare op
lossing."
Hij had wel waardering voor de
manier waarop D'66 de politieke za
ken aanpakt. Deze partij houdt
konstant rekening met de mogelijk
heid dat het tot regeringsverant
woordelijkheid wordt geroepen. Dat
is bij de PvdA niet bepaald het ge
val. Die partij lanceert dan ook „wil
de" plannen, die onuitvoerbaar zijn.
Overigens verwacht mr. Geertse
ma. dat de spanningen binnen de
PvdA tussen gematigden en Nieuw
Linksers weer zal toenemen. Nieuw
Links zal er ongetwijfeld in slagen
meer dan de helft van de PvdA-
Kamerzetels te bemachtigen.
Ook was de liberale fraktieleider
niet zeker van de samenwerking tus
sen ARP. CHU en KVP. Door de on
gewoon scherpe houding van ARP en
CHU bij de kwestie-De Block is er
een „barstje" verschenen in de con
fessionele samenwerking. Een
barstje, dat nu nog klein lijkt, maar
dat grote gevolgen kan hebben.
land groot is en 700.000 inwoners telt,
langzaam te verhongeren. Sinds 1966
bedraagt het aantal doden meer dan
20 000 en de laatste tijd worden veel
sterfgevallen niet eens meer gere
gistreerd.
Lombok is een vergeten eiland, al
jaren geteisterd door een verschrik
kelijke droogte, die de grond heeft
veranderd in een harde korst, waarop
niets meer groeit. Horden ratten
zwerven over het eiland, die de wei
nige rijst die er is, verslinden.
De komende maanden zullen nog
maals honderden sterven, als de re
gering niet spoedig rijst aanvoert.
Aan de oogst van dit jaar ontbrak
een hoeveelheid van 33.000 ton
Bali
Tot dusverre heeft de door veel
problemen geplaagde 'regering in
Djakarta weinig belangstelling voor
het lot van de eilandbewoners ge
toond. Lombok ligt aan de overzijde
van een smalle zeestraat, tegenover
het weelderige Bali, op een afstand
van tien minuten vliegen. Terwijl
daar de weldoorvoede toeristen langs
de kusten flaneren, sterven aan de
overzijde duizenden.
Behalve met de droogte hebben de
bewoners ook met een rattenplaag te
kampen, die rijstvelden met een op
pervlakte van
honderden hec
taren vernielt.
Volgens de bij
gelovige dorps
bewoners zijn de
ratten in massa
uit de hemel ge
vallen en wor
den zij aange
voerd door een
reusachtige wit
te rat, „zo groot
als een hond".
Den Haag heeft de afvalberg van
de welvaart in onvoorstelbare afme
tingen tentoongesteld. Dat het pu
bliek er als vliegen in rond krioelt,
kan beslist niet gezegd worden.
Hoogstens dat er zo nu en dan eens
een vliegje neerstrijkt, voorzichtig
zo hier en daar een snufje neemt en
dan weer wegfladdert, dikwijls met
een opgetrokken neusje.
Het lijkt allemaal te veel
De plastic teilen, rieten manden,
glazen, borden, schalen, partijen wol,
handschoenen, parapluies, pannelap
pen, schoenen, onderbroeken, pull
overs, bankstellen en keukenmatten.
Men verliest zich in de chaos.
Duwt, trekt, wikt, weegt, vergelijkt
en dan opeens is de appetijt ver
dwenen. Men hoeft niet meer.
Wat zwerven in onze grote waren
huizen liet me dat telkens weer zien.
Dat op het laatste nippertje het
toch niet doen.
Je zou dan even in de bovenka
mertjes willen kijken. Waarom eerst
die duidelijke belangstelling en dan
zich bedenken?
Omdat het artikel toch niet de
moeite waard is?
Of omdat er bij nauwkeurig kij
ken een smetje aan kleefde, dat men
in het zakenleven een schoonheids
foutje pleegt te noemen?
Dan zouden we allemaal erg kies
keurig zijn geworden.
Dan zitten we allemaal midden in
de welvaartsstaat.
Schijn?
Of werd er in die breinen boven
die peinzende gezichten snel gere
kend?
En het artikel tegenover de uitga
ve toch te licht bevonden?
Of was bij nadenken dat speuren
en keuren niets dan een illusie; een
kwestie van wel begeren maar niet
kunnen kopen?
En zou de welvaart niet zo'n alge-
meen goed zijn?
Slenterend door de immense ruim
ten, omhoogrollend en omlaagzoe-
vend, zag ik verlaten vakken, waar
zelfs geen verkoopkrachten te be
kennen waren.
Bijna spookruimten, waar schatter
te grabbel zijn gegooid, die niemand
opraapt.
Straks zullen er wel bevestigende
antwoorden komen op de vraag „of de
uitverkoop goed is geweest"? Welke
zakenman zal ten aanhore van de
concurrentie zeggen dat het een sof
was?
Dat is net zo iets als het vragen
aan een vertrekkende diplomaat hoe
hij het in Nederland heeft gevon
den. Altijd is het antwoord, dat hij
met bloedend hart weggaat. Maar
stel je nu eens voor, dat hij zei: „Ik
ben dolgelukkig er tussen uit te
kunnen knijpen, het is hier een
saaie, dooie boel, En de Nederlan
ders kunnen me gestolen worden.
En toch zou je het allemaal wel
eens willen weten, wat nu echt en
onecht, schijn en werkelijkheid is.
De eilandbe
woners hebben
duizenden van
de knaagdieren
gedood, maar
wat zij ook de
den, zij konden
geen eind ma
ken aan de
plaag. Toen
kwamen de
sprinkhanen, die
tot het laatste
toe verslonden
wat de ratten
hadden overge
laten en daarna werd de rijst ziek en
rotte weg. Al die tijd werd de grond
droger.
Genoeg
Thans, na maanden zonder regen,
leven de boeren van plantenwortels
en insecten. Dat is alles wat er nog te
eten is. De bittere ironie is, dat terwijl
dit land verschrompelt en sterft, de
deelten van het eiland rijst genoeg
uiterste noordelijke en westelijke ge-
hebben. De droogte concentreert zich
in het zuiden van het eiland.
Maar de mensen van de centrale
vlakten willen niet weg. Een bestuur
der van het eiland zei wanhopig:
„Het is alsof je met je hoofd tegen
een heel dikke muur loopt. Ik heb
geprobeerd ze uit deze streek te laten
wegtrekken, maar ze zijn hier vast-
geworteld. Ik geloof niet dat ze ooit
weg zullen gaan."
„De grootste vijand van de bevol
king is misschien hun blind vertrou
wen in „de wil van Allah," samen
met hun erbarmelijke onwetendheid
en hun hardnekkig verzet tegen ver
anderingen."
Sommige functionarissen hebben
geprobeerd deze slagboom van onwe
tendheid te doorbreken en de geeste
lijke leiders ervan te overtuigen, dat
zij er verkeerd aan doen te prediken
dat de mensen op de grond van hun
voorvaderen moeten blijven. Be
rustend zeggen zij, dat de vooruit-
i gang even langzaam vordert als een
I slak.
De regering van het eiland heeft
1 geprobeerd te helpen door haar ma
gere rijstvoorraad beneden de kost
prijs te verkopen, maar de boeren
konden zelfs die prijs niet betalen.
Onverschillig
Zo geïsoleerd en naar het schijnt
onverschillig voor hun lot zijn de
mensen op deze ledige, woeste gron
den, dat zij nauwelijks enige hulp
schijnen te verwachten.
Lombok weerspiegelt alles, wat in
deze archipel verkeerd is gegaan, de
indolentie, de corruptie, de on
verschilligheid, de zelfmisleiding, het
geloven wat men graag wil, het ver
val en het onwrikbaar vasthouden
aan de oude methoden.
De mensen van de centrale vlakten
zijn lusteloos en hebben doffe ogen.
De mannen staren naar hun akkers,
de vrouwen zitten lusteloos voor de
huizen, de naakte kinderen spelen in
het roestbruine stof.
Sjaloom over Biafra
Met stijgende verbazing en veront
waardiging heb ik de verklaring van
Sjaloom over Biafra gelezen en mij
afgevraagd vanuit welke intentie Sja
loom deze halfzachte verklaring heeft
uitgegeven.
1. Ik kan mij niet herinneren (maar
ik hoop dat mijn geheugen mij hier in
de steek laat) dat Sjaloom ooit „een
emstig protest" heeft aangetekend te
gen bijv. het beleid van de minister
van buitenlandse zaken in de zaak Bi-
afra/Nigeria.
2. Hoe kunnen de rapporten van het
internationale waarnemersteam
„grond voor vertrouwen in de Nigeri-
aanse regering" geven, waar deze
waarnemers gasten waren van de Ni-
geriaanse regering en bovendien zelf
toegeven, dat hun onderzoek niet
diepgaand is geweest?
Tot nu toe heeft de Nigeriaanse re
gering weinig of niets gedaan om het
vertrouwen in haar beleid te herstel
len. Enkele Britse journalisten werden
dezer dagen uitgewezen vanwege een
rapport over Onitsha, dat al meer dan
anderhalf jaar in federale handen was
en waar geen spoor van reliëf aange
troffen werd.
Wanneer het huidige Nigeriaanse
beleid in Biafra het daglicht kan zien,
zal er geen bezwaar bestaan om zowel
neutrale waarnemers als pers de gele
genheid te geven vrij rond te kijken.
Zolang dit niet het geval is „ver
wacht" ik niet, maar vrees ik wel het
ergste.
3. Waarom worden „met name"
Zuid-Afrika, Portugal en Frankrijk
genoemd als staande achter de Biaf-
raanse zaak en niet de vier jonge
Afrikaanse landen die Biafra
erkennen?
4. Het lijkt mij onjuist om onmid
dellijk van massapsychose te spreken,
nu eindelijk eens een groot deel van
Nederland verontrusting toont over
onrecht. Was deze algemene veront
waardiging over de uithongering als
wapen in de oorlog er maar eerder
geweest! Had Sjaloom daar ook niet
iets aan kunnen doen? Op welke
„werkelijkheid" wordt het zicht eigen
lijk geblokkeerd?
5. Wat mij echter het meest treft in
deze verklaring is het feit, dat er geen
enkele bewogenheid uit spreekt met
het lijden van miljoenen en dat ter
wijl Sjaloom pretendeert het altijd op
te nemen voor de armen en verdruk
ten. Veeleer lijkt zij vanuit haar ivo
ren toren eigen en anderer geweten te
sussen door het slaken van enkele ge
meenplaatsen zoals „een oproep tot
nuchtere bezinning binnen humanitai
re solidariteit".
Oegstgeest Dra. J. A. B. Jongen eel
