Overtredingen buiten
het eigen land worden
straks thuis' berecht
VOOR DIPLOMATEN IS
PROTOCOL ONMISBARE
„VERKEERSREGELING"
NEDERLANDER BEMINT ZON BOVEN CULTUUR
WAARSCHUWING VOOR AUTOMOBILISTEN
Baron
Gevers
regelt
alles
ZATERDAG 10 JANUARI 1970
ussen
Een
baas
dj af.
idere.
vaar-
geer,
omen
lost
t dat
je op
span-
je er
n
met
Di
ig in
maai
W.
•holi
t(
t zijn
l wil
ook i
sen
mil
red!
Hi;
et so
n hei
t wij
i een
ward
barst
niet
,,W«
goed
iders
de-
raai-
nner.
Tiseii.
van
van
d en
wel
ggen
wat
ligen
jgen:
Een in hef buitenland verblijvende automobilist was tot nu toe altijd een bevoorrecht? figuur,
omdat hij weinig kans liep dat hij in geval van een overtreding ooit zou worden beboet. Tenzij
de boete ter plaatse moest worden voldaan, was het onwaarschijnlijk dat het bevel tot beta
ling hem ooit zou bereiken. En zelfs als dat wel gebeurde, was hij nog niet verplicht te betalen.
Het ziet er naar uit dat in deze toestand binnenkort verandering komt en de automobilist een
boete, die hem in het buitenland is opgelegd, in zijn eigen land zal moeten betalen. Reden hier
van is een nieuw Europees verdrag dat tot doel heeft te voorkomen, dat verkeersovertredin
gen die buiten eigen land zijn begaan, nog langer ongestraft blijven.
p k
Gezien het feit dat 50 pet.
van alle ernstige overtredingen
die door Europese rechtbanken
worden behandeld uit verkeers
overtredingen bestaat, is het
niet verbazingwekkend, dat de
Raad van Europa zich met dit
probleem is gaan bezig houden.
Tot nu tee was het steeds zo,
dat een verkeersovertreding al
leen door de staat waarbinnen
de overtreding werd begaan,
kon worden vervolgd. Dit
bracht echter bepaalde nadelen
met zich mee, met name wat
betreft de uitvoering van het
vonnis.
Het nieuwe verdrag benadert
dit probleem op twee manieren.
'Wij zullen trachten dit met een
concreet voorbeeld te illustre
ren.
Stel dat U met vakantie naar
'Italië gaat en U begaat daar
een verkeersovertreding waar
voor U voor de rechtbank moet
verschijnen. Dan zullen er voort
aan twee mogelijkheden zijn:
1. Indien U door een Ita
liaans gerechtshof veroordeeld
wordt, kunnen de Italiaanse
autoriteiten uw land vragen om
het vonnis tot uitvoer te bren
gen, m.a.w. U een boete op te
leggen of U naar de gevangenis
testuren.
2. De Italiaanse autoritei
ten kunnen uw geval verwijzen
,naar de rechtbank waar U
het dichtst bij woont; dit hof
ral dan een vonnis over uw
overtreding in het buitenland
uitspreken.
Uiteraard is het wel noodza
kelijk, dat uw eigen land zowel
als het land waarin U de
overtreding hebt begaan, het
verdrag hebben ondertekend.
Dit is waarschijnlijk de eer
ste keer dat er van internatio
nale samenwerking inzake ge
rechtelijke straffen sprake is.
Tot nu toe beschouwde elk
land dit speciale terrein als een
nationale aangelegenheid. De
nieuwe ontwikkeling leidt ech
ter nog tot iets anders, en wel
dat nog niet noodzakelijkerwij
ze in het andere land te zijn.
Dronkenschap achter het stuur
is hier een duidelijk voorbeeld
van: in de meeste landen is het
maximaal toegestane alcoholge
halte 0,8 gram per liter bloed;
in Noorwegen echter, om een
vooibeeld te noemen, is de
grens tdoor de wet op 0,5 V*
gesteld.
tot standaardisering van de
strafmaat, of om het ietwat an
ders te zeggen „gelijke overtre
dingen, gelijke straffen". Het is
tenslotte wèl noodzakelijk dat
de strafmaat van het ene land
tot het andere niet teveel ver
schilt.
Dan is er nog een ander
probleem dat om oplossing
vraagt, te weten de definitie
van wat onder overtredingen
dient te worden verstaan. Wat
in het ene land als een overtre
ding wordt beschouwd, hoeft
Tegelijk met dit verdrag, dat
nog op bekrachtiging wacht,
zijn Europese deskundigen op
zoek naar een vereenvoudigde
procedure voor lichte overtre
dingen. Een resolutie in deze
zin werd door het Comité van
ministers van de lid-staten van
de Raad van Europa aangeno
men.
Door enkele staten worden al
vereenvoudigde procedures ge
bruikt. Deze kunnen de vorm
aannemen van bonnen voor on
geoorloofd parkeren, betaling
door
Francois Bernard
Adviseur bij de
Raad van Europa
ter plaatse van boetes aan een
politieagent, enz. Het doel hier
van is de toch al overbelaste
gerechtshoven zoveel mogelijk
werk uit handen te nemen, hoe
wel het de automobilist altijd
vrij staat om, als hij het ergens
niet mee eens is en zo hij dit
wenst, zich tot de rechterlijke
macht te wenden.
Dit alles maakt deel uit van
een werkprogramma dat tenslot
te zal moeten leiden tot een
Europese verkeerswet; hierin
zullen dan tevens de verschil
lende straffen voor verkeers
overtredingen, zoals intrekking
van het rijbewijs, zijn opgeno
men.
Het verdrag zal het leven
van de Europese automobilist
aanzienlijk vereenvoudigen,
maar ook dan dient het wacht
woord te zijn: Rijd in het bui
tenland even voorzichtig als U
het in uw eigen land zoudt doen!
Het protocol (de in de inter
nationale diplomatieke wereld
gebruikelijke regels betreffen
de ceremonieel, voorrang en
etiquette) is zeker niet als
franje om een officiële gebeur
tenis heengeweven ten einde
die zaak alleen maar ingewik
keld te maken; in feite is liet
protocol een soort „verkeers
regeling", waarop diplomaten
zeer gesteld zijn.
„Het is altijd prettig in het
leven om te weten waaraan
men toe is", zegt mr. W. J. G.
Baron Gevers, sinds 1964 chef
directie kabinet en protocof
van het ministerie van Buiten
landse Zaken en ruim dertig
jaar bij de buitenlandse dienst
met tot nu toe als laatste stand
plaatsen Perzië (zes jaar am
bassadeur) en Israël.
„In Nederland en ik denk
wel overal wordt het proto
col streng opgevolgd, omdat we
op glad ijs komen als we het
zouden loslaten. Dank zij het
protocol, dat een „ordening" is,
hebben de diplomaten tenmin
ste niet het gevoel dat in hun
persoon de eer of het prestige
van 'hun land wordt aangetast.
Vele diplomaten zouden per
soonlijk bepaalde dingen niet
zo erg vinden, maar zijn juist
erg gevoelig wanneer het aan
komt op de positie van hun
land."
De „kwestie van het proto
col" is eigenlijk voortgekomen
uit de noodzaak, enige orde te
brengen in de diplomatieke sa
menleving. Als we weten dat in
Nederland de omvang van de
diplomatieke gemeenschap al
niet gering is. hoe groot moet
die dan niet zijn in wereldste
den als Washington. Londen of
Parijs, om maar niet te spreken
over Brussel waar óók nog de
NAVO en de EEG zetelen. Het
gaat veelal om duizenden en
nog eens duizenden mensen
van diplomatieke missies, sta
ven en secretariaten, en allen
verkeren „ergens" in een uitzon
deringspositie!
„Vroeger 200 of 300 jaar
geleden was die hele zaak
betrekkelijk ongeregeld", ver
telt de heer Gevers. „Dat heeft
altijd aanleiding gegeven tot
conflicten tussen de heren on
derling, waarbij het vooral ging
over de vraag wie-nou-wel-de-
belangrijkste-was.
„Er bestaat een beroemd ver
haal dat zich hier indertijd in
Den Haag heeft afgespeeld ten
tijde van de Republiek. Twee
ambassadeurs reden met hun
karossen en een aantal volgelin
gen gelijktijdig een betrekkelijk
nauwe straat in. Halverwege
stonden ze tegenover elkaar en
vonden ze allebei, dat ze niet
achteruit konden gaan. Wie het
eerst achteruit ging, zou zich
immers, de mindere van de an
der tonen! Het heeft naar ik
meen raadpensionaris Hein-
sius een heleboel moeite en tact
gekost om die zaak op te los
sen".
„Na de Napoleontische oorlo
gen, tijdens het Congres van
Wenen (18141815), is voor pro
tocollaire kwesties een regeling
getroffen, omdat men het ero
ver eens was dat dergelijke con
flicten moesten worden voorko
men. De verschillende rangen
werden ingedeeld. Zo is er ge
zegd: ambassadeurs zijn num
mer één; gezanten nummer
twee; zaakgelastigden nummer
drie. Met name is erbij gezegd
dat de datum-van-aankomst-
^p-de-standplaats als crite
rium voor de voorrang boven
een ander zal gelden. Daartoe
wordt de datum van overhandi
ging van de geloofsbrieven aan
gehouden."
Het protocol was voortaan
een algemeen aanvaarde regel,
waardoor thans iedereen bij el
ke officiële gebeurtenis tenmin
ste weet waaraan hij toe is. Ba
ron Gevers, die menige plechtig
heid bijwoont, maakte dan ook
nimmer ten aanzien van bij
voorbeeld een plaatsschikking
enige moeilijkheden mee. Iede
re diplomaat kent nu immers
het protocol, waarvan de regels
zwart-op-wit staan.
Enkele jaren geleden is voor
het eerst sinds het Congres van
Wenen de hele protocollaire
materie opnieuw besproken, we
derom in de Oostenrijkse
hoofdstad. Die nieuwe conven
tie voor de „ordening van het
goede verloop in het diploma
tieke verkeer" is nog niet door
elk land geratificeerd.
„Onze directie is speciaal be
last met alle bemoeienissen van
de regering met de in Neder
land wonende buitenlandse di
plomaten", vervolgt baron Ge
vers. „Er doen zich altijd wel
problemen en probleempjes
voor die de aandacht vereisen.
Behalve de hier geaccrediteerde
diplomaten, zijn er tevens de
tot de internationale organisa
ties (als het Internationale Hof
van Justitie) behorende perso
nen, die allerlei privileges heb
ben; die worden dan ials ik
het zo mag noemen eveneens
door ons beheerd. Verder is er
nog zij het met wat meer
beperkte voorrechten het bui
tenlandse huispersoneel van di
plomatieke missies. Wij hebben
U hebt het mis als u denkt, dat de buitenlandse toerist
voornamelijk naar Italië trekt om het zonnige klimaat. U hebt
het ook bij het verkeerde eind, als u meent dat het bezich
tigen van het Vatikaan of andere heiligdommen de belangrijk
ste trekpleisters vormen. In werkelijkheid gaat de buitenlandse
toerist vooral naar Italië om de werken van kunst en oudheid
te bekijken.
Dit is gebleken uit een on
derzoek, dat een hoogleraar
°P verzoek van de Italiaanse
vereniging van vreemdelin
genverkeer heeft ingesteld
hij toeristen uit twaalf lan
den. Er werden 700.000 vra
genlijsten verzonden, waar
van er 200.000 ingevuld te-
fugkwamen.
Het onderzoek heeft een
aantal vooroordelen ont
maskerd, zo heeft professor
Giovanni Peroni van de uni
versiteit van Perugia meege
deeld.
Hoewel velen altijd spre-
over „zonnig Italië",
wordt slechts 46 procent van
de toeristen aangetrokken
door het prettige klimaat. Al
leen Nederlanders en Bel
gen, de Denen en de En
gelsen noemen het goede
weer de voornaamste reden
voor hun reizen naar Italië.
De grootste aantrek
kingskracht op buitenlanders
oefenen de werken van
kunst en oudheid uit. Zij
worden in 70 procent van
de teruggestuurde vragen
lijsten genoemd als de voor
naamste reden van net be
zoek. De vragenlijsten waren
evenwel dusdanig samen
gesteld. dat verschillende
voorname redenen van be
zoek konden worden inge
vuld. Daardoor werden op
vele punten hoge percenta
ges bereikt.
De kunstschatten werden
gevolgd door de stranden
(51,4 procent), het klimaat
(46,9 procent), de bergen en
meren (37,1 procent). Deze
punten worden geprefereerd
door Nederlanders, Belgen.
Denen en Luxemburgers.
Daarop volgen de Itali
aanse keuken (12,7 procent),
bezoek aan familieleden en
vrienden (12,2 procent) en
reizen om gezondheidsrede
nen (8,1 procent).
Slechts 7,4 procent noemt
de Paus, het Vatikaan en an
dere heiligdommen als voor
naamste reden voor hun reis.
Meer dan 13 procent noemt
gastvrijheid als primaire aan
leiding voor hun verblijf.
Professor Peroni conclu
deerde, dat dit laatste cijfer
wijst op betrekkelijk weinig
bezwaar tegen het beeld van
de „Latijnse minnaar", waar
voor de Italiaanse man in het
buitenland altijd versleten
wordt.
„Hierdoor worden klachten
over het buitensporige flirten
van Italiaanse mannen met
buitenlandse vrouwen in het
juiste licht geplaatst", aldus
het rapport. Enige scepsis te
genover deze conclusie ie op
zijn plaats, zeggen anderen.
Zij menen, dat de buiten
landse vrouwen er niet open
lijk voor uit zullen komen,
dat zij het prettig vinden
zich door al te gastvrije Itali
anen te laten knuffelen.
Belangrijkste slotsom van
het onderzoek 'is, dat de tijd
rijp is voor een nieuwe cam
pagne om meer vreemdelin
gen naar Italië te brengen.
Het vorig jaar hebben rond
25 miljoen toeristen Italië be
zocht.
hier een heel bureau nodig om
al die mensen te registreren.
Van die registratie wordt ken
nisgegeven aan wel veertien of
vijftien daarmee bemoeienis
hebbende Nederlandse autoritei
ten. Het is als het ware een
bevolkingsregister-op-zichzelf,
waarbij het om wel enige dui
zenden zielen gaat".
De bemoeienissen waarop mr.
Gevers doelt, kunnen bijvoor
beeld regelingen met het Hof
zijn over de aankomst en het
vertrek van buitenlandse am
bassadeurs alsmede het verder
in orde maken van de audiën
ties bij de Koningin waarbij ge
loofsbrieven worden overhan
digd. Er valt nogal wat te rege
len aan zo'n altijd met een ze
ker „vertoon" plaatsvindende
plechtigheid, waarbij onze mi
nister van buitenlandse zaken
aanwezig is.
„Voor de rest" vat onze
gastheer het werk van zijn
door circa 25 man bezette afde
ling in het kort samen, „gaat
het om deelneming van de bui
tenlanders aan diverse gebeurte
nissen. Soms treedt het corps
diplomatique in zijn geheel op,
zoals met Prinsjesdag in de Rid
derzaal".
„Daarnaast zijn er natuurlijk
ook allerlei gelegenheden waar
bij slechts één missie betrokken
is. zoals een herdenking. De
Sovjet-ambassade herdenkt bij
voorbeeld' zijn in Nederland ge
vallen oorlogsslachtoffers in
Amersfoort en op Texel; de
Fransen herdenken hun gevalle
nen in Zeeland; de Amerikanen
in Margraten."
Daar het Hof „in staat is een
heleboel dingen zelf te rege
len", vervult de onderhavige de
partementsafdeling met betrek
king tot het Hof over het al
gemeen meer de rol van tussen
persoon, door bijvoorbeeld con
tact te leggen tussen het Hof en
een buitenlandse ambassade.
Bezoeken aan onze Koningin en
de bezoeken van onze Koningin
aan een buitenlands staats
hoofd zijn meer de taak van de
hofhouding dan van het proto
col.
Wèl komt voor rekening van
baron Gevers en de zijnen de
opstelling van het programma
inzake tegenwoordig regel
matig voorkomende bezoe
ken van een minister-presi
dent of ministers van buiten
landse zaken aan hun Neder
landse ambtgenoten. Gaan Ne
derlandse functionarissen naar
het buitenland, dan zorgen de
(buitenlandse) ministeries voor
het regelen van die bezoeken:
uiteraard is immers iedereen in
zijn eigen land het best op de
hoogte van de plaatselijke situa
ties en mogelijkheden.
Wordt voor de buitenlandse
gasten een programma opge
maakt, dan is dat zoveel mo
gelijk afgestemd op de belang
stelling van de personen-in -
kwestie. De één zal zich interes
seren voor moderne kunst; de
ander voor industriële bedrijvig
heid; nummer drie vindt het
Waterloopkundig Laboratorium
in Delft interessant. Vooral de
Deltawerken blijken een grote
trekpleister te zijn. Via de des
betreffende buitenlandse ambas
sade in ons land, via onze am
bassade in het betrokken land,
en ook wel door het goed luiste
ren tijdens een gesprek, kan
worden vastgesteld naar welke
zaken de belangstelling van de
bezoekers uitgaat Aan dit zich
zoveel mogelijk in de gedach-
tensfeer van anderen verplaat
sen kleeft niets buitenissigs:
iedereen die gasten ontvangt
zal hen niet tegen heug-en-
meug door musea slepen als zij
liever koeien in Friesland bekij
ken! In het particuliere leven
gaat het alleen op een wat an
dere schaal.
„Elke door ons te regelen ont
vangst proberen we vanzelfspre
kend een enigszins apart karak
ter te geven; alleen al door niet
steeds dezelfde ruimte te ge
bruiken krijg je reeds een af
wisselend aspect", zegt de heer
Gevers.
Baron Gevers geboren in
Berlijn, waar zijn vader gezant
was kreeg zijn opleiding in
Nederland; hij studeerde rech
ten in Leiden. Zijn eerste bui
tenlandse post lag in Polen,
waar hij met jeugdig enthou
siasme de taal leerde. Hij be
treurt het enigszins, zich thans
niet meer vlot in het Pools te
kunnen uitdrukken; zoiets slijt
als je nooit meer die taal
spreekt. Vrijwel alle diploma
ten beheersen wel één van de
meest gangbare talen, zodat tij
dens ontvangsten veelal Frans,
Engels, Duits en ook nogal eens
Spaans wordt gesproken.
Nadat mr. Gevers als ambas
sadeur naar Perzië was vertrok
ken, werd hem menigmaal de
vraag gesteld of de overgang
van Londen waar hij gedu
rende vier jaar „tweede man"
was, naar Iran niet groot was.
„Ik moet zeggen dat er zoveel
dingen zijn waarvoor je je kunt
interesseren, dat élk land zeer
de moeite waard is. Denk
wat Iran betreft eens aan de
Perzische oudheid; alleen al het
zien van zo'n land. dat wel zes
keer zo groot is als Frankrijk,
is een belevenis. Ik vond het er
buitengewoon boeiend en afwis
selend."
Nadelen kleven er natuurlijk
ook aan een leven in het buiten
land, met name in verband met
de opleiding van de kinderen-
Dat stadium is mr. Gevers,
wiens kinderen inmiddels vol
wassen zijn. evenwel te boven.
Als ambassadeur bezocht ba
ron Gevers die van schilder
kunst en meer speciaal van de
modèrne schilderkunst houdt
soortgelijke gelegenheden als
hij nü in Nederland helpt „orde
nen". Daarnaast heeft een am
bassadeur nog vele andere be
moeienissen; o.a. het organise
ren van (Nederlands»?) tentoon
stellingen. Tevens behoren tot
zijn werk vele onderhandelin
gen en besprekingen zowel met
de overheid als met het be-
drijfs- en zakenleven. Hoewel
het leven in Nederland hem
weer goed bevalt, is de moge
lijkheid niet uitgesloten dat am
bassadeur Gevers (de rang be
hield hij uiteraard) weer eens
voor een post in het buitenland
wordt aangezocht. Hij staat
daar zeker niet afkerig tegeno
ver; hij is er ook jong genoeg
voor (op 16 januari hoopt hij 59
jaar te worden).
