,CNV MOET
BEWEGING
BLIJVEN'
Krant van
FORMAAT
PANORAMA
Vakbeweging mag niet in
eigen apparaat vastlopen
■asEn
VOOR U
Geloofs
waarden
spelen rol
staat niet in de krant
komt niet op de t.v.
Max Vis - vijftig jaar filmoperateur:
Huib Goudriaan
Bejaarde fietser door
busje gegrepen
13
VRIJDAG 21 'NOVEMBER 1969
Voorzitter NKV
„Die ouwe kan goed praten, zullen jongeinensen wel zeggen,
ïaar ik vond het vroeger nu eenmaal rustiger en gezelliger. De
feer in de zaal, zeg maar het publiek, is gejaagd geworden. Vroe-
er gingen de mensen ook echt uit: ze gingen naar het theater,
'egenwoordig pikken ze een bioscoopje."
Woensdag was het een halve eeuw geleden dat Rotterdammer
ïax Vis (63) als leerling-filmoperateur zijn loopbaan begon. Op
9 november 1919 (Charly Chaplin was nog maar enkele jaren
deur en Rudolph Valentino precies een jaar in Hollywood) nam
Vis als leerling in een filmcabine plaat6.
Niet voor het eerst van zijn leven: „Als kind neusde ik al rond
d de cabines van het W.B.-theater, waarvan mijn vader de eige-
aar was. Zodoende kon ik gauw leerling worden; en toen ik
1 jaar was stond ik al zelfstandig."
In de film.ca.bine van de Rot-
rdamse bioscoop Arena, waar
is nu chef-operateur is, vertelt
ij het verhaal van vijftig jaar
chter projectors zitten. Begon
£1 ij in 1919 met een projector met
|ll poelen die elke tien minuten
westen worden verwisseld, nu
edient hij drie kanon-achtige
tachines, met spoelen van elk
^|?00 meter en een draaitijd van
<.er dan een uur.
In een halve eeuw verandert er
el iets: „Het materiaal van de films
in die tijd slecht. Vaak stond de
oei in brand, maar dat was niet zo
Hoofdzaak was dat het publiek
at niet merkte, want dan zou er
jniek kunnen komen. En als film-
[lerateur was je verantwoordelijk
voor je publiek als een busohauffeur
voor zijn passagiers
Met orkest
De heer Vis begon in een tijd dat
nog geen geluidsfilms waren. Elk
»Id werd toegelicht met on-
rschriften, en aankondigingen als
linde eerste acte". De eerste films
geluid „sprekende films"
aren in feite die met de muziekpar-
in de ondertiteling „De diri-
nt las vanuit de orkestbak, die elke
oscoop toen had, de partituur en
zo de muziek met de film syn-
iroon doen lopen."
„Een volgende stap" §-= vertelt de
bilaris „was de operettefilm
aarbij de artiesten, operettezangers,
let de film van stad tot stad reisden
in de bioscoop met hun eigen spel
meezongen. Een van die films was
Der Rosenkavalier, die in 1921 in
Rotterdam kwam: natuurlijk een he
le belevenis voor het publiek". (De
acteurs in de orkestbak maar oplet
ten of hun monden op het doek nog
niet opengingen).
Pas in 1929 draaide Vis de eerste
geluidsfilms zoals wij die kennen. De
film heette „Elaine. Inmiddels was
ook gewerkt aan de ontwikkeling van
de kleurenfilm. „De eerste waren met
de hand gekleurd. Fabrieksmeisjes
kleurden 52 beeldjes in een meter
film; een film was zo'n 2000 meter
lang, dus je kunt wel nagaan wat een
werk dat was."
Na de oorlog kwam de drie-di
mensionale film, waarbij het publiek
een bril moest opzetten om het diep
te-effect te bereiken. Dit werd overi
gens geen succes. De 70 mm groot
beeldfilm liep beter.
Bloed zien
Als operateur was Max Vis in de
eerste plaats betrokken bij de tech
niek. Toch weet hij boeiend te ver
tellen over de geleidelijk veranderde
JUBILERENDE MAX VIS: grotere spoelen en bredere films
maar minder gezelligheid
Bejaarden
Mijnheer,
Sedert 14 april 1969 woon ik in het
Hervormde Gasthuis op de bovenste
verdieping. Ik ben goed gezond, maar
wel wat slecht ter been. Klachten heb
ik in geen enkel opzicht, alleen wacht
ik op de aanleg van telefoon in mijn
kamer: maar dat gaat buiten de direc
tie om.
De directrice noem ik „moeder
overste". Ze is een echter moeder voor
ons en ze draaft even hard mee als
iedereen. Er is veel hulp, en bij het
binnenkomen van mijn kamer wordt
op de deur geklopt. Ik doe niets op
slot én ik vind het helemaal niet erg
als de hulpen eens in mijn spullen
zouden neuzen.
Wat de was betreft: alles is gete
kend, wordt gewassen en bij mij be
zorgd. Een lekkende kraan heb ik niet.
Mocht dat wel het geval zijn: legt u
dan een stukje flanel of watten in de
wasbak, dan zult u dat niet meer ho
ren.
Ik lees veel, schrijf veel brieven,
haak pannelappen, krijg veel bezoek
en ik verveel me nooit. Mocht ik ziek
worden, dan is er een verdieping lager
een ziekenzaal en natuurlijk is er een
lift. Demaaltijden zijn altijd op tijd,
en worden zeer goed verzorgd.
We hebben kerktelefoon, en 's zater
dagsavonds als er geen ernstige zie
ken zijn een uur lang muziek of
liederen op platen. U ziet, ik heb geen
klachten.
Hervormd Gasthuis, Katwijk a. Zee,
J. H. M. Hogers-Visch.
Bejaarden
Politiek avondgebed
Mijnheer,
Er is gebrek aan geld, personeelsge
brek en een gebrek aan ruimte, wat
een probleem kan zijn voor de bejaar
denzorg. Maar laten we blijven ijve
ren voor 'begeleiding, naar ziel zowel
als lichaam.
Arbeid naar krachten, goede zang
(ook het geestelijk lied), bouw van te
huizen, ook voor verpleegden, gehan
dicapten, ongeneeslijk zieken en de
menten. De bejaarden moeten zo mo
gelijk een ongestoorde nachtrust heb
ben.
Personeel, commissies, gemeenten en
Het is mij een raadsel, welke dienst bijstandswet doen veel, evenals de
uw lezers meent te bewijzen met kerken. In de Bijbel staat in Deutero-
let breed opgemaakte artikel van nomium 8 het veihaal van de Israëlie-
Goudriaan over het politiek ten, die 40 jaar lang in de woestijn
tvondgebed te Keulen. Het moge be- zijn onderhouden door God, om hen
[end zijn, dat de opvattingen van dr. onder andere te leren dat de mens
1 5öHe aangaande God en aangaande de niet alleen van brood leeft, maar van
m Persoon van Jezus Christus en het alles dat uit des Heren mond uitgaat,
"door Hem volbrachte verlossingswerk Ook staat in Jac. 2 vers 13: „Want
ta nadrukkelijke tegenspraak zijn met een onbarmhartig oordeel zal gaan
*at Gods Woord ons daarover leert en over degene, die geen barmhartigheid
wat de Gemeente des Heren, op gedaan heeft: en de barmhartigheid
K>nd van dat Woord, dienaangaande roemt tegen het oordeel". Dit schrijf
dijdt. ik niet uit zelfverheffing, want ik mag
Binnen een eigen filosofisch raam niet oordelen, maar tot troost uit Gods
W*igt zij wel bijbelse woorden, maar Woord. JacobU9 2: 13, 14, 15, 16 (de
deze ontvangen een volkomen andere nooddruftige kleden en voeden).
Naam en adres inzender bij redactie
bekend.
smaak van het publiek en zich wijzi
gende agrd van het bioscoopbedrijf.
„Vroeger gingen de mensen een
avond naar de bioscoop, en dan was
men echt een avond uit geweest. Er
was dan één voorstelling per avond,
die dikwijls werd onderbroken door
een variéténummer. Later hebben
we het bioscooporgel gekregen.
Men hield toen van speelfilms, de
klassieke dramatische films „met in
houd". En niet te vergeten het ko
mische genre, met Charlie Chaplin,
Stan Laurel en Oliver Hardy. De
jeugd van die tijd ging naar de bi
oscoop om te kunnen lachen.
Weer later kregen we de grote
Amerikaanse showfilms als „Broad-
waymelody" en „King of jazz". Ik
hield zelf van deze films, met bij
voorbeeld Fred Astaire, die voor die
tijd goed gemaakt waren.
Op het ogenblik is het geweld po
pulair. De films zijn over het alge
meen ruwer en gewelddadiger ge
worden. In mijn tijd kwam er ook
geweld in films voor, maar toen had
het meer een functie in het verhaal.
Tegenwoordig is het om het gruwe
lijke zelf te doen.
Ik weet niet, het wordt zo sug
gestief gebracht. Als er iemand dood
geschoten wordt, moet er bloed te
zien zijn, is het gat in het hoofd te
zien."
Gehaast
Wil het publiek dus meer geweld
zien? „Ja, ik schrijf dat toe aan de
laatste oorlog en aan televisie, radio
en pers, die het geweld dichter bij
de mensen brengen".
„Het publiek is ook gehaast gewor
den. Het liefst ziet men alleen de
hoofdfilm. Daarna gaan de meesten
zo gauw mogelijk weg. Het echte uit-
gaand publiek kwam meer voordat er
televisie was. Vroeger zocht men het
amusement buiten de deur, nu thuis."
De grote breuklijn in het leven van
Max Vis, dat geldt voor heel zijn
generatie, was de oorlog. De direc
teur van „Arena" wilde na mei 1940
geen Duitse films draaien en maakte
een revue-theater van de bioscoop.
Max Vis werd toneelmeester.
In de oorlogsjaren traden veel ar
tiesten, die later naam zouden krij
gen, op in Arena. „We kregen grote
revues en toneelstukken als Hamlet
en Maria Stuart. Dit theater was het
enige in Rotterdam met toneelaccom
modatie. Daarom werd niemand van
het personeel door de bezetter naar
Duitsland gestuurd om daar te wer
ken. We waren onontbeerlijk voor de
cultuur".
Dit droeg ertoe bij dat de plaatse
lijke Duitse commandant veel kon
verdragen van de mensen van Arena.
De „Wehrmacht" had weinig te ver
tellen. Als een officier werd ontdekt,
die zijn wapens in de garderobe had
afgelegd, werd de Feldgendarmerie
telefonisch gewaarschuwd. Het ge
volg was altijd vermakelijk voor
oevreuses en toneelbedienden dat
de officier uit de zaal werd wegge
haald.
In de oorlog haalde Vis ook de
projectie-apparatuur weg uit Arena,
en metselde die in in het Capitol-the-
ater.
Toch licht
„We hebben wel van alles gedaan
om met toneel aan de gang te blij
ven. Zelfs in de hongerwinter hebben
we gedraaid. De zaal werd de laatste
oorlogsjaren verlicht met autolam
pen, waarbij we elektriciteit opwek
ten door op een tandem te trappen.
Alles trapte: de portiers, de
werksters, de ouvreuses. Voor een
voorstelling van twee uur was acht
uur trappen nodig. We hebben toen
een revue opgevoerd, die heette: „En
toch hebben we licht!"
In een krant van 4 november 1944
was te lezen: „Er waren veel bloe
men en Max Vis, de elektricien die
de verlichting zo trouw verzorgde
werd terecht niet vergeten."
Na de bevrijding wilden de mensen
Engelse en Amerikaanse films. „Strike
up the band" heette de eerste film,
film, die weer werd gedraaid.
In 1946 maakte Via mee dat de
Rotterdammers Charles Trenet in
een variété-programma wegfloten,
omdat de Wama's de voorkeur had
den. Hij nam toen de Wama's, die
overigens van een grapje hielden, bij
de neus. Terijl ze bezig waren met
hun succeslied „Hotsjek, Hotsjek, ou
we trouwe merrie" draaide hij het
toneellicht uit. En hij zorgde er voor
dat plotseling een knol van de groen
teboer voor de verbouwereerde Wa
ma's stond.
Televisie-pion i er
Vis heeft zijn vak altijd als
zijn hobby gezien. „Het gaat er
om de mensen het beste voor te
zetten, en dat is mooi werk."
Zijn eohte hobby was het bou
wen van tv-toestellen, voordat
de Nederlanders ooit van zoiets
hadden gehoord.
In 1936 bouwde hij een eigen
televisie-toestel. Hij had een
eigen zender en ontvanger op de
365 meter. Vis ontving beelden
in grove lijnen van de BBC, een
experiment dat de Engelsen zeer
op prijs stelden.
De televisie-pionier zegt nu:
„Een journalist die kwam kijken,
dacht dat hij water zag branden
toen hij een beeld op het kleine
buisje zag!"
Max Vis overziet in zijn film
cabine vijftig jaar. De films ver
anderden, het publiek verander
de: de onrust nam toe. „Maar
mijn werk is hetzelfde gebleven;
zo goed mogelijk zijn voor de
mensen, die in de zaal zitten."
inhoud dan de Schrift daaraan geeft.
Zo ontstaat bij haar een ander
ivangelie dan het Evangelie naar de
thrift, dat nog altijd een kracht Gods
|8 tot zaligheid voor een ieder die ge-
ooft. Daarin alleen is heil voor enke-
Be jaarden
Mijnheer,
-„«„a oneen io lien >uui din.*:- Als lid van een bejaardenkoor daoht
wg en volk. Dat Evangelie is de Ge- ik dikwijls: wat zien onze leden, die
meente gehouden te verkondigen tot in een bejaardencentrum wonen, er
,an de laatste dag. toch blijmoedig, rustig en welverzorgd
En het is geen stap vooruit, doch uit.
,et behoort tot de voorzegde afval Ik was dan ook dankbaar dat, toen
vanneer, met terzijdestelling van wat het om verschillende redenen nodig
J0ds Woord ons leert, zulk een ander was, ik een plaats kon krijgen in ons
ivangelie wordt gebracht. tehuis, dat voor de meesten van ons
T. H. Penning,, Rolterdam werkelijk een ,*uis" is waar liefde
de boventoon voert.
Onze krant geeft informatie ook Als, if. als bejaarde alleen woont,
rubriek LS otier de meest uit- knlS 'e dan een kraan vfr"
tui lopende onderwerpen. We ochien nieuw,d.? Medicijnen innemen vergeten
>ezer rolumssen genoeg om zelf het wa,»!f meestal en zouden we ons niet
- jebodene te beoordelen. De reductie y°"«hg verzorgd mogen noemen, en-
kan
niet voor de lezer selecteren, met
•Mere moorden de lezer bepoopden, wasserij moeten schnjven?
kern een lieoe wereld uoorteppen, °mdat nomt klachten hebben, ts
"'«niet bestaat er sprake van wie gelijk of onge-
ICS Wat Politiek avondgebed" betreft: heeft of krijgt. Liefde en weder-
theologie van dr. Sölle wordt niet z^ds bepp lossen vele moeilijkhe<ten
fw alle leden van de groep on- °P- Ik hoor b,i ve!e dankbare be
schreven. Christenen met verschil- woonsters van de bejaardencentra,
kei en alleen omdat we zelf naar de
lende
opoottinpen nemen deel aan het die 01?5 z?'n levensavond wil-
- -r-v'in.yti, iicincit ucci uit r i net
FP«riment. Overigens ts het wel dui- len schenken.
el'jk dat dr. Sölle een grote invloed Rotterdam/Lombardijen. Mevr.
Oekregen. Kats-Vreugdenhil.
(Van onze soc.-econ. redactie)
UTRECHT „Wil de vakbe
weging zich niet beperken tot
een sociale ANWB, maar wil zy
zich in sociaal-politieke zin in
zetten voor maatschappijver
nieuwing dan moet zij zich rich
ten tot de Partij van de Arbeid
of de radicale groeperingen bin-
Als een soort generale werd gister
middag de pers een primeur in ons
land getoond: een 266 meter lange
en 14,40 meter brede voetgangers
traverse, die het Utrechtse centraal
station met de Jaarbeursgebouwen
verbindt. Voetgangers kunnen nu
vanaf het station, zonder zich in het
verkeer te begeven, naar het com
plex van de nieuwe Jaarbeurs gaan.
nen de christelijke partijen. Dan
zal zij vooraan moeten staan in
de strijd voor een rechtvaardige
inkomensverdeling en democra
tisering van de onderneming en
onze economie. Het sociaal-poli
tiek uitgangspunt zal bepaald
moeten worden door normen van
recht, menselijkheid en econo
mie."
Prof. dr. W. Al bed a gaf hiermee
gistermiddag in de jubileumvergade
ring van de Christelijke bedrijfsbond
voor handel, bank- en verzeke
ringswezen een nadere toelichting op
zijn opvattingen over een sociale
ANWB, waarvan het CNV zich
distantieerde.
Wil de vakbeweging maatschap
pij- vernieuwend optreden dan zal
zij er voor moeten waken, niet vast
te lopen in het eigen apparaat. Een
vakbeweging kan zich niet christelijk
noemen, wanneer dit apparaat zich
nestelt in de bestaande orde en
volstaat met het antwoorden op de
kleine dagelijkse vragen van de le
den.
Vele leden zijn inderdaad tevreden
met kleine verbeteringen in inkomen
en sociale voorzieningen. Grote aan
tallen hebben forse inkomens bereikt
en vragen niet om medezeggenschap.
Binnen de vakbeweging is een grote
differentiatie gegroeid.
In onze sterk gecentraliseerde vak
beweging dreigen emancipatie en ra
dicaliteit niet meer verwezenlijkt te
kunnen worden. Vele leden zijn te
vreden met het genieten van de
consumptiemaatschappij en vragen
niet naar de idealen van de voorman
nen. Zoals altijd is ook nu het leden
bestand weinig actief.
De heer Albeda gaf toe, dat er
thans over de gehele wereld een ster
ke wijziging van het maatschappelijk
klimaat optreedt. Er is een sterke
drang naar democratisering, vooral
onder de jongeren. De vakbeweging,
die naar verdere emancipatie streeft,
zal zich in moeten zetten voor deze
democratisering.
De vakbeweging zal zowel de zake
lijke, materiële, individuele belangen
van de leden moeten behartigen als
de maatschappelijke idealen moeten
nastreven. De vakbeweging heeft als
taak de arbeidsmarkt tc corrigeren,
maar zy heeft ook een ideële,
geïnspireerde, activerende, kritiseren
de functie.
Extern zal de vakbeweging zich
moeten inzetten voor de invloed bin-
ne de ondernemingen. Prof. Albeda
vond de didcussies over gezag, onder
nemingsraad, raad van commissaris
sen en medezeggenschap tot nog toe
te theoretisch. Dat de mensen er zich
in de praktijk wel voor interesseren
is de afgelopen weken bij Werkspoor
Utrecht gebleken.
Bij de externe bezigheden zal aan
groepen leden de vrijheid gelaten
moeten worden, andere visies naar
voren te brengen. Binnen de groep
werknemers bestaat een sterke diffe
rentiatie.
Vakbondsacties moeten van vele
plaatsen uit gevoerd worden. Een be
roep op de zelfwerkzaamheid van de
leden noemde prof. Albeda van groot
belang. Dankzij voldoende vorming
zal een kritische opstelling de zelfge
noegzaamheid tegengaan. Een derge
lijke vakbeweging zal dan ook de
inspiratie van het Evangelie niet
kunnen missen, aldus prof. Albeda.
KRABBENDIJKE Donderdag
avond omstreeks vijf uur heeft zich
op rijksweg 58 door Zuid-Beveland
ter hoogte van Krabbendijke een
aanrijding voorgedaan met dodelijke
afloop. De 74-jarige fietser A. de Bel
uit Krabbendijke, werd bij het
oversteken van de weg door een pas
serend busje geraakt. Bij aankomst
in ziekenhuis Bergizicht te Goes
bleek het slachtoffer te zijn overle
den.
(Van onze sociaal-economische redac
tie)
UTRECHT „We moeten ons de
vraag stellen, of de vakbeweging na
de oorlog niet te ver is gegaan met
het zich laten opsluiten en opslorpen
door instellingen, waarvan zij thans
deel uitmaakt. Er wordt gesteld: De
vakbeweging heeft zich laten in
kapselen.
De vakbeweging kent het wapen
van overreding en overleg, maar ook
van acties met gebruik van machts
middelen. De waardering voor de in
schakeling van de vakbeweging, het
werken langs lijnen van overleg is
thans aan het afnemen. De roep om
acties met gebruik van machtsmidde
len is groeiende."
De heer J. J. Mertens, voorzitter
van het Nederlands katholiek vak
verbond, stelde vanmiddag dit pro
bleem in de jubileumvergadering van
het verbond ter gelegenheid van het
60-jarig bestaan.
De heer Mertens stelde, dat in de
vakbeweging waarden meespelen, die
de activiteit uitheffen boven de prag
matische belangen van elke dag. De
inhoud van deze waarden is ontleend
aan een godsdienstige overtuiging, of
een ethische levenshouding of is the
ologisch of filosofisch gefundeerd. De
voorzitter vond het vanzelfsprekend,
dat voor katholieken deze waarden
mede stoelen op hun geloof en hun
beleving daarvan.
Structuur
De vakbeweging moet enerzijds
naar sterkere bundeling en grotere
eenheid streven, maar anderzijds
moet iemands levensovertuiging
religieus of ethisch kunnen functi
oneren binnen deze vakbeweging.
Het NKV heeft zich bereid ver
klaard samen met CNV en NW de
mogelijkheden af te tasten om beide
doelen te verwezenlijken.
Hij noemde het conflict niet het
ideaal van de vakbeweging. Iedereen
heeft voorkeur voor harmonie en in
tegratie. Maar iedere groep ziet deze
harmonie verschillend. De onderne
mers willen daarbij hun beslis
singsmacht behouden en de werkne
mers wensen een stem in het kapittel
als het gaat over zaken, die hun le
venslot bepalen. Mertens had niet de
illusie, dat de allesomvattende inte
gratie spoedig gevonden zal zijn. De
vakbeweging zal permanent in de
spanningsvelden staan en in con
flictsituaties geraken.
Den Toom sprak
niet Debré
PARIJS Minister Den Toom van
defensie heeft gisteren besprekingen
gevoerd met zijn Franse collega
Debré. Het overleg ging over moge
lijke uitbreiding van de Frans Neder
landse samenwerking op het gebied
van de ontwikkeling en produktie
van militair materieel. Onder meer
de opvolging van de Starfighter was
een punt van bespreking.
Vorige week was minister Den
Toom in Noorwegen waar hij over-
pleegde met zijn ambtgenoot Tide-
mand.
(Van onze soc.-econ. redactie)
UTRECHT „De vakbewe
ging is geen doel, maar middel.
We kunnen ons de vraag stellen
of de vakbeweging nog wel een
juist middel is? Een juiste vak
beweging is geen sociale ANWB;
geen beperking tot een sociaal
verzorgingsinstituut. Ook deze
functie heeft de vakbeweging,
maar zij moet ook een beweging
zijn, een eenheid, zij moet staan
middenin de maatschappelijke
ontwikkeling, zij moet beïn
vloeden, het welzijn van de
werknemers dienen, zich kritisch
opstellen en mogelijkheden be
nutten."
Met deze woorden verdedigde dc
heer J. Lanser, voorzitter van het
CNV, gisteren de toekomstige taak
van de christelijke vakbeweging. Hij
deed dit in de jubileumvergadering
van de christelijke bedrijfsbond voor
handel, bank- en verzekeringswezen.
We moeten streven naar een
maatschappij, aldus de heer Lanser,
waarin de mensen, zoals God ze heeft
bedoeld, kunnen leven en zich ont
plooien. Het middel van de christe-
lijk-sociale beweging is hier belang
rijk. Het gaat niet om de vorm, maar
om de dienende functie voor de mens
en de samenleving. „Moet er dan een
vakbeweging zijn, die werkt vanuit
het Evangelie of niet?" Moet in de
toekomst het Evangelie ook func
tioneren door vakbewegingsactivi
teiten?" Het antwoord op de vraag
zullen wij moeten geven; aan ons is
de taak, aldus de heer Lanser.
STRUCTUUR
Voor de toekomstige structuur van
het CNV noemde hij vijf eisen:
1. Het CNV moet als een eenheid
opereren; met mankracht, geld en
apparatuur de belangen van de leden
optimaal behartigen.
2. De organisatie moet doorzichtig
zijn voor de leden en de buitenstaan
ders. Dit geldt ook voor de besluit
vorming.
3. De structuur moet democratisch
zijn volgens de nieuwste inzichten
voor inspraak, medezeggenschap en
mede verantwoordeli j kheid
4. De organisatie moet flexibel zijn
en snel kunnen inspelen op nieuwe
situaties.
5. Zoveel mogelijk deskundigheid op
alle gebied zal moeten worden aange
trokken.
De heer Lanser gaf nog als toelich
ting, dat op het ogenblik de structuur
binnen het CNV volop in discussie is.
Het CNV heeft inmiddels maatrege
len genomen om te voorkomen, dat
nog nieuwe interne kortsluitingen
ontstaan. Ondanks de slechte vorde
ringen van de besprekingen in de
CNV-structuurcommissie werden de
aangesloten bonden enkele malen
verrast door plotselinge fusieberich-
ten van eigen bonden. Zowel interne
als externe verrassingen zijn onmo
gelijk gemaakt.
De heer Lanser staat op het stand
punt, dat primair samenwerking in
eigen kring onder ogen moet worden
gezien. Het CNV blijft als eenheid
opereren. Solidariteit is het parool.
De CNV-voorzitter gaf toe, dat de
structuur van de ene bond-moeilijker
is dan van de andere. Er moet echter
voor gezorgd worden, dat via de
structuur de dynamiek van de
maatschappelijke ontwikkeling tot
uitdrukking kan komen. We mogen
vandaag niet volstaan met antwoor
den van gisteren.
