School is een bedrijf
dat goed moet lopen
Het zijn altijd de kerkmensen
en aan het hoofd een lieve „zakenvrouw"
Bananen-
lekkernij
Achterstand
T\
dialoog
„Ik ben mijn vader dankbaar dat hij mij gedwongen heeft naar de kweek
te gaan. Ik kom uit een zakenfamilie, ben meer zakenvrouw dan onderwijzeres
en ging met veel trammelant naar de kweek. Toen ik eenmaal als kwekeling
voor de klas stond, dacht ik: ik wist niet dat het zó leuk was! Nu ben ik
al bijna twaalf jaar hoofd van de Ds. van Haeringenschool in Rotterdam,
die deze maand veertig jaar bestaat. De school is eigenlijk ook een grote
zaak, een bedrijf dat goed moet lopen". Aan het woord is mejuffrouw T. I.
Schipper, lieve vrouw in een huis vol bloemen in Oud-Beijerland.
De Ds. van Haeringenschool is naar buiten
gericht. De kinderen zijn ongelooflijk creatief.
Het personeel doet er echter nog iets meer don
olleen lesgeven! Ze bedenken allerlei leuke ge
schenken voor koningin en prinsessen. Toen
koning Olov in 1962 een bezoek bracht aon
Rotterdam, schreven de kinderen van de Van
Haeringenschool hem. De koning was zo onder
de indruk van die stapel persoonlijke epistels,
dat hij op zijn beurt een bedankbrief schreef
aan „the headmaster".
Toen de school 35 jaar
bestond, nodigden de kinderen
met mooi versierde brieven
burgemeester Van Walsum en
xijn vrouw uit het feest mee te
maken. „En voor de gezellig
heid de vader van onze juf
frouw Hammer, die is ook bur
gemeester. Als u nou komt, dan
vragen we hem ook". Aldus
geschiedde. Omdat de Noorse
koning de kinderen zo'n aardige
brief had geschreven, vroegen
ze aan hun burgemeester of hij
een brief aan koning Olav wil
de geven ter gelegenheid van
diens staatsiebezoek. Mevrouw
Van Walsum beloofde dat.
Op het staatsiebanket las zij
de brieven van de kinderen
voor. Koningin Juliana moest
er hartelijk om lachen: „Komt u
eens 'bij ons langs. Wij zullen u
nog meer verwennen dan de
burgemeester. U zult het wel
druk hebben, maar laat u dan
het land eens een dagje aan de
kroonprins over". De brief ging
vergezeld van een waarlijk ko
ninklijk geschenk: een etsje
van de stad Rotterdam.
Op het gouden verjaar
dagsfeest van onze koningin
prijkte rechts op het bordes
van paleis Soestdijk een heel
grote Euromast, gevuld met ca
deautjes. Deze mast hadden de
kinderen van dé school onder
leiding van het personeel zelf
gemaakt. Natuurlijk defileerden
ze mee in de stoet. Kinderen
van de Van Haeringenschool
zijn zelfs eens op bezoek ge
weest in paleis Soestdijk, op de
receptie bij het huwelijk van
prinses Margriet met mr. Pieter
van Vollenhoven.
De kinderen hadden, heel de
mocratisch, de afgevaardigden
van hun klassen uitgekozen. Ze
zongen versjes, zwaaiden met
vlaggetjes en boden de prinses
een model van de metro aan.
„Koninklijke Hoogheid, wan
neer u aan dit lintje trekt
wordt het cadeau zichtbaar".
Voorzichtig trok de bruid een
stel zilveren botervlootjes te
voorschijn.
Zij was zichtbaar ingenomen
met dit cadeau van haar kleine,
ongedwongen gasten die allen
een orane sjerp droegen en
vrijmoedig informeerden „waar
de Majesteit was?" „Die heeft
het zo druk" antwoordde prin
ses Margriet. Daarna verdwe
nen de leerlingen naar een an-
Banaan is licht verteerbaar en
wordt behalve als taf elf ruit ook
wel gestoofd of gebakken. Lek
kernijen zijn:
Bananenbootjes: Was vier ba
nanen. snijd ze in de lengte
doormidden met de schil. Haal
het vruchtvlees uit de helften,
wrijf dat fijn en besprenkel het
met drie eetlepels apricot
brandy. Wrijf een 'h pond aard
beien (of uit blik) door dit
mengsel en vul de lege schillen
hiermee. Gameer de bootjes
met aardbeien en slagroom.
Zeer koud serveren.
Banaan-split (zie foto): Doe
wat kant-en-klare graansoort
in een schaaltje (rice krispies,
sugar frosted flakes of corn fla
kes). Leg er in de lengte een
halve banaan op. Voeg suiker,
melk en vruchten van het sei
zoen toe. Hierbij een glas vruch-
tesap. wat brood en boter en
een glas melk en u hebt een
makkelijk en variabel ontbijt
waarmee u de dag aan kunt!
Koele bananenshake: Wrijf
het vruchtvlees van vier bana
nen fijn. Roer er twee eieren
door. Roer vier glaasjes jenever
door dit mengsel en tot slot an
derhalve theelepel rozemarijn.
Laat dit in de koelkast goed
koud worden. Serveer de shake
in feestelijke compote-glazen.
Niet als voorgerecht, want deze
mix stilt de eetlust.
rijk dat elk kind kansen krijgt.
Begaafde kleuters op de kleu
terschool worden door de juf
frouwen van de eerste en
tweede klas bijgewerkt op
dinsdag- en donderdagmorgen
intelligente kinderen, die
schoolrijp zijn, mogen dan met
een naar de tweede klas!
Mejuffrouw Schipper weet
nog heel goed dat zij op een
ouderwetse manier gedwongen
werd stil te zitten. Zij is enthou
siast over de speel-leerklas. „Ik
ben het met mejuffrouw A.
Vreugdenhil eens, dat deze bij
de kleuterschool hoort."
Haar kinderen hoeven niet te
knoeien met kroontjespen en
inkt, maar mogen met goede
school-balpennen schrijven. Al~
leesmethode koos ze niet het
voor deze tijd oubollige
,.aap-noot-mies", maar „Veilig
leren lezen", moderne woorden
met een filmpje erbij. In de
tweede klas worden de super
begaafde leerlingen er op haar
school al uitgehaald. Zij krijgen
gedifferentieerd rekenen, de
knappen maken „de sommen
der deftig vertrek waar ze ont
haald werden op limonade en
gebak.
Mejuffrouw T. I. Schipper
heeft leuke initiatieven. „Ik
laat het personeel vrij en con
troleer niet aanhoudend. Een
flinke man wil toch zeker zijn
geld niet verdienen met luilak
ken?" Zij komt driemaal per
jaar in alle klassen repetities
geven en kent zodoende alle
kinderen. Komt een ouder pra
ten, dan kan ze meteen de
resultaten laten zien. Zij is
persoonlijk geïnteresseerd in el
ke leerling. In klas 1 en 4 bij
voorbeeld houdt ze de test van
Luninig Prak.
Zij vindt het enorm belang-
Kinderen van de Ds. Van Haeringenschool in Rotterdam-Zuid bren1
gen het jarige schoolhoofd een zanghulde
De leerlingen van de Ds. Van
Haeringenschool hebben re
gelmatig contact met de Koninklijke
familie. Na het huwelijk van prin
ses Margriet en mr. Pieter van
Vollenhoven werden ze op paleis
Soestdijk ontvangen om het prin
selijk paar een cadeau aan te bie
den.
onder de streep". Mejuffrouw
Schipper is voorstandster van
een vreemde taal leren in de
vierde klas, Engels bijvoor
beeld. „Dan zijn de kinderen er
rijp voor, taalrijp en woordrijp,
echt de leeftijd van het „dreu
nen", de kapstok waaraan je
veel ophangt".
Mejuffrouw Schipper: „wij
hebben ai half om half een
speel-leerklas. Je moet er be
gaafde leerkrachten voor heb
ben, die individueel les kunnen
geven. Ik heb een geweldig fijn
team enthousiaste jonge
mensen! Helaas zijn de klassen
veel te groot. Het maximum
aantal leerlingen per klas zou
25, 30 moeten zijn."
Dat een schoolhoofd nog al
tijd voor de klas staat, vindt dit
vTouwelijk schoolhoofd uit den
boze. Er blijven nog zoveel re
presentatieve, organisatorische
en administratieve taken over
die zelfs de avonduren en de
vakanties vaak opeisen. Zij is
er glad voor, dat de werkende
vrouw op zestigjarige leeftijd
gepensioneerd wordt.
Nog een wens: een apart lo
kaal voor schilderen. Jammer
genoeg is haar dat geweigerd.
Haar eigen school is eivol hoe
wel ernaast een BLO-school
met lege lokalen staat.
„Het is belangrijk initiatief te
nemen, nieuwe methodes te
durven gebruiken. En je moet
de collega's meehebben. Ik heb
zulke schatten" zegt het hoofd
van de jubilerende school. Ze
zegt het stralend, ondanks haar
handicap: een slecht stel heu
pen. Ze mag volstrekt niet
staan en is officieel met ziekte
verlof. Toch rijdt ze nog iedere
dag van Oud-Beijerland naar
Rotterdam-Zuid en houdt op
haar kantoortje de touwtjes in
handen.
Een dag na dit interview belt
ze me bezorgd op: „ik heb ei
genlijk m'n mond een beetje
voorbijgepraat. Wilt u me
alstublieft niet te veel opheme
len en de nadruk leggen op de
school en het fijne personeel?"
ZATERDAG I NOVEMBER 1969
DE LOTGEVALLEN VAN
NICOLAAS NICKLEBY
15
Toen hij een man had gevonden om zijn koffer te dragen, was het pas
zeven uur, en hij stapte dus langzaam voort, gevolgd door de drager.
Zo kwam hij in de Turkenkop op Snow-IIill aan, en nadat hij de drager zijn
loon gegeven en de koffer op het bureau in veiligheid gebracht had, be
gaf hij zich naar de koffiekamer om de heer Squeers op tc zoeken.
Hij vond deze geleerde heer aan het ontbijt. De drie jongens, die hij reeds
gezien had, en twee andere, die er door een gelukkig toeval nog waren
bijgekomen, zaten naast elkaar op een bank tegen de muur. Squeers had
een kannetje koffie, een bord met geroosterd brood en een groot stuk
koud vlees voor zich en was juist bezig voor het ontbijt van zijn kleine
kwekelingen te zorgen.
'Dat zou voor twee stuivers melk zijn?' zei Squeers tegen de knecht, ter
wijl hij in een grote blauwe pot keek, en deze schuin hield, om een beter
overzicht te hebben van het vocht, dat erin zat. - "t Is voor twee stuivers,
meneer!' antwoordde de knecht. - 'Wat is die melk in Londen dan toch
duur!' merkte Squeers met een zucht op. 'Welnu, William! vul die pot
dan verder met lauw water!' - 'Geheel vol, mijnheer?' vroeg de knecht^
'dan zal de melk erin verdrinken.' - 'Bemoei je daar maar niet mee,' ant
woordde Squeers. 'Heb je de drie boterhammen besteld?' - 'Zij zullen zo
komen, mijnheer.' - 'Je hoeft je niet te haasten,' zei Squeers, 'wij hebben
tijd genoeg. Leer je hartstochten betomen, kinderen, en hunkert niet
naar eten.' Terwijl meneer Squeers deze zcdeles gaf, stak hij een groot
stuk vlees in zijn mond en ontdekte Nicolaas, die even tevoren was bin
nengekomen. 'Ga zitten, meneer Nickleby!' zei Squeers, 'wij zijn juist
- aan het ontbijt, zoals u ziet.'
Nicolaas zag wel niet, dat er iemand anders ontbeet dan de heer Squeers,
maar hij boog toch met eerbied, en zette een zo vriendelijk mogelijk ge
zicht.
'Aha! daar is onze water en melk, - nietwaar, William?' zei Squeers:
'Heel goed, vergeet nu zo meteen dc boterhammen niet.'
Bij het woord boterhammen keken de vijf kleinen zeer begerig op en volgden
de knecht met hun blikken, terwijl hij dc deur uitging. Intussen proefde
meneer Squeers de melk.
'Hé!' zei hij, terwijl hij met zijn lippen smakte: 'wat is die melkvet! Denk
aan de vele bedelaars en arme kinderen op straat, die blij zouden zijn als
zij die melk hadden. De honger is een scherp zwaard, - nietwaar, meneer
Nickleby?' - 'O ja, meneer Squeers!' zei Nickleby. - 'Als ik nu zeg num
mer één' vervolgde meneer Squeers, terwijl hij de pot voor dc kinderen
plaatste, 'dan mag diegene die het dichtst bij het venster zit, er een teug
uit nemen, en als ik zeg nummer tu.ee, dan volgt degene, die naast hem zit,
enzovoorts tot nummer vijf toe. Klaar?' - 'Ja, meneer!' riepen de jongens.
'Nu,' zei Squeers, bedaard niet zijn ontbijt voortgaand, 'pas dan op, als
ik roep. Intussen, beteugel je begeerten, lieve kinderen! Jc weet niet hoe
goed dat is. - Op deze wijze, meneer Nickleby, oefenen wij onze leerlin
gen in geestkracht,' zei de schoolmeester, terwijl hij zich met een mond
vol brood en vlees tot Nicolaas wendde.
Nicolaas prevelde iets - hij wist zelf niet wat - tot antwoord, en de kinde
ren keken beurtelings naar dc pot en de boterhammen, die intussen wa
ren aangekomen, en naar elke hap, die meneer Squeers in dc mond stak.
'Men moet de hemel danken voor een goed ontbijt,' zei Squeers toen hij
klaar was. 'Zie zo. Nummer icn kan beginnen.' Nummer een greep de pot
en had net genoeg gedronken om naar meer tc verlangen, toen Squeers
het teken voor nummer twee gaf, die in hetzelfde interessante ogenblik voor
nummer drie week, en zo werd de taak voortgezet, totdat dc pot na nummer
vijf leeg was. 'En nu,' zei de schoolmeester, terwijl hij de drie boterham
men in vijf porties deelde, 'moet ik je raden wat haast te makenwant in
een paar minuten zal dc hoorn blazen, en dan moetje klaar zijn.' Nadat
op deze wijze verlof gegeven was om op het brood aan tc vallen, begon
nen dc jongens hongerig en met wanhopige haast tc eten, terwijl de
schoolmeester, die na zijn maaltijd in een goede luim was, met de vork
zijn tanden stookte en glimlachend toezag. Na weinige ogenblikken werd
de hoorn gehoord. 'Ik dacht wel, dat het niet lang duren zou,' zei Squeers,
terwijl hij opsprong en een mandje te voorschijn haalde. 'Doe het hier
maar in, watje nog over hebt, kinderenDat komt onderweg goed te pas.'
De strijd om het wereldkampi
oenschap heeft een onverwachte
wending genomen. Door de
achtste partij onnodig op de klok
te verliezen, moest Koeperman als
uitdager de zaken anders aanpak
ken. Dat „anders" pakte verkeerd
uit met het gevolg dat hij met nog
slechts enige partijen te spelen te
gen een niet te overbruggen ach
terstand van drie verliespartijen
aankijkt
Hoewel zich verscheidene inte
ressante momenten hebben voor
gedaan, zitten er voor de liefheb
bers toch niet veel hoogtepunten
in. Doorgaans was de strijd vrij
vlak. De mogelijkheden waarop
beiden speelden, zouden tegen an
deren nog heel wat slachtoffers
hebben gemaakt. Deze beide ma-
tadoren kennen hun zaken echter
zo goed dat de wederzijdse pogin
gen werden doorzien.
(1) Zwart: 3, 4, 6/9, 11, 13/19.
21. 23. 24.
Wit: 25 26. 27. 30. 32, 33, 35,
38. 40. 41/44. 47/50.
In de zesde partij vervolgde wit
met 44-39! Een interessante moge
lijkheid was: 33-28. 24-29!; 40-34?,
29x40; 30-24. 19x30; 28x10, 13-19;
35x2. 3-8; 2x22, 17x46 enz.
(2) Zwart: 2. 3. 5, 6, 12. 13. 14.
16. 18, 19. 24. 26.
Wit: 27. 28. 33, 34, 37. 39, 40.
43, 47/50.
Zwart speelde hier 5-10 en 6-11:
wegens 37-31. 26x37; 27-22, 18x27;
47-41, 37x46; 50-45. 46x23; 34-29,
23x34 40x6.
Koeperman
Correspondentie aan de heer A.
I. Ivens, Frankenslag 69, Den
Haag.
(3) Zwart: 1, 3. 9. 13. 16/19. 21.
23. 24, 26.
Wit: 27. 28. 32. 35/39, 42. 44. 45.
48.
In de tiende partij wikkelde wit
af met 27-22. 37-31 enz. Foutief
zou zijn geweest: 38-33, 23-29;
42-38 of?, 29-34; 39x30, 24-29;
33x24, 18-22; 27x18, 13x31; 24x4.
31-37; 32x41, 21-27; 4x31, 26x46.
Koeperman
Bockbospreking:
Philip de Schaap hoeft een boekje
geschreven: „Schaap over dc dam"
(Uitg. Kosmos, Amsterdam. 103 blz.,
f 7.90). De ondertitel luidt: beschouwin
gen en anecdoten over het damspel,
waarvoor de stof Is ontleend aan artike
len die de schrijver gedurende de perio
de 1958-1969 in Elsevier's Weekblad
schreef. Een welkome aanvulling voor de
toch nog schaarse damliteratuur.
De topspeler vindt in het technische
deel ..herhalingsoefeningen" van beken
de standen en eindspelen, de enigszins
gevorderde kan daar ongetwijfeld zl|n
voordeel mee doen.
Voor de beginner is het te moeilijk,
maar hij kan er evenals de gevorder
den en topspelers meerdere uren mee
onledig zijn door kennis te nemen van
de meningen over topdammers en de
problematiek Daarnaast Is een groot
aantal anecdoten opgenomen. Geen stan
daardwerk. doch Interessant voor wie
zich een beeld wil vormen van spel en
spelers.
Koeperman
1 1
r:
M
im
<Éj
m
-
I
-
m
ff;
O
o
1
O
O
O
iOj
O
i
O
O
■O
P
P
O
O
.o;
O!
O
I O
O
JO
i
0
O
l d f.
Mevr. R.O.-L te R. heeft veel
respect voor hen, die het evange
lie brengen in de onderontwikkelde
landen. „Het is zo dat deze armen
ook economisch en maatschappe
lijk geholpen moeten worden.
Voedsel moet er komen. Zolang er
nog sterven van honger, zal het
evangelie rriet zo'n ingang hebben.
Moet er steeds gebedeld worden,
dan voor dit, dan voor dat project?
De bond van Gereformeerde
Vrouwen Ver. heeft eens een jubi
leumgift gegeven, waarvan we
steeds horen dat er veel goeds
mee wordt gedaan. Het zijn ook
altijd de kerkmensen die helpen.
Natuurlijk doen zij dat met liefde.
Waarom geen maatregel oetroffen
dat ook buiten-kerkelijken daaraan
een steentje bijdragen? Bijvoor
beeld door van ieder, die boven
een zekere loonstaat valt één pro
cent te i-nnen. Belasting dus.
Er is geld onder de mensen. Dat
zien we wel bij een bliksemactie.
Er moet permanent op een zeker
bedrag qerekend kunnen worden.
Er is zo ontzaglijk veel nodig en
ook zo veel te doen, dat het in
deze tijd, waarin velen zich in
weelde baden, onverantwoord le.
deze mensen niet te helpen.
Ook van de opgroeiende jeugd
kan wel eens iets gevraagd wor
den. Zij maken hun geld op aan
luxe. die wel wat minder kon. 'k
Heb eens gelezen, dat drie jon
gens vrijwillig een jaar gingen hel
pen. Prachtig werk. Wij moeten
helpen in deze nood, niet als kerk.
maar als gehele volk"
„Die ontwikkelingshulp is éls on
derwerp „springlevend", maar kun
nen wi| die christelijke wereld
waarin wij leven veranderen?"
vraagt Mevr. F.E.-H. te R. zich af.
„We hebben allen stemrecht, maar
wat kunnen we als gewone bur-
qers doen tegen dingen waarmee
we het helemaal niet eens zijn?
Onze regering versjachert de rech
ten van de Papoea's, die op Ne
derland vertrouwden. Tweehonderd
duizend Papoeakinderen worden
doodleuk weggeroofd van hun ou
ders om in Indonesische gezinnen
„opgevoed" te worden. Wat kun
nen wi| als burgers hiertegen
doen?
Men doet over onze hoofden
heen! Heeft Nederland gepro
testeerd tegen het smerige plan
van Brazilië om die indianen te
vermoorden? Wat willen we dan
met ontwikkelingshulp, wanneer we
rustig al dit onrecht moeten aan
zien?
Waarom moeten er weer zono
dig zoveel nieuwe dure kerkgebou
wen bijkomen? Zou het niet veel
meer van christeliike naastenliefde
qetuigen om voor dat qeld hospita
len met alles wat er bil hoort te
laten bouwen In de ontwikke
lingsgebieden? Dan krijgen de zie
ke mensen daér tenminste de kans
om ook een redelijke ouderdom te
halenl Dit gebeurt niet
Zo vinden we het toch veel be
langrijker om miljarden te beste
den aan geldverslindende legers
met dienstplichtigen, die de dienst
haten, en aan steeds weer nieuwe
re wapens om de mens te vernieti
gen. Dat deze dienstplichtigen veel
nuttiger werk in het belanq van de
ontwikkellnasgebieden zouden
kunnen doen. waar ze voor zich
zelf misschien ook veel qelukkiger
mee zouden zijn. wordt niet in
overweging genomen.
U kunt van gewone mensen ei
genlijk geen zinnig woord over
ontwikkelingshulp horen. Van de
massa, die qoed wil, is niets te
verwachten, omdat het noq steeds
een bepaalde qroep is die het in
deze wereld voer het zeggen
heeft Hun wil geschiedt, niet de
onze!"
Mevr. J.S.-V. te P. meent dat we
de onderontwikkelde mensen op
z'n minst bü moeten brengen hun
land en veeteelt op doelmatlqe wij
ze te beheren, de productie te ver-
hogen, zodat er minder honger
hoeft te worden qeleden. „Het
gaat leder aan. dat er zoveel hon-
qer Is. Om daar belasting voor te
betalen, vind ik niet erg. Het is
noed besteed Het komt bij de
zending er op aan daadwerkeMlk
hulp te verlenen, hoewel de
boodschap ook belanqrlik is.
Is men ziek en zit zonder hulp,
dan is Moeder-de-Vrouw er ook
niet gebaat fhoe qoed ook be
doeld) met: .Sterkte hoor, en hou
ie qoed" In de eerste olaats had
hulp daar belangrijker geweest
Ook de vrouwen moeten qoed on
derricht krijgen, zodat ze behoor-
'■'k hun kinderen kunnen ODVoe-
'""''"n en kunnen om
goede huisvrouwen te worden.
