Zitten-blijven op school
moet onmogelijk worden
WIJ WILLEN
UW WENSEN
WETEN
Onder de atoomparasol
is het goed rusten
Weer onrustig
in Belfast
ONS SYSTEEM IS KWETSBAAR
Blokkenplan van research-stichting
Nota voor staatssecretaris
JUBILEUM*
Breda herdacht
drama Vloeivveide
Europees hof
verwerpt
Duits beroep
Russische Mig
landt in VS
Meer hulp voor
vluchtelingen
7
MAANDAG 6 OKTOBER 1969
(Van onze onderwjjsredacteur)
DEN HAAG Als nog dit
jaar besloten wordt de organi
satie van het onderwijs ingrij
pend te veranderen, zouden de
leerlingen die in 1973 het basis
onderwijs binnenkomen en dege
nen die dan in het voortgezet
onderwijs beginnen, een schöol-
zonder-zittenblijven kunnen
doorlopen. Dit vergt een systeem
'dat niet meer uitgaat van de
school of de klas, maar van de
individuele leerling.
Het werk in de school zou ge
organiseerd moeten worden vol
gens een blokkenstelsel: er wor
den zinvolle „onderwij sleereen-
heden" gevormd, waarmee de
leerlingen 2 tot 5 a 6 weken
bezig zijn; is zo'n stuk verwerkt,
dan gaat de leerling verder. Met
de bestaande koppeling van die-
en-die leerstof aan dat-en-dat
jaar dient gebroken te worden.
Dit blokkenplan wordt aanbevolen
In een belangrijke nota „Opstaan te
gen het Zitten-blijven", samenge
steld door drs. K. Doornbos, verbon
den aan de Stichting voor Onderzoek
van het Onderwijs. Dè nota is in juli
van dit jaar aangeboden aan staatsse
cretaris Grosheide, die SVO eind
1967 gevraagd heeft om een advies
over het zittenblijversprobleem. Prof.
dr. Ph. J. Idenburg, voorzitter van de
stichting, en drs. C. J. M. H. Souren,
secretaris, vragen in het voorwoord
van de nota de regering om een
Initiatief gericht op( afschaffing van
het zittenblijven in het basis- en
voortgezet onderwijs.
De regering zou de financiële mid
delen beschikbaar moeten stellen in
de periode van voorbereiding
('70-'73) en de periode van uitvoering
('73-'80). De wetgeving en de admini
stratieve voorschriften moeten tijdig
worden aangepast. Er zou een
centraal orgaan gevormd moeten wor
den met de nodige bevoegdheden om
het vernieuwingsprogram op te stel
len en uit te voeren. De bepalingen
voor de leerlingenschalen dienen aan
gevuld te worden met bepalingen
voor de maximale grootte van „groe
pen" in de school.
2 miljoen
Sinds 1945 zijn in ons land alleen
al op de lagere scholen meer dan 2
miljoen kinderen blijven zitten, con
stateert de nota. Maar tweederde
deel van de leerlingen doorlopen de
lagere school zonder doubleren en bij
verscheidene takken van voortgezet
onderwijs liggen de zittenblijversper-
centages nog 2 a 3 maal zo hoog.
Buitenlandse ervaringen leren dat
het zittenblijven kan verdwijnen
wanneer men het onderwijs reorgani
seert. De grondgedachten van grote
onderwijshervormers zijn geleidelijk
gemeengoed geworden; dit kan de
toenemende onvrede met de kwali
teit van ons onderwijs verklaren.
Uit een behoefte aan administratie
ve controles, samenhangend met de
subsidiëring, houden wij vast aan ju
ridische regelingen die een sociaal en
pedagogisch- didactisch verant
woorde werksituatie belemmeren. Zo
gaat de lager-onderwijswet uit van
een zesklassige school waarin, over 6
leerjaren verdeeld, overwegend klas
sikaal onderwijs wordt gegeven aan
groepen leerlingen van dezelfde leef
tijd en oudere zittenblijvers. In ieder
leerjaar wordt een hoeveelheid
leerstof onderwezen die vastgelegd is
in het leerplan. De koppeling van
bepaalde leerstof 'aan bepaalde leerja
ren leidt er toe dat men afwijzend
staat tegen het laten overgaan naar
een volgend leerjaar van kinderen
die de stof van het voorafgaande
jaar nog niet voldoende beheersen.
Door allerlei oorzaken bereiken som
mige kinderen niet in de gestelde
tijd essentiële leerdoelen van hun
klas. Zo komt het bij zwakkere of
belemmerde leerlingen tot zittenblij
ven; van de andere kant zijn er be
gaafde leerlingen die zich soms verve
len in dit stelsel met één niveau als
norm voor allen.
Verscheidenlieid
De nota schenkt uitvoerig aan
dacht aan allerlei maatregelen die
genomen kunnen worden om het zit
tenblijven te bestrijden: toelatingsre
gelingen, het wegwerken van onge
schikt geachte leerlingen en begelei
ding van „bedreigde" leerlingen, zor
gen voor objectieve beoordeling, op
richting van „tussenscholen", aanpas
sing van de examens, verlaging van
de leerlingenschaal en het invoeren
van periodes van „selectievrij" onder
wijs. Maar dit alles kan ons van het
zittenblijven niet verlossen omdat
men niet principieel breekt met een
organisatiebeginsel dat voor sommige
leerlingen fataal is.
Het vraagstuk is niet op te lossen
als men de klassikale organisatie
vorm ongemoeid laat. De nota dringt
aan op .het gezamenlijk nemen van
de beslissing het zittenblijven af te
schaffen: niet door het van hoger
hand te verbieden, maar door het
onderwijs zo te organiseren dat dou
bleren niet meer nodig en zelfs niet
meer mogelijk is. De actie dient er
zich vooral op te richten dat ,het
onderwijs bij zijn prestatie-eisen re
kening gaat houden met de gaven en
behoeften van elk kind afzonderlijk.
In het Nederlandse onderwijs
wordt aan uiteenlopende levensbe-
De Russische partijleider Leonid
Brezjnjef woont met een om
vangrijke delegatie in Oost-
Berlijn de viering bij van het
twintigjarig bestaan van de
Duitse democratisch republiek.
Hier zien we hem met gastheer
Walter Ulbricht. Rechts de Pool
se partijleider Gomulka en tus
sen Ulbricht en Brezjnjef (op de
achtergrondde Tsjechische
partijleider Husak.
schouwingen op een voorbeeldige wij
ze recht gedaan, maar men houdt
onvoldoende rekening met de ver
scheidenheid van onderwijskundige
en opvoedkundige ideeën- zoals die
zich in de loop van de tijd ontwikke
len. Drs. Doornbos pleit ervoor niet
meer de juridisch-administratieve
beheersbaarheid van het onderwijs
voorop te zetten, maar een goed gere
gelde controle op de kwaliteit en ont
wikkeling van het onderwijs door
een onafhankelijke instantie, gedra
gen door de vertegenwoordigers van
ouders, onderwijspraktijk, besturen,
samenleving, wetenschap en over
heid.
Meer dan één niveau
Een nieuw onderwijsleerplan moet
uitgaan van de verscheidenheid, zo
wel bij de eisen die gesteld worden
als bij de groepering van de leerlin
gen en de manieren waarop het on
derwijs gegeven wordt. Alle vormen
van het opvangen van traag vorde
rende leerlingen die op zittenblijven
lijken, moeten per se uitgesloten wor
den: men dient zich van meet af te
richten op gedifferentieerd onder
wijs. Het blokkenplan breekt met de
idee dat elke leerling binnen een be
paalde cursusduur een bepaalde hoe
veelheid stof onder de knie moet krij
gen.
Voor het voortgezet onderwijs
denkt drs. Doornbos aan een over
gangsfase (10 a 15 jaar) waarin nog
niet een volledig blokkenstelsel is in
gevoerd, maar waarin voor verschil
lende vakken wel op verschillende
niveaus gewerkt kan worden: een
leerling kan bijvoorbeeld twee talen
op vwo- niveau doen en een derde
taal op mavo- niveau, wis- en na
tuurkunde volgens het havo- pro
gramma enz. Het traditionele einddi
ploma zou vervangen kunnen wor
den door een „certificaat van vorde
ringen" met nauwkeurige vermelding
van de niveaus waarop de verschil
lende vakken bestudeerd zijn. Om de
studieduur in het voortgezet onder
wijs te begrenzen zouden de leerlin
gen op ihun 18e of - 19e jaar moeten
overgaan naar de universiteit of het
hoger beroepsonderwijs. Invoering
van het vakniveaustelsel met kern
en keuzevakken is echter alleen ver
antwoord als het wetenschappelijk
onderwijs en het hoger beroepsonder
wijs eraan meewerken.
Enkele honderden mensen heb
ben gistermiddag naby Breda op de
Vloeiweide het drama herdacht dat
zich daar 25 jaar geleden enkele
weken voor de bevrijding van Breda
afspeelde. Achttien personen wer
den toen op beestachtige wijze door
de Duitsers vermoord, nadat was uit
gelekt dat in de boswachterswoning
op de Vloeiweide een radiopost van de
Ordedienst was gevestigd. Naderhand
is aangenomen dat er verraad ge
pleegd zou zyn.
Tijdens de indrukwekkende her
denking zette medestrijder en overle
vende J. Everhey in een sober relaas
nog eens uiteen wat op 4 en 5 okto
ber was voorgevallen. Hij richtte zich
speciaal tot de talrijke jongeren met
de oproep begrip te hebben voor het
werk en de dood van de verzetshel
den en de verworven vrijheid werke
lijk te beleven.
Kapelaan H. Brautigam, zoon van
een van de ter plaatse gesneuvelden,
en ds. A. van Zweeden, gingen voor
in een gezamenlijke herden
kingsdienst.
Russen kritiseren
Nederlands generaal
MOSKOU In scherpe bewoor
dingen heeft het Moskouse blad
„Krasnaja Swesda" een artikel in het
Nederlandse tijdschrift „Ons leger"
afgekeurd. Het gewraakte artikel is
van de hand van de ex-generaal-ma-
joor B. Konipg.
In het artikel verwijt de heer Ko
ning, dat de Sowjetunie een koude
oorlog voert en dat zij Nederland en
andere Europese landen wil verzwel
gen.
Het Russische blad roept Koning
op „nog eens te denken aan 14 mei
1940 toen fascistische vliegtuigen van
Hitier de stad Rotterdam op bar
baarse wijze bombardeerden" en niet
te vergeten dat „de fascistische be
zetter in Amsterdam 130.000 inwoners
vernietigde."
Het blad schrijft ten slotte: „wij
vragen van de Nederlandse generaal
geen dankbaarheid, maar we hebben
wel het recht van hem ten minste
een beetje fatsoen te verwachten."
LONDEN 1 In de Noordierse
hoofdstad Belfast is het zaterdag
avond weer onrustig geweest. Na inci
denten tussen een groep rooms-
katholieke jongeren en Britse solda
ten bij de Albert-brug in de haven
wijk, kwam het na middernacht tot
gevechten tussen de politie en twee
honderd protestantse betogers, in de
oostelijke wijken van de stad.
De politie gebruikte traangas ter
wijl zij met stenen en flessen werd
bekogeld. De betogers verzamelden
zich daarna in de Ravenhillstraat, in
de nabijheid van de nieuwe kerk van
predikant Ian Paisley, waarop de po
litie weer optrad en de voornaamste
straten schoon veegde.
In het oosten van de stad, bij
Woodstock Road, kwam het tot ge
vechten tussen jonge protestanten en
Britse militairen. Tegen een uur in
de nacht verzocht Paisley de beto
gers naar huis te gaan. Twee Britse
soldaten zijn door flessen en stenen
gewond, een derde is gewond door
een kogel. Een 30-jarige betoger is
aangehouden en aan de politie over
gedragen.
LUXEMBURG Het Europese hof
in Luxemburg heeft gisteren een
Duits beroep verworpen, waarin ge
vraagd werd om opschorting van een
beslissing der Europese commissie
van deze week inzake de Duitse hef
fing op ingevoerde landbouwproduk-
ten.
De Europese commissie heeft de
bondsregering deze week wel willen
machtigen voor bepaalde landbouw-
produkten een invoerstop af te kon
digen, doch alle andere maatregelen
verboden. Dit verbod trof met name
een eenzijdig door de Duitse regering
reeds ingestelde heffing van 5V2 pro
cent op ingevoerde landbouwproduk-
ten, zulks ter bescherming van de j
Duitse boeren tegen de gevolgen van j
de vlottende koers van de Duitse j
mark.
Het Europese hof is bij zijn
uitspraak uitgegaan van een artikel j
van het EEG-verdrag voor uitzonde
ringsmaatregelen in noodgevallen (ar
tikel 226), dat de afgelopen week zo
wel door de Duitse regering als door
de Europese commissie was ingeroe
pen.
De Europese rechters, die voor deze
spoedeisende zaak voor het eerst in
de geschiedenis van het hof op zon
dag vergaderden, lieten zich echter
niet uit over de vraag of de Duitse
regering voor haar noodmaatregelen,
en met name de omstreden heffingen,
zich op andere artikelen van het
EEG-verdrag kan baseren.
Vergadering van
kunstenaars
liep op ruzie uit
AMSTERDAM De aktiegroep te
gen het bestuur van de beroepsver
eniging van beeldende kunstenaars,
die zaterdag met andere leden van
de BBK in de Rietveld-academie
bijeenkwamen om het eens te wor
den over de vraag of het bestuur
moest worden .gewipt of niet, is met
onenigheid uit elkaar gegaan.
De situatie werd op een bepaald
moment zo onoverzichtelijk, dat men
besloot de vergadering te schorsen.
Een van de aanwezige kunstenaars,
de Amsterdammer J. Jutte, sprong
op een gegeven moment zelfs door
een van de ramen van de academie.
Hij werd daarbij zo gewond, dat hij
in het ziekenhuis moest worden ver
bonden.
en... uw wensen hebben waarde!
Er zijn 50.000;gulden en 100.000
tijgertjes voor hen die snel
een gratis wenskaart halen bij een
Esso dealer.
esso s:rvice gaat steeds verd
In Belfast is het in het week
einde weer wat onrustig ge
weest. Hier trekt dominee Ian
Paisley met een luidspreker dooi
de straten om de mensen toe te
spreken, maar of het was om
hen te kalmeren dan wel hen
op zijn militante wijze wat meer
strijdlust bij te brengen, werd
niet vermeld.
(Van onze militaire medewerker)
Onze veiligheidsstructuur is te
zeer afhankelijk van het gebruik
van nucleaire middelen. Door
deze eenzijdigheid is ons systeem
kwetsbaar en ook wel minder
geloofwaardig. Met deze opmer
king eindigde een eerder artikel
over de memorie van toelichting
van de defensiebegroting 1970.
De strategie, die thans ten
grondslag ligt aan het gebruik van
militaire middelen binnen de NAVO,
is die van de Flexible Response. De
flexibiliteit van de strategie moet vol
gens de minister slaan op de keuze
van de toe te passen methoden en
middelen. De eis is een verscheiden
heid van zowel nucleaire als niet-
nucleajre tegenweermogelijkheden.
„De tegenstander", zo zegt de mi
nister, „dient de zekeiheid te hebben
dat hem bij agressie tegenweer kan
en zal worden geboden, maar hij
moet overigens geheel in het onzeke-
Zaterdagochtend kwart voor
twaalf. 1 Lange slingers
reislustigen voor de loketten
van het station S.S. Niet zo
trappelend als de ritsen, die
des ochtens bij H.S. dag aan
dag de werkdag met de zenu
wen, dat een trein zullen mis
sen, beginnen, maar toch wel
belust op: „Opschieten..."
Eén loket echter heeft het
kalm. Er staat maar één klant
en, wat ter zijde, een dame
die nog iets in haar tasje
zoekt alvorens haar aankoop
te doen.
Het is het loket buitenland,
waar weinigen iets te zoeken
hebben.
Toch komt er, zodra de
klant geholpen is, alweer ie
mand aandraven.
De juffrouw achter het glas
heft vragend de ogen en de
man zegt: „Beurn".
„Retour"? vraagt de loke-
tiste laconiek.
„Yes, Yes". Retour Bearn",
zegt de man met kinderlijke
blijheid, dat het allemaal zo
vlot begrepen wordt*
De juffrouw gaat aan de
slag. Reikt naar vakjes en bil
jetten.
De mevrouw is intussen ook
koopbereid en wacht haar
beurt af. De man kijt naar de
andere loketten, waar om de
paar seconden een klant afge
handeld is. De juffrouwen
daar grijpen maar in het grote
rek, stempelen even en klaar
is het.
Je ziet hem denken: „Waar
om duurt het bij mij zo
lang?"
Hij tast naar zijn porte
feuille. Misschien denkt hij,
dat buitenlanders hier hun
paspoort moeten tonen om een
IIi'u i-ii
kaartje te mogen kopen.
Maar de' juffrouw heft het
opgewekte gezichtje en
schuift hem het biljet toe.
„Dat is dan honderdnege
nendertig gulden veertig..."
De man staart haar aan:
Beg pardon?..."
..Honderdnegenendertig...."
„To Beurn? Hundred
De man kan het niet vatten.
Hij snapt wel dat je bij de
spoorwegen niet sjacheren
kan, maar dit loopt hem toch
de spuigaten uit.
De juffrouw zit er ook mee.
Ze deed haar plicht naar eer
en geweten, kan er geen cen
tje afdoen, hoe zielig de man
ook kijkt.
Troostend mompelt ze: „It
is a long way..."
Zachtjes zegt de man: „I
thought ...just an hour...Small
country..." „Maar Bern is
Zwitserland", legt de juffrouw
welwillend uit, „Long way.."
Dan davert een lach door de
kale hal, zoals alleen Ameri
kanen die kunnen produceren.
„Not Beurn, but Beurnn...
where your Queen lives..."
„Baaarn...." roept het meisje
en grijpt al in het kaartenrek.
Opgelucht telt de man zijn
luttele guldens neer...
Even opgelucht ziet de juf
frouw hem vertrekken en
kijkt vragend de volgende
klant, de dame met de tas
aan.
Die aarzelt en aarzelt, hi-
klachend probeert ze haar
aankoop kenbaar te maken.
„Juffrouw...ik graag...echt...ik
graag een retour Bern, het
echte dan in Zwitserland...
met de T.E.E...Bern in
Zwitserland juffrouw.."
En om het meisje te over
tuigen zwaait ze maar vast
met twee biljetjes van hon
derd-
re blijven over de mate en de vorm
waarin dit zal gebeuren." De situatie
op een zeker moment is bepalend
voor de middelen die worden ge
bruikt. De mogelijkheid dat wij als
eerste kernwapens inzetten, is niet
uit te sluiten. In elk geval moet de
planning daarin voorzien.
BEZWAREN
Tegen deze opvatting zijn concrete
bezwaren aan te voeren. Toegegeven
zij dat wij middelen zoals kernwa
pens voor de verdediging van onze
samenleving hebben geaccepteerd.
Aan onze verantwoordelijkheid daar
voor kunnen wij ons niet onttrekken.
Wel behoort het streven erop te zijn
gericht deze en andere massavernieti
gingswapens uit te bannen. De poli
tieke voorwaarden om dat te kunnen
bereiken, zijn echter nog niet aan
wezig. Maar dit mag geen reden zijn
om de zaak maar op haar beloop te
laten. Immers de ontwikkelingen op
wapen-technisch gebied gaan door
en niemand weet waar wij terecht
komen.
Het is dan ook niet voor niets dat
de secretaris-generaal van de Ver
enigde Naties in zijn laatste jaarver
slag een beroep doet op Amerika en
Rusland om de verdere ontwikkeling
van strategische wapens uit te stel
len. Het internationaal overleg over
wapenbeheersingen vermindering
en ontwapening bewijst dat ook ande
ren deze zaak serieus nemen.
Het hoofdbezwaar tegen de binnen
de NAVO geldende gedachtengang is
dat een nevenschikking van nucleai
re en conventionele middelen er me
de de oorzaak van is dat de conven
tionele defensie- inspanning zeker
bij de Westeuropese partners terug
loopt. Onder de atoomparasol is het
goed rusten.
PROBLEMEN
In de memorie van toelichting valt
weliswaar tussen de regels door
te lezen voor welke problemen de
Nederlandse krijgsmacht staat. Zet
de relatieve daling van het defensie
budget (1958: 5 pet. van het Na
tionaal inkomen, 1969: 3,9 pet.) zich
voort, -dan is een kwantitatieve ver
mindering van onze NAVO-bijdra-
gen in de zeventiger jaren onvermijde
lijk.
De minister, die zich ziet geplaatst
voor een scherpe stijging van de kos
ten verbonden aan de vervanging
van verouderde wapensystemen en
voor de relatief sterke stijging van
de exploitatie-uitgaven, voorziet dan
ook: „voor de komende jaren, met
name voor de periode na de jaren
waarvoor het huidige defensiepla
fond is vastgesteld (1967 - 1971), gro
te moeilijkheden voor het in stand
houden van het defensie-potentieel
op het noodzakelijke niveau."
De gevolgen van een dergelijke ver
mindering van de conventionele de
fensie-inspanning zijn niet zonder
betekenis. Zij kan erop duiden dat de
verdedigingswil. die door de minister
als een belangrijke voorwaarde
wordt gezien voor het goed functione
ren van een op crisisbeheersing ge
richte politieke strategie, in bepaalde
landen aan het verminderen is.
TESTEN
Zolang de warschaupactlanden
sterke strijdkrachten in stand hou
den, blijft dan ook de kans bestaan
dat zij onder bepaalde voorwaarden
de verdedigingswil van het westen
zullen testen bijv. door een daad van
beperkte agressie. Hoe zal de NAVO
reageren als bij een verheviging van
interne spanningen in Griekenland.
YVarschaupactstrijdkrachten vanuit
Bulgarije, Grieks Macedonië bezetten
bijv. om democratische opstandelin
gen te hulp te komen?
De vermindering van de conventio
nele defensie- inspanning tast ook de
samenwerking aan tussen de landen
binnen het bondgenootschap.
Ongetwijfeld is het besluit van de
Canadese regering om in de ko
mende jaren de sterkte van haar bij
drage in Europa aanzienlijk terug te
brengen, mede bepaald door de onwil
ligheid van anderen om een reële
bijdrage te leveren of om overeenge
komen verplichtingen serieus na te
komen.
Ook voor Amerika vormt dit een
probleem. Zo wijst David Calleo van
het Washington center of foreign po
licy research in The Times van 19
juli erop dat vele Amerikaanse politi
ci zich afvragen waarom 25 jaar na
Wereldoorlog II en twintig jaar na
de oprichting van de NAVO, Ame
rika moet doorgaan om de voornaam
ste rol te spelen bij de verdediging
van Europa.
Zij menen dat de hulpbronnen
waarover de Europese partners be
schikken voldoende zijn Om een re
delijk tegenwicht te vormen tegen de
dreiging van het Warschaupact. Men
vindt dus dat Europa wel wat meer
kan doen. Dat de hoge kosten verbon
den aan de instandhouding van de
Amerikaanse troepen op het Euro
pese vastenland aan deze gedachten
voedsel geven, lijdt geen twijfel.
In de Prawda van 8 juli zegt ge-
neraal-majoor R. Simonyan hier o.m.
over: „De leidende kringen van de
Verenigde Staten hebben zich danig
ingespannen om de NAVO hun doc
trine op te dringen en de daaraan
verbonden maatregelen (bedoeld is
de ontwikkeling van de conventione
le strijdkrachten) door te voeren;
maatregelen, die lang niet altijd
steun vinden bij de overige leden van
het verbond."
Deze ontwikkeling is bedenkelijk
omdat voor de NAVO een grote mate
van eensgezindheid een levensvoor
waarde is. Zij is de grondslag van
een gelijkwaardig reactie van de
bondgenoten op gebeurtenissen, ook
in het dakcr van de crises-beheer
sing.
RISICO'S
Ten slotte maakt de vermindering
van de conventionele inspanning het
gehele systeem ongeloofwaardig. Wij
zijn het oneens met hen die menen
dat bij het uitbreken van een locaal
conflict vertrouwd kan worden op de
afschrikwekkende werking van de
strategische kernmacht van de V.S.
Natuurlijk valt aan de bereidheid
van dit land om ons te helpen niet te
twijfelen. De vraag is evenwel geoor
loofd of Amerika in alle gevallen
bereid zal zijn grote nucleaire risico's
te lopen; bereid zal zijn tot het bren
gen van enorme offers waar anderen
zo duidelijk tekort-schieten.
Wij leven in een tijd waarin het
machts-evenwicht tussen Amerika
en Rusland een stabiliserende in
vloed heeft op de internationale ver
houdingen. Het is evenwel onjuist te
menen dat de nucleaire gelijkheid
tussen beide grote mogendheden, dc
mogelijkheid van een conflict uit
sluit.
Meer waarschijnlijk is, dat ingeval
van een conflict, deze pariteit een
gebruik van massavernietigingswa
pens voorkomt. De vraag is echter of
wij ons dan in een dergelijke situatie
kunnen handhaven.
AANVAARDBAAR
De gedachte die ten grondslag ligt
aan de politieke strategie van crisis
beheersing is alleszins acceptabel.
Toch dreigt het gevaar dat onze vei
ligheidsstructuur, thans te zeer afhan
kelijk van nucleaire middelen, voor
de beheersing van crises in toenemen
de mate zijn geschiktheid verliest
De praktijk laat zien dat de strategie
van de Flexible Response, zoals die
thans door de NAVO wordt geïnter
preteerd, de flexibiliteit van de
structuur niet bevordert.
Aanvullende en alternatieve tegen
weermogelijkheden om in de concre
te situatie passend te reageren, ont
breken vrijwel geheel. Dat mede
daardoor de overheid haar vrijheid
van handelen op politiek/strategisch
gebied steeds meer verliest, Is een
zaak waaraan men niet al te licht
vaardig voorbij mag gaan.
WASHINGTON Een in Rusland
gebouwde Mig-straaljager is gisteren
op de luchtbasis Homestead in Flo
rida geland, zo meldt het Amerikaan
se ministerie van defensie.
Het is een toestel van de Cubaanse
luchtmacht, waarvan de vlieger po
litiek asiel heeft verzocht. Het
vliegtuig, zo is verklaard, zal gereed
gemaakt worden voor de terugkeer
naar Cuba.
NICOSIA De Wereldraad van
Kerken gaat zijn hulpprogramma
voor Palestijnse vluchtelingen uit
breiden tot twee miljoen dollar in de
komende twee jaar.
Hiertoe werd besloten tijdens een
zevendaagse conference op Cyprus.
De conferentie werd bijgewoond door
honderd vertegenwoordigers van
kerkelijke organisaties voor hulpver
lening uit het Nabije Oosten, Europa,
Amerika en Australië.
