Herstel van Blaiberg gaf
stoot tot transplantaties
Nigeria heeft dringend
docenten nodig
Blaiberg
Vrijlating van drie
oorlogsmisdadigers
in Bredase gevangenis?
(1
SPANNING IN HET ONDERWIJS
IS TE SNIJDEN
REPUTATIE BARNARD OP HET SPEL
Collins niet
meer de
ruimte in
Kermisattractie
stort in: twee
zwaar gewonden
In Eindhoven
Weer weduwe om
geld
vermoor
MAANDAG 18 AUGUSTUS 1969
Smeekschrift
Het eerste adres in het nieuwe
schooljaar is afkomstig van twee be
sturenbonden, die staatssecretaris
Grosheide trachten te vermurwen
de opleidingsscholen voor kleuter
leidsters aan lokaliteiten voor bewe
gingsonderwijs te helpen.
Het stuk betoogt over aangepaste
lichamelijke vorming voor de jonge
vrouw, over de noodzaak de aspi
rantkleuterleidster voor te bereiden
op het lesgeven bewegingsonderwijs
aan kleuters, over het ontbreken
van eigen gymzalen in de opleidings
scholen enz.
De toon van de brief is bijna sme
kend: bij allerlei andere schooltypes
wordt de bouw van een gymzaal
toch ook toegestaan en waarom wij
nou niet...
Zoals vaak kan men ook ln dit
geval de zaak van een andere kant
bekijken. Er zijn heel kleine oplei
dingsscholen; als die een gymnastiek-
ruimte krijgen zal het lokaal bij
voorbeeld 12 uur per week gebruikt
worden en verder leeg staan. Het
adres van de besturen wijst er dan
'ook op dat de lokaliteiten buiten
schooltijd voor andere doeleinden
gebruikt kunnen worden.
Maar de manier waarop deze
kwestie anno 1969 nog aangesneden
schijnt te moeten worden, doet won
derlijk aan: een dringend beroep op
de staatssecretaris om de scholen
het recht te geven gymzalen te bou
wen. Het zal best moeilijk zijn die
lokalen tot stand te brengen, maar
dat ze, notabene bij de opleiding
van llecterleidsters, nodig zijnd-
dat hoefa men nu toch niet meer
onderdanig naar voren te brengen.
Hervormen
Bij het aanvaarden van de grote
onderwijshervorming heelt men te
weinig oog gehad voor de organisa
torische en financiële problemen die
eraan vast zouden zitten. Een adem
pauze zou nu zeer gewenst zijn. De
hervorming die destijds op stapel
werd gezet, is eigenlijk alweer achl-
terhaald. Men zou zich opnieuw op
de toekomst moeten bezinnen.
Aan het woord een criticus die
het over de uitwerking van de Mam
moetwet heeft? Nee, de redenering
(ontleend aan het maandblad „Be-
trifft: Erziehung") slaat op de ver
nieuwing van het onderwijsbestel in
Oostenrijk. Ook daar een geprikkel
de stemming.
Toch is het maar de vraag, ginds
zowel als hier, of het onderwijs er
zoveel verder mee was gekomen
wanneer vooraf wél aan alles was
gedacht. Had men de administratie
ve complicaties en de financiële con
sequenties helemaal doorzien, dan
was er waarschijnlijk niets onderno
men en had men alles bij het oude
gelaten. Nu kan met recht
druk op de overheid en de publieke
opinie worden uitgeoefend om ver
der te gaan dan het eeuwige „zich
bezinnen op de toekomst".
door Ton Elias
De Nederlandse vestiging van een
Westduits concern biedt „volop kan
sen voor jonge mensen met een di
ploma hbs-a, havo, economische
school, hbs-b". De wervingsadver
tentie voegt daaraan toe: „en voor
hen die het nét niet haalden". Er
staat ook nog bij: „Misschien bent
U één van die jonge, energieke men
sen die we zo hard nodig hebben
nét of zonder diploma".
De stelligheid van examenuitsla
gen het is slagen of zakken
blijkt buiten de school wel eens wat
minder absoluut genomen te wor
den dan erbinnen.
V.tm.)
Volgens de leidraad bij de Woor
denlijstkan de oude genitief des
„niet geacht worden te beoren tot
de stijl waarvan het tegenwoordige
geslacht zich bedient". Merkwaardig
dat de sociaal- psycholoog dr. J.
Roggema, die blijkens zjn onderwijs-
opvattingen zeker niet tot het vo
rige geslacht behoort, het in zijn
proefschrift over de schoolse school
nu juist heeft over „datgene wat des
schools is". Tot voor kort zou dit,
zeker bij iemand die afkomstig is
uit het onderwijs, een loeier van
een fout zijn geweest, maar men
voelt het kennelijk niet meer zo
m.
School is in de Woordenlijst voor
zien van: v.(m.). Dus: een zij-woord
dat ook als hij-woord gebruikt mag
worden. Hierbij mag de oude
tweede-naamvalsvorm der gebruikt
worden, maar er staat niet bij dat
dit moet. Van des heet het, dat dit
behoudens in staande uitdrukkin
gen „buiten actief gebruik is ge
raakt", maar dat blijkt in dit geval
niet op te gaan.
Pilsje
Toen de Amsterdamse universiteit
haar turbulentste dagen beleefde,
bleef bij de Rotterdamse studenten
een serene rust heersen. Maar nu
schijnt ook in de Rotterdamse zaken
enige beweging te komen: een inlei
dend stuk voor een onderwijs- semi-
naar dat deze weck wordt gehou
den, zet zich af tegen een rapport
van de commissie- universitit- Rot
terdam dat „in naam van zijne hei
ligheid de bestuurskracht het
knechtschap van de wetenschap zal
vergroten".
„Men heeft de bekende truc van
de verdinglij king van de maatschap
pij toegepast om de universiteit te
laten buigen voor zogenaamde ver
langens van de maatschappij". For
muleringen als „ééndimensionaal
ronddolen" en „geloofsbelijdenis
van de vakcyclopen" duiden erop
dat ook de Algemene Rotterdamse
Studenten Vereniging de taal van
haar tijd gaat meepraten. In tekenin
gen zie de hierbij afgedrukte car
toon van Jan Boomsluiter wor
den hoogleraren en andere autoritei
ten er mooi opgezet.
Duidelijk verschilpunt met Am
sterdam: na afloop van het congres
kan men in de kantine „wat op
adem komen met wat muziek en
een pilsje van de curatoren". Dat
was er in het Maagdenhuis niet bij.
En verder
En verder gaan het Groninger Stu
denten Corps „Vindicat atque Pol it"
en de Groningsche Vrouwelijke Stu
denten Club „Magna Pete onver
schrokken voort op nieuwe wegen
Tijdens de verplichte kennisma-
kingstijd van dit jaar komt de gelijk
heid bij „Magna Pete" lot uitdruk
king in het zich mogen opmaken en
in het niet langer verplicht stellen
van groene kleding. Bij „Vindicat"
is het kaalscheren afgeschaft; de
kandidaat-leden hoeven geen ver
plichte kleding te dragen en op de
sociëteit hoeven ze niet langer op de
grond, maar mogen ze op stoelen
zitten. Schokkende veranderingen.
Van een onzer redacteuren
DEN HAAG Dr. Ishaya S. Au
dau is op een vakantiereis door Euro
pa, maar hij kan het „zakendoen"
niet laten. Dat klinkt ietwat vreemd,
wanneer men weet dat hij aan het
hoofd staat van de Ahmadu Beloo
University in Noord-Nigeria. Zijn
functie is die van rector magnificus
en directeur tegelijk. Hij is verant
woordelijk voor de gang van zaken
aan de universiteit waar tweeduizend
studenten, die een academische graad
willen behalen zijn en aan achthon
derd leerlingen middelbare vakoplei
ding worden gegeven. Het zaken
doen van dr. Audau bestaat er in, dat
hij ook op vakantie ogen en oren
open houdt, wanneer er mogelijk een
toekomstige docent gevonden kan
worden.
Men heeft op elk onderwijs-niveau
in Nigeria dringend behoefte aan
leerkrachten. Dr. Audau rekent het
voor: in veel streken gaat slechts vijf
procent van de kinderen naar school.
Van die kinderen krijgt één op de tien
de kans op middelbaar onderwijs en
een op de tien een plaats op de uni
versiteit. De leerkrachten betalen het
aantal plaatsen.
Onder hen zijn op het ogenblik
twintig Nederlanders. Zij doceren
veeartsenijkunde, landbouw, techniek
en natuur- en wiskunde. Het is niet
gemakkelijk mensen tfe vinden, die
bereid zijn een carrière in eigen land
op te geven voor een post in Nigeria.
Het financiële aspect speelt ook mee.
Nederland suppleert de Nigeriaanse
salarissen met 25 procent en geeft
daardoor een grote steun.
Naast zijn officiële taak. het leiden
van de universiteit, is dr. Audau 141)
actief als president van de Students
Scription Union. Wel legt hij er de
nadruk op, dat dit werk gescheiden
moet worden van zijn rectorschap.
De universiteit van Ahmuda Bello
heeft namelijk overwegend
moslimstudenten. Nigeria kent
verscheidene protestantse kerken en
een katholieke minderheid, die in het
oosten geconcentreerd is.
De Students Scription Union houdt
zich bezig met het verspreiden van
bijbellectuur in de vorm van kleine
blaadjes, die als uitgangspunt voor
bijbelstudie moeten dienen. Verder
worden de jongens en meisjes in bij
zondere bijeenkomsten en vakantie
kampen tot verdieping van bijbelstu
die gebracht.
Het clubwerk en de recreatie, die
in ons land een belangrijke rol spe
len kent men er vrijwel niet. Dr.
Audau heeft een glimlach voor de
westerse jeugd en alles wat daar aan
vast zit: „Onze jonge mensen moeten
veel te hard werken om daar aan toe
te komen. Studentenonlusten kennen
we niet, of het moet eens wat onte
vredenheid zijn over de gang van
zaken in de campus. Negentig pro
cent van de studenten woont in de
campus. Gehuwde studenten kennen
we nauwelijks. Er wordt hoofdzake
lijk gestudeerd op beurzen en dat
betekent, dat iedereen hard moet stu
deren om aan de normen te blijven
voldoen."
De Students Scription Union werkt
op ongeveer 250 scholen en kent twee
afdelingen de juniores tot twaalf jaar
en de ouderen tot ongeveer achttien
jaar.
Biafra
En dan komt onvermijdelijk de
zaak Biafra ter sprake. Er is een ge
baar van „wat te zeggen Toen
het conflict dreigde uit te breken
heeft de Christian Council getracht
overleg te plegen met de kerk in
Biafra, later is door de Christian
Council mèt de Moslims samen we
derom een poging gedaan. Het is al
lemaal op niets uitgelopen. Wel
werkt de Christian Council intensief
aan hulp en herstel in de gebieden,
die op Biafra veroverd zijn.
De strijd noemt dr. Audau een on
gelukkige zaak. Nigeria is tot elk
gesprek bereid, mits het uitgangspunt
is, dat Biafra in welke vorm ook deel
uitmaakt van de staat. Nigeria wil
voedselvluchten door het Rode Kruis
toestaan, mits de lading op wapens
KAAPSTAD Het aanvan
kelijk goede herstel van dr. Blai
berg, die negentien maanden en
vijftien dagen met het hart van
een ander heeft geleefd, gaf de
stoot tot een groot aantal hart
transplantaties over de hele we
reld. Meer dan honderd opera
ties zijn al uitgevoerd. Het aan
tal mensen dat nog in leven is,
is overigens vrij klein.
Na de dood van Washkansky. die
door een chirurgenteam onder lei
ding van dr. Barnard in het Groote
Schuur-ziekenhuis in Kaapstad was
geopereerd, rees in medische kringen
ernstige twijfel aan het nut van de
transplantaties tegenover de grote ri
sico's voor jde patiënten. Prof. Bar
nard zette dan ook ongetwijfeld zijn
reputatie op het spel toen hij besloot
dr. Blaiberg te opereren.
De artsen hadden vier uur nodig
om het aangetaste hart van Blaiberg
te verwijderen en te vervangen door
het hart van de kleurling Clive
Haupt.
Twee dagen later zei prof. Barnard
dat voor de operatie dezelfde tech
niek was gevolgd als bij Washkans
ky, maar dat men bij het genezings
proces andere paden zou bewande
len. Volgens prof. Barnard zou min
der worden gelet op de mogelijke
gevaren van het afstotingsproces om
de weerstand van de patiënt niet te
veel aan te tasten.
In plaats van een kobaltbehande-
ling, die bij Washkansky bijzonder
onprettig was geweest, moest Blai
berg later een behandeling voor ra
dio-therapie ondergaan. Barnard wil
de zich toen niet uitlaten over de
vraag, hoe lang dr. Blaiberg (een
Jood) nog kon leven.
Voorbij
Op 17 januari 1968 kon dr. Barnard
verklaren dat ide gevaarlijke periode
voor infectie voor zijn patiënt voor
bij was. maar dat pas over een
maand of drie kon worden gezegd of
het hart al dan niet zou worden af
gestoten. Op die dag werkten longen
en nieren naar behoren, terwijl ook
de post-operatieve geelzucbtaanvnl
en een opzwelling in een van Blai-
bergs benen waren verdwenen.
Een dag later was de toestand van
de patiënt zozeer verbeterd, dat het
ziekenhuis de uitgave van dagelijkse
bulletins over Blaiberg staakte.
Op 20 januari mocht hij voor het
eerst zonder hulp in zijn kamer rond
wandelen. Deze 20ste januari Vol
gens Blaibergs wouw Eileen een kri
tieke dag omdat Washkansky acht
tien dagen na de operatie was overle
den werd goed ,doorstaan, waar
door de tandarts de harttransplanta
tiepatiënt werd die zijn operatie het
langst had overleefd. Dat is hij dus
tot gisteren gebleven.
In de volgende weken werd Blai
berg van zijn steriele kamer geleide
lijk overgebracht naar een omgeving
met de normale hoeveelheid bacte
riën. terwijl ook het dieet van steriel
voedsel werd opgegeven.
Op 24 februari mocht Blaiberg
voor het eerst de gesteriliseerde ka
mer verlaten om in een aangrenzend,
eveneens steriel vertrek, de buitenwe
reld te kunnen zien.
Ontslagen
Op 16 maart werd Blaiberg uit het
Goote Schuur-ziekenhuis ontslagen.
Na een week, toen hij niet meer dage
lijks ter controle terug behoefde te
komen, bezocht hij de weduwe van
Clive Haupt, de man die hem een
nieuw hart had geschonken. Naar
verwachtingen van prof. Barnard
zou hij zijn oude beroep van tandarts
weer kunnen uitoefenen.
Op de dag dat Blaiberg 59 werd
24 mei 1968 werd hij voor een
routineonderzoek in het ziekenhuis
opgenomen. Zeven dagen later ver
klaarde dr. Barnard hem gezond en
mocht hij weer terug naar huis.
Maar de volgende dag keerde Blai
berg toch weer terug naar het zieken
huis.
Aanvankelijk werd gezegd dat Blai
berg een „lichte inzinking" had,
maar op 11 juni bleek dat de patiënt
een leveraandoening had en dat de
toestand ernstig was. Toch kwam
Blaiberg ook 'deze crisis eindelijk
weer te boven.
Maandenlang ging het heel goed
met hem. Hij dronk weer wijn en
HOUSTON eb Mike Collins, een
van de drie astronauten van de
Apollo - 11 heeft meegedeeld dat bij
geen ruimtereis meer zal maken. Hij
wil wel betrokken blijven bij het
ruimte-onderzoek (op aarde)
De Apollo-11 was mijn laatste
vlucht zei de 38-jarige kolonel van
de luchtmacht. „Mijn gezin is veel
tekort gekomen tijdens mijn lange
afwezigheid. Dagen en weken moest
er geoefend worden voor iets dat
misschien niet eens zou gebeuren en
daarom ga ik niet meer naar bo
ven.."
Armstrong en Aldrin denken er
(nog) anders over. Zij verklaarden
zich bereid, nieuwe ruimtevliichten
te ondernemen.
HOORN Twee jongelui zijn za
terdagavond zwaar gewond geraakt
toen in Hoorn de kermisattractie
Thunderbird instortte. De overige
vijftien inzittenden, jongeren van zes
tot twintig jaar, liepen lichte ver
wondingen op.
De draaimolen waarvan de passa
giers door kooien worden beschermd,
gaat van een horizontale stand draai
ende over in een vertikale. Door nog
onbekende oorzaak is de molen op
z'n hoogste stand ingestort. De bakjes
kwamen met een klap tegen een
boom tot stilstand.
Nog lange tijd na de ramp met
de draaimolen kwamen inwoners
van Hoorn op de plaats des on-
heils een kijkje nemen.
kon weer zwemmen. Op 16 mei van
dit jaar werd hij opnieuw naar het
ziekenhuis gebracht, nhdat hij drie
dagen eerder al van de doktoren de
opdracht had gekregen het bed te
houden wegens „uitputting". Op weg
naar het ziekenhuis moest hem zelfs
in de ambulance zuurstof worden toe
gediend.
Toch werd verklaard dat het hart
van Blaiberg geen tekenen vertoonde
van de gevreesde afstoting. Hij
scheen zich te druk te hebben ge
maakt. Hij was vermoeid en zwak.
Op 23 mei verliet hij het ziekenhuis.
Wat hem precies mankeerde werd niet
bekendgemaakt De weken daama was
zijn toestand niet al te best.
Donderdag trad een storing op in
de werking van de nieren, maar ook
dat kon worden verholpen. De dokto
ren wisten evenwel dat Blaibergs
hart de laatste dagen slechts op een
derde van de normale kracht functio
neerde en dat baarde grote zorgen.
Aan het leven van de man, op
wie de ogen van de wereld bijna
twintig maanden waren gericht,
kwam niet lang daarna een eind.
(Vervolg van pag. 1)
Vanmorgen werd een lijkschouwing
gehouden. Als vermoedelijke oorzaak
van het overlijden werd het falen van
het hart genoemd.
Vanmiddag werd Blaiberg gecre-
meer na een rouwdienst van de libe
rale joodse gemeente.
De man die thans het langst met
het hart van een ander rondloopt is
de 46-jarige pater Charles Boulogne,
die in een klooster in Marseille
woont. Hij kreeg op 12 mei 1968 een
ander hart in een ziekenhuis in Pa
rijs.
Twee van prof. Barnards patiënten
die een dergelijke operatie hebben
ondergaan zijn nog in leven: de 53-ja-
rige Peter Smith (7 september 1968
en de 38-jarige Dorothy Fisher (17
april 1969).
Professor Barnard weigerde van
daag over de dood van zijn patiënt te
praten. „Ik ben bang dat ik niets te
zeggen heb, dat is alles". Barnard,
die enige dagen ziek is geweest, was
niet aanwezig toen Blaiberg stierf.
VREDIG
Later werd bekend Idat mevrouw
Eileen Blaiberg en haar dochter bijna
de gehele dag aan het sterfbed heb
ben gezeten. De broer van Blaibergs
vrouw, mr Abe Abel zei: „Philip is
een rustige dood gestorven, en hij
wist dat zijn einde nabij was".
De derde Zuidafrikaanse patiënt
met een ruilhart, Peter Smith, zei „Ik
ben nu erg somber gestemd, niet met
het oog op mijn lichamelijke ge
zondheid ik voel me prima
maar ik kende dokter Blaiberg heel
goed. Ofschoon ik verwachtte dat iets
dergelijks zou gebeuren, had ik niet
gedacht dat het zo plotseling zou
gaan."
Doordat hij de snoeren van het
elektriciteitsdraad verwisselde, is de
22-jarige J. H. Heyink uit Hengelo
zaterdag door stroom getroffen en om
het leven gekomen. De jongeman
knutselde thuis aan een verlengsnoer
voor een elektrische pomp.
Het gigantische achterstuk van
de nieuwe mammoettanker
Mysella, dat zaterdag bij de
NDSM in Amsterdam te water
is gelaten, glijdt hier in zijn éle
ment.
(Van onze parlementsreelactie)
DEN HAAG Minister Polak van Justitie meent dat „er iets
gedaan moet worden" om de mogelijkheid te scheppen levenslang
gedetineerden na verloop van tijd vrij te laten. Een dergelijke rege
ling bestaat al voor tijdelijk gestraften. De bewindsman peilt mo
menteel de meningen over een dergelijk voorstel.
Indien de meerderheid van de
Tweede Kamer zich niet tegen een
wetswijziging zou verzetten, wil de
minister met een voorstel by de Ka
mer komen. De consequentie van een
wetswijziging zou namelyk zyn, dat
de drie tot levenslang veroordeelde
Duitse oorlogsmisdadigers in de Bre
dase gevangenis zouden moeten
worden vrijgelaten.
Om bij deze drie, Aus der Fünten,
Kotalla en Fischer, geen verwachtin
gen te wekken zou de bewindsman
er eerst zeker van willen zijn dat de
Tweede Kamer zich niet tegen een
wetswijziging zou verzetten. Bij eer
dere pogingen de drie oorlogsmisda
digers vrij te laten werd steeds de
nadruk gelegd op het verlenen van
gratie. Die mogelijkheid maakt ech
ter in de Kamer geen enkele kans.
GEEN GRATIE
In april 1967 zei minister Polak in
een interview met onze krant, dat
hij er voorlopig niet aan dacht stap
pen te ondernemen die tot vrijlating
van Aus der Fünten, Kotalla en Fi
scher zouden kunnen leiden. Maar
nog in datzelfde jaar verklaarde hij
in de Tweede Kamer gratie voor hen
niet uit te sluiten.
Reeds in 1952 debatteerde de Ka
mer over een gratieverlening. De
toenmalige minister van justitie
Donker zei toen, dat hij Willy La-
ges cs. nooit in vrijheid zou stellen.
Het grootste deel van de Kamer was
het daar mee eens.
CH-minister Scholten wilde in
1964 de oorlogsmisdadigers ook geen
gratie verlenen, hoewel hij ontken
de. dat de deur voor hen definitief
was dichtgevallen.
In 1966 kwam de kwestie verschil
lende malen in de Kamer aan de
orde in verband met de „vrijlating"
van de toen „doodzieke" Willy La-
ges. De drie christelijke frakties
keurden het beleid van de toenma
lige minister Samkalden goed, even
als het grootste deel van de PvdA-
fraktie. De VVD. CPN. PSP en Boe
renpartij steunden een motie, waar
in de vrijlating van Lages werd af
gekeurd.
De meningen in de Kamer schij
nen sindsdien weinig te zijn ver
anderd. De liberalen blijven felle
tegenstanders van vrijlating, even
als de pacifisten en communisten.
Daar heeft zich nu ook een deel van
de fraktie van D '66 bij gevoegd.
De houding van de drie christelijke
partijen schijnt ook weinig veran
derd te zijn, hoewel in de CH-fraktie
verschillend over vrijlating wordt
gedacht.
De meningen in de PvdA-fraktie
zijn moeilijk te peilen. De fraktie
had in 1966 wel geen bezwaar te
gen de vrijlating van Lages, maar
enkel en alleen omdat deze „dood
ziek" was. Een deel van de fraktie
zal zidh zeker tegen vrijlating van
gezonde oorlogsmisdadigers keren.
(Van onze correspondent)
onderzocht mag worden. Het idee,
dat Nigeria daarvan gebruik zou ma
ken om het voedsel te vergiftigen is
alleen maar belachelijk, aldus dr.
Audau, die overigens door de strijd
als bijzorg heeft, dat menig docent
niet naar Nigeria wil komen omdat
men zich voorstelt in het krijgsge
woel te komen. „Men vergeet daarbij
dat we een groot land zijn met 60
miljoen inwoners".
Sociaal
De verhouding protestanten, katho
lieken en moslims is er een van sa
menwerking op sociaal gebied. Het
kerkelijk leven bloeit, maar toch,
vergeleken met een vijftal jaren ge
leden is er een teruggang te zien.
Wat een van de beweegredenen is
voor de Students Scription Union om
hard te werken. Bekering van
moslims is een uitzondering, wel ge
beurt het omgekeerde. De christen
meisjes krijgen over het algemeen
meer onderwijs dan moslimmeisjes;
menig moslm kiest daarom een
christenbruid, die dan prompt toe
treedt tot de moslimgodsdienst
Leraren richten zich in open brief tot de ouders
(Van onze onderwijsredacteur)
ARNHEM, 18 aug. „De
spanning in het onderwijs is te
snijden," zei de voorzitter van de
raad van leraren, drs. H. L. C.
Michielsen, zaterdag. Op de
jaarvergadering van de Alge
mene lerarenvereniging, een van
de participanten in de Raad van
leraren, vroeg hij begrip voor
de moeilijke positie waarin dit
overkoepelend lichaam verkeert.
Er is onder de docenten veel kri
tiek ojt de raad, maar hij verenigt nu
I eenmaal mensen met zeer verschil
lende opvattingen van verschillende
organisaties, scholen en streken. Bij-
J na zeventig procent van de leraren
I zijn in dienst bij particuliere werkge-
I vers en besturen. De raad heeft zijn
verantwoordelijkheden door het
overleg met de overheid en het oor
deel van de publieke opinie.
Het gaat altijd weer om meer geld
en het is politiek onhaalbaar steeds
meer miljarden voor het onderwijs
los te krijgen als men niet bereid is
ook de kwestie van de efficiency in
het onderwijs aan de orde te stellen.
Maar daarbij zou de raad moeten in
gaan tegen de eisen van verschil
lende van zijn vakgroepen, waarvan
hij juist de stem moet zijn. Men moet
niet alles ineens willen. Ontzeg ons
uw vertrouwen niet al te lichtvaar
dig, aldus de heer Michielsen.
Zijn beroep op begrip in tic verga
dering kreeg echter maar een matig
applaus. Op de huishoudelijke verga
dering was juist naar voren gekomen
dat er scherper stelling moest wor
den genomen. Hierover wordt
woensdag in de Raad van leraren
gesproken. In AVMOkringen denkt
men o.a. aan een nieuwe landelijke
demonstratie.
Deze week zullen de leraren zich in
een open brief (advertentie in een
EINDHOVEN Opnieuw is een
alleenstaande weduwe slachtoffer ge
worden van een roofmoord: de 72-
jarige mevrouw C. J. Viveen, die gis
termiddag door de politie dood in haar
woning aan de Bakkerstraat werd
aangetroffen.
De politie was gewaarschuwd door
buren, wie het was opgevallen dat om
drie uur 's middags de gordijnen bij
mevrouw Viveen nog gesloten waren.
De vrouw had bloedsporen op ge
zicht en handen, waaruit geconclu-
j deerd wordt dat zij zich nog tegen
haar moordenaar(s) heeft verzet. Het
hele huis was overhoop gehaald en
laden en kasten waren doorzocht. Het
was in de buurt bekend dat mevrouw
Viveen een spaarcentje van enkele
duizenden guldens in huis had. De
politie vond geen geld. Zij acht het
mogelijk dat de moordenaar(s) aan de
weduwe bekend was (waren). De ge
dachten gaan o.m. in de richting van
leden van een der jeugdbendes, die de
laatste tijd vrij intensief in Eindhoven
en omgeving optreden.
AMSTERDAM De politie heeft
een groep van meer dan twintig meis
jes en jongens opgepakt die in het
voetgangerstunneltje bij de Kamper-
brug tegenover het Centraal Station
in Amsterdam lagen te slapen.
Vijf van hen waren Nederlanders,
van wie een werd vastgehouden, ver
dacht van bezit van verdovende mid
delen. Veertien van de zeventien aan
gehouden buitenlanders zijn aan' de
vreemdelingendienst overgegeven.
Zij bleken over onvoldoende geldmid
delen te beschikken.
aantal kranten) tot de ouders wenden
om hen te informeren over de moei
lijkheden bij de uitwerking van de
Mammoetwet. Staatssecretaris
Grosheide heeft zich in een brief aan
de rectoren geweerd tegen vele kri
tische opmerkingen van de leraren.
