DIOR BESLIST:
ALLES MAG
Herenhoeden
dames
Bevel kapitein werd
soldaat noodlottig
Uit de Haagse hof geplukt
Van mini tot maxi
Dure vragen
Commissie
5
VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1969
Mia et Vicky, de vorig jaar in
Parijs gevestigde boetiekdie
Liz Taylor kleedde voor de film
The only game in town, hebben
hun eerste, zeer gedurfde col
lectie gepresenteerd. Op de fo
to twee sexy ontwerpen van Mia
et Vicky.
(Van onze moderedactrice)
PARIJS De roklengte is
geen vraagteken meer. Het is
niet langer kort öf lang, maar
mini, kort, halflang en heel lang,
alles mag! Zo heeft het Huis Dior
het beslist. Het is onmogelijk de
collectie een vaste lijn toe te
dichten. Allerlei gedachtenasso-
ciaties warrelen door het hoofd
bij het zien van de modellen.
Daar zijn de sluike jurken en man
tels, kuitlang, die aan de jaren dertig
herinneren; maar evenzeer manne
lijke tailleurs met nauwe superkorte
rokjes en zigeunerinnenverbeeldingen
met kleurige hoofddoeken.
De korte rokken zijn rondweg le
lijk, omdat ze zo nauw zijn. Juist bij
de rokverkorting is de gerende lijn
noodzakelijk. Bij de tailleurs werden
herengleufhoedjes gedragen en knie
laarzen. Nu niet bepaald een char
mante vrouwelijke combinatie!
Bij de lange slome jurken werden
een soort mutsjes getoond, zoals de
vleesdragers in de Hallen plachten te
dragen.
Pantalons
Het meest opvallend was, dat er
weinig pantalons waren. Eigenlijk al-
1 leen voor de avond, maar dan in een
geheel andere stijl dan de broekpak-
ken voor overdag. Onder de bijna
enkellange japon kwamen de wijde
pantalonpijpen uit, die om de enkel
weer vastgemaakt waren en zo als
het ware een uitstaande onderrok
schenen te vormen. Andere avondja
ponnen hadden een split middenvoor
tot boven de knie. Ook de chemisiers
lieten een stuk aan de voorzijde, on
deraan open.
Voor de middag schuingeknipte sa
tijnen korte jurkjes versierd met ve
ren of bont. Bij wijdgerokte model
len werd de zigeunerinnensjaal ge
dragen. Al met al een collectie, die
alle mogelijkheden openhoudt en
beslist geen dwingende mode
voorschrijft. De kleuren: beige en
bruin, oker en roestkleur, zwart en
tinten rood. Voor de tailleurs veel
tweed en prince de galles, verder
veef jersey, ook bedrukte wollen,
veel fluweel en crêpes.
De zuster van de sjah van Perzië
was met man en kinderen gekomen
om alles te bewonderen en had er
waarschijnlijk geen idee van. dat het
overwegend vrouwelijk publiek da
nig afgeleid werd door hun aanwe
zigheid omdatde echtgenoot van de
prinses zo'n mooie man is!
Advocaat fiscaal: niet schuldig
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De advocaat-fiscaal
mr. G. J. de Lint heeft gistermiddag
tijdens de zitting van het Hoog Mili
tair Gerechtshof te Den Haag be
vestiging van het vonnis (vrijspraak)
geëist dat de Mobiele Krijgsraad
Landmacht had uitgesproken tegen
de 30-jarige kapitein P. S H. te Ze
ven. De officier werd ten laste gelegd
hoogst onvoorzichtig en onbedacht
zaam te zijn geweest door tijdens een
oefening in Duitsland een chauffeur
van een AMX-tank bevel te geven
een met ijs bedekt riviertje over te
steken.
De 21-jarige dienstplichtig sol
daat-chauffeur J. Batting uit Veen-
dam werd door de 15 cm dikke ijs-
schotsen geraakt en bezweek korte
tijd later aan zijn verwondingen. Het
ongeluk gebeurde tijdens de oefening
„Edelman", die op 16 december vorig
jaar in Duitsland werd gehouden.
Uit de ondervraging door mr. E. A.
M. Lamers, de president van het Hof,
kwam vast te staan dat de kapitein
ten onrechte aannam dat een ser
geant de bewuste beek had verkend.
Uit allerlei feiten kon de officier
aannemen, dat het riviertje vrij on
diep was.
De ores'dent was echter van me
ning dat de kapitein risico heeft ge
nomen door zonder meer de tank het
water te laten inrijden. Door het ijs
kon hij niet zien of het er diep was.
Het 15 cm dikke ijs brak onmiddel
lijk onder het gewicht van de tank
met het noodlottige gevolg.
Geen risico
De verdediging voerde aan, dat
normaal gesproken aan de oversteek
geen enkel risco was verbonden. „De
AMX-tank zou slechts hebben kun
nen vastlopen. Men zou een nat pak
hebben opgelopen en hebben gela
chen om het voorval", aldus overste
Walboom.
„Het riviertje had op elke plaats
kunnen worden doorkruist, behalve
waar riet op 16 december is greeubd.
Daar lag, omdat het water daar stil
stond een dikke laag ijs" regelmatig
wordt met tanks geoefend rivier
tjes door te trekken.
Er zouden ook geen instructies
bestaan, omdat de legerleiding hier
mee te weinig ervaring heeft. Overi
gens bleek het beekje zo onbelang
rijk. dat het in de eerste plannen
voor de oefening niet eens voor
kwam.
HALFPENNY NIET
MEER GELDIG
LONDEN De „halfpenny" die
800 jaar in Engeland de kleinste
munteenheid ongeveer 1.8 cent
is geweest, is vanaf vandaag geen
wettig betaalmiddel meer.
Het is het eerste slachtoffer van de
overgang naar het tientallig stelsel
op monetair gebied, die in februari
1971 in Engeland haar beslag moet
krijgen. -
Van de 980 miljoen exemplaren die
in omloop waren, is tot dusver
slechts een fractie bij de banken in
geleverd. Het merendeel van de
mensen wi! kennelijk de munten als
souvenir bewaren, of hoopt dat ze
nog eens waarde krijgen voor verza
melaars.
De verdediging merkte nog op, dat
de strafvervolging was ingesteld om
eens te kijken hoever men mag
gaan bij een oefening onder oor
logsomstandigheden;' zoals de oefe
ning „Edelman" was. Men had tegen
deze opvatting ernstige bezwaren.
De advocaat-fiscaal mr. De Lint zei
in zijn requisitoir dat kapitein H. een
goed officier was, die goed met zijn
mannen kon opschieten. Er waren
volgens hem geen nodeloze risic'so
genomen en hij kon dan ook niet
achter net hoger beroep van de audi
teur-militair staan. Mr. De Lint eiste
bevestiging van het vonnis, de
vrijspraak.
Patou
De coliectie van Jean Patou mag er
wezen. Allereerst veel mooie mantels
met dubbele rij knopen en martinga
le. Ze vallen tot in de knieholte. Ze
hebben schuinopgezette zakken en
kleine borstzakken. Verder werden
kuitlange capes gedragen.
De tailleurs hebben lange jasjes en
veelal een pantalon. Die pantalons
vallen besilst slanker dan bij de an
dere couturiers. Ze staan heel pittig
en beloven een succesnummer te
worden. Vervangt de rok de panta
lon, dan valt deze altijd klokkend uit.
Veel grijs, zwart, beige en vrolijk
roze-rood, een verademing tussen alle
doffe kleuren.
Bij de mantelpakken worden lange
gebreide truien gedragen in de kleur
van het oak, plus gebreide muts en
een meters lange smalle grof gebrei
de sjaal, zoals door de schooljongens
gedragen wordt. Die mutsen en sjaals
zijn een beetje in tegenstelling tot de
verfijnde chic van de pakken.
Van links naar rechts: Een hoedje in langharig vilt van Gilbert Orcel in de kleuren ivit, donkerbruinbeige; een zwart satijnen cagoule
afgezet met hermelijnstaartjes van Jean-Charles Brosseau en een pet van blauw vilt met roodkoperen band van Jacques Pinturier.
Jeugd
De japonnen zijn öf recht met even
gerende rok èf zijn blousend op een
lage ceintuur gezet. De rechte zijn
voor de jeugd, de blousende voor de
iets oudere vrouw. De schouders zijn
iets breder dan we in andere collec
ties zagen. De hele collectie leek ook
iets vrolijker, waarschijnlijk door het
roze, het rood en het paars, dat grijs
en zwart afwisselde.
Het was een mooie collectie, maar
kritisch bezien toch met weinig
nieuws. Het probleem van de Parij se
haute couture wordt steeds groter.
Dit is zeker voor een deel te wijten
aan de eigen mode die voor de jeugd
is ontstaan en die zich van de grote
huizen niets aantrekt. De confectie,
gericht op de jeugd, floreert.
Een onderzoek heeft uitgewezen,
dat 16- tot 24-jarigen het meeste geld
aan kleding uitgeven. De vrouw bo
ven de veertig is het zuinigst. Door
haar wordt evenveel (of weinig) geld
aan de garderobe besteed als de jon
ge moeders aan babykleding ko
pen!
De enkele filmsterren en le
den van de high society, die zich nog
Een fantasie op de kozakken-
muts van Jean-Charles Bros-
haute couture veroorloven kunnen de
vele modehuizen niet staande hou
den. De confectie is de grootste klant,
maar met name de Amerikanen
trachten meer en meer Europese ont
werpers z^lf aan te trekken, daar de
weeldebelasting op de importgoede
ren veel duurder komt dan het sala
ris van een couturier.
In de laatste twaalf jaar zijn vele
oude vertrouwde namen uit de we
reld van de Parijse haute couture
verdwenen: Schiaperelli, Worth,
Griffe, Heim, Fath en dit seizoen nog
Lanvin...
Een van de mooiste collecties van dit seizoen tvas in Parijs die van Pierre Balmain. Deze couturier
koos duidelijk voor het kort houden van de rok. Alleen voor de avond komt hij met lange statige
toiletten.
(Van onze moderedactrice)
PARIJS Het moet de
hoedenmakers van Parijs
heel wat hoofdbrekens heb
ben gekost om te verzinnen
wat het hoofd kan tooien bij
zo iets sportiefs als het broek-
pak, dat in de komende win
ter het modebeeld zal over
heersen. De logische oplossing
is de bontmuts en de heren
hoed.
Denk nu niet, dat de afgedank
te hoed van de heer des huizes
goed zal zijn. De dames-heren
hoed blijft vrouwelijk. Er be
hoort een brede soepele rand te
zijn en de bol moet vrij hoog zijn
met elegante, juist gemikte deu
ken. De rand wordt dikwijls op
zij geslagen als een sheriffhoed.
zoals we die in de Wild-West
films zien.
De bontmutsen, of hoeden zo
men wil, hebben geen rand en
variëren van hoge kozakken
mutsen tot kappen of pillboxes,
waar dan nog een zijden shawl
omgewikkeld wordt.
De meeste hoeden zijn van
nerts, maar ook roodvos en ko
nijn hebben hun huid ervoor
moeten geven. Voor wie die die
ren sparen wil is er nylonbont.
Nu de couturiers zo verschillend
oordelen over de voorgeschreven
stijl en er een tendens schijnt te
zijn terug te keren tot vroegere
modes, hebben de modisten de
jaren 1920-1923 als voorbeeld ge
nomen.
Kleine nauwsluitende kapjes,
die nogal achter op het hoofd
gedragen worden, kleine baretten
met een schuine ooglijn en wat
turbans. Deze laatste zijn niet al
te hoog en meestal gemaakt van
bedrukte jersey. Soms fladdert er
een lange flap uit.
De kleuren zijn: bordeaux- en
donkerrood, veel -bruin, beige,
grijs, mos- en donkergroen, enig
wit en weinig zwart.
Bij JEAN BARTHET viel vooral
een grote capeline op met grillig
gebogen rand. Dergelijke model
len zijn bij hem altijd suc
cesnummers. Verder een kleine
helm gemaakt van stijf wat
uitstaande banden jersey, kunstig
door elkaar gevlochten.k
MARC OLIVIER heeft bijzon
der veel werk gemaakt van zijn
turbans en baretten. In zijn col
lectie zijn enkele zeer geklede
avond hoeden te vinden.
ORCEL heeft grote en kleine
baretten met schuine ooglijn en
een keur van helmhoedjes en
turbans.
MARIE CHRISTIANE toonde
helmhoedjes, die bijzonder mooi
zijn, daar ze even opzij wat bol
staan, wat zeer flatteus is.
PATOU noemt zijn collectie
masculin-féminin maar het fémi-
nin overheerst gelukkig. Zijn
mooiste model is misschien de
grote zwartfluwelen hoed met
opgeslagen rand, afgezet met een
heel smal rijtje strass.
JACQUES PINTURIER gar
neert zijn hoeden met een rood
koperkleurig metaal wat een bij
zonder effect maakt. Ook heeft
hij bandeaux van datzelfde ma
teriaal.
Die bandeaux eindigen in
kronkels en kringen opzij van
het gezicht Voor een jong ge
zichtje wel grappig. Voor een
bruidje ontwierp hij een
enigszins opstaande kap, afgezet
met witte struisveer. De veertjes
waren ver uit elkaar geplaatst,
zodat ze het gezicht als een tere,
ragdunne kant omlijstten.
BROSSEAU komt met goede
turbans en een Amerikaanse pet
met vervaarlijke lange klep.
En natuurlijk in alle collecties
de deukhoed, die kranig en pittig
staat, maar in wind en regen niet
bepaald praktisch is.
Sheriffhoed van nylonbont in
de herenhoedenstijl van Mare
Olivier.
Tsarinakap van roodvos ont
worpen door Jacques Pinturier
DEN HAAG Het beantwoorden
van een enigszins ingewikkelde vraag
of reeks vragen van een Eerste of
Tweede Kamerlid aan een minister
vergt volgens een ruwe schatting
meer dan duizend gulden, waarvan
ongeveer tweehonderd gulden aan
typeionen, expeditie, porti en drukkos
ten.
Dit heeft de minister van binnen
landse zaken, mr. H. K. J. Beernink,
meegedeeld in antwoord op een
vraag van het Tweede Kamerlid T.
H. Joekes (lib.)
Worden vragen aan meer dan een
minister gesteld, dan zullen de kosten
van beantwoording enige duizenden
guldens kunnen belopen.
■fr De kerk, waarin Shakespeare ge
doopt en begraven werd in Stratford
on Avon (Engeland) dreigt gesloopt te
moeten worden wegens totaal verval.
Drie voorbeelden van de variatiesdie er in de broekp akken bedacht zijn voor de Parijse couturiers.
Van links naar rechts: Philippe Venet maakte een tuniek in zwart-wit in Chinese stijl; Jean-Marie
Armand liet op de pantalon een soort baby-doll dragen en Louis Feraud toonde een driekwart tweed
mantel op een aansluitend zwart pak.
pMSl
DOOK
We hebben er weer een commissie
bij. Die moet gaan studeren of het
gouden beeldje van de Roomse Ko
ning Willem II. Graaf van Holland,
op het Binnenhof moet terugkeren.
Als hierop „neen" komt, dan mogen
de heren bedenken of er misschien
een ander versiersel zal worden
neergezet.
Minister Schut heeft het zo ge
wild.
Vier mannen vormen de commis
sie. allemaal met een eervolle
functie in ons bestel.
Nog zinderend van woede, omdat
twee jaar geleden het fonteintje met
koning en al gesloopt werd, ontving
ik dit nieuws.
Eigenlijk heeft het me nog kwaai-
er gemaakt. Is er nu werkelijk nog
een studerende commissie nodig
over dit vraagstuk? De oplossing
ligt immers voor de hand!
De parkerende auto's moeten van
het Binnenhof af. Punt uit.
Maar de heren van de Raad van
State, de ambtenaren en de Kamer
leden, allemaal vertegenwoordigd in
de commissie van vier, geven voor
geen goud, ook niet voor het goud
van de Rooms Koning hun veemark-
terige parkeerplaats op.
Stel je voor, dat ze een stukje
zouden moeten lopen...
Dan maar liever wat pauzegym-
nastiek om het zittend leven te com
penseren...
Als er ooit weer iets verrijst op
het Binnenhof, doet het er helemaal
niet toe wat het is. Geen mens zal
het immers ooit vrijelijk en ruimte
lijk kunnen bekijken. Het zal altijd
ingepakt tussen blikken daken
staan.
Den Haag is nooit erg zuinig ge
weest op zijn monumenten. Dat is
een vreemde zaak. want behoudens
een enkele maal dat het standbeeld
van Johan de Witt het heeft moeten
ontgelden, toen het met een menie
kwast werd bewerkt, scholen Hage
naars niet opstandig samen rond on
ze nationale helden. We slapen niet
op de treden van het machtig vrij
heidsgedenkteken op Plein 1813;
noch op de trappen van de Hooge
Raad der Nederlanden op Het
Plein, sec.
De verwaarlozing ligt meer in de
plaatsen waar de beelden wegge
stopt staan en de spaarzaamheid,
die bij de oprichting altijd is be
tracht.
Letters zijn onleesbaar geworden,
banken verzakt en zo ging het ook
met het Binnenhofse fonteintje
waar de Rooms Koning torende.
Het werd in 1885 onthuld en was
in 1967 volkomen versleten.
In die spanne tijds wordt iets niet
tot oudheidkundige kostbaarheid.
De kans dat de commissie „met
zijn tijd mee wil gaan" is dus groot
en met een beetje kwade kansen
krijgen we als c?e heren uitgestu
deerd zijn, er wel een steenklomp
met diepzinnige betekenis of een
stel oude fietswielen op een stan
daard. Of een plastic ballon als
maanmonument.
Van de meeste Hagenaars hoeft
het allemaal al niet meer. Het enige
waar we nog naar verlangen is een
Binnenhof met stijl en ruimte. Zon
der kettingen, perkpaaltjes en
auto's.
Dat rapport is in drie regels op te
stellen en in vijf minuten kan de
discussie afgelopen zijn.
Nu afwachten hoelang de commls-
sle in tact blijft.
En wat het kosten gaat.
