Alles niet rustig afwachten
Van de hand van de meeste
Hé...daar heb
je Doris
DEZE
WEEK
Door J. Lanser
voorzitter CNV
Gezegd
Pluimpje ^kinderachtig'
ZATERDAG 19 JULI 1969
Deze week suisde een ruim
teschip op de maan af en deze
keer was het de bedoeling, dat
de mens voor het eerst de satel
liet van de aarde zou betreden.
Een gebeurtenis (maandagmor
gen vroeg) om toch wel even de
adem in te houden. Met de ge
heimzinnige Russische Luna in
haar baan om de maan als getui
ge.
Maar onderwijl eist de aarde
en haar beslommeringen de aan
dacht op en is er vakantie met
ongedacht zomerweer. Met dat
weer marcheerden de enthousi
astelingen van de Vierdaagse en
vielen er woensdag bij een tro
pische temperatuur honderden
uit.
Plotseling eist het water zijn
slachtoffers en is daar de ontzet
ting over de busramp in Dinant
21 Nederlandse slachtoffers. De
oorzaak is niet duidelijk.
De hogere temperatuur werkte
het uitbreken van polio in de
hand vooral daar (delen van
Zuid-Holland) waar lang niet alle
kinderen zijn ingaëu*.
In de hitte koerst fietskoni.tg
Eddy Merckx onverstoord op de
overwinning in de Tour de Fran
ce af, omdat hij gewoon beter en
sneller fietst dan de rest.
In Den Haag waren onze mi
nisters nog niet aan de vakantie
'toe. Maar het moeiliike probleem
van de dekking van de rijksbe
groting werd in jro'e lijnen op
gelost. Een van de maatregelen:
de huurverhoging wordt een half
jaar uitgesteld. Ook moesten de
bewindslieden nog het probleem
oplossen van het hoe en wat van
de 1 pct.-iritkeringen aan de
ambtenaren.
Minister Lardinois wist met zi|n
Europese collega'3 nog niet hoe
de overtollige boter op te rui
men („Laten we alles maar weg
geven") en minister Lune pro
beerde er voorzichtig achter te
komen of Frankrijk na het aftre
den van De Gaulle nu beter over
de EEG denkt.
De Nederlandse ministers hiel
den hun bezorgheid over de
volksraadpleging In West-lrtan
niet geheim. Afgevaardigden van
verschillende gebieden stemden
voor aansluiting bij Indonesië.
Terwijl de Indonesische troepen
bij de Wisselmeren teriem
moesten prijsgeven aan de
opstandige Papoea's.
Uit Noord-lerland werden nieu
we onlusten tussen de rooms-ka-
tholieken en protestanten ge
meld. Het gesprek tussen
Rusland en Rood-China gaat nog
verder. De hulpvluch'on van het
Rode Kruis naar Biafra konden
worden hervat.
Voetbalwedstrijden b'ijKen
steeds belangrijker te worden In
Midden-Amerika ontaardde de
strijd op het groene veld in een
oorlog tussen El Salvador en
^Honduras. Er is een wapenstil
stand bereikt. Intussen zouden er
een 1.000 doden zijn gevallen.
Juan Carlos, de rivaal van de
echtgenoot van prinses Irene,
'wordt naar alle waarschijnlijkheid
de koning van Spanje. Generaal
Franco heeft hem uitverkoren en
zal dit dinsdag officieel meede
len.
In Stuttgart is de Duitse Ker-
kedag begonnen met veel
discussies zonder dat het nog
tot een werkelijk treffen kwam
tussen behoudend en vooruitstre
vend.
- De nieuwste spelling maakt
nog niet veel kans: er is geen
geld voor de wijziging van de
.schoolboekjes. Het levensonder
houd is van half mei tot half juni
niet duurder geworden. In tal van
gemeenten wordt een minimum
prijs voor het brood ingevoerd ter
voorkoming van een broodoorlog.
De kapper mag meer rekenen.
Tenslotte: de president van de
Nederlandse Bank, prof. Zijlstra,
is niet optimistisch over onze
produktiviteit
„De getrainden blijven over"
(Vierdaagse-administrateur M.
P. A. Verkerk)
„Ik honger naar nieuwe vor
men van gemeenschap binnen
het christendom, naar een over
tuigde oproep om het rechte te
doen."
(Bisschop Herman Dietsfelbin-
ger. voorzitter Duitse Evange
lische Kerk tijdens de Kerkedag.)
De redactie heeft mij gevraagd iets te willen schrijven over
het werk en de toekomst van het Christelijk Nationaal Vak
verbond en over de rol van voorzitter. Beginnende met het
laatste wil ik opmerken dat er aan de functie van voorzitter
verschillende kanten zitten. Je hebt voor de uitoefening daar
van veel medewerking nodig. Allereerst van je gezin. Daarvan
wordt nogal wat gevraagd en zowel echtgenote als kinderen
moeten zich veel aan je agenda aanpassen.
Het gezin heeft echter ook
zijn eigen rechten en het is een
van de moeilijkste opgaven
voor een voorzitter zijn aan
dacht zo te verdelen dat zijn ge
zin niet te kort 'komt. Harmonie
in het gezin komt het werk ten
goede. Het is daarom goed niet
uit het oog te verliezen dat de
huidige voorzitter van het CNV
met zijn vrouw en vijf kinde
ren een gewoon gezin vormt
dat, evenals elk gezin, zo zijn
eigen vreugden, zorgen en
moeilijkheden kent. Ik pleit
graag voor samendoen in het
werk. In ons werk begint het
samendoen in bijzondere zin in
het gezin.
Wat de meer directe
werksfeer betreft, is een voor
zitter in belangrijke mate aan
gewezen op zijn collega's <tn
stafmedewerkers. Ieder van hen
beschikt over een bepaalde
deskundigheid en draagt mede
op basis daarvan bij aan de vor
ming van het beleid. De voor
zitter heeft daarbij een coördi
nerende rol te vervullen ten be
hoeve van een zekere eenheid
en een evenwichtigheid in het
beleid. Dat is hoofdzakelijk een
interne aangelegenheid.
Het beleid zoals dat naar bui
ten komt, is geen zaak van de
voorzitter alleen. Door de publi
citeit krijgt men misschien die
indruk weieens, maar het is
niet zo. Het is althans mijn op
vatting dat de voorzitter wel
het beleid kan presenteren en
hij daarvoor veelal de eerst
aangewezen persoon zal zijn,
maar dat het beleid als zodanig
collegiaal bepaald moet zijn.
Formeel is het zo ook gere
geld, maar het is een van de
taken van de voorzitter te zor
gen dat het in werkelijkheid zo
gaat. Het lijkt mij trouwens
ook een van de voorwaarden
om de functie van voorzitter
goed te kunnen vervullen.
Maar er zijri kennelijk nog
meer voorwaarden waaraan
moet worden voldaan. Een
daarvan werd genoemd door
een collega toen hij mij moed
toewenste om voorop te lopen.
Men kan zich afvragen of het
tot de taak van voorzitter be
hoort voorop te lopen. Ik dacht
van wel. Natuurlijk niet in die
zin om aan het hoofd van de
beweging de gebaande wegen af
te lopen. Een voorzitter behoort
echter voorop te lopen, althans
zich daarvoor in te spannen, om
andere wegen te zoeken, ver-
horgen mogelijkheden te ont
dekken en nieuwe ideeën te
ontwikkelen.
Het spreken en schrijven
daarover brengt risico's met
zich mee. Er kan gemakkelijk
misverstand en verwarring in
eigen beweging door ontstaan.
En dit brengt mij dan op een
andere voorwaarde die door een
collega was verpakt in de
waarschuwing ervoor te zorgen
het contact met de troepeh niet
te verliezen. De betekenis van
die voorwaarde is zonneklaar
lijkt mij. In houding, opvattin
gen en beleid, moet de voorzit
ter in zijn functie herkenbaar
Begonnen als bankwerker
l'an Lanser werd 16 mei 1926 in Sliedrecht geboren. Hij werkte als
bankwerker en kantoorbediende in zijn geboorteplaats en Dordrecht.
Direct na de oorlog werd hij lid van de Christelijke Metaalbewerkers-
bond. Vanaf 21 mei 1965 was hij voorzitter van de CBM. Eind 1967
werd hij gekozen tot CNV-bestuurder. Vorige week volgde hij CNV-
voorzitter Van Eibergen op.
Wie avond aan avond aan de beeldbuis zit om het wel
en wee van bonte reeksen uitzendingen te commentariëren,
ziet toch bij lange na niet alles. Hele series, zoals Corona
tion Street, Peyton Place, Wrekers, Bonanza, Rawhide,
Yaoze zijn allang uit het oog verloren.
Niet, omdat zij geen aantrek
kelijkheden zouden vertonen,
maar omdat er 19 van de 20
keer dat zij verschijnen, op het
andere net een belangrijke
discussie aan de gang is, een
leerzame documentaire of een
eigen produktie van NOS of
omroepen en die gaan uiteraard
voor bij de in het buitenland
aangekochte series, die al té
zeer zijn ingeburgerd dan dat
zij nog commentaar behoeven.
Neen, de commentator zit niet
voor zijn plezier aan het
scherm, er moet serieus worden
gewerkt Is het niet broodnodig,
dan wordt er niet druk geke
ken: zo komen helaas ook op de
ris Day. Doris, nog altijd blond,
zonnig, ongerept, wélgekleed...
of ze niet weggeweest was, zo
gezegd.
Je krijgt dan het gevoel, een
heel eind terug te stappen in
het leven, in de tijd. Hoe lang
is dat nu geleden, dat we foto's
van de voorbeeldige Doris on
gestraft boven ons bed konden
hangen .omdat zij niet met sex
paradeerde, haar bloesjes altijd
hoog dichtgeknoopt droeg, haar
haren immer voor haar ogen
sliertten, kortom, omdat zij zo'n
keurig meisje was, dat alle Hol-
lywoodschandalen in één klap
schenen te worden ontzenuwd?
Die Doris. Het meisje met het
altijd-volle werkdag de kinder
programma's dikwijls in de
knel.
Maar op een middag van de
week dacht ik ineens aan de
paar uren NOS-televisie ter ere
van de vakantie Gauw even
het toestel aan... en daar stond
ik plotseling oog in oog met Do-
blij moedig-tragische verhaal als
achtergrond: 14 jaar, ongeluk,
jaren lang liggen in het vooruit
zicht nooit meer te kunnen lo
pen, En wat deed deze blonde,
knappe Doris Kappelhoff? Zat
zij bij de pakken neer? Neen,
zij ontdekte hoe heerlijk het is.
te zingen in leed en zij zong
blijven voor de beweging.
Daarom moet hij zorgvuldig
opereren en steeds, bedacht zijn
op een goed overleg binnen de
beweging, opdat er geen ver
vreemding ontstaat.
Nu lijkt het op papier alle
maal wat moeilijker dan het is.
Maar toch wordt mede door die
voorwaarden een zekere span
ning gegeven aan het leven van
een voorzitter. Tezamen met
andere, vormen zij de elemen
ten die het voorzitterschap tot
een boeiende functie maken.
Wat de toekomst van de
Christelijke Vakbeweging be
treft, waag ik mij niet aan
voorspellingen. Persoonlijk acht
ik het bestaan daarvan een
groot goed. En ik ben ervan
overtuigd dat de christelijke
vakbeweging zal blijven
bestaan zolang er mensen zijn
die het middel van organisatie
willen hanteren om de
boodschap van de Bijbel voor
de maatschappij van nu en
morgen te doordenken en in
practische maatregelen en voor
zieningen vorm te geven.
Maar dat moet dan ook het
wezen van de christelijke vak
beweging blijven, namelijk
instrument te zijn van mensen
die waarachtig en concreet wil
len streven naar evangelische
verhoudingen. Ik vind het be
moedigend te mogen constate
ren dat deze gedachte ook nu
bij vele mensen, zowel jongeren
als ouderen, weerklank vindt.
Er zijn overigens nog wel
enige feiten te noemen die de
richting aangeven waarin de
positie en het beleid van het
CNV in de toekomst gezocht
moet worden. Ik denk dan al
lereerst aan de ontwerp-be-
leidsconclusies van het CNV
naar aanleiding van een socio
logisch onderzoek onder de le
den. Daarin is nadrukkelijk uit
gesproken dat er plaats moet
blijven voor een zelfstandige
bijdrage aan de maatschappe
lijke ontwikkeling door diege
nen die zich op het evangelisch
belijden beroepen als norm
voor hun handelen.
Vervolgens waren de algeme
ne vergadering en de jubi
leumviering van het CNV ma
nifestaties van vertrouwen in
de toekomst. Verder is de
verschijning van het ont-
werp-visieprogram een aandui
ding van de vaste wil om op
eigen wijze te blijven bijdragen
aan de maatschappelijke ont
wikkeling. En tenslotte kan ik
mededelen, dat het CNV vol
gend jaar een nieuw kantoorge
bouw hoopt te betrekken. Ik
hoop dat dit alles velen tot me
dewerking zal inspireren.
Uit hetgeen ik hiervoor
schreef, mag niet de conclusie
worden getrokken als zou het
CNV zijn werk in ongewijzigde
vorm kunnen voortzetten. Ik
geloof niet dat dat kan. Het ap
paraat van de vakbeweging
moet aan hoge eisen van tech
nische en doelmatige uitrusting
voldoen om de taken die de
vakbeweging zichzelf gesteld
heeft, redelijk te kunnen ver
vullen. Met het oog daarop is
het noodzakelijk de structuur
van het CNV te wijzigen.
Hoe dat zal moeten, kan ik
hier niet nader aanduiden. Wel
kan ik vermelden dat een com
missie is ingesteld die tot taak
heeft een nieuwe structuur te
ontwerpen. Betreffende de rela
ties tot de andere vakcentrales
acht ik het logisch en noodza
kelijk dat het beleid van het
CNV gericht is op een doelbe
wuste samenwerking.
Wat de taken voor de toe
komst betreft, is er een aantal
vraagstukken dat bijzondere
aandacht verdient. Als eerste
vraagstuk dat tot een oplossing
moet worden gebracht, noem ik
de democratisering van de on
derneming. Aan de werknemers
zal nu spoedig volledige mede
zeggenschap moeten worden
toegekend.
Dan is er het vraagstuk van
de ongelijke inkomensverdeling.
Een moeilijke zaak, maar we
zullen ons veel inspanning moe
ten getroosten om tot billijker
inkomensverhouding te komen.
Wie het daarover heeft, ont
komt er niet aan tegelijk te
denken aan de ongelijke inko-
Kijk hoe vreemd het toegaat in de Spaanse show De laatste n
in Montreux bekroond met de Bronzen Roos. Misschien medi
het merkwaardige gegeven. Het gaat over een meisje dat op haar ha
wil lopen, omdat dan alle levensproblemen verdwijnen. Dit meisje
in een inrichting gebracht, maar niemand weet haar te genezen. Met
vrolijke muziek, zang en dans wordt aangetoond welke gevolgen
laatste mode" (i.e. het „op de handen lopen") voor haar en haar
geving heeft.
Niet leuk, zegt u, niet smaakvol? U hebt zelf het recht tot oord
want het gaat natuurlijk niet om het onzinnige verhaal, maar om di
tiesten in de show en de effecten bij de opname. Vanavond, bij de A
op Ned. 2.
mensverdeling in de wereld. De
aanwezigheid van arme landen
in de wereld is ook voor de
christelijke vakbeweging een
uitdaging om ten aanzien van
de mensen daar gerechtigheid
en solidariteit te beoefenen.
Zowel nationale als internati-
Ergens in een krant stond on
langs: „Pluimpje is een erg kin
derachtig verhaaltje". Tja...
goede meneer De Uil en zijn
dierenbosbewoners hebben ons
bijna doen vergeten, dat de vijf
minuten 's avonds zijn bedoeld
voor de heel kleinen, die zelfs
nog niets begrijpen van de mid-
dag-k&ndertelevisie.
Dan moet het dus wel kin
derachtigzijn. Niettemin ver
maakten dezelfde kleuters die
het nu met Pluimpje moeten
stellen, zich opperbest met de
Fabeltjeskrant en alle moeilijke
woorden, daarin gesproken en
gelezen....
Bovendien: Pluimpje beschikt
helaas over geringe kwaliteiten
en over de presentatie valt geen
woord naar huis te schrijven.
Men zou zo denken: de NOS
zal wel bedolven worden onder
klagende blieven! Maar nee, er
is geen enkele brief ontvangen.
Geen vader of moeder is na
mens de kleuters protesterend
in de pen geklommen en dus
schijnen de kleintjes content te
zijn met de poppenfilm. Wat
wil de NOS meer?
Stiekum wordt er natuurlijk
wél uitgekeken naar 1 septem
ber, als meneer De Uil en de
zijnen terugkeren van vakantie.
onale verhoudingen tonen
dat onze maatschappelijke
niet deugt. Om daarin verai
ring te brengen, moeten w
beweging komen. In het
werp-visieprogram van
CNV is een opsomming te
den van onderwerpen waar
we ons dan druk hebben te
ken. Het is een
misverstand te menen dat
wel zo zal lopen als het
lopen en wij daarom rusti
onrustig kunnen afwachten.
Mensen zijn verantwoord
voor hun eigen daden en
alles wat zij in relatie met
deren doen. De mensen
verantwoordelijk voor de st
turen in de maatschaDDij e
de wereld. In die structi
moet vormend worden ingej
pen met het doel het we}
van de mensen te dienen,;
kan, geloof ik, geen twijfel j
bestaan dat het CNV daa^
wil blijven bijdragen.
zichzelf tot legendarische nach
tegaal.
En de beloning kwam. Doris
herstelde en de weg naar Hol
lywood naar de speelfilm en de
musical, lag voor haar open. Zij
werd een unieke verschijning
en haar image bleef leunen te
gen het verrukkelijke ziekte-
verhaal, terwijl men haar nu
kon zien als het altijd frisse,
zonnige, blije, zingende, meisje,
dat pure zoete liefde verwierf
in rolprent na rolprent.
Dat ze niet eens zo ontzettend
best zong noch acteerde, ont
ging haar talloze miljoenen fans
over de hele wereld totaal. Do-
ris kreeg nimmer een Oscar of
Emmy, ze werd nooit „DD" ge
noemd, ze had dat allemaal niet
nodig: haar image deed haar
overal stralen en blinken. (Het
kon niet op.
Na de niet te tellen
meisjesrollen stapte ze in die
van piepjong vrouwtje, ze
maakte ook wel eens een
uitstapje naar de luchtige hip
pies of een tikkeltje onverschil
ligheid als „femme fatale",
maar dat was allemaal maar
spel van „de echte Doris".
Nu staat ze op ons scherm als
lieve, levendige mama-met-pe
rikelen, maar ze is nog altijd
dezelfde zonnige Doris, al kwin
keleert ze niet meer in elke ro
mantische scène.
Hoe is het eigenlijk écht met
Doris Kappelhoff gegaan? Ach,
ook zij ontkwam niet aan de
Hollywoodse sfeer. Op haar 17e
trouwde zij al en ze was nog
geen 18, toen haar zoon Terry
Jorden werd geboren. Een jaar
later scheidde ze van trombo
nist Al Jorden.
Zij was toen nog geen actrice
maar zon in een band. Na de
trombonist trouwde zij de saxo
fonist.. .ook dat ging mis. Toch
maakte Doris haar entree in de
filmwereld als het hyper-gezon
de Amerikaanse meisje, dat
zonder sigaretten en alcohol een
voorbeeldig leven leidde.
Doris is nu 45 jaar en mul
ti-mil jonaire, ook al door haar
huwelijk (3 april 1951, haar
veriaardae) met haar manager
Martin Melcher, die voor haar
scheidde van zijn vrouw Patti
Andrews.
Heel lang was zij afkering van
televisie maar ach vroeg of laat
bezwijkt toch elke ster voor die
emakkelijk te veroveren extra
roem. Vandaar dat zij nu in
haar eigen „show" i= een vrien
delijk feuilleton, doordrenkt
van Doris 'opgewektheid in
onze huiskamers verschijnt.
Nog altijd.... Doris Day, en ze
heeft nog jaren voor de boeg.
PHé WIJNBEEK
De laatste jaren is het scheppend (kunst)ambacht
door de industriële revolutie enigszins op de ach
tergrond geraakt. Steeds meer pseudokunstproduc-
ten worden machinaal geproduceerd en het aantal
onafhankelijke ambacht-kunstenaar neemt verder af.
In Nederland beoefenen zo'n
kleine duizend mensen het
kunstambacht, eenderde daarvan
is bij geen enkele organisatie aan
gesloten. Een aanzienlijk aantal
derwezen. Een probleem is echter
dat leerlingen na hun drie- of vier
jarige studie lang niet allemaal van
hun beroep kunnen leven.
Tijdens een persreis, georga-
kunstambachtprodukten in het
museum Het Prinsenhof te Delft.
Deze expositie fungeert tegelijk
als propaganda en verkoopruimte.
Tegen vrij lage prijzen kan men
hier kunstvoorwerpen kopen, ter
wijl men gratis inlichtingen
verschaft over het hedendaagse
kunstambacht.
De COSA organiseert regelma
tig de deelneming van het Neder
landse kunstambacht In binnen- en
buitenland en geeft het tijdschrift
Scheppend Ambacht uit. Veel
kunstenaars maken via deze orga-
bestaat uit keramisten, andere be
langrijke bedrijfstakken zijn: de
edelsmederij, het handweefwerk en
de houtbewerking. Het kunstam
bacht wordt vooral in de zuidelijke
provincies beoefend, en verder in
de grote steden, met name
Amsterdam. Daar is ook de Gerrit
Rietveld-Academie gevestigd, een
van de twaalf kunstacademies in
Nederland.
Deze academie heeft op het mo
ment reeds over de duizend leer
lingen en het aantal stijgt nog
steeds, ondanks de vrij strenge
toelatingseisen. Op deze moderne
academie worden alle mogelijke
vormen van het kunstambacht on-
niseerd door het Comité Benelux,
werd echter duidelijk dat In België
dat probleem nog veel groter Is. In
sommige takken van het kunstam
bacht kunnen maar liefst 5 pro
cent van de afgestudeerden niet
van hun ambacht leven. Alleen de
uiterst begaafden verdienen een
zeer behoorlijke boterham.
In Nederland werd gelukkig in
1948 De Stichting Centraal Orgaan
voor het scheppend Ambacht op
gericht die dankzij overheids
subsidie de belangen van de
kunstambschtslleden zowel In eco
nomisch als in artistiek en tech
nisch opzicht kan dienen. De
Stichting exploiteert o.a. een per
manente tentoonstelling van
nisatle naam en raken op verant
woorde wijze hun produkten kwijt.
Een ander Interessant project is
de potterie Cor Unum in Den
Bosch, Dit is een werkcentrum
waar ongeveer 45 lichamelijk en
geestelijk gehandicapten In een
bijzonder rustige en goede sfeer
serviesgoed, vazen, schalen en as
bakken produceren. Deze produk
ten hebben de laatste jaren een
grote reputatie gekfegen en er
wordt thans o.a. geëxporteerd naar
België en Oostenrijk. Door de pot
terie, gesubsidieerd door Rijk en
Gemeente, wordt niet direct
gestreefd naar het maken van
winst. Voorop staat het bieden van
zinvolle arbeid aan mensen die
vanwege hun handicap elders
werk konden vinden.
In tegenstelling met België ii
toekomst voor het kunstambed
Luxemburg veel rooskleuriger,
name op het gebied van cad
en kunstvoorwerpen en souver
tikelen. De pottenbakkers!
vormt een belangrijk aandeel,
is dan ook niet vreemd dat e
van aardewerkfabrieken In Lu:
burg te vinden zijn, met de f
cerie Vllleroy en Boch te Sep
taines als de belangrijkste,
gend jaar zal In Luxemburg
expositie van het kunstamfc
der drie Beneluxlanden worden
houden.
In België bevinden zich no<
van kleine ondernemingen die
wel een economische en cult:
functie uitoefenen, maar
kun8tambachtslleden voelen w
voor één grote organisatie. He
dividualisme van deze lieden
vordert de verkoop zeker nle
wordt weinig uitgevoerd en
het werk weinig propaganda
maakt, een permanente
toonstelling zoals' wij die in
hebben, kent men in België
Nochtans hoopt men via de
trale Commissie voor
Kunstambacht de toestand In
gië te verbeteren.
Plaatsen die een beeld g
van het huidige kunstambad
België zijn o.a.: de Sint-Pleters
in Gent, waar het provinciaal
trum voor kunstambachten Is
vestlgd en waar geregeld ex
ties van oudere en mo<
kunstenaars worden gehouder
Koninklijke Tapijtweverij Dewl
de prlvé-collectle van tapljte
Mechelen; de ateliers Ph. C
(goudsmederij), G. Llwzy (erna
iuwelen), J. P. Ghysels (metaal
derlj) te Brussel.
Het Brusselse kant- en bori
werk is, zoals bekend, were
roemd. In het Halfeeuwmuseu
Brussel Is veel van deze kan
de 16e, 17e en 18e eeuw te
wonderen. Het oude kanthedr
één van de kunstambachten
het hoofd moest buigen voo
'vooruitgang van de mecha
Geweldige getouwen die goed-
kantwerk produceren dat geen
ten vertoond, maar ook een
leven mist, hebben de f
werkslleden verdreven.
Gelukkig blijft er voor
mensen nog genoeg andere „s
ne kunsten" over. Het kuns
bacht zal zijn eigen plaats In i
huidige maatschappij zeker bs
den. want er zal altlid v
bestaan naar producten, afkon
van de hand van de meester.
JORIS BODD/
