LOS DIE KIST!
Lessen aan Sehijndelse
academie zijn hervat
Onderwijs
onderweg
Huib Goudriaan
Eindadvies
spelling
openbaar
lalik: Papoea's
rij geil in geheim
evechtsopleiding
CONFLICT WOEDT VOORT MAAR:
WOENSDAG 28 MEI 1969
een prachtige doos
even monteren
klokje afstellen
aan het lijntje
en dan de lucht in.
„Mn beste kist ia pas weggevlogen; het is jammerSoms
bouiv je bijna een hele winter en als ie dan wegvliegtOnder ons
zijn van. die echte bouwers, die al met tranen in de ogen staan als
er een scheurtje inzit."
J. Kappelhof (28) uit Maassluis haalt met bijna koesterende
handgebaren de onderdelen van een andere „kist" uit een grote
doos. De kist ivordt in elkaar gezet, en dan is het hollen
Zijn vriend, L. C. Peters (42) uit Kethel: „Los, nou is 'tie
los! Hij doet het goed, kijk eens even!"
Op een stuk weiland in het
Vlaardingse Holy-Noord probe
ren twee enthousiaste model
vliegtuigbouwers toestellen uit.
De modellen worden afgesteld
ivoor een komende wedstrijd.
J. Kappelhof hij is „bouw
leider" van de Kethelse vereni
ging van modelvliegtuigbouwers
„Crusaders" zegt: „Een van
de kisten heeft nog niet gevlo
gen." Vandaar dat de mannen
wat gespannen zijn.
Maar alles loopt gesmeerd. Bij
liet omlaag komen is er even
een angstig ogenblik, als het
Vliegtuigje rakelings langs een
grote plas water scheert, en be-
-
RG
Geheim na jaar opgeheven
(Van onze onderwijsredacteur)
DEN HAAG Minister Veringa
;n zijn Belgische ambtgenoot Van
Uechelen hebben vandaag de eind
voorstellen van de Nederlands-Bel
gische commissie voor de spelling
fan de bastaardwoorden officieel ge
publiceerd.
Het oorspronkelijke rapport
erscheen in juni 1966. Een nader
apport over de spelling au/ou en
i/ij en de spelling van de werk
woordsvormen volgde in juni 1967.
la kennisneming van de kritiek op
et advies van 1906 heeft de commis-
ie (voorzitters W. Pée en J. H. Wes-
elings) in haar voorstellen enkele
'eranderingen aangebracht.
Een en ander bij elkaar is in april
an het vorig jaar in de vorm van
indvoorslellen aan de ministers
oorgelegd. Toen deze voorstellen een
iar binnenskamers waren gebleven,
in ons blad van 2 april jl. een
amen vatting van het advies gepubli-
eerd. Vandaag is het stuk officieel
i de openbaarheid gebracht.
Zoals te verwachten viel, laten de
ïinisters in het boekje met „eind-
oorstellen" nog niet hun eigen me-
ing horen.
DJAKARTA De Indonesische
linister van buitenlandse zaken
dam Malik gelooft dat Papoea's in
ampen in Australisch Nieuw-Guinea
en militaire opleiding krijgen voor
en guerrilla-oorlog tegen de Indo-
esiërs. Hij zei dit gisteren op een
ersconferentie in Djakarta.
Malik schatte het aantal Papoea's
at de grens met Australisch
'ieuw-Guinea heeft overschreden op
600. Hij zei dat de Australische re-
ering niet op de hoogte is van het
èstaan van deze kampen in de wil-
irnis.
houden op de grond terecht
komt.
Drie typen
Modelvliegtuigbouwers kennen drie
typen: de zweefvliegtuigen, de
toestellen voortgedreven door Diesel
motoren, die met twee lijnen worden
bestuurd, en radiografisch bestuurde
modelmotorvliegtuigen.
Het klassieke model, en het goed
koopst, is natuurlijk het zweefvlieg
tuig. De heer Pieters, secretaris van
de vereniging: „Het grote verschil
tussen een zweefvliegtuig en een mo
torvliegtuig is de besturing; het
eerste model gooi je los, en dan kun
je er niets meer aan doen, met de
tweede blijft altijd contact door de
besturing".
Een zweefvliegtuig wordt aan een
lijn omhooggetrokken, en blijft ook
aan de lijn totdat een zogenaamde
termiekbel is gevonden. Is zo'n ter-
miekbel (een bel opstijgende, warme
lucht) aangetroffen, dan kan het
vliegtuig daarop blijven „drijven".
Henyelen
„Soms lopen wc een kwartier met
het model aan de lijn op zoek naar
een termiekbel: we noemen dat hen
gelen. Het is de grote kunst de war
me lucht te vinden; meestal boven
zandplaten, wegen, betonbanen en
waar vogels cirkelen", zegt de heer
Kappelhof.
Zodra de lijn is losgegooid, begint
een „klokje", te werken, dat zo is
afgesteld dat na drie minuten de sta-
bilo „omhoogklapt". Hierdoor komt
het toestel naar beneden. Als een
dergelijke tijdmeter niet is inge
bouwd, is cle kans groot dat het
toestel afdrijft en wegvliegt.
Toch gebeurt het nog dikwijls dat
modellen verdwijnen, omdat de eige
naars ze wel hebben zien neerkomen,
maar de plaats niet kunnen vinden,
waar ze liggen. De heer Kappelhof is
een model op deze manier kwijtge
raakt op de Roozendaalse hei bij
Arnhem. Maar hij kreeg het vlieg
tuigje terug, dankzij een piloot van
vliegveld Deelen, die het vanuit de
lucht zag liggen. Er werd alarm ge
geven (er ontstond onmiddellijk een
oefening uit dit voorval, alsof een
echt vliegtuig was neergestort) en het
model werd met een helikopter opge
haald.
De heer Kappelhof kreeg zijn ei
gendom terug, omdat zoals op elk
model, naam en adres erop waren
vermeld.
Geduld
Bouwen van een model vereist zo
veel geduld en doorzettingsvermogen,
dat het verloren gaan heel wat bete
kent. Bijna alle winteravonden
besteedt Kappelhof aan bouwen. „Ik
ontwerp zelf, wat inhoudt dat ik wel
uitga van bestaande modellen, maar
wijzigingen aanbreng. Het materiaal
is balsahout, een lichte houtsoort uit
Afrika en Japanse natuurzij om het
geraamte te bespannen.
De kosten hiervan zijn ongeveer 50
gulden, plus een eenvoudige „timer"
(het klokje dat eerder is genoemd)
van ongeveer acht gulden. Een begin
neling in de modelbouw kan als hij
inplaats van Japanse natuurzij, pa
pier gebruikt, al voor vijf gulden iets
maken".
Voor Kappelhof houdt het overi
gens niet op met bouwen en vliegen.
Hij doet ook mee aan de
wedstrijdsport. De modelbouwers
kennen nationale, Europese en we
reldkampioenschappen zoals in elke
sport. Naast de kampioenschappen
ziin er de clubwedstrijden.
jSoms moeten hele afstanden naar
de terreinen waar wordt gevlogen,
worden gelopen. Kappelhof heeft
voor dat doel een soort koffer van
1.15 x 40 x 30 gemaakt, waarin een
„kist" kan worden opgeborgen.
Nederland telt ongeveer 800 model
bouwers in clubverband, en daar
naast nog ongeveer drieduizend indi
viduele bouwers. In 1913 richtte dr.
Albert Plesman, de grote luchtvaart
pionier. de eerste club op.
Dieselmotor
Pe heer Pieters begon als elfjarige
jongen in 1937 de modelzweef-
vliegsport te beoefenen. Hij is nu
overgegaan op motormodellen met
lijnbesturing. Niet zonder (gerecht
vaardigde) trots laat hij een knots
ÉliMÉèkh
L. C. PIETERS: „Het gaat goed, kijk eens even!'
van een model zien, dat hij zelf
maakte.
Het heeft een motor van 8 cc, een
brandstoftank, weegt 1800 gr., en
beschikt over een landingsgestel met
luchtbandjes en vering. De Dieselmo
tor loopt op methylalcohol; voor de
smering wordt wonderolie gebruikt.
Kosten ongeveer 250.
Lijnbesturing betekent dat de heer
Pieters het toestel vanaf de grond via
twee lijnen, bevestigd een hoogte- en
rolroeren, richting laat kiezen.
Bij wedstrijden moet met deze mo
dellen een vliegprogramma worden
uitgevoerd; loopings en verschillende
figuren. Een jury beoordeelt de zui
verheid.
Conditietraininy
Het voordeel van lijnbesturing en
radiografische besturing is dat niet
met een model aan de lijn behoeft te
worden gehold, zoals bij het zweef
vliegen. Maar de heer Kappelhof ziet
dit hollen (bij het oplaten) niet als
een nadeel, 's Winters doet hij zelfs
aan conditietraining om in vorm te
blijven.
De heren Kappelhof en Pieters
houden zich niet alleen met hun
hobby bezig. Alles wat met
luchtvaart verband houdt, heeft
hun interesse.
Het geheim van hun liefde
voor modelvliegen, is dat ze
piloot hadden willen worden.
Waarom ging dat niet door? Ze
maken een gebaar van machte-
zal ie niet in
het water komen?
loosheid en wijzen op hun bril.
Toch geld ook voor modelbou
wers het devies: „Er moet ge
vlogen worden!" Als is het dan
op wat kleinere schaal. Want:
„Als je er eenmaal mee begon
nen bent, kun je er niet meer
mee ophouden."
SCHIJNDEL De lessen
aan de rooms-katholieke pedago
gische academie in Schijndel
zijn vanmorgen normaal hervat.
Het conflict tussen een groot
deel van de leraren, die gesteund
worden door de Havo-scholie
ren, en het schoolbestuur, woedt
echter achter de schermen voort.
Dc protesterende leraren zijn van
mening dat dc leerlingen niet de du
pe mogen worden van de ongeregeld
heden op dc school. In het belang
van de scholieren geven zij weer nor
maal les en kunnen de examens wor
den afgewerkt. De gemiste lessen
vsn vorige week zullen in de eerste
week van de vakantie worden inge
haald.
Pe leraren willen een objectief on
derzoek op hoog niveau naar de gang
van zaken op de academie. Boven
dien negeren zij het verbod van het
schoolbestuur geen informaties te
verstrekken aan de pers.
Staking
De moeilijkheden aan de Sehijndel
se academie begonnen vorige week
dinsdag toen drs. G. J. Hamerlinck
een eendagsstaking hield uit protest
tegen het onaanvaardbare beleid van
het schoolbestuur en met name van
adjunct - directeur H. Vissers. De
Havo - scholieren besloten de actie
van hun leraar te steunen. Zij waren
verontrust over het grote verloop
van de docenten en eisten het aftre
den van de heer Vissers.
Vorige week woensdag werd de sta
king voortgezet. De heer Vissers dien
de die dag zijn ontslagaanvrage in,
waarna men besloot de staking don
derdag te beëindigen. De leerlingen
aan de Kweekschool verzochten ech
ter de heer Vissers te blijven. Deze
nam dit verzoek in overweging, waar-
ne en dag later weer werd gestaakt.
Politie
Vrijdag eiste het schoolbestuur dat
het werk zou worden hervat onder
dreiging dat de aula zou worden ont
ruimd. Toen scholieren en leraren,
geen gevolg gaven aan deze eis,
verscheen burgemeester mr. A. van
Tuyl in de school alsmede een aantal
politiemannen. Docenten en leerlin
gen besloten toen de gesprekken in
de lokalen voort te zetten.
Democratie I
DE WEEK voor Pinksteren
met z'n draaikolk van ge
beurtenissen was er een om te
onthouden. Achteraf de dingen
nog eens op een rij zettend,
treft het mij hoe vaak het in
die week ging om de werking
van de democratie.
De problemen daarvan kwamen
tot op de kern bloot te liggen toen
Leo Boekraad zei, dat er ondemo
cratische middelen gebruikt moesten
worden om een ondemocratische
structuur te doorbreken. Wat de
meerderheid van de Nijmeegse stu
denten die in het gebouw voor wis-
en natuurkunde vergaderden, in de
ze uitspraak nu precies irriteerde,
zou ik niet durven zeggen. Mis
schien was het de te dikke on
derstreping van het ondemocra
tische in de huidige bestuursstructu
ren, misschien ook de bagatellise
ring van ondemocratische middelen
maar je voelde op dat moment de
stemming tegenover het feit dat een
groepeje studenten het initiatief had
genomen het bureau van de acade
mische senaat te bezetten, omslaan.
Meteen daarop kwam het verslag
van een student die rapporteerde
over een besloten voorvergadering
of althans besloten stemming over
het al dan niet bezetten van het
senaatsbureau. Dat was „geheime
beleidsvoorbereiding" en zoiets nam
men evenmin van een groepje radi
cale studenten als van de hooglera
ren: met een flinke meerderheid
werd het bezettinkje afgekeurd.
Boekraad koos eieren voor z'n geld
en deelde mee dat de bezetters zich
meteen zouden terugtrekken.
In grote trekken men moet bij
de studentenbeweging niet alles op
een goudschaaltje afwegen was
dit een geval waarin de democratie
goed functioneerde. Vergelijkt men
hiermee de gebeurtenissen in
Amsterdam, dan is een niet onbe
langrijk verschilpunt dat een kleine
actiegroep het sein gaf tot de bezet
ting van het Maagdenhuis, hoewel
een paar dagen tevoren op een ver
gadering in de Oudemanhuispoort
besloten was dat men niet tot die
bezetting zou overgaan. Dat hoefde
geen besluit voor alle tijden te zijn,
maar er is geen meerderheidsbeslis
sing op gevolgd die het herriep.
Er zijn trouwens ook studenten
die vinden dat meerderheidsbeslui
ten over dergelijke zaken de min
derheid moeilijk kunnen binden;
gaat een minderheid toch tot een
actie over, dan ziet men wel weer.
Hoe de zaak dan bekeken wordt,
weten we nu.
Democratie II
TN het Nijmeegse debat spraken
■*- 6<Jl van de aanwezigen zich te
gen de bezetting uit en 268 voor; er
waren ook nog 87 blanco stemmen.
De cijfers suggereren dat het hij die
stemming heel precies is toegegaan;
de werkelijkheid is een tikje anders.
Niet dat men niet z'n best heeft
gedaan om secuur te tellen, maar
het was voor sommige aanwezigen
bijvoorbeeld heel goed mogelijk ge
weest meer dan één stem uit te bren
gen.
Het is fijn dat de studenten zeg
gen „zoiets doe je niet", maar als
het nou gaat om het wel of niet
bezetten van een gebouw zou wat
meer zekerheid op dit punt niet on
dienstig zijn. Ook al omdat de ver
gadering zo openbaar was dat ieder
een of hij nu wat met de uni
versiteit te maken had of niet
mee mocht stemmen. Een schoon
ideaal: de universiteit wordt verlost
uit haar isolement, ze staat midden
in de maatschappij enz. Maar zo'n
algemene volksvergadering levert
ook ongekende mogelijkheden op.
Democratie III
TEDEREEN KON erbij zijn. Er
wordt de laatste tijd aan de 12
universiteiten en hogescholen enorm
veel vergaderd en ik kan m'n hand
er niet voor in het vuur steken dat
de mensen over wie ik het nu ga
hebben, niet bij andere vergaderin
gen hebben gezeten maar ik no
teer wel dat op de vergaderingen
die ik als journalist afloop, Kamerle
den een vrij zeldzaam verschijnsel
zijn. Links blijkt zo nu en dan nog
wel geïnteresseerd, maar van rechts
merk je bar weinig.
Vermoedelijk ligt hierin de ver
klaring waarom in het Kamerdebat
over het Maagdenhuis zo de nadruk
werd gelegd op het herstel van orde,
rust en veiligheid. Men spreekt vaak
over hoogleraren die moeilijk mee
kunnen komen, maar dat wil nogal
eens meevallen. Een man als de Nij
meegse rector Van Wijnbergen weet
na een door studenten afgeluisterde
vergadering nog aardig z'n draai te
vinden.
Het zou ook voor Kamerleden
goed zijn als ze meer van de ieuwe
studentensfeer een sfeer zonder
Doespas in zich zouden opnemen.
Erg nuttig om de democratie goed te
laten werken. In de vaak afgeladen
vergaderzalen ervaart men dat Ne
derland barstensvol jongeren zit en
dat die jongeren helemaal geen rust
willen, maar beweging. Dat ze voor
door Ton Elias
betogen over wat formeel en niet
kan een minimaal ontzag hebben en
dat ze snel, snel en nog eens snel tot
iets nieuws willen komen.
Democratie IV
"TEN van de niet onbelangrijke
bij-problemen van de situatie
van vandaag is de traagheid van de
democratie. De burgemeester van
Amsterdam is tevens voorzitter van
het curatorencollege van de uni
versiteit. Dat is in 1960 in de wet
vastgelegd op aandrang van
Amsterdam zelf: de financiering van
de universiteit werd toen voor 95
procent een zaak van het rijk, maar
Amsterdam wilde z'n universiteit
hiermee niet helemaal uitleveren
aan Den Haag; het kreeg gedaan dat
zijn burgemeester in ieder geval
voorzitter van het college van cura
toren zou zijn.
Pas in later jaren is het bezwaar
opgekomen van de combinatie bur
gemeester president-curator en bur
gemeester hoofd van de politie.
Samkalden heeft direct bij zijn op
treden gezegd dat hij niet happig
was op het curatorschap: het is een
taak geworden die je er niet zomaar
„bij" kunt doen. Maar Samkalden is
nu al bijna twee jaar burgemeester
en toch is hij formeel nog presi
dent-curator. Waarom? Bij de ge
wenste wetswijziging wil men met
teen andere zaken o.a. de finan
ciering opnieuw regelen en daar
zit meer aan vast.
In feite is de hele zaak niet erg
belangrijk: Samkalden heeft zich in
de praktijk heel weinig als presi
dent-curator laten gelden. Maar wel
belangrijk is dat de democratie het
hoe en waarom van haar daden
of het uitblijven van daden vaak
niet duidelijk weet te maken.
Rector Van Wijnbergen
Democratie V
T~)IT komt sterk aan de orde bij
de roep om een zogenaamd ex
perimenteerartikel in de wet. Alleen
een grenzeloze naïeveling kan ver
onderstellen dat met het ontzetten
van het Maagdenhuis de universitai
re problemen (die zich stellig niet
alleen in Amsterdam voordoen) van
de baan zijn. Er moet ook in positie
ve zin iets gebeuren. Wat dan?
Veringa wacht op adviezen voor
een wetsverandering. Daarom stelde
hij zich in het Kamerdebat afwij
zend op tegenover een experimen
teerartikel. Maar er kwamen vorige
week zowel van de Nederlandse
Studentenraad als van een groep
Amsterdamse universiteitsfunc
tionarissen, onder wie enkele politi
ci, voorstellen om de wet toch snel
ler te veranderen.
Men heeft kennelijk haast. Dat de
zaak niet eenvoudig is, blijkt alleen
al uit het feit dat de progressieve
Amsterdamse stroming de radicale
gedachte dat de universitaire groe
peringen zelf de beslissingen moeten
nemen, afwijst: dat vindt men een
corporatieve maatschappij-opvat
ting. Men ziet nadrukkelijk een taak
voor regering en Staten-Generaal. De
minister moet die Amsterdamse en
Leidse (NSR-)boot niet afhouden,
lijkt me. Het is best mogelijk dat
hij op zijn hoge post goede gronden
heeft om een experimenteerartikel
te wantrouwen. Maar ook lagere
posten hebben in de democratie een
rol te spelen, desnoods op inder
goede gronden.
Democratie VI
17 VEN ER TUSSENDOOR: een
J Delftse wethouder heeft dc uit
reiking verboden van 3000 grammo
foonplaatjes die de Vrienden van
het Residentie-orkest hadden aange
boden ter verspreiding ondor de
middelbare scholieren in Delft. „Ik
wil geen reclame maken voor evene
menten buiten de stad", zegt de
wethouder. Nog afgezien van het
belachelijke van dit „argument" in
deze tijd. is er het bezwaar dat een
de-rgelijke beslissing door de jonge
ren als schrikbarend autoritair
wordt ervaren.
Wie er op gaat letten, ontdekt
heel wat ondemocratische
verschijnselen in onze democratie.
Democratie VII
L-TET lage tempo geeft moeilijk
heden, het potentaatje spelen
ook, maar het wezenlijke probleem
ligt voor de radicale studenten, zoals
men weet, in de maatschappijver
houdingen. Men voelt zich met Mar-
cuse slaaf van een consumptiestaat.
Ik heb het idee dat veel van de
kritiek die deze studenten uiten bij
voorbeeld op het bedrijfsleven op de
gemiddelde burger een overtrokken
indruk maakt.
Dat het allemaal niet zo dwaas
bedacht is, werd echter vorige week
bevestigd door een pre-advies, uit
gebracht voor de jaarvergadering
van de Maatschappij voor Nijver
heid en Handel die zich in Vlissin-
gen bezig hield met het onderwerp
„Wetenschappelijk onderwijs en
welzijn". Drs. A. Caron schreef in
dit stuk over de taak van een dyna
misch managerscorps dat leiding
moet geven bij het doorvoeren van
veranderingen. De stormachtige ont
wikkeling in technisch, economisch,
sociaal en politiek opzicht, de ver
groting van bestaande markten en
de opening van het nieuws, het toe
nemen van de welvaart en de keu
zemogelijkheden van de consument,
de groei van het fonds van we
tenschappelijke kennis en de toepas-
singe ervan, het ntstaan van nieu
we beroepen dit alles vraagt om
een leiderschap met een sterk ver
nieuwende functie.
Caron wijst erop dat de manager
niet alleen bij de onderneming,
maar ook bij overheid, vakbeweging
enz. een belangrijke taak heeft,
maar wie ziet hoeveel betekenis
wordt toegekend aan een „superieur
industrieel management dat de ver
nieuwing als het ware forceert"
gaat iets meer van de kritiek der
studenten begrijpen.
Er moet de democratie veel aan
gelegen zijn niet louter een affaire
van voortvarende zakenmensen te
worden.
Democratie VIII
ALS HET AAN DE Kritische
^■Leraren Organisatie ligt, beginnen
we allereerst met een democra
tischer inrichting van de school. Sa
men met hun leraren en ouders
beslissen de leerlingen over de gang
van zaken. Ordemaatregelen zijn
niet nodig; men vormt tezamen een
gemeenschap. De sollicitatiebrief
waarmee een van de kritische do
centen reflecteerde op een vacatu
re, vormt de neerslag van deze
ideeën; in vele opzichten een sym
pathiek stuk.
Het is alleen jammer dat men
meent zich bij sommige punten ex
treem te moeten opstellen. Bij dc
KLO behoren diverse docenten die
ontslagen zijn (om precies te zijn:
die hun tijdelijke benoeming niet
verlengd kregen). Op een persconfe
rentie werd het vorige week verba
zingwekkend genoemd dat een le
raar om andere dan pedagogische of
didactische motiven moet verdwij
nen. Dat klinkt plausibel maar
neem nu een concreet geval.
Een lerares, aan een katholiek ly
ceum in Den Bosch werd kortgele
den ontslgen omdat zij, blijkens een
stuk in de krant, in een commune
ging leven. Zij behoort tot een groep
studenten die ijvert voor opheffing
van het gezin (onderdruk
kingskanaal, pijler van de autoritai
re samenleving enz.). De lerares in
kwestie heeft uiteraard recht op
haar opvattingen maar is het zo
gek dat die opvattingen zich moei
lijk laten plaatsen op een katholieke
school? Reactie op de persconferen
tie: het is al een onaanvaardbare
druk dat op een rooms-katholieke
school het onderwijs volgens de be
noemingsakte gegeven moet worden
in katholieke geest.
Wat nu precies „katholieke geest"
is, lijkt mij moeilijk te definiëren,
maar ik kan er niet inkomen dat
men hierbij van een onaanvaardba
re druk spreekt. Wie onder die
voorwaarde op een katholieke
school geen les wil geven, is vrij er
weg te blijven. Van de andere kant
heeft de school de vrijheid het on
derwijs in te richten naar de opvat
tingen van de groep, waarop zij
steunt. Zo nu en dan wekken de
nieuwe critici de kwalijke indruk
dat zij anderen hun democratische
vrijheid niet gunnen.
Democratie IX
FR WAREN in die weak voor
Pinksteren nog een paar andere
persconferenties. De onderwijzers
trokken voor de zoveelste maal aan
de bel voor het probleem van de
leerlingenschaal („Er moet geld ge-
gevonden worden om tot kleinere
klassen te komen"), de leraren
klaagden hun nood over de uitvoe
ring van Mammoetwet („Het hier
voor benodigde geld is in de verste
verte niet beschikbaar") en staatsse
cretaris Grosheide kwam vertellen
dat de onderwijsministers van de
Raad van Europa landen zich heb
ben uitgesproken voor democratise
ring van het onderwijs en verlen
ging van de leerplicht tot 18 jaar.
Deze punten staan nu toevallig
op de laatste plaats in het rijtje
democratieproblemen, maar ze ra
ken een kernvraag: waarom praat
de democratie in een land met zo
veel jeugd toch niet uit hoe zij het
onderwijs verder wil financieren?
EN VERDER
heeft de Kritische Leraren
Organisatie een speels anti-
cijfer-festijn aangekondigd. Het
zou wat waard zijn als men er
na alle zwaarwichtige en nij
dige vertogen iets geestigs van
wist te maken. De democratie
begint behoefte te krijgen aan
een lichte toets.
Congrescommissie VS:
Pentagon gooit geld over balk
WASHINGTON Een Ameri
kaanse Congrescommissie beschuldigt
het ministerie van defensie ervan
jaarlijks miljarden dollars te hebben
verspild door verkeerde inkoopprak
tijken en het geven van grote subsi
dies aan bedrijven die voor de de
fensie werken.
In een rapport van de commissie
staat dat de begroting van tachtig
miljard dollar „is opgeblazen" tot ver
boven wat economisch en doel
matig functionerend zou moeten en
kunnen.
De voorzitter van de commissie,
Senator William Proxmire (demo
craat uit Wisconsin) sprak van een
geweldige verspilling van geld van
de belastingbetaler.
Enkele van de belangrijkste ver
wijten zijn:
bij het besteden van nagenoeg de
helft van de defensiebegroting aan
aankopen heeft het Pentagon een
handelwijze gevolgd waardoor het
aantal waarachtige concurrerende
inschrijvingen vorig jaar tot slechts
11,5 procent daalde;
meer dan 67 procent van de aan
kopen van het Pentagon was gecon
centreerd op honderd contractanten;
de contractanten van Defensie was
vrij beheer over regeringseigendom
toegestaan.
