NAAR REËEL OVERLEG
KLEINE INVLOED
OP DE PRIJZEN
i Als verbeelding aan de macht komt
Studenten gaan steeds verder
Medezeggenschap en de
moeilijke werkelijkheid
CH nog niet vast aan
chr. samenwerking
I
I
snel
I
I
veel weten
(geen
lange stukken I
Brug op Curacao
wordt herbouwd
9
ZATERDAG 17 MEI 1969
k. MS TE RD AM ..Medebeslissingsrecht voor alle universitaire geledingen op alle niveaus/'
- "V Langzaam maar zeker is deze leuze de universitaire debaters gaan biologeren. Voor de stu-
mtenoppositie moet dat bet worden en geen streep minder. Maar de autoriteiten schijnen daar-
ite nu juist de grootste moeite (gehad?) te hebben.
Schrikbeelden: het meepraten van eerstejaars over de organisatie
an een academisch ziekenhuis, het meebeslissen van de koffie-
uffrouw over het studieprogram paleontologie en meer van die
ingen.
Bovendien is er de vrees voor verpolitisering van de wetenschap;
len behoeft ook niet een baarlijke conservatief te zijn om zich een
ikje onbehaaglijk te voelen wanneer (in Berlijn) een even aimabele
ls warhoofdige Maoïstische student betoogt dat bij Engels een ouwe
ok als Shakespeare maar geschrapt moet worden.
Maar wordt de zaak hiermee niet
igehangen aan te extreme voorbeel-
Er kunnen zich uitwassen voor
ten, maar het kan ook tot een reëel
>rleg komen de psychologenin
wringen geven er een voorbeeld
De kwestie van het meebeslissen is
vele landen aan de orde of aan de
de geweest. In de Bondsrepubliek
as men het vorig jaar al hevig be-
met de „Drittelparitat": gelijke
chten voor hoogleraren, staf en
[(Jidenten, soms voor hoogleraren
staf. studenten en niet-we-
nschappelijk personeel, soms ook
et de variant van een deling in
eren. En kijk nu eens naar een
'ersiteit als die van Konstanz, die
et de ..Drittelparitat" heel ver is
aan: daar gebeurt het bij overleg
beslissingen meer dan eens dat
scheidslijnen dwars door de drie
oepen heen lopen.
fstand groeit
De universitaire zeggenschap heeft
bepaalde structuur, die geen ge
en voor alle tijden behoeft te zijn.
Vh komen in Nederland de discus-
»i/n maar moeilijk van die structuur
'«i'Bjj het debat over een experi-
enteerartikel confronteerde mi-
ster Veringa de Kamer zo pas nog
't consequenties van de hoger-on-
rwijswet die gegolden heeft van
76 tot I960. Op zo'n moment groeit
afstand tussen de politici op het
nnenhof en de discussiërenden in
ai dan niet bezette aula's met een
stellende snelheid.
Het streven naar een gemeenschap
waarvan de leden met en tegenover
elkaar voor alles gezamenlijk verant
woordelijk zijn, vormt een bijzonder
sympathieke trek van de nieuwe stu
dentenbeweging; het is merkwaardig
dat de oudere generatie, die toch zo
geïnspireerd heet te zijn door
christendom en humanisme, daarvoor
weinig oog blijkt te hebben.
En wat nu als de studenten volle
dig gaan meebeslissen? Een punt dat
in de jongste discussies over
wie-wat-voor-het-zeggen- moet - heb
ben slechts een bescheiden rol heeft
gespeeld, is de vraag hoeveel armslag
de universiteiten en hogescholen in
de komende jaren zullen hebben. Het
is een vervelend-prozaïsch onder
werp. ma-ar welke bestuursvorm de
universiteit nu heeft of krijgt, een
kardinaal element blijft of zij in
staat wordt gesteld de sterk wassen
de stroom van studenten op te van
gen en haar wetenschappelijk onder
zoek op peil te houden.
In een Tilburgs discussieblad wordt
schamper gesproken over „De Bolle
Autoriteit met de Holle Ogen". Men
kan daarmee vele figuren en structu
ren aanduiden, maar een uitleg die er
zeker bij zou passen, is dat die hol-
bolle autoriteit de factor „geld" is.
re apparaat in 1980 dubbel zo groot
zou moeten zijn als in 1965.
Als er één ding bij het onderwijsbe
leid verbazingwekkend moet heten,
dan is het de onverstoorbaarheid of
overmoed of desinteresse of wat het
ook moge wezen, waarmee deze bere-
kening in politieke kringen ontvan
gen is.
Verdubbeling van de universitaire
capaciteit hoeft niet te betekenen dat
alle universiteiten en hogescholen
twee keer zo groot worden of dat er
precies twaalf bij komen. Maar dat
voor verdubbeling een aanzienlijke
uitbreiding nodig zou zijn, is zeker.
Zelfs wanneer de rekenmeesters er
flink naast zouden zitten en men zou
kunnen volstaan met een capaci
teitsverhoging van 75 of slechts 50
procent, dan nog zou dit een zware
opgave zijn: zie maar eens hoeveel
voeten het in de aarde heeft om na
de zevende een achtste medische fa
culteit te stichten (niet alleen een
kwestie van geld. maar ook van man
kracht). De aankondiging van de
commissie-Dalmulder heeft evenwel
helemaal geen alarmstemming ge
wekt: er heerst veel meer een stem
ming van ..we zullen wel zien".
Dit is te meer verwonderlijk daar
het ook in andere hoeken van het
onderwijs gaat spannen of reeds
spant. Kleuterscholen en lagere scho
len krijgen te maken met het zoge
naamde echo-effect van de geboorten-
golf: de stroom van kinderen uit de
huwelijken van degenen die behoren
tot de zeer brede generatie die vlak
na de oorlog geboren werd. Tussen
die stroom en die van de studenten
in staat het huidige onderwijs met
zijn behoeften aan kleinere klassen,
gymnastiekzalen (hoeveel jaren al!),
technische hulpmiddelen, betere uit
voering van de Mammoetwet enz.
Vele machthebbers doen erg tobbe-
-er veranderingen. Wanneer de
mocratisehe spelregels er niet bij
acht genomen worden, is er wer-
liik reden tot bezorgdheid, ma-ar
rder zou men de beweging van on-
dagen best wat laconieker kunnen
nemen. Of organisatiemodel B be-
zal werken dan model A, staat
g te bezien, maar B is niet slechter
idat het tevens gevestigde verhou
den en posities aantast. En dan
bben we het nog niet over de
eële. maar alleen over de prak-
che kant van de verandering.
oeder schap
Als de studenten nu die volledige
-dezeggenschap krijgen wat
n? In de NRC betoogde prof. dr. R.
Beerljng (Leiden, wijsgerige socio-
gie) kortgeleden, dat de roman-
ch-utopische impulsen in de huidi-
studentenbeweging waarschijnlijk
n nog groter rol spelen dan de re-
lutionair-anarchistische. Tegenover
maatschappelijk systeem dat met
rationele verdeling van functies
richt is op efficiënte welvaartsbe-
rdering, stellen de radicalen de
»e van een gezagsloze broederschap
it hoge sociale idealen.
Afwegen rem belangen
Die factor krijgt echter maar wei
nig aandacht. Er moet dit gebeuren
en er moet dat gebeuren over de
kwestie van de financiering gliidt
men meestal heen. Wanneer de stij
ging van de onderwijsuitgaven vra
gen oproept, hebben studenten gauw
een antwoord "klaar dat de Defensie
begroting d-an maar besnoeid moet
worden. Dan zit het debat meieen bij
de NAVO en Vietnam en blijft voor
de zoveelste maal het probleem (hier
niet e*>n te groot woord: het is een
probleem) liggen hoe de verhouding
moet ziin tussen de uitgaven voor
onderwijs, volksgezondheid, krotop
ruiming. wegenaanleg. kunstaange
legenheden, recreatieve voorzienin
gen, bejaardenzorg-en noem maar op.
Een paar jaar geleden heeft de
Studentenvakbeweging een aardig
rood boekje laten verschijnen (-On
derwijs... een aanhoudende zorg"),
waarin bij uitzondering geprobeerd
werd dit probleem niet te verdonke
remanen.
Een citaat: ..Degenen die deze af
weging van belangen -als irrelevant
of onmogelijk terzijde schuiven om
dat het onvergelijkbare grootheden
zouden zijn. maken zich schuldig aan
zelfbedrog. Zij vergeten immers dat
die belangen in feite worden afgewo
gen en zelfs nauwkeurig in geld wor
den uitgedrukt wanneer op de
rijksbegroting bedragen voor
verschillende posten worden uitge
trokken. Men ontkomt er gewoon
niet aan. De prioriteitsbepaling
geschiedt echter te vaak op grond
I van intuïtie en traditie en niet op
grond van een principiële discussie.
I Dit schijnt men in de Tweede K-amer
te schuwen, vooral als het om onder-
wijs" gaat".
Autonome groei
Internationale vergelijkingen leren
dat ons land er wat betreft het per
centage van het nationaal inkomen
dat aan het onderwijs wordt besteed,
zeker niet sleeht op staat. Het leeu-
wedeel van de indrukwekkende na
oorlogse stijging der onderwijsuitga
ven is echter opgeslokt door wat men
de autonome groei noemt: meer leer
lingen en studenten, salarismaatrege
len e.d. Er is indrukwekkend veel
gebouwd, maar aan intrinsieke ver
beteringen van het onderwijs kon
maar weinig gedaan worden.
Veelzeggend is dat in de jarenlange
discussies over de Mammoetwet over
de kostenfactor vrijwel geheel ge
zwegen is. Het enige bedrag d-at ooit
genoemd werd jaarlijks 400 mil
joen gulden besparing bij afschaffing
van het zittenblijven bleek achter
af een slag in de lucht: voor de
overheid wordt het onderwijs er zon
der zittenblijvers niet goedkoper op.
Verder is over geld pas in een heel
laat stadium gesproken en nu zit
men met de Mammoetwet in de zor
gen.
Het blijkt bijvoorbeeld erg moei
lijk het ulo, omgezet in mavo. als een
vorm van voortgezet onderwijs
fatsoenlijk aan z'n trekken te laten
komen; voor de stichting van de di-
verse scholen voor voortgezet onder
wijs zijn heel minutieus normen op-
t gesteld, maar nu het erop aan komt.
kunnen ze niet aangehouden worden
enz.
Hiermee is niet gezegd dat die wet
daarom achterwege had moeten blij
ven, want dan was er helemaal niets
veranderd, en eens komt men er toch
niet onderuit het wettelijke fait ac
compli ook financieel te honoreren.
Maar een verheffend beleid is het
niet.
Ecu van de actieleiders van de
•tudenten richt zich per megafoon
tot zijn medebezetters.
Die discussie zou er nog altijd
moeten komen.
Het in beweging komen van de Ne
derlandse studenten is rijkelijk voor
zien van commentaren die verklarin
gen zoeken in verleden en heden,
maar het heeft zin eens wat meer te
letten op de naaste toekomst. Het op
vangen van de studentenstroom is in
ons land tot nu toe betrekkelijk
gunstig verlopen, maar het zit er dik
in hierover dadelijk meer d-at
dit in de komende jaren grotere
moeilijkheden gaat geven. Een bron
dus voor meer onrust. Als in de Ne
derlandse universiteiten, volgens die
befaamde muurtekst van de Sorbon-
ne. de verbeelding aan de macht
komt, zal zij vermoedelijk meer te
stellen krijgen met de hol-jbolle
geld-autoriteit dan met de conserva
tieve curatorencollèges.
Pro memorie: kenners van de nieu
we Franse wetgeving zeggen, dat
Faure vele oude universitaire ver
houdingen doorbroken heeft, maar
dat de financiën uiteindelijk stevig in
de greep van de staat zijn gebleven.
Dubbele eapaeiteit
Een duidelijke waarschuwing voor
dc moeilijkheden die op komst zijn,
is het vorig jaar gegeven door de
statistiekcommissie van de Acade
mische Raad (commissie-Dalmulder).
Na negen jaren cijferwerk produ
ceerde deze gezaghebbende commis
sie een rapport waarin gesteld werd
dat de capaciteit van het universitai-
Medisclie faculteit
I Drie buitenlandse deskundigen die
voor de Europese Organisatie voor
Economische Samenwerking en Ont
wikkeling in 1967 het Nederlands on
derwijs hebben doorgelicht, kwamen
tot de conclusie dat er in ons land
vérreikende maatregelen genomen
worden zonder een duidelijk inzicht
in de situatie van heden en toekomst.
Ze konden wel eens gelijk hebben.
Iets dergelijks als zich bij de Mam
moetwet heeft voorgedaan, zal zich
misschien herhalen bij de stichting
van een achtste medische faculteit.
Het gerucht wil dat er nu niet één
nieuwe faculteit zou komen, maar
dat zowel Maastricht als Til-
burg-Eindhoven als Enschede een
vorm van klinisch hoger onderwijs
zouden krijgen. Dit zou een aanzei
naar een drievoudige uitbouw tot
universiteiten zijn. Gelet op de prog
nose van de commissie-Dalmulder zil
de minister daarmee altijd goed.
maar gaan we (als het verhaal juisl
is) nu ook de toekomstige gevolgen
daarvan onder ogen zien of laat men
die \veer fijn buiten beschouwing?
Verxtoppertje spelen
Het wordt hoog tijd voor een deug
delijk politiek debat over dc finan
ciële ruimte die het onderwijs op
middellange termijn kan krijgen.
Hoeveel willen we in onze scholen en
universiteiten steken als we ook te
zorgen hebben voor huizen, zieken
huizen, bejaardentehuizen, wegen
enz.
Het boekje van de SVB had gelijk
toen het zei: denk niet dat er niet
wordt afgewogen: de koek wórdt im
mers verdeeld. Maar op welke gron
den? Elke nieuwe onderwijsbegroting
is toch eigenlijk alleen maar de vori-
ge-plus-wat-erbij.
En dan begint het eindeloze spel
twee vergaderingen over het kleute-
twee vergaderingen over het kleuter
onderwijs: „Gesubsidieerde kleuter
verwaarlozing"; „Kleuter wordt in de
kou gezet" Enzovoorts. Wie is toch
die mysterieuze slechtaard in Nedër-
land die al die kwalijke streken te
genover deze vorm (en zoveel andere
vormen) van onderwijs uithaalt?
Laten wij elkaar geen onwaarach
tige verwijten meer blijven maken,
maar nuchter nagaan of we gezamen
lijk méér in het onderwijs willen ste
ken. Misschien zegt het feit dat Ne
derland internationaal met zijn on
derwijsuitgaven hoog genoteerd
staat, niet veel omdat dit land er na
de oorlog een wel bijzonder grote
generatie jeugd bij heeft gekregen.
Misschien wil men daarvan gewoon
niet de consequenties dragen.
Als de plaats van het onderwijs in
het geheel van prioriteiten bepaald
is, zou er ook een verdeelsleutel moe
ten zijn voor de verschillende secto
ren van het onderwijs. In een van de
Twentse streekbladen verscheen
onlangs een ingezonden brief waarin
gezegd werd: allemaal mooi en aar
dig die TH met z'n campus en nu ook
weer een nieuwe mensa maar
wanneer komt onze ulo, die al jaren
aan vernieuwing toe is, nu eens aan
de beurt? Die vraag is gerechtvaar
digd.
De Prioriteitennota van O. en W.,
die na veel vijven en zessen versche
nen is. vermeldt alleen een paar za
ken die het eerst behandeld zullen
worden en laat daarbij de sector van
het wetenschappelijk onderwijs nog
geheel buiten beschouwing. Het zal
razend-moeilijk zijn de belangen van
de diverse onderwijssectoren tegen
elkaar af te wegen, maar er zou toch
iets aan gedaan moeten worden.
Gelijke kansen
de elitepositie die vroeger in de cor- I
pora naar voren kwam. weer voor
uw groep opeist. Je vraagt de vrij
heid ongelimiteerd te studeren, en
geld daarvoor!
Sjps: Nee, die vergelijking is vals.
Posthumus: Jullie vragen toch een
elitepositie ter voorbereiding van een
nieuwe maatschappijstructuur.
Sips: Nee. voorzichtig aan. Ten eer- I
ste: Wij zijn niet blind voor de
schaarste. Ten tweede willen v*j een
rechtvaardige verdeling niet betrach-
tenin de huidige maatschappij met
de huidige milieus, maar wij willen
I de bestaande milieus optrekken naar
wat nu het beste milieu genoemd
wordt. We zijn een elite en dat weten
we. Maar dat willen we niet alléén
j blijven.
Nuchtere werkelijkheid
De aandrang van de maatschappij
die in zus en zoveel tijd die en die
aantallen academici met diploma's A,
B en C zou willen hebben, gaan Sips
en de zijnen uit de weg. Zij willen
projectgroepen, die in onderling
overleg vaststellen welk programma
behandeld zal worden en wanneer
men ermee zal stoppen. Het is niet
een opzet om belachelijk te maken;
integendeel:'het is een goed onder
wijsideaal en er blijkt ook wel iets
van verwerkelijkt te kunnen worden.
Maar tegenover heel die rozige ge-
dachtenwereld van een maatschappij
die de studenten carte blanche zal
geven om te peinzen over de wijze
waarop ook andere milieus het leven
gerieflijker kan worden gemaakt
daartegenover staat als nuchtere
werkelijkheid van dit moment dat
het in enkele studierichtingen nu al
moeilijk is de studentenstroom op te
vangen en dat het in de komende
jaren op een breder gebied nog veel
meer zal gaan spannen (zie de prog
nose-Dalmulder en de lakse reactie
daarop).
In Berkeley (Californië) is de nationale garde gisteren in staat van
alarm gebracht nadat ongeveer 500 politiemannen vijf uur lang slaags
waren geweest met 3.000 demonstranten. De politie werd van daken be
kogeld met stenen en flessen en maakte zelf gebruik van traangas en
jachtgeweren. Sommige betogers werden door hagel getroffen.
W itte veen: O vertrokken beeld ontstaan
Meer dan eens is en wordt de in
druk gewekt dat de universiteiten en
hogescholen een voorkeursbehande
ling genieten. Toen er een paar jaar
geleden grote moeilijkheden over het
plan voor een studentenstop bij de
medische studie ontstonden, vergaten
bijna allen die zich in deze strijd
wierpen, dat het technisch onderwijs
al een hele tijd met een „numerus"
zat opgescheept. En toen de Kamer
vorige week in de nacht van Verin-
ga debatteerde over Tilburg, kwam
uit de hoek van de arbeidersjeugd de
vraag, wanneer men het zou beleven
dat ook de problemen van dié jonge
ren een dergelijke hevige aandacht
van de volksvertegenwoordiging zou
den krijgen.
over de studenten die zich nu juist
Het lijkt misschien onbillijk tegen-
en voor het eerst druk maken over
een algemeen onderwijsfront en over
een verbinding van de universitaire
wereld met de maatschappij maar:
ook in de acties van de radicalen zit
een stuk elite-denken. Anders wel
dan van de corpsiongens van vroe
ger, niet met dat dédain; maar elitair
in die zin dat men verwacht dat de
hele maatschappij zich zal voegen
naar wat de nieuwe studenten uit
denken.
Deze feitelijke situatie voegt
aan de gebruikelijke argumenten
voor medezeggenschap van de
studenten er nog een toe: als de
radicalen betrokken worden bij
de leiding van de universiteit,
zullen zij het essentiële vraag
stuk van de plaats die het (we
tenschappelijk) onderwijs ver
dient en,kan krijgen temid
den van eën hele reeks maat
schappelijke voorzieningen mee
onder ogen moeten zien.
De confrontatie zal vermoede
lijk wat ontnuchterend zijn. Van
de andere kant heeft de slaperige
goegemeente van het utopisme
en de dynamiek der nieuwe stu
denten wel wat te leren.
TON ELI AS
(Van onze parlementsredactie)
DEN HAAG Minister Witteveen
denkt dat de verhoging van de ac
cijnzen per 1 juli, voc.ral nu de benzi
ne slechts twee cent omhoog zal
gaan. een minimale invloed heeft op
de kosten van levensonderhoud. Het
was 0,04 procent voor benzine, het
zal nu 0.025 worden. De invloed van
bier op het prijsindexcijfer zal 0,01
zijn en die van alcohol 0.02 procent.
Dat betekent 1 cent per fles bier en
10 pe-r jaar meer voor de gemiddel
de verbruiker van alrolhol. Na de
wijziging zal de verhoging de gemid
delde autorijder 25 meer per jaar
kosten.
De bewindslieden van Financiën
vinden dat men moeilijk kan volhou
den dat deze tarief bij stellingen we
zenlijke betekenis hebben voor het
loon- en prijsbeleid. Zij menen dat
hier en daar. door de grote publici
teit, een overtrokken beeld van de
omvang der maatregelen is ontstaan.
Minister Witteveen wenst enkele
misverstanden uit de weg te ruimen,
zoals de opvatting dat de accijnzen
zwaarder op de laagste inkomens
drukken.
Aanvaarding van deze ac-
cijnsvoorstellen. aldus minister Wit
teveen. betekent geen binding met de
belastingplannen voor 1970. De plan
nen voor de tariefcorrectie liggen nog
niet ter tafel. Hij merkt echter wel
Fragment
Hier volgt een fragment uit een
discussie van regeringscommiciaris
prof. dr. K. Posthumus met de Nij
meegse student Henk Sips. een van
de auteurs van de ..Aantekeningen
van een Radenuniversiteit". De
discussie werd kort geleden gevoerd
voor het maandblad Student:
Sips: Ik wil de scheiding tussen
onderwijs en betaalde arbeid ophef-
fen Dus studieloon vanaf 16 jaar.
Posthumus: Tot wanneer? Ad
absurdum: levenslang?
Sips: Ja. Het is ten voordele van de
maatschappij en iedereen is het
waard.
Posthumus: Die gedachte komt
voort uit een absoluut geloof in de I
goedheid van de mens.
Sips: Nee, uit het streven naar ge
lijke kansen voor iedereen. Voorlopig j
blijven in deze maatschappij van I
schaarste grenzen noodzakelijk. Die j
worden vastgesteld door het individu
zelf in samenspel met het collecti
vum waarin hij werkt.
Posthumus: Ik ben zo bang dat u
(Van onze parlementaireredactie)
UTRECHT De CHU wijst de vorming van een CDU
als exclusieve blokvorming met klem van de hand. Ook
weigert de partij reeds nu een uitspraak te doen over de
samenwerking tussen de drie christelijke partijen. De CHU
heeft zich blijkbaar nog niet gebonden aan het „Samen
uit. samen thuis", dat onlangs nog door Kamerlid Mellema
werd gepropageerd.
De voorzitter van de CHU, de heer
C. J. van Mastrigt, verwees vanmor
gen op de algemene vergadering alle
uitspraken, als zou de partij haar ei
gen identiteit door het gesprek in de
Achttien verliezen, naar het rijk der
fabeltjes. Tegenstanders van een sa
menwerking tussen de drie christe
lijke partijen (VVD en met name
PvdA) spreken steeds over een CDU,
om ons dat kennelijk als een schrik
beeld voor ogen tc houden", aldus de
c.h. voorzitter. „We hebben ons ech
ter niet gebonden. Formeel staan we
vrij".
op dat een samengaan van de bc-
lastingcorrectie en de accijnsvoorstel-
len met dezelfde bedragen (11 pro
cent) juist voor de lagere inko
mens een gunstig netto-resultaat zou
den opleveren.
Vóór reces
Minister Witteveen wil de wetsont
werpen over de belastingcorrectie
nog voor het zomerreces indienen.
Naast de 100 miljoen die al naar
later datum verschoven is ter dek
king van een deel van de extra-NA-
VO-bijdrage, zal bovendien nog de
mogelijkheid van een verdere
verschuiving worden opgenomen om
conjuncturele bezwaren zoveel moge
lijk weg te nemen. Minister Witte-
ven zegt dat hij goede nota heeft
genomen van opmerkingen van KVP-
en ARP-zijde. die de accijnzen (op
brengst ongeveer ƒ200 miljoen) los
willen zien van de financiering van
de belastingcorrectie.
Minister Witteveen wijst alterna
tieve oplossingen voor de dekking
van de benodigde 90 miljoen af. De
nieuwe voorstellen over het succes
sierecht leiden niet tot omvangrijke
verhogingen. Bovendien komt dit ten
laste van de besparingen. De vermo
gensbelasting is in vergelijking met
andere landen al hoog. Een verhoging
van de vennootschapsbelasting ver
groot de bezwaren van de dubbele
belasting op uitgedeelde winsten. Bo
vendien heeft de Kamercommissie
zelf bezwaar tegen een verhoging
met terugwerkende kracht die ver
zwaring inhoudt.
Opeenten
Een tijdelijke verhoging van de in
komstenbelasting (door opcenten) zou
de progressie verscherpen. Er zijn
echter nog twee bezwaren die de mi
nister evenveel afdoende argumenten
acht. Wat betreft inkomstenbelasting
neemt Nederland al „een topplaats in
de EEG" in en een tussentijdse ver
hoging zou doodeenvoudig op tech
nische bezwaren stuiten.
Verder acht hij het niet verant
woord bij cïe toenemende conjunctu
rele spanningen gebruik te maken
van inflatore financiering, die op
langere termijn het prijsniveau even
min ongemoeid zou laten.
Wat betreft alcohol, de minister
toont met cijfers aan dat de ac
cijnsverhoging niet zal leiden tot een
terugloop van de verkoop of tot ver
mindering van werkgelegenheid.
Een honderdtal studenten van
de universiteit van Amsterdum
heeft gisteravond het adminis
tratieve centrum van het
Maagdenhuis bezel. Zij bereiden
zich voor op een langdurige be
zetting, getuige de activiteiten
van de voedsel commissie (foto).
„Zolang de beide andere partners,
ARP en KVP, ons niet officieel laten <-J v-v x-v /-I /jrr/-\ 1/"1*Q tlJ
weten, dat samenwerking hun stre- LlVjv/JL UCZ-v KlCllIL
ven niet meer is. moet ik naar de
aard' der liefde en de goede trouw
aannemen, dat zij die samenwerking
nog wel willen".
GEEN KNUSHEID
De CH zal haar eigen, vernieuwde
programma afmaken, het gesprek in
de Achttien voortzetten en pas daar
na een keuze doen.
De heer Van Mastrigt rekende de
finitief af met het oude imago: de
knusheid, veiligheid en gezelligheid
van de besloten kring. De Unie ont
komt niet aan de opdracht van
christelijke politiek: hervorming van
de maatschappij als een altijd gel
dend programmapunt.
Overigens had hij de indruk, dat
niet iedere CHU'er van vernieuwing
doordrongen is. En, doelend op de j
„verontrusten" in de partij: „Wij
houden vast aan partijvorming op i
basis van het Evangelie. Om deze i
formulering kan men theologisch
twisten. De strekking is duidelijk. Het
gaat niet om een partij op basis van
een kerkelijke belijdenis Een politieke
partij is niet geroepen confessies op
te stellen en ook niet om deze als
grondslag te aanvaarden", aldus de
heer Van Mastrigt.
Er komen gemiddeld twintig
vluchtelingen uit Tsjechoslowakije
Zwitserland binnen. Het toaal aantal
Tsjechoslowaakse vluchtelingen be- I
draagt nu reeds meer dan negendui-
zend mensen, aldus Zwitserse autori
teiten. i
mm mm mm wm mm
DEN HAAG De plannen voor de
herbouw van de op 6 november 1967
ingestorte brug over de St. Annabaai
op Curasao zijn nagenoeg voltooid.
Het werk kan deze maand worden
hervat. Openstelling van de brug kan
rond de jaarwisseling 1971 - 1972
worden tegemoet gezien.
De voorbereidingen namen lange
tijd in beslag omdat bij de herbouw
geen risico's genomen konden wor
den. Rijkswaterstaat heeft de gehele
constructie en montagemethode on
der de loupe genomen. Er zal weer
een trekverankering komen.
