De
de
laatste macht van
buik
vam Parijs
„In regering op
voorwaarden
••^"Minder druk op
boekenbal
Losarbeider bekent
wurgmoord bejaarde
MINDER UITGAVEN
DEFENSIE, DALEN
GEVECHTSWAARDE
99
Noodsituatie bij
subfaculteit
Doorlichting van
Twentse bedrijven
Luns betuigt spijt
tegenover vaticaan
PhiliplVIorris
redt bedrijf
INBV: korte NS-cao
onaanvaardbaar
Tliérèse kreeg
auto-ongeluk
9
ZATERDAG 1 MAART 1969
DE PARIJSE HALLEN zijn gesloten. Een schil-
derachtig stuk lichtstad is historie gewor
den. Maar nog voordat ,,de buik van de hoofd
stad" voor het laatst zijn tienduizenden trok,
heeft een comité van Parijzenaars aangekondigd
actie te gaan voeren voor het behoud van dit
brokje romantiek. Het wil van het stadsdeel een
tweede Montmartre maken met artiestencafé-
Hes en terrasjes in plaats van de door het stads
bestuur geplande reuzen-supermarkt onder de
grond en de kantoren erboven. Met lede ogen
heeft Parijs de sluiting aangezien en
die laatste nacht reageerde, beschri
een van onze verslaggevers.
et lede ogen;-i> «-« -■ -ï
(Van onze verslaggever Dick Ringlever)
PARIJS Het hart van
Parijs heeft opgehouden te
kloppen. En omdat Parijs de
wereld is, moet de wereld
verder leven zonder hart,
zegt de lichtstad. De Hallen,
acht eeuwen lang de welge
vulde buik van de Franse
hoofdstad, nachtelijke trek
ker voor miljoenen toeristen,
zijn dicht. Sinds afgelopen
nacht doet dit stukje schil
derachtig Parijs, midden in
het centrum van de „rive
droite", niet langer meer
dienst als gigantisch voe
dingsarsenaal voor de hoofd
stedelijke bevolking.
Historie heeft moeten wijken voor
een nieuwe tijd: Parijs zal voortaan
zijn eten moeten halen in de nieuw
bouw, in de gloednieuwe hallen van
Rungis, vijftien kilometer ten zuiden
van Parijs. En daarom was het in de
nacht van donderdag op vrijdag
feest in Parijs. De lichtstad luidde de
Hallen uit. Met muziek, dansen en
een lach. Maar ook met een traan.
Want het is met weemoed, dat Parijs
afscheid heeft genomen van een
brok romantiek, dat eeuwenlang zo
zeer deel van haar gezicht uit
maakte.
Sfeer weg
Het deed allemaal wat carnavalesk
aan die nacht. Een feestvierende
jeugd, dansende mini-rokjes in de
kou, een schetterend bandje om een
flakkerend koolvuur, felle televisie
lampen op zwoegende sjouwers en
kleumende grossiers uit de provin
cie. Men was vrolijk, voor de laatste
keer, voor de laatste nacht. Zo vro
lijk, althans, als men bij een afscheid
kan zijn, want achter die feestvreug
de verborg Parijs zijn verdriet.
Weemoed, die zich uitte in het stil
zwijgen van de oude vrouwtjes, die
hier, in Parijs' centrum een heel le
ven achterlaten.
Zoals 64-jarige Lucienne (klein,
smoezelig halsdoekje over de grijze
haren) bij haar kar met sinaasappels.
„F^est? Meneer, luistert u goed er
is voor ons geen enkele reden om
Pas toen de dageraad was aange
broken, liepen de bistro's leeg het
was er nooit eerder zó druk geweest.
UTRECHT Bij de subfaculteit
van de psychologie van de Rijksuni
versiteit in Utrecht neemt het aantal
studenten zo sterk toe dat van een
noodsituatie sprake is.
De twee studentenleden van de
subfaculteit hebben reeds voorgesteld
dat de subfaculteit zich principieel
tegen een numerus clausus verklaart.
De enige mogelijkheid om het groei
ende aantal studenten verantwoord
onderwijs te geven is dan, dat op
korte termijn de materiële en perso
nele voorzieningen drastisch worden
uitgebreid.
In zes jaar tijd is het aantal stu
denten met 157 procent toegenomen,
terwijl het aantal staffunctionarissen
en personeelsleden slechts met 74
procent omhoog ging. Op 1 januari
1963 was de verhouding docen
ten-studenten een op elf, thans een
op zestien.
Door deze ontwikkelingen kunnen
de onderwijsverplichtingen volgens
de subfaculteit nauwelijks worden
nagekomen, laat staan dat aan nieu
we vormen van onderwijs of experi
menten kan worden gewerkt. De sub
faculteit overweegt zich tot minister
Varinga te wenden.
feest te vieren. Ik sta hier nu 44 jaar
en morgen moet ik ineens weg. Wat
moet ik in Rungis? Wat staat me
daar te wachten?"
Een bejaarde groentehandelaar
komt er in dialect tussenin. „We kun
nen wel ophouden. De nieuwe hallen
zijn de hallen niet meer. Waar zijn
onze bistro's? Waar kunnen we onze
uiensoep halen? Waar is de sfeer?
Die krijgen we nooit meer ierug".
Druk
Even later op de hoek van de Rue
du Louvre de 43-jarige Leon Mois-
set, eigenaar van het goed lopend
café „Promenade dc Venus":
„misschien moet je de dingen eerst
verliezen om ze te kunnen waarde
ren. ja, ik doe vandaag goede zaken.
Nooit was het zo druk als vannacht.
Maar ook: nooit meer zal het zo
drukworden. De café's horen nu een-
mrral bij de hallen en als de hallen
verdwijnen, zijn wij kapot". Toch
denkt Leon er niet over om mee te
gaan naar Rungis. „Wat denken ze
wel dat we ook vertrekken? Zelfs
al bleef er maar één grossier, dan
nog zou ik hier blijven".
Wat betekent, dat de „Promenade
de Venus" en al die andere cafeetjes,
met hun spiegels en morsige toonban
ken, waarover miljoenen calvados,
pemods en hardgekookte eieren gin
gen, voorlopig nog wel open blijven.
Want verdwijnen de bloemen, de
groenten en het fruit, het vlees blijft
de eerste jaren nog. En al houdt dat
voor de eigenaars van die cafeetjes
en eethuisjes een derving van zeker
de helft van hun inkomsten in, het is
althans iets, waaraan zij zich kunnen
vastklampen.
Stormloop
En de Parijzenaars zélf? Nooit wa
ren er zovelen in de Hallen al$ die
nacht. Al om zeven uur 's avonds,
nadat de eerste lange rijen vrachtwa
gens het verkeer totaal in de war
hadden gestuurd en de eerste hande
laren zich schreeuwend op hun mo
tor-karretjes een weg baanden tus
sen de opgestapelde kisten door,
dromden zij naar de omgeving van
de monumentale St.Eustache.
Vrouwen en mannen, die na kan
toortijd voor het laatst nog even een
bosje bloemen kwamen halen. Zij wa
ren er altijd al. maar op die avond
was hun aantal vertienvoudigd. En
als de grossiers geen extra voorra
den hadden meegenomen, zou alles
binnen een uur uitverkocht zijn ge
weest. Tulpen, azalea's, philoden-
drons en crocussen: ze werden ver
kocht alsof de Parijzenaar bang was
voor de rest van zijn leven van bloe
men te zijn beroofd. Alsof ze in
ALMELO Op korte termijn zul
len in Twente 300 ondernemingen
worden doorgelicht door een aantal
bedrijfsanalisten. Doel is gegevens te
verkrijgen voor het vinden van nieu
we wegen ten behoeve van deze be
drijven voornamelijk in het mid
den- en kleinbedrijf.
Het initiatief kwam van het sa
menwerkingsorgaan Stedeband
Twente. De kosten circa twee ton ko
men op rekening van het rijk.
Het streven is te komen tot een
voorlichtingsprogramma voor het be
drijfsleven in Twente dat in eerste
instantie betrekking zal hebben op
die ondernemingen die op enigerlei
wijze nadelige invloed hebben onder
vonden of zullen ondervinden van de
ontwikkelingen in de textiel-in-
dustrie.
plaats van naar Rungis te gaan, naar
Siberië zouden worden verbannen
om daar nooit meer van terug te
keren.
„Ik kwam hier meestal eenmaal in
de week na kantoortijd", zegt een
meneer met hoed en wandelstok.
„Mijn vrouw is altijd erg blij als ik
bloemen meeneem. Ze brachten wat
vrolijkheid in huis en hier, bij de
hallen, zijn ze niet duur. Straks zal
dat veranderen. In Rungis is alles
streng gereglementeerd en verkoopt
men niet aan particulieren. En al
zou men dat wél doen, wat moet ik
dan in Rungis? Is er iemand, die
voor een bosje bloemen naar het
eind van de wereld loopt?"
Het einde
Rungis, het einde van de wereld,
was de vijand die nacht. En het leek
of men die te lijf wilde door zoveel
mogelijk zijn trouw te betonen aan
de oude hallen, door zoveel mogelijk
te kopen en mee naar huis te nemen.
Met karren vol werden de zakken
peen, de prei de artisjokken wegge
haald en huisvrouwen vulden hun
tassen boordevol voor een laatste
goedkope maaltijd. En na afloop
stapte iedereen de bistro in voor een
Lege manden en kisten na een
lange nacht vol koopwoede: Parijs
haalde de laatste nacht alles wat
er te halen viel.
(Van één onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Afgelopen nacht
is met het jaarlijks terugkerende
„schrijvers"-bal in het Stedelijk Mu
seum de 34ste boekenweek, georgani
seerd door de commissie voor de col
lectieve propaganda van het Neder
landse boek, feestelijk geopend. Al-
hoewel er dit jaar niet zo'n toeloop
was voor dit zeer exclusieve bal,
was het museum toch afgeladen met
feestgangers die op dc een of andere
wijze iets met het boek te maken
hebben.
Een aparte sfeer, die gevormd
werd door veel muziek, kleurige kle
ding, bijzondere wandversieringen,
en een geanimeerde stemming. Nie
mand scheen zich te ergeren aan de
wandversieringen die bij diverse ka
tholieke kringen verontwaardiging
hadden gewekt Leerlingen van de
academie presenteerden een origine
le modeshow, gebaseerd op boekenti
tels. Op de bovenverdieping van het
museum werd een wilde „popsjoo"
gehouden, die gekenmerkt werd
door keiharde beatmuziek en kleur
rijke vloeistofprojecties. Vooral het
hippere deel van het zeer gemêleer
de publiek vermaakte zich kostelijk
bij deze eigentijdse show.
Voor de ouderen speelde een oerde
gelijk bandje zuivere walsmuziek,
voor de „middel"-groep het Dalvano
Kwintet en het Carl Schulze Kwin
tet rustige djiveklanken. Tussen de
feestgangers vrijwel geen officiële
genodigden, alleen dr. Anne Vonde
ling en de vier Amsterdamse studen
tenpastores. Zij schenen zich midden
in het feestgedruis uitstekend te ver
maken. Tegen één uur vonden velen
het voor dit jaar weer welletjes, er
moet ten slotte ook nog geschreven
en gelezen worden...
DEN HAAG Minister Luns heeft
gisteren namens de regering bij de
pauselijke pro-nuntius te Den Haag
zijn spijt betuigd over de op het
(gisteravond gehouden) Boekenbal
aangebrachte versieringen, waarmee
de draak werd gestoken met enkele
kwesties in de r.k. kerk, zoals de
pil, het gezag van de paus en het
celibaat.
De officiële vertegenwoordiger
van het vaticaan, monseigneur Felici,
had bij minister Luns tegen deze
versieringen geprotesteerd.
De bewindsman deelde de pause
lijke pro-nuntius mee, dat niet tegen
het aanbrengen van de versieringen
is opgetreden omdat het Boekenbal
een besloten bijeenkomst is.
DEN HAAG In de visie van
D '66-fractieleider Hans van Mierlo.
is het niet de eerste taak van D '66
in de regering te gaan zitten als de
politieke situatie in 1971 onveran
derd is. „Maar een bona fide partij
mag de regeringsverantwoordelijk
heid nooit uitsluiten. Dan zullen we
wel onze voorwaarden, een stuk of
tien, exact formuleren. Die moet
men accepteren, anders gaan we er
niet in".
Voor zichzelf sprekend zei Van Mierlo gisteren tijdens een
levendige discussie met de liberale fractieleider Toxopeus, in
Pulchri-studio bijgewoond door enkele honderden „liberalen",
dat bij die tien voorwaarden geen staatsrechtelijke punten, zo
als de gekozen premier en het districtenstelsel, zouden zijn. Hij
meende: wat op een bepaald moment niet haalbaar is, moet je
er niet door willen drijven ten koste van alles.
(Van onze parlementsredactie)
De bedoeling van de door de
jongerenorganisatie van de WD
georganiseerde debatavond was
D'66 en de VVD dichter tot el
kaar te laten komen. Ondanks
het feit dat de beide heren zeer
weinig hadden aan te merken op
eikaars program, bleek dat toch
niet eenvoudig.
Op de min of meer vragend gestel
de opmerking van Toxopeus: we zijn
bereid samen te komen met D'66, als
dat maar op liberale beginselen is,
want ik laat mijn partij niet ontplof
fen: daar zal ik*voor vechten, zei
Van Mierlo: Nee, niet zoals u dat
wilt. Laten we op zoek gaan naar de
burgers, naar een nieuwe mentali
teit, naar nieuwe tegenstellingen.
Niet die van links en rechts, maar
die van openheid en geslotenheid bij
voorbeeld.
Vertrouwenscrisis
De top, aldus Van Mierlo, verwij
dert zich steeds verder van de kie
zer. „Er is een vertrouwenscrisis, ik
heb geen vertrouwen meer in de top,
ik vertrouw zelfs mezelf niet meer."
Daarom: de top moet als het ware
de basis zelf zijn, dan kan er iets
nieuws komen.
Tevoren had Toxopeus gezegd: ik
Twee verffabrieken
gaan samenwerken
AMSTERDAM ALPHEN a. d.
RIJN De besturen van Varossieau
en Vettewinkel hebben meegedeeld
dat in principe is besloten een hol
dingmaatschappij te stichten waarin
de activiteiten van beide ven
nootschappen worden gebundeld
Vermoedelijk zal het een en ander
in maart zijn beslag krijgen. Aan
aandeelhouders zal worden voor
gesteld ƒ1.800 aandelen nominaal Va
rossieau, resp duizend gulden aande
len nominaal Vettewinkel, om te rui
len voor duizend gulden aandelen no
minaal in de holdingmaatschappij.
TSa aanvankelijke ontkenning
ben zo ialoers op D'66. Niet wetende
wat ze de kiezers presenteren, toege
vend geen visie te hebben, gaan ze
de verkiezingen in en ze halen nog 7
zetels ook. Van Mierlo: Je moet zelfs
oppassen dat je met een visie niet
ook maar 7 zetels krijgt.
De neer Toxopeus wilde w.el en
kele uitspraken en voorspellingen
doen. „Geen partij kan zonder een
richtsnoer, maar geloof is geen po
litiek beginsel".
„De deconfessionalisering gaat
door, maar het zal nog een hele tijd
duren /oordat we aan nieuwe politie
ke structuren toe zijn".
Reactionair
De coalitie? „Het kan straks de
zelfde zijn als er een program
komt waar genoeg liberale punten
in zitten. Ik zeg niet dat het niet
met de PvdA zou kunnen, als die
volgende maand nog bestaat".
De term progressief zegt de heer
Toxopeus niets. Nieuw Links noem
de hij soms zo behoudend als wat,
zelfs reactionair.
De indruk was dat het debatge
vecht liet in een glorieuze overwin
ning voor één van beiden eindigde,
zelfs een puntenzege zou aangevoch
ten kunnen worden. Op economisch
gebied waren er wat onzekerheden.
Toxopeus had het over „een loei
ende inflatie" en Van Mierlo gunde
iedereen een vermogen. Duidelijk
was dat zijn partij geen aanhanger
was van de kreet: niemand een ver
mogen.
Dus toch „liberaal"? Toxopeus zei
het al: in ons hart zijn we allemaal
liberaal. Van Mierlo: dan zie je pre
cies hoeveel dat woord zegt.
HAARLEM Na een aan
vankelijke ontkenning heeft de
30-jarige losarbeider G. K. uit
Muntendam gisteravond bekend
op woensdagavond 19 februari
de 79-jarige H. P. Sandbergen uit
Amsterdam door wurging om
het leven te hebben gebracht. K.
werd donderdagmiddag op het
Rembrandtsplein te Amsterdam
aangehouden.
Op dat plein had de losarbeider zijn
slachtoffer ontmoet. Samen gingen zij
per trein naar Haarlem. Op kosten van
de bejaarde dineerde het tweetal daar
in de stationsrestauratie. Vervolgens
begaven zij zich naar het schaft
lokaal aan de Phoenixstraat. Hij ging
tot zijn daad over omdat hij bemerkt
had dat de Amsterdammer veel geld
(ƒ200) op zak had. Hij heeft „uit na
righeid", zo zei hij, een fles op het
hoofd van de man geslagen en hem
vervolgens gewurgd met een wollen
sjaal, die de Amsterdammer droeg.
K. beroofde zijn slachtoffer van diens
portemonnee en een gouden horloge
ter waarde van ongeveer 800 gulden.
Daarna is hij naar het station ge
gaan en heeft daar aan een kiosk-
juffrouw een pleister gevraagd omdat
zijn hand bloedde, om vervolgens de
trein naar Amsterdam te nemen. De
portemonnee en later ook het hor
loge (omdat de initialen er op staan)
gooide hij weg. Het geld had hij in
drank omgezet.
De losarbeider was op 2 februari
kom verwarmende uiensoep met j"
„blanc sec".
Want vroeg naar huis was er zelfs
bij de particuliere kopers niet bij die
nacht. Terwijl op de 600 hectaren in i
Rungis in de 35 nog naar verf en
vernis ruikende nieuwe hallen,
laatste voorbereidingen werden ge
troffen voor de opening, nam Parijs
afscheid. Een afscheid, dat pas ein
digde toen om zeven uur een nieuwe
ochtend een vale kille deken
spreidde over papier-chaos en lege j
kisten en de eerste gelovigen zich 1
naar de vroegmis in de St.Eustache
spoedden.
Voor de nog slaapbleke bui
tenlander, die vroeg was opge
staan om nog iets van de Hallen
te proeven, was het toen al te
laat. Zijn verbaasde vraag „excu-
sez-moi meneer, de hallen zijn
die hier?" aan een achtergeble
ven straatventer kreeg slechts
een kort antwoord: „Ah, non,
mijn waarde, u maakt een ver
gissing. Voor de hallen moet u
naar de autoroute du Sud
De hallen waren al weg, historie.
Adieu Lucienne, adieu Philippe,
adieu Leon Parijs en dus
de wereld zullen jullie missen
DEN HAAG Staatssecreta
ris Haex meent dat met het la
ten dalen van de defensie-uitga
ven „de gevaarlijke weg van een
calamiteus beleid is ingeslagen."
De daling, van zes procent van
het nationaal inkomen in de ja
ren vijftig tot 3,9 procent op de
begroting van 1969, heeft de ge-
vechtswaarde aangetast.
Als deze ontwikkeling doorgaat
komt er een moment waarop ieder
bedrag dat men in de landmacht
stopt, weggegooid geld is, omdat het
dan ten goede komt aan een leger
korps dat toch niet meer voor zijn
taak is berekend.
De staatssecretaris vergeleek de
defensie-uitgaven met een verzeke
ringspremie. Volgens hem wordt 25
procent van het bruto nationaal pro-
i dukt besteed voor zekerstellingen en
risicodekkingen van particuliere- en
bedrijfsbelangen. Alleen de veilig
heidsinspanning is bestendig terugge
lopen. „We hebben daarmee de ver
zekeringspremie en dus de doel
matigheid van de risicodekking
verminderd", aldus de heer Haex.
Volgens hem wordt de omvang van
de bedreiging van onze veiligheid
verkeerd geschat. Verder zijn er de
stijgende kosten voor modern materi
aal. En ten slotte zou een verminde
ring van de strijdkrachten parasitair
zijn omdat dan de andere bondgeno
ten binnen de Navo meer zouden
moeten doen.
Een oplossing is volgens de staats
secretaris dit beleid van verminde
ring van de „verzekeringspremie" om
te buigen en om verder een beter
evenwicht te krijgen tussen exploita
tiekosten en investeringskosten. Hier
mee hangt samen de herstructurering
van de landmacht die tegen 1971 een
besparing zou kunnen opleveren van
honderd miljoen gulden per jaar.
met proefverlof gezonden uit het
rijksasiel Avereest, waar hij als ter
beschikking van de regering gestelde
werd verpleegd. Deze maatregel was
hem opgelegd nadat hij wegens dief
stal had terecht gestaan. Maandag
ochtend zal hij voor de officier van
justitie te Haarlem worden geleid.
EINDHOVEN Dankzij investe
ringen van Philip Morris inc. is het
voortbestaan van de Kon. Ver. Ta
baksindustrieën Mignot en De Block
NV verzekerd. Philip Morris heeft
een nieuwe Nederlandse maatschap
pij gevormd die de sigaren- en siga-
rettenfabricage van Mignot en De
Block en haar dochtermaatschap
pijen, met name de NV Crescent zal
voortzetten.
De heer Frank Mignot oudste di
recteur-aandeelhouder wordt lid van
de raad van commissarissen van de
nieuwe maatschappij. Hij zal tevens
optreden als algemeen en technisch
adviseur. De andere leden van de
raad van commissarissen zijn jonk
heer mr. P. J. W. de Brauw uit Den
Haag, de heer John A. Murphy en de
heer Robald H. Thomson van Philip
Morris.
De heer P. van Ommeren zal wor
den benoemd tot directeur. Hij zal
tevens directeur blijven van Mignot
en De Block. Deze firma zal zich
blijven toeleggen op papierverpak
kingen. centrale verwarming en on
roerende goederen.
Mignot en De Block werd in 1858
opgericht en was vanaf de oprichting
eigendom van de familie Mignot. De
transactie is tot stand gekomen met
kapitaal van de Philip Morris inter
national finance corporation, een vol
ledige dochteronderneming van Phi
lip Morris ine.
Deze maatschappij had verleden
jaar een omzet van een miljard dol
lar, en een netto winst van 48,8 mil
joen dollar. Met bijna vijftien pro
cent van de Amerikaanse sigaretten-
markt is het bedrijf de snelst groei
ende sigarettenfabrlkant van Ameri
ka.
UTRECHT De bedrijfsgroep
spoorwegen van de Nederlandse bond
van vervoerspersoneel (NBV) heeft
gisteren tijdens zijn vergadering in
Utrecht een resolutie aangenomen,
waarin de mening wordt uitgespro
ken dat het onder de huidige omstan
digheden onjuist en onaanvaardbaar
zou zijn een NS-cao voor korte ter
mijn, oijvoorbeeld een jaar, af te
sluiten. De resolutie is ter kennis ge
bracht van het hoofdbestuur van het
NBV, de personeelsraad van de NS,
het bestuur van het Algemeen comité
overhelds personeel en het NW.
AMSTERDAM De zangeres Thé-
rèse Steinmetz heeft vrijdagavond
een aanrijding gehad. Zij botste met
haar auto tegen een andere wagen.
De zangeres moest met een hersen
schudding en een hoofdwond naar
een ziekenhuis worden gebracht.
Haar elfjarig dochtertje werd even
eens aan het hoofd gewond.
Haar man, Arjan Blanken, en de
schrijver Godfried Bomans, die ach
ter in de auto zten, mankeerden
niets. Alleen zijn bril was gebroken.
Een inzittende van de andere wagen
werd licht gewond. Op de foto God
fried Bomans, die zijn (goed) humeur
niet verloor.
