HEDGEROW een
boeiende roman
Britse vrouwelijke agent
bestaatvijftig jaar
ben ik volwassen
KOOP TOCH GEEN AUTO!
Geen suiker in
koffiemolen
POSITIEF MEISJESBOEK
HELEEN VAN NULANDT
Spinazie-bleekwater
dialoog
Uw kiek
te kijk
Annexatie
ZATERDAG 1 MAART 1969
Vrouwelijke agenten worden in de dienst niet ontzien. Ze moeten
evenals hun mannelijke collega's ook de minder leuke karweitjes op
knappen, zoals hier, waar een agente een sit-downdemonstrant naar de
politie-auto draagt.
De Amerikaanse schrijf
ster Florence Engel Randall
heeft met het hoek Hedge
row haar romandebuut
gemaakt. Voordien maakte
zij reeds naam met haar
korte verhalen. Dit is meest
al het voorspel tot groter
werk en dat is dan in dit ge
val de roman Hedgerow, een
mysterieuze familiegeschie
denis die zich afspeelt op
het gelijknamige landgoed
in de staat New York, de
geboortestreek van de
schrijfster.
De hoofdfiguur in het verhaal
is Meredith Costain, een jonge
balletdanseres, die voor haar
zomervakantie een baan aan
neemt als kindermeisje op het
landgoed. Daar treft ze een
sfeer van geheimzinnigheid aan.
die haar oorsprong vindt in de
dood van Isabella, de moeder
van Tracy, het kind waarvoor
Meredith werd aangenomen.
Het spannend element wordt de
vraag: moord of zelfmoord. Ve
le figuren zijn verdachten en
dat houdt er voor de lezer de
spanning in.
Op Hedgerow heeft men het
liefst dat Meredith zich buiten
alles houdt, doch desondanks
wordt zij erin betrokken, deels
door nieuwsgierigheid, deels
ook omdat de liefde gaat
De ervaring van een lezeres
is, dat door suiker tot poe
dersuiker te malen in de koffie
molen, de molen wordt ver
knoeid. „Bij de aanschaf van
een nieuwe koffiemolen kregen
wij er het uitdrukkelijk advies
bij, om er vooral geen suiker
mee te malen v>ant de fijne sui
kerdeeltjes komen in de motor
terecht met alle gevolgen van
dien."
meespelen. De lezer moet echter
een dikke tweehonderd bladzij
den in spanning blijven eer een
tip van de sluier over de myste
rieuze dood van Isabella wordt
opgelicht. Dan krijgt men ook
plotseling zicht op de minder
plezierige verhoudingen tussen
de familieleden onderling.
Typisch in Randalls stijl ls,
dat zij de dialogen vertraagt
door een weergave van de ge
dachten die tijdens het gesprek
leven bij de gesprekspartners
wat vaak hinderlijk werkt. Het
is nog altijd een boeiende be
zigheid voor de lezer om uit
gesprek en handeling zelf een
voorstelling van het onderwer-
pelijke individu op te bouwen.
Overigens is het een roman van
uitnemende kwaliteit, uitgege
ven door Uitgeverij en drukke
rij NV Hollandia (252 blz.),
14,50.
Als een boek meteen
moet worden herdrukt
omdat het de winkels uit
vliegt, moet de auteur wel
een tevreden mens zijn.
Heieen van Nulandt, cur
siefjes-schrijfster in o.m.
Nieuwe Revue, is het te
gendeel van een voldane
vrouw, als het tenminste
gaat over haar roman VAN
DAAG BEN IK VOLWAS-
SEN, (Uitg. Kluitman Alk
maar, 5,90 160 hlz.) Haar
oordeel nu: „Het is te veel
vanuit de ouderen geschre
ven, zó moet het. zó hóórt
het.'*
Heieen van Nulandt, pseu
doniem voor mevrouw M.
KorthalsSmit, is moeder
van drie dochters (tien, ne
gentien en eenentwintig
jaar) en een zoon van acht-
Boekenweek
1 tot en met 8 maart
tien Toen haar kinderen
verslingerd raakten aan
stripverhalen, haalde ze dat
kijkvoer gewoon weg en
zocht zelf naar betere, an
dere lectuur. Natuurlijk zijn
er meisjesboeken, maar of
die beantwoorden aan het
levenspatroon van het meis-
je-van-nu is de vraag. Toen
besloot Heieen, na vele ge- verwacht. Ze voert gesprek-
sprekken met anderen, er ken met vriendinnen en
zelf iets aan te doen. ontdekt een ander aspect
van de liefde. Mariëtte wordt
Hoofdpersoon is Mariët- vrouw
te, spontaan, vroegrijp meis
je dat al heel jong haar eer- Als de liefde zich weer
ste liefde beleeft met een aandient in de persoon van
schoolvriend, Fred. Mariët- de theologische student Wim
te, middelbare scholiere, weet ze: dit is goed. Mariët-
komt uit een goed gezin dat te en Wim strijden om hun
haar voortreffelijk opvangt liefde zuiver te houden en
als ze ontdekt dat deze lief- zijn geschokt als vriendin
de de ware (nog) niet is. Karin een baby verwacht
en haar studie moet op-
Ze ontleedt in die moei- geven. Mariëtte leert dat
lijke periode de verhouding liefde zelfbeheersing vraagt,
van haar ouders, van bet
jonggetrouwde stel op de Het is verfrissend zoals
kampeerplaats, waarvan heU Helen van Nulandt haar
vrouwtje de tweede baby jonge lezers benadert. Ze
windt nergens doekjes om.
Het boek begint: „Vandaag
ben ik een groot meisje ge
worden. Oma vindt ons ge
loof ik knetter, dat we er
gewoon over praten, zeker
waar Tom bij is
Heel fijn is ook de sfeer
getekend van de onver
wachte bevalling bij het
jonge echtpaar. Het is alle
maal heel concreet, open
hartig maar nergens smake
loos. Een positief meisjes
boek, dat vrijmoedig als het
is, door tieners en hun
ouders zal worden verslon
den.
Heieen van Nulandt zal
een volgend boek wat min
der glad laten verlopen,
denkt ze, de ouder-kind
relatie is hier (te) uitste
kend. Jammer dat de schrijf
ster enkele malen Gods
naam als krachtterm ge
bruikt. Zonder dat zou de
dialoog tussen meisjes en
studenten tóch wel sterk
zijn geweest. Overigens:
aanbevolen.
JEANNE DE VLIEGER
RAFFIA. Spulletjes van raffia maken we schoon met een lauw
sopje. Denkt u eraan niet te borstelen want het materiaal splijt en
pluist dan. Vuile plekken met een doekje te lijf gaan.
MANDEN EN STOELEN. Stoelen en manden van pitriet e.d.
borstelen met een harde borstel, daarna nat reinigen met een
sopje. Wist u dat spinaziewater zo heerlijk bleekt. Overvloedig
naspoelen op balkon of tuin. Vernist mandwerk alleen reinigen met
gewoon water.
Denkt u erom dat kapokmatrassen nooit mogen worden geklopt,
dat schuimrubber matrassen NIET de zon in mogen? Dat geldt ook
voor schuimplastic. Wie per só het vloerkleed wil kloppen en dat
niet buiten kan doen, draaie het kleed om in de kamer, kloppe
zachtjes op de rug en daarna het losgekomen vuil verwijderen met
de stofzuiger. Sterkte! Komt u klaar voor pasen?
OM te beginnen een stukje
van de heer T. te R. over
hef openbaar vervoer: „Veel
bussen en trams zijn „een-
manswagens". Dit houdt in dat
men bij het instappen direct
moet betalen, liefst met gepast
geld. Ben je echter in een
vreemde stad, dan weet je de
tarieven niet en kan dus ook
geen gepast geld klaarhouden.
Dit levert vaak moeilijkheden
op. Het zou eigenlijk zó moe
ten zijn dat in alle steden met
tram- en busdiensten dezelfde
rittenkaart gebruikt kan wor
den.
Een tweede wens is dat men in
een vreemde stad beter te horen
krijgt waar men zich bevindt. De
haltes en stations worden vaak
door middel van een geluidsinstal
latie afgeroepen. Veel slechthoren
den, (maar ook goedhorenden) kla
gen erover dat men dit dikwijls
slecht kan verstaan. Wat oefening
en scholing van de spreker zou
hier misschien wat verbetering
kunnen opleveren
Met enige zeifspoi ziet de heer
A. G. te W. zichzelf als autobezit
ter: „Zodra ik in mijn auto stap.
bekijk ik de meeste andere wegge
bruikers als concurrenten die mij
van de weg willen hebben. Ik kan
ter me laat. Elke auto is eigenlijk
een monster in handen van de
edele mens, of is het andersom?
Zo niet. waarom dan die paar dui
zend doden en duizenden gewon
den in de tijd van twaalf maanden?
Waar wordt de auto voor gebruikt?
Dikwijls om de medemens te ver
moorden, bewust of onbewust."
De heer G. te V. is er voor veel
strengere straffen voor verkeersre-
cidivisten te geven: „Onder meer
De heer H. te G. snapt niet
waarom de mensen zo graag een
auto willen hebben: ..De auto is
niet altijd een onverdeeld genoe
gen. Diegenen die een auto niet
beslist nodig hebben, moesten er
geen kopen. Voor gewone mensen
zijn auto's veel te duur, men geeft
zonder bezwaar grote bedragen uit
ten koste van nuttiger dingen.
Daarom is mijn raad: als u niet
per sé een auto nodig hebt, koop
er dan geen. Doe rustig uw
af en zondags zou je dan ineens
per auto moeten? Het is mij al
vaak opgevallen dat er veel
mensen zijn die zondags gehaald
en gebracht willen worden, terwijl
ze in de week overal per fiets
heengaan. Is dat geen misbruik
maken?"
Mevrouw V. te L. wil graag een
paar raadgevingen doorgeven „Zij
zijn beslist niet nieuw of origineel,
maar gezien het aantal automobi-
het beter, ik weet het beter en ik
doe het beter. Ik wil alles voorbij.
Ik kijk strak voor mij uit, ik klem
mijn stuur vast in mijn handen, ik
sein met mijn lichten zodra er ie
mand in mijn weg komt en toeter
zodra ik gevaar ruik. Ik moet uit
kijken, ik moet voorzichtig zijn!
Daarom rijd ik zo hard mogelijk
om al die anderen voorbij te ko
men.
Ik kijk minachtend naar de „Le
lijke Eend", die als een wilde gans
over de weg hobbelt, haal minach
tend mijn neus op als ik de slee
van mijnheer de miljonair ver ach-
intrekking van het rijbewijs, niet
volgens dat half-zachte gedoe van
enkele weken of maanden, maar
voorgoed. Het is ook al te dwaas
dat men hier met derde- en vierde-
handswagens naar hartelust mag
rijden.
Ik heb gehoord dat in Californie
alle auto's (verplicht) een apparaat
hebben dat het grootste gedeelte
van het vergif der uitlaatgassen
opvangt. De kosten van het appa
raat zijn circa negentig gulden
Waarom wordt dit hier ook niet
verplicht gesteld?"
boodschappen op de fiets of lo
pend. Het is gezonder en veel
voordeliger."
Het valt mevrouw V. te G. op
dat in de ene stad de zebra's
meer worden ontzien door de auto-
mobilisten dan in de andere. „Wat
betreft het zondags ouderen mee
nemen naar1 de kerk, zou ik het
/olgende willen zeggen. Er is hier
ook een regeling voor hen die
:ondags gehaald willen worden.
Wij voeien ons niet verantwoord
daar gebruik van te maken. In de
week doen wij alles per brommer
listen dat er niet van op de hoogte
schijnt te zijn, leek het me
verstandig 't even te schrijven. Zet
kinderen zo lang ze nog geen
twaalf jaar oud zijn, zo mogelijk
ook daarna, achter in de auto. Dit
geldt ook als vader of moeder al
leen met één kind reist. Vaak ziet
men beide ouders en baby voorin,
terwijl de achterbank onbezet is
Bij regen en gladheid vooral
maar ook in tal van andere
omstandigheden waarin men
plotseling moet remmen, kan dit
voor het kind fataal zijn. Gezellig
heid is leuk voor thuis, maar vei
ligheid gaat in de auto voor! Ook
die kinderzitjes, die zo van de leu
ning kunnen afglijden, zijn funest.
TNO maakt de automobilisten at
tent op de door haar gekeurde
kindergordels, eventueel met
broekje, voor de allerkleinsten.
Moet de baby mee. plaats dan een
reiswieg achterin en bevestig die
stevia. bijv. aan de achterbank."
Tot slot het woord aan mevrouw
D. te M. „Op een zaterdagmorgen
zag ik op een normaal drukke weg
een auto aankomen, waar een jon
getje, van niet ouder dan tien jaar,
achter het stuur zat. notabene op
schoot van pal Die keek mij glun
derend aan, zo van: „Da's nou
eens een leuk spelletje voor een
kindl" Ik schudde nee, terwijl ik
een tuintje inliep, omdat ik bang
was dat het kind de macht over
het stuur zou verliezen. Het twee
tal maakte een rondje, want even
later zag ik hen weer. 't Spijt me
maar toen heb ik het bekende ge
baar van de vinger naar het hoofd
gemaakt. Thuisgekomen heb ik de
politie gebeld en 't een en ander
doorgegeven. Een aardigheidje is
leuk. maar het moet niet ten koste
van mensenlevens kunnen gaan
len omdat er tegen haar een
misdaad begaan zou wor
den, alleen om een politie
agent in de buurt van haar
flat te krijgen. Het viel te
gen dat er een vrouw op
kwam dagen..
„Overigens", concludeert
Shirley, „het is hier een fijn
huwelijksbureau. Negentig
procent van de gehuwde
vrouwelijke agenten zijn ge
trouwd met politiefunctio
narissen." Shirley maakt
zelf een uitzondering op die
regel. Haar man is namelijk
ziekenhuis-predikant. Het
echtpaar heeft geen kinde
ren.
Door The Times gewaagd
naar de gevaren van haar
job, erkent hoofdinspecteur
Becke dat ze een paar keer
in moeilijkheden is geraakt,
maar ze heeft zich eruit ge
red. Iedereen die bij een
politiekorps komt, besteedt
veel tijd aan sleur-karwei-
tjes. Zoals winkeldieven be
trappen en spijbelaars pak
ken. „Maar de dienst geeft
de vrouw een brede kijk op
het leven. Ze weet wat
slecht is en goed en accep
teert beide als een deel van
het leven."
Het is deze maand vijftig jaar geleden dat in Engeland de eerste vrouwelijke politieagenten
op straat verschenen. Er werken nu 3.490 vrouwen bij de Britse politie en 86.091 mannen. De
hoofdstedelijke politie telt 548 vrouwen op een totaal van 19.608. De vrouwen doen hetzelfde
werk als hun mannelijke collega's, maar specialiseren zich op kinderen en vrouwen. Ze ontvangen
niet evenveel: 90 procent van het loon van hun mannelijke collega's. Hun leeftijden variëren van
negentien tot 55 jaar. De meesten dragen make up tijdens dienst. Een paar spelen het klaar hun
rok iets korter te dragen dan de gebruikelijke lengte. Zoals vrouwen in elk ander beroep, wor
den velen verliefd en trouwen vaak met een politieagent.
De hoogste rang bekleedt
mevrouw Shirley Becke, zij
is hoofdinspecteur. „Zoiets
als een lady-agent bestaat er
niet", zegt ze. „Wij zijn poli-
tie-officieren die toevallig
vrouwen zijn. Het dienst
rooster is volkomen gelijk
aan dat van de man. Het
enige verschil is dat we
geen gelijke beloning ont
vangen. Maar in de toe
komst zal dat zeker wél het
geval zijn", verzekert ze op
een toon van iemand die ge
wend is snel haar zin te
krijgen.
Hoofdinspecteur Becke is
bij de hoofdstedelijke poli
tie. Ze klom in rang op van
politie-agent en heeft 25
dienstjaren. Haar succes
wijt ze charmant aan
de mannen in haar leven.
Haar vader zei haar al: „Je
kunt alles als je maar wilt,
het is geen beperking dat je
een meisje bent." En haar
man denkt er zó over: „Een
politie-loopbaan voor de ge
huwde vrouw eist de volle
dige toewijding van haar
echtgenoot. Hij moet beden
ken dat haar carrière even
belangrijk is als de zijne."
Shirley Becke wilde altijd
al een baan waarin ze haar
eigen beslissingen kon ne
men. Tijdens de Tweede
Wereldoorlog probeerde ze
bij de strijdkrachten te ko
men maar ze werd gewei
gerd. Toen hoorde ze dat de
politie recruten nodig had
en ze belde Scotland Yard
op „alleen maar om te vra
gen".
De enige die gedurende
haar lange loopbaan be
zwaar maakte tegen de
vrouwelijke agent was een
vrouw! Zij had de gewoonte
's nachts de politie op te bel-
Onlangs werd in de
toonzaal van Goed Wonen
in Soesterberg een nieuw
tje getoond: repro-vitrage.
Om het even duidelijk te
zeggen: een gordijn be
drukt met foto's. De „ont
dekkers" ervan zijn Anita
en Bert van den Oever uit
Edam.
Hun werkwijze: een foto
wordt diapositief afgedrukt in
zeer grof raster. Met verf
wordt de plaat door middel
van een zeef als het ware
overgedrukt.
Op de foto ziet u de ont
werper met een naakt torso,
gedrukt op doorschijnende
venster-vitrage van doorschij
nend pvc. Van dit ontwerp
zijn we niet ondersteboven,
leuk als grap op een ten
toonstelling, maar niet in de
huiskamer.
Toch... hebt u niet een kin
derfoto die artistiek uitviel,
een vakantieplaat met kwali
teiten? Bert en Anita zijn be
reid uw kiek te kijk te zetten
op ondergrond van glas.
plastic, hout, textiel, wand- of
raambekleding. Een zeer
persoonlijk behang, In af-
wasbaar pvc. komt per vier
kante meter bij een mini-
mumafname van twintig vier
kante meter op f 28. Vitra
ge gaat u ƒ40 per meter
kosten, het is 120 cm breed
en Van den Oever vraagt een
minimum afname van twintig
vlerkante meter.
Een koud ding als de koel
kast wil hij desverlangd be
drukken met behulp van foto
grafie en „screentechniek".
Daarvoor telt u honderd gul
den neer.
Een gewoon reprowandje
komt hij aanbrengen voor
22 per vierkante meter. Ja
zeker. ook in kleur leverbaar,
vertelt Anita. „We hebben
zes weken levertijd nodig.
Liefhebbers sturen maar een
foto en wij maken de zaak
voor elkaar". Je zou dit
nieuws onder functionele
kunst kunnen rangschikken.
Anita en Bert volgden beiden
de Academie in Rotterdam.
Daar is tot 9 maart in de
Rotterdamsche Kunstkring
aan de Witte de Withstraat
ook werk van Bert te bewon
deren. Hij noemt het: cleane
popart screenschilderijen.
NA-ONTSTEKING
Cees de Boorder, autojourna
list, beijvert zich voor een pro-
testaktie tegen de verhoging
van de motorrijtuigenbelasting
en het benzine-accijns. Hij
schrijft in Rijdend Nederland:
„Helaas denken te veel mi
nisters, kamerleden en burge
meesters als het om de auto.
het verkeer en de wegenbouw
gaat, met na-ontsteking".
Na het gedurfde „plan 2000"
van de gemeente Rotterdam
schrijft een krant dat Amster
dam en Zeeland vrezen voor
een beperking van hun ontwik
keling. Zeeland hoeft helemaal
niet bang te zijn, vervolgt het
verslag. Nogal duidelijk, want
het schijnt dat Friesland Rot
terdam al eerder annexeerde
blijkens hetzelfde artikel: „Het
denkbeeld van de drie nuchtere
Rotterdamse Friezen heeft ai
felle reacties opgeroepen."
