Je lichaam is het mooiste
instrument dat je hebt
'The Graduate' - vaardig
verteld geestig verhaal
Balletpedagoge Marjolein Briër (26):
Kerk en kritische
jongeren
Samenstelling Leidse
beroepsbevolking
Jongetje in
Hazerswoucle
verdronken
Leidse bouwvakker
kneep keel dicht
-TUSSEN DE BLADZIJDEN
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 21 FEBRUARI 1969
LEIDEN En eentwee en drie en vierEn op en neer.
Draai en uit. In een ruimte drie hoog in de Muziekschool
aart het Rapenburg zijn zeventien meisjes bezig deze
oefening onder de knie te krijgen. Bijna allemaal in
maillot en zwart ballet pakje. Marjolein Briër (bijna 27)
geeft haar pupillen les in bewegingsleer. Van haar leer-
iingen is ze nauwelijks te onderscheiden. Alleen door
haar stem valt het me op, dat zij aanwijzingen geeft. Ze
pept de meisjes enorm op. Het is duidelijk merkbaar, dat
haar enthousiasme op de groep overslaat. Marjolein
Briër is sinds twee jaar directrice van de Balletschool,
lelf zegt ze: noem het liever maar leidster.
Pas kort woont ze in een enorme
„at aan de Schubertlaan. 't Eerste
wat ze zegt, als ik binnen ben, is:
tijk maar niet naar de rommel,
want ik ben nog druk bezig met
inrichten. Toch ziet het er al goed
uit. Overal fijne kleuren en verder
veel hout. In de hoek staat een
groot televisietoestel. De muren zijn
nogal licht gehouden.
In haar flat kijk je ver uit over
de nieuwe wijk Noord-Hofland in
Voorschoten. Beneden schaatsen
kin deren op de Korte Vliet. Ik sta
doodsangsten uit, zegt ze, als ik die
anderen bezig zie. Ze rijden vlak
'angs dat wak daar. Als ze erin
schieten, kan ik niets doen.
Marjolein Briër is niet groot. Ze
gekleed in een oranje-achtige
broek en een trui. Wat vooral
opvalt is haar expressie. Soms gaan
baar ogen wijd open, als ze ant
woord geeft. Ze praat erg makke
lijk. Aan één stuk door.
Danseres
Wat vind jij eigenlijk het be
langrijkste van ballet? Waarom
heb je ballet gekozen?
Dat is een heel lang verhaal. Ik
begon met ballet, toen ik 12 was.
Op de Leidse Balletschool, waar
van An etr Haar-Pasman directrice
was. Het ging prima, maar ik heb
nooit gedacht, dat ik danseres wilde
worden. Dat kwam niet in me op.
vond het leuk om te doen, maar
<s het slecht weer was bleef ik
tinis. Dan had ik geen zin.
Toen ik 17 was, gebeurde er iets
typisch. Op een avond stond ik in
de les en kreeg zo'n vreemde ge
waarwording over me. Gewoon on
definieerbaar. Opeens besefte ik,
waarom ik armen, benen en een
lichaam had. Ik dacht: dat wil ik
met meer loslaten. Dat gevoel. Ik
ging heel hard werken, maar een,
twee, drie lessen in de week waren
niet meer voldoende voor me. Maar
aan doorgaan dacht ik nog niet.
Een jaar later zei An tegen me:
Marjolein, wil je doorgaan in bal
let. Nou, dat vond ik fantastisch,
maar ik had voor haar altijd een
enorme vrees. Ik vielde me altijd
heel klein bij haar. Ze kleineerde
ook iedereen. Voor kinderen, aan
vie ze een hekel had, had ze bij
namen.
Schandalig
Wat voor bijnaam had jij?
Ze nooemde me Mina of Kleintje.
Ik was in die tijd ook niet goed ge
proportioneerd. Dat kwam later
>as, toen ik ging dansen. Ik mocht
laar ook niet, omdat ze onderscheid
maakte.
Vertelt, dat ze naar de Academie
in Rotterdam ging, maar dat ze bijna
niets van ballet wist, omdat haar
directrice daar niets over had ge
zegd. Via een vooropleidingsklas
kwam ze in de eerste klas.
In die tijd dacht ik, dat ik enorm
'oed was. Ik had vijf jaar ballet ge-
iad, maar op die proefles wist ik
niet, hoe ik moest staan. Toch zagen
ze blijkbaar wel iets in mij.
Ze vroegen, hoe lang ik ballet had
gedaan. Ik zei: vijf jaar. Ik dacht: ze
vinden me vast goed. Lacht om zich
zelf). Wat, zeiden ze, vijf jaar. Dat
is ongelooflijk. Nou, ze vinden me
nog beter, dacht ik. Later kwam ik er
achter, dat ze het schandalig vonden
dat iemand na zo lange tijd zo werd
afgeleverd.
Op de Academie heb ik vier jaar
heel hard gewerkt. Ik besefte ook
steeds meer, hoe fantastisch het is
om te dansen. Om dingen met je
lichaam te doen als instrument Dat
zo mooi. Je lichaam is het prach
tigste instrument, dat je hebt. Je
geest is natuurlijk ook belangrijk,
want als die niet werkt, werkt je
lichaam niet.
Gevoelig
Ik heb ook vreselijk veel tegen
slagen gehad op de Academie. Al
gauw ging ik eigen choreografieën
maken. Vaak dacht ik ook: waarom
doet men dit niet zo. Dat is toch
heter. Op den duur kregen ze dat
door. En vooral het laatste jaar
begonnen ze me te boycotten. Ze
gingen kijken, hoe ze me moreel
konden krenken. Ik was te klein
en dik en niet geschikt voor ballet.
Voor dat afkraken zijn jongens
niet zo gevoelig, maar meisjes juist
Wel.
Ik mocht nergens meer in, want
Briër liep te hard van stapel en
moest geremd worden. Het is altijd
erg pijnlijk, als de leerling beter
gaat worden als choreograaf dan de
Pedagoog. Daar waren ze gewoon
een beetje bang voor.
Boycot
Had je in die tijd ook al de
Balletschool in Leiden?
Ja, in het laatste Academiejaar
heb ik de school van An Pasman
overgenomen. Ik had het wel erg
druk, maar kon het toch volhou
den. Daarom begreep ik ook die
boycot niet, maar ik moest er ge
woon doorheen. Dat heeft me ook
een enorme standvastigheid ge
geven. Alles heeft nu eenmaal een
doel en dat heeft ook zo moeten
zijn.
Uiteindelijk hebben ze me toch
niet kapot gekregen en ik heb
eindexaiqen gedaan. Al mijn col
lega's zakten en ik was de enige,
die slaagde. Ik heb een tijd gehad
daar, jongen. Ongelooflijk. Ik kan
niet vertellen, wat ik psychisch
allemaal heb doorgemaakt. Vrese
lijk. Toch zijn er ook positieve
kanten aan geweest. Ik heb veel
geleerd op het gebied van de tech
niek.
Kleuterklas
Toen ik doe Balletschool over
nam, wist ik niet, hoe ik het had.
Ze wisten gewoon niets. Het peil
is enorm gestegen.
Bij kleuters gebruik ik ook niet
de gewone termen. Ik geef een
voorbeeld: ik zeg niet, draai je
benen uit, want dat begrijpen ze
niet, omaar ik zeg: doe je deuren
open. Zo werk ik. Ook met zilver
kleurige en gouden kanten van de
benen, zodat ze een „tendu" kun
nen maken.
Ik heb nu op donderdagmiddag
een kleuterklas, die gezien mag
worden. In één jaar hebben ze al
zoveel bereikt. Soms ga ik hele
maal verkeerd uit de verhoudingen
staan en laat ik m'n kinderen het
verbeteren.
Zo laat ik de kinderen systema
tisch corrigeren. Ik heb deze school
weer helemaal opgebouwd en ik
vind wel, dat ik er trots op mag
zijn.
Instelling
Er is op mijn school een open
hartige sfeer. Iedereen is zichzelf.
Je moet alleen uitkijken, dat ze
niet een loopje met je nemen. Dat
krijg je ,als je te gemakkelijk met
je leerlingen omgaat.
Ze mogen enorm veel bij me.
Voor een buitenstaander is het net
of ik over mij heen Iaat lopen,
maar dat hou ik allemaal in m'n
achterhoofd.
Ik ben gelukkig en ongelukkig.
Gelukkig ten opzichte van mijn
school en zo, maar ik mis wel de
mensen die in het 4 professionele
werken. Voor mijn leerlingen heb
ik geen amateuristische instelling.
De stof is vaak vrij moeilijk, maar
daar kunnen ze zich dan aan op
trekken.
Ik zou zelf dolgraag meer theater
willen doen. Ik wil in de toekomst
een avondvullend programma gaan
geven. Dan zou ik me echt ge
lukkig voelen. Als ik maar op de
planken ben. Dat het publiek mijn
werk ongecompliceerd aanvaardt en
zegt: het was fijn. Zonder moeilijke
toestanden.
Houding
Heb je een eigen groep, waar
mee je optreedt?
Ja, die had ik, maar die heb ik
ontbonden, omdat de techniek
achteruit ging en de mensen ook
zeer onregelmatig kwamen trainen.
Ik ben nu van plan een nieuwe
compagnie (groep) te vormen.
Waarschijnlijk ga ik in september
met vijf professionelen werken, die
allemaal de Academie hebben af
gelopen. En verder drie mensen uit
de ontbonden groep, die nog con
stant vier avonden in de week ko
men trainen.
Wat probeer je met ballet bij
je leerlingen te bereiken?
Dat ze hun lichaam leren ontdek
ken. Dat ze zich anders gaan leren
bewegen en dat ze gevoel krijgen
voor hun lichaam. Je moet niet
overhaast te werk gaan. Ze verbe
teren hun houding. Ook muzikaal
steken ze veel op. omdat ze moeten
luisteren naar maat en ritme.
Belangrijk vind ik ook. dat ze
door ballet meer gevoel krijgen voor
andere kunstuitingen. Ze kunnen
bijvoorbeeld beter een modern
schilderij waarderen.
Je leert veel techniek gewoon. Ik
ben mezelf nog eens een keer rot
geschrokken. Ik liep met een koffer
bij de Doelensteeg in de richting
van de Witte Singel- Het was don
ker. Bij het bruggetje stonden twee
knullen van een jaar of zeventien.
De een vloog opeens naar m'n hals
en de ander naar m'n koffer. In een
flits wist ik me eruit te draaien eh
liep in een noodgang terug. Ik was
helemaal van streek en voelde me
een heel klein kind. maar dacht ik
later, als ik geen lichaamstechniek
had gehad, wie weet, wat er wel
niet was gebeurd.
Erger je je, als je mensen met
slechte of verkeerde houdingen
ziet?
Nouergeren niet natuurlijk, maar
ik kijk er wel naar. Vooral als ik
naar een dancing ga. Dat doe ik
graag. Niet om lekker door te zak
ken, maar om te kijken, hoe de men
sen zich bewegen. Op straat ook
vaak. Dan zit ik in de zomer op een
terrasje en kijk naar de voorbij
gangers. Ik bekijk mensen altijd. In
de trein krijg ik er wel eens ruzie
door.
Het valt me ook op, hoe onelegant
de tegenwoordige jeugd zich be
weegt. Als ik tieners in de les heb,
is het vaak abominabel om aan te
zien.
Het gekke is. dat als ik dergelijke
houdingen zie, ik erdoor word ge
ïnspireerd. Volgens mij is het geeste
lijke luiheid van deze mensen. Hun
bovenkamer (ze wijst naar haar
hoofd) werkt niet zo. Dat is een heel
kwalijk ding.
Inlijving
Wat geef je zelf het liefste:
klassiek of modern?
Ik maak geen onderscheid. Ik vind
het allebei even fijn. Ik geef net zo
graag kleuterlessen als dameslessen.
Het komt allemaal van binnen uit
m'n hart. Ik heb een groep dames.
Daar zitten er bij van 52. Ze zijn erg
gelukkig met hun ene uurtje in de
week.
Ik heb gehoord, dat je mis
schien uit de Muziekschool moet,
omdat men last van je heeft. Ben
je op zoek naar een andere ruimte?
Marjolein lacht en zegt: 'n fantas
tisch probleem, wat je daar aansnijdt,
hoor. Op zoek naar ruimte? Ik was
op zoek. Mijn school is totaal onaf
hankelijk van de muziekschool. Vorig
jaai zomer waren er plannen om de
Balletschool te gaan inlijven. Dat
ging me vreselijk aan het hart.
Is stond voor de keus: inlijving of
eruit, maar ik kon niet met 300 leer
lingen op straat gaan staan. De 15-
jarige termijn van de vorige direc
trice was echter afgelopen en ik ben
er eigenlijk zomaar ingekomen. Toen
zeiden ze: je moet naar andere ruimte
gaan zoeken.
Er volgden eindeloze discussies. Het
voorstel werd: de Balletschool wordt
onderafdeling van de Muziekschool
en de gemeente zorgt voor een ander
lokaal. Ik zei: ik wil niet. Ik was
enfant terrible. Dat ben ik nog steeds.
Daar ging m'n hele hebben en houen.
Ik wou geen ambtenares worden. Ik
het deze school zelf opgebouwd.
Ik zou adjunct-directrice worden
en een vast salaris krijgen, maar dat
salaris was abominabel. Een timmer
man of een aannemer verdient het
dubbele.
Na lang wikken en wegen, dacht ik:
ik heb geen andere keus. Ik heb
enorm getwijfeld, maar ik kon niet
anders. Als ik niet wilde, ging ik
eruit. De zaal zou komen in de vroe
gere school voor BLO-nazorg aan het
Pieterskerkhof.
Ze waren allemaal zeer verrast,
toen ik zei: akkoord. In september
1968 kreeg ik een brief van wethou
der Sannes, waarin stond, dat de ge
meente het financieel niet kon bol
werken. Ik heb een maand later op
verzoek nog een begroting ingediend,
maar daarna heb ik niets meer ge
hoord.
Vind je, dat de mensen
ballet-minded zijn?
Nou, het komt er een beetje in.
Op het ogenblik is het een modegril.
Ik heb nu al nieuwe inschrijvingen
MARJOLEIN BRIëR:
meer theater
Foto Dirk Ketting/Van der Horst
voor september. Overal in Leiden
en omgeving word ik gevraagd om
balletles te geven, zoals door de
hervormde jeugdraad in het gebouw
Leython aan het Levendaal. Daar
ben ik wel voor te porren.
Ik vind het wel een beetje beang
stigend. Het gaat te snel voor mijn
gevoel. Toch is ballet gewoon nood
zakelijk. Het hoort bij de opvoeding.
Net als muziek.
KEES DE LEEUW
Burgerlijke stand
LEIDEN Geboren: Louisa M
dv T J G M v d Klugt en M L v
Schie, Hermanns W zv H v Oosten
en J J Faas, José T dv H Adriani
en H J Hou weling, Marcel zv P van
Egmond en G H Swart, Pieter A
F zv F A P Breemerkamp en A G
C M Maas, Hendrik J R zv H Don-
gelmans en M v Dissel, Roderik M
D zv J M Rodermond en H E Ja-
gersma, Corinne A M dv N M van
Kempen en A M v d Klauw, Yvette
R M dv P J v Zundiert en R A T
Muris, Alexander P zv P de Jong
en A J Heemskerk, Erik P zv J D
Capeil en C D Roeloffs, Robei'tus
H zv B H J Geers en A M Buzing.
Gehuwd: C M Vinck en E Melet,
B K Kes en H J Heijmans, P Sprin
ger en M Gijsman.
Overleden: E L J J Heijnen 7
weken zn, J v d Linden 49 m, M
M v Zanten 80 wed v C v d Burg,
E C v d Water 77 wed v W Ense-
ling, J C Erades 79 echtg v W J v
d Steen, A Thomassen 76 m.
Ondertrouwd: H D Castelijn en
J C Karman, R Stakenburg en J
M Vermond, F Schaap en M J
Uittenhout, L J Vernet en Y V C
v d Water. J J Huberts en E L M
Duindam, H C Louw en H C T
Schrama, C J L R Vellenga en J
Kaptein, C E J Hillebrand en A F
Kikkert D E J Molloy en H J C
Zwart, J Walter en B J de Neef,
G H Böhler en S T v d Maas.
IN WAK GERAAKT
HAZERSWOUDE De driejarige
Theo van de Werf uit de Pieter
Breughelstraat in wijk Zuid is gis
termorgen omstreeks 9 uur in een
wak geraakt in een sloot bij zijn
huis en verdronken.
Hij was met zijn vriendje aan het
spelen. Even daarna kwam het jon
getje alleen terug, waarop de moe
der van Theo vroeg, waar hij was.
Op het ijs, zei deze. Ze rende naar
het ijs en zag haar zoontje in het
wak. Hulp baatte niet meer, want de
levensgeesten waren al geweken.
Het wak was open gehouden voor de
eenden.
DEN HAAG Een 33-jarige
bouwvakker uit Leiden had zich te
verantwoorden voor diefstal met ge
weldpleging. Op 22 december had hij
in een Leids café iemand ontmoet,
die naar Noordwijk moest. Hij bood
hem aan dit voor een tientje te
doen. Onderweg moest hij benzine
tanken, maar had geen geld genoeg.
Hij vroeg zijn passagier alvast te
betalen, maar deze voelde er niets
voor.
Daarom sleurde hij zijn passagier
uit de auto, drukte hem tegen een
muur en kneep hem de keel dicht
Ook nam hij een portemonnee met
f300 mee; volgens verdachte zat er
slechts f 5 in.
De officier van justitie vond het
een schandelijke manier van optre
den en eiste twee maanden gevange
nisstraf. Daar had de man nogal wat
op tegen, omdat zijn huwelijk dan
naar de maan zou gaan. De rechter
maakte er een maand van.
In „Hervormd Leiden" van resp. 8 en 15 februari jl. hebben dc pre
dikanten Lamping en Poort zich beziggehouden met de voor de kerk van
vandaag klemmende vraag van het predikantentekort. Inzet van de dis
cussie zoals ds. Lamping die o.i. bedoelde was de kritische zin van veel
theologische studenten, die hen ervan zou weerhouden al te snel ambts
drager in een pastorie te worden. Omdat ds. Poort in zijn stuk van 15
februari toch eigenlijk op de bekende manier langs het probleem héén-
kijkt en ons studenten met een enorme kluit in het ambtelijk riet stuurt,
is het wellicht zinvol dat wij hier en daar een enkele kanttekening plaat
sen.
Ds. Lamping heeft gelijk: de kerk
is voor jonge mensen die een maat
schappelijk geëngageerde weg in het
wereldlijk en kerkelijk bedrijf zoe
ken een weinig aantrekkelijke werk
geefster. Een groot aantal studenten
in de theologie heeft grote huiver om
het werk op zich te nemen, zoals
generaties eerwaarden vóór hen dat
opgenomen hebben omdat zij vinden
dat de kerk zichzelf te weinig aan
past aan de veranderde en verande-
rendé strukturen van onze samenle
ving en omdat diezelfde kerk meent
haar toekomstige ambtsdragers er
met dezelfde bewerktuiging en gees
telijke bevoorrading op uit te kun
nen sturen als genoemde vroegere
eerwaarden. M.a.w. zowel de situa
tie binnen de kerk als de situatie
binnen de opleiding werken sterk
remmend op het enthousiasme, het
stukje geloof, waarmee een flink
aantal studenten zich altijd nog aan
meldt.
Frappant is de volgende alinea uit
het stuk van ds. Poort: „Huis-tuin-
en-keuken-werk moet gedaan wor
den, veel gesjouwd en lange dagen
gemaakt, heel de week door en zon
dag ook nog ben je in touw. Dat te
willen heeft niets met „traditioneel"
te maken, wel met het besef dat je
in Jezus' bewogenheid met de men-
LEIDEN Blijkens een opgave van het gemeentelijk bureau statis
tiek bestaat de Leidse beroepsbevolking voor 40 procent uit handar-
ders, voor 48 procent uit employé's en voor 12 procent uit zelfstandigen.
Voor de verschillende stadswijken zyn deze percentages als vólgt:
Pieterswijk, Professorenwijk-oost,
Burgemeesterswijk, Houtkwartier en
Poelgeest: 12, 68, 20;
Professorenwijk-west, Gasthuis-
wijk, Pesthuiswijk en Vogelwijk: 23,
65, 12;
Academiewijk, Meerburg en For-
tuinwijk: 28, 64, 8;
Noordvest-west, Noordvest-oost,
Rijndijkbuurt, Roomburg, Vreewijk
en Boshuizen: 33, 54, 13;
De Camp, Pancras-oost, Haven
wijk-noord, Stationskwartier, de
Waard, Cornesteijn, Lage Mors en
Stevenshof: 45, 43, 12;
Haagwegkwartier en Transvaal-
buurt: 50, 43, 7;
Pancras-west, Havenwijk-zuid,
Groenoord, Tuinstad wijk en Hoge
Mors: 46, 43, 11;
Levendaal-west, Levendaal-oost,
Marewijk, Noorderkwartier, de Kooi
en Oostvliet: 54, 34, 12.
(Deze wijkaanduidingen zijn af
komstig van het genoemde gemeen
telijke bureau).
sen mee mag doen. Ik meen, dat we
zullen moeten proberen jonge men
sen ,die er over denken theologie te
gaan studeren, te doen zien dat er in
het „gewone werk" zoveel moois
ligt."
Nog niet zo lang geleden hoorden
wij een Leids hoogleraar op dezelfde
manier ons trachten de pastorie in te
praten. Als het evenwel om hoogst
noodzakelijke studieveranderingen
gaat, is deze hooggeleerde zelden
tihuis. Men begrijpe ons goed: wij
hebben niets tegen het „gewone
werk", wat dat ook zijn moge, maar
het is naïef te denken dat het van
daag de dag nog gebruikt kan wor
den als alibi om wantoestanden in
kerk en theologische opleiding te
handhaven. Nog afgezien van 't feit
dat dan een opleiding van 6 jaar
volkomen inadekwaat en bovendien
wat lang is om het „gewone werk"
te doen. Zijn er zo langzamerhand al
niet heel wat predikanten die door
krijgen dat het „gewone werk"
evengoed of soms beter door gewone
gemeenteleden kan worden gedaan?
Als er ondanks starre kerkstruk-
turen, kinderachtig modaliteiten-ge
kift en daaddodend christelijk-histo-
risoh besef binnen de N.H. kerk toch
af en toe wezenlijke en goede dingen
gebeuren, dan is dat óók voor de
Heilige Geest een meevaller.
Hetgeen geen excuus mag zijn die
Geest niet eens wat meer ruimte te
geven. Gesprekken over zin en funk-
tie van Het Ambt moeten zowel in
studentenkringen als binnen de kerk
door gemeenteleden zo snel mogelijk
gevoerd worden; misschien ook wel
tussen studenten en gemeenteleden
waarvoor wij ons gaarne beschik
baar houden. Het is aan de kerkelij
ke Leiding om wezenlijke dingen
van onwezenlijke dingen te onder
scheiden, zodat het te hopen is dat
de eerwaarde synodeleden in Lunte-
ren deze week het artikel van ds.
Lamping ten minste gezien hebben.
H. J. v. d. Steen,
M. S. F. Kemp,
D. Wensink,
R. A. Ubbink,
J. Bijl,
F. Rookmaaker.
L. J. W. Berger.
H. V. Vielink,
Theol. studenten te Leiden.
(Overgenomen vit editie Leiden
van Herv. Nederland.)
HILLEGOM Burgemeester Van
Niekerk is verhinderd donderdag
zyn spreekuur te houden.
i<vwwwwvwvwvvvvwwvwvwi|
LI DO In „The Graduate" te
kent regisseur Mike Nichols uiter
mate vaardig, hoe de rijke me
vrouw Robinson tracht de pas ge
gradueerde Ben Braddock in haar
bed te krijgen. Na vergeefse po
gingen lukt. het haar de verlegen
jongen te verleiden.
Zakelijke belangen pleiten er ech
ter voor, dat Ben zal trouwen met
mevrouw Robinsons dochter Elaine,
die nog op college is. Ben voelt er
aanvankelijk niet voor, maar als
Elaine thuiskomt van haar school
loopt deze ontmoeting ondanks te
genstribbelen uit op de grote liefde.
Dan is Leiden in last. Een moeder
verzet zich als de concurrente van
haar dochter. Veel misverstanden,
ruzies, wegloperij, een inderhaast
georganiseerd huwelijk van Elaine
met een rijk dokterszoontje, totdat
Ben toch nog op het laatst de bruid
van voor het altaar weet weg te
slepen. Alle boze families ten spijt.
De film steunt op twee machtige
pijlers: de vaardige regie van Mike
Nichols met een buitengewoon ge
voel voor de humor en de psycholo
gie der verborgen gevoelens; en an
derzijds het spel van de jonge ac
teur Dustin Hoffman als de onzeke
re. verlegen, maar eenmaal op het
goede spoor gezet onverschrokken
jongeman Ban Braddock.
(Leuke, ontspanningsfilm.)
Seks en chantage
LUXOR Ook bankiers laten
zich wel eens door schone schiin
van de wijs brengen. Dat vertelt
althans Claude Dague in zijn weinig
geloofwaardige film „Seks en chan
tage".
Bankier Verdier treft op een bui
tenweg een jongedame aan met au
to-panne. Hij brengt haar naar haar
luxueuze home, waar hij in contact
komt met haar ..broer" die dadelijk
zaken met hem wil doen.
De goede bankier wordt mee-
eesleept in een zeer louche onderne
ming en valt van kwaad tot erger.
7pif* t0f bankroof en geschiet.
Had hii maar eerder naar de jurk
van de ioneedame gekeken, want
haar front toont het patroon van
een roulette. Echt geen aanbeveling.
Zeker niet voor bankiers.
(Onbenullig.)
Dustin Hoffman als de wat
schuchtere jongeman Benjamin
Braddock.
Verleden jaar in
Mariënbad
CAMERA (alleen vrijdag- en za
terdagavond 24 uur) „Verleden
jaar in Mariënbad" is de bekende
en bekroonde film van Alain Res-
nais over een langdurige dialoog
tussen een man en een vrouw in
een immens groot hotel- De man
beweert haar vorig jaar in Mariën
bad te hebben ontmoet, de vrouw
kan zich dat niet herinneren.
Een interessante film die vele
vragen opwerpt. In elk geval geen
lichiverteerbare kost.
(Resnais aan het diepdélven).
De wurger van
Boston
TRIANON „De wurger van
Boston" van regisseur Richard
Fleischer heeft In het eerste gedeel
te een documentaristische inslag.
Het tweede gedeelte gaat over de
psychologische achtergrond van de
dader.
De wurger van Boston was de
verwarmingsmonteur Albert DeSal-
vo die nooit is berecht en nog steeds
in een psychiatrische kliniek is op
gesloten.
Fleischer heeft geprobeerd zijn
gespleten persoonlijkheid te door
gronden.
Tony Curtis is de man die aan de
rol diepte moest geven. Dat is hem
gedeeltelijk gelukt. Op sommige
ogenblikken is hij eenvoudigweg te
sympathiek om zijn rol geloofwaar
dig te maken. Curtis liet zich een
valse neus opzetten en zijn wenk
brauwen veranderen om op de psy
chopaat te lijken.
De rechercheurs die het onder
zoek leiden Henry Fonda en Ge
orge Kennedy worden heel wat
humaner afgeschilderd dan in de
doorsnee Amerikaanse detective- en
misdaadfilms.
(Felle thriller.)
Blonde handel voor
Istanbul
REX Opnieuw is het Sankt
Pauli waar alle ellende vandaan
komt. Ditmaal de geschiedenis van
het meisje Nana, zo fris van het
land in de bordelen van Altona om
te worden verhandeld naar Instan-
boel. Zij komt naar aan haar eind
even naar als de film „Blonde han
del voor Instanboel" zelf, waarin al
les even triest Duits is.
(Droevig.)
Prolongaties
CAMERA „Romeo en Julia".
Tweeweek. Uitstekende film
versie van Shakespeare's befaam
de liefdesgeschiedenis.
STUDIO „De grote stilte".
Vierde week. Eén van Ingmar
Bergmans meest indringende films.
De menselijke eenzaamheid tegen
over het zwijgen van God krijgt
in een schokkende, artistiek su
blieme vorm gestalte.
