Buitenlander
trouwen vergt
aanpassing
jfjm
Vrouw verliest meer
geld dan de man
SPEEL ZELF THUIS
Vrouw in 't nauw:
andere normen
zzm mi
Eten
op
z'n
Turks
VAN MARKTKRAAM
MARKS
AND
SPENCER
tot hofleverancier
Per
seconde
wijzer
Wij maken ons te vaak
druk over het
wegvallen van franje
dialoog
ZATERDAG 18 JANUARI 1949
Jeanne Ertan-Doomen:
„Ca eerst kijken in
het land van
je aanstaande man"'
Jeanne Ertan-Doomen, slank, donker, knap, waakzaam. Ze
luistert naar een relaas uit Duitsland dat ik haar oplepel: In I960
huwden achttienduizend meisjes met buitenlanders. Na de brui
loft duurde de droom geen Duizend-en-één-nacht. Ongeveer
95% van de huwelijken, gesloten met Aziaten of Afrikanen,
lijdt schipbreuk. Het departement voor emigratie in Keulen
heeft tachtig adviesbureaus die over informatiemateriaal be
schikken betreffende huwelijksrecht en -houding van de vrouw
in 151 landen en streken ter wereld. Slechts weinigen vragen
echter om raad. Ze zeggen: „Bij ons gaat het goed want wij
houden van elkaar".
De berichten spreken verder van woordenwisselingen, klap
pen, vluchten uit het buitenland met achterlating van de kinde
ren. Ze schreven naar de chef in Keulen (toen het te laat was):
„Had ik maar naar u geluisterd!"
Het echtpaar Ertan-Doomen weet van aanpassen: zij aan de Turkse, hij aan de Nederlandse manier van leven.
Mannen zijn doorgaans
gezegend met pakken en
broeken waarin verrukke
lijk diepe zakken zitten. Dat
schijnt een mannelijk sym
bool te zijn. Mijn kleine
neef van drie toonde op
nieuwjaarsdag de hele
familie trots zijn eerste
broek met een achterzak en
een echte rits van voren,
met een gebaar van: „en nou
kan je me voor vol aan
zien!"
Die zakken zijn er wellicht de
oorzaak van dat vrouwen
tweemaal zoveel geld verliezen
als mannen. Het is allemaal
haarfijn uitgezocht in de Ver
enigde Staten. Het bedrag dat
elk jaar door onachtzaamheid of
andere oorzaken verdwijnt is
een sommetje dat menige
staatskas zou kunnen vullen.
Rond twee miljoen Amerikanen
raakten in 1967 samen twee mil
jard dollar kwijt of wel 7,2 mil
jard gulden.
Dat is tien dollar per hoofd
der bevolking per jaar. Vrou
wen maar zij staan allang te
boek als zouden ze een gat in
hun hand hebben bleken
tweemaal zoveel als mannen te
verliezen. Jongelui raken ook
veel geld kwijt en academici
zijn slordiger met het slijk der
aarde dan lieden met een be
perkte schoolopleiding
misschien moeten de laatsten
harder sjappelen voor hun dol
lars?
Hoe het ook zij, het onder
zoek wees nog iets opmerkens
waardigs uit: de meeste mensen
weten niet op welke wijze zij
hun geld verliezen. Onder de
ondervraagden was intussen
één dame die het heel precies
wist ze verloor een twintig
dollar biljet dat uit haar bh
glipte op het moment dat ze het
toilet doorspoelde...
Mevrouw Ertan heeft er dit
op te zeggen: „Huwelijken van
Nederlanders kunnen óók spaak
lopen. Ik ben nu acht jaar ge
trouwd met een Turk. hij Mo
hammedaan, ik katholiek. Ge
lukkig getrouwd mag ik wel
zeggen. Toen we verkering kre
gen, deden we al niets meer
aan ons geloof. Wij hebben ons
samen aangepast. Een voor
beeld? Ik eet geen olijfolie, hij
geen varkensvlees. Mijn man
houdt er niet van als ik met
mijn vriendinnen naar c'e bi
oscoop ga."
„Ik vind het niet goed als ze
's avonds alleen de straat op
gaat" vult de heer Ertan aan.
„Dat is onze gewoonte, het is
geen wantrouwen, zeker niet,
maar een zekere bescherming
Bij ons wordt een vrouw die
alleen op stap gaat als een
prostituée beschouwt. Ik kan
me haar ook niet voorstellen als
een vrouw met een baan".
„De liefde van de man
gaat door de maag", zegt
men. Haar Turkse man
mag als Islamiet geen
varkensvlees eten. daar
om bereidt Jeanne Ertan
erwtensoep met rundvlees.
In Turkije houdt nien van
ju pittige spijzen en yoghurt,
schapevlees en olijfolie.
jjc Dit maakt mevrouw j.
Ertan: Pataesli Köfte.
Snijd 1 kg geschilde
aardappelen in blokjes
van drie cm. Maak een
pond runder- of kalfs
gehakt aan met ei, een jjc
grote fijngeraspte ui, pa
neermeel of oud brood, jjt
peterselie, zout. peper,
tijm. Vorm ze tot platte jfc
schijven en bak ze bruin.
deze jus worden de jfc
aardappelblokjes gebak
ken tezamen met zes
Spaanse pepers. Afblus-
sen met iets water. Pel
«en pond tomaten, snijd
ze in stukjes en stoof ze
in de jus tot alles fijn is.
Laat de aardappelen.
gehakt, pepers, de torn a-
tensaus met water in één
pan pruttelen tot de aard-
appelen gaar maar niet
stuk zijn. Op één schaal
serveren. Geef hierbij een
frisse komkommersla Ca-
eik. Rasp een stevige kom-
kommer, vermeng die met
V* liter yoghurt, wat
water, zout. een teentje
knoflook en een eetlepel
olijfolie.
heb daar ook geen behoefte
aan," zegt Jeanne „en respec
teer de wensen van mijn man
zoals hij de mijne respecteert."
De heer Ertan is tolk bij Wil-
ton-Feijenoord, hij gaat met
zijn landgenoten op stap als er
zich huisvestingsproblemen
voordoen. Hij bemiddelt in het
bedrijf, is (naar zijn zeggen) als
kind aan huis op het Haagse
Veer Rotterdams hoofdbu
reau van politie en treedt als
tolk op bij de rechtbank. Het
grote pand aan de Spoorsingel
55 in Rotterdam is zijn eigen
dom. Op de bovenverdieping
heeft het echtpaar vijf Turkse
kostgangers en sinds deze zo
mer woont veertienjarige Gü-
sin, halfzusje van de man, hier.
Dit stel jonge mensen is wel
bevoegd tot oordelen als het
gaat om de vraag: is het af te
raden dat een westers meisje
met een oosterling huwt?
„Ik zou haar zonder meer ad
viseren: ga eerst kijken in het
vaderland van de man. Dat is
voor beide partijen beter. Zo
lang de buitenlander in het
land van de vrouw blijft, gaat
het meestal goed. De man past
zich aan. Hij gedraagt zich dan
als westerling. De moeilijkhe
den kunnen beginnen als het
echtpaar naar het vaderland
van de man gaat."
Trekt het westerse meisje on
voorbereid naar haar nieuwe
vaderland dan voelt zij zich in
de boot genomen. De uitzending
van de VARA op de televisie
liet daarover geen twijfel
bestaan. Een Islamiet leeft in
een volkomen andere cultuur.
De vrouw is er het bezit van de
man. In de meeste Islamitische
'anden wordt ze beschouwd als
een rechteloos wezen zonder
ziel. Door te huwen sticht de
vrouw geen eigen gezin maar
zij verlaat een groep om deel
uit te maken van een andere
groep: die van haar echtgenoot.
In vele traditionele Moham
medaanse landen mag de man
meer dan één vrouw hebben. In
Tunesië en Turkije is de poly
gamie afgescha." Maar de
rol van de vrouw is toch een
heel andere dan in de westerse
samenleving.
Zou Jeanne Ertan in Turkije
kunnen leven? .Ik ben er twee
maal geweest Ik zou er willen
wonen als ik he: t.'et slechter
had dan hiér. Maa^ dat kan
niet" doet ze diplomatiek „Ik
raad ^ok ieder bruidje aan: ga
kijk.-n in je nieuwe vaderland
eer je je jawoo-rl geeft. De fa
milie is er dominant. Ga nooit
bij d e familie inwonen, al is
dat daar ook honderdmaal de
ge 'oonte!" zegt ze met klem.
Wat vond ze van de tele
visie -uitzending over Neder-
Navraag bij diverse instanties die zich met de begeleiding van
buitenlandse arbeiders bezighouden onthulde het volgende: Het
maakt verschil uit of een meisje met een buitenlander uit een
christelijk dan wel uit een moslimmllleu huwt. Het is, eenmaal In
het vreemde vaderland, vaak moeilijk om terug te keren.
Belandt een westerse vrouw bijvoorbeeld in Marokko, dan kan
ze ontdekken dat ze nummer tien op de ranglijst Is, of dat haar
man er reeds gehuwd was. De burgerlijke stand is In vele oosterse
landen niet zo accuraat als bij ons en dus kan er met huwelijkse
staat of leeftijd worden gesmokkeld.
In Keulen adviseert men de bruidjes een huwelijksovereenkomst
te sluiten waarbij de vrouw in geval van scheiding een morgengift"
toevalt een vereffening voor de zwakke rechtspositie van de
vrouw In sommige landen. De vrouw kan geen schelding verlangen.
Vaak heeft de man geen onderhoudsplicht.
De Marokkaanse vrouwenbeweging strijdt tegen polygamie, wil
gelijkheid van de vrouw en de man in het erfrecht.
In Tunesië verleende president Bourguiba in 1957 aan de vrouw
het recht dat zij vrijelijk haar man mag kiezen; het recht van de
man op scheiding werd beperkt en polygamie verboden.
De taal blijkt voor westerse vrouwen vaak een onoverkomelijke
barrière.
Ziet de vrouw van een Islamiet kans terug te reizen met haar
zoon, dan zal de man haar achterna blijven zitten. Islamieten hech
ten buitengewone waarde aan het bezit van zonen.
Ten slotte: ook ons land heeft voorlichtingsinstanties, onder meer
de Stichting Begeleiding Buitenlandse Werknemers met kantoren
o.a. in Den Haag, Rotterdam, Gouda, Dordrecht. Amsterdam, Utrecht
en Enschede.
Gelukkig is een Nederlander goed in aanpassen. Een meisje dat
een buitenlander huwt. moet echter wél weten dat er in vreemde
landen andere normen gelden en dat de levensomstandigheden vaak
volkomen anders zijn dan die waarin zij Is opgegroeid.
landse '.Touwen die in Turkije
waren gaan wonen? Allemaal
waar. Merkwaardig alleen die
laatste vrouw die er moeite
mee had dat haar schoonmoe
der Fatma zei tegen haar doch
tertje, die zij Maria noemt, en
schoonma die uitmaakt welke
jurk de Hollandse schoondoch
ter aan zal trekken. Het ver
noemen van je kind vind ik
geen probleem en ik zou me
niet storen aan het schoonmoe
derlij k bevel van wat ik nu
eens aan zal trekken...
Overigens, je moet je aanpas
sen. Zelfs aan het feit dat de
familie het bewijs wil zien dat
het huwelijk voltrokken is. 's
Lands wijs 's lands eer een
buitenlander moet zich hier
evenzo voegen naar onze leefre
gels. Turkije is een land in de
branding. Het leven in de grote
steden verschilt sterk van dat
op het platteland. „In Izmir
het vroegere Smyrna leven de
mensen anders dan die tn mijn
geboortedorp" zegt Ertan. Voor
Europeanen bepaald armoedig.
Er is nauwelijks enig comfort.
De Islam accepteert over het
algemeen de werkende vrouw
nog niet. In de grote s*eden
komt de emancipatie langzaam
op gang.
„Wij kennen veel goede hu
welijken van westerse me'sjes
met Turken" zegt mevrouw
Ertan. „Maar je moet je weten
aan te passen. Ik ben er erg
gastvrij ontvangen ik ben de
beste schoondochter die er is"
lacht ze gul. „maar ik heb dan
ook een schoonvader met mo
derne opvattingen... En mijn
man is bijna westers in zijn
manier van leven."
„Ik wil deze maatschappe-
Veertienjarige Güsin is hier zo vrij
al9 een vogeltje vergeleken bij
thuis in Turkije. Ze gaat hier op
school en spreekt al aardig Neder
lands.
lijke verhouding graag volhou
den" zegt Ertan, maar in één
adem erkent hij dat hij te
rug in Turkije weer terug
zou vallen op de maatschappe-
llillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Wijlen de laatste presi
dent-directeur van „Marks
and Spencer", Lord Simon
Marks, placht te zeggen dat
hij niet tevreden zou zijn
vóór ieder schoolmeisje ge
kleed kon gaan als een
hertogin.
Thans staan hertoginnen
en verkoopstertjes naast
elkaar aan de toonbanken
van dit Britse grootwinkel
bedrijf: de prinsessen Anne
en Alexandra zijn er vaste
klant en ook prinses Gracia
van Monaco koopt er regel
matig. Toch zijn de prijzen
niet exorbitant hoog en
niemand schaamt zich voor
het etiket van deze firma.
De maatstaf die de zaak
aanlegt voor de kwaliteit is:
Het moet goed genoeg zijn
voor onze directeuren en
hun gezinnen." En als u dan
weet dat minstens vier van
die directeuren miljonairs
zijn
Het bedrijf dat nu 241
filialen telt is als een stal
letje met stuiver artikelen
begonnendoor een ongelet
terde Poolse immigrant.
Michael Marks. Hij nam
zijn vriend Tom Spencer als
compagnon toen deze aan
bod zijn hele kapitaal van
driehonderd pond in een
reeks van stalletjes te
steken. Dat was in het jaar
1884. Nu maken zeshonderd
onafhankelijke firma's alle
produkten die „Marks en
Sparks" verkoopt.
Veertig procent van alle
siveaters die in Engeland
gedragen worden komen
van dit bedryf, één kwart
Drie maanden voorbereiden en
drie kwartier kijken: drie mensen
sijn een heel jaar bezig met Per
seconde uijzer". Volgens een re
cent kijkonderzoek geniet deze
quiz een grotere populariteit dan
zelfs de Forsyte Sage. Berend Bou-
deu'ijn presentator, Ellen Blazer
regisseur, Chawa Aronson research
assistente stellen allen die zich af
zitten te vragen wat zij er zélf van
terecht zouden brengen, in de gele
genheid hun krachten thuis te be
proeven. Het boeiende televisiespel
is namelijk in boekvorm versche
nen.
De koper doet er goed aan eerst
het nawoord te lezen. Daar kunnen
we namelijk de ijsberg onder wa
ter zien, bijzonder onthullend over
trat boven water steekt: de uitzen
ding. 't Gaat zo:
„Wij zijn blij als we maar op
een idee van een vraag komen.
Neem die ran verschillende
doodsoorzaken tan historische fi
guren. Vergiftigd, doodgestoken,
verbrand wat deden ze nog
meer? Met moeite komen wij bij
acht mensen, die op acht verschil
lende manieren zijn gedood. Nog
eentje en we hebben de vraag. Wij
komen er zelf niet uil. Onze beste
vrienden worden gevraagd of ze
een beroemde voorouder hebben
die iemand op een originele ma
nier omgebracht heeft. Wij hebhen
er al acht! roepen wij wanho
pig. en je kunt toch niet zeggen:
Wij maken er de negende even
zelf hij... want dot zou geen
geschiedenis zijn. Na veel. veel
moeite boeken doorgekeken,
weer encyclopedieën, mensen opge
beld, en ueer trouwe bibliotheca
ressen. hebben we er eindelijk ne
gen. En dan komt iemand en zegt:
Kun je zo'n vraag eigenlijk wel
stellen? Is het niet wat gruwelijk?
Weer mensen opbellen of se vin-
lijke verhoudingen daar. „Onze
mensen zijn nog niet zo ver.
Iets wat hier in eeuwen is ge
groeid, kun je daar niet in één
generatie veranderen! Dat heeft
tijd nodig."
Het echtpaar Ertan heeft een
jongen en een meisje, Nazire en
Erol. Nazire heet naar de over
leden moeder van de heer Er
tan. „Dat heb ik zélf voor
gesteld" zegt Jeanne Ertan.
Terwijl haar man op de gang
een gesprek heeft met één van
„de jongens boven" prijst ze
hem dat hij altijd achter haar
staat.
Het zusje GGsin had er moei
te mee haar schoonzuster te ge
hoorzamen, ze moest aanvanke
lijk flink de teugels voelen.
Maar de grote broer maakte
haar rap duidelijk dat Jeanne
de vrouw des huizes is.
„De overgang is apart voor
haar" verduidelijkt Ertan. ,,'t
Leven is hier zo heel «mders.
Güsin gaat met plezier naar
school, ze past zich heel goed
aan. Ze is hier. versteken bij
thuis in Turkije, zo vrij als
een vcgel."
iiililllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Prinses Gracia
van alle gebreide artikelen,
drie kwart van alle dames
slips en tien procent van
alle kleding.
Wat de mode betreft
volgt „Marks en Sparks"
geen rages. De onderneming
houdt op rustige klassieke
wijze rekening met de stijl
van het og°nhUk. Dpl"rnns-
middelenafdelingen in alle
filialen zijn gespecialiseerd
in deze afdeling gaat veer
tig procent van alle verkoop
om.
„Marks en Sparks" schij
nen tot de conclusie geko
men te zijn dat een ver
koopstertje dat zich kleedt
als een hertogin, misschien
ook wil eten als een levens-
genietster.
Berend Boudewijn
den dat het grmcelijk is. Nee,
hoor, ze vinden het leuk. Wij be
denken er dan nog gauw een mo
reel standpunt bij, zoiets vtui „de
geschiedenis is tenslotte gruwe
lijk", en het gaat door".
U kunt het spel alleen of met
meer mensen spelen. Kies een on
derwerp waarvan u denkt het
meeste te weten. Kunst, Geschiede
nis. ff etenschap of Deze eeuw.
Zoek dal hoojdstuk op, leg een
pupier klaar, een keukentvekker of
zandloper. Niet eerst de vra
gen lezen! Goed streng zijn en u
zult merken dat het moeilijker is
vanuit een boekje, dan in de half
donkere kamer met het aan
dacht-trekkende scherm. U kunt
om het maximum te winnen be
drag (f5700 plus 22 jokers) spe
len, maar dan moet u wel eerst dat
geld in de pot doen.
Wie regelmatig naar de quiz
kijkt ontdekt dat alle ronden al
een keer gespeeld zijn, de plaatjes
zijn dpzelfde tan de buis, ook
Prikkebeen en andere illustraties
van de uitzending sijn in dit boek
je gebruikt (170 blz.. 7.80, uitga
ve Wollers-Noordhoff n.v. Gronin
gen)
Ze komen aan als fris ffente-
regentje, een klettereïT3e hagelbui,
als sneeuw dat zachtjes veel vuil
bedekt, dachten wij bij het fijne ge
dichtje van Pita Kleppe, Burg. Nep-
veulaan 11 In Putten, die daarmee
de gelukkige „Zij" is van Blad ZIJ.
woorden zijn als wolken die
voortgedreven worden door
de wind in overvloed wor
den ze uitgesproken maar...
wie weet of ze ooit aanko
men?
Geloven nu: „Door de vele bo
men wordt het brandend braambos
niet gezien", zegt mevrouw B. van
T. „Zij liepen uren om het levend
water blootshands uit de bron te
scheppen. Hagepreken. Wij willen
naar de kerk (of niet), nippen aan
de beker die Hij te drinken geeft:
„Vandaag smaakt het!" of
„Hm, het kon beter". We maken
ons druk om het wegvallen van
vertrouwde gewoonten, opruiming
van franje. „Wacht op den Heer,
gii vromen"
Wachtend bomen we over hoe
het wel of niet moet, dat geloven.
Door de vele woorden Is er geen
stilte meer: „Spreek Heer. uw
dienstknecht hoort". Het is zo
vaak andersom: „Hoor Heer, uw
dienstknecht spreekt". En.
wachtend, wordt het kouder."
Het is volgens de heer B. te W.
(uw adres?) niet juist dat, zoals wij
schreven, Abram en Petrus door
hetzelfde geloof zalig zijn gewor
den: „Abram is zalig geworden
onder het verbond der belofte,
Petrus onder het verbond der ge
nade. Dat genadeverbond was pas
ingegaan nadat Christus was op-
oestaan uit de doden, nadat Mij
voor de zonde der wereld had vol
daan. Dat heeft Petrus beleefd,
maar Abram niet.
Dan schrijft u over het dogma
dat vandaag niet zoveel meer zegt.
Dat klopt, want een goed Pro
testant heeft geen dogma's. De
Rooms-Katholiek echter wel. Wat
de theologie betreft: heel veel
wordt er in de kerken geleerd wat
niet in de Bijbel staat en heel veel
wat wel in de Bijbel staat wordt
niet geleerd. Om over het verschil
van kerken maar niet eens te
spreken".
Mevrouw W. te S. gelooft zeker
dat vooral de jongeren het getheo-
loqiseer beu zijn: „De jongeren
verlangen klare taal over de
boodschap van het Evangelie. Wij
oudere oemeenteleden verlangen
ook hartelijk naar een eenvoudige
S;ib*ise boodschap."
Mevrouw W te D. voegt daar
aan toe: „Is hun afwijzend beu
zijn, hun behoefte aan „het zich
ontdoen van franje" (niet het ge
loof wordt daarvan ontdaan, want
dat kent geen franje,) „verborgen
omganq en „tot de kern komen" In
feite niet veelal een overboord wil
len zetten van hetqeen wordt ge
voeld als een rem op het zlc'n
uitleven, een centraal-stellen van
eigen „wereldse" verlangens en
oen willen reduceren van het
bes'ng dat God ook op hun leven
Isgt?
Of zij oprecht de bedoeling heb
ben God beter te dienen zal moe
ten blijken uit datgene wat ze voor
het overboord-gezette in de plaats
(willen) ^tellen. Dat komt jammer
genoeg zo weinig uit de verf."
„Ik ben ervan overtuigd dat ie
der op zijn eigen manier gelooft
en geen geloof in diepste wezen
hetzelfde i9. al heb je ook dezelf
de geloofsbelijdenis", zegt me
vrouw K. te Z. „Dan nog zullen wi|
aan het einde der tijden verbaasd
staan dat God en ons Godsbegrip
zo heel anders rijn dan wij ooit
edacht hebben. Zo heel eenvou
dig en toch zo prachtig volmaakt.
Doordat ons verstand en begrip nu
nog ten dele gebruikt worden, kan
niemand dit ooit doordenken en
begrijpen. Ons geloof en de
godsdiensten zijn helaas zoveel
moeilijker gemaakt door mense
lijke wetten en geboden, die vaak
door machtswellust uitgedacht zi|n
en toen een traditie zijn geworden.
Ik vind het zelf vaak moeilijk altijd
vast te kunnen neloven In- en ver
trouwen op God."
„De beleving staat niet altijd op
de voorgrond, maar bewust of on
bewust is het er toch altijd", zegt
mevrouw A. te G. „Een mens heeft
twee levens. Het innerlijk moet
achter ook naar buiten komen in
■»ns doen en laten. Wanneer Ik lees
'an een professor of predikant die
'erschillende dingen uit de Bijbel
ap losse schroeven willen zetten,
tan dnnk ik weleer-- Beseffen die
mensen hun grote verantwoorde-
ijkheid? Zijn het geen blinde
'eidslieden? Wat de we-
'enschapsmensen uit de Bijbel wil-
'en halen, brengt ons van God af.
Tegenwoordig wil men alles kun
nen verklaren, maar dan zou God
neen God meer zijn. Abram en
Petrus leefden in andere tijden, de
kern van het geloof blijft hetzelf-
ie: Uit genade rijt gij zalig gewor
den door het geloof; en ook bij
alles; Here wat wilt Gij dat Ik
doen zal".
„Jammer dat we haast altijd
eerst in benauwdheid moeten zit
ten eer we tot geloven komen",
verzucht mevrouw N. te N. „Als
we dagelijks om ons heen kijken,
moeten we toch erkennen: „Er is
er Een die alles bestuurt" Je kunt
veel over geloven praten, uiteinde-
ti|k is het iets wat je zelf moet
doen. Je kunt van de ene kerk
naar de andere lopen: als hart en
ogen qesloten blijven hebben we
er niets aan. Als God ons. door
Zijn liefde en genade niet helpt,
kunnen we niet geloven; wel er
dagelijks om bidden."
Mevrouw A. te B. „In deze tijd
willen de mensen dat je alles
zwart op wit met bewijsstukken
kan staven, ook het geloof. Voor
de Joden is het nog veel moei
lijker. Zij leven nog naar de ver
vulling toe. Zij zitten steeds in de
hoek waar de slagen vallen en
dan, door alles heen. vasthouden
aan de toezeqqinq dat Hij nog ko
men moet om Zijn volk te verlos
sen uit al de narigheid die nog
elke dag komt.
Wij Christenen weten dat de
Heer al gekomen Is. Wij mogen uit
dit geloof leven. Soms gebeuren
er dan dinqen die het moeilijk ma
ken 't geloof vast te houden. Dan
merken wij dat wij toch weer
aesterkt worden. Onze zoon was
vilftien laar toen hij stierf. Als hij
ziin qeloof niet had, zou M| niet zo
met rust en vrede aestorven zijn.
Nu wist hij dat waar hij heenging
oeen leed, pijn en ziekte zou zijn.
Door vertrouwen heeft hij de rust
qekreqen waarom hij gebeden
h»eft. Door dat qeloof kunnen wij
er ook weer tegenop. God houdt
ons vast"
