MONTREAL:
Theeglas in opmars
leven als mollen
Spelend ontdekken
Klassiek speelgoed
Iverdringt Batman
STREEKROMAN VERTEKENT DORP
PIONIERS
DER
FILATELIE
dialoog
Schoentje...
ZATERDAG 30 NOVEMBER 1948
Spelend jezelf en de wereld ontdekken, dat betekent kind
zijn. Spelen is een levensbehoefte. Hoe vollediger de mogelijk-
I heden, des te vollediger kan het kind zich ontwikkelen. Goed
speelgoed prikkelt de fantasie, stimuleert het initiatief en no-
jdigt uit tot onderzoeken en zelf iets maken. Hoe ouder het
kind wordt, des te meer zien we in zijn spel de persoonlijke
keuze. Geef het kind speelgoed dat aan zijn behoefte en zijn
leeftijd tegemoetkomt. De keus is overweldigend. Al winkelend
lkwamen wij tot de conclusie dat de rages van de afgelopen
I jaren uitgewoed zijn. Geen Batman of James Bond-attributen
Imeer. Wèl het klassieke speelgoed, wat meer geperfectioneerd.
iGoed speelgoed, niet goedkoop, maar wie met zorg kiest heeft
I rijn geld best besteed.
gkind
TUIEUW is de speelgoed-
geschenkbon van de Al
gemene Nederlandse Vereni-
tedenging van Speelgoedhande-
•ank- laren. De bon heet Toy-ticket
en Is verkrijgbaar in waarden
de van een rijksdaalder, vijf, tien
hreel of 25 gulden. Het kind kan met
>nder verzamelde speelgoedbonnen
reekl een grote aankoop doen; zo'n
bon is makkelijk te verzenden,
teren 's onbeperkt geldig en inwissel-
„ifJbaar bij nagenoeg alle speelgoed-
n een en °P de speelgoedafde-
n ling van warenhuizen,
antal wie verantwoord speelgoed
een wil kopen wijzen we op de Weg-
engs wijzer in Speelgoedland die
- ieder jong echtpaar met kinde-
•s al- ren eigenlijk moest hebben.
Kort Uitstekende voorlichting op
overzichtelijke wijze voor vijftig
van cent. Te bestellen per briefkaart
met extra postzegels aan: K en
O Centrum voor Gezinsvoorlich
ting, 's-Gravendijkwal 60 in Rot
terdam, bij de plaatselijke Stich
ting voor Huishoudelijke en ge
zinsvoorlichting, of door stor
ting van het bedrag op giro
30 56 41 van de Nat. Fed. voor
Huish. en Gezinsvoorlidhting,
Den Haag. Even de naam van
de brochure vermelden!
de
een
Hef
m in
in
het
ndré.
de
Altijd in de roos zijn de con-
rlijke structiedozen. Lego, Sio, Okwa
Nor- (beukeihout), Fisher van indus-
trie-nylon en heel stevig. Je
hiné. kunt er huizen en figuren mee
rhou- maken. De grote jongens laten
wa.| er electriciteit aan te pas ko-
te men. Dit jaar komt van Fisher
nog een radiobesturing zodat de
zelfgebouwde auto's en kranen
hetj 0p afstand bediend kunnen wor-
den.
Betrekkelijk nieuw is ook Phi-
liform. Het plezierige van con
structiemateriaal is dat kleuters
van drie jaar er aan kunnen
beginnen, terwijl het spel steeds
uitgebreid kan worden met de
groei van het kind, tot de knap-
zelfbouw-microscoop, experi
menteerdoos voor chemici in
spe: niet goedkoop en bepaald
niet voor kleine kinderen.
Een fijn geschenk voor jon
gens is het tafelvoetbal van
ƒ16.75 tot ƒ115.—, de kleine
moeten op tafel gezet worden,
er zijn steviger exemplaren met
klemmen om op tafel te bevesti
gen. De grote voetbalspelen heb
ben poten, dat zijn dan ook com
plete speeltafels.
Om bij jongensspeelgoed te
blijven: de verkoop van raceba
nen luwt, die van treinen heeft
een flinke opleving. Er is een
smalspoor van negen mm waar
voor een kwart van de normale
ruimte nodig is; handig in flats,
fijn voor vaders, te petieterig
voor jongens. Voor hen is er een
prachtige grote trein met brede
rails. Ze gaan niet grif over de
toonbank maar „worden leuk
verkocht" aldus de heer E. Ligt-
hart van het Kinderparadijs te
Vlaardingen.
Deze trein ls weerbestendig,
hij kan buiten opgesteld wor
den. Wél adviseert de fabrikant
als het tien graden vriest, de
lok even binnen te halen. Hij
werkt op twaalf volt gelijk
stroom, de regelaar kan zelfs op
de auto-accu aangesloten wor
den dus in de vakantie hoeft
zoonlief (nou ja) de trein niet te
missen. Eerste sett 108.
Maar dan heb je ook iets bizon-
ders.
Naar aanleiding van de televi
siestrip Captain Scarlet zijn er
nieuwe Dinky Toys: de wezens
uit de ruimte manoeuvreren
met een Patrol car, een raket-
lanceerinrichting en een veilig
heidscabine. Op de ruimtevaart
geïnspireerd is de Maanwagen,
uitgerust met zware profielban
den om het maanoppervlak te
berijden en obstakels te nemen.
Motor werkt op batterij, per
voertuig (er zijn er diverse)
ƒ7.95.
Voor de meisjes is er de
droomkeuken uit Amerika: In
de braadslee ligt een „echte"
kip. Een fornuisje kan op spiri
tus branden. Natuurlijk zijn er
de strijkijzers, de telefoontjes,
weegschalen en winkels. Heel
fijn vonden we de ouderwetse
poppenhuizen. Eén met antiek
interieur door Hongaren ver
vaardigd, vertedert door de ro
mantische inrichting: de schom
mel wieg, de hoerenkast, de kak
stoel, bloemenvaasje, een
fruitschaaltje op tafel, een klok
aan de muur en gordijntjes voor
de ramen. Wél tijdig bestellen
want er is één week levertijd
125).
Een poppenhuis uit Zweden
(niet ingericht) kost 42.50,
maar de bedrading voor de ver
lichting zit er al in en men kan
naar hartelust zélf de inrichting
verzorgen.
Gewone poppen worden bij
zonder veel verkocht. Ook de
attributen die erbij horen zoals
'wieg en kinderwagen. Een
uitschieter is de pop die kan
lachen en huilen. In dit poppe-
kind zit een grammofoonplaatje
gebouwd met twee groeven.
Druk je stevig op de knop dan
werkt de eerste groef en gaat
de pop een minuut lang écht
huilen, druk je minder hard dan
lacht ze als een heuse baby.
Voor de kleintjes zijn er knuf
felpoppen en pluche beesten,
heel mooi, voor aanvaardbare
prijzen. Soms is er een speel
doosje ingebouwd. Een muziek-
beertje kost 6.50. Voor knuffel
peuters, poppenmoeders, keuken
prinsesjes, artistiekelingetjes,
technische knaapjes en automa-
niakjes, keus genoeg.
Zelfs als het regent of sneeuwt kunnen mensen uit Mon
treal winkelen en uitgaan zonder regenjas als ze willen.
In deze grootste stad van Canada heeft men sinds 1962 als
een mol in de grond gewroet.
Resultaat: een ondergronds leven van licht en kleur.
Onder een prachtig strak opgetrokken kantoorgebouw
in de vorm van een kruis dat twee en veertig verdiepingen
telt en honderdtachtig meter hoog is, zijn nóg vier ver
diepingen.
Promenades, wegen, twee verdiepingen met parkeer
ruimten, een verdieping met spoorrails en de metro vin
den we er. In het begin had deze mollenstad slechts ver
binding met het Centraal Station en het Queen Elisabeth
Hotel. Nu zijn er wegen naar het indrukwekkende handels
centrum Place Bonaventura, naar het Windsor Hotel en
het grote Chateau Champlain hotel.
In de ondergrondse stad werken 150.000 mensen. U kunt
er boodschappen doen in de 240 winkels, een hapje eten in
de restaurants (welgeteld 36) een plaatje draaien in de
discotheek, een film zien in een bios of een toneelspel in
de schouwburg.
Er zijn kappers, boetiekjes, kleermakers, antiquairs,
boekwinkels en kruideniers. In dit complex kunt u uren en
uren rondslenteren en wie dan moe is kan een Turks bad
nemen.
In Place Ville Marie, zo heet het ondergrondse stads
centrum, is een lieflijk plantsoentje. Het lijkt een echt park
met bomen en bosjes en bloemen en planten. Er is volop
daglicht, maar met het weer hebt u niets te maken....
Het project kostte het lieve sommetje van tachtig miljoen
dollar. Die van Montreal zijn nog niet klaar met ingraven.
Er zijn plannen voor een centraal ondergronds stadsgedeel
te met een oppervlakte van 25 ha. Gaat de Canadees er te
voet? Welnee. Drie metrohaltes en een busstation zorgen
voor ondergronds vervoer.
Schrik dus niet als u op een goede dag leest dat een
groot deel van Montreal onder de aarde verdween
plat
M<
api
heel
ftin)
ogra-
kkini
voor-
ste constructies. Doos 302 geeft
tjens,! mogelijkheden voor verschillen-
rechti de vliegtuigen 11.95).
De Fischertechniek 200
19.90), de tweede basisdoos,
geeft onderdelen om een drie
wieler, een steekwagentje, een
racewagen, een aanhangwagen
of een motor te fabriceren.
Min of meer constructiemate
riaal is ook de doos met akro-
baatjes in primaire kleuren. Het
is in Frankrijk uitgeroepen tot
„beste speelgoed van het jaar",
(1967). Je kunt ze op alle moge
lijke manieren stapelen, een
klein doosje kost ƒ3.95, grote
ƒ8.95.
Compo geeft eindeloze moge
lijkheden tot het spelen met zes
hoeken. Vele mozaïeken kunnen
worden gevormd, soms tot
wandversiering, als vensterde
coratie of lichtpaneel (ƒ2.95 tot
9.95).
De hobbydozen worden goed
verkocht. Je kunt een doos ne
men om zelf kleine cadeautjes
te maken die in de keukenoven
gebakken worden. Voor de jon
gens radiodozen, een werkdoos
met microscopie, een veldkijker
om zelf in elkaar te zetten, een
tegen
en zo
ig in
n in
zelfs
>n de
aulle.
drie-
•idde-
moet
akt ui
ive de
|^ORT geleden was er in Nederland slechts één fa
briek die theeglazen maakte.... voor export.
Bij juweliers en huishoudelijke zaken komen we plot
seling overal theeglazen tegen. Er zijn nu meer dan
twintig modellen op de markt, met en zonder hou
ders. Glazen zijn gevat in emaille, hout, geverfd
metaal, verchroomd, koper, verzilverd en echt zil
ver. De prijzen variëren van 4,tot 70,—, de
laatste uiteraard in zilveren houder.
Is alleen een theeglas in een houder een
theeglas? Dat hoeft niet. Als we er behalve
ijsgekoelde thee ook hete thee uit willen drin
ken is zo'n houder wel onmisbaar, tenzij het
glas een oor heeft. Er is zo'n model van vuur
vast Jenaglas in laag en hoog model van
f 1.10 tot 1.70 per stuk.
Wie met de feestdagen een theeglas ca
deau wil doen kieze een helder, niet te dik
glas. Let erop dat het glas niet te los noch
te vast in de houder zit. Houders met een
klein voetje zorgen ervoor dat het hete glas
niet met de tafel in aanraking komt. Vraagt
u vooral even of losse glazen bijbesteld kun
nen worden.
roken
zijn,
Van
Veld-
Veld-
GEN
nder-
66 18
(+1),
(-D,
echte
nu
beeld
over
ziet
deren
ingen,
daar
zullen
gvalt.
iveest.
was.
t zou
onele
Mevrouw B. te D. was thuis
de jongste en las altijd boeken
van haar oudere broers: „Ik las
rijp en groen, maar van een
verderfelijke invloed die er van
realistische boeken uit kan
gaan, heb ik nooit iets gemerkt.
Onze kinderen hebben ook al
tijd alles gelezen. Nu lees ik
weer met de kinderen mee wat
er aan moderne literatuur
verschijnt. We praten er dan
vaak samen over. Het opmerke
lijke is dat ik veel meer
geschokt ben dan zij bij puur
realisme. Ik zou toch beter
moeten weten: „Het leven is
niet zoet, en daar wil ik ook
niet in vluchten". Ik ben niet zo
voor streekromans, vooral niet
die spelen in de Alblasser-
waard. Daar ben ik zelf opge
groeid en ik weet er wel wat
van. De schrijvers geven een
heel vertekend en achterlijk
beeld van de bevolking. Ik vind
het ergerlijk voor dorpsbewo
ners dat men toestanden
beschrijft als leefden zij nog
voor negentienhonderd! Veel
stedelingen zien toch al op hen
neer. Ik woon al lang in de
stad; de doorsnee dorpsbewoner
is intelligent en heeft vaak
meer gelezen dan de stedeling.
Stadsmensen, die alleen streek
romans lezen zullen daar wel
nooit achter komen en dat is
jammer.
„Om een beetje bij te blijven
neem ik 's middags een
tijdschrift of boek mee naar bed
en dat voldoet uitstekend",
vindt mevrouw V. te L. ,,'k Ben
vlug een ogenblikje in slaap en
na vijf of tien minuten slaap ga
ik gewoon weer verder en lees
dan in een half uur meer dan 's
avonds in een uur. Het lezen
geeft me rust in tegenstelling
tot de t.v. Ik lees hoofdzakelijk
tijdschriften, en graag gedich
ten. Heel graag zou ik weten of
het gedichtenbundeltje van
Jaap Kronenburg nog in de
handel is of eventueel te leen.
Wat vir.dt u er overigens van
een boekenleesclub op te rich
ten als vrouwen onderling of via
de NVB? (Wie doet mee? Het
adres is: mevrouw A. v. d.
Veen, Haagweg S, De Lier.)
Lezen is eten en drinken voor
mevrouw X te Y „Een boek
waar ik om huilen moet vind ik
het mooist. „Ons wacht de he
mel" van Johan de Leeuw is
mijn lievelingsboek. Lezen doe
ik om er wijzer van te worden.
Wat is een mens ongelukkig, als
hij oud wordt en niet meer kan
lezen omdat de ogen gaan sluie
ren. Ze zitten maar te zitten,
juist nu ze zoveel tijd hebben
om te lezen. Onze ouders heb
ben ons geleerd te lezen. Wij
lazen in de lange wintermaan
den ieder op onze beurt hardop
voor. Gezellig was dat. Mijn
kinderen heb ik ook veel voor
gelezen. Later mochten ze naar
de jeugdbibliotheek, na hun
twaalfde naar de grote biblio
theek. Ik keek wel wat ze la
zen, meestal las ik zelf ook hun
boeken om er mijn mening over
te kunnen zeggen."
Mijn man en ik verdelen on
ze dag door 's middags na het
eten altijd een uurtje te lezen",
vertelt mevrouw O. te B. 't Is
heerlijk eensgezind en verdrijft
zelfs sommige pijnen. Of het
maakt je er ongevoelig voor.
Wat een mooie dingen beleven
we vaak in het boek. Zijn het
ernstige zaken dan voelen we
de rijkdom van onze mooie en
rustige levensavond. Leeshon
ger is voor mijn geen mooi
tvoord. Verslaafd-zijn mag na
tuurlijk niet."
Mevrouw W. te H. vraagt
zich af of er tegenwoordig geen
christelijke schrijvers meer
zijn: „Vroeger konden wij nog
op een serie geabonneerd zijn
van christelijke schrijvers. Dat
is er nu nliet meer bij. Of over
drijf ik soms? Hoe denkt een
ander daarover? Ik ben het niet
eens met de mening dat het
boek door de t.v. verdrongen
wordt. Het komt vaak voor dat
je een goed stuk op de t.v. ziet
en daarna graag het boek wilt
lezen. Wat is „De Forsyte Saga"
niet in omloop gekomen!"
Bij mevrouw D. te L. thuis
hadden ze vroeger een buurtbi-
bliotheek. „Er was zodoende ge
noeg stof tot lezen. Mijn vader
las ook graag en stimuleerde
het, terwijl moeder altijd zei
dat ik nog eens suf van het
lezen zou worden. Ik was de
oudste thuis en als ze vroeg of
ik wilde helpen zei ik ja, maar
het drong nooit tot me door.
Later maakte ik mijn huiswerk
onder schooltijd zodat ik thuis
kon lezen. Na mijn trouwen
kreeg ik kort na elkaar drie
zoontjes; veel tijd om te lezen
bleef er toen niet over. De
krantekoppen en een weekblad
waren soms het enige wat me
onder ogen kwam. Ik durfde
amper aan een roman of detec
tive te beginnen omdat ik niet of
zeer moeilijk kon ophouden.
Zelfs al krijste een baby om
voeding of kostte het me mtjn
nachtrust. De drukste tijd is
voor mij weer achter de rug.
Met des te meer plezier werp ik
me op een achterstand van nog
te lezen boeken. Want een gro
ter genoegen dan lezen kan ik
me bijna niet indenken."
„Wat een snertboeken zijn er
toch in de handel", vindt me
vrouw S. te V. „Zonde van je
geld. Als ik een boek lees, be
hoeft het niet te druipen van
Christel'ikheid, maar boeken
waar niets in zit bevallen me
toch ook niet. Vroeger als oudste
kreeg ik de kans niet om te
lezen, het lijkt wel alsof je dat
later in wilt halen...."
Inderdaad kwam het vroeger
veel voor dat „lezen en
nietsdoen" hetzelfde was. Waar
zou toch die uitdrukking: „Je
hebt te veel letters gegeten"
vandaan komen???
Dit is de Dorchester Boulevard. Onder het kruisvormig gebouw rechts
bevindt zich een ondergronds werk- en winkelcentrum van vier verdie
pingen, waar 150.0(^0 mensen werken.
Dit jaar voor het eerst geen
schoorsteen, 't Komt heel goed
uit dat onze jongste van zeven
nu het geheim van Sinterklaas
kent, dachten wij. „Stel je
voor," probeerden we met een
grote-mensen gesprek „hoe gaat
dat met al die kleine kinde
ren in de flat?" Hij had onmid
dellijk een oplossing. TuurUjk.
Bij de verwarmingsbuizen.
's Zaterdags vertelde de
hoofdpiet op het stadhuisbordes
naast Sint aan alle kindertjes
dat zwarte Pieten, klimPieten
en dansPieten niet konden door
zo'n smalle buis. Die zou trou
wens veel te warm zijn, olé!
„Mag ik mijn schoen neerzet
ten?" vroeg hij die avond, di
plomatiek in het midden latend
waar deze dan wel staan moest.
„Ach joh, je bent nu groot."
„Ja, maar. zwarte Piet heeft
zélf gezegd dat alle kinderen
hun schoen mochten zetten".
Wij: „Dat was bedoeld voor die
kleine kinderen die er nog in
geloven." Hij wilde op dit mo
ment niet groot zijn, niet mee
doen aan de samenzwering.
Voor zijn oog doemde de maan
dag al waarop z'n schoolvriend
jes zouden opscheppen met wat
er in hun schoen geschoven
was. Hij deed er het zwijgen
toe.
Nadat hij Zijn gebedje gezegd
had ging hij in de hoek van de
slaapkamer staan en zong zeer
luid kapoentje. Kroop daarna
voldaan onder de dekens. Later
nam ik poolshoogte: de balkon
deur stond op een flinke kier.
Op de tocht stond een een
zaam schoentje, zwart met een
kale neus.
JdV
De „Zij" van ons aller „Blad"
is vandaag mevrouw N. Lafe-
ber-Vcrhoef, Sportlaan 31 in
Vlaardingen, met een limerick
waarin het produkt van haar
stad een moppige rol speelt:
Een jarige jongen uit
Vlaring,
Die kreeg maar het liefst
groene haring
Zijn moe zei: 't Is zuur,
Maar dat is te duur
Ik geef rolmops voor je
verjaring.
Meestal zal dat het geval wel zijn, prijzen
variëren van 110 tot 3.75. Door zijn
sprankelende kleur geeft thee in een glas een
bijzonder aantrekkelijk effect. Let er dus op
dat de vorm van de houder die kleur niet te
veel verbergt: een theehouder van laag en
open model zal het meest voldoen.
Laat die houder van makkelijk te onder
houden materiaal zijn. Zilver is trouwens snel
schoon tegenwoordig: opkoken in een biolo
gisch voorweekmiddel en stevig nawrijven,
of poetsmiddel bij de juwelier dat de glans
lang garandeert.
Op 5 december komt een serie
van drie postzegels van Liech
tenstein in omloop onder de titel
„pioniers der filatelie" en daarop
figureren: Sir Rowland Hill
(1795-1879), Philipp von Ferrari
(1850-1917) en Maurice Burrus
(1882-1959). Ik vind niet dat dit
drietal in het hokje „pioniers der
filatelie" gevangen kan worden.
Natuurlijk hebben ze alle drie
veel betekenis voor de filatelie.
Rowland Hill werd geboren als
zoon van een leraar in Engeland,
een afkomst die hij zeker niet
verloochend heeft. Op 12-jarige
leeftijd was hij al assistent-leraar
in de wiskunde. Rowland nam in
1827 een betrekking aan als
hoofd van een school In Bruce
Castle. Hill's interessen waren
veelzijdig: sociologie en tech
niek; In 1835 werd zijn aandacht
getrokken door de bepaald slech
te toestanden bij de Engelse
posterijen. Zijn befaamde rapport
over de reorganisatie van die
dienst verscheen in 1837 en de
regering gaf hem een betrekking
op het ministerie van financiën
om zijn hervormlngan te kurnen
doorvoeren, zoals de vereenvou
diging van de tarieven en de in
voering van de eerste postze
gels.
Op 6 mei 1840 werden ze voor
het eerst gebruikt.
Als we spreken over de uitvin
ding van die zegels, dan melden
zich meer lieden en daarbij is
een zekere Laurent Koschir, een
ernstige kandidaat, omdat hij ou
dere en betere papieren op tafel
kan leggen. Rowland HUI stierf in
1879.
Philipp von Ferrari, werd 11 Ja
nuari 1850 als zoon van een Itali
aanse gravin geboren; In 1890
werd hij door een Oostenrijke
edelman geadopteerd. Van zijn
vroege jeugd af was hl) geïnte
resseerd in postzegels. Dank zij
een enorm vermogen was hij in
staat een verzameling postzegels
bijeen te garen, die een wereld
faam had. Bij het uitbreken van
de eerste wereldoorlog trok hij
wegens sympathie voor Duitsland
uit Frankrijk weg. Slechts een
onbeduidend deel van zijn schat
ten kon hij meenemen naar
Zwitserland. Hij stierf 20 mei
1917 na zijn verzameling ver
maakt te hebben aan het Duitse
postmuseum. De Franse regering
dacht daar echter anders over en
confisceerde alles als vijandelijk
vermogen ter delging van Duitse
oorlogsschuiden. In de jaren 1921
tot 1925 werden al de kostbaar
heden middels 14 veilingen voor
een bedrag van circa 6 mlllioen
goudfrancs te gelde gemaakt.
Veel van Ferrari's schatten
ging over in de handen van Mau
rice Burrus. de man, die als der
de op de serie zegels van Liech
tenstein voorkomt. Burrus werd 8
maart 1882 in de Elzas geboren,
waar zijn familie tabaksonderne
mingen dreef. In dat familiebedrijf
en op de kapitaalmarkt heeft
Maurice een qroot vermogen bij
elkaar verdiend. Ook in zijn
Jeugd was Burrus al begonnen
met het verzamelen van postze
gels. Daaruit Is langzamerhand
de legendarische Burrus-verza-
meling ontstaan. Hij stierf 8 de
cember 1959 te Lausanne. Enige
tijd voor zijn verschelden besloot
hij zijn verzamelingen te verko
pen. HIJ viel daarbij In handen
van een paar Ierse zwendelaars,
hetgeen een klein deel van zijn
schatten verloren deed gaan. Het
overgrote en kostbaarste deel
werd later geveild. Daarbl| waren
de enig bestaande Brits Guyana
1c. en de beroemde Bor
deaux-enveloppe met de beid*
Mauritius-zegels.
J. J. M. KIGGEN
