Gereformeerd Flevoland w i k
oecumenische proefpolder
GELDZORGEN VOOR HERVORMDE ZENDING
dagelijks 'n goede portie vlees
Concilie-commissie wijst
Humanae Vitae af
Classis komt moeilijk mee -
Synodale begeleiding nodig
Een woord voor vandaag
„Gemiste kans om gezagvol te spreken"
Geen enkel
moment van
herkenning
Serieus
nemen
Verrassing
Beloften
Prof. Steenkanr
leidt concilie jfi
Kerkvereniginj,„,
in Okinawa
BËBQEPINGSWERki
hï
Hoe worden we van kinderen Gods zonen Gods? Geestelijke
groei begint hij een verstandelijke groei. Op een gegeven
ogenblik moet in ons leven ook een geestelijke verstandskies
doorbreken. God wil dat christenen hun verstand gebruiken.
Sommige mensen vinden het summum van vroomheid, dat zij
geleid worden. Maar God heeft ons niet geschapen om geleid te
worden maar om leiding te geven. We zijn geroepen om de
aarde te bewaren en te bebouwen. We worden aan het werk
gezet.
Onlangs hoorde ik van mensen die een nogal „vrome" huis
genote in huis hebben. Ze zouden samen gaan winkelen, maar
toen ze wilden gaan, was plotseling de huisgenote spoorloos.
Vijf minuten later kwam ze naar beneden. Op de wat ver
ontwaardigde vraag, waar ze zo lang geweest was, zei ze:
„O, ik moest de Here eerst nog vragen welke kleur het nieuwe
truitje moet hebben."
Dat noem ik geen vroomheid, maar kinderlijke onzelfstandig
heid. God heeft ons met een verstand geschapen om het te
gebruiken, niet om het op sterk water te zetten.
Als de discipelen op het punt staan om in naam van de
opgestane en verheerlijkte Heer de wereld in te trekken,
lezen we: „Toen opende Hij hun verstand, zodat zij de
Schriften begrepen." God werkt niet buiten ons verstand om,
maar door ons verstand heen. Maar daartoe opent Hij ons
verstand eerst, opdat wij rekening kunnen houden met alle
feiten, ook met de heilsfeiten.
We lezen vandaag: Psalm 119 33-48.
DONDERDAG 31 OKTOBER 19<Jlg
Gereformeerden op Oostelijk Flevoland willen, vanwege het
bijzondere van hun positie: een oecumenische ontwikkeling
die weinig last heeft van traditie, officiële begeleiding van hun
kerken, in breder verband dan hun classis.
(Door Ton van der Hammen)
DRONTEN Wie in een tijd van vele veranderingen en
ontwikkelingen uit de pas gaat lopen, heeft een wel zeer eigen
tijds verschijnsel opgeroepen. Een verschijnsel met gevaarlijke
kanten, juist vanwege de emoties die voluit hun kans krijgen.
Om maar heel recent te blijven zie Dubcek en Moskou,
zie Bluyssen en Rome. In feite komt het vertrouwen in het ge
ding. Aan beide kanten moet om het behoud daarvan gevochten
worden. En misschien aan de kant van de snelwandelaar(s) wel
het meest. Valt het weg, dan zijn alleen maar een heleboel
(nieuwe) scherven er het gevolg van.
Vanwaar deze wat huilerige
naar we dachten: niet minder
realistische aanloop? Omdat
iets in deze geest zich in mini-
(Van onze kerkredactie)
HEEMSTEDE Door zo de
nadruk te leggen op de concrete
afwijzing van bepaalde middelen,
heeft de paus een goede kans
gemist om een gezagsvol en
richtingwijzend woord te spre
ken ten gunste van de waardig
heid van huwelijk en sexualiteit,
die inderdaad in onze maat
schappij dikwijls aan vervlak
king en ernstige bedreiging
blootstaan.
Dit zegt de commissie „Huwelijk
en Gezin" van het Nederlands pasto
raal concilie in haar rapport, dat uit
gangspunt zal zijn van de discussie
over dit thema op de derde plenaire
vergadering van het concilie (5-8 Ja
nuari).
Deze commissie had haar rapport
in grote lijnen al gereed, toen de
encycliek Humanae Vitae verscheen.
Na ernstig beraad bleek de commis
sie unaniem van oordeel, dat er geen
doorslaggevende argumenten waren
om wijzigingen van fundamentele
aard in haar rapport aan te brengen.
De mens heeft een kans gekregen
tot grotere humanisering van zijn
sexualiteit, aldus de commissie. Wat
vroeger onontkoombaar noodlot was,
heeft hij nu grotendeels zelf in de
hand. Een kind hoeft niet meer het
onvermijdelijke, vaak eerder ge
vreesde dan gewilde gevolg te zijn
van geslachtelijke omgang.
Op die manier wordt meer recht
gedaan aan de menselijke waardig
heid van het kind en van de vrouw.
Door het verdwijnen van angst voor
zwangerschap kan de sexualiteit
meer gecultiveerd worden tot teder
heid, tot vreugdevolle uiting van
persoonlijke genegenheid en affectie,
waarbij man en vrouw elkaar als ge
lijkwaardige partners kunnen ont
moeten.
Met het Tweede Vaticaanse conci
lie stelt de commissie vast, dat de
regeling van het kindertal een vrije
en onvervreemdbaar-eigen beslissing
der echtgenoten is. De samenleving
(ook de kerk) heeft hun besluiten en
plannen te respecteren en mag er
geen enkele pressie op uitoefenen.
METHODEN
De commissie ziet geen reden om
een of andere methode van zwan-
gerschapsvoorkoming als menson
waardig, onzedelijk en dus ongeoor
loofd af te wijzen, uitsluitend op het
motief dat hierdoor de geslachtsdaad
zou worden verhinderd om tot con
ceptie en zwangerschap te leiden.
uitspraken over een concrete metho
de kan doen.
Die vormen van sterilisatie, welke
feitelijk onherstelbaar zijn, dienen
slechts met de grootste terughou
dendheid gehanteerd te worden.
ABORTUS
De methoden, waarbij een reeds
begonnen zwangerschap wordt afge
broken, worden principieel onaan
vaardbaar geacht, al meent de com
missie, dat in uitzonderlijke gevallen
abortus geïndiceerd kan zijn „als een
keuze v,an de minste van twee kwa
den, gedaan in een situatie van over
macht".
In een passage over kinderloos ge
bleven huwelijken noemt de commis
sie- kunstmatige inseminatie als een
middel om het huwelijksleven te ver
rijken.
In een aparte paragraaf geeft de
commissie commentaar op de pause
lijke encycliek. „Wij kunnen niet in
zien, dat wij uit de biologische gege
vens over de sexuele eenwording en
over het voortplantingsproces
rechtstreeks de wil van de Schepper
en een zedelijke natuurwet voor het
menselijk handelen zouden kennen
„Naar onze overtuiging worden
zulke persoonlijke waarden, zoals de
relatie tussen echtelijke liefde en
menselijke vruchtbaarheid, de waar
digheid van de vrouw, de diepere
ernst van het menselijk geslachtsle
ven en de eerbied voor de Schepper
en de Oorsprong van het leven niet
per se bedreigd door het gebruik van
„kunstmatige middelen" en evenmin
gegarandeerd door het afwijzen van
deze middelen."
De encycliek veroordeelt alle
kunstmatige middelen zonder on
derscheid en zonder rekening te hou
den met de concrete personen, hun
intenties en de omstandigheden
waarin zij leven. De commissie
noemt het zeer te betreuren, dat door
een dergelijke volstrekte veroorde
ling alle overwegingen voor of legen
een bepaalde methode, die een be
roep doen op de verantwoordelijk
heid en de zedelijke ernst der ge
huwden, op voorhand worden uit
geschakeld.
De paus zegt immers: het mag of
het mag niet Gevreesd wordt, dat
juist hierdoor oppervlakkig denken
of gemakzuchtig handelen in de hand
gewerkt wordt.
GEZAG
Over het leerstellig gezag van de
encycliek zegt de commissie: het ge
zagvol leren, waartoe de kerkelijke
leiding van Godswege geroepen is,
wordt slechts op de juiste wijze uit
geoefend, wanneer er in de taal en in
de begrippen aansluiting gezocht
wordt bij het geloofsleven en het ze
delijk waardebesef van de gelovigen
van vandaag en bij het gelovig den
ken in heel de kerkgemeenschap.
Bovendien: wanneer het kerkelijk
gezag uitspraken doet op zedelijk ge
bied, dan gaat het anders dan bij
echte geloofsgeheimen om waarhe
den die voor het moreel gevoelen en
denken der mensen, voor hun gewe
ten, reeds toegankelijk zijn. Daarom
kan er een zekere herkenning
ontstaan, ook als de kerk onaangena
me, niet-populaire dingen moet zeg
gen. De vermaning wordt gehoord en
verstaan.
Wanneer echter een bepaalde zeden
leer bij vele oprechte gelovigen geen
enkel moment van herkenning op
roept, moet men zich ernstig afvra
gen, of deze leer wel juist is.
Het beroep op het geweten als
laatste norm is volgens de commissie
geen oproep tot ongehoorzaamheid,
eigenzinnigheid en ongebondenheid,
maar een oproep tot binding aan de
zedelijke waarheid, waarvan de con
crete uitspraak in deze encycliek
naar veler overtuiging niet de ge
trouwe weergave is.
formaat bezig is af te spelen op
het nieuwe land. Nader gelokali
seerd: in de Oostelijke Flevo-
polder.
Het gaat over de oecumene daar,
die de gereformeerde classis (Harder
wijk) maar moeilijk bij kan benen.
Met zoveel woorden is daar de aan
duiding terugdraaien al gehanteerd
(men sprak van „ombuigen").
Eerst globaal iets over de korte
kerkgeschiedenis van deze polder.
Van de aanvang in 1957 af was er
samenwerking tussen Gereformeer
den en Christelijke Gereformeerden.
Negen jaar lang hield men samen
diensten en samen Avondmaal. Alles
zo mooi als het maar zijn kon.
Maar er kwam verandering. De
polderbevolking, eerst bestaande uit
plukjes mensen die erg op elkaar be
trokken waren, groeide. Gerefor
meerden wilden ook samenwerking
met Hervormden. En omgekeerd.
Er kwamen series gemeenschappe
lijke catechesediensten, het jeugd
werk ging samen, men trok een
drachtig op ter gemeentevergadering.
PROF. HARTVELT:
DRONTEN De gedachte van
Gereformeerden in Oostelijk Fle
voland om „oecumenische proef
polder" te mogen zijn, waarvoor
men zich tot op heden tevergeefs
tot de synode heeft gewend,
vindt steun in de opvatting van
prof. dr. G. P. Hartvelt, die hij
in het jongste nummer van het
Centraal Weekblad naar voren
heeft gebracht.
Onder de titel „De proefpol
der" zegt hij in dit verband on
der meer „Als blijkt dat er er
gens in de gescheidenheid een
bres geslagen is dan komt het
mij voor, dat er maar één werke
lijke mogelijkheid gegeven is:
dat de kerkgemeenschappen-zélf
dit gebeuren hoog opnemen. Dus
dat een synode of een kardinaal
(in het artikel gaat het over
rk-protestantse samenwerking,
red.) deze gang van zaken onder
eigen „hoede" nemen.
Ik geef deze constructie, aldus
prof. Hartvelt, graag voor beter
prijs, maar wanneer de
kerk-zèlf dit alles niet op de
meest directe wijze gaat begelei
den, dan heeft zij naar mijn
smaak zo'n proefpolder niet se
rieus genoeg genomen!
Dit begon de christelijke gerefor
meerden te veel te worden. Formeel
kon het allemaal niet. Er moest op
eigenaardige wijze geplooid worden.
Zo waren de catechesediensten in
hoofdzaak een hervormd-gerefor-
meerde en voor een klein deel een
christelijk-gereformeerde aangele
genheid. Men was dan bij elkaar te
gast.
Zo kon het voorkomen, dat bij het
„opbrengen" van de dominee christe
lijk-gereformeerde ouderlingen mee
liepen in de stoet met hervormde
vrouwelijke ambtsdragers. Geweldig,
zullen velen zeggen, maar de meer
derheid der christelijk-gereformeerde
broeders en zusters vond dat een
symptoom van een rare situatie. Wat
het, afgemeten naar de landelijke
verhoudingen in deze kring, inder
daad ook was.
Kort en goed de samenwerking
werd beëindigd. Men kerkt nog
steeds in hetzelfde gebouw, De Ark
te Dronton, die voor negen tienden ge
reformeerd en voor de rest christe-
lijk-gereformeerd eigendom is. Ieder
heeft er zijn eigen kerkruimte, waar
in de gereformeerde apartheid sinds
1967 weer wordt gepraktizeerd. (Het
bewijs van een stelling, die de on
langs op mentaliteitsverschillen ge
reformeerd christelijk gerefor
meerd gepromoveerde dr. J. van Put
ten, poneerde).
Nader
Hervormden en gereformeerden
daarentegen kwamen elkaar steeds
nader. Er zijn veelvuldig ge
meenschappelijke diensten, in Swif-
terbant en Lelystad is bovendien in
tercommunie (Dronten en Bidding
huizen zijn daar nog niet aan toe).
Ook in tal van andere kerkelijke ac
tiviteiten trekt men samen op.
Er gebeurde meer. Er is reeds een
aantal interkerkelijke diensten van
nog breder spectrum gehouden,
waaronder de onlangs met Pinkste
ren via de tv uitgezonden dienst te
Biddinghuizen. Hierin waren voor
gangers een hervormde en een gere
formeerde dominee, alsmede een
rooms-katholieke geestelijke. Zo zijn
(Van een onzer verslaggeefsters)
OEGSTGEEST Enkele dagen voor de
zendingsweek, die van 3 tot en met 9 no
vember in alle hervormde gemeenten wordt
gehouden, moet de Raad voor de Zending
der Nederlandse Hervormde Kerk over zijn
financiële positie een tamelijk bezorgd ge
luid laten horen. Dat heeft pijnlijke gevol-
jgen voor de plannen voor het volgend jaar.
I Ds. P. J. Mackaay gaat ervan uit, dat er verschil
lende oorzaken voor een tdkort op de begroting
|voor 1969 zijn aan te wijzen. Maar hij meent toch,
dat de actie „Kom over de Brug" de hervormde
zending parten speelt.
I „Wij hopen niet dat men in onze kerk denkt dat
„Kom over de Brug" het tekort ruimschoots goed
maakt. Het geld van „Kom over de Brug" is
bestemd voor allerlei projecten waarvoor op onze
begroting geen gelden waren uitgetrokken."
Een indruk van de situatie geeft ds. Mackaay in
een volgend artikel.
Alle methoden der anticonceptie
komen in zoverre met elkaar over
een, dal zij ten doel hebhen sexuele
eenwording mogelijk te maken zon
der de kans op zwangerschap.
Wel kunnen verschillende metho
den schadelijk zijn voor de goede
verstandhouding en harmonie der „Ik heb nog een verrassing voor jullie, daardoor
echtgenoten, vooral in hun praktische kunnen we die dokter wel naar Halmaheira zen
aanwending. Daarom zal het van ie- jden."
ders eigen huwelijkssituatie afhangen j Spreker was mr. C. C. W. Uffelie, de eerste
welke methode aanvaardbaar of on- penningmeester van de Raad voor de Zending in
aanvaardbaar is. Oegstgeest.
Een zedelijke norm kan slechts in
algemene termen worden geformu
leerd: de methoden mogen geen scha-
de toebrengen aan de onderlinge ver
bondenheid en aan het respect dat
men aan elkaar en aan bet menselijk
geslachtsleven verschuldigd is. De
commissie is van mening, dat de lei- j
«jt«g van de kerk geen algemene I
Twee dagen is er verleden week geschaafd aan
een begroting, die in eerste opzet een lekort van
ƒ708.000.- aanwees. Het is duidelijk dat een zo
groot tekort tot enkele pijnlijke beslissingen
dwong.
Er zal geen docent naar de theologische a:ademie
in Ambon worden gestuurd.
Er zullen geen predikanten naar Midden Celebes
en naar Halmaheira worden gezonden.
Een zendingspredikant uit Kameroen die terug
komt wordt voorlopig niet vervangen.
In Nigeria/Biafra zullen niet langer drie maar
slechts twee artsen te werk worden gesteld.
Twee predikanten zullen niet in opleiding worden
genomen. Dat zullen we ook in 1970 nog voelen als
ze klaar moesten zijn om te worden uitgezonden.
Moest ook de dokter voor Halmaheira van de
begroting worden afgevoerd?
Mr. Uffelie had nog een verrassing. Ongeveer
1000 gemeenteleden hebben een aantal jaren gele
den elk ƒ500.- aan de zending geleend. Het restant
van deze leningen zal in januari worden afgelost.
Een aantal van deze gemeenteleden heeft in de loop
van de laatste jaren het geleende geld aan de
zending geschonken. De penningmeester had het
opgespaard. Met dit geld zal Halmaheira worden
geholpen.
Natuurlijk waren we er daarmee niet. Op de
begroting is een bedrag van ƒ200.000 geblokkeerd.
Dat betekent dat alleen bij een aanzienlijke verho
ging van de zendingsinkomsten de Indonesische
kerken kunnen worden geholpen bij een aantal
goede initiatieven die zij daar ontwikkelen. Het
betekent ook dat alleen bij een aanzienlijke toena
me van de inkomsten de grote oecumenische
fondsen geld zullen krijgen, dat er in 1969 geen
bezoekreizen naar Azië en Afrika kunnen worden
gemaakt en dat we in het binnenland ƒ50.000 be
zuinigen.
De beloften die aan Indonesische kerken gegeven
zijn zullen volledig worden gehonoreerd. We zullen
hen 344 beurzen geven voor a.s. predikanten en
artsen, we zullen een studentenpredikant naar
Djokjakarta zenden, een tweede theologische do
cent naar de Minahassa, de genoemde arts naar
Halmaheira en een verpleegster naar het binnen
land van West-Irian. Dit laatste is mogelijk omdat
in een gedeelte van de bollenstreek de gereformeer
de en de hervormde jeugd gezamenlijk hiervoor het
geld bijeen wil brengen.
Onze penningmeesters schattén dat dit jaar
het jaar van „Kom over de brug"! Oegstgeest
op een tekort van ƒ264.000 zal moeten rekenen.
Persoonlijk heb ik de indruk dat deze schatting te
pessimistisch is. Berichten uit vele gemeenten spre
ken van allerlei activiteiten om nog dit jaar de
achterstand in te lopen. In de tijd dat ik bij het
zendingswerk betrokken ben, heb ik ervaren dat de
hervormde gemeenten, als het er werkelijk om
spande, altijd bereid waren voor de zending dieper
in de beurs te tasten. Wanneer dat ook in de
komende weken gebeurt zullen we in 1969 met een
schone lei kunnen beginnen en in de eerste plaats
onze oecumenische verplichtingen nakomen en de
Indonesische kerken helpen bij de uitbouw van
haar werk.
er ook de z.g. Meerpaaldiensten, bij
voorbeeld met Kerst, in het ge
meenschapscentrum De Meerpaal te
Dronten. Deze gaan mede uit van de
vrij-evangelischen en het Vrijzinnig
Protestants Contact Centrum.
De aanleiding hiertoe lag voor de
hand: de kerken hebben alle naarstig
meegedacht en -gewerkt aan de op
bouw van de samenleving in Ooste
lijk Flevoland en ontmoetten elkaar
dus regelmatig. Ook in de stichting
Kerk en Recreatie, die een oecume
nisch karakter heeft hebben ze
voortdurend met elkaar te maken.
Status qua
Dit is zo ongeveer de stand v.an
zaken. Van al deze ontwikkelingen
hebben wij, zo zeggen de gerefor
meerden, die nu een begin van moei
lijkheden met de classis hebben, de
genabuurde kerken op de hoogte wil
len houden. Het was zelfs op ons
verzoek dat in eerste instantie kerk-
visitatoren uit de classis drie jaar
geleden poolshoogte kwamen nemen.
Hun advies, na zich ingewerkt te
hebben: Houd het zo, maar ga niet
verder. Handhaaf jullie status quo.
Een in feite onmogelijke zaak omdat
iets in ontwikkeling niet zo maar een
halt kan worden toegeroepen. Een
impasse ging men uit de weg door zo
goed en zo kwaad als het ging samen
als kerken in de polder door te wer
ken.
Omdat de behoefte aan begeleiding
bleef en de oecumene (het rapport
over intercommunie) in de synode
aan de orde kwam, ging er een infor
mele afvaardiging van Oostelijk Fle
voland naar De Blije Werclt om de
plaatselijke situatie toe te lichten en
te vragen: Als het kan, doe dan iets
voor ons. Goed, we zijn als nieu-
we-landers misschien buitenbeentjes,
maar heb begrip voor onze situatie.
Legitimeer wat bij ons gaande is en
geef ons de ruimte om door te gaan.
Begeleiding
Men speelde daarbij met de ge
dachte aan een uitzonderingspositie
voor Oostelijk Flevoland, dat niet al
leen praktisch, maar ook formeel de
oecumene zou kunnen worden, even
tueel los van de classis Harderwijk,
die, blijkbaar aan de nogal rechtse
kant, er zoveel moeite mee heeft om
positief te begeleiden. Temeer hoopte
men op steun van de synode, omdat
Oostelijk Flevoland van de aanvang
af voorlopig bij de classis Har
derwijk was ingedeeld.
In de wandelgangen te Lunteren
werd wel begrip ondervonden, maar
een synode is kennelijk teveel insti
tuut om in zo'n geval ook snel te
kunnen reageren. Men moest onver-
richterzake naar huis.
Opnieuw naar Harderwijk om een
begeleidingscommissie in dit soort
zaken, zoals door de synode was aan
bevolen. Deze kwam tot stand en
bracht een kort, inleidend rapport
uit. Het kon nu niet direct hoopvol
voor Flevoland genoemd worden.
Het werd uitgangspunt voor een
gedachtenwisseling op de classisver-
gadering, waarbij verwijten werden
geuit, als zouden de Flevolanders al
te lang hun eigen gang en over de
landelijke schreef zijn gegaan.
Geantwoord werd: Flevoland heeft,
in eerste instantie al, zelf om visita
toren gevraagd. Gemeenschappelijke
diensten en intercommunie (zie het
synodale rapport) zijn ook elders in
den lande. Er moet, zeker in een
nieuw gebied als Flevoland, ruimte
bestaan om een nieuw stuk kerk-zijn
vorm te geven. Op die uitdaging
moet worden ingegaan. Het vertrou
wen dient te heersen, dat christenen
daar, onder geheel andere omstandig
heden dan op het oude land, in de
praktijk proberen voluit evangelische
kerk te zijn. En zo meer.
Ombuigen
De meerderheid van de classis
bleef evenwel van mening: dit kan
niet. Het gaat te ver. Er moet worden
„omgebogen". Vooral over dat laatste
zijn heel wat woorden gevallen. Van
beide kanten. Dat woord zal nu na
der moeten worden geïnterpreteerd.
Door (alweer) een commissie èn de
Nieuwe polder, nieuwe bedrijven,,
nieuwe woongemeenschappen:*-
nieuwe mensen. Dat kan een in-far
terkerkélijke ontwikkeling doeneer
ontstaan, die van het gemiddelde,
De
landelijke patroon afwijkt. Hier'
vragen de mensen van Oostelijk1®!'
Flevoland ruimte voor. nci
hoi
gereformeerde mensen van de poldf1
Zo staan op het ogenblik de zaken, ed
Flevoland meent, dat een gespreer
over „ombuigen" hoogstens betreL
king kan hebben op de brede int€Pe
kerkelijke diensten en op de inteittf
communie tussen gereformeerden tbr
hervormden in Swifterbant en Ljj 3
lystad.
„Ombuigen" in de zin van teruj".
draaien of ongedaan maken ae c
volslagen onmogelijk zijn, zegt mi
daar. Het ziet er trouwens naar i
dat de classis dat uiteindelijk i
niet eisen zal. Van medewerking
de gemeenschappelijke diensten i
rooms-katholieken kan nauweliy
afgezien worden. Het getuigend k
rakter en daardoor de we
vingskracht zijn groot. pho
En als intercommunie, waar dit
kan, niet meer mogelijk zou zijn dP6c^
zal dit gereformeerden tot de Hfcul:
vormde kerk doen overgaan. Wa#ur;
mee alleen gezegd wil zijn: ditj^/
geen oplossing. Rest de vraag
met een rebellerend schrijver
vroeger te sDrekcn: „Gereforme#*
den, waarheen?" Bko
are
ers
HEEMSTEDE Prof. dr. P. A. B
M. Steenkamp zal de derde plenajaf
vergadering van het pastoraal cop ru
lie, die in januari gehouden woiV"'
leiden.
Prof. dr. J. Th. Snijders, die «el
beide eerste plenaire vergaderin#ve'
leidde, kon zich niet meer bescty0%{;
baar stellen wegens toenemer
werkzaamheden als rector magnifii
te Groningen. Spe
Prof. Steenkamp (43) is hoogleryer
in het sociaal recht te Eindhoven
lid van de Eerste Kamer. :GS
In de januarivergadering zuluur
drie rapporten aan de orde komjj®^
„Huwe'ijk en gezin", „De zedeli; B'.
levenshouding van de christen intus
wereld", dat wij eerder deze wind!
weergaven, en „Ruimte tot mensw^jr'
ding voor de jeugd", dat aan het el
van deze week verschijnt. [j£r
TOKIO De Verenigde Kerk i po:
Christus in Okinawa en de Verenipor
Kerk van Christus in Japan, bek£°|
als de Kvodan, hebben zich verlette
week verenigd. Okinawa wordt tnh
district van de Kyodan. Okinajj
vroeger Japans, is sinds 1945 Amr
kaans bezit. De officiële taal is ecrig
Japans gebleven.
rdai
toorquu
llend^
NED. HERV. KERK
Bedankt voor Tholen (toez.):
Langerak te Veendaal.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Vries: te Schoonoord'
De Knijpe-Mildam; te Stellendf
Ouddorp: te Vrouwenpolder c
culo: kand. S. Schoon te Badhoevedi
die geen verdere beroepen in overrpe
ging kan nemen: te Dronrijp: kandj|je®
Mulders te Amsterdam.
Bedankt voor Wormerveer: K.
schop te Steenwijk; voor IJmuidenl
C. v. d. Wel te Aalten.
Beroepbaarstelling: kand. J. Ro("
veen. Rinelaan 27, Achterveld CU.)
GEREF. KERKEN (vrUgem.)
Bedankt voor Zaandam: J. J. AnSdei
te Amersfoort-west. Uass
CHRIST. GEFEF. KERKEN
Beroepen te Alphen a. d. Rijn: rfj.
v. d. En' te Katwiik aan Zee.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Kootwijkerbroek: H. k j,
kn
M.»
tenberg te Genemuiden.
