Heksenketel
in pastorie
dialoog
DOMINEESVROUW UIT IJMUIDEN
ONTWERPT HIPPE KLEDING
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
Juffrouw Harre zwaait scepter
in Duitse mannengevangenis
Gevangenen mogen
van Elisabeth
naar hun vriendin
Vandaag beginnen we met een
advies van mevrouw M. te d.H.
„Ik kom uit een groot huis, wel
mooi maar oud. Daarom ben ik
dagelijks nog dankbaar met mijn
tweekamerflatje. Eén advies wil
ik graag doorgeven: mocht u par
terre komen te wonen, neem dan
overal vaste vloerbedekking, tot
in de keuken toe. Het is warm en
dat is wel nodig omdat het boven
de kelders vaak koud wonen is."
Op t'dkoiKll*
Sinds mevrouw K. te H„ in de
nieuwbouw woont, heeft zij het
gevoel dat zij op vakantie is:
„We zijn beiden zeventig jaar en
hebben ons hele leven onder te
gen een rivierdijk gewoond. In
dat huis hadden we achter een
keukenkamer. Als je naar de
voorkamer wilde moest je een
trapje op. Als we bezoek kregen
gingen we voor zitten en dat be
tekende trap op en trapje af om
voor koffie te zorgen. We sliepen
op zolder, daarvoor moesten we
een losse trap met van die smalle
treetjes op. meer een ladder dus.
Vanaf vorig jaar Kerstmis wo
nen we in een bejaardenwoning.
Heerlijk, alles gelijkvloers, grote
douche, toilet en wasruimte. Als
je het voorheen altijd in een teil
hebt moeten doen...! Aanpas
singsmoeilijkheden? We weten
niet wat dat zijn."
Geen bczwan
Mevrouw D. te R. vindt het
prettige van wonen in een flat
dat er veel burenhulp bij de
hand is: „Wie klaagt over het
wonen in een flat zal dat ook
doen in een vrij huis. In een Dat
is het zo prettig hulp te geven als
„Tien dagen vóór de show is het hier een heksenketel," zegt ds. C. Nij-
enhuis, hervormd predikant in IJmuiden. Zijn vrouw, Irma Spruit, is mode
ontwerpster en heeft twee boetieks in Amsterdam en Haarlem.
Op 2 september presenteerde ze haar herfstcollectie.
Terwijl Irma achter de coulissen hier een pluis wegveegde, daar een hoed
zocht, bruine schoenen keurde bij aan okerkleurig ensemble, verwelkom
de de predikant de aanwezige gasten. Heel toepasselijk bezong hij de lof
der huisvrouw uit Spreuken 31. Zij is bezig met wol en vlas en werkt
met vaardige handen, zij bemerkt dat haar koophandel gedijt." Fijn lin
nen en rood purper, 'twas allemaal hoogst actueel, want Irma Spruit kan
er wat van.
Deze overslag-japon van een witbruin-
oker-ruit heeft geen zijnaad. De ruit is ge
heel schuin verwerkt, de ceintuur laat de
klokkende rug vrij.
men een medebewoner(ster) een
paar dagen niet gezien of ge
hoord heeft. Met goede wil is er
tegen flatbewoning geen enkel
bezwaar te brengen."
Verbazing
„Met stijgende verbazing heb
ik de stukjes gelezen van mensen
die het wonen in een flat zo dol
letjes vinden", zegt mevrouw X.
te IJ. ..Wij hebben in een flat
gewoond. Op hetzelfde portiek
woonden nog zeven gezinnen die
elk drie vier kinderen hadden.
Dat kwam op ongeveer dertig
kinderen per portiek. Wel te
verstaan tamelijk kleine kinde
ren. Het waren jonge gezinnen.
Als het regende zeiden overhel-
dere moeders: „Ga maar lekker
op het portiek spelen."
Eén moeder liet de hele dag
haar dochtertje op haar schoenen
lopen, schoenen met hoge hakken
over haar kleine schoentjes heen.
En maar klapperen in dat holle
portiek, van beneden naar boven
en omgekeerd. De kleintjes rie
pen de hele dag om hun moede--,
en soms keek mama dan even uit
het raam. Onder onze kamers wa
ren die heerlijke kelders waar
verschillende figuren nooit uitge-
klust kwamen en hele ameuble
menten in elkaar gezet werden.
Als je net in bed lag kwam
Jansen thuis: bens, de kelderdeur
werd dichtgesmeten. Een kwar
tier daarna: Pieterse moest z'n
brommer wegzetten: boem. weer
die deur. Dan werd om een uur
of twaalf de visite van tweehoog
uitbundig uitgeleide gedaan. Of
er nu allemaal kinderen sliepen
of niet. de herrie en de leut wa
ren er niet minder om. Toen zijn
we driehoog gaan wonen, zalig
hoor! Weet u wel hoeveel vrou
wen een verzakking hebben van
het trappenlopen? Moet U eens
met de dokter gaan praten...
Nu wonen we in een oud huis
tweehoog. Heb je een trap in
huis: „Vreselijk", zeggen de
vrienden. Waarom? Het is mijn
trap en er spelen geen achten
twintig kinderen op van moeders
die te gemakzuchtig zijn om het
Ensemble van okergele rulle wollen stof, bestaande uit robe-culotte met kraag en revers,
de mantel is kraagloos. De kraag valt over de mantel.
ZATERDAG 14 SEPTEMBER I
Naast Gertie Evenhuis, schrijfster en journaliste, en mevrouw Y. Spaling-
Talsma, ambtenaar van de burgerlijke stand (zij voltrekt huwelijken die
door haar man ingezegend zouden kunnen worden), wéér een predikants
vrouw met een eigen baan.
Vaart haar man er ook wel bij? (want dat staat namelijk ook in Spreuken).
Nou, hij zorgt wel eens voor zijn eigen koffie en voor de kinderen, lacht Irma
Spruit ondeugend. Nee, hij vindt het gewoon leuk.
Trouwens, toen Irma in zijn vrijgezellenleven kwam, had ds. Nijenhuis al
vijf jaren de gemeente geleid. Ze hoefde dus de vrouwenvereniging niet
voor te zitten en de zondagsschool in het oog te houden.
„In feite draaide de zaak. Dat is ook
de opvatting van mijn man. Een nogal
gezonde opvatting. De gemeente moet
self-supporting zijn. Een predikant ver
trekt na verloop van tijd. Dan moet de
gemeente niet ineenstorten. Ik had dus
geen moeite. Heeft ieder zijn eigen be
roep in de pastorie? Nee, je moet het
samen doen.
Mensen zijn mij zeer welkom. Ik heb
belangstelling voor zijn werk. Het is niet
zó, dat ik mij eraan wijd. Incidenteel
doen we samen kraambezoek; ik maak
een experimentele dienst mee op vrij
dagavond, omdat het mij interesseert als
lid van de gemeente, niet als predikants
vrouw. Ik houd de pastorie graag gast
vrij.
Een predikantsvrouw dient haar man
op te kunnen vangen als hij veel nare
dingen mee moet maken. Omgekeerd
heeft hij veel belangstelling voor mijn
werk, waardoor ik, dacht ik. niet versaai.
De kring van veel vrouwen is gauw
klein.
Roes van show
Irma Spruit zit in de kelder van haar
boetiek aan de Grote Houtstraat in Haar
lem doodkalm en zeer chique van haar
leven te vertellen. Ik weet dat ze thuis
nog twee knulletjes heeft, Daniël en Ger-
hardje van resp. 2jaar en acht maan
den. Dat ze in een vacuüm leeft na de
roes van de show. Dat ze middenin een
verhuizing zit, want haar man nam het
beroep naar Zaandijk aan.
„Ik ben ongelooflijk koelbloedig", is
haar commentaar. Ze wil niet op de foto:
dan sta ik er zo wild op. Dan maar dit
portret: zeer slanke vrouw met bijna
jongensachtig figuur kortgeknipt stijl
kapsel, nogal wild ja. Bril met smalle
glazen, gekleed in een japon van donker
bruin wollen crêpe, rok acht cm boven
de knie. Het model heeft een hoge taille,
de hals heeft een hoefijzervorm, de rok
klokt iets.
Een gouden antieke horlogeketting
hangt tot ver over heuphoogte. Daarbij
zachte leren schoenen (in de bint van de
japon), met flinke blokhak en openge
sneden wreef. Simpel maar geraffineerd.
Ze bekijkt zichzelf goedkeurend in de
passpiegeL
Huishouden
Thuis? O, twee leuke vrou
wen ook gehuwd met kinderen,
zorgen beiden voor 't huishouden.
Heel praktisch: als er één ziek
is, ben je niet helemaal van
hulp verstoken. Bovendien zorgt
's middags een aardig jong meis
je voor de kinderen, schenkt
thee en doet de afwas. Ze is
schattig. Ik hoop in Zaandijk
ook weer een paar leuke vrou
wen te vinden.
Hoe denkt Irma Spruit over
de Nederlandse vrouw? Je ziet
in het hele land velen die pittig
en onconventioneel gekleed gaan.
Er is mode en mode. Er is iets
wat van onderop komt, de stijl
van de tijd waarin je leeft.
Daarop ent een couturier zijn
mode. Het is niet zó, dat mode
grillig is. Dat een aantal Parijse
jongens zeggen: nu moet je dit
dragen, en dat moet anders. Zó
is het helemaal niet. De manier
van kleden hoort gewoon bij de
cultuur van de tijd en past hele
maal in de architectuur. Mode?
Dat is toegepaste kunst!
Heeft de Nederlandse vrouw
geld voor mode over? Ja, met
mate. Voor iets heel moois dat
ook een paar jaar meekan, wordt
een bedrag uitgetrokken. Ze
moet wel durven met een nieuw
idee; nu dus kleine lijfjes, grap
pig grote revers, gerende rok
ken.
Ze moet zien dat zo'n nieuw
idee gewoon gezellig is, en rustig
de tijd nemen om te kijken. Wie
modebewust koopt, hoeft na viei
jaar bepaald niet „uit" de mode
te zijn en ziet er pittig uit. Dit
kiezen en keuren is ons vakman
schap, waarmee wij de mensen
een dienst bewijzen.
Irma Spruit ziet heel graag
zuiver wollen stoffen, ze ver
werkt natuurlijke stoffen als lin
nen en zuiver zijde, graag ka
toen. liever dan synthetische ma
terialen. Ze is dol op donker
bruin. Het is zo gekleed als
zwart, doch het contrasteert niet
zo hard met haar en huid.
Daarbij kun je ook een helrood
dragen. Haar collectie omvat
veel naturelkleuren. Favoriete
couturier? Cardin.
Tweemaal per week rrjdt ze
in haar eigen auto naar de boe
tieks. Thuis ontwerpt ze; lekker
rustig. Daar kom je aan concen
tratie toe. Daar doet ze ook de
administratie en heeft contact
met twee cheffinnen van de boe
tieks. Ze heeft de twee zoons
zélf gevoed, in die lijd kon ze
maar net even tussen twee voe
dingen in wegwippen.
pagina, de schuindraads gesne
den japon werd geïnspireerd
door de ruit.
Verder noteerden we tweed
kostuums met broekrokje en
ondeugende pet van dezelfde
stof, een kraagloze mantel met
schuine overslag, rood wollen ja
pon met galon ton sur ton,
mouwloze wollen japon ook als
overgooier te dragen. Een zwar
te japon met staande stiksels in
het lijfje, en witte kraag met
rode bies; een beige fil a fil zij
den japon met blinde sluiting en
bruin boxcalf ceintuur.
Prijzen variëren (van eigen
couture-collectie) van 195.
tot 350,voor de japonnen;
ensembles van 600,Daar
naast een ingekochte collectie
met Balmain-modellen van
250,tot 350,ook echter
gebreide pakjes uit Italië, de uwe
voor 75,Irma Spruit neemt
ds. G. Nijenhuis voor vjif dar;en
mee naar de Paryse modeshows.
Zijn oordeel? Mode-ont pen is
een kunst!
Broekrok
Deze niet-alledaagse vrouw
ontwerpt fijne kleertjes voor
jonge of zich jong voelende men
sen. In de herfstcollectie komen
we vaak het broekrokje tegen,
of, wat eleganter gezegd, de ro
be-culotte. Praktische dracht,
vindt Irma Spruit. Warm en
keurig op fiets en brommer. Je
kunt er leuke laarzen of ge
kleurde kousen bij dragen. Ze
showde de modellen op deze
binnen voor de kleutertjes pret
tig te maken.
Een flat is iets verschrikke
lijks. Alleen mensen die minstens
doof zijn aan één oor, een zenuw
gestel ran een olifant hebben en
gratis ééns in de maand een paar
steunzolen krijgen, die houden
het vol. Een normaal mens wordt
wen, en 't wordt toch nooit naar
onze zin. Telkens ontdekken we
weer nieuwe scheuren in de mu
ren.
Gisteren heb ik definitief
besloten niets meer te laten doen
en naar een ander huis te zoeken.
Daarom wil ik iedereen
waarschuwen: begin niet met
er stapelgek." En daar gaan we
dan. wij die zo blij met ons flatje
waren....
,,Over nieuwbouw kan ik
helaas niet meepraten omdat we
„oud" wonen, zegt mevrouw L. te
M. ,.Ik wou dat ik m'n leven
terug kon draaien dan hadden
we vast een nieuw huis gekocht.
Dat is ten minste tevens een
goeie geldbelegging. We hebben
aan ons huis veel laten verbou-
verbouwen als uw huis niet naar
uw zin is, maar zoek iets anders.'
..Geneugten"
„Wie zal niet watertanden bij
het lezen van de geneugten die
de bewoners van nieuwbouw ten
deel vallen??", vraagt mejuf
frouw D. te H. zich af. „Er was
woningnood, vele verzeke
ringsmaatschappijen ontdekten
een goede geldbelegging in de
woningbouw. Er is gebouwd en
hoe!
Als het hard waait, moeten er
stukjes papier of lepeltjes tussen
de déuren. anders kan je niet
slapen van het geklepper. En wat
zegt u van een huis, tien jaar
oud, met een rottende buitendeur
van een bergruimte. Of voordeur
met een heel klein laagje echt
hout? Er is bij nieuwbouw veel
te weinig bergruimte. Kwestie
van meer vrouwen bij de bouw
plannen inschakelen."
Schaduwkant
„Wij waren dolblij toen we een
nieuwe eengezinswoning aange
boden kregen", zegt mevrouw M.
te R. „Nu is het zo jammer dat
deze laagbouw midden tussen ho
ge flats is gezet. Er wordt van
alle kanten op je gekeken, vooral
als je in de tuin zit Dit is beslist
een schaduwzijde van het wonen
in dit voor ons fijne huis.
Het is zowel voor de flatbewo
ners als voor ons f*cen ideale sa
menwoning.
Wat betreft de indeling van
ons huis: er blijven natuurlijk
altijd wensen. Ik ben er al jaren
van overtuigd dat als de vrouw
een „grotere stem in 't kapittel"
had, er efficiënter ingedeelde wo
ningen zouden komen. Bijvoor
beeld geen vaste keukenkasi
midden tegen een wand. Slecht-
geplaatst licht, een te laag en te
klein aanrecht. Geen kachel vlak
tegenover een kamerdeur die de
hele dag open en dicht gaat. Een
véél te grote douchecel in plaats
van de helft plus een fijne loggia
om bed en dekens op te luchten.
Tijdens de schoonmaak ben ik
versleten van het dekens op en
af sjouwen. Wél een douche
maar geen warmwaterkraan aan
de wastafel in de slaapkamer
Een grote hal, maar een toilet
waar je je nauwelijks roeren
kunt. Dit is maar een greep uit
de vele problemen en tekortko
mingen van een huis dat uiterlijk
vaak zo ideaal lijkt"
De vorige week moest ik
avonden weg en dan is het de
de avond, of liever nacht.
Briel geblazen. En natuurlijk,
zie je altijd, kreeg ik bezoek,
kun je zeggen: neem me
lijk. ik moet nog wat
Dan kun je naai boven gaan,
een stil kamertje, en de
huis de mensen laten,
maar soms kan
het bezoek zo
kiest. Vroeger koos ik
gen achter elkaar. Te
na het gewuif aan de gasten,
dan de schrijfmachine op
Éénmaal, maar dan ooi
éénmaal heb ik het zo al
vende licht zien worden, wat
sen haakjes een heel mooie
ring was. Maar tegenwoordig
mij bovengenoemde keus
zwaar, ik ben onderhand met
Open Brief tien jaar ouder
worden. Als daar nog bij komt
de machine gaat spoken, het
gaat huppelen, de wagen
schokken weigert en dan in«
weer tien letters tegelijk neej
is het bij mij op. En zo was
de vorige week.
Terwijl ik het zelf dan al
vergeten ben. krijg ik lieve
ven met: toch niets ergs hoop
Nu, u ziet. niet
een beetje uit
de pil, op deze
zal proberen wee
ken.
Inmiddels ontvangen brieven
waarmee ik zonder uitzonderi
erg blij was brengen mij er
even een klein standpunt te
palen. Allereerst dit: wij zijn
er toch over eens, hoop ik, dat
toch dat de zaken van het lichaa
even om een hoekje gebeuren, 'e
maar op de koop toe bij kome y S
behoren tot de dingen waarov uit
men zwijgt of hoogstens fluistei XUw
Niet dat we nu behoeven j,
schreeuwen, dat ook weer ly
Maar gewoon met elkaar prata
dat kan. Een lichaam hebben i,e-T.
fijn
maar eng. Man en vrouw zijn
geweldig, en niet griezelig of „he
lig", wat dan wil zeggen dat me yj
een mooie smoes heeft om er nii
over te praten.
Nu weten we allemaal hoe dj T/
vroeger ging: mensen beminde] j1'
elkaar en zij namen elkaar ta
echtgenoot. Zonder veel gedoe vj p
huwelijksdag en huisvesting e1
baan werd vroeger ten huwelij yj
genomen en gegeven. Kindere J
groeiden op in gemeenschap va 1
de stam, er waren geen problems 'Ult:
van uit het huis barsten of viei In
hoog met de kleintjes zitten ege
als je geen autootje hebt koi^te
je er niet uit, nee, er was ruimt jj.
en natuur, er was de grond om
te slapen, brood om te eten, ziekt
om aan te sterven. Want natuurlij 1S
waren er in zo'n primitieve sa oen
menlevlng geen schitterend gt kbe
outilleerde ziekenhuizen, er wa ljn|
ook geen HBS. We weten dat di ie
.primitieve samenleving zich heef
ontwikkeld tot wat we o.a. hie
in West-Europa hebben: een ge1
ordende samenleving. Dat moeir 11
wel. Zonder orde geen ontwikke J'
ling. Allerlei samenlevingsverbal
den je hoefde je eigen broo
niet meer bakken, je eigen graai
niet meer verbouwen, je eigd
vlee^ niet meer door jacht verkrii
gen, om er maar eens een paar f
noemen, kortom, je smakt]
's avonds niet meer doodmoe a
je legerstede allerlei verbandJ
verschaften de mens meer tijd. h
duurde wel even, in jaren
eeuwen gezien, maar we zijn
toch zover. We kunnen onszelf eJ
heel eind helpen. Iemands vef
stand kan van jongsaf gescherfl
worden, hem kan een discipütl
van kritisch denken worden bij
gebracht op de middelbare schoo
daarna kan de universiteit hen
door de eeuwen verkregen ken -
nis meedelen en eigen maken, da I
hoeft hij allemaal niet nog een
proberen, te onderzoeken, hij hoel.i
het alleen in zich op te nemer
Zelf kan hij daarna verder gaar et
laten we zéggen met het onder or
zoeken van hersencellen of me
het maken en uitdenken van het ar
fijne instrumenten, ik noem maa t
iets. Ondertussen kunnen zijn ou
ders voor hem zorgen, zij hebbe
minder „handen" thuis nodif t
Maar omdat zoveel jongens zo'
leven kunnen leiden, wordt ef33
ook veel in de wereld ervaren elke
gevonden, en u begrijpt, dat vel
wordt ook steeds vlugger gevon
den. Op den duur kunnen de jon
gens nog maar een klein stukj n
leren, ze moeten zich special iserer m
En ook die specialisatie duurt tel *rt
kens langer naarmate er wee t
meer gevonden is.
Goed. Ik heb het nu maar niein
over wat meisjes leren, dat is haat
nog te verwaarlozen helaas. N
gaat zo'n jongen van een meisj
houden, zij van hem. Zolang h
echter zijn studie nog niet af heef
voelt hij zich on-af, en de maat
schappij ziet hem ook on-af.
mag, hoewel hij er niets aan clot-"
kan dat het leven zo ingewikkel
is geworden en zoveel van hen z
eist aan kennis, zijn meisje me j
maar zo een-twee-drie huwen, im
mers, hij heeft geen geld. En daa,
we niet meer in een lemen hu 11
op de grond slapen en met twe >r
waterkannen en een kookput toe
kunnen, staat alles stil. Toch is d t
liefde zuiver, en dezelfde van vroe ft
ger. Ook zijn de jongelui zich be 0(
wust van orde, van b.v. huwelijks jE
dag, van recht en wetten, van re
gels zonder welke onze gecivili
seerde maatschappij er niet zo\11
zijn. En nog meer: zij zien da
huwelijk allereerst betekent: el
kaar beleven als aan elkaar gege
ven mensen Jongelui bij wie di t
besef doorbreekt, zijn in princi
pe gehuwd, meen ik.
Nu kunnen zich allerlei situatie
voordoen:
a. men rebelleert tegen de maat n
schappelijke orde. of tegen d ii
druk van de ouders van wi
men afhankelijk is, men vei
geet het alles voor een poosji
verliest zich aan elkaar, wil
lens en wetens of mogelijk ooi
in een ogenblik van laten w
hec onnadenkendheid noem©
ik houd niet van oordelen -
en men sluit een „gedwongen
huwelijk. Men houdt van el
kaai-, dat moet erbij gezegd
Ter- voorkoming van baby
de pil.
b. men trouwt terwijl men stu
deert: maatschappelijk on-af i
niet van belang: eerlijk elkaaJ
beleven is belangrijk. Bij in
stemming en toelage var ou
ders: een baby. Voor no 2 zi(
boven. Als er geen geld is: ont
houding op een of andere wij
ze; werkstudent, meisje werk'.
Pil.
c. men is klaar en trouwt, maai
de kosten van huur enz. zijn
hoog.
d. men aanvaardt dat men moet
wachten Maar men gebruikt
ook van de maatschappij die
tot wachten dwingt, de midde
len om te kunnen wachten.
Enzovoort. Déze gevallen ls eer
ste. Geen doc-maar-raak. geen
bandeloosheid. Maar nieuwe men
sen in een nieuwe situatie. Daar
over eens nadenken, tot de vol
gende keer.
CHKISTINI
In Berlyn werd Elisabeth Harre directrice van een mannen-
gevangenis. Voor zover wij weten is deze 41-jarige juriste in
Europa de enige vrouw die het bewind voert over mannelijke
(jeugdige) gevangenen. Op 1 juli dit jaar werd ze plechtig benoemd
door de Berlynse senator van justitie, Hans Günter Hoppe.
Elisabeth streefde metterdaad naar deze ongebruikelijke positie.
Ze groeide op in een streng christelijk gezin in Münster. met
grote sociale belangstelling. Elisabeth studeerde sociologie en
rechten. In Berlijn werkte ze bij Willy Brandt: ze kreeg de functie
van directrice van het bureau voor kerkelijke aangelegenheden
De gevangenispraktijk verloor ze echter niet uit het oog.
Ze schreef op een advertentie om assessors voor mannelijke
gevangenissen. Hier leerde ze de praktijk die „totaal verschilt
van alle theorie der schoolbanken".
Daarna volgde haar benoeming, waarvoor men haar adviseerde
in zwart mantelpak te verschijnen. Ze kwam echter aantrek
kelijk, vrouwelijk en verzorgd in het wit. Wie in de jeugd
gevangenis Ploetzensee een straf van een paar weken komt
uitzitten, mag rekenen op een stoel en een sigaret voor de
verkondiging van het vonnis.
KARAKTERPROEF
Op haar naam staat ook een „karakterproef". Sommige gevan
genen mogen 's ochtends de gevangenis verlaten en zonder toezicht
in de stad hun werk verrichten. Zij ontvangen een normaal
salaris, maar moeten uiteraard op tijd in de gevangenis terug zijn
De nieuwe directrice staat haar pupillen ook toe. correspondentie-
vriendinnen te zoeken. Ze beseft heel goed wat een dergelijk
contact voor een jeugdige gevangene kan betekenen. Velen var
hen komen uit gebroken gezinnen en hebben zelden of nooit een
gevoel van geborgenheid en begrip gekend.
Elisabeth heeft een aanbod, om directrice van een vrouwen
gevangenis te worden, afgewezen. Ze gelooft dat ze mannelijke
gevangenen veel meer hulp kan bieden, zeker als ze nog jong zijn.
