Kerken moeten in zending
veel
meer
samenwerken
up&al;
„Geen superkerk
maar s
synode"
Zweedse won het
bijna van Lilje
NIEUW TYPE BISSCHOP IN
ARGENTINIË WAS TE LINKS
I:
Leek levert dominees
preken op bestelling;
J
Een noord voor vandaag
Katholiciteit van de Kerk
Assemblee wijst nauwelijks nieuwe wegen
EXPERIMENTEN MET
NIEUWE VORMEN
Bestuur- Bomhof f
weer terug
Evangelie voor
miljoenen
Assemblee kiest presidenten
NIEUW TAN
GEÏNSP1REE
DOOR UPPSA
Begroting nip
vóór maart',
behandelde
De vrouw, die Gij aan mijn zijde gesteld hebt, die heeft mij
van de boom gegeven en toen heb ik gegeten (Genesis 3 12).
Adam gooit de schuld op zijn vrouw. Zulk afwijzen van de
verantwoordelijkheid is de mens onwaardig. Liever verant
woordelijk zijn en schuldig, dan niet-toerékeningsvatbaarheid
voorwenden om een familielid. En dan Eva. We hoeven er
niet aan te twijfelen, of Eva zal hem, eenmaal buiten het
paradijs, lik op stuk gegeven hebben en zo wordt de val een
steeds sneller gaande draaikolk.
Pontius Pilatus had het niet gemakkelijk: de vrede te be
waren in de moeilijkste provincie van het rijk. Hij probeert
letterlijk alles, om het recht te handhaven, Jezus vrij te laten
en toch geen oproer te krijgen. We kunnen met hem mee
voelen tot het moment, waarop hij zijn handen gaat wassen
in onschuld. Dat is nonsens. Hij was het gezag en het vonnis
was zijn verantwoordelijkheid.
Om onze huid te redden, onze naam hoogt te houden of alleen
maar om onze dwaasheid te verbergen zijn wij altijd sterk in
het afschuiven van de verantwoordelijkheid en onuitputtelijk
in het bedenken van excuses en zondebokken. Het trieste is,
dat zulke uitvluchten zo doorzichtig zijn. Niemand gelooft ze,
God het allerminst. Alleen onszelf verblinden we er mee, als
we ze maar lang genoeg voor onszelf herhalen.
De enige onoverkomelijke barrière tussen ons en de verlossing
is degene, die we zelf oprichten: niet de schuld, maar het niet
willen toegeven van de schuld: de vrouw, die Gij mij gegeven
hebt
De zaligheid hangt af van de apostolische vraag: Ben ik het,
Here?
Wij lezen vandaag: 1 Korinthiërs 7 111.
|WE t
_^ONDERDA^8_JULM^aaB
(door Jan J. van Capelleveen)
UPPSALA De oudste geloofsbe
lijdenis van de Kerk zegt: „Ik geloof
in een katholieke (algemene) christe
lijke kerk". Een praktisch feit is dat
die algemene kerk verscheurd is. Wat
betekent dan in onze dagen nog die
„katholiciteit van de kerk"?
Op die vraag bezon zich de eerste
sectie van de Vierde assemblée van
de Wereldraad van kerken. „Katholi
citeit", zo zegt zij in haar rapport, „is
zowel een gave van God als een op
gave voor de christenen".
Reeds twintig jaar, sedert de
Eerste assemblée van Amsterdam
wordt gesproken over eenheid. Er is
altijd de felle anti-Wereldraad groep
geweest van dr. Carl Mclntire. Maar
tijdens deze assemblee is gebleken
dat aan de andere kant van het
kerkelijk spectrum een geheel nieu
we groep optreedt, zij het ongeorga
niseerd. die meent dat er belang
rijker dingen te doen zijn dan te
praten over kerkelijke eenheid.
Solidariteit
Het rapport over de „Heilige Geest
'en de katholiciteit van de kerk" komt
daar rond voor uit „Voor velen in en
buiten de kerk is de strijd om
christelijke eenheid in zijn huidige
vorm waardeloos in het licht van de
crisis waarin wij leven". Zij menen
dat de Kerk haar eenheid moet vin
den In solidariteit met die krachten
in het moderne leven die strijden
voor radicale en sociale gerechtig
heid.
„We zullen naar hen moeten luiste
ren", zegt het rapport, „en hen een
antwoord moeten geven". Dat ant
woord is dat het één niet los gemaakt
mag worden van het ander: „De Hei
lige Geest die ons samen brengt in de
Kerk, doet ons dieper de noden van
de wereld beseffen". „De heiligheid,
gegeven door de Heilige Geest moet
openbaar worden in een heilig leven
voor God en voor de anderen".
„Het doel van Christus", zo wordt
in een definitie gezegd, „is om
mensen uit alle tijden, van alle ras-
<=en, uit alle plaatsen en in alle condi
ties bijeen te brengen in een orga
nische en levende eenheid in
Christus door de Heilige Geest onder
het algemeen Vaderschap van God".
Katholiciteit is pas volmaakt", zo
wordt er nog aan toegevoegd, „als
wat God al in de geschiedenis begon
nen is uiteindelijk onthuld en ver
vuld zal worden".
plaats". Maar daar mogen we niet bij
blijven stilstaan, zo voegt de As
semblée van Uppsala er nu aan toe.
Het gaat ook om de eenheid van alle
christenen in alle plaatsen.
Deze gedachte roept de kerken
overal ter wereld op om te beseffen
dat zij bij elkaar behoren en samen
moeten handelen. Iets daarvan kan
ervaren worden als kerken regionale
en internationale lichamen vormen.
In dit verband valt het op dat de
droom van de superkerk, door velen
buiten de Wereldraad vaak zo scherp
aangevallen, niet meer gehoord
wordt. Het uiteindelijk doel in dit
rapport is niet meer de organische
superkerk, maar het wereldconcilie
of de oecumenische synode die zal
spreken voor alle christenen en de
weg naar de toekomst zal verder lei
den.
De jongeren zijn nogal ingeno
men met het rapport van de
eerste sectie over „De Heilige
Geest en de katholiciteit van de
Kerk". Dat is wel te begrijpen,
want in dit rapport zit toch een
bepaalde, nieuwe koers. Tot nu
toe werd sterk over eenheid
gesproken als een binnenkerke
lijke aangelegenheid, een eenheid
van instituut. Het gevolg was dat
in de eerste jaren van de We
reldraad nogal eens gezegd werd.
dat het ging om de ene Wereld
kerk. Op dat punt viel vooral de
Internationale raad van christe
lijke kerken de Wereldraad in de
eerste jaren sterk aan.
De laatste jaren is dit echter
bijzonder vaak tegengesproken
door functionarissen. De Wereld
raad wilde geen Wereldkerk
worden. Nu wordt in dit rapport
sterk gesproken over een nieuwe
Oecumenische synode.
De eenheid die in dit rapport
sterk naar voren komt is niet zo
zeer een organisatorische een
heid, maar een eenheid tot
dienst. Het accent is verschoven
van samenzijn naar samenwer
ken.
(Door Jan J. van Capelleveen)
UPPSALA De kerken zijn nog steeds niet voldoende bereid tot
internationale samenwerking op het terrein van de zending.
Dit is de laatste conclusie van de vierde assemblee in zijn rapport
over de vernieuwing van de zending. Als oorzaak wordt gezien dat
de huidige kerkelijke structuren werkelijke samenwerking in de
weg staan.
De assemblee meent evenwel dat
de uitspraak van de grote internatio
nale zendingsconferentie van Mexico
in 1963 juist was: Er zal naar meer
samenwerking gestreefd moeten wor
den. Wat de kerk in de gehele wereld
bezit aan mensen, geld en ervaring
moet worden gebruikt ten behoeve
van de gehele kerk.
Niet historische verhoudingen,
noch traditionele contacten kunnen
de inzet van geld en mensen bepalen,
maar de nood van de wereld, zo zegt
dit rapport, dat de kerken vraagt om
met nationale en regionale zen
dingsraden te overleggen hoe de in
ternationale samenwerking het beste
uitgebreid kan worden.
Hoewel dit rapport, evenals de an
dere vijf rapporten, niet is toegeko
men aan het thema van de assem
blee: „alles nieuw", is men algemeen
tevreden over de inhoud. Deze wordt
geacht een stuk beter te zijn dan het
oorspronkelijk ontwerp dat aan de
assemblee werd voorgelegd ter bezin
ning.
Orthodox
Het is in ieder geval een stuk or
thodoxer, in de westers-theologische
zin van dat woord. Europese ortho
doxe protestanten en Amerikaanse
„evangelicals" hebben nogal een
sterk stempel op dit rapport gedrukt,
dat wordt gezien als een van de be
langrijkste van de zes die door deze
assemblee zijn opgesteld.
Het rapport heeft drie wensen ten
opzichte van de zending in de we
reld:
1. Er zal geëxperimenteerd moetf n
worden met nieuwe vormen van ge
tuigenis en dienst. Initiatieven run
nen uit alle delen van de wereldkerk
komen, maar ze zullen een vrucht
moeten ,zijn van gezamenlijk overleg
en deel uit moeten maken van een in
ternationale strategie.
2. De oude scheiding tussen zen
dende en ontvangende kerken wordt
doorbroken. Er zullen creatievere re
laties geschapen moeten worden tus
sen kerken onderling en tussen ker
ken en zendingsorganisaties. De tijd
van multilaterale verhoudingen cn
beslissingen is aangebroken.
3. Waar van buitenaf mensen en
geld wordt gestopt in een bepaalde
gemeenschap zal er op moeten wor
den toegezien dat zij in directe ver
houding staan tot de noden van die
gemeenschap. Er zal een beter begrip
gekweekt moeten worden tussen de
plaatselijke kerken die geholpen
worden en hen die helpen.
Gemeenten
Het rapport van de assemblee richt
zich ook tot de plaatselijke gemeen
ten. Die zijn vaak in hun vormgeving
bepaald door het levenspatroon van
een vorige eeuw, dat nu snel veran
dert. Overal zullen de gemeenten we
gen en structuren moeten vinden om
werkelijk zendingsgemeenten te zijn
op de plaats waar zij zich bevinden.
De volgende aanbevelingen worden
gedaan:
1. De gemeenten moeten innerlijk
worden vernieuwd tot zendingsge
meenten in hun plaatselijke situa
tie.
2. Een trainingsprogramma moet
alle leden bepalen bij hun taak in
hun gemeente en omgeving.
3. De gemeenten moeten de
plaatselijke samenlevingsstructuren
door en door kennen om met alle
krachten die het goede beogen samen
te werken en nieuwe taken te ont
dekken die aangepakt moeten wor
den.
4. Creatieve mogelijkheden moeten
worden gezocht om in spanningen en
conflichten in de plaatselijke ge
meenschap werkelijk de liefde te be
lijden in het zoeken naar gerechtig
heid.
5. Er moeten teams gevormd wor
den die bepaalde taken in de ge
meenschap willen en kunnen aanpak
ken.
Gezamenlijk
Maar tegelijkertijd moet beseft
worden dat geen enkele vorm van
dienstverlening op zichzelf voldoende
is. Geen enkele locale groep mag zich
isoleren van de wijdere structuren.
Specialisatie zonder coördinatie ia
waardeloos. Ook op plaatselijk ni
veau is een gezamenlijke strategie en
een gezamenlijke uitwerking van de
plannen nodig.
Met nadruk wordt elders in dit uit
gebreide rapport gezegd, dat de ker
ken zich opnieuw moeten bezinnen
op de taken die zij moeten aanpak
ken. Daarbij moeten alle talenten in
de gemeenten worden ingeschakeld
of het nu talenten zijn die betrekking
hebben op de prediking, de gezond
making, de politiek, de administratie
of de huishouding. Ook alle leef
tijdsgroepen moeten worden in
geschakeld.
Een nieuwe bezinning op de taak
van de kerk in de wereld betekent
ook een nieuwe bezinning op de op
leiding van de ambtsdragers:
1. Predikanten moeten in hun op-
leidine leren hoe de wereld waarin
hun mensen moeten dienen eruit ziet,
opdat zij de mensen werkelijk kun
nen wijzen op hun taken en hen kun
nen helpen bij de vervulling ervan.
2. De gewone gemeenteleden moe-
UTRECHT Links-rechts-links-
rechts Sinds gisteren heeft de Ne
derlandse Studentenraad weer een
links bestuur. Het is praktisch het
volledige bestuur-Bomhoff, dat op 30
maart werd benoemd, daarna naar
huis werd gezonden, op 30 april werd
herbenoemd en op 29 juni opnieuw
werd afgezet.
Tijdens een rumoerige vergadering
van de NSR nam het SVB-bestuur de
leiding over van het rompbestuur
van overwegend NSA-signatuur, dat
sinds 29 juni de zaken heeft waarge
nomen.
De heer Bomhoff is hoopvol ten
aanzien van de toekomst. De oorzaak
van de crisis van de afgelopen maan
den ligt volgens hem in de verdeling
links-rechts in de raad, die in aantal
vrijwel gelijk zijn en de daartussen
staande groep van acht „zonder me
ning". Twee van die centrumgroepen,
die samen zes zetels bezetten, zullen
nu samenwerken met de Studenten-
vakbeweging, waardoor het
bestuur-Bomhoff nu op 28 van de
50 stemmen kan rekenen.
Aspecten
Katholiciteit heeft twee asoecten:
le verenigende genade van God en
de nederige krachtsinspanning van
de gelovigen die niet zichzelf zoeken,
maar in geloof, aanbidding, liefde en
dienst voor Christus ten behoeve van
de wereld verenied ziin. „Katholici
teit is een gave van de geest, maar
ook een opdracht, roeping, een werk
zaam bezig zijn".
De gave van de katholiciteit moet
'n vrijheid aanvaard worden. God
dwingt de mensen niet maar opent
deuren voor hen en geeft kracht om
deel te hebben aan zijn scheppend en
verzoenend handelen. Maar de mens
moet ook zelf de katholiciteit zoeken.
Dat betekent in de eerste plaats een
zoeken naar verscheidenheid. Er is
een verscheidenheid in de gaven van
de geest. Nu kan er in de Kerk een
frustrerende verscheidenheid optre
den. zo wordt gezegd, die juist de
eenheid in de weg staat Die
verscheidenheid is demonisch.
Maar er is ook een verscheidenheid
van de geest die „uit de wereld roept
en in de wereld uitzendt". „Die
verscheidenheid brengt ons verder op
de weg naar een waarlijk katholieke
opdracht en dienst".
Openbaring
Maar zoekend naar de eenheid zal
ook de vraag naar de continuïteit op
dagen. De Assemblée van New Delhi
zei dat vooral nodig was de openba
ring van „alle christenen in iedere
Hij sou tle „Populorum Protjrff.ssiowuur maken
BUENOS AIRES „Mijn ac
tieve sociale prediking heeft mij
niet alleen persoonlijk geluk en
prestige bij het volk gegeven,
maar het heeft mij veel meer
wantrouwen, haat en machtige
vijanden opgeleverd." Dit heeft
de in 1967 afgezette bisschop
Podesta in Argentinië dezer da
gen tegen een verslaggever uit
Peru verklaard.
De bisschop was als „nieuwe type
bisschop" in Argentinië benoemd om
naar de encycliek Populorum Pro-
gressio zijn werk te gaan doen.
Maar de Argentijnse bisschoppen
met wie hij in conflict raakte vonden j
hem veel te links omdat hij, zoals ze
zeiden, de partij van de arbeiders
koos. Bisschop Podesta daarentegen
I veroordeelde de geldverspilling van
de bisschoppen, veroorzaakte moei
lijkheden met rijke begunstigers van
de kerk.
Kritiek
Ook wilde hij de traditionele struc
turen van de kerk in liturgie en ge
zagsverhoudingen omver werpen.
Daarbij uitte hij kritiek op president
i Ongania.
Gevolg was, dat de nuntius, bis-
I schop Mozzoni, gedaan kreeg, dat de
bisschop het veld moest ruimen. De
motieven van de pauselijke vertegen
woordiger voor het ontslag waren,
dat bisschop Podesta te veel aan-
I dacht aan zijn secretaresse besteed
de, dat hij aanhanger van Peron was
en dat hij tegen de regering van On
gania was.
De afgezette bisschop, die geen ge
legenheid kreeg met de paus te spre
ken, heeft zich nu, na zich maanden
op het platteland verborgen te hebben
gehouden, voor het eerst in het open
baar geuit.
Zijn opvatting over wat een heden
daagse bisschop moet zijn, druist vol
komen in tegen wat andere Argen
tijnse bisschoppen van hun ambt
denken. „Een bisschop hoort mens te
zijn met de mensen, geen waardig
heidsbekleder, maar een profeet, een
voorbeeld voor het volk. Maar tege
lijkertijd een eenvoudig, eerlijk
mens", tot zover bisschop Podesta.
Conferentie
Op het ogenblik worden ook de
voorbereidingen getroffen voor de
conferentie van Latijns-Ameri'- .inse
bisschoppen, die dc paus op 24 au
gustus in Medellin in Colombia «al
openen.
Het werkdocument voor de confe
rentie begint met de stelling, dat er
In veel gebieden van Latijns-Ameri-
ka ontegenzeggelijk een revolutionai
re toestand bestaat, die dringend be
hoefte heeft aan een grondige wijzi
ging.
Een bron van zorg wordt genoemd
de snelle groei van de bevolking in
dit deel van Amerika, die van 63
miljoen mensen in het begin van de
ze eeuw tot 268 miljoen is toegeno
men. Het gemiddeld inkomen per
hoofd per jaar is te weinig, waardoor
het levenspeil laag blijft.
Bevoorrecht
Bevoorrechte groepen, die nauwe
lijks twee tot drie procent van de
totale bevolking uitmaken leggen
beslag op een belangrijk deel van het
nationale inkomen in diverse landen.
De gewone man, die heel lang de
armoede in stilte heeft gedragen, ont
waakt nu plotseling. Wat onbewust
armoede was, wordt bewuste ellende
en een gevoel van frustratie ontstaat
dat vaak de bron vormt voor een
revolutionaire „schok".
ten zo worden opgeleid dat zij begrip
krijgen voor de veelvormigheid van
hun opdracht in de wereld.
3. Zowel predikanten als gewone
gemeenteleden moeten worden opge
leid voor speciale taken.
Prioriteiten
De kerk, zo wordt in het begin van
het tweede deel van het rapport ge
wijd aan verschillende vormen van
zending, gezegd, zal prioriteiten moe
ten kiezen uit de veelheid van taken
die op haar afkomen.
Daarbij worden niet bepaalde ge
bieden in de wereld genoemd waar
kerken op het ogenblik vruchtbaar
werkzaam kunnen zijn, maar eerder
totaal nieuwe zendingsterreinen die
overal in de wereld opdoemen.
Zo worden met name genoemd de
organen die een bepaalde vorm van
macht bezitten, zoals politieke orga
nen en de massamedia, en ook revo
lutionaire bewegingen, universiteiten,
nieuwe woonwijken. Ook wordt de
plaatselijke gemeente zelf genoemd,
die pas werkelijk deel kan hebben
aan de zending als het een levende
gemeente is geworden.
„Te vaak", zo zegt het rapport „be
palen we ons tot de binnenkerkelijke
problemen, te veel kerkelijke
enquêteformulieren vragen alleen
naar de kerkgang en de binnenko
mende financiën. Te vaak zenden we
doktoren en onderwijzers naar gebie
den waar evenveel of meer behoefte
is aan mensen met kennis van
stadsontwikkeling."
„Te veel traditionele kerken ver
waarlozen hun contacten met onaf
hankelijke, snel groeiende christe
lijke bewegingen. De christelijke ge
meenschap is heel hard aan vernieu
wing toe, anders zal zij tot een
geestelijke gettho verworden dat zijn
werkelijke verantwoordelijkheid niet
verstaat."
De grote confrontatie op de
vierde assemblee van de Wereld
raad van Kerken vond plaats in
de sectie over vernieuwing van
de zending. Dat is opmerkelijk
omdat vooral de pers en de jon
geren steeds weer geroepen had
den dat deze vergadering vooral
aandacht moest besteden aan ac
ties en werelddiaconaat.
We schreven reeds, dat de or
thodoxe protestanten uit Westeu
ropa en de Angelsaksische ..evan
gelicals" grote invloed hebben
gehad op het oorspronkelijke
rapport, zeer tot verdriet van ve
le jongeren. Zij deelden buiten
de fyrishal pamfletten uit waarin
ze de afgevaardigden vroegen te
eisen dat het rapport geheel
herschreven zou worden.
Maar zover ging de vergade
ring niet. Er kwamen wel aan
vallen op het rapport, maar in
wezen alleen van hen die met
nog meer nadruk wilden uitspre
ken dat de prediking van het
Evangelie noodzakelijk is.
Het gevolg was dat het rapport
terug ging naar de commissie
van ontwerp om dergelijke
amendementen nog op te nemen.
Zo is nu nog de zin opgenomen
dat het „de onveranderlijke taak
van de kerk is om het Evangelie
van de vergeving van God in
Christus te prediken aan de hon
derden miljoenen, die dat nog
niet gehoord hebben of zich er
van afgekeerd hebben."
Oecumene
„Little brother is watching you^j
Kleine broer let op u) staat
deur&n en ramen in Uppsala. Dle|
broer is de jeugd van Club 68.
ook gezegd kan worden van die I
zij heeft met Intense interesse r
zonder kritiek de discussies gel
Maar gisteren kwam de „Kleine I
even om de hoek kijken bij de r
zing van de presidenten. Bert B|
zoon van prof. dr. H Berkhof, feil
de dr. W. A. Visser "t Hooft met li
dat hij kandidaat gesteld
ere-president.
Dr. Visser "t Hooft reageerde i
moet me niet te vroeg feliciteren. I
nog een tegenkandidaat: Kleine r
(Door Jan J. van Capelleveen)
UPPSALA De vergadering
heeft gisteren de volgende pre
sidenten gekozen:
Dr. Ernest A. Payne, oud - secreta
ris-generaal van de Unie van Britse
baptistengemeenten, die sedert de
Assemblee van New Delhi vice-voor-
zitter was van het Centraal Comité.
Dr. Hans Lilje, de lutherse bis
schop van Hannover, voorzitter van
de Organisatie van lutherse kerken
in Duitsland, die reeds jaren lid is
van het Centraal Comité.
De Amerikaan John Coventry
Smith, die twee maanden geleden ge
kozen werd als praeses van de Vere
nigde presbyteriaanse kerk in de
Verenigde Staten.
Dr. D. T. Niles, de. methodist uit
Ceylon, die zowel in de ope-
ningsdienst van de Assemblee van
Amsterdam als die van Uppsala
preekte. Hij is secretaris-generaal
van de conferentie van kerken van
Zuidoost-Azië.
De anglicaanse bisschop Alphaeus
Hamilton Zoeloe, bisschop van Zoe-
loeland en Swaziland,
En de patriarch van de Servisch
orthodoxe kerk, Germanos.
AMSTERDAM De groep ifc
Links in de Partij van de Arbe a
onmiddellijk na het beëindigei
de assemblee van de Wereldraa i
Kerken te Uppsala contact opr i
met de Nederlandse delegatie ra 5
assemblee.
Nieuw Links wil met de del
overleggen over de mogeltjkhei
belangrijke maatschapp
uitspraken van de Wereldraad o
zo ruim mogelijke schaal in I1
land aan de orde te stellen. Men
digt de opvatting dat de voorS
en beslissingen van Uppsala een
tiek vervolg moeten hebben,
wordt voorkomen dat zij geïsj
blijven.
Nieuw Links zal zich ook t<
bestuur van de P. v. d. A.
om te bevorderen dat de resi
van Uppsala bij de menin:
besluitvorming in die partij
ingebracht.
TWEEDE KAMER'™
.0
zot
d<
DEN HAAG De Tw
Kamer zal niet vóór kers
met de behandeling van de iM
begroting 1969 klaar komen™;
als doorgaans de bedoeling^
de kamercommissie voor .ral
werkwijze van de Tweeden!
mer verwacht, dat de behas i
ling pas in maart 1969 kan 1 P
den afgesloten.
De commissie vindt, dat hej
teem van openbare commissievji
deringen niet „onverdeeld gui
heeft gewerkt. Toch zal het sy$(
niet worden opgeheven, want
bepaalde voorwaarden kan het
werken. en
De commissie laat een tweedfy
gelijkheid over om bepaalde h!
stukken van de begroting te bj10'
delen, namelijk het voorbereider6
commissievergadering door g'
schriftelijke behandeling voor
verslag en memorie van antwfl,01
Er mogen verder geen twee Pfl!
missievergaderingen tegelijk weg
gehouden. Aan een algemene b
tingscommissie- heeft de comn»
voorlopig geen behoefte.
\dt
J>a!
Gewipt
dr. Ernest A. Payne uit Engeland.
Dr. D. T. Niles uit Ceylon.
Bisschop Lilje, die vorig jaar in
Duitsland de grote kandidaat was
voor het voorzitterschap van de
Duitse Evangelische Kerk, maar op
'het laatst gewipt werd ten gunste
van bisschop Hermann D. Dietzfel-
binger, verloor ook deze benoeming
bijna weer.
Tijdens deze assemblee is de ge
dachte heel sterk naar voren geko
men om nu ook eens een vrouw in
het presidium te hebben. Een groep
gedelegeerden kwam bijeen om een
vrouwelijke tegenkandidaat te stellen
en stelde voor de Zweedse Birgit
Rodhe, voorzitster van sectie VI. die
het rapport over nieuwe levensstijlen
opstelde.
Ze haalde het bijna. 284 stemmen
verwierf ze tegen 339 voor bisschop
Lilje. Nog nimmer heeft een tegen
kandidaat zoveel stemmen op zich
verenigd. Het blijkt daaruit wel dat
een grote meerderheid in de assem
blee een volgende keer enthousiast
het kandidaatschap van een vrouw
zal steunen.
Optornen
Was zij door de benoemingscom
missie voorgedragen dan was ze het
zeker geworden. Nu ze als late tegen
kandidaat tegen Lilje moest optornen
de Zweedse is Luthers vandaar
NED. HERV. KERK
Beroepen te Rotterdam-zuid
gem-Zuidwijk): Joh. Dijkstra te
pen; te Domburg (toez.ï: kand. jst
J. E. Boomer te Utrecht. en
Aangenomen naar Strijen (vac.u:.
Talma - toez.): B. Albada te En
oord. i.
CHRIST. GEREF. KERKEN"
Bedankt voor 's-Gravendeel: AP"'
Drechsler te Den Haag-zuid. 5n
dat zij tegenover de Duitse bisi
kwam te staan vonden velejn
onjuist de officiële kandidaat te r(
vallen. ibi
Gisteravond moest de vergadfce
zich ook uitspreken over de kan| j
tenlijst voor de leden van het ai:
traal comité. Prof. dr. H. Befcjj
wordt opnieuw voorgedragen en!
mand heeft een tegenkandidaat
diend. Het is daarom zeker d^el
gekozen zal worden. fin
Maar de stemming kon gi^te
niet doorgaan, want de Amerika
negerafgevaardigden droegen d
viertal tegenkandidaten voor.
de benoemingscommissie negefer
Amerikaanse kandidaten heeft |0:
zen, waaronder geen enkele negete,,
Onmiddellijk wilden een ae,
blanke Amerikanen zich terugec
ken. De nieuw gekozen presiden'
John Coventry Smith, meende ej)<
dat er een andere oplossing zou| t
Hij stelde voor de stemming teje(
dagen, opdat de Amerikanen »e
elkaar zich eerst nog kunnen bj(j
nen op welke wijze de lijst be\v,i
gend kan worden herzien. en
t>e
(Van onze kerkredactie)
Dr. Hans Lilje uit Hannover
V
Ie
LEICESTER Overbelaste predikanten in Engeland kunnen zich sindlie
abonneren op kant-en-klaar-preken. Voor vijf shilling (ruim twee gur
levert drukkermeester Alfred John Thody (56) preken van twintig mü
franco huis aan „allen, die prediken".
„Ik doe het niet, om er aan te verdienen. Ik schrijf gewoon graag pr<
aldus Thody tegenover de „Guardian". Onder zijn afnemers bevindei„
vooral anglicaanse geestelijken. Tot nu toe heeft hij al tachtig preketB
twintig klanten gesleten. Vier vaste abonnees krijgen elke week een prr*
Om pijnlijke incidenten te voorkomen, levert Thody in één week maar
maal dezelfde preek, waarbij hij er bovendien voor zorgt, dat de afnemei
niet in dezelfde streek staan. Hij kan bogen op dertig jaar ervaring als
prediker bij de methodisten.
ui
..3CB
Prf
ar \u
nenhl
ilsj
