CITR USFR UIT
5 Grapefruit niet
schuimkop
BLAD ZIJ
onmisbaar voor L>
een volwaardige voeding
MISS-BABY
Mini-mode verjoeg
de hoge hakken
H
dialoog
Goede kous belangrijk
voor kindervoeten
ZATCRDAG 22 JUNI 1968
i>
Na miss-bejaarde miss-baby.
Dit kleine parmantige meiske is
Alison Kane. Ze is zeventien
maanden „oud" en de vertegen
woordigster voor Schotland bij
de verkiezing van de Baby van
het jaar, op 7 augustus in Black
pool.
Wint Alison, dan is de hoofd
prijs de Blackpool Trofee, haar
familie krijgt een vakantie in de
buurt van Lancashire en last but
not least wint de peuter de lieve
som van vierduizend gulden.
Geen gek vooruitzicht, moeder en
dochter hebben er nogal moed
op, zoals u ziet.
Citrusvruchten zijn ideaal ais voedsel
en als voedselingrediënten. Ze verenigen
voedingswaarde, smaak en aantrekkelijk
gezicht alle drie in zich. Sinaasappelsap is
vaak het eerste wat baby na de borstvoeding
krijgt. Wat goed is voor de groei van een klein
mensenkind is in dit geval ook prima voor de op
groeiende jeugd en de volwassene.
De California-Arizona Citrus Industrie hield een
fruitdag voor diëtisten, huishoudkundigen en jour
nalisten om ons Nederlanders voor zover we dat
nog niet wisten te wijzen op het voortreffelijke
van dit sappige frisse fruit.
Er schuilt een boeiende
geschiedenis achter de sinaasap
pel die de marktkoopman u, ter
wijl het sap langs zijn vingers
druipt, ter keuring aanbiedt. In
Birma groeiden reeds vierdui
zend jaar geleden sinaasappels.
Vroegere ontdekkingsreizigers en
kooplui brachten de vruchten
naar andere delen van de wereld,
onder meer naar de landen aan
de Middellandse Zee. Op zijn
tweede reis bracht Columbus de
eerste sinaasappelen en citroenen
naar de Nieuwe Wereld.
Het merkwaardige is dat de
vaart nu vice versa gaat: vanuit
Californië gaan dagelijks snelle
vrachtauto's naar Amerikaanse
havens. Daar liggen koelschepen
gereed die de frisheid en smaak
van het fruit, door het vervoer
onder juiste temperatuur, waar
borgen. De schepen doen de grote
havens van Europa aan. Een ha
ven als Rotterdam bevordert het
transito handelsverkeer. Straks
wordt de citroen, die enige we
ken geleden in Californië geplukt
werd, in een Zwitsers bergdorp
uitgeperst
ze lijken niet op onze fruitbomen
die bloesem-, vrucht- afval- en
rustperiode kennen.
Wij zijn aan deze cyclus zo ge
woon dat het in onze ogen inte
ressant is dat aan één boom tege
lijkertijd geurige bloesem, groene
en rijpe vruchten voorkomen.
Vitamines
Terug
Zo reizen elk jaar miljoenen
citrusvruchten terug naar Euro
pa, vanwaar Columbus ze enige
eeuwen geleden heeft meegeno
men.
Mineralen en vitamines zijn
beschermende stoffen. Het vita
mine C, meest populaire van de
beschermende stoffen, was het
eerste vitamine dat officieel door
de wetenschap werd erkend. Dr.
James Lind van de Royal Navy
experimenteerde al in de zeven
tiende eeuw met sinaasappels en
citroenen als geneesmiddel tegen
een rampzalige ziekte die bekend
stond als scheurbuik, waaraan
ontelbare slachtoffers vielen.
Ons lichaam kan geen voldoen
de reservevoorraad vitamine C
aanleggen. Het is daarom zaak de
voorraad dagelijks aan te vullen.
Citrusvruchten zijn dan bij
uitstek vitamine-C leveranciers.
Vitamine C is onmisbaar voor de
groei, voor gezond tandvlees en
om genezing van wanden te
bespoedigen. Wie deed tijdens
een griepaanval niet eens een vi-
tamine-C-kuur.
Daarnaast bevat citrusfruit de
mineralen calcium, fosfor, ijzer,
kalium en magnesium, alle
onmisbaar voor onze gezond
heid.
overvloedige sap bevindt zich in
cellen, die weer in segmenten
besloten zijn. De stevige schil
biedt bescherming aan het
vruchtvlees.
Film
De citrus-industrie vervaardig
de een kleurenfilm Zonovergoten
vruchten uit Californië, waarop
onder meer groei, bewerking,
pluk en vervoer te zien zijn. De
film duurt twintig minuten. Na
tionale recepten uit verschillende
landen komen op het doek. U
kunt de film aanvragen (voor uw
nieuw verenigingsseizoen een
idee?) bij de Stichting Neder
landse Onderwijsfilm, Sweelinck-
plein 33 in Den Haag, of Tech
nisch Film Centrum, Stadhou
derlaan 152, Den Haag. Elders op
deze pagina vindt u wat recep
ten.
In zo'n fruitstallelje is citrusfruit rijk vertegenwoordigd. Niet alleen een kleurige noot die hel straatbeeld
verlevendigt, ook een boeiende geschiedenis en bron van vitamine leveren die appeltjes van oranje.
Tot de citrusvruchten behoren
mandarijnen, grapefruits, si
naasappelen en citroenen. Ze ge
dijen in een subtropisch of matig
warm klimaat. De citrusboom y,
brengt het gehele jaar vruchten I GUT
voort.
Vandaar dat we in elk jaarge- 4 t
tijde van deze vruchten kunnen Wat de hulsvrouw met fantas e
genieten. Dat is maar goed ook <*>k aPP™c,ierf" 's vrolijke
voor onze vitamine-voorzie- kleur van dit fruit. Zachtgeel van
njng_ de grapefruit, helgeel van de ci
troen, het oranje van mandarijn
Citrusbomen zijn altijd groen, en sinaasappel heeft al menige
■o
maaltijd opgevrolijkt. Want ook heeft een lage calorische waarde,
kleur is belangrijk voor een ge- Honderd gram citroensap bevat
zellige maaltijd en noodt tot toe- dertien calorieën, honderd gram
tasten. bruine bonen 282, honderd gram
chocolade 512 calorieën! Dit fruit
Citrusfruit, rijk aan vitaminen, en met name grapefruit is favo-
ET is verwonderlijk hoe ligt «och een grens
len is de variatie
snel we eigenlijk aan
WWWW-'fWt"
Voor zes personen
nodig: drie grape
fruits, 6 theelepels
suiker, 3 eiwitten,
150 g suiker.
De grapefruits
doormidden snijden
en met een gekar
teld mesje of een
grapefruitmesje de
stukjes vruchtvlees
aan alle kanten los
maken. De grape
fruits met suiker
bestrooien. Eiwitten
zeer stijf kloppen en
vermengen met de
150 g suiker. Het
eiwit op de grapefruits scheppen.
De vruchten vijf minuten in
een lauwe oven zetten tot het
eiwit lichtbruin kleurt. Hebt u
een grill, dan kan het eiwit ook
twee minuten daaronder, het
vruchtvlees blijft dan nog koud.
Een smakelijk en lichtverteer-
baar nagerecht waarmee u veel
eer zult inleggen; zelfs zoutloze
patiënten kunnen ervan genieten.
WARME
CITROENPUDDING
Voor vier personen: 60 g boter,
60 g basterd, citroenraspsel, 1 ei.
80 g zelfrijzend bakmeel. 1 lepel
melk. Boter tot room roeren met
suiker en raspsel. Het ei toevoe
gen en de massa goed gladroeren.
De bloem bij gedeelten toevoegen
en telkens roeren tot een luchtige
massa ontstaat. Zo nodig wat
melk toevoegen.
De massa in een ingevette
vorm of pannetje schenken, -
afdekken met aluminiumfolie. De
vorm in een pan water zetten en
met het deksel erop een uur te
gen de kook aan houden. De pud
ding storten, bestrooien met sui-
de mini-rok gewend zijn ge
raakt. Wie dat drie jaren
geleden voorspeld had zou
niet geloofd zijn. Sommigen
zien met lede ogen de rok-
zoom stijgen. Eén van hen
is een fabriek van synthe
tische stoffen, met name
cyanaprene.
Bij de vervaardiging van
smalle hoge hakken van
damesschoenen wordt dit
materiaal vaak toegepast.
Zo'n smal hakje moet na
melijk een groot gewicht
dragen, gezien het kleine
draagvlak. Een vrouw met
een normaal gewicht zet
haar hakje onder een druk
van zo'n 90 kg per cm2.
Met de minimode zjjn echter de
schoenhakken omlaag gegaan. Een
ninirok op hoge hakken geeft de
indruk van een kip-op-hoge-poten.
De voorkeur gaat nu uit naar schoe
nen niet platte hakken of hrede lage
hakken, die een groter draagvermo
gen hebben en dus van materialen
worden vervaardigd waaraan minder
strenge eisen behoeven te worden ge
steld. De „laagjes-hak" is in.
Enfin, wie weet daalt de rokzoom
weer en stijgt de hnkhnogle. Ergens
ele geval-
i bekende
slagzin van toepassing: korter kan
het niet
riet voor de slanke-lijners en zij
die het worden willen.
Vers citroensap haalt de smaak
van sommige voedingsmiddelen
op. Druppel het op hardgekookte
eieren, tomaten, sardines, sla, to
maten. Citroensap geeft iets
sprankelends aan tomatensap en
meloen. Vis zonder citroen is bij
na ondenkbaar. Citroen, in
schijfjes gesneden of uitgetand,
vormt een kleurige garnering
voor vele schotels.
Citroenschil wordt op alle mo
gelijke manieren gebruikt, als
raspsel, om af te trékken in melk
of vla, als schoonheidsmiddel of
bleekmiddel.
Citrusfruit heeft een natuur
lijke, prachtige verpakking. Het
ker en serveren met warme ci
troensaus. Deze pudding is stevig,
niet machtig, kan goed koud ook
gegeven worden.
CITROENSAUS
Sap en raspsel van twee citroe
nen. water. 50 a 100 g suiker, 5 g
aardappelmeel. Sap met water
aanvullen tot 2'/s dl vocht Sap
met raspsel en suiker aan de
kook brengen en binden met
aangemengd aardappelmeel.
Warm serveren.
FLORIDA-COMPÖTE
Ontvel partjes mandarijn, si
naasappel en grapefruit, meng ze
met kleingesneden dadels en
strooi er met suiker vermengde
geraspte kokosnoot overheen. Zet
de compote minstens een uur
heel koud weg.
Tip: wilt u het wat voedzamer
maken: druivesuiker doet het
heel goed bij zure smaken en
wordt meteen door het bloed op
genomen, is licht verteerbaar en
geeft nieuwe energie
Dit is alweer de laatste
aflevering van „De dok
ter zegt..". Jammer dat
er geen arts of echtge
note van een arts op dit
onderwerp reageerde: een
insider heeft nu eenmaal
een andere kijk op zaken
dan een leek.
Dit laat nu ook weer duide
lijk de brief van mevrouw J.
te Z. zien, waarin zij schrijft
hoe de dokters dag en nacht
in touw zijn geweest om haar
kleindochtertje te redden:
„Mijn kleindochtertje had een
aangeboren hartafwijking en
via een ballonnetje heeft men
toen getracht het leven van
haar te redden. Omdat ons
kleindochtertje te zwak was
om dit allemaal te doorstaan
is zij helaas gestorven. Maar
de dokter die de operatie ver
richtte, heeft werkelijk alles
gedaan wat hij kon om onze
elf dagen oude Corrineke te
helpen."
De dochter van mevrouw J.
heeft naar aanleiding van een
artikel in een damesblad haar
ervaring met deze operatie
geschreven omdat het da
mesblad meende dat zo'n ope
ratie alleen in Amerika ge
daan kon worden. Het blad
plaatste de brief en schreef
als commentaar erbij: „Hoe
vaak zullen Nederlandse le
zers niet worden verrast door
grootse reportages over Ame
rikaanse operatie- en behan
delingsmethoden die in alle
stilte allang in Nederland
worden toegepast? Hoe vaak
zullen ze daardoor niet den
ken dat een diepbetreurd fa
milielid wél in Amerika had
kunnen worden gered? Van
waar dit verschil in beroeps-
thiek tussen onze en de Ame
rikaanse medische wereld?
Wij vragen meer openheid
BIJ DE FOTO: Minimode heeft
een sterke invloed op de schoenen
mode. Naarmate de rokken naar bo
ven gaangaan de hakken naar be
neden. Hier siet u Lorna McDonaugh,
fotomodel in een mini-regenpakje.
Handicap
Een hoofdstuk apart is ook
de vraag: als er een kindje
geboren wordt met een
geestelijke handicap dit direct
aan de moeder te vertellen of
daarmee te wachten tot de
moeder weer wat is aan
gesterkt. Meestal merken de
moeders wel iets. Wat is dan
erger: directe zekerheid of
angstig zoeken en vragen met
daarna toch nog de klap?
Mevrouw N. te X. die dit
heeft meegemaakt zegt ero
ver: „Ons dochtertje had na
een moeilijke geboorte stoor
nissen met de voeding en zij
huilde ook niet. Binnen een
week werd het naar het zie
kenhuis gebracht. Al vanaf
het begin was ik bang dat het
geestelijk achter zou blijven.
De dokters in het ziekenhuis
zeiden: „Moed houden, me
vrouw, we kunnen nog weinig
zeggen". De onzekerheid was
voor mij zenuwslopend. Toen
ik er voor de zoveelste maal
naar vroeg, zei men: „Ze is
gelukkig niet spastisch. Licha
melijk komt ze er wel maar
geestelijk zal ze achter blij
ven" Toch kwam de slag nog
hard aan. Het was nu zo defi
nitief.
Het is nu alweer een poosje
geleden en ik ben de dokter
alleen maar dankbaar. Ik heb
ons kleintje leren aanvaarden
zoals het is en geniet van alles
wat het wél kan".
Tevreden
Mevrouw H. te W. is erg
tevreden over haar dokter
en... „Ook mevrouw van de
dokter is erg behulpzaam. Ze
doet in noodgevallen haar
best om de dokter onderweg
op te sporen. Ze is steeds even
vriendelijk hoewel ze een
groot gezin heeft en weinig
hulp. Vorig jaar is mijn man
na een paar maanden ziekte
overleden. Het overviel ons
niet hoewel het gemis er
blijft. In die tijd lag ik ook in
het ziekenhuis.
Het was een vraag voor de
dokter: opereren of langdurige
bestraling. Het laatste werd
toegepast en geeft geweldig
goede resultaten. De specia
listen roepen: „Het is boven
verwachting, prachtig!" Ze
zijn zo enthousiast en steeds
zo hartelijk, de verpleegsters
zijn ook zo geweldig aardig.
Nu ben ik ook niet zo senti
menteel. Maar het is toch een
wonder dat ik weer zoveel
kan doen!
We weten dat de Here alles
in zijn hand heeft. Ik vraag
me wel eens af of een christe
lijke dokter ook steeds voor
zijn patiënten bidt? Hun
praktijken zijn overvol bezet."
Waarheid
„Ik dacht dat ik alleen maar
ontevreden over de voorlich
ting van de arts was, maar er
zijn er gelukkig meer" consta
teert mej. R. te L. „Ik vroeg
een tijd geleden na een specia
listisch onderzoek wat er nu
eigenlijk mankeerde. Het ant
woord was dat ik me niet on
gerust hoefde te maken. De
klachten bleven echter het
zelfde. Dus maakte ik me wel
ongerust. Toen werd er wel
iets gezegd. Waarom dan niet
direct? Het had veel onrust
kunnen fvoorkomen en ik had
er rekening mee kunnen hou
den om ermee te leven. Ik
meen dat een patiënt recht op
de waarheid heeft, mijns in
ziens zou de verhouding dok-
ter-patiënt er beter op wor
den. Men zou meer vertrou
wen in de behandeling heb
ben."
„Een mooi onderwerp om
van gedachten te wisselen"
vindt mevrouw O. te R, „We
moeten in onze ziekte niet al
leen van onze predikant steun
hebben, maar ook van onze
arts. Wat mevrouw A. te Z.
schreef, vind ik heel erg dat
zo'n arme man nog hoop
krijgt van zijn dokter, terwijl
er geen hoop meer is. Zelf heb
ik het meegemaakt met mijn
moeder. Zij had de gevreesde
ziekte. Werd door een christe
lijke specialist behandeld. De
ze zei tot me: „Vooral niet
tegen moeder zeggen wat ze
scheelt, hoor".
Voorbereiden
Wat had ik het moeilijk, als
moeder mij vroeg wat dokter
had gezegd. Maar ik wilde er
niet over spreken omdat de
dokter het had afgeraden. La
ter sprak ik er met een predi
kant over en die zei: „Voor
een vakantiereis pakken we
onze koffers en bereiden we
ons voor op de reis. Zouden
we ons dan niet goed voorbe
reiden op de eeuwige reis?"
Het is jammer dat de artsen
het allemaal zo vreselijk druk
hebben, hoewel wijzelf er niet
over mogen klagen. Immers,
ook zij kunnen als christen
arts tot een zegen zijn. Vooral
bij ernstige zieken hen er
langzamerhand op voorberei
den, en hen er op wijzen dat
de Here over dood en leven
gaat."
Tot slot het woord aan me
vrouw G. te L. „De dokter
zegt zoveel tegen zijn patiënt
als hij of zij verdragen kan.
De ene patiënt kan kalm aan
horen dat hij in het zieken
huis opgenomen moet worden,
terwijl de andere al in paniek
raakt als er een drankje
geslikt moet worden. De on
dervinding van de arts is de
maatstaf van zijn voorlich
ting. Ten slotte: „Leg je ziekte
onder je schoenzolen, draag je
gezondheid in je hoofd."
Ons volgende onderwerp:
studenten. Hebben zij recht
op inspraak? Wat vindt u van
hun eisen en de manier
waarop ze overal ter wereld
in beweging zijn? Onze krant
staat open voor uw mening in
„dialoog".
Er zijn tegenwoordig heel leuke kniekousen te krijgen, leuk
van kleur en strak van model. Niet meer die slobberkousen die
vooral jongens vroeger droegen, waardoor ze altijd en eeuwig
aan het „hijsen" waren. Let u er echter goed op dat de kousen
niet te strak onder de knie zitten.
Daardoor wordt de bloedcirculatie namelijk in ernstige mate
gestremd en krijgen de voetspieren niet voldoende bloed. Zij ver
liezen daardoor hun werking en verslappen. Dat heeft weer tot
gevolg dat veel kinderen last krijgen van doorgezakte voeten.
In Duitsland heeft één op de drie stadskinderen er last van,
terwijl bij plattelandskinderen dat aantal slechts één op tien is.
Of op het platteland nu minder kniekousen gedragen worden
of wel ze zitten minder strak, dat kunnen we u niet vertellen.
De orthopedist dr. Branik uit de Bondsrepubliek heeft het
gepubliceerd na zijn onderzoek.
Een ding is in ieder geval zeker: koop nooit te strakke kousen
voor uw kinderen, en dat geldt niet alleen voor de knie maar
ook voor de voet.
TK moet mijn brief van de vori|_
A keer toelichten. Dat doe ik graag
En direct wil ik zeggen dat het er
mij, en naar ik meen, ook u en on
ze ganse gemeenschap niet om gaat
van onze jonge generatie wetertjes
te maken. Wij zijn aan elkaar ge
geven: oude en jonge mensen. Zij
die het zich toegeëigende overdra
gen en zij die zich het overgedragene
toeëigenen, zij zijn wederzijds in
eikaars hoede gegeven. Zij leven
van eikaars begrip, van eikaars ge
duld. Zij leven bovenal van eikaars
vergeving. Niet omdat ze zo hu
maan zijn of bovenmenselijk goed,
maar omdat zij geloven in een
Heer die onophoudelijk voor hen
pleit, wie het onmogelijk is hen
niet lief te hebben.
Dat is ons uitgangspunt.
Allen, ouders of niet-ouders. zijn
wij omgeven door jongeren. Allen
zijn wij zonder uitzondering tegelij
kertijd omgeven door een wereld
die wij niet kunnen ontlopen. Al
lerlei indrukken dringen zich aan
ons op. Bestond het zegge 30 jaar
geleden nog van niet te weten en
gewoon het dagelijks werk te
doen, levend in een kleine ge
meenschap, dat is nu voorbij.
Wij hebben het zelf over ons
hoofd gehaald, dat leven middenin.
Om dat leven te kunnen verwerken
in een harmonieus bestaan is nodig
dat wij ons bewust worden var
dat „middenin". Als we wat om
zelf betreft nog wel schotvrij kun
nen leven, dan blijkt dat het voor
onze jongeren onbestaanbaar is: zjj
móéten in de nieuwe tijd, de nieu
we, steeds veranderende wereld le
ven. Zij willen dat ook. Hoe je ook
wrikt en tegenspartelt, je bent
stuk voor stuk kind van je tijd. De
jongere is hoogstens iets meer be
reid dan de oudere.
Je ziet het bijv. aan de takken
rvan kunst. Vroeger was kunst iets
verhevens. Een enkeling die door
zijn thuis, door zijn achtergrond
het experiment van dichtbij zag,
laten we zeggen doordat er gemu
siceerd werd in het gezin, doordat
hij vader of broer met verf zag
werken, ervaring opdoen, zag wor
stelen met materie, die enkeling
kon ertoe komen kunst te zien als
bewustwording. Alle anderen von
den kunst „hoog", gewoon anders
dan anders, uit een andere wereld.
MOMENTEEL ontdekken de jon
geren dat je je maar bewust
hoeft te worden van bijv. vormen,
of een orde van klanken, om prin
cipieel kunst te verstaan. Het is ge
woon fijn, zeggen ze, het is om ons
heen, het is niet bijzonder maar
van ons allemaal. Ze vinden een
stuk hout op het strand, het is door
de golven wie weet maandenlang
gemodelleerd, het is herkenbaar:
eens was het een boom, leven, nu is
het ding-apart, vorm. Een jongen
raapt het op, slaat er thuis een
spijkertje achter en hangt het m
zijn kamermuur: hij is de weg bim
het verstaan yan sculptuur op fee-
gaan.
Een meisje krijgt een gitaar, ze
mag straks les hebben, maar voor
het zover is probeert ze al een
beetje, ze vindt combinaties, ze is
niet meer bang voor het grootse,
het is geen geheim meer, dat begrip
„muziek", het is dichtbij. Enzovoort.
Het volmaakte van Johann Sebas
tian Bach wordt niet meer bezon
gen omdat het ver is. het oor
streelt of zelfs omdat het in ver
band staat met Matthaus Passion
en Cantates en dus een beetje vaag
voor christelijk wordt gehouden,
maar omdat het noch mooi noch
lelijk maar waar is, waar tot in het
merg en die waarheid is ver
moed bij dat proberen en doorzet
ten van een gewoon kind met een
gewone gitaar. Bewust worden.
Bewust zijn. Op die weg zijn we
weer, van onderen op.
N"
JU moeten onze kinderen in deze
i wereld leven, d.w.z. wij moe
ten deze wereld voor hen accepta
bel en bewoonbaar maken. Wij
dragen wat wij weten aan hen over.
dat spreekt vanzelf. Gloeilampen,
artsen en dergelijke moeten er blij-1
ven, vindt u niet? Dus moeten de
volgende geslachten weten hoe je
iets maakt en iets wordt.
Stel je nu eens voor dat een jon
gen monteur wordt. Zo'n jongen is
zich bewust dat hij iets kan. Hij
ontleedt iets, hij begrijpt iets, hij
wordt iets de baas. Heb je nu zo'n
jongen dan ben je wel niet klaar
met opvoeden, maar je hebt iets
bereikt, je hoeft niet meer gedul
dig te zijn om te zien wat er uit je
kerel groeit. Laat je echter een
kind om welke reden dan ook „le
ren", dan heb je een veel langer
geduld nodig. Immers, dat kind
kan van niets de baas worden: alle
kennis die het verovert leidt naar
volgende kennis. Krijgt zo n kind
nu een diploma van een middel
bare school, dan is het nog van
niets de baas. Het is alleen ge-
traihd in bewustworden. Kijk uit
je ogen als je leest. Maak geen
denkfouten als je vertaalt, geen re
kenfouten als je rekent, wees lo
gisch, dan ga je samenhang zien,
dan leer je een ander begrijpen.
Terwijl het kind leerde, werd hem
duidelijk wat hem het best lag; wat
hem van al het gebodene het meest
interesseerde. Zo. langs een lange
weg, zal dat kind zich straks ook
bewust zijn van het hem omrin
gende, van zijn gesteld-zijn over
de schepping, van zijn dienende
functie.
En dat heb ik dus vorige keer
willen zeggen: mensen, het is nooit
klaar, onze taak ten aanzien van
de jongere is nooit afgelopen. Im
mers, wat doen wij, of ons kind nu
monteur wordt of sterrenkundige?
Wij zetten een menselijk wezen op
de weg naar bewustzijn. Wat is het
menselijk bewustzijn? Dat hij het
zelf kan. Het is de- paradijsappel.
Het is zijn als de goden. Het is
macht en het is verrukking. Eigen
lijk, als je het scherp stelt, zet je
je kind op de weg naar de ontken
ning Man God, naar het onmogelijk-
zijn van God.
Vroeger was die bewustwording
er -ook. Maar de mensen die er
mee bezig waren, leefden ver en
hoog, ze heetten Galilei, Kant. en
ook Rembrandt, Beethoven. Dat
deerde ons niet. We vochten niet
mee. Maar nu móeten we wel. Om
Jan en Marietje, om onze opdracht
Laatst zei iemand tegen me:
„God, dat kan niet meer, dat moe
ten jullie 'kerkmensen) toch ook
toegeven. En per slot: dat bewust
zijn dat Hem uitsluit hebben we
toch gekrégen, dat mogen we toch
gebruiken." Er is maar één weder
vraag: van wie? Immers, zonder
God doet niets er meer toe. De aar
de is weer even woest en "ledig als
voorheen.
