Oostenrijk bij EEG
in de wachtkamer
Bredero's Lucelle' na drie
eeuwen nog springlevend
Uit de Haagse hof geplukt
Geen volledig lidmaatschap
MoskouParijs en Rome tegen
Vandaag nieuw
Belgisch kabinet
Triomf voor Pierre Boulez
Weense school-cyclus
uitbundig ontvangen
Manifestatie De Krant
lezenswaardige produktie
Frank Otto snijdt
Australisch wapen
5
MAANDAG 17 JUNI 1968
WENEN Oostenrijk zit nog
altijd in de beslist niet aantrek
kelijke wachtkamer van de Euro
pese Economische Gemeenschap.
Het vraagt niet om een volledig
lidmaatschap, zoals Engeland en
enkele andere landen van de
Europese Vrijhandels Associatie.
De neutraliteit, waartoe het zich
bij de ondertekening van het
Staatsverdrag verplichtte, sluit deze
mogelijkheid uit. De Russische lei
ders hebben daarover geen twijfel la
ten bestaan, met name tijdens het
bezoek, dat president Podgorny al ge
ruime tijd geleden aan Wenen
bracht. Bovendien heeft de Oosten
rijkse minister van buitenlandse za
ken, dr. Kurt Waldheim, enkele we
ken geleden in Moskou informatieve
besprekingen gevoerd, die ingetwij-
feld mede betrekking hebben gehad
op de integratieplannen, die Oosten
rijk ten opzichte van de E.E.G. tracht
te verwezenlijken.
Verzet
Minister Waldheim, die vanmiddag
voor een vierdaags bezoek in ons
land zou arriveren, vertelde ons vori
ge week nog tijdens een interview te
Wenen, dat zelfs een associatie-ver
drag met de E.E.G. niet ter discussie
kan staan, ook wanneer niet geleide
lijk het volledige lidmaatschap wordt
nagestreefd. In het verleden, ook
toen de socialisten nog deel uitmaak
ten van de regering, heeft Oostenrijk
echter wel degelijk om associatie met
de Europese gemeenschap gevraagd.
Deze poging liep echter vast op ver
zet van de Russen (daarbij gesteund
door de naar Moskou lonkende
Franse president). Ook Italië stak een
spaak in het wiel, naar het heet van
wege de terreurdaden van duitsta-
lige groepen in Zuid-Tirol (de Itali
aanse provincie Alto Adige).
Aanvankelijk meende men te We
nen, dat het met de Russische bezwa
ren vvel zou meevallen. Per slot van
rekening verhinderden zij bijna 20
jaar geleden ook niet, dat Oostenrijk
(toen nog voor een deel door
Russische troepen bezet) van de
Marshallhulp profiteerde. De regering
te Wenen is echter voorzichtiger ge
worden als gevolg van de tegenwer
king van Russen. Fransen en Italia
nen. Onder dr. Waldheim, die pas in
januari minister van buitenlandse za
ken werd, streeft Oostenrijk nu naar
een preferentieel handelsverdrag, dat
verlichting kan brengen in de moei
lijke economische situatie, waarin het
land zich bevindt.
Geen illusies
Dr. Waldheim houdt nog steeds re
kening met de mogelijkheid, dat
Duitsland en Frankrijk het eens wor
den over een formule, die weliswaar
niet aan de Britse verlangens vol
doet, maar voor landen als Oosten
rijk (Zweden en Zwitserland) de een
of andere aanvaardbare regeling niet
uitsluit.
BRUSSEL De Belgische formateur
Eyskens heeft in het weekeinde zijn
laatste besprekingen gevoerd met de
leiders van de Christelijke volkspartij
en de socialistische partij en met de ge
gadigden voor de ministerportefeuilles,
vandaag nog werd een nieuwe rege
ring verwacht.
Het nieuwe kabinet zou naast Eyskens
als premier, 28 ministers tellen, onder
wie vijftien van de CVP (8 Vlamingen
en 7 Walen) en dertien van de BSP (6
Vlamingen en 7 Walen). De socialist
Merlot zou vicepremier en minister van
economische zaken worden.
Kleuterleidster
Toch kleuterleidster worden? Dat
is de vraag die bij menig ouderpaar
en bij vele meisjes leeft na de alar
merende berichten over een
overschot aan leidsters.
Na een wat emotionele berichtge
ving, is nu echter de aanmelding
voor de eerste klassen der opleidings
scholen zeer gering. Wat is echter de
ware situatie? De laatste jaren nam
het aantal aanmeldingen sterk toe.
Daarom verzocht staatssecretaris mr.
Grosheide de scholen niet onbeperkt
leerlingen toe te laten. Hij wilde een
aanmelding tot zeventig procent van
de aantallen der laatste jaren.
Nu zijn echter de aantallen meisjes
die zich aanmelden geringer dan de
staatssecretaris als maximum
toestond. Er kunnen nog zeker 275
leerlingen worden geplaatst.
Conclusie: als een meisje ambitie
heeft kleuterleidster te worden, laat
ze zich dan alsnog aanmelden.
Insider
(naam en adres ter redactie be
kend)
Prof. dr. Stephan Koren, de Oos
tenrijke minister van financiën, die
een plan heeft opgesteld om de
economie van zijn land nieuwe
impulsen te geven.
De minister maakt zich geen il
lusies en benadert het probleem op
pragmatische wijze. Hij beseft, dat
de bestaande discriminatie niet ge
heel kan worden opgeheven. Tege
lijkertijd realiseert hij zich evenwel,
dat het veel nadeliger voor Oosten
rijk is als het geheel wordt buiten
gesloten.
Als het land krijgt wat het hoopt is
het overgeleverd aan de wil van de
landen, die het in de Europese mi
nisterraad (min of meer) voor het
zeggen hebben. Wenen heeft niette
min liever een half ei dan een lege
dop, ook al weet het. dat het nog
grote moeilijkheden moet oplossen,
voordat het opgewassen kan zijn te
gen de scherpe concurrentie op de
Europese gemeenschappelijke markt.
Italië
Oostenrijk heeft reeds een uitge
breid handelsverkeer met Italië en
West-Duitsland. In de E.E.G. is Italië
de grootste handelspartner van
Oostenrijk. Het wekt dan ook verba
zing, dat juist de regering te Rome
zoveel moeilijkheden veroorzaakt.
Een fel tegenstander van een speci
ale relatie van Oostenrijk met de Eu
ropese gemeenschap is de vroegere
minister van buitenlandse zaken,
Amintore Fanfani. Na de onlangs ge
houden parlementsverkiezingen werd
hij voorzitter van de Italiaanse
„Tweede Kamer". Ook daar zal hij
echter zijn invloed doen gelden. Bo
vendien voorspelt de politieke crisis
in Rome weinig goeds voor een snelle
afwikkeling van het probleem.
Discriminatie
Oostenrijk, dat reeds veel nadeel
ondervindt van het niet bij de E.E.G.
aangesloten zijn, zal nog meer schade
lijden, als de tolmuren in die ge
meenschap vrijwel geheel worden
neergehaald. De discriminatie wordt
dan nog groter en zal de Oostenrijkse
economie zwaar op de proef stellen.
Deze moest zich in de afgelopen 30
jaar telkens instellen op andere
omstandigheden. Nu er onzekerheid
blijft bestaan over de toekomstmoge
lijkheden en men niet weet, op welke
markten tenslotte zal worden ge
werkt, dreigt de verwarring toe te
nemen.
Voordat de socialistische partij
(S.P.ö.) in 1966 uit het coalitiekabi
net met de (conservatieve) Ö.V.P.
trad verklaarde minister van buiten
landse zaken Kreisky (soc.) in een
interview met „Der Spiegel", dat de
Oostenrijkse regering in de komende
jaren voor een zware opgave zzou
staan. Kreisky wist toen nog niet,
dat de S.P.ö. in de oppositie zou
gaan, nadat de Ö.V.P. de absolute
meerderheid zou behalen.
Koren-plan
De uitsluitend uit ministers van de
Ö.V.P. bestaande regering, tracht
thans de economie nieuwe impulsen
te geven aan de hand van het Ko
ren-plan. waaraan in Oostenrijk gro
te bekendheid is gegeven. Het plan
draagt de naam van de huidige mi
nister van financiën, prof. dr. Ste
phan Koren, die een zo groot moge
lijke steun voor het ontwerp te ver
krijgen, voordat het definitief werd
vastgesteld. Ook met de S.P.Ö. werd
uitvoerig overleg gepleegd.
De bereidheid van werkgevers en
werknemers, grondige veranderingen
in de economie door te zetten, ls nog
niet groot, in het bijzonder vanwege
het uitblijven van integratie in een
of andere vorm met de E.E.G. Het is
de taak van de regering, de bevol
king duidelijk te maken, waar in de
jaren '70 de zwaartepunten zullen
liggen en welke nieuwe doelen na
gestreefd moeten worden. Zij streeft
niet alleen naar grotere werkgelegen
heid, maar ook naar meer mobiliteit
voor de werknemers. Met traditionele
middelen zal zij er niet komen
Oost-Europa
Oostenrijk, dat sinds de oprichting
lid is van de E.V.A. (Europese vrij
handels-associatie, waarvan ook En
geland lid is) wenst ook de handel
met de communistische landen uit te
breiden. Slaagt het daarin, dan krijgt
het een deel van zijn traditionele af
zetgebied terug. Nu al trekken veel
Tsjechen in autobussen naar Oosten
rijk om allerlei goedkope dingen (ny
lons en ballpoints) te kopen.
Ook de Russen willen de han
delsbetrekkingen wel uitbreiden. Zij
willen bijv. auto's op de Oostenrijkse
markt brengen. Succes hebben zij
daarbij niet. De Russische ambassade
te Wenen beschikt over Westeuropese
wagens voor het dagelijkse werk. Al
leen voor officiële bezoeken van de
ambassadeur beschikt men over een
auto van Russisch fabrikaat....
Ina van der Molen in de titelrol en Joop Admiraal als Ascagnes in
Brederode's „Lucelle", de Nederlandse toneelmanifestatie in dit
Holland Festival.
SCHEVENINGEN Eén van
de minst aantrekkelijke en
meest interessante onderdelen
van het Holland Festival is
de Schönberg-Berg-Webercyclus
van het Residentie Orkest. Niet
aantrekkelijk voor het grote pu
bliek, omdat men in onze mu
ziektempels nu eenmaal zweert
bij de romantici en met het be
luisteren van bijvoorbeeld het
oeuvre van Debussy al een waag
stuk vindt. Interessant, omdat
juist een festival de gelegenheid
biedt een dergelijke serie op te
zetten om daarmede het publiek
in de gelegenheid te stellen de
waarde van de Weense School te
leren kennen en wellicht zelfs
leren te waarderen.
Pierre Boulez, de componist-diri
gent die zijn talrijke en veelzijdige
talenten volledig in dienst stelt van
de contemporaine muziek, heeft het
probleem als volgt omschreven: „als
men wil dat de muziek van onze tijd
haar zin behoudt en niet iets wordt
dat voorbehouden wordt aan een uit
zonderlijk kleine groep ingewijden,
dan is het onontbeerlijk dat men de
Weense School bevordert tot het ge
wone repertoire."
De opzet van deze cyclus is, dat
men met deze terugblik op
Schönberg-Berg en Webern hoopt
een doorblik te bereiken waardoor
het mogelijk wordt dat men zelfs een
blik vooruit krijgt. Dit doel en dit
streven passen in de sfeer van een
festival en is de inzet van de uitvoe
renden ten volle waard.
Teneinde het maximum aan moge
lijkheden te bereiken heeft men de
uitvoering van deze cyclus in handen
gelegd van Pierre Boulez en de uit-
voerings-praktijk heeft geleerd, dat
hij de juiste man op de juiste plaats
is. Van de zijde van het Residentie
Nederlandse toneehnanifestatie in Holland Festival
Dit is de 7-jarige Rebecca Howland,
die binnenkort van dokter Norman
Shumway in het medisch centrum
van de Stanford-universiteit in
Amerika een nieuw hart hoopt te
krijgen. Het wachten is nu op een
donor met een hart, dat klein ge
noeg voor haar is.
DEN HAAG Het is haast
niet te begrijpen dat de tragi-
i komedie ..Lucelle" door een
Nederlander geschreven is: zo
i spits, zo toneel op de punt van
de degen is het. zo wervelend,
zo verrassend, zo vliegensvlug
wisselend van karakter, zou
zo'n door en door vitaal stuk
i werkelijk het werk van een
Nederlander kunnen zijn?
Dat bijv. de aalgladde Plautus het
had gemaakt, of de elegante en char
mante Marivaux, dat zou aanne
melijk kunnen zijn, maar niet een
lauwe, nuchtere, zwaar op de hand
zijnde, bij voorbaat van nature al tot
calvinist gepraedisponeerde Neder
lander.... neen, dat is haast ondenk
baar.
Het stuk is zo on-Nederlands, dat
de vaderlandse planken het decen
niën lang geweerd hebben. Gelukkig
heeft Johan de Meester het aan de
vergetelheid ontrukt en het zo fris en
onstuimig geregisseerd, dat het nim
mermeer vergeten zal worden. Bre
dero's blij- en treurspelletje „Lucelle"
heeft zijn plaats op het Nederlands to
neel herwonnen en zal er niet licht
van verdreven worden.
Het stuk is niet zo on-Xederlands
omdat het door Bredero aan een
Frans voorbeeld is ontleend, want
niets is op toneelgebied zo Neder
lands als juist dit „ontlenen". Neen,
het exotische zit 'm veeleer daarin
dat het door een dichter is gemaakt
en dichters zijn juist zo schaars in
onze lage landen.
Bredero heeft toneel gemaakt bij
de gratie van het liefste kind der
poëzie: de illusie. En al mag dan vol-
DOOR
Dit maal zou het beter kunnen
zijn: Uit de Haagse hof gevlogen.
Het gaat namelijk over de parkiet
van mevrouw Th. Thonus, Antwerp
sestraat 1 in Scheveningen. Me
vrouw Thonus is 91 jaar en heeft
drie weken in ongerustheid geleefd
over haar parkiet, die weggevlogen
was.
Die blauwe parkiet was echt haar
kameraadje met wie ze hele
gesprekken hield, want zijn woor
denschat is enorm.
Wat doe je als je parkiet weg
vliegt? Overal vragen, advertenties
zetten...
Het hielp niets.
Toen kwam mevrouw Thonus op
het idee Willem Duys te hulp te
roepen. De parkiet in de vuist bren
gen was niet meer mogelijk, want
de vuist is voorlopig uitgeteld, maar
Willem kwam toch naar Schevenin
gen om eens nader te informeren.
Plaatste de oproep over de parkiet
in zijn zondagochtendprogramma
voor Hilversum drie; Muziek Moza
ïek.
Na tien minuten had hij al een
telefoon gekregen van een meneer,
die de blauwe parkiet in Noordwijk
gesignaleerd meende re hebben.
Popelend van nieuwsgierigheid' of
mevrouw Thonus haar parkiet terug
had gekregen, belde ik haar in de
namiddag op.
Van het Noordwijkse verhaal wist
ze niets, want enkele ogenblikken
na het parkietenverhaal van Willem
Happy i'nil
stond er een familie Koning bij me
vrouw op de stoep met een blauwe
parkiet in een doosje.
Een zwijgende parkiet.
Mevrouw Thonus ziet slecht en
kon aan het uiterlijk van de vogel
niet zijn identiteit vaststellen.
Parkiet in kooi terug en nu maar
hopen, dat het echt haar eigen dier
tje is.
Om dat te constateren zal het
kleintje eerst tot rust moeten komen
en weer aan de babbel slaan.
Mevrouw vertrouwt daar wel op,
want nog meer mensen waren met
haar verlies begaan. Een meneer
Wassen uit Wassenaar wisl van de
parkiet geen kwaad maar greep de
telefoon en belde Croiset. de helder
ziende, op. Die antwoordde prompt:
„De parkiet is honderd meter van
het huis van mevrouw Thonus op
een balconnetje beland. Het balcon
ziet uit op een soort boomgaard...."
En laat de parkiet nou inderdaad
door de familie Koning op het bal
kon zijn gevonden!
Meneer Wassen is bovendien met
spoed naar mevrouw Thonus gere
den, waar inmiddels de balkon-par
kiet ook gearriveerd was.
Hopelijk is dit het happy-end van
het parkietcnavontuur.
Zo kan ik met een opgewekt ge
luid eindigen, nu ik er zelf even uit
ga vliegen voor een (welverdiende,
schouderklopje) vakantie.
Op woensdag 10 juli hoop ik terug
te zijn met vele heerlijkheden uit de
Haagse hof en andere lusthoven ge
plukt.
gens de „modernen" het toneel niet
meer de speelplaats zijn van de il
lusie, maar moet het 't zakelijke la
boratorium zijn van de bittere reali
teit, het was toch maar een verade
ming in dit Holland Festival weer
eens ouderwets toneel te zien, vol le
ven, vol grilligheden, vol verwonde
ring om het spel van liefde en geluk.
Al is het dan ook een onmogelijk
verhaal de dichter Bredero heeft er
een schouwspel van het leven van
gemaakt en in deze opvoering heeft
hij vele toegewijde vrienden aange
troffen. die hem hebben bijgestaan
om te presenteren wat zijn verbeel
ding heeft aanschouwd.
Allereerst is daar regisseur Johan
de Meester, die plotseling duidelijk
demonstreert, dat hem de absurditeit,
zoals wij die kennen uit het expressi
onistische toneel en voor welke „gek
heid" wij tegenwoordig weer oog ge
kregen hebben, niet vreemd is. Niet
voor niets was Johan de Meester in
de bloeitijd van het expressionisme
reeds een regisseur van naam.
OVERW ELDIGENO
Zoals hij bij monde van de kok
Leckerbeetje (een kolossale rol van
de Belg Ward de Ravet) de lof laat
zingen op de godin der kookkunst
(Anna van Beers beeldde de allego
rische vrouwspersoon kostelijk uit)
met behulp van de jeugdige kefcsmaat-
jes van de Scapino-dansacademie;
dat was werkelijk overweldigend
goed toneel.
Maar ook Jan van der Does en
Ellen de Zwart hebben in hun decors
en vaak potsierlijke kostuums de
geest van het stuk uitnemend weten
j te treffen, evenals de muziek van
j Marijke Smit-Sibinga onze Hollandse
I renaissance uitnemend wist te ver
klanken.
i De spelers hebben allen iets van
I een maar weinig voorkomende be
geestering aan de dag gelegd: Wim
van Rooij als de hoogst joyeuze ba
ron, Ina van der Molen als de lieftal
lige Lucelle, Joop Admiraal als de
aandoenlijke Ascagnes, Leo de Har-
togh als de rechtschapen vader, Het
ty Verhoogt als de liefelijke ge
zelschapsdame. Kees Coolen als de
robuuste Poolse kapitein, Alex Wile-
quet als de lakei van de baron, Paul
van Gorcum als de sluwe apotheker...
Zij zijn stuk voor stuk de vertol
kers geweest van Bredero's speelse
geest. Juist ook de vondst om de rol
len van kok Leckerbeetje en van la
kei Pannetje Vet door Vlamingen te
laten spelen gaf deze opvoering die
levensechte kleur, die je vanwege het
moderne toneel op onze planken al
bijna was vergeten.
KUNSTENAAR
De tekstbewerking van Guus Re-
kers en Jan Fontijn had het wezen
van de oorspronkelijke tekst onaan
getast gelaten en het toch mogelijk
gemaakt het geheel even vlie
gensvlug te volgen als het werd op
gediend. Deze Nederlandse toneelma
nifestatie heeft bewezen, dat iets wat
werkelijk reëel was in zijn dagen het
ook nu nog kan zijn hoeveel eeuwen
er tussen mogen liggen.
De Nederlandse renaissance heeft
hier in een haast zuidelijke overdaad
gestalte gekregen.
Gerbrand Adriaens Bredero is in
deze „Lucelle" weer naar voren ge
komen als een oprechte kunstenaar.
Een schande dat hij zolang zo haast
vergeten was. Wie werkelijk van to
neel houdt, kan „Lucelle" in Leiden
nog zien op 21 juni, in Rotterdam op
22 juni en In Den Haag op 28 juni.
Wie werkelijk van toneel houdt, mag
zich deze kans niet laten ontgaan.
Ev. Grol le
Orkest heeft men het publiek zo goed
en volledig mogelijk willen voorlich
ten. In een oplage van 25.000 stuks
heeft men een speciale krant laten
verschijnen, die tevens dient als pro
gramma. Een origineel initiatief op
voortreffelijke wijze uitgewerkt.
Het eerste van de vier concerten
werd zaterdagavond in de Kurzaal te
Scheveningen gegeven. Schönberg
opende de rij en wel met het mono
drama „Die glückliche Hand" op. 18.
De tekst van dit werk kwam in 1910
gereed, de compositie voltooide hij in
1913. Dat was nog voor de tijd, dat
Richard Strauss opmerkte: „de enige
die de arme Schönberg nog kan hel
pen is een psychiater". In die tijd
was hij ook nog niet aan het
12-toonssysteem toe, al was hij wei
in een periode van evolutie, waarin
hij de basis der tonaliteit aan het
verlaten was. De première van dit
werk vond eerst in 1924 plaats, gelijk
met Erwartung. De compositie ademt
de geest van kwelling en vertwijfe
ling, een hallucinerende angstdroom
vol effecten.
Kant ate
Anton Webern, de componist die
streeft naar economie in de instru
mentatie, schreef met zijn 2e Kantate
voor sopraan, bas, gemengd koor en
orkest in 1943 zijn zwanezang. Ook in
dit werk is Webern de man van de
j eenvoud en klaarheid, hij schrijft ge
comprimeerd met een grote intensi
teit waarmede hij een maximum aan
uitdrukking weet te bereiken.
De zes gedichten van Hildegard Jo-
ne schenken hem de gelegenheid zich
uit te drukken in een fascinerende
taal met een coloriet vol fluistering,
tederheid en lyriek. Het is niet toe
vallig, dat het grootste gedeelte van
zijn oeuvre uit vocale composities
bestaat, hierin ligt zijn grootste
kracht.
Dit „drie-in-één" concert had als
hoogtepunt het werk van Alban
Berg. de leerling die zijn meester
Schönberg heeft overtroffen. De drie
fragmenten uit zijn opera „Wozzeck"
waren voor velen een belevenis, bij
het beluisteren was er plotseling het
contact tussen uitvoerenden en toe
hoorders. een welhaast tastbare span
ning. Lyrische intimiteit en drama
tiek worden in een sterk persoonlijke
stijl tot verklanking gebracht, het
geen men in de Drei Orchesterstücke
op overweldigende wijze kon waar
nemen.
Vertolkingen
Pierre Boulez toonde zich een niet
te evenaren pleitbezorger, die met
verbluffende perfectie en met de in
zet van zijn gehele muzikale persoon
lijkheid dit concert heeft geleid. Het
Residentie Orkest zal bij de komende
concerten ongetwijfeld nog meer op
hem ingesteld raken, reeds nu echter
speelde men dank zij deze geniale
dirigent op hoog niveau.
De Engelse bariton John Shir-
ley-Quirk bleek een vocalist die aan
de technisch zware eisen wist te vol
doen, doch daarbij een enigszins
krampachtige indruk maakte. De so
praan Haline Lukomska heeft met
name in „Wozzeck" bewezen een zeer
I groot zangeres te zijn, zij was de ster
I van de avond. Het Nederlands Ka-
l merkoor wist op volmaakte wijze te
overtuigen, bijzonder knap wat hier
op koortechnisch gebied werd ge-
presteerd.
I Een persoonlijke triomf voor Pierre
l Boulez, dit eerste concert in een serie
waarover men nog lang zal spreken.
Het Residentie Orkest levert met de-
I ze cyclus een waardevolle en suc-
I cesvolle bijdrage aan het Holland
Festival. Het publiek was zeer en-
I thousiast! ADR. HAGER
CANBERRA Frank Otto. een
45-jarige uit Nederland afkomstige
beeldhouwer in Randwick, heeft de
regeringsopdracht gekregen, uit hout
het Australische wapen te vervaar
digen dat een plaats zal krijgen bo
ven de zetel van de „speaker" in het
parlementsgebouw. Otto, die al ze
ventien jaar in Australië woont,
denkt 600 uren nodig te hebben om
het wapen te snyden.
DEN HAAG Onder de vlag
van het Holland Festival hebben
drie theatergezelschappen voor
de jeugd Toneelgroep Arena,
balletgroep Scapino en panto
mimetheater Carroussel een
gezamenlijk creatief spel opge-
zet onder de titel „De Krant",
waarvan zaterdagavond in een
halfvolle Kon. Schouwburg in
Den Haag de première ging.
Dankzij de medewerking van het
ministerie van c.r. m., het Cul-
tuurfonds Buma en het Prins Bern-
hard Fonds kregen de organisatoren
van deze unieke „totaal-theater" ma
nifestatie een niet onaanzienlijke som
geld in handen om er wat van te
maken.
Het is een allerplezierigst
schouwspel geworden over het meer
in films, toneelstukken en verschil
lende TV-produkties gebruikte thema
van het dagblad. Onder regie van de
acteur Erik Plooyer en voorts met
medewerking van de jazzmusicus
Willem Breuker en de drie ge
zelschappen is een krant van de pers
gekomen die het predikaat „goed
verzorgd" en „lezenswaardig" ver
dient.
Als de lichten doven breekt een
orkaan van geweld los in de orkest
bak. Han Bennink bespeelt zijn
drumstel, dat het enorme lawaai van
de drukpers wil symboliseren.
De krant wordt gedrukt en zal zijn
lezers weer over alles en nog wat in
lichten.
Met ballet, toneel en pantomime
wordt op een aanvankelijk kale to
neelruimte duidelijk gemaakt wat er
moet worden gedaan om een krant te
vullen. Deze drie kunstvormen zijn
geïntegreerd in een zich met vaart
afspelende manifestatie, waarin re
gelmatig het geluid van de voortrate-
lende telex en de computer valt waar
te nemen.
Met gillende sirenes en geel flik
kerlicht wordt het brandverslag
geïllustreerd. Een prachtig stukje to
taal-theater, compleet met brullend
vuur, in gevaar veikerenden en de
persfotograaf die zijn shots komt ne
men De bewegingen spreken voor
zichzelf. Nuchtere teksten van schrij
ver Leo Jacobs scheppen een sfeer,
zoals die in een redaktielokaal van
een krant kan voorkomen.
Actualiteit
Arena, Scapino en Carrcussel von-:
den uitstekend hun plaats in deze
I gedramatiseerde wereld der actuali
teit. Een kostelijke vondst was de
demonstratie in een overbevolkte we
reldstad van hen die willen slapen,
gevolgd door een tegendemonstratie,
waarin de woningnood treffend naar
voren kwam.
Origineel ook was steeds weer het
gebruik van de enorme blokken
waarop verschillende letters stonden
aangegeven, ter illustratie van het
bedoelde onderwerp.
„De Krant" had een verrukkelijk
modeverslag van actrice Shireen
Strodker, een teleurstellend sport-
verslag (Robert Borremans en Cor
Stedelinck) en een fijna satire op de
reclame-slogan en de fantastische
stripverhalen die in een goed dagblad
eenvoudigweg niet mogen ontbreken.
De muziek van Willem Breuker
overstemde het geheel dikwijls»
waardoor het bijbehorende onder
werp te nadrukkelijk over het voet
licht werd gebracht.
Ingenieus was het decorontwerp
van Joop Beljon, die geheel juist
heeft ingezien dat met teamwork
veel te bereiken was. In de moderu
briek waren de kostuums van Nelly
Hoogendijk verrassend. Regisseur
Erik Plooyer tenslotte bracht lijn in
„De Krant" die als een volwaardig
produkt werd afgeleverd.
Was „De Krant" speciaal bedoeld
voor jongeren, in de Kon. Schouw
burg bleek 90 pet. van de plaatsen
door ouderen ingenomen: een te
leurstellend verschijnsel daar juist
jongens en meisjes boven de 14-15
jaar veel plezier aan „De Krant"
kunnen beleven.
Het naprogramma bracht een enke
le verrassing: Rob van Reyn die
prachtige pantomimes gaf van een
verstrooide meester-pianist en een
solo over een kleine man. Het overige
(volksdansen van Scapino) was zeker
leuk en aardig, maar van te weinig
niveau voor een Holland Festival.
(Rotterdam, Schouwburg, 19 juni: 2
en 8.15 uur.)
DAMMIS DE GEUS
