OFFICIER EIST ZES JAAR
TEGEN HUILENDE TREES
GRENS"LEVEN EN
DOOD MOEILIJKER
TREKKEN
TE
pitas lis- '3
Door politie belegerde
Nederlander schiet
zichzelf door het hoofd
De Gaulle
PRESSIEGROEPEN
ZIJN TE STERK
topic fa I
20 senoritas
2:
Trees: „Ik was helemaal onder zijn invloed
VerdedigerGeen uitlokking tot moord99
Ds. R. Abernathy
verliest steun
5
ZATERDAG 8 JUNI 1968
Van onze speciale verslaggever
DEN BOSCH De officier van justitie bij de rechtbank te 's Hertogenbosch. mr. J. Boos
ter, eiste gisteravond zes jaar gevangenisstraf tegen de 27-jarige Trees G. K.-V. wegens uitlok
king van de dubbele moord, die door haar minnaar zou zijn gepleegd. De vrouw, die zich
tijdens de ruim tien uur durende zitting toch al niet goed had weten te beheersen, barstte in
een hevig snikken uit.
Eerder had ze met een schor
van het huilen zijnde stem in de
rechtszaal uitgeschreeuwd: „Ik
was mezelf niet. Ik was in een
roes. Ik was helemaal onder de
invloed van die man. Ik wilde
dat ik m'n eigen man kon terug
halen."
Trees, de tweede verdachte in de
moordzaak-Den Dungen. maakte tij
dens het proces een geteisterde in
druk. Haar schuldenlast drukte
zwaar, ze schaamde zich diep, ze liet
haar tranen voortdurend de vrije
loop, ze kreunde en steunde, kortom:
als een zielig en meelijwekkend
hoopje mensenverdriet stond ze voor
haar rechters. De president, mr. W.
Poerink, bood haar een stoel aan. ter
wijl haar bewakers zich vaderlijk
met glazen water over haar ontferm
den.
De belangstelling op deze derde en
laatste dag van het tweevoudige pro
ces was ongemeen groot, en droeg tot
op zekere hoogte een ongezond ka
rakter. Behalve een groot aantal
mannen vrouwen uit Kerkdriel, waar
minnaar en minnares met hun omge
komen huwelijkspartners hadden ge
woond. werd de zaal gevuld met
echtgenotes van rijkspolitiemannen,
die als verbalisant waren opgetreden,
van leden van de advocatuur en van
ambtenaren van het O.M., zomede
met secretaressen en ander personeel
van parket en griffie.
Verdachte erkende een verhouding
te hebben gehad met de 34-jarige
vrachtwagenchauffeur Jan G. A. H.,
tegen wie de officier van justitie
donderdag een gevangenisstraf van
20 jaar requireerde.
WATER IN
Op de avond van 25 augustus 1966
was deze uit Rossum afkomstige boe
renzoon met z'n auto van Schijndel
naar Den Bosch onderweg. Bij een
hasficse, doch overigens goed aange
geven bocht in de buurt van Den
Dungen reed hij pardoes de
Zuid-Willemsvaart in. Z'n beide pas
sagiers: Nellie, z'n 36-jarige vrouw,
en de 26-jarige tegelzetter Johan
Kooiman echtgenoot van Trees en
z'n beste vriend stierven de ver
drinkingsdood.
Ruim een jaar lang stond het dra
ma als een noodlottig ongeval te
boek. De steeds meer in 't oog lopen
de verhouding tussen Jan en Trees,
zomede hun voornemen om op 5 ok
tober van het vorig jaar met elkaar
te huwen, zette Kerkdriel echter aan
het denken en aan het praten.
De vrachtwagenchauffeur, vader
van twee kinderen, werd op 30 sep
tember 1967 gearresteerd. De vrouw,
moeder van één kind, werd enkele
dagen later in hechtenis genomen.
Aanvankelijk bekende Jan de dub
bele moord te hebben beraamd en
gepleegd, doch later trok hij z'n be
kentenissen in dezen in. Met Trees
gebeurde hetzelfde, zij 't dat ze. nog
weer later, haar ontkenning herriep.
Ik geef op als i
nieuwe abonnee:
plaats:
betaalt: per kwartaal per maand
Als beloning voor mijn aktiviteit
ontvang ik een "Gouda Bouquet".
De nieuwe abonnee krijgt onze krant
veertien dagen gratis.
Mijn naam
straat:
plaats:
inzenden aan Bureau van dit blad
hokje zwart maken naar keuze
ONGEVAL
Voor dc rechtbank probeerde ze
haar aandeel in het gruwelijke
moordplan zo klein mogelijk af te
schilderen. Het was waar: al weken
voordat de slachtoffers in het water
de dood vonden geen van beiden
kon zwemmen was over het laten
verdrinken van Nellie en Johan
gesproken. Maar ze had nooit geloofd
j dat Jan de moed had dit voornemen
j uit te voeren. Ook nadat haar man
en de vrouw van haar minnaar in de
Zuid-tVillemsvaart hun einde hadden
gevonden, had ze aangenomen dat
j het om een tragisch ongeval ging en
dat deed ze zelfs nu nog.
„M'n leven is toch kapot", ver
klaarde ze tijdens een verhoor. „Ik
wil alleen nog maar iets voor m'n
i zoontje kunnen betekenen. Ik wil
hem (Jan - Red.) nooit weer zien,
nooit weer! Hij had toch tegen me j
kunnen zeggen dat het allemaal opzet
was".
Trees ontkende Jan beloofd te heb-
ben met hem te zullen trouwen, als
I Johan en Nellie uit de weg waren
geruimd. Wel had ze hem, voor die
mysterieuze duik in het water, plech
tig verzekerd een goede moeder voor
z'n kinderen te zijn, als er iets „mis"
mocht gaan. Jan. die hiermee had
bedoeld dat de politie wel eens arg
waan zou kunnen krijgen, of dat hij,
ondanks het feit, dat hij zwemmen
kon, zelf tenonder zou kunnen gaan. j
had hierbij op haar schpuder staan te
snotteren.
AFSPRAAKJES
De schichtige, steeds weer ineen I
krimpende verdachte, die de „femme
fatale" voor twee gezinnen werd, I
vertelde de president dat ze tot de
eerste ontmoeting met Jan een geluk-
kig huwelijk had gehad. De laatste
„ontdekte" haar in de kerk. Bij de
vroegmis kwam hij steeds, weer naast j
haar zitten.
Eens kreeg ze van de vrachtwagen- i
chauffeur een briefje in de hand ge- j
drukt. Er volgde de nodige afspraken
voor fiets- en autotochtjes.
Van het één kwam het ander. Als
gevolg van de intieme relaties, die
werden aangeknoopt, werd in afkeu
rende zin over de eigenschappen van
de wederzijdse huwelijkspartners
gesproken. Toch groeide er een band
tussen beide gezinnen, die met de
nodige kaartavondjes bezegeld werd.
,,'s Zomers", aldus Trees, die steeds
weer in tranen uitbarstte, als haar
verdronken echtgenoot ter sprake
kwam, „gaf m'n man meer om de
duiven dan om mij. Ook dronk hij wel
eens wat te veel bier. Dat kon ik niet
hebben. Ik had dan een grote afkeer j
van hem." Het onderwerp van een
echtscheiding was herhaaldelijk ter
sprake gekomen. „Maar ik wilde m'n
man niet kwijt", zei verdachte snik
kend.
VERGIF
Volgens Trees had Jan 'n keer i
voorgesteld dat zij vergif in het bier
van haar man moest doen. Later zou
hij gesuggereerd hebben dat hij hem
ook met z'n vrachtwagen kon dood
rijden.
Pres.: „Hoe waren uw reakties?"
Trees: „Toen hij wilde dat ik ver
gif in z'n bier deed, zei ik tegen hem:
Nee, dat doe ik niet. Ik durf dat
niet."
Pres.: „Is dat eigenlijk niet een
zwak antwoord?"
Trees: ,,'t Drong allemaal niet zo
tot me door".
Ten aanzien van het voorstel van
haar minnaar haar man dood te rij
den, had ze opgemerkt: „Dat kunde
ge toch niet doen. Wat zullen de
mensen dan niet zeggen".
Tijdens dit lugubere gesprek over
de dood was ook het woord „water"
gevallen. Haar minnaar zou gezegd
hebben dat hij na het ombrengen van
Johan, Nellie wel zou kunnen ver
drinken.
Koel overleggend en in alle opzich
ten r.aar zich toerekenend, werden de
dodelijke strikken gespannen.
UITSTEL
Trees vond dat de moord op haar
man nog wat moest worden uit
gesteld. De voornaamste reden hier
voor was dit zegt overigens wel
iets van de mentaliteit dat Johan
nog met de verbouwing van hun wo
ning bezig was. Ze vond het belang
rijk dat hij deze eerst zou voltooi
en
Jan bracht echter naar voren dat
Nellie had gezegd dat de auto „van
de broodtafel" moest. Alles moest
daarom snel gebeuren, omdat hij an
ders geen wagen meer had.
Troostend voegde hij er nog aan toe
dat hij de verbouwing dan wel zou
afmaken.
Trees, die in een van haar bekente
nissen had verklaard degene te zijn
geweest, die toen had voorgesteld dat
het „dan maar" tijdens een in 't
verschiet liggend autotochtje naar
Schijndel moest gebeuren, draaide
hier tijdens de zitting steeds weer
omheen. Ook ontkende ze dat de da
tum bewust was gekozen. Ze moest
op die noodlottige avond weliswaar
naar een filmvoorstelling van de
vrouwenbond, maar dat zou geen ex
cuus hebben betekend niet met haar
man te hoeven mee gaan.
TWIJFEL
Pres.: „Bent u. toen u van die ver
gadering terugkwam, niet door de
grond gezonken van angst?"
Verd.: „Hoewel ik een beetje twij
felde, geloofde ik toch niet dat er iets
zou gebeuren".
Haar minnaar zou later altijd heb
ben volgehouden dat het tewaler ra
ken met de auto een ongeluk was
geweest. Ze zou dit zonder meer heb
ben aangenomen.
Pres.„Gaf dat u misschien meer
gemoedrust? Heeft' Jan niet tegen u
gezegd dat alles voor niets was ge
weest, als Nellie was blijven leven?"
Trees huilde en huilde maar.
De vrouw bevestigde dat haar man
goedhartig en goudeerlijk was, dat
hij altijd een harde werker was ge
weest en een zorgzame vader voor
zijn gezin. In bepaalde relaties tot
haar zou hij tekort geschoten zijn,
doch dit had nooit een sfeer van haat
en nijd teweeg gebracht.
Ze erkende dat ze verliefd was ge
worden op Jan, omdat hij er zo leuk
uitzag en zo aardig deed. Ook was hij
„veel netjesser" dan Johan, waarbij
nog kwam dat hij een auto had.
Later, na het drama in de
Zuid-Willemsvaart, was haar voor 't
eerst opgevallen dat haar minnaar
ook ruw en driftig kon zijn, terwijl
hij voor haar zoontje niet altijd even
lief was. Toch had ze besloten met
hem te trouwen, omdat ze onder zijn
invloed stond.
GEBROKEN
Toen Trees na haar arrestatie werd
meegedeeld dat ze beschuldigd werd
van medeplichtigheid aan een dubbe
le moord, luidde haar commentaar:
„Nou. dat is me nogal wat". Een van
de verbalisanten vertelde haar toen
dat Jan al bekend had „Haal 'in
maar eens", zei ze brutaal.
Haar minnaar was toen als een ge
broken man binnenkomen. Ze her
innerde zich echter niet meer dat
hij haar huilend en snikkend had
toegevoegd: „Ik heb alles bekend. Jij
moet dat ook doen".
Later was dit inderdaad gebeurd.
Trees was toen een ..gebroken
meisje", zoals een van de verbalisan
ten verklaarde. Net' zoals Jan had
ook verdachte veel aanmerkingen op
het optreden van de politie. Haar zou
zijn toegevoegd: „Ge zult ja zeggen.
Doet ge dit niet. dan mag ik lijden
dat ge sterft in uw hok".
De getuigen zes leden van de
Rijkspolitie verklaarden allen dat
Trees vrijwillig had bekend. Er was
op geen enkele manier ongeoorloofd
pressie uitgeoefend. Alle verbalisan
ten hadden zelfs medelijden met de
vertwijfelde vrouw gehad, ook de of
ficier van justitie, die een groot deel
van de verhoren had bijgewoond.
Volgens de uit Vught afkomstige
zenuwarts dr. L. P. Schreinemachers,
die als getuige-deskundige optrad, is
verdachte weliswaar sterk geëmotio
neerd, maar haar zielsuitingen zijn
wel eens overdreven. „Zij is een licht
suggestief, infantiel en angstig
meisje", verklaarde hij, „bang voor
muizen, zigeuners en onweer".
De psychiater had geen ziektebeeld
aangetroffen. Wel sprak hij van „een
lichte ziekelijke storing van het
geestvermogen", zomede van een
„niet ten volle" toerekeningsvatbaar
heid, evenals het feit, dat Trees snel
te intimideren is.
GERINGE ROL
In zijn „beperkte" requisitoir hield
mr. Booster voet bij stuk inzake de
uitlokking van de moord, die verd.
ten laste was gelegd. Hij haalde een
groot aantal verklaringen en beken
tenissen van haar aan. waarmee
werd aangetoond dat zij van het
voornemen om Johan en Nellie om te
brengen op de hoogte was, en zelfs
een werkzaam aandeel in het moord
plan had gehad. Van haar was de
opmerking: ..Ze moesten samen in
eens weg zijn".
Volgens de officier had Trees,
evenals Jan. een pakket van leugens
verteld. Ze was ook even gemeen en
onbetrouwbaar geweest. Als verzach
tende omstandigheden voerde hij aan
dat de vrouw tenslotte toch gedeelte
lijk bekend had. en dat de rol, welke
ze had gespeeld, relatief gering was.
In een sprankelend pleidooi, dat
door mr. P. B. M. de Sévaux uit
's-Hertogenbosch gehouden werd,
werd ten aanzien van het drama in
de Zuid-Willemsvaart van een
„dwanghandeling, een obsessie" van
de zijde van Jan gesproken. Diens
bewustzijnsverenging zou door het
vele praten over het laten verdrinken
van Nellie en Johan zo groot zijn
geweest dat hij tot een daad kwam.
die hij eigenlijk niet wilde.
SCHULDENLAST
Meer dan een jaar lang had Trees
met de afschuwelijke gedachte rond
gelopen, aldus de verdediger, dat er
een moordplan was. Op dat punt en
ook inzake haar buitenechtelijke ver
houding met Jan drukte haar een
zware schuldenlast. Vandaar dat ze
tot haar bekentenissen kwam, hoewel
ze er nog altijd zeker van is „en
dat is maar gelukkig" dat de dood
van haar man en van de vrouw van
haar minnaar aan een ongeluk moet
worden toegeschreven.
Verdachte, zo meende mr. De
Sévaux, heeft zich niet schuldig ge
maakt aan uitlokking tot moord. De
wil om te doden was namelijk al bij
Jan aanwezig. Wel was ze de laatste
tot op zekere hoogte behulpzaam ge
weest.
Pleiter vond de' door de of
ficier geëeiste straf buiten pro
porties. „Ze voelt zich schul
dig", zo zei hij tegen de pre
sident van de rechtbank, „en
ze wil boeten. Ze is blijvend
zwaar gekneusd en als u haar
definitief wil breken, dan moet
u in de buurt van de gerequi-
reerde straf gaan zitten."
Wereldcongres transplantaties
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM De medische
wetenschap kan niet meer toe
met het overleden verklaren van
een patiënt als zijn hart stil
staat. Het is nodig, dat de grens
van leven en dood in vele ge
vallen (bij transplantaties onder
meer, als de ten dode opgeschre
ven patiënt als donor kan die
nen) eerder, dat wil zeggen:
scherper wordt gesteld. Dat is
nodig om het over te brengen
orgaan in fuctie te kunnen hou
den.
Dat "nier naast een medische een
ethische benadering past. behoeft
geen betoog. Er is dan ook uitge
breid over van gedachten gewisseld
gisteren op hel wereldcongres over
orgaantransplantatie, dat in het Sint-
Lucasziekenhuis wordt gehouden.
Medici aanvaarden thans algemeen,
dat het wegvallen van de hersen
functie betekent dat de mens is
overleden. Maar is dat de allernauw
keurigste vaststelling?
Gründel merkte op, dat een patiënt
De Duitse moraaltheoloog prof. J.
niet tot object van experiment mag
worden „verlaagd". Met andere
FRANKFORT De 35-ja-
rige Nederlandse betonwerker
A. J. T., die werd gezocht in
verband met een roofmoord op
de Mitnchense bonthandelaar
De politie beantwoordde het vuur
o.a. met machinepistolen, probeerde
met waterkanonnen de planken voor
de ramen weg te spuiten en loste
dertig schoten uit traangaspistolen,
alles zonder resultaat. Pas omstreeks
Anton Heeger, heeft in de nacht ha" zeven hleld het op met schleten'
van donderdag op vrijdag met
de laatste kogel die hij had.
j zichzelf door het hoofd ge
schoten. Dit gebeurde na een
urenlang gevecht met de poli
tie in de binnenstad van Frank-
j fort.
De politie kwam tot de zelf
moord-theorie na een reconstructie.
Allereerst zijn daar de kruitsporen
I aan zijn hoofdwond en de houding
I waarin hij werd aangetroffen, die
erop wijzen dat het schot van zeer
dichtbij is afgevuurd.
De politie had 's nachts een tip ge
kregen dat T. in het café in het cen-
trum was gesignaleerd. Even na drie
uur arriveerden twee rechercheurs in
burger bij het café. T., die aan de
tapkast stond, bespeurde onraad en
nam de benen. Toen de politieman
nen hem na een wilde ren door de
straten bijna hadden ingehaald
draaide zich plotseling om. trok zijn
pistool en vuurde twee schoten af.
die echter geen doel troffen. De ach
tervolgers raakten toen zijn spoor
bijster.
Wild West
Wat vervolgens gebeurde had veel
weg van een wild-westfilm. Direct
gealarmeerdde politieversterkingen
ontdekten de gezochte in het
half-vervallen woongedeelte van een
voor de sloop bestemd restaurant. Hij
had de deuren en ramen met planken
gebarricadeerd.
Met luidsprekers maande de politie
T., een voormalig lid van het vreem
delingenlegioen, tot overgave maar de
Nederlander reageerde met een reeks
schoten, die echter niemand ver
wondden. Wel werd een politiehond
die de trap van het gebouw opliep
door de man doodgeschoten.
woorden: het mag niet puur om een
experiment gaan. Er moet een rede
lijke kans van slagen zijn.
Hij zag mogelijkheden in hetgeen
j eerder prof. J. Hamburger uit Pa-
i rijs had opgemerkt, namelijk dat het
vaststellen van de dood bij de donor
niet door het transplantatieteam j
dient te geschieden. Een onafhan
kelijk team van medici zou dat moe
ten doen.
Forum
In een forumdiscussie kwam la-
Vanmargen heeft prins Bernhard
het Sint-Lukasziekenhuis te
Amsterdam geopend. Dit gebeur
de ter afsluiting van het sympo
sium over orgaantransplantatie,
dat drie dagen lang in het zie
kenhuis is gehouden. Gisteren
bracht prinses Margriet een be
zoek aan het nieuwe ziekenhuis.
Zij werd gefotografeerd met
enkele deelnemers aan het sym
posium. van links naar rechts:
prof. M. Vink, prof. J. Gründel.
de Prinses, prof. A. G. M. van
Meisen (voorzitter), dr. Hattinga
Verschure en prof. dr. C. N.
Barnard, de man van de hart
transplantatie in het Groote
Schuurziekenhuis te Kaapstad.
(Vervolg van pag. 1)
In zijn derde toespraak tot het
Franse volk binnen twee weken
nill ia. noemde hij het niet nodig te kie-
ter als algemeen gevoel naar voren, i z.en tussen communisme en kapita-
dat de patiënt moet meebeslissen hsme. Er is een derde weg, die van
over de vraag of er een transplan- „participation Al vaker heeft de
tatie moet worden verricht. In vele 1 Gaulle deze medezeggenschap in de
gevallen zal daarbij een psychiatri- onderneming gepropageerd. Gister-
sche begeleiding noodzakelijk zijn. avond maakte hij voor het eerst min
Ook de problematiek van het te- of meer duidelijk wat nij ermee be
kort aan donors kwam ter sprake, j doelde. Hij gewaagde van eenjvette-
Hoe te selecteren? Er zal nooit een
code opgesteld kunnen worden. Men
kwam daar niet uit: slechts het ge
weten van de arts(en) kan bepa
lend worden verklaard voor de keu-
Dr. C. N. Barnard uit Koopstad
deelde over het tekort aan donors
nog mee. dat de afgelopen maanden
in het Grote Sehuur-ziekenhuis in
Kaapstad twee patiënten ziin over
leden voor wie geen geschikte do
nors konden worden gevonden.
Lever
Verschillende andere transplanta-
tiemogelijkheden dan die van het
hart passeerden gisteren nog de re
vue. Prof. T. E. Starzl uit Denver
(VS) ging in op levertransplantaties,
waarvan hij in 1963 de eerste ver
richtte. Pas na 1967 bleven behan
delde patiënten in leven. Van de ne
gen levertransplantaties die hij ver
richtte. lukten er vijf en bleven de
patiënten tot op heden in goede con
ditie.
Ook de beenmergtransplantatie
werd besproken, die wordt uitge
voerd om te trachten leukemie-pa-
tiënten (bloedkanker) te redden. Dr.
L. Schwarzenberg uit Parijs zei dat
na bestraling 24 patiënten in zijn
land zo'n overplanting ondergingen.
Aanvankelijk leken er bij 17 van
hen goede gevolgen te constateren,
maar allen overleden later als ge
volg van bijverschijnselen
Alvleesklier
Over de resultaten van pancreas
transplantaties kunnen ook nog niet
veel hoopgevende resultaten gemeld
worden. Prof. L. C. Lillenhei uit
I lijk geregelde winstdeling en
vloed van de arbeiders op de be-
leidsvorming, al zou de directie de
I leiding moeten behouden.
De reacties van vakbeweging
en oppositie waren vannacht snel
en afwijzend. Mitterrand (linkse
federatie): Deze „participation"
komt overeen met paternalisme.
Seguy (secretaris van het com
munistisch vakverbond): De
woorden veranderen maar de in
houd blijft hetzelfde. Het z|jn
lege formules.
Eenzelfde soort medezeggenschap
wil de Gaulle voor de universiteit,
maar hij gaf niet nader aan, hoe.
Trouwens, hij vond dat de explosie
onder de studenten was teweegge
bracht door enikele groepen die re
volteerden tegen óe moderne con
sumptieve maatschappij, of die nu
communistisch of kapitalistisch is.
Deze groepen waren zei de
Gaulle slechts belust op negatie,
vernietiging, geweld en anarchie.
De totalitaire communistische be
weging, bezorgd en woedend over
het feit dat deze revolutie buiten
haar om was begonnen, „besloot
plotseling alles op te nemen in een
algemene staking".
Niet alle tekenen van onrust in
het land waren al verminderd, gaf
de Gaulle toe. ofschoon belangrijke
loonregelingen een eind aan de sta-
king maakten.
NIEUWE ONRUST
Wat de Gaulle gisteren zei. maak-
I te inderdaad nog geen eind aan de
betogingen. Drieduizend studenten
verleenden steun aan de voort-
durende staking van vele arbeiders
in de Renauitfabrieken. Daartegen-
Minnesota (VS) bracht daarover j over willen 70.000 oud-strijders vóór
verslag uit. De zeer moeilijke over- de Gaulle demonstreren,
brengmgstechniek en het moeilijk Het communistisch vakverbond
kunnen conserveren van dit orgaan gaat nu ook alle aandacht richten op
achtte hij de hoofdproblemen. In de de komende verkiezingen om de
vier gevallen van transplantatie I Gaulle op die manier uit het zadel
bleek de pancreas goed te functione- te wippen. Zij waarschuwden de
Een kwartier later hoorde men in
het. huis nog een sohot vallen. Kenne
lijk maakte de Nederlander op dat
moment een einde aan zijn leven.
Even later drongen de politiemannen
onder dekking van een pantservoer
tuig omzichtig tot het gebouw door.
Zij sloegen met bijlen de vernagelde
vensters in en sprongen naar binnen.
In het halfduister vonden ze het lijk
van T. gehurkt in een kast. Naast
hem lag het pistool.
WASHINGTON De neger-intel
lectueel Bayard Rustin, een invloed
rijk liberaal leider die in 1963 de
grote mars naar Washington van be
togers voor gelijke burgerrechten or
ganiseerde, heeft laten weten dat hij
de organisatie van de komende mars
tegen de armoede op 19 juni
staakt. Hij verschilt met ds. Ralph
Abernathy. de opvolger van dr. Mar
tin Luther King, van mening over de
doelstellingen van de campagne tegen
de armoede, waarvan de mars een
onderdeel uitmaakt.
Rustin staat aan het hoofd van een
belangrijke liberale coalitie die
bestaat uit elementen van de „Natio
nale Vereniging voor de Vooruitgang
van Gekleurden", het Amerikaanse
Joodse Comité, de Nationale Raad
van Kerken en de Nationale Studen
tenvereniging. Men acht het mogelijk
dat de omvang van de demonstratie
van 19 juni aanzienlijk kleiner wordt.
Ds. Abernathy was van mening dat
de demonstratie niettemin een groot
succes zal worden en geen geweldda
dig karakter zal krijgen. Hij wees
een jonge neger. Sterling Tucker, aan
tot opvolger van Rustin.
ren, maar stierxen de patiënten toch j
nog enkele maanden later aan com
plicaties.
Prof. Lillenhei zei. dat de be
hoefte aan transplantatie van de
pancreas waarschijnlijk nog groter
is dan die aan niertransplantaties.
spoorwegarbeiders tegen provocaties
die een sfeer van wanorde zouden
scheppen. Wanorde zou voor de re
gering een motief kunnen zijn, de
verkiezingen af te gelasten, en dat
vinden de communisten blijkbaar
ongewenst.
Dr. W. Drees jr. tot accountants
DEN HAAG Pressiegroe-
pen, zoals de vakbonden, die
bepaalde uitgaven van de over
heid willen verhogen, komen
ruimschoots aan hun trekken, i
maar mensen die zich tegen
die verhogingen verzetten ko-
men bijna niet aan het
woord, klaagde gisteren dr. W.
Drees jr.
De directeur van de dienst der
rijksbegroting sprak in het Scheven-
ingse Kurhaus, waar de Vereniging
an Rijks Accountants haar gouden
jubileum vierde. Hij vond dat deze
discussie over rijksuitgaven eenzijdig
is.
Drees had ook een woord van kri
tiek op de vertegenwoordigende li
chamen: „Een minister die sober wil
zijn, uitgaven wil verlagen, of verho
gingen wil tegenhouden, stuit op fel
verzet in de Kamer. Minister Van
Aartsen beperkte de huursibsldies in
1960, minister Marijnen de land
bouwsubsidies. Zij durfden tegen de
pressiegroepen in te gaan en werden
daarom „zwakke plekken in het ka
binet De Quay genoemd."
ZWIJGEN
Volgens dr. Drees zwijgen de pres
siegroepen die het geld van de over
heid willen hebben maar al te vaak
over het belastingoffer dat de burgers
moeten brengen.
Om tot een evenwichtiger beoorde
ling te komen van de uitgaven is het
nodig dat niet-belanghebbenden aan
dacht aan dit probleem schenken. Op
het ogenblik bestaan de vaste com
missies van de beide Kamers vooral
uit vertegenwoordigers van belang
hebbenden. Dr. Drees wil daarin ver
andering.
GRONINGEN Gisteren is in
Groningen het stoffelijk overschot
verast van de heer C. van Steenderen
(74). onder meer oud-secretaris van
vliegtuigbouwer Anthony Fokker
oud-hoofdredacteur van luchtvaart
bladen, medewerker aan het illegale
Parool en enkele tijd na de Tweede
Wereldoorlog luchtvaartredacteur
van dat blad.
