Af va lvern ie tig er
Mevrouw Den Doolaard
boekte
enig
succes
HUISVADER
b§
BLAD ZIJ
ZIJ STAAT OP DE BRES
VOOR OORLOGSKINDEREN
NIEUWE KEUKENHULP:
Wenken voor koude dagen
elke zieke
dialoog
ZATERDAG 6 JANUARI 196j
„Ze gaan apatisch dood. Met z'n direën
liggen de baby's in één bed, op een hou
ten of plastic rooster. Het flesje wordt
hen in het mondje gestopt. Ze worden
zelden opgenomen en nooit geknuffeld
lichamelijk contact kennen ze niet. Viet-
nameesjes, gemengdbloedigen of weesjes,
worden in overvolle weeshuizen verzorgd.
Van de honderd kinderen beneden een jaar
sterven er vijftig tot tachtig aan vervuiling,
ondervoeding of infectieziekten. Vervuiling!
Dat is toch te gek om los te lopen."
Verdrietig en verontwaardigd is mevrouw E. den
Doolaard, die al geruime tijd van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat, inclusief de weekeinden, met de
„kinderen tussen wal en sloot" bezig is. Na vragen
aan de minister door dr. C. Boertien (a.r.) namens
de zeven grote partijen heeft ze bereikt dat een paar
honderd gezinnen met één kind, die Vletnameesjes
of Koreaantjes wilden opnemen, een vragenlijst kre
gen toegestuurd van de minister.
Nog niet één kind is hierheen gekomen, terwijl 900
echtparen bereid waren tot adoptie; zeshonderd
„doorzetters" bleven over. Geld is er ook: een dames
blad bracht al twee ton bijeen. Korea is bereid kinde
ren af te staan. Vietnam aarzelt. Amerika nam vijf
duizend. Noorwegen en Zweden namen twee tot drie
honderd Koreaanse kinderen op. In België kwamen
elf Vietnameesjes, in december volgden er 53.
Aan de kinderen die hier ooit eens binnengelaten
worden, stelt de minister eisen van gezondheid, in
telligentie en aanpassingsvermogen. Met de „cultuur
schok" en de „aanpassingsmoeilijkheden", waarvoor
Nederlandse instanties vrezen, valt het in de prak
tijk nogal mee. zoals mevrouw Geub uit Remagen,
die tien kinderen adopteerde, al wist.
Mevrouw Den Doolaard fungeert als spreekbuis
voor de Nederlandse ouders die een buitenlands kind
willen adopteren. Dat kwam na de uitzending op de
beeldbuis met Jan de Hartog, die twee Koreaanse
zusjes adopteerde.
.Jan was verbaasd en verheugd dat er zoveel reac
ties op de uitzending kwamen. Maar wij in Nederland
moeten het zélf opknappen, zegt mevrouw Den
Doolaard mouw van de romanschrijver over
tuigd. Sinds de oorlog is wel duidelijk gebleken dat
wij niet zomaar erop los kunnen leven. We kunnen
onze welvaart niet vrijblijvend genieten, we zijn ver
antwoordelijk voor elkander."
„Ik ben alleen bemiddelaarster, alle adoptie-aan
vragen lopen via officiële instanties. Nu die vragen
lijsten verzonden zijn, lijkt het
erop dat voor oorlogskinderen
ook in ons land te eniger tijd
adoptie mogelijk is. Adoptie is
geen kleinigheid en officiële
voorzichtigheid valt te begrijpen.
Dat de minister naar beroep, sa
laris, het aantal vertrekken dat
men ter beschikking heeft, ak-
7IJ is voorzitster van een afdeling der Vrouwen
Elektriciteitsvereniging, haar man is gezagvoer
der. Toen ze dan ook op een partij kennismaakte met
een Amerikaanse collega van haar man, kon ze 't niet
nalaten te vragen aan die andere zeemansvrouw:
„Van welk elektrisch apparaat hebt u het meeste
plezier?" Tot haar grote verbazing bleek dat niet de
vaatwasmachine of de stofzuiger, maar de afvalver-
nietiger te zijn.
De afvalvernietiger is een betrekkelijk klein toestel.
Het staat niet blinkend te pronken, maar wordt ver
stopt in het gootsteenkastje. Door dat bescheiden
gevalletje kunnen veel dingen de keuken uit. Bijvoor
beeld het druipende gootsteenbakje.
Het leegscheppen van de gootsteen, nare luchtjes
in de keuken, overvolle en stinkende vuilnisemmers
behoren voorgoed tot het verleden. Want nat vuil is
de oorzaak dat onze vuilnisbakken zwaar en on
handelbaar worden. Na „leging" zijn ze soms nog
half gevuld omdat het vuil bevroren is of aan de
wand ging plakken.
In ieder geval moet de 'vuilemmer regelmatig
worden schoongemaakt: als u de emmer voert met
dikke kranten en u hebt alleen „droog" afval, dan
spaart dat ook weer werk.
De afvalvernietiger mag namelijk niet gebruikt
worden om er glas, blik, metaal, karton, plastics,
papierproppen, porselein of touw mee te verwijderen.
Zelfs al zou dit afval door de scherpe messen van de
keukenhulp vermalen worden, dan veroorzaken deze
stoffen onherroepelijk verstopping van de afvoer-
leiding.
Dit keukenhulpje vernietigt wél snel en hygiënisch
aardappelschillen, beentjes, koolstronken, theeblade
ren, visgraatjes, eierdoppen, klokhuizen, fruitschillen
en dito pitten, maar weet ook raad met bloemenres-
ten, pindadoppen. Zoals u ziet:
organisch keukenafval. Ze
maalt het spul zo fijn dat het
via afvoerleiding op het riool
wordt geloosd. De fabrikant ver
klaart dat het binnen een minuut
gebeurt. De kosten van water- en
stroomverbruik zouden iets meer
dan een dubbeltje per maand per
gezinslid bedragen.
De keukenhulp wordt in de
gootsteen gemonteerd. Het plug-
gat dient negen cm groot te zijn
en het beste is een gootsteen van
roestvrij staal. In principe kan
een installateur ook op een gra
nieten gootsteen de afvalvernie
tiger aansluiten.
Het afval gaat in het toestel
en door middel van een schake
laar of zelfs alleen maar door
de druk van de waterstraal
wordt het vuil tot pulp vermalen
door een stel snij elementen. De
draaiinrichting van de motor ver
andert iedere keer als het keu
kenhulpje wordt ingeschakeld.
Zou het toestel bijvoorbeeld
door een soepbeentje getjjok-
keerd raken, dan merkt u er
niets van. Doordat de draairich
ting wijzigt wordt de blokke
ring namelijk opgeheven.
Duur
Die met watërschakelaar is het
duurst in aanschaf, namelijk
a*#**-»#*»*'**#**-*#
Meirouu Den Doolaard
baby's die sterven ac
te gek om los te lopenl"
i vervuiling, dat is toch
Zijn de handen van u of de
uwen rood? Dit wil dan wel eens
helpen: houd ze iedere avond in
warm zout water en daarna in
lauw gesuikerd water. Vergeet
niet dat suikerwater heel zacht
maakt. Warme knieën zijn egen
belangrijk als warme voeten.
Draag daarom bij voorkeur een
nauw sluitende lange pantalon
als dat mogelijk is, dan wel wol
len kousen of maillots bijvoor
beeld bij het boodschappen doen,
of bij wandelen met de kleuter
of de hond.
Twee luchtlagen tusien uw
kleding vormen de beste bescher
ming tegen kou. Het is daarom
beter twee lichte pullovers over bakken voor u sjouwt! Deze
elkaar te dragen dan één heel
dikke; geef de kinderen een
bloesje onder hun trui, oude zo-
merbloezen kunnen zo mooi wor
den afgedragen mits de kraag
nog toonbaar is.
Zoek het niet in zware kle
dingstukken, maar in lichte ge
breide kleding of lichte wollen
stof.
koord. Maar liefde is het aller
voornaamste!" aldus mevrouw
Den Doolaard.
„Een officiële financiële actie
is nog niet gestart voor dit doel
we zullen het echter gauw moe
ten gaan bekijken. Als uw lezers
mij schrijven (mevrouw Den
Doolaard, Hoenderloo) laten ze
dan een postzegel voor antwoord
insluiten dat is voorlopig het
enige wat ik vraag."
Dit koningskind
Het uit het Fries vertaalde
boek van S. M. v. d. Galiën en
uitgegeven door De Vuurbaak te
Groningen onder de tiel „Dit ko
ningskind" zal allicht voor vele
ouders een belangrijk werkje
zijn. Het kind in dit boek is een
onvolwaardig wezen, afgesloten
van zijn buitenwereld en volko
men gelukkig in zichzelf, onbe
wust van het verdriet, de zorgen
en de inspanningen die het voor
1 en ae inspanningen uie uci »uui
1 1100 orO0U VOOf het ?Min meebrengt. Vooral dat
Waarop berust de stimulerende
werking van thee? Het is de
theine of thee-olie, waarvan
theebladeren ongeveer drie pro
cent bevatten. Theine (bij koffie
spreken we van coffeïne) werkt
opwekkend op het zenuwstelsel.
Doch anders dan bij koffie heeft
thee een veel minder „medisch
aspect". Dit zegt dr. O. M. de
Vaal in zijn boek Modern Me
disch Advies (Em. Querido
Amsterdam) erover:
„Ook in de thee zijn bepaalde
hoeveelheden van purinestoffen
voornamelijk theobromine, maar
ook coffeïne aanwezig. Een ver
bod om thee te drinken is zeer
zelden nodig. En dan bepaalt niet
de thee als zodanig, maar de hoe
veelheid ervan de uit medisch
oogpunt gewenste beperking
..Medisch voorgeschreven" wordt
thee bij gevallen van diarree en
dyspepsie (slechte of moeilijke
fpljsverterin-) bij kinderen. Het
•mikte verbod om een kopje thee
Jto drink -n, kert de moderne ge-
|Mfkunde niet meer."
laatste is van gewicht: de ouders
raken oververmoeid en nergens,
hoe noodzakelijk opname in een
inrichting ook is, is er plaats.
De schrijver legt grote nadruk
op het geloofsbeleven van dit
zware kruis, wat natuurlijk van
groot belang is, doch ons be
zwaar is dat de schrijver van dit
beleven geen overtuigende,
warm-menselijke tekening geeft.
We raken wel doordrongen van
de precaire situatie. Naar stijl en
conceptie is het boek zwak. De
schrijver worstelt nog teveel met
zijn onvermogen om in enkele
rake lijnen het leed en de strijd
en de aanvaarding daarvan te
beelden, die bij de lezer de nodige
bewogenheid wekt en dat is. ge
zien het gegeven, jammer. Niet
temin blijven er voor hen, die
dergelijke gevallen van yabij
mee maken, of mee moeten ma
ken. bladzijden genoeg over
waarin zij hun ervaringen zullen
herkennen en de moeilijkheden
van het gezin Holwerda met het
..Koningskind" Gooike sterk mee
beleven. Het boek telt 193 blad
zijden en kost 7,90.
H. St.
OP ons nieuwe onder
werp kregen we al
weer heel wat reacties.
Leuk dat u in deze drukke
maand toch de tijd nam
ons te schrijven!
Mevrouw V. te R. be
gint over; „De huisva
der". „Een man is er vol
gens mij niet klaar mee
dat hij geld inbrengt. Ze
hebben er ook aan mee
gewerkt dat er kinderen
kwamen. Dan is het toch
ook hun plicht dat ze zich
met de opvoeding be
moeien.
Dat een man 's avonds moe
thuis komt geloof ik wel. Dat
is een vrouw toch ook? Ik
kom 's middags ook niet aan
rusten toe. Met grotere kinde
ren heb je het"s avonds druk
ker dan toen ze klein waren.
Ik ben van mening dat veel
mannen niet aan het
„priester-zijn" toekomen. Het
eten hier is een sport op zich
zelf, allemaal achter elkaar.
Van een dagsluiting 's avonds
komt bij ons ook niets terecht.
De één wil vroeg naar bed,
terwijl de ander nog niet
thuis is. En als pa vroeg naar
bed wil, moet iedereen zich
daar naar schikken en ook
vroeg onder de wol gaan?
Genielen
Mevrouw G. te O. vindt dat
er tegenwoordig veel van de
huisvaders geëist wordt. „In
veel gezinnen mpeten de man
nen na een drukke werkdag
nog veel baantjes opknapper,
voor hun vrouwen. Dat is
meestal bij vrouwen die het
helemaal niet druk hebber
Want degenen die een gezii
ïebben, leren zelf wel aan
jakken. Ik vind dat de mar
jen die overdag hun zorge
'nebben, 's avonds van hun ge
zin moeten kunnen genieten
Met de kleintjes een spelletje
doen en de groteren helper
bij hun huiswerk. Dan weten
de kinderen dat ze een vader
hebben.
Bij ziekte moeten de man
nen natuurlijk wél thuis hel
pen, maar verder moet een
huisvader een man blijven."
Schamen
„Een vader van zes kinde
ren vertelde mij eens trots:
„Ik heb nog nooit een baby de
fles gegeven en een luier om
gedaan," zegt mevrouw D. te
M. „Nou, dat vind ik meer iets
om je voor te schamen dan
om trots op te zijn.
Mijn man hielp mij altijd
toen ik het nog erg druk met
de kleintjes had. Tussen de
middag voerde hij de peuters
en bracht hen naar bed. 's
Avonds hielp hij de baby. Het
was een hele verlichting voor
mij. Wij wonen op een boer
derij. De kinderen zeggen al
tijd: „Pappa is buiten de baas,
maar mamma binnen."
Dat betreft natuurlijk de
uiterlijke dingen. Als er iets
met de kinderen is gepasseerd
kan vader vaak beter met de
kinderen praten. Ook moeten
de vaders niet te veel „bij
baantjes" nemen. Er zijn
mannen die daardoor prak-
isch elke avond wegzijn
foor moeder onprettig, maaj
oor de kinderen ook. Ze ver
reemden zo van hun vader.'
„Bij huisvader denken we aan
getrouwde mannen die vader
van één of meer kinderen zijn.
Mag ik evenwel memoreren
dat een vrijgezel zich ook ver
dienstelijk kan maken? (Op
de foto hiernaast staat een
vrijgezel!) Eén van mijn ken
nissen, niet meer piepjong
maar toch nog lang niet oud,
woont met een andere jonge
man op kamers bij een wedu
we.
Ik weet dat hij in zijn
kosthuis voorgaat in gebed en
dagelijks uit de bijbel leest,
zodat hij de huispriester ge
noemd zou kunnen worden. Is
de hospita ziek, dan zorgen zij
er samen voor dat het eten op
tafel komt. Verder haalt één
van de twee 's zaterdags groen
ten en fruit. Ik vind het prij
zenswaardig dat er dergelijke
mannen zijn, die hoewel niet
gehuwd, toch tonen niet ge
heel voor zichzelf te leven."
hij wel eens een complimen
tje? Hoe zijn wij als we die
niet krijgen? Waren wij maar
net zo nuchter als onze man.
Wij zijn altijd behept met
valse boeken-romantiek. La
ten we toch wat flinker zijn
voor onze man!"
Geestelijk
Huiselijk
Vrijgezel
Mevrouw V. te H.
De man van mevrouw 8. te
K. is erg huiselijk en houdt
van gezelligheid. „Dus", zegt
zij, „dan is hier huisvader wel
op zijn plaats. Zulke mensen
vinden een nare stemming
heel erg, maar dat is onver
mijdelijk met opgroeiende
kinderen. Je kunt toch niet
altijd alles goed vinden. Dan
is het prettig als vader zijn
stem ook eens laat horen, niet
alleen prettig maar nodig. Dèt
helpt, want een moeder ver
maant veel meer, daar raker
ie kinderen aan gewend."
Mevrouw V. te A. vraagt:
.Hoort u dat ook zo vaak dat
mannen zulke egoïsten zijn?
Als er iemand egoïst is, dan
wel wij vrouwen. We zouden
toch zo graag willen dat in
onze huishouding „alles om
moeder draaide". Maar laten
we vader niet vergeten. Krijgt
„Het is fijn," zegt mevrouw
V. te H. „als de huisvader zijn
vrouw op geestelijk terrein
kan helpen, zodat ze altijd bij
elkaar terecht kunnen. Het is
voor de man zeker niet een
voudig om na een hele dag
taak thuis te komen en weer
mee te moeten helpen. Toch
geloof ik dat wanneer er veel
liefde voor elkaar en vooral
ook veel begrip is, er al veel
gcwnnnen is.
Zo moet de vrouw begrijpen
dat haar man naar een gezel
lig thuis verlangt als hij van
zijn werkkring komt. Wan
neer de tafel gezellig gedekt is
en het eten klaar, zal dit al
veel vergoeden. Daarna is het
samen afruimen en afwassen
ook niet zo bezwaarlijk.
Jammer dat er dikwijls 's
morgens geen gezamenlijk
ontbijt meer kan zijn. Waar
om eigenlijk niet? Waarom al
dat gehaast: wat vroeger naar
bed en 's morgens wat eerder
op, en dan vooral beginnen
met gebed. Al is het maar
kort, zeker in deze tijd heb
ben we dit zo nodig. Wat de
t.v. aangaat: alleen maar goe
de sttikken kijken. Dit zal ze
ker de stemming bevorderen,
en er zou meer tijd zijn voor
een goed gesprek."
Ontspannen
Mevrouw B. te W. heeft eei
man die graag knutselt en al
tijd klaarstaat als er iets ge
timmerd of geverfd moet wor
den. Daar zal menig
huisvrouw u om benijden,
mevrouw B.! „Als het nodig
is, helpt hij mij ook, maar ik
vind dat de man echt niet al
tijd hoeft te helpen. Ik vind
het fijn als hij afdroogt, maar
wij moeten het daar niet op
aanhouden. Als de man de he
le dag werkt en dan nog thuis
klaar moet staan, dan houdt
hij voor zichzelf haast niets
over. Dan kan hij beter
ontspannen door te knutselen
of zo, of iets opknappen voor
zichzelf, dan met dat werk
van ons beladen te worden. Ik
ben goed gezond, en heb die
hulp niet nodig."
Mevrouw v. S. te O. gaat de
huisvader eens in *t zonnetje
zetten. „Laten wij toch probe
ren onze mannen met 'n opge
wekt gezicht uit te zwaaien
(dat gebeurt sporadisch,
constateer ik dagelijks) en te
ontvangen. Wij hebben strub
belingen maai» zij ook in hun
werk. Menige vrouw bagatel
liseert het werk van haar man
en denkt dat zij alleen 't maar
véél te druk heeft."
685,- Met de druk van de wa
terstraal wordt nooit te weinig,
maar ook nooit teveel water ge
bruikt. Dit komt de levensduur
van het toestelletje ten goede. De
duurste heeft een schuimplastic
laagje meegekregen voor geluids
isolatie van de machine. Er is
ook een hulp in de goedkope
prijsklasse voor kleine gezin
nen of in de bungalow. Kost
330,-. afmetingen van die laatste
162-210-356-133 mm bij een ge
wicht van 7,7 kg. De fabrikant
verzekerde ons dat by iedere
„grote" keuken van drie a vier
duizend gulden zo'n afvalvernie
tiger wordt verkocht. Maar bij
voorlichtende instanties gaf men
ons te kennen dat de vraag er
naar nu nog niet zo heel groot
is. Er zijn zelfs gemeenten waar
zo'n afvalvernietiger verboden
De pryzen variëren van 330,-
tot ƒ685,-. Mij niet gezien, zegt
u? Och dat hebben we van ieder
nieuw toestel gezegd. Zo'n afval
vernietiger is een heel persoon
lijke aanschaf. Komt de vuilnis
man twéémaal per week, en de
schilleman, hebt u iemand die de
aanschaf heeft wellicht niet zo
veel met geld, als met de plaats
waar u woont te maken. Met
zo'n mooie bungalow midden in
de duinen of de bossen bijvoor
beeld, waar je zelf maar moet
zien waar het afval blijft; of
mensen op leeftijd, een vrouw
met een invalide man.
BIJ het lezen van goede wensen
voor 1968 en hoe graag geel
ik ze u terug viel het me op dal
twee briefvriendinnen eerst wal
verwonderd (de een tenminste) en
allengs met nadruk mij erop wezen
dat onze levens totaal verschillend
waren. „Het is," zei de een, „of w«
elkaar op de trap groeten." Waarbij
ze direct eraan toevoegde dat die
groet daarom niet minder hartelijk
was.
De ander, die even oud is als ik|
verwondert zich erover dat ik nog
op zoveel onderwerpen met enJ
thousiasme inga. „Het kan je toch
onmogelijk allemaal zo interesse
ren," zegt zij, „hoe breng je het op!
Voor mij is het leven voorbij. Wat
ik niet beleefd heb, zal ik ook niel
meer beleven, en mocht het al koJ
men, och, dan ben ik er te oud
voor."
Zij bedoelt dit: als je voor je 40fl
geen bontjas hebt, hoeft het niet
meer want dan ben je er toch u
onelegant en te lelijk voor; als jë
niet gereisd hebt, is het niet meet
nodig, je past je toch niet meet
aan en de wereld is veel te groot
Bepaalde mensen ontmoeten, ge
accepteerd zijn in toonaangevend!
kringen, boeiende contacten hebj
ben, och, daarvoor is het te laat
en bovendien ben je zó de betrek!
kelijkheid van al die z.g. toonaanj
geverij gaan inzien dat je als je a<
kans kreeg nauwelijks meer de lust
zou hebben aan de „strijd naar bo
ven" te beginnen.
Met andere woorden: eenmaal d
kans gemist en je leven zit vast
geeft nog wel rukjes, zoals een stul
hout in de stroom, maar vaart kom
er niet meer in. En dan lees je he
sliertje van Christine in de kran
en je denkt: hoe bestaat het, di
windt zich op over levens en pro
blemen en wil je suggereren da
het leven vol onvermoede kanse
is zeker in die vale bestaantjes -
en doet interessant, nee. ik vlie
er niet in, maar wil haar met ee
goede wens toch even mjjn sympa
thie betuigen.
IK heb over beide brieven ve/
A gedacht Ik had er de tijd vood
in de lange leesuren binnen. II'
heb de ene brief iets veranderd, j|
ziet het, ik heb bontjas en reizej:
genoemd en je zult zeggen dat hë,
daarom niet ging. maar zo kan ter
minste niemand raden wie je ber
Het gaat niet om wintersport ma:
in alles om het ouder worden,
in de spiegel kijken, het zien
anderen genieten, op tijd, terwi
jij steeds te laat was of eenvoudij
aan iets nooit toekwam.
Gek genoeg is het de andef
vriendin die reden te over heeft oi
zo te praten. Maar zij doet het
Zij zegt: Chris, wat een totaal vq
schillend leven hebben wij. 1
wy groeten elkaar op de trap.
Over die trap heb ik even m<
ten nadenken. Ik ben nog oudi
wets, ik leef met een trap binnei
huis. naar de kelder, naar
hoog, naar tweehoog, desnoods
de zolder, al kun je op die trap
kaar maar al te dikwijls niet p:
seren of groeten. Maar je zou
r
kaar even kunnen kietelen, en vaal
wacht je op elkaar. In ieder gev^
kèn je elkaar op „mijn" trap.
Zij bedoelt echter, dat blijkt ul«
hoe zij schrijft, een trap m ee!
flatgebouw: nog wel onder hetzelk
de dak, misschien ook nog beschuf
maar toch buiten de eigen intienr
woning. 9
Toch ook daar elkaar kenneni
van elkaar wetend, elkaar een naai.
gevend. Mensen die elkaar <f
„haar" trap groeten, bezitten
vaste wil om niet vreemd voor er'
kaar te zijn, willen elkaar noemej
en, zo niet noemen, dan toch aatfj
zien. Willen, zou je kunnen zegge|
eikaars mens-zijn eren in het alleL
geringste bewijs: de groet. Wills
zich niet opdringen, willen ge#
levens met kunst- en vliegwerk
elkaar vlechten, maar willen eikais
zien. In alle eerlijkheid.
Dat wil briefschrijfster ook ml
mij. En met zichzelf. Zij ziet <L
volheid, de rijkdom énerzijds va
een leven dat niet het hare is. z
ziet echter ook duidelijk de b«
trekkelijkheid van dat „hebbenh
zij heeft om het kort te zeggen i
lang ontdekt dat leven niet i^
houdt „hebben" maar „zijn".
Ineens staan wij bij die ontdeF
king op dezelfde trede van de tr©
wat is er eigenlijk nog voor veij
schil? Doe ik soms ook niet mij.
best mijzelf te zien. zou ik son
niet meer te wensen, te streve
hebben? Zij weet het J:
lang: er is geen rust, niet dor
bontjas, niet door milieu, ontwik
keling, door achtergrond, door
zit van man en kinderen (nou
bezit?), niet door een miljoen, e»
status, niet door je beter-af, hogj
of intelligenter te weten dan t
volgende; er is alleen rust in h
zijn. En om te zijn moet men hel
ben leren leven.
En dat is het nu juist: dat lerft
leven duurt soms een leven laitj
Al naar onze aard is, al naar onjj
mogelijkheden zijn, helpen wij L
kaar daarbij. Zó wensen wij elka
een gelukkig 1968: moge het gelu(
ken. het, dat leren leven. Zo wc#>
ik het ook de andere briefvriendHi
Niet beschermerig, zo van: liet
kind, jij snapt het nog niet, L
wacht nog op iets maar over 1.
jaar zijn we allemaal vergeten. T.
gen die achtergrond zou je, gelo!
ik. allemaal de moed laten zinké"
of van de weeromstuit alles kP'
hard naar je toe graaien. r
IK wil ook niet zeggen: kijk ed
even in die levens die dan m
z.g. geslaagd zijn, er is altijd
baas boven baas. Ook niet:
denkt dat er iets aan je perso<
lijkheid ontbreekt en je verwarfg
.dat „iets" van buitenaf en nnd
tussen had je allang een perso<
lijkheid kunnen zijn. 1
Dat is allemaal waar, maar le:
helpt niets. Begin eens aan de a v
dere kant: groet een mens. Vi
blijvend, zonder er iets beter v
te worden, zomaar uit je bil
hart. Krijg het beginsel van 1
gevoel dat je Schepper moet h< a
ben gehad toen Hij met ons z g
gesprek begon: om niets, zoma s
zichzelf tot vreugde, spelende^
scheppenderwijs. Wonderlijk,
Gods begint bij een groet
