Radio-omroep blij met
komst van de reclame
de stad en
dokter Moore
Nu concurerren tegen Veronica
Beatle John Lennon
koopt een eiland
DINSDAG 24 OKTOBER 1967
Rechtbank
Helemaal naar de oude trant heeft
de VARA gisteravond de televisie
rechtbank in elkaar gezet en opnieuw
dwong het bewonderingaf, hoe uit
stekend dat verliep. De meespelen
den, die bepaald niet acteerden
ook geen acteurs zijn hadden zich
volkomen in hun rol ingeleefd en
het onderzoek haperde nergens, dank
zij de ernst waarmee de rechtbank
zelf de zaak te lijf ging.
Het was nergens merkbaar, dat het
hier om totaal verzonnen gebeurte
nissen ging. De figuren van beklaag
de en getuigen zijn met zorg gekozen,
toonden de juiste instelling tegen
over hun rol en demonstreerden
daarmee een staaltje van vrije ex
pressie, dat er wezen mocht.
Vanavond zal het proces worden
voortgezet en moet de rechtbank tot
een uitspraak komen.
Belangrijker dan het trieste ver
haal waarom het gaat is ook nu weer
het vertonen van de wijze ivaarop de
Nederlandse rechtspraak wordt vol
voerd: zonder sensatie en in alle rust.
Duidelijk wordt dan, hoe de emo
tionele tonelen in door acteurs ge
speelde rechtszaalgevallen in de
diverse buitenlandse series op fanta
sie berusten en in de eerste plaats
boeiend spel moeten zijn.
Vlot en onder prettige leiding van
Berend Boudewijn verliep ook weer
de ingewikkelde maar kiene quiz,
waarin de ene kandidaat struikelde
en de andere met de hakken over de
sloot de volgende streep bereikte.
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM „Ja", zegt
mr. A. B. Roosjen, voorzitter
van de Ned. Radio Unie tegen
ons, „wy zijn erg blij met de
komst van radioreclame.
Voorlopig zal het voor ons
geen vetpot betekenen, want
we moeten eerst eens zien of
we per 1 januari de toegesta
ne 26 minuten per dag vol
kunnen krijgen. Pas later, als
het meer wordt, kunnen we
van deze inkomsten werkelijk
profiteren. Radioreclame is
de redding voor de geluids-
omroep, samen met verho
ging van de luistergelden. Er
moest iets gebeuren en de mi
nister heeft dat heel juist in
gezien".
Er is geen vreugdekreet aangehe
ven in Hilversum, maar wel een
zucht van verlichting geslaakt. Einde
lijk komt er perspectief in de finan
ciële toestand van de geluidsomroep,
die al jaren noodlijdend mocht wor
den genoemd.
Wel is er veel veranderd, sinds het
parlement, gesteund door de omroep-
overtuiglng, in felle debatten reclame
in de ether afwees. Toen dat was
Nieuivs van de sterren
gebeurd, wreven de omroepleiders
zich in de handen. Nu echter zijn zij
gelukkig met wél reclame. De tijd
schrijdt voort, de ontwikkeling is
niet tegen te houden.
Wel heeft de geluidsomroep gevoch
ten voor het ongeschonden behoud
van zijn programma's:
„Zoals Veronica het doet, willen
wij het liever (nog) niet," houdt mr.
Roosjen (als hoogste radio-autoriteit
in Hilversum) vol, „maar de groepe
ring van enkele minuten rondom de
meest- beluisterde nieuwsuitzendin
gen achten wij gelukkig gevonden".
„Er is veel gezegd en geschreven
over de veronderstelling dat de ge
luidsomroep het met de STER niet
eens kon worden over de plaatsing
van de reclameboodschappen en dat
dit de zaak heeft gestagneerd", vra
gen wij, „is dat juist?"
„Welnee", luidt het antwoord, „inte
gendeel, wij hebben altijd op de
beste voet met de STER en de Recla
meraad onderhandeld. Het ging ons
allemaal om hetzelfde doel: de recla
me zo effectief mogelijk in de pro
gramma's te brengen."
Wanneer mr. Roosjen dit zo zegt,
moeten wij dat aannemen, maar er is
toch echt wel een tijd geweest, waar
in men het niet eens was over de
plaatsing. Enfin, men kan het ook in
de beste harmonie tijdelijk oneens
De baten
(Van onze radio- en tv-redactie)
Terwijl Beatle Ringo in zijn
eentje aan het filmen is, heeft
Beatle John Lennon zich een
onbewoond eiland als vakantie
verblijf aangeschaft. Het eiland
ligt voor de westkust van Ier
land en John laat er een huis op
bouwen.
Zulke grappen kunnen de
Beatles, die miljoenen verdie
nen, zich best permitteren.
Ander sterrennieuws is, dat Cateri-
na Valente, de onvermoeibare, haar
nieuwe Italiaanse show heeft opgeno
men en nu is vertrokken naar Holly
wood, waar zij tweemaal zal optre
den in de Perry Como-show, die nog
altijd bestaat en bij het tv-publiek
zeer geliefd is. Caterina beschouwt
deze uitnodiging als een compliment
voor haar talent.
Dean Martin, wiens shows wij af
en toe op de buis krijgen, houdt er
een merkwaardige liefhebberij op na.
Hij vindt het heerlijk, in de Ameri
kaanse schandaalpers voor te komen.
Im-ul-puzzel
Horizontaal woorden invullen die ver
ticaal dezelfde betekenis hebben: 1.
woestijn in het Z. van Israël, 2. ope
ning, 3. ketting.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
1. s, 2. sta, 3. stoel, 4. reces, 5. telkens,
6. schol, 7. groen, 8. alp, 9. m., STOCK
HOLM.
Daarom geeft hij zoveel mogelijk aan
leiding tot roddels.
Waar hij maar kan, gedraagt hij
zich als een dronkaard, die hij hele
maal niet is. Kort geleden vond hij
iets nieuws uit: hij vertoonde zich
overal met een 15-jarig meisje dat
hij allerliefst bejegende.
Pas toen er venijnige artikelen
over verschenen, stelde hij het kind
in 't publiek voor als zijn oudste
dochter Claudia. Je moet er maar
pret in hebben! Maar één ding be
reikt Dean ermee: wanneer er scher
pe dingen over hem worden geschre
ven zegt het lezend publiek: „O, *t zal
wel weer niet waar zijn!" En zo ont
loopt hij in feite de kwaadschrijverij.
Pagina's vol wijden Duitse kranten
en weekbladen aan het opzienbaren
de nieuws, dat na elf jaar goede sa
menwerking Kulcnkampfs assistente
Uschi Siebert plotseling door de
Hessische omroep is ontslagen. Zij is
sinds enkele maanden getrouwd en
de omroepleiding is van mening, dat
een quizmasters-assistente ongehuwd
dient te zijn.
Usche was 18, toen ze in 1956 uitge
roepen werd als schoonheidskoningin
van de Bondsrepubliek en dat feit
bezorgde haar het baantje, dat haar
eerst 75 maar tenslotte 400 mark per
uitzending opleverde.
In haar plaats is nu gekozen de
20-jarige Marion Heinrich, „Miss
Duitsland 1966". Zij is even donker
en rank als Uschi en heeft hetzelfde
soort gezichtje.
Op de eerste quizavond welke Kuli
in het nieuwe seizoen (na een afwe
zigheid van anderhalf jaar) weer zal
leiden. 13 januari a.s., zal Uschi
afscheid nemen en wordt Marion
geïntroduceerd. Dat gebeurd allemaal
Intussen is Uschi diep verontwaar
digd: zij is zomaar zonder meer be
dankt en zij vindt haar huwelijk
daarvoor helemaal geen reden. Er
wordt druk geschreven over het voor
en tegen.
En Kulenkampf zelf? „We hebben
elf jaar best samengewerkt", zegt hij,
„voor mij had Uschi gewoon mogen
blijven. Ik hoop maar, dat de nieuwe
net zo goed is..."
Ach ja, zo zijn mannen, verzucht
een van de Duitse bladen, dat ook
heel boos is op de omroep. U dacht
toch niet. dat alleen bij ons dergelijk
stof opwaait...?
Inderdaad zullen de baten in de
eerste tijd niet groot kunnen zijn.
Hoe staan de kansen van de werving
ervoor?
„Niet onverdeeld gunstig. Wij heb
ben twee concurrenten: de veel meer
aanspreekbare televisiespots én Ra
dio Veronica, die bereid is de hele
dag reclameboodschappen te la
ten horen, desnoods midden in een
populaire plaat. Het is niet zo, dat er
dringend wordt gewacht op radiore
clame."
„Bent u bang. dat de belangstelling
uit het bedrijfsleven zal tegenval
len?"
„Neen. zo is het nu ook weer niet.
Er bestaat natuurlijk interesse voor.
Maar we zullen een aanloopperiode
nodig hebben".
„Neemt de Hilversumse geluidsom
roep aan. dat invoering van reclame
de nekslag voor Veronica zal beteke-
„Nlet zonder meer. zeker niet.
Maar als de binnenlandse omroep re
clameboodschappen doorgeeft en bo
vendien een luchtig programma op
Hilversum III exploiteert, voorziet
Veronica niet meer „in een behoefte",
zoals wel eens is gesteld. Dan kan de
overheid optreden tegen „de piraten",
zoals ook in Engeland gebeurt".
Het is geen schande, dat Hilversum
blij zal zijn, wanneer de geluidsom
roep na zoveel jaren verlost wordt
van een piraat- concurrent, die de
overheid in feite ongemoeid laat, ter
wijl zij wél een einde maakte aan de
REM- activiteiten in de Noordzee.
Dat heeft al heel lang gestoken. Maar
tot in het parlement werd eenmaal
erkend, dat Veronica/ een „functie"
had.
Men heeft er, meent mr. Roosjen,
veel te lang over gedaan om die func
tie te ontwortelen.
Toekomst
In elk geval ziet de geluidsomroep
eindelijk de toekomst rooskleuriger:
er zal nu van verschillende kanten
meer geld in 't laatje- komen en dat
zal dan. hoopt men. in de program
ma's goed te merken zijn.
De veronderstelling, dat andere me
dia gedupeerd zullen raken door de
verschijning van alweer een nieuwe
mogelijkheid tot adverteren, wuift
mr. Roosjen weg:
„Radioreclame vormt geen concur
rentie voor tv-reclame. Men zal trou
wens voor beide media veelal dezelf
de adverteerders zien en/of horen.
Wat de pers betreft... hoe lang onder
vinden de dag- en weekbladen al
niet concurrentie van Veronica? En
daarvoor wordt niets gecompenseerd.
Voor etherreclame bestaat die moge
lijkheid wél. Onze voorlopig zeer be
perkte reclameruimte: 26 minuten
per dag verdeeld over drie zenders,
zet geen zoden aan de dijk... die geeft
zelfs opluchting, als de regering de
Het lijdt geen twijfel, of de binnen
landse, legale omroep, zal nu alles in
het werk stellen om de overheid er
toe te brengen de illegale Radio Ve
ronica „op te ruimen" en de op Neder
land gerichte Britse piratenzenders
snel te verbieden. Het is volkomen
aanvaardbaar, dat radioprogramma-
makers daarover anders denken dan
luisteraars, wie het alleen maar gaat
om het horen van lievelingsmuziek.
Intussen maakt Radio Veronica
zich geen zorgen voor morgen: men
zendt vrolijk uit en zal wel zien, wat
er verder gebeurt.
„Ik moet wél waarschuwen", zegt
mr. Roosjen, „dat het luisterend pu
bliek nu niet kan verwachten, dat nu
meteen per 1 januari de schitte
rendste programma's uit de luidspre
ker zullen klinken. We hebben zoveel
achterstand opgelopen, ook op tech
nisch gebied, dat we gestadig moeten
gaan opbouwen. Bovendien rollen de
nieuwe gelden niet dadelijk binnen.
Maar verruiming in zicht heeft na
tuurlijk wel gunstige invloed op de
plannen."
Ook worden de omroepen nu niet
dadelijk „rijk", want de vergroting
van de luisterpot voorlopig de be
langrijkste bijdrage zowel als de
revenuen van de reclame moeten wel
erg worden verdeeld. Een fikse hap
voor de gezamenlijkheid (NRU) en
dan ponds- pondsgewijze toewijzin
gen voor in totaal 22 zendgemachtig
den.... dan is de room al gauw van de
melk.
Maar er is tenslotte antwoord geko
men op de jarenlange dringende vra
gen om meer geld.... en dat is een
welkome en waardevolle omstandig
heid.
Helemaal op dreef, zwaar in actie tegen de aanleg
van een snelweg, zal Lucy Ball vanavond in kleuren
over de beeldbuis rennen. Zij zwaait daarbij even met
heel kostbaar wit bontjasje, maar dat is voor Lucille
geen bezwaar: zij is een uitermate rijke vrouw, die het
allerminst nodig heeft om in haar eigen filmmaat
schappij geld te verdienen met haar dolle shows, maar
het eenvoudig niet kan laten.
Niemand spreekt ooit meer over de leeftijd van de
onverwoestbare Lucy, die al grote kinderen heeft, een
keiharde zakenvrouw is en in haar kostbare Holly-
woodse woning nooit aanvechtingen krijgt om de boel
kort en klein te slaan, iets, waardoor zij in haar films
beroemd is geworden.
Uiteraard kan men Lucy ook in zwart-wit zien.
Afrikaanse blik
op Europa
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM De NTS gebruikt
vanavond het Eurovisienet voor een
schakelprogramma tussen Amster
dam, Parijs en Londen. Drie journa
listen zullen de 'directeur-uitgever
van het Afrikaanse weekblad „Jeune
Afrique", Bechir Ben Yahmed (die
zich in Parijs bevindt) ondervragen
over zijn visie op Europa.
Eveneens in Parijs is Jacques
Boetsch, chefredacteur buitenland
van het weekblad „L'Express" en in
Engeland zit Daniël Singer van het
weekblad „The Economist". Studio
Bellevue in Amsterdam biedt plaats
aan de Nederlandse journalist W. L.
Brugsma, die tevens het gesprek
leidt.
Bechir Ben Yahmed, zo laat de
NTS weten, is een opmerkelijke fi
guur, mét een eigen kijk op Europa
en de „derde wereld" die gevormd
wordt door Latijns-Amerika, Azië en
Hij is nauw betrokken geweest bij
het onafhankelijk-worden van Tu
nesië en werd daar in het eerste „ei
gen" kabinet minister van voorlich
ting. Dat was in 1955. Later heeft hij
zijn diplomatieke ambt neergelegd
om terug te keren naar zijn oorspron
kelijke stiel: de journalistiek.
Zijn weekblad „Jong Afrika" heeft
een oplage van 85.000 exemplaren,
wordt voornamelijk in Afrika, maar
ook in Europa en Amerika gelezen en
beschouwd als een van de toonaange
vende bladen in de jonge landen.
Braziliaanse order
voor Philips
HILVERSUM In nauwe samen
werking met het Braziliaanse zuster
bedrijf Inbelsa heeft Philips telecom
municatie industrie een belangrijke
order voor straalverbindingen in Bra
zilië verkregen. Met deze order is een
bedrag van ruim elf miljoen gulden
aan telecommunicatie-apparatuur ge-
VANAVOND TE ZIEN
Ned. 1 VARA
7.07 uur Lucy show.
7.32 uur consumentenvoorlichting uit Amerika.
8.45uur het sprookje van Sneeuwwitje... op water-
9.10 uur televisierechtbank.
Ned. 2 NTS
7.03 uur programma „Dag dinsdag" met de bekende
rubrieken, w.o. een Eidofoor-schakelpro-
gramma waarin Europese journalisten spre
ken met de directeur van een Afrikaans
weekblad.
VANAVOND TE HOREN
Hilversum 1 AVRO
7.35 uur fantasiespel „Kop en staart", met aansluitend
de Zweedse bijdrage aan de Nordring-tour.
9.20 uur jazzprogramma, voorafgaand aan de satire
„Gonk" en om
11.55 uur nog eigentijdse muziek van de NRU.
Hilversum II KRO
8.00 uur gewijde muziek.
9.10 uur Josephine van Gasteren vertelt verder
haar reis door de Sovjet Unie.
10.00 uur kunstrubriek en 11 uur doorpraten over de
dingen in Context.
POTTER'S CATARRH
PASTILLES
Alloen bij apothekers en drogisten
door
Aijtitho Young
85
Geen antwoord. Hij ging naast haar staan en keek op haar
neer. Zij scheen vertrokken naar een wereld die niet de
zijne was. Misschien was die wereld grauw en angstaanja
gend, want haar ogen waren wijd opengesperd. Hij had zijn
tas niet bij zich, daar het geen verplicht ziekenbezoek was,
maar hij wilde dat hij zijn stethoscoop bij zich had. Hij
tastte naar haar hand cm haar pols te voelen en zij wist niet
dat hij haar aanraakte. De pols was zwak en onregelmatig,
haar huid voelde klam aan, en de pols was zo dun dat hij
alleen maar het bot voelde.
Hij legde peinzend haar arm weg. Zonder te zoeken wist
hij dat er geen telefoon was, maar hij vond dat zij zo spoedig
mogelijk naar een ziekenhuis moest. Zij kon niet meer alleen
blijven en daardoor kon hij niet naar een telefoon gaan
zoeken. Ongerust keek hij rond en toen ontdekte hij aan een
onprettige trilling in zijn zenuwen dat zij weer boosaardig
hem keek, net als daarstraks.
zei iets onhoorbaars en hij boog zich over haar heen.
„Ik begrijp niet wat u bedoelt."
Zij sprak nu zo schel dat hij ervan schrok.
„Ik ze: medicijnen."
Het drong langzaam tot hem door dat Moore blijkbaar
medicijnen had gegeven. Er was een bureau met een on
beschrijflijke rommel. Daar zouden ze bij moeten liggen. Hij
vond niet een, maar twee flesjes, allebei met gebruiksaanwij
zing en de naam van dokter Moore erop, maar de naam van
de tabletten stond er niet op. Aarzelend ging hij naar het
bed terug en hield haar de flesjes voor, terwijl hij zich
afvroeg of zij ze wel kon onderscheiden om te kiezen.
„Welke?"
Zij wees met een bevende vinger van een nauwelijks
opgetilde hand. „Weet u het heel zeker? U vergist zich toch
niet...?"
Haar hand schoot uit en tot zijn verbazing ontrukte zij
hem een flesje dat zij onder de dekens verborg. Zij kneep
haar ogen stijf dicht en hij keek op haar neer en wenste in
zijn oude ziekenhuis te zijn, waar de verpleegsters derge
lijke dingen meestal opknapten. Hij zuchtte en ging een glas
water voor haar halen. Hij ondersteunde haar, terwijl zij
dronk. He1 oude lichaam voelde aan als een zak met losse
beenderen. Toen zij genoeg had gedronken, duwde zij het
glas opzij en tilde haar hoofd op.
„Ga weg."
Hij kon waarschijnlijk niets meer doen. Zij leek nu ster
ker. Dit was een gevolg van de ontembare wil van de natuur
om in leven te blijven en minder van haar wens om beter te
worden. Vis medicatrix naturae. Een dergelijke ongelooflijke
vitaliteit had hij al eens meer aanschouwd in oude afgetobde
lichamen.
„Ik ga nu weg, juffrouw Henderson," zei hij. Er kwam
geen antwoord. In de deuropening hield hij het gordijn
opzij, keek om naar haar, zag de gele kat onder het bed
uitkomen, erop springen en zich tegen de rug van de oude
Alice vlijen.
Er stonden alleen nog maar verhuiskisten in Davids nieu
we woning, want de meubelen waren nog niet afgeleverd.
Die morgen was de verwachte vergunning niet hij de post
geweest en de uitnodiging voor de lunch in de Rotary had
hij weggegooid. Nu ging hij kijken of hij zijn grammofoon
in een van de kisten uit New York kon vinden. Hij had ook
een kartonnen doos met papieren gevonden en die over de
vloer uitgespreid. Hij deed net of hij de rommel niet zag. en
wilde een plaat opzetten, toen er tot zijn verbazing geklopt
werd. Hij deed de deur open en zag Adele Perkins.
Ze zei: „Ik hoorde dat u aan het verhuizen was. Ik dacht,
kom ik ga eens wat helpen. Wat een bende."
„Ik was net een beetje aan het opruimen," loog hij, maar
hij zei het tegen haar rug, want ze raapte al papieren van de
„Hier, laat mij dat doen."
Zij lette niet op hem en hij begon haar te helpen. Toen zij
haar armen vol met verfrommeld papier had, draaide zij
haar gezicht naar hem.
„Eigenlijk kwam ik helamaal niet om u te helpen uitpak
ken en ik ben er eigenlijk niet voor in de stemming ook."
„Laat mij dan maar," zei hij'. Hij had heel wat minder
papieren in zijn armen.
Zij draaide zich om en legde de papieren bij de
schoorsteen. Zij voelde in haar tas, haalde er een sigaret
tenaansteker uit en voor hij wist wat zij ging doen, stak zij
de papieren al aan. De grote vlammen joegen hem schrik
„Is dat niet gevaarlijk? Ik weet niet of de schoorsteen
.,Dat denk ik wel," zij lachte. „Als het niet het geval is,
zullen wc- het wel gauw merken. Deze schoorstenen zijn
solide gebouwd en dit huis is zo van 1840 of 1850. geloof ik.
U bent erg voorzichtig, is het niet?"
„Misschien. Denkt u dat het vhrkeerd is?"
„Nee, zo ben je nu eenmaal. Ik ben graag roekeloos."
„Dat heb ik gisteren gemerkt toen u op dat ongetrainde
paard reed."
„O, dat was niet gevaarlijk. Bovendien ik ben een veel te
goed paardrijdster om roekeloos te zijn als ik rijd. Ik ben
dan moedig, misschien niet roekeloos. Dat is een groot
verschil."
„Het maakt weinig verschil voor mij, denk. ik."
„Misschien. Hier, geef me die papieren en pak nog wat
hout, Jan hebben we een goed vuurtje."
(Wordt vervolgd)
cetafeüMT Transparant Satin - transparante kleurlak
