ARP-convent eensgezind en
sceptisch over de Achttien
Uk
Rennies
Spijtstemmers zeer gematigd
Onlusten in Londen
bij Vietnambetoging
anders dan andere
Dr. Joh. van der Spek
nu ere-voorzitter
MAANDAG 23 OKTOBER 1967
Brandend maagzuur,
druk op de maag, opgeblazen gevoel?
helpen direkt!
(Van onze parlementsredactie)
UTRECHT In een sfeer van grote eensgezindheid heeft het
Convent van de Anti-Revolutionaire Partij zaterdag in Utrecht
over partijvernieuwing gediscussieerd. Partijvoorzitter dr.
Berghuis bleek een formule te hebben gevonden (men zie ons
blad van zaterdag), waarin alle stromingen in de partij zich
konden vinden. Van alle kanten sprak men nadrukkelijk instem
ming uit met dr. Berghuis' openingsrede. Meningsverschillen
traden niet of nauwelijks aan het licht. Zowel de radicale „spyt-
stemmers" als de representanten van de „rechtervleugel" stel
den zich zeer gematigd op, een enkel uitzonderinkje daargela
ten.
Gevaarlijk
p EVA ARLIJKE incidenten als het
tot zinken brengen van de Is
raëlische torpedobootjager Eilath
blijven dreigen, als de oorlogstoe
stand ginds voortduurt.
Israël spreekt in een brief aan de
Veiligheidsraad over een vooraf be
raamde en onuitgelokte aanval. Er
lijkt reden om aan te nemen dat
dit inderdaad het geval is.
Daar staat tegenover, dat de Eilath
zich dicht bij Port Said had ge
waagd, al bevond het schip zich dan
wellicht niet net binnen de Egyp
tische territoriale wateren.
Israël zal er goed aan doen geen
vergeldingsmaatregelen te nemen,
ook al is de verleiding groot. Dat is
behalve moeilijk, noodzakelijk.
Nu een vredesregeling uitblijft is
Israël aangewezen op bevestiging
van zijn militaire positie. Blijkens
het jongste incident moet het voor
zichtig te werk gaan.
De vernietiging van de Eilath zal
de onenigheid in Israëlische poli
tieke kringen doen toenemen, Te
hopen valt, dat de gematigden, die
achter premier Esjkol staan, de si
tuatie meester kunnen blijven.
Demonstraties
TTEX is altijd een goede gewoonte
geweest, dat politiek niet op
straat, maar in het parlement werd
bedreven.
Het parlement mag geacht worden
een afspiegeling te zijn van hetgeen
in een volk leeft. Daaraan ontleent
het zijn betekenis.
Niettemin grijpen groepen, die in het
parlement niet aan hun trekken ko
men, naar het wapen van de demo
cratie om zich te doen horen.
Zulk een protesthouding kan heil
zaam werken in zoverre zij velen in
staat stelt gevoelens van onrust en
onbehagen te uiten.
Dit kan ook het geval zijn met een
stille tocht als in Amsterdam, al liep
ook daar de zaak uit de hand en was
men meer emotioneel dan reëel.
Iets anders is het, als demonstraties
ontaarden in geweld, waarin weini
gen trachten velen mee te slepen. Zo
als in Amerika.
Deze mensen brengen de democra
tische instellingen in gevaar, die zij
zeggen te bevorderen. Zij zijn
bezeten dan bewogen.
Daar komt bij, dat spoedig wordt
vergeten, dat in een conflict ten min
ste twee partijen zijn.
Aan het slot van het verbroeder
ingsfeest juichte AR-fractieleider mr.
Biesheuvel dan ook: „Wij zijn door
de bocht. De rust in onze partij is de
rust na de storm". Een en ander con
cludeerde hij uit het feit, dat zulke
totaal verschillende figuren als het.
Eerste-Kamerlid H. Algra en de
spijtstemmer drs. Feddema zich bei
den zonder reserve achter het stand
punt-Berghuis hadden geschaard.
Spreke" is 2
Scepticisme
Opmerkelijk was vooral ook het
scepticisme waarmee het Convent de
uitslag van het gesprek van de „Acht
tien" (KVP-CH-ARP) tegemoet zag.
Men hoopte natuurlijk wel dat dit
het gewenste resultaat zal opleveren,
maar erg optimistisch was men in dit
opzicht toch niet. In ieder geval, zo
zeiden tal van conferentiegangers in
navolging van dr. Berghuis, zal het
zeer nauwe samengaan van de drie
christelijke partijen niet mogen wor
den verwezenlijkt ten koste van de
eigen radicaliteit, het duidelijke, ei
gen gezicht van de ARP.
Het trok voorts sterk de aandacht,
dat de radicale AR-spijtstemmers
lang niet meer zo krachtig als hun
bondgenoten in de KVP hamerden op
het aambeeld van het stembusakkoord
met PvdA en D'66 of het uitspreken
voor de verkiezingen van een binden
de voorkeur voor samenwerking met
deze partijen. Mr. Biesheuvel haakte
daar gretig op in met zijn opmer
king: „De spijtstemmers horen bij
ons, ook in de eventuele nieuwe par
tijformatie. Vandaag ben ik in die
mening bevestigd. Ik hoop dat de
spijtstemmers ook de komende maan
den hun verbondenheid met de ARP
in gedachten zullen houden. Ik hoop
ook dat die verbondenheid niet wordt
aangetast door bijkomstigheden als
de vraag of er een stembusakkoord
moet komen".
„Wij kunnen", zei mr. Biesheuvel,
„geen stembusakkoorden sluiten of
voorkeuren uitspreken zolang niet
eerst meer duidelijkheid is gekomen
aan de kant van PvdA en VVD.
Wordt, de PvdA de partij van
Nieuw-Links en Han LaTnmers of
van Den Uyl en Vondeling? Zolang
daar geen duidelijkheid over komt,
hebben de christelijke partijen nog
zoveel in eigen kring te doen, dat ze
aan stembusakkoorden en voorkeu
ren voorlopig nog niet toe zijn."
Zo eensgezind leek het Convent, dat
een bejaarde spreker, die zich nog
levendig de stembusstrijd van 1905
herinnerde, de verzuchting slaakte:
„Ik vind deze vergadering wel een
beetje mat. Persoonlijk had ik toch
iets sprankelenders verwacht, iets
waarvan de vonken zouden afspat
ten
Hearing
Twintig sprekers lieten in deze ver
gadering hun licht over de partijver
nieuwing schijnen. Het was een ge
heel open discussie, die ten doel had
de meningen in de partij te peilen.
Voorzitter Berghuis sprak van een
„hearing". Zijn openingsrede, die in
gestencilde vorm aan de vergadering
was uitgereikt, diende als informele
discussiebasis.
Senator H. Algra was de eerste spre
ker die zijn volledige instemming
met de rede van dr. Berghuis kwam
betuigen. „Ik hoop. voorzitter, dat U
dat niet zal verontrusten...". Wat er
ook vernieuwd mag worden, het „dui
delijke, eigen, karakteristieke ge
zicht" van de ARP zal naar de me
ning van de heer Algra behouden
moeten blijven. En dat kan alleen als
de reformatorische kracht inspiratie
bron blijft. De heer Algra waarschuw
de voor de misvatting, dat het bij de
nieuwe koersbepaling alleen zou gaan
o'm een verschuiving van de particu
liere naar de publieke bestedingen.
Het gaat b.v. ook om het opnieuw
(Vervolg van pag. 1)
InLonden kwam het gisteravond
lot ernstige botsingen tussen de po
litie en enige duizenden betogers
voor de Amcrikaansee ambassade.
Verscheidene mensen en ook enkele
agenten zijn gewond.
Zaterdag maakten driehonderd
ménsen een protestmars naar de
ambtswoning van premier Wilson. Ze
overhandigden hem een brief, waar
in zij aandrongen op beëindiging van
de steun aan de Amerikaanse Viet-
nam-politiek.
In de Japanse hoofdstad Tokio
waren ruim 200.000 mensen op de
been. Ook werden hier korte stakin
gen gehouden.
In T u r ij n kwam het tot vecht
partijen voor het Amerikaanse con
sulaat. In West-Berlijn liepen
10.000 mensen mee in een protest
mars en in Par ii s 30.000. Zelfs in
Australië werd gedemonstreerd:
door 7.000 mensen in Sydney.
WASHINGTON De Amerikaan-
I se geheime dienst heeft voor de be
scherming van president Johnson
tijdens zijn reizen en rondritten twee
auto's in gebruik genomen, die zijn
uitgerust met de nieuwste snufjes
op het gebied van de beveiliging.
De auto's zijn gepantserd en het
dak is doorzichtig zodat de functio
narissen voortdurend hooggelegen
punten in het oog kunnen houden.
De nieuwste vindingen op het gebied
van de communicatie zijn in de wa
gens toegepast.
WENEN De in Wenen regerende
Oostenrijkse (RK) Volkspartij van
kanselier Klaus heeft gisteren bij de
provinciale verkiezingen in de
deelstaat Opper-Oostenrijk een gevoe
lige nederlaag geleden. Zij verloor
twee van haar 25 zetels en daarmee
haar absolute meerderheid, terwijl de
socialistische partij haar zetelaantal
van 19 tot 23 wist te vergroten.
doorlichten van het begrip eigendom.
Het dienstbaar maken van het
kiesrecht aan de vernieuwing van het
politieke bestel wees de senator zon
der meer van de band.
Spijtstemmer drs. Feddema, die
met andere sprekers zijn grote waar
dering uitte voor de bekende AR-
JOS-brochure van mr. Hoogendijk,
zou graag één grote, radicale christe
lijke partij zien ontstaan, maar zette
grote vraagtekens bij het gesprek
van de Achttien. „Ik zie nog te wei
nig overeenkomst tussen wat ons be
weegt en b.v. CH-fractieleider Melle-
ma, die onlangs in „Elsevier" nog
voor een centrumachtige CDU heeft
gepleit. Ook het recente KVP-memo-
randum geeft mij niet veel moed."
Het katholieke dagblad De Tijd
schreef vorige week, dat de ARP bij
de partijvernieuwing een sleutelposi
tie inneemt, omdat men daar zwaar
der dan elders zal blijven tillen aan
de evangelische radicaliteit. „Zo is
het", vond drs. Feddema. „Wij mogen
niet akkoord gaan met de drieëen-
heid als die evangelische radicaliteit
onvoldoende uit de verf kpmt".
Dat was ook de mening van AR-
JOS-voorzitter De Boer. Geen pro
gram van de christelijke combinatie
dat hier en daar de puntjes wat
aanscherpt, maar een program, dat
totaal nieuwe wegen wijst voor de
christelijke politiek, en wel in de stijl
van de brochure-Hoogendijk. De heer
De Boer was het wel eens met dr.
Berghuis, dat een politieke „schei
ding der geesten" in het christe-
lijk-politieke kamp de partijvorming
op confessionele basis ongeloofwaar
dig zou maken.
Mijlen meegaan
De ARP zal in het gesprek met
KVP en CHU dan ook vele mijlen
met de partners moeten meegaan.
„Maar uiteindelijk moeten we toch
ergens terecht komen. Als blijkt dat
de anderen op de meeste punten niet
met ons willen meegaan, dan moeten
we ze maar laten gaan", aldus de
ARJOS-voorzitter.
Spijtstemmer drs. Kuiper twijfelde
ook aan de juiste instelling van
gesprekspartners als de heren Melle-
ma en Aalberse, maar vond het
gesprek van de Achttien nuttig voor
de ARP om er achter te komen hoe
het precies met „de anderen" zit. Hij
betreurde het, dat door het
niet-uitspreken van een voorkeur
voor samenwerking voor de verkiezin
gen de radicalen zich nu tot het
„paardemiddel" van het stembusak
koord hebben moeten wenden. Dit
had voorkomen kunnen worden. Juist
omdat de dingen, die nu zo inspire
rend werken in de ARP, niet het
exclusief bezit van die ARP zijn, is
een breder gesprek dan dat tussen de
drie christelijke partijen nodig. En
daarom ook het uitspreken van een
voorkeur voor samenwerking (met
progressieve, niet-christelijke partij-
en).
Dr. Beukema. eveneens spijtstem
mer, deelde de zorgen van de vorige
sprekers over het verloop van het
gesprek van de Achttien. Gezien de
geringe omvang van de groep-Bo-
gaers in de KVP betwijfelde hij, dat
„wij met de KVP tot een zodanige
vruchtbare samenwerking zullen ko
men, dat we program kunnen uitvoe
ren dat getuigt van onze radicaliteit".
„Daarom: als we met de KVP niet
verder komen dan wat vage alge
meenheden m.b.t. het program, moe
ten we eisen dat voor de verkiezin
gen een uitspraak wordt gedaan, al
thans overwogen, over de partnerkeu
ze". Het verheugde dr. Beukema, dat
dr. Berghuis ook in die richting
denkt.
Te zachtmoedig
Er waren ook wel andere geluiden.
De heer Achterhof had enige kritiek
op de rede van dr. Berghuis. „Synthe
tisch. zachtmoedig, maar niet duide
lijk". Hoe kan dr. Berghuis zich nu
één voelen met zulke uiteenlopende
figuren als Van Niftrik, Bogaers, Aal
berse en Tilanus? Spreker had graag
gezien dat het Centraal Comité met
een concreet voorstel over de partij
vernieuwing was gekomen, want het
wordt tijd om zaken te doen. ..We
moeten nu zomaar passief afwachten
wat er uit andere partijen te
voorschijn komt".
Oud-ARJOS-voorzitter Balkenende
kwam met de suggestie een bijzonder
AR-congres te beleggen om de (radi
cale) gedachtenvorming nader te con
cretiseren. Mr. Hollander deelde de
kritiek van de heer Achterhof op dr.
Berghuis en het CC niet. „Wij heb
ben in de partij al het onmogelijke
gepresteerd door Berghuizen op
Biesheuvels te bouwen". Tegen de
„lieve" communiqués van de Acht
tien keek de heer Hollander bijzon
der wantrouwig aan.
Mr. Hollander is een van de schrij
vers van een opmerkelijk artikel in
het blad AR-Staatkunde over christe
lijke partijvorming (andere auteurs:
de hoogleraren Albeda en Van Zu-
them). Op dit stuk leverde de heer
Mooimeyer feelle kritiek. Hij sprak
van „een radicale breuk met de
grondslag van de ARP", „doorbraakfi-
losofie" en „kolder".
Genuanceerder kritiseerde de heer
Franken het bewuste artikel, maar
ook hij vond de gedachten van mr.
Hollander c.s. eerder revolutionair
dan anti-revolutionair. De denkbeel
den over partijvernieuwing vond de
heer Franken eigenlijk lood om oud
ijzer, want er is (de visie van mr.
Hollander c.s. ten spijt) maar één te
genstelling: voor en tegen de
Christus. Op die antithese is de ARP
gegrondvest en daaraan moet ze
vasthouden, al moet de grondslag
van tijd tot tijd wel in een nieuw
kleed worden gestoken. Het naar vo
ren brengen van die grondslag is
hoofdzaak, samenwerking met PvdA
of VVD bijzaak.
Het Kamerlid dr. Veerman zei, dat
er in het gesprek o^er partij vernieu
wing een korte en een lange lijn is.
De korte lijn is die van de tactiek,
waarmee PvdA en D'66 tevreden zijn.
De christelijke partijen spreken
thans over de lange lijn, die van de
strategie. Zij proberen de twee lijnen
bij elkaar te brengen. Daar is geduld
voor nodig, 't Is geen zaak van een
paar weken, 't Gaat vooral om de
benadering en de gezindheid van
christelijke politiek. Dat is nog be
langrijker dan de overeenstemming
tussen de drie christelijke partijen
over uitgangspunt en program.
Berghuis niet weg"
Spijtstemmer drs. Van Putten com
plimenteerde dr. Berghuis met het
feit, dat onder zijn leiding de ARP
„een snor heeft gekregen". Als de
geruchten juist zijn, zal dr. Berghuis
burgemeester van Hilversum worden
en dan aftreden als partijvoorzitter.
„Ik hoop dat u dat de partij niet zal
aandoen", zei de heer Van Putten
onder daverend applaus.
Ook hij meende, dat de ARP de
geloofwaardigheid van haar radicali
teit nooit zal mogen opofferen aan de
politieke samenwerking op korte ter
mijn. Het gesprek van de Achttien
zal een zeer concreet resultaat moe
ten opleveren, waar men niet met
een paar handigheidjes onderuit kan.
De laatste spreker, fractieleider
Biesheuvel, schreef „het door de
bocht zijn" van de ARP (die daarmee
andere partijen vooruit is) op reke
ning van dr. Berghuis. Hij erkende,
dat er nog een stuk onduidelijkheid
in de christelijke politiek zit. „omdat
wij bestuursverantwoordelijkheid
moeten dragén vanwege het feit,
dat PvdA en VVD samenwerking met
elkaar uitsluiten".
Partijvernieuwing zal van binnen
uit moeten komen. Koerswijziging
van de KVP zal niet het gevolg mo
gen zijn van het standpunt van biv.
de ARP. Mr. Biesheuvel wees erop,
dat er tussen program en praktijk,
politiek en geld, ideële stellingname
en praktische mogelijkheden altijd
wel een spanning zal blijven bestaan.
Een partijvoorzitter heeft het wat
dat betreft makkelijker dan een frac
tieleider, wiens taak begint waar die
van de voorzitter ophoudt. Ook het
kabinet-De Jong steunt op een com
promis.
Van de AR-fractie is echter de af
gelopen maanden een wezenlijke in
vloed op het regeringsbeleid uitge
gaan. De AR-ministers zullen wei
eens het gevoel hebben dat de kri
tiek al te fors is. ,,Ze moeten dan
maar bedenken: des te beter het vlas,
hoe harder je moet slaan", aldus mr.
Biesheuvel.
In de morgenvergadering werden
huishoudelijke zaken behandeld. Het
convent koos drs. P. C. Bos te Eindho-
vén tot lid van het Centraal Comité.
De discussie over de partijvernieu
wing werd door alle AR-ministers en
-staatssecretarissen bijgewoond.
Een speciaal woord van welkom
sprak dr. Berghuis 's morgens aan
het adres van oud-minister Smallen-
broek. Het verheugde de AR-voorzit-
ter zeer, dat door de benoeming van
de heer Smallenbroek tot lid van de
Raad van State „op honorabele wijze
eerherstel heeft plaatsgevonden" (ap-
caballero
Toneelspeelster en TV-actrice Sjoukje Hooymaayer
25 STUKS ft.50-EEN LAURENS PROOUKT,
Afscheid van Oranje-Groene Kruis
(Van onze soc.-econ. redactie)
UTRECHT Dr. Joh. van
der Spek heeft zaterdag onder
grote belangstelling afscheid
genomen als voorzitter van de
landelijke vereniging Het
Oranje-Groene Kruis.
In een hartelijke toespraak
deelde de vice-voorzitter, ds. B.
van Ginkel, Ned. Herv. zieken
huispredikant in het Utrechtse
diaconessenhuis, mede dat het
hoofdbestuur had besloten de
scheidene 81-jarige voorzitter
te benoemen tot ere-voorzitter
van de landelijke organisatie.
In hartelijke bewoordingen vertolk
te dr. J. B. M. Veraart, geneeskundig
hoofdinspecteur voor de geestelijke
mooie cyclaam cadeau
volksgezondheid, de grote waardering
die bij het departement van sociale
zaken en volksgezondheid bestaat
voor het belangrijke werk dat dr.
Van der Spek in sociaal
maatschappelijk opzicht heeft v
Het einde
Names het Nederlandsche Roode
Kruis kwam directeur Van Embden
de heer Van der Spek het Kruis van
Verdienste aanbieden voor zijn bij
drage in het Welfare werk van het
Rode Kruis. Dr. Van der Spek werd
reeds eerder benoemd tot Ridder in
de Orde van Oranje Nassau; de Op
bouw Stichting Zuid-Holland on
derscheidde hem destijds met de
„gouden lis".
Ds. Van Ginkel typeerde dr- Van
der Spek als theoloog en geneeskundi
ge, die in de praktijk van het leven
deze twee kwaliteiten in een eenheid
heeft weten te verwerkelijken. Na
mens de gehele organisatie bood de
algemeen secretaris, de heer R.
Smit, de scheidende voorzitter een
cheque aan ter financiering van een
buitenlandse reis.
Ondanks zijn 81 jaren leek het
afscheid dr. Van der Spek nog niet
gemakkelijk te vallen. In zijn
slot-toespraak zei hij meer tot zich
zelf dan tot zijn gehoor: De deur valt
nu onherroepelijk dicht, dit is nu
absoluut het einde.
Een huisvrouw zal wel nooit iets
begrijpen van een gemeentelijke
huishouding. Niet omdat ze voor dit
laatste te dom is, maar eenvoudig
omdat ze gewend is de tering naai
de nering te zeilen en voor niets
bevreesder is dan voor het maken
van schulden.
Zelfs een afbetalingsaankoop zal
zij nog omgeven met nauwkeurige
berekeningen, zodat ze weliswaar de
zaak wat te duur koopt, maar in
ieder geval weer niet met onaflosba-
re schulden komt te zitten.
Maar een geordende gemeente
lijke huishouding smijt er wat legen
aan, wanneer eenmaal een ideaal ui
terlijk van de stad voor ogen staal.
Het laatste ideaal is, dat ze wande
len kunnen zonder auto's, die de
rust verstoren.
De Paleispromenade heeft bewe
zen, dat men, de grote men, die je
nooit spreekt, maar die alles te zeg
gen heeft, zo'n flaneerruimte in ho
ge mate waardeert.
Nu zijn er plannen ook de smalle
Spuistraat, de knusse Venestraat en
aanverwante hoeken tot een derge
lijk wandeloord te maken.
Precies zoals je thuis als de ene
kamer helemaal ideaal is, ook de
andere wel tip-top wilt hebben. De
huisvrouw zegt dan: „Eventjes wach
ten tot de centjes er zijn."' Of: „Nu
ja, het nieuwe behangetje kan wel
lijden, maar we wachten dan wel
met het bankstel."
Stedelijk gaat dat anders. Daar
moet de hele bups-ineens gebeuren.
Promenade?
Best, alle trottoirs eruit en tegel
tjes. En sierstrippen en een mozaïek-
Huishouding
Een huisvrouw zou het om te be
ginnen af doen met een bordje, dal
verbiedt aan auto's om in die straat
te rijden. En dan tevreden het ruste
loos gewriemel van de onbedreigd
winkelende massa aanzien.
En vinden, dat ze het met de haar
ter beschikking staande middelen
toch maar knap gedaan heeft.
Maar alle stedemannen zouden
treurend toezien hoe hun dromen
met de voeten getreden worden. En
roepen, dat het maar lapwerk is. En
het verschrikkelijk kinderachtig vin
den, dat ze die slordige miljoenen
moesten besparen.
Groot denken, dat Is het. Met
visie. En niet zeuren om de centen.
Helemaal zoals ze dachten wordt
het wel nooit, maar dat komt door
onnozelheden, die ze over het hoofd
hebben gezien. Zoals bijvoorbeeld
het masten- en obstakelwoud, dat
de Paleispromenade bij de ingang
tussen Bonneterie en Gouden Hooft
ontsiert. Een huisvrouw zou met de
staande schemerlamp, de reuze filo-
dendron en de prullemand wel reke
ning hebben gehouden voor ze het
wandmeubel een plaats gaf, maar
dat komt weer door die op kleinighe
den lettende training van haar.
Glimlach dus wijs en ondoorgron
delijk huisvrouwen. Als u de melk
eens laat overkoken ruimt u snel de
boel op en niemand merkt er wat
van. Maar een lantaarnpaal te veel
en iedereen loopt er op stuk.
Ik denk, dat daarom ook zo wei
nig vrouwen animo hebben voor de
gemeentelijke huishouding.
Ontgroening (2)
Nu t.a.v. van excessen bij ontgroe
ning in 't algemeen is besloten een
meer gematigd programma op te stel
len, vind ik het voor de betrokken
functionarissen mensonterend om jon
gelui zulke, bijna middeleeuwse folte
ringen te doen ondergaan als aan de
chr. hogere landbouwschool in Ede ge
beurd is.
Het vraagstuk van de ontgroening
moet nu toch maar eens krachtig door
de overheid worden aangepakt. Ont
groenen, a la bonheur; er zijn evenwel
talrijke andere, meer menselijke ma
nieren om de jongens die tijd te laten
doormaken.
De klap op de vuurpijl vind ik, dat
geen van de groenen zich heeft be
klaagd en er daarom geen reden tot
ingrijpen zou zijn. Een vreemde opvat
ting van de drie leiders. De feiten
hebben plaats gevonden en dat is al
voldoende om de bedrijvers tenminste
op het matje te roepen.
Het kan wel zijn dat de verant
woording berust bij de leerlingenvere
niging, zoals de onderdirecteur stelde,
maar het lijkt toch iets op afschuiven.
En dit alles is geschied in een christe
lijke gemeenschap. Zijn we al zover
gezakt?
Den Haag P. J. Bouwmeester.
Jeugd en kerk (4)
Als lid van de Ned. Hervormde
Kerk wil ik aan de heer C. B. Stolk
graag het volgende zeggen:
Onze jeugd vraagt een open benade
ring en géén oude termen, zoals u
gebruikt om hun vragen af te doen.
Dat geldt wel zeer sterk voor uw be
grip van de zondag, nl. om speciaal op
die dag de Heer en Koning te ontmoe-
Zij vragen: waar is dan die God op
andere dagen? Dood? Is de zaterdag
avond in 1967 alleen maar een aanloop
je tot Zondagse Vroomheid?
Neen, mijnheer Stok! Onze jeugd
wil leven en zij wil ook geloven
maar dan van zondag tot en met za
terdag en in het blij gebeuren van de
ontmoeting God-Medemens, dit is
Daad-Evangelie! Jongelui in Rotter
dam-Zuid, zet door. De Kerk vraagt
„jeugd" ongeacht de leeftijd.
Rotterdam J. Batenburg
HILVERSUM Een officiële de
legatie uit de republiek Burundi
een jonge Centraal Afrikaanse staat
1 bestaande o.m. uit de ministers
van economische zaken en financiën
en van telecommunicatie, heeft in Hil
versum een contract met Philips tele
communicatie industrie getekend
voor de levering van een compleet
telecommunicatiesysteem.
blaemenp'achtvans
