Hoe
mariniers
para's worden
WIE DE SMAAK GOED TE
PAKKEN HEEFT KOMT ER
NOOIT MEER LOS VAN
Ary
Groeneveld
ZATERDAG 15 JULI 1961
FOTO'S
Links boven: iedere parachutist behandelt
zijn chute met grote zorgvuldigheid. Im
mers, zijn leven hangt ervan af.
Onder: het grote ogenblik is aangebroken:
de eerste sprong zal over enkele minuten
worden gemaakt.
Het neerkomen wordt ook druk
beoefend. Verstuikte enkels of ge
broken benen mogen er beslist niet
bij zijn.
Het is geluktEen
eerste landing uitge
voerd zonder kwetsu-
ren. „Alleen oppassen
dat de chute me niet
op sleeptouw neemt."
Acht sprongen moeten er zijn ge
maakt, alvorens het zo begeerde bre
vet wordt uitgereikt, dat de para het
recht geeft op de linkerzijde van de
uniformjas het onderscheidingsteken
te dragen twee gestileerde wings
met daartussen een ontplooide para
chute.
fTTEN SLOTTE: Het springen
moet worden bijgehouden. De
minimum-eis is een sprong per
jaar. Wordt daaraan niet voldaan,
dan moet opnieuw de grondtrai-
ning worden gevolgd.
Maar zover laat geen para het
komen. Wie eenmaal de smaak
van het springen te pakken heeft,
komt er nooit meer van los.
Rechts boven: Zelfs bij het dalen wordt van de
grond af nog een enkele instructie gegeven.
Onder: „Go", zegt de instructeur, en de toe
komstige para springt.
Het op de juiste wijze uit het
vliegtuig springen moet worden
geleerd. Op het commando „go"
van. de instructeur springt de
•dspirant-para zo snel mogelijk op
een mat.
ORT voordat hij het commando over alle ma
riniers overdroeg aan generaal-majoor A. M.
Luijk, vernam generaal-majoor b.d. J. G. M.
Nass dat zijn streven met succes was bekroond: er
mochten mariniers worden opgeleid tot parachutist.
Hij was altijd van oordeel ge
weest, dat in het kader van de bij
zondere taken, die het Korps Ma
riniers zijn opgedragen, para's on
ontbeerlijk zijn. Daarom zijn on
vermoeid ijveren voor de oplei
ding. En natuurlijk was hij er (in
burger) bij toen zijn opvolger de
eerste marinier, die het brevet be
haalde, gelukwenste. Die eerste
marinier was de eerste luitenant
H. F. T. M. Mallant.
in België omdat de Nederlandse
Luchtvaartwet een praktische oplei
ding in Nederland niet toestond.
Maar omdat de opleiding in België
te duur werd, zocht men naar een
middel haar naar Nederland over te
brengen. Doch daarvoor moest de
Luchtvaartwet worden veranderd of
aangevuld.
r\E^training omvat het leren rollen
in allerlei standen, het leren zit-
-'--ten in een vliegtuig, het leren
springen en het leren neerkomen.
Voor dit laatste wordt gebruik ge
maakt van een springtoren, die een
hoogte heeft van 7.50 meter. Een
tweede taak van de springtoren is
het aankweken van durf. want het is
helemaal niet vreemd dat je een tik
keltje angst krijgt als je van die
hoogte omlaag kijkt, ook al weet je
dat je door de „springstoel" veilig op
de grond belandt.
DE para-opleiding voor Nederland
se militairen is nog maar enkele
jaren oud. In 1962 werd ermee
begonnen bij het Korps Commando
Troepen. De theorie werd gegeven op
de vliegbasis Gilze-Rijen, maar de
praktijk werd beoefend op een basis
