ILAKSHEID BEDREIGT HULP nger in perspectief nf «RAIFFEISENBANK Geen voor meer werk vrijwilliger Uit de Haagse hof geplukt Indiase bureaucratie een hindernis N Nu komen met plan voor arbeidsmarktpolitiek DLNSDAG 27 JUNI 1967 door Uok von Bruggen 4 3isen 5353 naan maa ver: zal r de: s ing PATNA De oude man, die meer bot dan.vlees lijkt te zijn, houdt een bevende hand op. Met de andere maakt bij wrij vende bewegingen over de holte maag. ..Sahab hum bhukan marath hai'\ stamelt hij. „Meneer we sterven van de honger1'. Het ls het oude. helaas onsterfe lijke beeld van India een repete rende breuk, die nu ook in de nood- gebieden van Bihar tot in het onein dige doorgaat. 't Meest afsöhuwelijke is mis- ichien wel de gelatenheid, waar mee de Hindoe zijn lot ondergaat. In de leer van de reïncarnatie is geen plaats voor opstandigheid of gemurmureer. Slechts de gedachte aan de simpelste vormen van ver zet kan, zo gelooft men, de poel van ellende in een volgend leven nog veel groter maken. Als gevolg van deze fatale geeste- lijke instelling ontwikkelen de hon gerenden weinig eigen initiatief. Hierbij komt nog dat de tientallen miljoenen, die in de rampgebieden wonen, in elk opzicht achtergeble ven zijn. De vaart der volkeren is hun volkomen voorbij gegaan. Ze weten nauwelijks wat een radio is, terwijl ze van electriciteit alleen maar hebben gehoord. De corruptie tiert welig in deze ver van de mo- Lderne wereld gelegen streken. NACHTMERRIE Het zelfinitiatief, dat in tijden van modvaak bepalend is voor de overlevingskansen, suddert op 't laagst denkbare pitje. Domheid en eigenwaan hebben voor oogkleppen gezorgd. Ze bedreigen de spontaan geboden hulp en bezorgen de vrij willigers uit binnnen- en buiten land de ene nachtmerrie na de an dere. De bureaucratie, die het Indiase staatsapparaat eigen is, remt af en verlamt. Het verhaal dat vaak aan vreem delingen wordt verteld, namelijk dat de 2,5 miljard ratten, die India naar schatting telt, voor de vermis singen In de graanopslagplaatsen verantwoordelijk zijn, is misschien wel aardig, maar berust op een fa beltje. De echte ratten bevinden zich on der de Indiërs, die in de droogtegc- b/eden met het vervoer en de verde ling van de tienduizenden tonnen voedsel te maken hebben. Hoeveel er precies gestolen wordt, is onbe kend. Wel weet men dat het ten koste van de sloebers gaat, die op een zo karig rantsoen zijn gesteld dal ze geen korreltje graan of rijst kunnen missen. Op papier wordt er meer ver- Werkloosheid Ik ben blij met de maatregelen de regering om het werkloosheidsleed te verzachten, alsook met de analyse van de oorzaken die in zo korte tijd tot zo grote werkloosheid hebben ge leid. Als een der voornaamste oorzaken mag genoemd worden het besloten ka rakter van diverse nv's. niet enkel ir de katoenindustrie, maar ook in de scheepvaart. Daarom zou ik de heren afgevaardig den in de Staten - Generaal graag de volgende vragen stellen: 1. Is het waar dat de meeste ontslagen vallen in de zgn. besloten nv's?: 2. Is het bekend dat deze ontslagen lang niet altijd wor den veroorzaakt door conjuncturele en of structurele moeilijkheden?; 3. Moet men niet aan de wortel beginnen als men de werkloosheid wil bestrij- 4. Als deze vragen positief kunnen worden beantwoord zouden de geachte afgevaardigden dan op korte termijn met de - regering kunnen komen tot maatregelen om de besloten nv's open te breken? 5. Zou het niet raadzaam zijn om prof. Verdam nog eens een opdracht te geven en wel t.a.v. de gedragingen van de besloten nv's. op dat maatregelen kunnen worden geno men om rampen als massale ontslagen om andere dan conjuncturele of struc turele redenen te voorkomen? Noordwijk aan Zee O. Hoizman Ds. Sillevis Smitt (6) De heer Luyk is hard en koud van leer getrokken teeen ds. Sillevis Smitt. Laat hij liever dankbaar zijn dat er nog mensen en gezinnen zijn, die zich iedere dag zetten aan de voeten van Christus Rotterdam C. Verspuij Os. Sillevis Smitt (slot) Als het met de zaak der gelovigen zo zou staan als de heer W. Luyk stelt, dan zou het er voor de christenen hopeloos uitzien! Zijn hele betoog is echter onbijbels en hij schermt met teksten, waarvan hij de draagwijdte m.i. zélf niet begrijpt. Waaruit leidt de heer Luyk af dat ds. Sillevis Smitt geen geroepene is? Hij wil voor „keurmeester" spelen maar dat wordt in de Bijbel sterk veroordeeld. Rotterdam A. van Dommelen (Discussie gesloten) deeld dan in werkelijkheid. Het ge ven van onderricht en het bijhou den van lijsten met niet bestaande personen behoren in de distributie centra tot de gewone, maar kwa lijke praktijken. Er zijn gevallen bekend van fili aalhouders van zogenaamde goedko pe winkels, die een deel van het door de centrale regering gesubsi- diëerde voedsel aan de eigenaars van zogenaamde vrije winkels ver kochten. Het werd daar dan drie keer zo hoog afgeprijsd, met ande re woorden: het was meteen onbe taalbaar voor de nietsbezitters, voor wie het bestemd was. ZWENDEL Met de rantsoenkaarten wordt ook vaak een aardig handeltje ge dreven. Vooral de rode, waarvan er alleen in de staat Bihar 500.000 zijn uitgereikt, zijn bijzonder in trek. Deze geven o.m. recht op 3 kilo graan en 5 roepies per week. Ze zijn bedoeld voor lieden, die als - geen enkel middel van bestaan heb ben, doch ze blijken ook in onbe voegde kringen in omloop te zijn. De goede controlerende ambtena ren pakken de zwarthandelaars, die zich ten koste van de staat en hun medemensen trachten te verrijken, bijzonder hard aan (gevangenis straffen van 3 of 5 jaar behoren niet tot de uitzonderingen). Er zijn echter ook een heleboel slechte, die net zo corrupt zijn als de lieden, op wie ze toezidit houden. Veel ambtenaren verkopen de gunsten, die ze moeten verlenen, tegen handgeld. Er wordt bijvoor beeld een percentage van de finan ciële steun gevraagd, waarvoor verschillende categorieën boeren en landarbeiders in aanmerking ko men. De willekeur is dikwijls ten hemel schreiend. Er zijn mensen, die nergens recht op hebben, maar toch iets krijgen, terwijl het omge keerde helaas ook gebeurt. Onder de honderdduizenden werk lozen, die bij noodprojekten zijn ingeschakeld om toch nog iets te kunnen verdienen, hoort men meer dan eens de klacht dat er niet ge noeg, te laat of helemaal niet wordt uitbetaald. Enkele weken geleden, toen me vrouw Ghandi in haar functie van premier van de centrale regering in een beoaalde plaats in Bihar werd verwacht, begon men een dag voor haar aankomst met de bouw van een waterreservoir, waarvoor hon derden arbeidskrachten werden aangetrokken. Een dag na haar ver trek werd het werk voorgoed stilge legd. De mannen en vrouwen, die waren gerecruteerd, werden zonder loon naar huis gestuurd. ONBEGRIP EN ERGERNIS Bijzonder vervelende ervaringen deden enkele buitenlandse boor- teams op, die met hun kostbare apparatuur naar de verdorde vlak ten waren gesneld om waterputten open te leggen .Met de betreffende ambtenaren was afgesproken dat zij van de ene plaats naar de ande re zouden trekken, terwijl een Indi ase ploeg onmiddellijk achter hen aan zou komen om pijpleidingen en porrmen op te zetten. „Toen we een paar weken later langs onze putten reden", aldus een Europese assistent, „merkten we tot onze verbazing en ergernis dat er niets was gebeurd. Ja, toch iets.... verschillende boorgaten wa ren volgegooid met stenen. Het werk van streekbewoners, die von den dat de bron veel diebter bij hun eigen dorp behoorde te lig- Kilometers lopen naar een na burig dorp, waar een wel nog enig water geeft en met de kost bare last door de dorre vlakte naar huis, datis het dagelijks werk van miljoenen vrouwen in Bihar. „Een onbegrijpelijke zaak", ver zuchtte hij. „Net of we hier in dit barre klimaat voor ons eigen ple zier staan. Als ze 'één emmer heb ben aangedragen, beginnen ze al om geld te roepen. En als we ze niet betalen, erop wijzend dat we niet voor ons, maar voor hen naar water zoeken gaan ze met ge kruiste benen op de grond zitten. Hun argument is dan dat de ap paratuur, die we hebben opgesteld, van ons. rijke blanken is, en niet van hen. Ook vertellen ze er altijd bij dat ze eigenlijk helemaal niet behoeven te werken, omdat ze toch elke dag een gratis maaltijd krij gen". „OVERBODIG" Van al dat gezeur, die ondank baarheid, die inefficiency vaak ook, heeft een reeds maanden in Bihar zwoegende boormeester schoon ge noeg gekregen. ,.'t Is dat water van levensbelang voor de bevolking is", zei hij, „an ders was ik allang weg geweest. Ik doe van 's morgens tot 's avonds veldwerk in een verstikkende hitte, en mag dan nog van de Indiërs horen dat de misschien tweehon derd buitenlanders, die nota bene het spits hebben afgebeten, eigen lijk overbodige mee-eters zijn. En dat terwijl alle mogelijke in ternationale organisaties en parti culiere instellingen hier dagelijks voor kapitalen aan voedsel, melk en vitaminetabletten uitreiken". AMBTENARIJ „Het is dikwijls een lamlendige zaak. Als ik ergens klaar ben met boren, moet ik soms dagen op de aanwijzing van een nieuwe lokatie wachten. De ambtenarij is groot; van enigerlei coördinatie op offi cieel niveau is nauwelijks sprake. Neem alleen maar het element wa ter. Zowel het ministerie van land bouw als dat van irrigatie meent er zeggenschap over te hebben". „De grootste klap kreeg ik vorige week. Mij werd toen opdracht gege ven op een plaats te gaan boren, die nog geen driehonderd meter van een rivier verwijderd lag, waarin nog water stond. En dat terwijl er nog hele streken zijn, waar slechts één goede bron een enorme verlichting zou beteke- De verklaring van een lid van een overkoepelend orgaan, waarin verschillende hulpverlenende bui tenlandse instellingen samenwer ken, loog er al evenmin om. „Het is jammer", zo bracht hij naar voren, „dat de staatsorganen van Bihar te log zijn om efficient te kunnen werken. Bovendien wor den ze door slechts heel weinig be kwame lieden bemand. Verreweg 't grootste deel van de energie, die wij vrijwillig voor de leniging van de nood in Bihar opbrengen, gaat verloren. Hoeveel? Ik zou zeggen vijfentachtig procent". Eerste opdracht voor nieuwe EEG-executieve BRUSSEL Een ministersconfe rentie van de zes landen der EEG heeft gistermiddag in Brussel defini tief de 14 leden benoemd van de r.ieu- Europese commissie, die begin jujj de leiding van de drie gemeenschappen zal overnemen van de huidige EEG- commissie, Euratom-commissie en Hoge Autoriteit der EGKS. Voorzitter van de nieuwe executieve is de 65- jarige Belg Jean Rey. Dr. S. L. Mans- holt (58) is één van de vice-voorzit- ters en mr. E. M, J. Af. Sassen (55) behoort tot de leden van de nieuwe executieve. De ministerraad heeft de nieuwe commissie opdracht gegeven om voor eind september een verslag uit te brengen over de problemen die samenhangen met een eventuele Britse toetreding tot de gemeenschap. Indonesië: geen verdrag met EEG DJAKARTA De Indonesische mi nister van financiën. Frans Seda, heeft het denkbeeld, dat Indonesië een associ atieverdrag met de EEG sluit, van d( hand gewezen. De politieke consequen ties van een dergelijke associatie zou den te verstrekkend zijn. Meer wilde de minister er niet van zeggen. Tegenover journalisten zei hij nog, dat de benoeming van een ambassadeur bij de EEG voldoende zou zijn. In Djakarta is vernomen, dat de Indo nesische regering voorgesteld heeft Oe- mardjadi tot ambassadeur te benoe men. HAMBURG In het centrum van Hamburg is gisteren een sneltrein uit Berlijn in botsing gekomen met een trein van de stadsspoorwegen. De Ber- lijnse trein ontspoorde en drie wagons sloegen om. Er waren 30 meestal licht gewonden. In 1961 vonden 28 me: de dood door een botsing op dezelfde splitsing. tvaar men véél meer doet dan sparen. De Raiffeisenbank doet alle bankzaken, ook reisdeviezen. Gemakkelijk voor u spaarbank en alle bankzaken Regering moet niet wachten op SER-rapport (Van onze soc.-econ. redactie) UTRECHT Zowel op korte als lange termijn moet een effec tieve arbeidsmarkt- en werkgele- genheidspolitiek worden gevoerd, waarbij de sociale organisaties een belangrijke inspraak hebben in de plannen van de overheid. Voorzitter J. Mertens van het Nederlands Katholiek Vakverbond zei vanmorgen in de verbondsraad van het NKV het niet nodig te vinden, dat initiatief wacht op de rapporten van de SER-commissie Arbeidsmarktpolitiek. Als maatregelen, die nu al genomen kunnen worden noemde de heer Mer tens opvoering van het aantal te bou wen gesubsidieerde woningen en aan- pak van de krotopruiming in gebieden, waar de kwantitatieve woningnood is opgeheven. Lonen vallen mee Over de loonpolitiek van dit jaar was de heer Mertens niet ontevreden. Het naar uit, dat een teruggang in Half jaar voor meesleuren van douanier BREDA De Bredase rechtbank heeft gisteren J. F. uit Hulst, tegen wie veertien dagen geleden wegens poging tot doodslag subsidiair poging tot het toebrengen van zwaar lichamelijk let sel, achttien maanden gevangenisstraf was geëist, schuldig bevonden en ge straft met zes maanden met aftrek. F. die op 10 februari in Goirle. nadat in zijn auto aan de grens rookbommen waren ontdekt, er vandoor was gegaan, had een douanier die zijn auto vast greep een aantal meters meegesleurd. De douanier bleef ongedeerd, maar ont kwam nauwelijks aan een fatale aanra king met de ijzeren staander van de grensboom. De verdachte beweerde niet gemerkt te hebben dat de douanier aan zijn wagen hing. SCHIPHOL In Israël weet men geen raad met de vrijwilli gers uit Nederland die naar dat land waren gereisd om te helpen. De Amsterdamse psychiater dr. H. Musaph, die de vrijwilligers voor hun vertrek mentaal heeft getest en die op verzoek van het Jewish Agency naar Israël was gereisd iets te weten te komen over de po sitie van de Nederlandse vrijwilli gers aldaar zei gisteren bij zijn te rugkeer: „Wat moeten we nu met al die vrijwilligers doen? Er is. vooral voor verpleegsters, artsen en specialisten geen werk meer. Het probleem is dat de motivering van het naar Israël sturen van de vrijwilli gers heel anders is dan de realisering ervan in Israël, aldus dr. Musaph. „Erg naar is ook dat de mensen, terwijl ze toch honger en dorst heb ben, vaak te beroerd zijn zelf ook maar een hand uit te steken. Als ze hun eigen putten wat verder uitdie pen. vinden ze echt wel wat water. En als ze een paar meter in de droge bedding der rivieren graven, krijgen ze ook wat ze nodig heb ben". De teleurgestelde vrijwilliger ver telde nog dat de hand- en span diensten, welke nodig zijn om een boorinstallatie in werking te stel len. slechts teeen betaling van roe pies worden verricht. DOOR Den Haag heeft egn heel eigèn ver keersbeeld. Nergens in Nederland zo veel langgelijnde zwarte sleeën. Al lereerst die van de excellenties rond het Binnenhof. Een centimeter kor- stukje residentie lijken we zo weer. Als prins Claus terug komt en naast de chauffeur gaat zitten, glim- In zo'n stad getuigt persoonlijkheid om geen auto te rij den. Blijft de keus tussen het open- behoeft hij niet op te zetten, „Die donkere bril baar vervoer en de fiets. Het ter. maar toch nog lang genoeg, die herkennen hem toch wel..." de net een rangetje lagere bestuurders. Dan de CD-wagens. Maar weinig ambassadeurs wagen het een vro lijker kleurtje te kiezen, want op een gegeven ogenblik zal de zwarte wagen als status-symbool toch on- schijnt te komen, misbaar blijken. En dan de AA-wagens. De enige overigens, die een extra blik krij gen. al zal geen mens er voor stil blijven staan. Dat is typisch Haags. Gewoon doorlopen, want wanneer het waar mocht zijn. dat er iemand van de koninklijke familie in de au to zou zitten, of dat de wagen er gens op een van hen zou wachten, dan weet de Hagenaar dat het een louter privébezoek is en extra aan dacht niet gewenst. Daarom kan de wagen van prinses Beatrix rustig in de Wagenstraai staan en de Prinses even gaan win kelen. Ze zal geen volksophoop tref fen bij terugkomst. Of wipt prins Claus even aan op het paleis aar. het Voorhout, juist op het drukke middaguui lopen te luchten, zonder dat er politieagent aan te pas komt. De Hagenaar loopt langs de AA Zelfs de taxi's in Den Haag zijr chic groot en zwart en wie nog defti ger wil zijn kan een representatieve slee huren zonder taxi-ooievaartje en denken, dat iedereen denkt da' met eigen auto en chauffeur Den Haag is één groot wagenpark Op de officiële parkeerplaatsen er daarbuiten. Parterre bewoners prij zen zich niet langer gelukkig mei hun tuintje achter, omdat ze voor nooit meer iets anders zien dar stilstaande auto's. De autobezittende Hagenaar is eet ■natineus mens geworden. Wie het eerst komt het beste parkeert er dus snelt de slimmerik een half uur voor- kantoortijd stadwaarts, stall als alle kantoren daar zijn auto lekker dicht bij zijn werkstee en gaat dan nog even een frisse neus halen of schuilt bij regen in zijn wagen tot de poort naar zijr glimlacht tevreden, een klein broodwinning oppn gaat. kwetsbare ochtendhumeur overgrote deel van de mensheid aan 'ijdt doet de verstandigsten de fiets kiezen. Tot dusver waren zij de zorgelo- zen Er is altijd wel een hoekje waar je een fiets kwijt kan. En zo leunden gans de lieve lange werkdag in straatjes en steegjes de stalen rossen in trossen tegen de gevels. Fietsen van vrolijke kantoormeisjes, van winkelende huismoeders, van brave klerken en wie al niet.... Maar dat mag niet. Fietsen hooren in rijwielbewaarplaatsen. Met een bonnetje en een bewaarder Orde is orde. De strijd tegen fout geparkeerde outo's is nog niet volstreden, zo die al ooit eindigen zal. maar de slag tegen de verboden fietsenplaatsing is thans wel begonnen. Met wagens vol heeft de politie de karretjes al weggesleept. Terug te bekomen op het bureau tegen betaling van de boete. Voor de fabrikanten van opvouw bare fietsen, een kans de werkgele genheid weer uit te breiden. Ge woon propageren: vouw uw fiets op, berg hem onder uw bureau Na tuurlijk zou iedereen ook gewoon kunnen gaan lopen, maar ik geloof dat zo iets hoogst on-haags zou zijn. Dr. Musaph verwacht dat binnen en kele weken al de medisch geschoolde vrijwilligers zullen terugkeren. Zondag werd ook bekend dat in New York op het ogenblik 2000 Amerikaanse vrijwil ligers klaar staan om naar Israël te :aan. Maar men weet echt niet wat nen nu wel met die mensen moet be ginnen, vertelde de Amsterdamse psy chiater. Hij zei ook dat er in Israël een onge lofelijk enthousiasme heerst over Ne derland. zowel over de Nederlandse vrijwilligers als over de regering. „Men weet daar bijvoorbeeld precies wat mi nister Luns over Israël heeft gezegd tegen collega's of tegen leden Tweede Kamer. Een Israëlische collega kwam zelfs naar me toe om twee dingen te feliciteren: ten eerste dat ik Jood ben, ten tweede dat ik Nederlander was". Samen met dr. Musaph arriveerde gisteren de plastisch chirurg dr. Ph. J.. H. Lamaker, die als een der eerste me dische specialisten naar Israël ging. Hij keerde terug omdat hij daar niet vol doende werk meer had. Dr. Lamaker vertelde dat hij direct na aankomst al aan de operatietafel stond. De eerste week hebben dr. Lamakei en het hoofd afdeling chirurgie van het Hadassaziekenhuis 40 tot 50 operaties verricht. De gewonden bleken bijna al lemaal militairen; onder de burgerbe volking waren nauwelijks slachtoffers gevallen. De tweede week liep de hoeveelheid werk aanmerkelijk terug en na het be ëindigen van de vijandelijkheden keer den ook de andere specialisten weer terug in dienst. Toen besloot ik om maar weer naar Nederland terug te gaan aldus dr. Lamaker de regering met het nemen van een de reële welvaartspositie van de werk nemers niet te duchten valt. Hij vond het raadzaam de verwachtingen op loongebied voor volgend jaar niet te hoog te spannen. Voor 1968 vroeg hij wel een vrijer loonpolitiek systeem. De vakbeweging is bereid een mate riële bijdrage te leveren als het gaat om verbetering van de werkgelegen heid. Bij het stellen van looneisen zal men rekening houden met de behoefte aan investeringen en kapitaal. Maar de werknemers willen dan ook graag in deze investeringen een aandeel verwer ven; dit zou kunnen in de vorm van verbeterde aanspraken in de pensioen voorzieningen. Een afdoende pensioen voorziening zou redelijk dicht bij de grens van het laatstgenoten salaris moe ten liggen. De NKV-voorzitter hoopte, dat het Algemeen Werkloosheidsfonds zich in de toekomst ook wat meer gaat interes seren voor de conjunctuur- en werkge- legenheidspolitiek. Hij was blij met de Wet Arbeidsongeschiktheid, die op 1 ju li in werking treedt. Een risico noemde hij het. dat de uitvoering afhankelijk is van de mentale instelling van de uit voerders. Wanneer de besturen van de organen er een geperfectioneerde pa pierwinkel van maken dan zou dit een rampzalige ontwikkeling zijn. Het volle accent moet komen te liggen op de menselijke kant, de revalidatie van de gehandicapten. Ook de gemeenschappelijke Medische Dienst mag niet uitgroeien tot een groot administratief lichaam, zonder respect voor de ervaring en deskundig heid van de bedrijfsverenigingen en het G.A.K. De Medische Dienst zou in de toekomst ook belangrijk werk kun nen doen voor de ziekenfondsverzeke ring en de komende verzekering tegen Zware Geneeskundige Risico's. De heer Mertens hoopte, dat de ge ruchten over een premie van 0,4 pet. bij invoering van laatstgenoemde wet op 1 januari a.s. onjuist zijn. Volgens de plannen van voorgaande kabinetten zou deze wet met f 150 miljoen per jaar volledig uit de schatkist worden gefinancierd. (In Haagse politieke krin gen neemt men echter als vaststaand aan. dat tengevolge van de krapte aan overheidsgelden een premie-invoering noodzakelijk zal zijn. Red.) SER gaat akkoord met verdeling premielast DEN HAAG De Sociaal-economi sche raad kan zich verenigen met een andere verdeling van de pFemielast voor de arbeidsongeschiktheids verzekering dan thans in de wet is voor zien. Zoals wij reeds schreven betekent de ze wijziging dat het werknemersdeel van de premie WAO 0,75 procent wordt en het werkgeversdeel 3.45 procent. Drie jaar voor poflrinsr tot roof BREDA De Bredase rechtbank heeft gisteren de 41-jarige M. H. en de 34-jarige P. de B. uit Sint Willi- brord. de daders van de in dat dorp op 7 april gepleegde poging tot roof van drie bejaarden, veroordeeld tot ieder drie jaar gevangenisstraf met af trek. H. werd bovendien onvoorwaar delijk ter beschikking van de regering gesteld en De B voorwaardelijk met drie jaar proeftijd. Want Doublemint kauwen bevor dert de spijsvertering, 't Is heerlijk en zo gezond. Doublemint reinigt uw tanden en verfrist mond en adem. Koop vandaag nog een pakje - plezier voor twee - en merk zelf hoe goed Doublemint j doet.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1967 | | pagina 5