TV
RADIO
Plezierige finale
Arnhemse filmweek
igl
st
Holland Festival
MontcverdVs Orfeo
schoot doel voorbij
St
In de Mveep
van de kreeft
Beumer en Co
als hoorspel
JUNI U
MAANDAG 19 JUNI 1967
en
Voorproefje
hechte samenwerking tussen de
^actualiteitenrubrieken, zoals die
tijdens de oorlog in het Nabije
ten manifesteerde, mag dan weer
jkdwenen zijn, het deed toch wel
fsierig aan in AVRO's Televizier
zaterda-gavond te horen vermel-
dat de KRO woensdagavond a.s.
k belangwekkende dokumentaire zal
eenden over de vervaardiging van
kthetisch voedsel.
AVRO zelf gaf al een voorproefje,
Vruit duidelijk werd dat voor de
j steeds snel groeiende wereldbe-
jking het voedselprobleem in de
(komst niet meer behoeft te bestaan.
5 reeds in staat diverse bestand-
van eiwit kunstmatig te ver-
\—""dtkrdiaeii'
De 27'Wet één dezer bestanddelen (lysine)
- zo deelde mr. P. J. P. R. ter Veer
van del. staatsmijnen mee, binnenkort
wordenL voedingsproject in Iran van start
pn. De lysine zal aan het dagelijks
ijkman)..
ARNHEM Even plezierig als; Een verhaal vol humor op
de inzet van de Arnhemse film-1 meesterlijke wijze verfilmd, vol
week met „You're a big boy now"
van Coppola was, werd ook het be
sluit een prettige belevenis met de
kostelijke comedie „Daar komen
de Russen, daar komen ze aan!"
Een film van Norman Jewison,
gebaseerd op een roman van
Benchley „The Off-Islanders".
dieet van een groot aantal schoolkin
deren worden toegevoegd, waardoor
de voedingswaarde aanmerkelijk gro
ter wordt en naar men verwacht) het
schoolverzuim minder en het leerre
sultaat beter.
Welk een grote omwenteling de fa
brieksmatige vervaardiging van vol
ledig eiwit het einddoel) in de we
reldvoedselsituatie kan teweegbren
gen blijkt wel uit het feit dat men
uit eiwit vlees kan vervaardigen, dat
van echt vlees niet te onderscheiden
is. Meer hierover zullen we wellicht
woensdagavond (tweede net. 9.35 uur)
leuke echt menselijke trekjes die
onmiddellijk aanspreken.
Walt Whittaker. die in zijn zomer
huisje op het eiland Cloucester va
kantie houdt wordt minder prettig ver
rast door de komst van een stel Rus
sen die voor de kust met hun onderzee
boot zijn vastgelopen en nu op zoek
gaan naar een boot die hen kan lossle-
pen. Maar al gauw wordt de komst
van die paar Russen door gerucht op
gerucht tot een verraderlijke overval.
Het vliegveld zou al bezet zijn door
parachutisten. Marineschepen zouden
voor de kust liggen etc. en het is koste
lijk om te zien hoe de eilandbewoners
in paniek geraken. Het wordt prompt
gevaarlijk voor het handjevol Russen
en zij moeten met list en bedreigingen
met vuurwapenen hun aftocht dekken.
Natuurlijk is er de held die het „ver
zet" organiseert en gevaarlijk met een
oud zwaard jongleert (Paul Ford). Een
prachtige typering is de duikbootkapi
tein, laconiek en vol humor (Theordore
Bikel.
De kostelijke wending in het verhaal
is het kind dat plotseling in alle ver
warring van de kerktoren dreigt te val
len doch met zijn broekje aan een dak
goot blijft hangen. Plotseling zijn alle
angsten vergeten en werken Russen en
Amerikanen samen om het kind te red
den. Een mooi symbool voor wie he
zien wil, zo ook de liefde van di
Russische matroos voor het Ameri
kaanse meisje. „Er is geen haat tussen
Amerikanen en Russen" zegt
meisje en de matroos gaat ook geloven
dat het maar praatjes zijn.... allicht!
Alan Arkin, die als Rozanov (de
voerder van de gelande Russen) i
zaal aanwezig was bij de Nederlandse
première, kreeg een overweldigend ap
plaus van een enthousiast publiek, dat
duidelijk genoten had van deze uitste
kende comedie.
MSTERDAM De voorstel-
Noordwif- ling van Maderna's Orfeo-be-
kY?nerking ter herdenking van Mon-
eralgemr er£^'s geboortedag laat bij
1 toehoorder gemengde indruk-
■rs van achter. Op de voorgrond staat
halve cct overtuiging, dat men bij deze
.enegouT^iian(j Festival-presentatie van
als geval Nederlandse Operastichting
isten nog moeiten gespaard
1 de cracfeft om een spektakel-stuk te
v. d, Etheppen. De kosten zullen inder-
Eloombuitgd niet gering zijn en men be
an en blM* geen theater-expert te zijn
log bepep te kunnen bevroeden, dat de
vaak vjoeiten groot en talrijk geweest
!a loeten zijn.
iLAGEbe geschiedenis, ook de theater-ge-
hiedenis heeft geleerd, dat als men
!t te goed wil doen men al te spoedig
oreman-tt doel voorbijschiet. Ook in dit ge-
lerman-fL Vooral in de eerste twee bedrijven
T Mo» het meer een dan een
mgspel. waarin men met platvloerse,
uiale middelen heeft getracht effec-
te bereiken. Zonde en jammer
muziek van Monteverdi, omdat
or het opdringerige en overheersen-
aandeel van het Nationale Ballet de
^3j p izick hardhandig op de achtergrond
Leeuw ,r<"
;aG. VDoor de eis, dat Orfeo in een rond
MeiW (Pater gespeeld moest worden werd
keuze bepaald bij Carré in Amster-
m. Het publiek zit in een halve cir-
rond het gebeuren, waardoor de
nwezigen op de parterreplaatsen
meters, soms zelfs centimeters
de plaats van actie verwijderd
Dit zou eens temeer een reden
weest moeten zijn om het natuur-ta-
reel niet te laten ontaarden in eer
ille boel waarin zo nodig met appels
broden gegooid en gesmeten moet
OD
gevers.)
school-
aterdag-
>.t verle-
hadden
organi-
idriaan-
hrijving
e tekort
wij het
it erdag-
'Iet een
ekomen.
irlingen,
uedstrij-
dag vrii
t Ohr.
lkampioe
et lande!
i. dat
rdt geh<
liep het
n de Pr
moeide
te ulo-le
gemidde
ld te
St. Bo:
3onaventi
lorbecke-
B: Ora
0—20.
8—3; Re
1-ulo 14-
y-hbs—Pi
i 7—5.
.—Prof-
Van
Lyc. 12
Dit soort choreografie van Ani Ra-
dosevic is volkomen in strijd met de
verfijning en de aristocratie va
muziek. Weinig waardering ook kan
ik opbrengen voor de kruipende figu-
de onderwereld. Men heeft
het realistische karakter ook
listisch willen uitbeelden en dat is
de grootste fout die men bij Orfeo
gemaakt heeft. Niets in de regie var
Raymond Rouleau en in de choreo
grafie heeft symbolische aspecten,
men heeft het totaal „echt" willen
doen zijn. De plaats waar dit falen
een aanvang neemt is zelfs aan
wijsbaar, nl. als de jongetjes van het
„orkest" beginnen met hun viooltjes
op de grond te gooien. Dat daarna
van de „violisten" verder strijkt
met de slof van zijn stok naar boven
had natuurlijk nooit mogen voorko-
Waardevol
Men kan dit alles eens temeer be-
euren, omdat juist in de verstilde mo-
enten eindelijk Monteverdi's muziek
het woord komt. En die muziek is
in openbaring. Het is ongelooflijk dat
deze muziek 360 jaar geleden werd
geschreven. Monteverdi werd in zijn
tijd revolutionair genoemd en
inderdaad verbazingwekkend waartoe
hij in staat is gebleken.
Het oorspronkelijke klankbeeld mag
dan niet meer te achterhalen zijn, ook
opdracht van de Ned. Ope
rastichting uitgegeven bewerking var
Bruno Maderna zijn passages van een
ongekende expressie en klank-rijk
dom. Bezwaren zijn er overigens wel
tegen deze bewerking. Maderna, de be
zielende en stimulerende kracht bij de-
uitvoeringen is als dirigent
groot vakman. Elegance en muzikaal
filigrain-werk zijn echter niet zijn
sterkst ontwikkelde kwaliteiten, niet
zijn directie, niet in zijn bewerkin
gen. Monteverdi gebruikte een orkest
vijf en veertig man, Maderna der
tig meer.
Daarnaast bedient hij zich van hel
volledige operakoor en aan doorzichtig
heid is deze voorstelling dan ook niet
rijk. Na een door de solisten subtiel
gezongen kwartet bijv. laat Maderna
het mannenkoor plotseling krachtig
stoer zingen, als in een Russisch
volkslied. Juist omdat koor en orkest
geen podium tot hun beschikking heb-
derhalve ook in de zaal eer
plaats gevonden hebben komt het ge
luid zonder enige reserve op het pu
bliek af.
Solisten
Zonder ballet, zonder grauw decor,
zonder koor en orkest op volle kracht,
zijn het de solisten die Orfeo toch tot
een belangrijk muzikaal gebeuren
ken. Wat een prachtige partij heeft
Monteverdi voor Orfeo geschreven!
Barry MacDaniel heeft deze titelrol
stralend, intens en expressief gepresen
teerd, een voortreffelijke keuze. Deze
partij zal in vier van de negen
voorstellingen worden gezongen door
Marco Bakker.
De ster van de voorstelling was Ora-
lia Dominguez. Haar aankondiging van
de dood van Eurydice was een aangrij
pend hoogtepunt, zowel door de drama
tische kracht als door zeldzaam ontroe
rende schoonheid van haar vocaliteit.
Halina Lukomska als Eurydice had ve
le voortreffelijke momenten, al maakte
zij somtijds de indruk van enige force
ring. Aronne Ceroni in zijn drievoudi
ge rol herstelde zich na een zwak be
gin reeds spoedig, als Apollo was hij
zeer boeiend. Bert Bijnen en Pieter
van den Berg, o.a. als herders, wisten
zeer wel te voldoen. Naast de buiten
landse dames-solisten vielen Wilma
Driessen en Sophia van Santé bepaald
niet mee, zij waren op beduidende wij
ze een klasse minder.
Los van het boverstaande kan ge
zegd worden, dat Bruno Maderna de
voorstelling voortreffelijk heeft geleid.
Hij heeft het Utrechts Symfonie Or
kest veel geleerd waarvoor men hem
dankbaar kan zijn en het Operakoor
geleerd zuiver en als een eenheid te
zingen. Ik schreef het reeds in de
vang, de presentatie van Orfeo laat
vele en gemengde indrukken achter.
ADR. HAGER
Sadisme
Die opfrisser was dubbel nodig voor
ie zich in de middag had moeten
„amuseren" met de thriller „Trans-Eu-
rop- Express", een film van Alain Rob-
be-Grillet. Het bijzondere van dit
werk is, dat de kijker wordt gesugge
reerd dat het verhaal zomaar ever
geïmproviseerd wordt, want er stappen
op de Gare du Nord te Parijs drie
mensen in de T.E.E.-trein, te weten een
filmproducent, een regisseur en een
script-girl. De T.E.E.-trein schijnt hen
te inspireren en de regisseur begint te
fantaseren, en wat hij fantaseert
krijgt men te zien. Maar zijn fantasie
wordt steeds onder de loupe genomen
door de twee anderen en zij brengen
steeds veranderingen in zijn verhaal.
Men krijgt dus aardige beschouwin
gen, die natuurlijk de diepgang wel
uitsluiten, maar aan de andere kant de
toeschouwer in het spel betrekt.
are van deze film is dat er
vele afschuwelijke sadistische scènes
voorkomen, want de man die in dit
verhaal voor smokkelaar moet spelen
verbeeldt gelijk de psychopaat en
pleegt zelfs een wurging. Het zijn hier
weer sex en sadisme die de onmisbare
elementen blijken te zijn om een film
„aantrekkelijk" te maken.
„Prinses"
Deze ervaring met nog de herinnerin
gen aan de film „Mijn Prinses" die de
avond tevoren werd vertoond was
daarom wel temeer schokkend. De ro
man van de Finse auteur Gunnar
Mattson is in ons land genoegzaam be
kend, zodat we de sinopsis wel achter
wege kunnen laten. We mogen daarom
de aandacht vestigen op het werk van
Ake Falck, die de ideeën waarop het
verhaal gebaseerd is op boeiende wijze
gestalte heeft gegeven.
Was de persoonlijke ontmoeting met
de hoofdrolspeelster Grynet Molvig
niet bepaald een verrassing zoals
we reeds meldden haar spel was
dat zeker wel. Zij heeft van haar rol
als Seya Mattsson een onvergetelijke
creatie gemaakt en wie kan er aan de
groeiende tederheid en liefde
jonge Lars Passgard voorbijgaan, die
het aandurft dit zieke, ten dode op
geschreven meisje te trouwen en haar
mede door zijn niet aflatende liefde
toewijding geneest.
Het is een loflied op de liefde gewor
den dat telkens ontroert door zeer fijn-
getekende situaties en zielsgesteldhe-
den.
Het geluk van deze twee jonge
mensen ziet en voelt men groeien. Het
is of de zon opgaat over een triest
landschap en het door haar koestering
en warmte omzet in een wonderlijk
Van der Rijn
prijzen
uitgereikt
(Van de filmredactie)
ARNHEM Zaterdagmiddag heeft
de directeur-generaal voor de kunsten
van het ministerie van C.R.M., dr.
Hulsker. in het Rembrandttheater de
Van der Rijn-prijzen 1967 uitgereikt. Zij
vielen ten deel aan Jan Boon voor zijn
film „Incident" en aan Johan v. d.
Keuken voor zijn ..Herman Slobbe".
De films werden na de uitreiking
jor een aandachtig publiek vertoond.
Het is moeilijk geweest uit de 22
inzendingen een keus te maken. De ju
ry merkte in dit verband op, dat het
element der „aanmoediging" een be
langrijke rol speelt.
De Zilveren Roos
voor cameraman
Gerard v. d. Berg
(Van de filmredactie)
ARNHEM Zaterdagavond werd
tijdens de slotvoorstelling van de film
week in het Arnhemse Rembrandtthea
ter door de directeur van het bondsbu-
reau der Nederlandse Bioscoopbond,
de heer J. G. J. Bosman, de onderschei
ding van het bioscoopbedrijf „De zilve
ren roos" in handen gesteld van de
voorzitter van de jury dr. J. M. L.
Peters. Hij zal deze trofee ter gelege-
tijd overhandigen aan de camera-
Gerard van den Berg, die, door
verplichtingen elders, verhinderd was
deze prijs persoonlijk in ontvangst te
nemen.
Gerard van den Berg maakte onder
meer „Een ochtend van zes weken'
van Van der Heyde en „Het gangster
meisje" van Frans Weisz en nu nog is
hij bezig met de nieuwe Nederlandse
speelfilm die dit najaar zal uitkomen
„To grab a ring".
De prijs is in het algemeen bestemd
voor diegene die zich voor de film ver
dienstelijk heeft gemaakt. Dit geldt
dus niet alleen acteurs, regisseurs
maar ook de technische mensen in dit
bedrijf. Een prijs dus waarmede
elke kant uit kan. Dit kan men aflei
den uit het feit dat de prijs is uitge
reikt voor 't eerst aan Jan Nemec.
daarna aan Fons Rademakers, voorts
aan Bergman en Charles Chaplin.
De jury heeft Gerard van den Berg
unaniem voorgedragen als kandidaat
voor de zilveren roos, wegens zijn ver
dienstelijk werk. In de slotclausule
van het rapport wordt gezegd, dat zijn
persoonlijkheid een grote vruchtbare
en stimulerende invloed met name op
de ontwikkeling van de jongste Neder
landse film heeft gehad.
door
B. J. Kleymens
heel jammer dat de film
ontsierd wordt door een aantal frag
menten waarin de grenzen van het toe
laatbare overschreden worden. Ook
wordt de geboorte van het gelukbren
gende kind te gedetailleerd en daarme
de ook te lang op het doek gebracht.
Overigens is het een knappe en waar
deerbare film.
H. Steggerda
HILVERSUM Vanavond zendt de
NCRV om 20.15 het eerste deel uit van
het uit twee delen bestaande hoorspel
naar het boek „Beumer Co" van J.
K. van Eerbeek.
Het is dit jaar dertig jaar geleden
dat Van Eerbeek overleed. De NCRV
iS van mening, dat de vergetelheid
waarin deze belangrijke protestants-
christelijke schrijver is geraakt, dient
te worden doorbroken. Bij zijn leven
had Van Eerbeek met zijn boeken rede
lijk succes. Van Eerbeek was als schrij
ver zijn tijd ver vooruit. Hij schreef
op een manier, waaruit bleek dat hij
zich volledig betrokken wist bij de tijd
waarin hij leefde.
Het boek, dat door Rob Geraerds als
hoorspel werd bewerkt is een mid-
denstandsverhaal over verhuizers, door
de auteur een „roman voor mijn buur
man" genoemd. Dit seizoen zal boven
dien een radio-dramatische bewerking
worden uitgezonden van het verhaal
„De Gast" van Van Eerbeek. De Litera-
ma-uitzending van 24 juli zal geheel
aan Van Eerbeek worden gewijd.
NEW YORK De Zweedse olietan
ker Emma Fernstroem staat op 8
mijl ten zuidoosten van de Bermuda-,
landen in brand. De negenendertig be
manningsleden die in zee sprongen,
werden later door de Noorse tanker
Titus aan boord genomen. De brand
ontstond in de machinekamer. Het
schip was van Portland (VS) onderweg
naar Aruba.
LOENEN Door tot nu toe onbe
kende oorzaak is gisteren de kapitale
boerderij van de familie Westhof in
Loenen (Veluwe) tot de grond toe af
gebrand.
Frans Halsema, een van de jonge Nederlandse cabe-
retiers, die het goed „doen" op de televisie. Vanavond
treedt hij op in het KRO-programma op Nederland 1.
Met zijn vrouw zingt hij dan onder meer De laatste
Tot de medewerkenden behoort nog het zangeresje
Sylvia de Leur, die binnenkort het cabaret Lurelei
gaat versterken. Zij zingt het grappige Griekse kinder
liedje Stomparzari.
VANAVOND TE ZIEN
Nederland 1 NTS en KRO
7.30 uur De Flintstones. Huisvrouw Fred.
9.05 uur James Baldwin in Amsterdam.
9.50 uur Frans Halsema en anderen.
Nederland 2 VPRO
VANAVOND TE HOREN
Hilversum I NCRV
7.30 uur Muziek uit Zuid-Amerika.
8.15 uur Beumer en Co. Hoorspel.
10.40 uur Prof. Verkuyl spreekt over oorlog en
11.00 uur Deens ontspanningsprogramma.
Hilversum II NRU
8.05 uur Concert Radio Filharmonisch Orkest.
8.35 uur Muziek en religie van verre volken.
10.00 uur Competitie voor amateurkoren.
OPGAVE VAKANTIEADRES
via de uit de krant
geknipte bon
regelmatig op de advertent
30
Maar waarom is Hooftman juist in de raadszaal overle
den? En hoe zit het dan met Bolink?
Laat je hersens werken en je snapt het. De moordenaar
want het staat nu vast, dat er een moordenaar is is er
op een of andere manierin geslaagd de envelop methet
raadsstuk voor Hooftman uit de bodekamer van het stad
huis te stelen. Misschien lagen de enveloppen voor alle
raadsleden gereed voor verzending en heeft hij tjdens een
korte afwezigheid van Bolink en zijn assistent kans gezien
die van Hooftman te verdonkeremanen. Enfin, hoe dat is
gebeurd is op zich zelf iet zo belangrijk. In elk geval heeft
,ie de envelop meegenomen, er thuis het raadsstuk uitge
haald, de nietjes bijgeslepen en met vergif geprepareerd, de
envlop gesloten en doodgewoon op de post gedaan. In de
bodekamer hebben ze die ene envelop natuurlijk niet gemist.
Ze hebben de gereedliggende stapel naar het postkantoor
gebracht en zo kreeg, via de P.T.T., ieder het zijne; vieren
dertig raadsleden een normaal raadsstuk en één raadslid,
een exemplaar, dat hem de dood zou bezorgen. Ongelofelijk
listig verzonnen...
Maar nog een keer; waarom in de raadszaal en waar
om moest ook Bolink er aan geloven? vroeg Jan, hoewel hij
al begon te begrijpen hoe dat zat. Jek zakte achterover in
zijn stoel. De vingers van beide handen legde hij tegen
elkaar en hij bleef, terwijl hij naar het plafond staarde,
enige ogenblikken zwijgen. Toen zei hij, met een ernst in
zijn stem, die niet bij zijn vrolijke natuur paste;
Om met je laatste vraag te beginnen: Bolink stierf per
'ongeluk, hoe gek het ook klinkt Jij en ik, die het bewuste
raadsstuk om de haverklap in handen hebben gehad, had
den net zo goed per ongeluk vergiftigd kunnen worden. De
moordenaar speculeerde er op, dat Hooftman zich aan de
nietjes zou verwonden. Hij heeft het papier misschien nog
wel op een bijzondere manier gevouwen in de hoop, dat
Hooftman direct nadat hij de envelop zou hebben openge
maakt met een vinger in zo'n gemeen scherp nietje zou"
blijven haken. Om die kans nog wat groter te maken heeft
hij en niet het personeel van de bodekamer ernog.;
een extra nietje bij gedaan. Toen eenmaal mijn aandacht
op die nietjes was gevestigd realiseerde ik me plotseling,
dat de raadsstukken altijd maar met één nietje gehecht
worden. Wonder boven wonder ontsprong Hooftman thuis
de dans, zoals wij aan de dodelijke werking van het vergif
ontkomen zijn. Maar in de raadszaal, toen hij het stuk
opnieuw uit de envelop haalde, sloeg de dood toe. Enfin, de
rest begrijp je...
En inderdaad. Jan Frens begreep het vervolg van deze
macabere historie wel. Bode Bolink, die na de consternatie,
die de dood van Hooftman veroorzaakt had, de achtergela
ten stukken van de tafels in de raadszaal had weggehaald
en in de bodekamer had gesorteerd om ze te zijner tijd aas
de leden terug te geven, had zich eveneens aan de nietjes
verwond. Hij was dus hoe verschrikkelijk! per onge
luk vermoord.
Ja jongen, laten we blij zijn, dat het met ons zo goed
is afgelopen, zei Jek. Als ik je vertel, datik.vooriknaar
Van Rees ging, hier op jouw bureau met m'n balpen de
nietjes spelenderwijs heb platgedrukt. Het is, nu we weten
wat er gebeurd is, toch wel iets om de kouwe bibbers over
je lijf te volen lopen. We hebben er nu wel het bewijs van
hoe de moordenaar er in geslaagd is Hooftman te doen
sterven. Het is misschien nog lang geen juridisch bewjis,
maar voor ons is het voldoende. De vragen zijn er intussen
niet minder door geworden. En jouw positie in de affaire
begint ook een beetje griezelig te worden... Jan had daar al
aan zitten denken. De commissaris geloofde er geen fluit
van, dat op die bewuste avond iemand het stadhuis was
binnengeslopen en dat hij, Jan, hem achterna gegaan was.
Integendeel, Akkerman geloofde vast en zeker, dat hij de
insluiper was geweest en dat het hem om een of andere
reden om het raadsstuk van Hooftman te doen was ge
weest. Als dat raadsstuk nu op het politiebureau terecht
kwam. zou hij rekening en verantwoording moeten afleggen
voor iets, dat regelrecht met MOORD te maken had. Haa'ie
zich zelf daar even in de nesten gewerkt...! Wat moest hij-
daar eigenlijk toch doen?
Jan Frens, diep onder de indruk, wist geen antwoord op
die vraag. Maar gelukkig voor hem nam zijn vriend het
initiatief.
Je begrijpt wel Jan, dat als je ze op het politiebureau
wil laten denken dat jij de moordenaar van Hooftman en
Bolink bent, je niets beters kunt doen dan terstond met het
raadsstuk naar Akkerman te gaan. Hij zou een nog groter
stommeling zijn dan wij al denken, als hij je dan eer liet
gaan.
(Wordt vervolgd)
De Japanse
Kleuren-tv elektronische
industrie Sony
111 miniatuur heeft de klein
ste kleurente
levisieontvanger ter wereld ge
maakt. De oppervlakte van het
beeldscherm is 20 bij 25 centime
ter en het toestel weegt 8 kilogram.
Het beeld is driemaal zo helder als
van vergelijkbare kleine toestellen.
De produktie start volgend voor
jaar. Een prijs is nog niet vastge
steld.
RADIO
Vt.WVOM»
Zuid-Amerlka
t ^Co.. hoorspel. 20 55 Ge-
rd muz. progr. (opn).
Avondoverdenking. 22.30
s en herh. SOS-bcrich-
.40 Boekbespr 22J»0^Ste-
ïentsprogr. uit Denemar-
SSP' Humanist. 1
NRU: 19 50 Openbaar 1
19.15 Stereo:
Nederlandse volksllej
DRAADOMROEP
A
grid Haebli
Joseph Haydn
D gr.t. KV 504
TELEVISIE
VAXAVOYO
■al. STER 18.55
HUMANISTISCH
19.00 Gezamenlij"
enschappelljki
gesprek. KRO
Flintstones. tel
86). STER: 19.56 Reclame.
NTS: 20.00 Journaal. STER:
20.16 Reclame. KRO: 20.20 Lek
kere diertjes! TV-film (afl. 4).
21.05 Fllmportret van de Ame-
:enltlm.
De liberale geda<
RADIO
MORGEN
lofoonmuziek <7.30 - 7.3
8.10 Lichte grammo
rond
NTS- 22 30-22.3:
d'Or. 20.30 Der blaue Engel.
Duitse speelfilm, fbetde keu
ringen: 14 laan. STER: 22.13
Reclame. NTS 22 17 Jour-
matisering (15)
11.00 Voor de zieken. 12.00 Ste
reo: Musette-orkest cn zangso
list, 12.18 Marktberichten voor
schippers. 12.20 Voor de land
bouwers. 12.27 Mededelingen
voor land- en tuinbouw. 12.30
Schoolradio 14.50 Stereo: Ko
perensemble. 15.00 Pizzicato
muzikaal middag magaz. 17.0
Overheidsvoorlichting 17.1
Voor de jeugd. 18.00 Ltchtpia
lek. 7.20 Lichte grammo-
muziek VPRO. 7 55 Deze
5 Lichte gram-
Morgènwlj-
■■■■kngHaa
Voor de kleu
dsvltaminen. <1
rs). 11.55 Beur
Licht ins
jemblc. 12 27 Mededellngei
Ween> Fllharmor
4.40 Schoolradio.
jeugd. 17.15 New
17.20 Lichte gr
ïo.o:
programma.
<10.30 Geen
"ieuws)
0 Nieuws.
Gevarieerd^ platenpro-
lunch <13.00 Nieuws). 14.00
(16.00 Nier
SUKKELTJE
EN
BRUUNKE
48. „Hóór je dat?" zegt
Stikkeltje opgewonden.
„Dan is hij dus hier in
Tuinstad! Ga mee!" Maar
Bruunke zegt: „Maar we
moeten nu eerst de klok-
kecijfers vergulden; dat
hebben we beloofd!"
In de toren ligt een soorl steigertje; een plank, kijkt even: ..Ja, dat is veilig zo!' prijst hij. ijverig
aan twee touwen. „Kijk: die haak ik hieraan vast. verguldpoeder en lak door elkaar mengend,
dan hangt-ie stevig!" zegt Bruunke. Stikkeltje „Daar gaat-ie dan!" zegt Stikkeltje en begint
ijverig te vergulden. Bruunke hangt uit de toren
en houdt Stikkeltje bij zijn riem vast: „Dat is nóg
veiliger, „zegt hij voorzichtig.
