i
Machinale
handwerk
produktie en
naderen elkaar
Modern koken:
minder verlies
Gevlochten hout
als bekleding
dialoog
BLAD ZIJ
ZATERDAG 6 MEI 1967
Boeiende expositie van
Jack Lenor Larsen
Wie denkt dat Amerika slechts techniek brengt en weinig cultuur
bezit, moest zijn mening herzien, wanneer hij de prachtige tentoonstel
ling van textiel van Jack Lenor.Larsen in het Amsterdams Stedelijk
Museum, bezoekt. Larsen gebruikte voor zijn ontwerpen geen Europese
motieven.
De weefkunst van Afrika. Zuid-Amerika en Polynesië fascineerde
hem. Reeds op de Academie in Seattle gaat zijn belangstelling in die
richting. Hij propageert het leraarschap „om niet commercieel te be
hoeven werken". Jack Lenor Larsen slaagt er in aan te tonen dat er
geen fundamentele verschillen tussen handwerk en machinale produktie
bestaan.
tien,
Tijdens de bereiding van
ons voedsel gaan voedings
stoffen verloren. Bij het ko
ken van groente en vruchten
loopt vooral het vitamine C
gevaar. Zet nooit groente
in gesneden toestand weg.
Het vitamine C wordt bij de
snijvlakken geoxydeerd door
de zuurstof uit de lucht, om
dat er daar onder meer enzy
men vrijkomen die dit proces
bespoedigen. Grote verliezen
aan vitamine C treden na eni
ge uren op. Wanneer de
groente er verflenst uit ziet,
Vitamine C in mg per 100 g.
is ook de vitamine C groten
deels verdwenen.
Deze vitamine is in zuur mi
lieu stabiel. Vitamine C is wei
nig bestand tegen warmte, licht,
zuurstof en oxydatieve enzymen
alsmede tegen bepaalde metaal
verbindingen. Sla plukken we
bijvoorbeeld liever in nette stuk
jes, dan het mes erin te zetten.
Afhankelijk van het produkt en
de wijze waarop het bereid wordt
moet u soms rekenen met een
verlies van 50 80%. Modern
koken en koken in een hoge
drukpan geeft minder verliezen.
Zij bedragen 25 50%. Aan de
volgende tabel hebt u enig hou
vast:
Spruitjes 130.5
Spinazie 25.4
Doperwten 33.7
Sperziebonen 24.9
Aardappelen 15.5
Boerenkool 92.3
LARSEN Is In 1927 uit
Deens-Canadese ouders gebo-
I en. Hij studeert architectuur,
aeubelontwerpen en begint te
lieven. Daarna legt hij zich spe-
iaal toe op textiel. Hij opent
ijn eigen atelier, behaalt eerste
rijzen op internationale textiel-
ntoonstellingen. Dan volgt een
«langrijke opdracht: het weven
in gordijnen voor Lever House.
Textielfabrieken zijn helaas
liet geïnteresseerd in zijn werk.
Daarom richt hijzelf een naam-
oze vennootschap op en koopt
leine werkplaatsen. Daarin be-
int hij „handgeweven" stoffen
nachinaal te vervaardigen. Jack
,arsen gebruikt vele soorten ga-
kiasHerhalingen
yan Hij heeft een voorliefde vuui
find onregelmatige herhalingen. Deze
roeg vperende kenmerken zijn van
nvloed op de textielmarkt,
'rachtig voorbeeld daarvan is
.Jubilee", een stevig onder-
;rondweefsel van rayon, waarop
ii de lengte als het ware koor-
len geweven zijn.
Larsen is niet bang om kleu
ren te gebruiken. De „shocking"
colours van de nieuwe mode vin
den we bij hem terug. Combina-
ies van roze, rood, oranje en
laars komen we veelvuldig in
ijn collectie tegen.
hlJr, Hij maakt gebruikt var. con
ventionele middelen als linnen,
tatoen. wol en zijde, maar weet
lie prachtig te combineren met
ynthetisch materiaal: inslag van
;linstêrende nylondraden, rayon
n mohair, kleurige opdruk bij
tretchnylon materiaal. We za
ten daarvan o.a. een stoel van
irti Fort, ontwerp Pierre Pau-
in, in de kleuren rose, rood eh
Subtiel
Permanent wave
uit een
batterijtje
gen vallen de „stammen"
wil bewonderen lope eens het
moeilijk al blijkt dat totaal
niet uit de beschrijving die erbij
hoort als leek de vloeistof
juist te verdelen, de zaak wordt
hier te nat, daar iets te droog en
het resultaat is om te huilen.
Maar in Japan is nu een
doe-het-zelf- permanent wave
ontwikkeld waarbij geen
vloeistof gebruikt hoeft te wor-
We kennen allemaal wel het
zelf-permanenten- pakket" dêh/ De kiiillers worden nl. ge-
rusti- waarbij men moet toveren met voed door een batterij. Wanneer
dingen vloeistoffen, krullers en wat al ket haar 'om de krullers gewik-
8 mei niet meer. Wij hebben ook niet keld is (ook nog een hele toer
Van machinaal gaan we in de duurt de expositie. Iedere 't idee dat het zelf-permanenten om dat goed te doen) wordt de
toekomst over naar reeds volle- woensdag- en zaterdagmiddag is nu echt bij de Nederlandse stroom ingeschakeld. Na zeven
- TTot ïc nnlf 11
rieur, en neemt de uitdaging aan treft: ik kwam
van nieuwe weefselconstructies ger genieting van
als stretch nylon.
dan bij Picasso. Tot
dig afgewerkte eindprodukten
als kousen en handschoenen.
„Aan deze revolutie wil ik mee
doen," zegt Larsen.
De wever en textiel ontwerper
woont in een rond huis op Long
Tsland. Het is een grote ronde
ruimte, geïnspireerd op Zuid-A-
frika. Schuifdeuren kunnen toilet,
slaapruimte en badkamer afslui
ten. Tafels, stoelen, toilet, bad al
les is cirkelvormig, tot spiegel,
zeeprekje en gootsteen toe. De
zon moet wel aan alle kanten
zijn huis binnen kunnen stro
men; daarom zullen de felle kleu
ren geel. bruin, rose, rood en
i- er een gratis rondleiding.
geslagen. Het is ook 0f ackt minuten zijn de krulspel
den op temperatuur. Na nog
twee a drie minuten blijft het
haar in de krul zitten.
En nu maar hopen dat alle
krullers er op de juiste manier
ingedraaid zijn. zodat er niet één
de verkeerde kant uit krult De
prijs van .de permanent-met
batterij is ca. eenendertig gul
den, dat spaart zeker tweemaal
permanenten bij de kapper uit.
Maar of het resultaat gelijk is?
Onze moderne woningen zijn vrij koel en als tegenhanger zoekt
de bewoner naar warme materialen. Zo betimmeren velen kasten
of wanden met houten strips. Uit Zweden is op dit gebied een EFE/V jlPPEN
oranje het ook wel doen. Voor nieuwtje afkomstig, namelijk gevlochten hout. Het bestaat uit
Óns Néderlandse klimaat en leef-
Tot 28 mei
open of gesloten vlechtwerken 'van smalle stroken teak-, eiken-, Voor dc jonge vrouw
lijkt het allemaal iets te grenen- of berkenfineer. Het materiaal geeft een decoratieve toets eerste kindje krijgt heeft
- *'oor moeder en kind ee
aan het interieur en wordt gébruikt als wandbekledmg, vaste of uitgegeven. In ons
verplaatsbare visuele afsluitingen, afscherming van radiatoren of 10.427 vrouwen die h
op latwerk bevestigd in een plafond. Zowel de huiskamer, k'hdjc verwachten, jongci
showroom en winkelruimte worden er mee „aangekleed". Het
Wie de ontwikkeling van het
weven van vlechtwerk tot syn
thetisch materiaal, van hand-
20 jaar. Een briefkaart naar Prena
tal. Zoutkcetsgracbt 14, Amsterdam
plafond kan er in hoge ruimten mee „naar beneden" worden is voldoende om in liet bezit te
gebracht. komen van het gidsje.
Larsen is dol op inlandse
iunst. Begint hij in het eerste
aaltje met kleuren te laten zien
- en hij bewijst dat ook felle
deuren subtiel kunnen zijn
n het tweede komen struktuur
•an vezels en garens tot hun
•echt. Over de hele wereld zoekt
lij naar handgesponncn garens
omdat deze het gevoeligst zijn
sn het sterkst in kontrast met
ndustriële materialen en afwer
kingen.
en violet; het werd „in vouw"
geverfd, het patroon violet ge
verfd komt in enorme variatie
steeds terug op de lap en geeft
er een aparte levendigheid aan.
Gevecht
Nadruk
Door de geringe kleurintensi-
teit valt te meer de nadruk op
le grondstof zelf. „Swazistripe"
oker en indigo, geweven in
Swaziland van gesponnen mo-
De ontwerper, Coral Stephens,
ïeeft in Swaziland ook een werk-
>laats, hij leidt daar de weverij
Larsen. Larsen reist naar
ie vrije Chinezen op Formosa,
lezoekt Vietnam.
De grove sisaldraad die hij
laar vindt inspireert hem tot
iet maken van een mat in zilver
goudkleurig sisal. heel grof
en heel mooi. Zijn „Portada" is
een lap linnen met wol, handge-
mooi voorbeeld voor het
aansnijden van nieuwe mogelijk
heden in de weefkunst.
De grove draad schapewol in
naturel op gebleekt linnen geeft
een effect van grof open naald
werk. Een ontwerp uit 1961 is
geïnspireerd op Kenya, in amber
„De meeste stoffen werden in
hevigheid opgezet, maar kwamen
slechts tot stand na een lang,
moeizaam gevecht. Een ontwerp
maken is makkelijk, dit ontwerp
klaar maken voor produktie is
niet makkelijk. Maar na dc
drift, na het hartzeer en de en
kel toevallige ontdekking (hé, dat
is leuk), komt de vraag: wat
Stoffen maakt hij niet voor de
kunst, maar voor gebruik. De be
roemde stoel van Kennedy be
kleedt hij, en de blauw/lila lin
nen stoffen in de vliegtuigen
van Pan Am zijn van zijn hand.
Hij richt een kerk in Rochester
in met warme rode kleuren, en
ontwerpt badstof in rood en
paars. Maar ook goedkope kle
dingstoffen uit 1966 zijn er naar
ontwerp van Larsen zijn
kunst, wordt daarmee betaalbaar.
De vierde zaal toont aan hoe
zijn stoffen gebruikt kunnen
worden, het is een „stoffenbos",
heel ingenieus door een alumini-
Hartige hopjes
TV dit en tv dat. Om niet ach
ter tc blijven geven we u tv-hap
jes. Niemand zal u echter lelijk
aankijken als u de hapjes tij
dens een radioprogramma ser
veert: geef er wel hete sterke
koffie bij, een uitstekende combi-
Plak roggebrood met boter of
margarine besmeren, hierop plak
je kaas, bedekken met plak rog
gebrood, met boter besmeren
tveer plakje kaas erop, plak rog
gebrood, de bovenkant weer met
boter besmeren en de beboterde
kant op de kaas leggen. De la
gen goed aandrukken en nu met
•n scherp mes reepjes snijden
Vierkant toastje met tomaten-
boter (tomatenpurée, zout en pe-
ner met boter of margarine ver
mengen) besmeren, plakje kom
kommer en daarop 'camembert
uit de tube spuiten. Plakje ra
's als garnering.
Toast met ansjovisboter (uit
bestrijken, plakje kaas en
komkommer en dropje eiwit.
Langwerpige toast met boter
'■"strijken, 2 reepjes roggebrood
m 7 reepje kaas als belegsel.
Toast met kerryboter (boter
met kerry vermengen), plaje to
maat, half plakje ei en kaper
tjes.
Toast met boter, plakjes ei en
oen slinger van anjovisboter.
Rondjes roggebrood, pittig en
ongediend: zoet... kwark
met suiker en gehakte hazelno
ten vermengen. Pittig... peper
zoet en klein gensipperde ui
door kwark roeren.
Rondjes roggebrood met bo
ter besmeren en met een dikke
laag zoete of pittige kwark be-
'ekl'm, als garnering wal
■•ark onspuiten en bij het „zoe
le" roggebrood een halve hazel
noot insteken.
Toeast royaal met mosterdbo-
ter (mosterd door boter roeren)
besmeren en afwisselend ei en
omkommer als beleg.
„En", vraagt ieder in
spanning: „Wat is het?
Een jongen of een meisje?"
De reactie op het antwoord
is niet altijd even fijnge
voelig, getuigt o.a. me
vrouw S. te R.
„Wij kregen acht kinde
ren, waarvan de eerste
vijf meisjes waren. Steeds
weer waren er mensen die
iets van medelijden toon
den, omdat we toch maar
geen zóón kregen. Zelf
waren we er telkens weer
overgelukkig mee, al was
het weer een dochter. Toen
de zesde een jongen was,
kon ik het zelf bijna niet
geloven. Iedereen was blij
met ons. Nu is die oudste
zoon sinds zes weken va
der van een tweeling, twee
meisjes van ruim zes
pond!"
„Wij hadden drie meisjes en
een jongen, maar we spraken
er nooit over toen ik weer
in verwachting was dat w
graag een jongen zouden heb
ben'' zegt mevrouw H. te S.
,Het werd een dochter, en de
kinderen waren dolblij en gin
gen het gauw rondvertellen
Enigszins teleurgesteld kwa
men ze terug, er was tweemaal
gezegd: „Het had zeker een jon
getje moeten zijn?"
Maar over de vraag jongen
of meisje hadden de kinderen
zich het hoofd niet gebroken,
'.e waren gew In hel
kraambed merkte ik het soms
ook, één feliciteerde mij met
de goede afloop. Dat deed mij
pijn.,.. Ik v/as blij met mijn
baby en zou het fijn gevonden
hebben als het cm jongetje
was geweest, maa. waarom
doen de mensen daar nu zo zie
lig over?"
„Ik ben een Oranje-kindje",
vertelt mevrouw V. te G. „Der
tig april 1909 en het we. dub
bel feest! Er waren reeds drie
zoons en er werd heel erg naar
een meisje verlangd, en daar
kwam ik dan, nog wel gelijk
met het prinsesje! Ik ben ze-
noemd naar mijn beide groot
moeders en naar onze overle
den Koningin Wilhelmii a."
Mongooltje
„Wij hadden vier zoons.
Toen ik weer in verwachting
was, hoopte ik op een meisje,
maar nee hoor. het was weei
een jongen. Wij waren daar
gauw mee verzoend. Alleer.
vond ik deze baby anders dar
de vier anderen. De zuster, die
ik er naar vroeg, wimpelde
mijn zorg luchtigjes weg. dr
dokter draaide er wat m
Na vier dagen vroeg ik de
dokter: „Is het een mongooltje,
dokter?" Het was inderdaad zo
de dokter stond er verbaasd
van dat ik het zo gauw gezien
had. Maar wat een slag dat
was, is niet te beschrijven..."
aldus mevr. X. te IJ.
„Ook ik wil u iets vertellen,
het is wel achtendertig jaar ge
leden, maar wij denken er nog
dikwijls aan" zegt mevrruw E.
te S. „Ons tweede kiud moest
geboren worde-, en liet zette
er flink vaart r.chter. Mijn
man vloog op de fiets naar de
dokter. Maar onderwev werd
hij door de politie aangehou
den, omdat hij zonder licht
reed. „Ik heb ha- riep hij.
„Er is brand bij mij thuis"
Snel reed de politie naar mijn
huis (waar inmiddels de baby
geboren was) en werd verwcl
komd door babygehuil. Zij heb
ben er erg om gelachen!"
Contact
Het woord is nu aan me
vrouw K. te H., die zes jaar
kraamverzorgster geweest is:
..Een heerlijk beroep. Als Je
binnenkomt, sta je aanvanke
lijk volkomen vreemd tegeno
ver elkaar. Dit vreemde gevoel
valt gauw weg.
Nog voor het kindje gehore»
ls, ontstaat er een contact, io
groot, als men zelden in eer
werkkring ontmoeten zal. Wat
een blijdschap voor de ouders
als er een gezonde aby ge
ren wordt, maar niet minde?
voor de arts en kraamver
corgster..."
Mevrouw V. te G. haakt i?.
op het schrijven van de moe
der die de smart van de ge
boorte van een levenloze twee
ling moest meemaken. „Ik zou
graag willen zeggen, dat
„men" in zulke gevallen niet
moet zeggen: ,tJe hebt er toch
nog geen aaraigheid aan ge
had."
Dat is als troost bedoeld,
maar het doet pijn! Want ook
een a.s. moeder kan al lang te
voren met het te komen kindje
meeleven, er voor bidden, en
„aardigheid er aan hebben" is
zo vaag. Moge het deze moeder
èn vader tot troost zijn dat
God met de geboorte van deze
kindertjes ook Zijn doel heeft
ïij zijn levenloos ol kort le
vend geweest, maar zij zijn
niet dood. Zij leven bij Hun
Schepper, dat is de grootste
troost. Alleen God zelf kan die
troost geven."
Kritiek
De heer V'. te S. ergert zich
(met velen) aan het „ge-
zwerm" om Drakensteyn: ,,ln
Frankrijk z: men vroeger in
de kraamkamer opgescheept
met de reering, die zich met
eigen ogen moest overtuigen
dat een eventuele oonopvol-
ger rechtstreeks van de konin
gin afkomstig was. In die
senliggende periode schijnt er
weinig verandert! te zijn want
m.i. lijkt het er vp-' op -'at tv
en pers pas tevreden zouden
zijn als ze zo ver konden
gaan.
In de rampnacht zat een a.s.
moeder op het dak van haar
huis. Het huis sidderde onder
de beukende golfslag en stond
welhaast op instorten. De tijd
was evenwel daar, en met hulp
van haar man als „verloskundi
ge" werd boven op dat dak het
kindje geboren. Nergens op de
onafzienbare watervlakten was
intussen een journalist te
bespeuren, dus ging dit wereld
nieuws voorgoed verloren. Ten
zij u dit alsnog vermeldt..."
Het blijkt intussen wel dat
allerwege nog op beschuit me!
muisjes bij een geboorte g '-ac-
teerd wordt. Deze traditie
houdt stand! Betsi* D. uit N.
weet ervan mee te praten als
tweede van tien kinderen:
.Mijn ouders tracteren altijd
op beschuit mv.isjes. Ook
de buurkinderen worden niet
overgeslagen. Zelfs L mij op
de ulo krijgen we deze trakta
tie als er bij een Ieraar een
baby geboren is.
Toen vorig jaar mijn jongste
zusje geboren werd, hadden de
oudste drie kinderen, zonder
da' mijn ou u*s het wist-n, de
vlag uitgestoken. I buren die
dat zagen dachten minstens aat
het een twee- of drieling ge
worden was..."
„Bij ons op kantoor wordt
bij een geboorte altijd beschuit
met muisjes bij de koffie rond
gedeeld" vertelt mevrouw V. te
V. „Voor 1940 had je glad."? cn
gekartelde muisjes. Naar ik
meen waren de gladde jon
gens- en de gekarteld?
meisjes-muisjes."
„Toen onze zoon "geboren
was, kwamen de buurkinderen
feliciteren", zegt mevrouw L.
te dL. „Lusten jullie beschuit
met muisjes?" vroeg ik. Het
jongetje van vijf jaar schudde
„nee", „Hij denkt dat het echte
muizen zijn" zei z'n zusje van
elf. Ik vroeg of hij dan wel
beschuiten met wat lekkers wil
de: nou dat wilde hij wel.
Toen hij e op had. zei hij op
mijn vraag of het lekker ge
weest was: „Dat zijn geen mui
zen. dat is hagelslag!"
Jaloezie
Mevrouw N. te B. vraagt
zich af hoe het komt dat er
tegenwoordig zoveel jaloerse
kleuters zijn: „Zouden daar de
ouders soms schuld aan heb
ben? Wij hebben een groot ge
zin, maar ik heb nooit jaloezie
gemerkt bij de kinderen. Ze
vonden het alleen heerlijk als
er weer een kindje was. Tegen
woordig hoor je maar al te
vaak als een kleuter graag een
kindje wil: „Wil je dat heus?
Dan heb jij geeu ledikantje.
meer, dat is voor het kindje.
Dan moet je groot zijn", enz.
Als er dan een kindje kom*
en ze merken dat er niet meer
zoveel aandacht voor hén is.
worden ze uiteraard jaloers."
"jvru de Open Brief een keertje
Ia ontbroken heeft, gaat het mij
als bij een gesprek: waar waren
we ook al weer? Ik dobber in
de post als een blad in de stroom;
eens zien waar ik terechtkom.
Wat bijna nooit gebeurt beleef
ik in deze tijd: men schrijft mij
vanaf het ziekbed. Eigenlijk is het
al van voor Pasen schraal en ver
raderlijk weer en veel huisvrou
wen met hun noodlottige schoon-
maakdrang brengen een zaterdag
want dan kan het pas snip
verkouden in bed door. Zo, in de
ze omstandigheden, houdt het bed
iets in zich van luxe: je drapeert
alles om je heen, kranten, boeken,
postpapier, dicteert een boodschap
penlijst aan ijverige huisgenoten
en denkt stiekum: ziezo, spelen
jullie nu eens voor all-round
huisvrouw en zie maar eens of j®
alles gedaan kunt krijgen.
Daarna ga je je liggen arukma-
ken over hoe kortzichtig en on
praktisch de dingen gebeuren en
bij wijze van luxe schrijf je dat
dan aan Christine. Zo komen
prachtige verhalen tot mij. Van
mannen die als. engelen aan een
plafond beginnen, terwijl ze beter
aan de slager en de huiskamer
konden denken. Of over iemand
die allerlei kleine mankementen
zag toen hij de stofzuiger door
huis hanteerde en dan stopte en
bijv. eerst een kruk beter in een
deur ging zetten, daarbij het hele
dagschema in de war brengend.
Het lawaai dat mannen maken
als een kind onverwacht door een
deur komt waaraan zij believen te
verven, te schaven of te repare
ren! Dat moesten wij eens doen,
schrijven hun 'ieve gade;. Zijn al
le mannen zo? Dat is dan de
vraag die ik moet beantwoorden.
Ik geloof niet dat één van mijn
ueve briefschrijfsters daarop een
alomvattend antwoord verwacht.
Het is meer een kreet. Het is ook
een beetje trots op eigen voortdu
rende orde en rust, op eigen over
zicht, plus een toefje medelij (en
liefde) met die potsierlijke man,
die zo irritant en zo stuntelig kan
OP zo'n vraag kan ik direct
nee zeggen en uit mijn ge
ringe ervaring (ik ben zelden
ziek) vertellen dat precies het an
dere uiterste mogelijk kan zijn:
een man kan precies doen wat het
lijstje aangeeft, er zelfs alleen de
hoofdzaken uit zoeken, en verder
niets om zich heen zien, geen
kruk die om een schx-oefje smeekt,
laat staan een deur die om verf
vraagt en toch rust scheppen
en ook medelij en liefde wekken,
tenslotte ook irritant zijn (ziet hij
dat nu nog niet nu hij er met zijn
neus bovenop staat?).
Maar om dit alles praat ik er
niet over. Omdat briefschrijfster!
wat verkouden zijn en dus wat
down, vragen ze verder. Want na
even lachen vinden ze het toch
wél erg dat manlief opstuift tegen
de kinderen, dat hij zich overal
aan ergert, dat hij dingen voor
rang geeft die niet bepaald noodza
kelijk zijn „dat moesten wij
eens een dagje presteren".
En het nare is ik praat nog
steeds door met mijn vriendinnen
dat je hem onder dat getier
ineens ziet als de man van wie je
zo niet heudt. Erger nog: dat je je
afvraagt hoe de buren hier nu te
gen aan kijken. Stelt, aldus een
briefschrijfster, onze christelijke,
nee, onze gewoon-menselijke hou
ding nu niet vreselijk teleur?
NU zijn we op de plek waar
heen ik me willens en wetens
liet drijven. Het is niet de plek
alleen van de huisvrouwen. Het is
de plek van ons allen, vrouwen,
als we eens moe en down zijn:
kon ik dat maar zo minimaal goed
leven dat iedereen ziet dat ik ge
loof.
Alsof geloof, briefschrijfsters,
een gepaste en beheerste levens
stijl tot gevolg heeft. O ja, mis
schien wel in een groot deel van
Nederland, maar wat is die spelde-
prik op de wereldkaart per slot?
En als het zo was, als geloof o.a.
tot uiting kwam in bijv. be
heersing. ga dan eens als vrouw
een dagje met uw man naar zijn
werk. Tien tegen een of u vindt
hem een christen en een schat.
Of als u op een flatje woont en
u moet voor uzelf zorgen en u
bent wat in de lappenmand en
denkt: het is met mij ook niet
veel bijzonders, helemaal in de
put, wat moeten de mensen van
mij als gelovige wel denken, nu,
probeer dan eens waarmee de dok
ter u helpen kan, een tabletje
en daar komt uw blijmoedigheid
aangestormd.
kwestie van erfelijkheid, of
hormonen, of van omstandigheden,
en wat zouden we dan in gruwe
lijke vergelijkingen vallen. Zo
van: zij heeft een groter geloof
dan ik. Of: die meneer heeft het
grootste geloof van zeg maar al
het bedienend personeel van fir
ma X. Levensgevaarlijk.
En toch, zal mijn briefschrijf
ster vanuit haar bed zeggen, is
er geloof, en dat geloof is ook
zichtbaar, ja, het maakt Jezus
Christus zichtbaar. Ja. dat ben
ik met je eens. Dat geloof zou ik
het gesprek willen noemen tussen
God en jou. jou en God. Heen en
weer, nooit aflatend. Dat gesprek
is tussen mens en mens in één
ding merkbaar: vergeving.
Kijk, je buren zeggen niet: tjon
ge, wat een gelovige mensen hier
naast ons, omdat je man nooit
meer raast tegen een schroefje en
moertje of uitvalt tegen de kinde
ren (hoe verdrietig ook even voor
de goede toon ik zeg ook niet
dat het gemakkelijk is), maar om
dat zij merken dat j j diezelfde
man inch !ef getier accepteert. Je
bent gewone mepsen, maar je
leeft telkens opnieuw ten opzichte
van elkaar in vergeving.
En als je gauw gedeprimeerd
bent. moet je ook weten, hier, uit
de rubriek en overal waar je
vrienden hebt, dat dat niets van
je geloof zegt. Want al laat jij het
gesprek met O^d voor wat het is
van jouw kant: wanhoop, al
leen-zijn. sombere gedachten, nau
welijks kracht genoeg voor je ge
wone werk Hij zet dat gesprek
heus wel voort. Geloof is een ver
bond van twee, vergeet dat nooit.
Je bent met AL je hebben en hou
den geaccepteerd.
