Hs- Zif*
op
Ze wilden
mijn stoel
gaan zitten
Studie toont aan:
statussymbool
niet efficiënt
en
(MaT SWiaA.
POSTZAK WEG
(17 MILLE)
Sergeant Musgrave
saai tendenstoneel
Diefstal uit
EHBO-kisten
„LEREN LEVEN MET VERGADERINGEN
M
9
DINSDAG 28 MAART 196^
MANTANQ QUL \AajUMV4, Siga/Ot'
Mantano,
ZS^asut&M,
'Ocrv &A*j
Mogelijk door de meest moderne verwerking van ri|pfc tabakken volgens het A.CJnatuurproces.
Deel bemanning
Alkyone van
boord gehaald
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM De rivierpolitie
heeft zondagochtend 17 opvarenden
van het nog altijd op de Zuiderpier
zittende Griekse s.s. Alkyone van
boord gehaald en hen naar Rotter
dam gebracht.
Zaterdag en ook zondag hebben zich
moeilijkheden op het schip voorgedaan.
Wellicht door de verveling hebben en
kele bemanningsleden ruzie gekregen,
met het gevolg dat zich op de Alkyone
enige vechtpartijen hebben voorgedaan.
Zondagochtend greep de kapitein in. Hij
liet enkele imensen van boord halen.
Dat er aan boord van de Griek moei
lijkheden zijn, wordt hierdoor bevestigd
dat ook de bergers van Van den Tak's
Bergingsbedrijf herhaaldelijk klagen over
weinig medewerking van de zijde van
de bemanning van de Alkyone. Wanneer
de bergers iets gedaan willen hebben,
dan wordt soms helemaal niet gereageerd
of men doet alsof men het niet begrijpt.
In andere gevallen lijkt het erop alsof
de werkzaamheden gesaboteerd worden.
Er zijn nu nog ruim tien mensen aan
boord van de Griek. Men hoopt dat deze
kleine ploeg nu wat sneller zal werken,
opdat het bergingswerk niet onnodig
vertraagd zal worden. Het is waarschijn
lijk dat de zeventien schepelingen die
van boord zijn gegaan, naar huis zullen
g Inmiddels hebben de bergers de Paas
dagen vrijwel werkeloos moeten door
brengen. De zee was nog te wild om
bergingswerk van betekenis te kunnen
uitvoeren.
Door het slechte weer kan de positie
van de Alkyone nog ongunstiger wor
den. Ook de sleepboot ..Vikingbank", die
op zijn kant tegen de lijdam van de Zui
derpier ligt, ligt nog steeds in zijn oude
positie. Het is echter onmogelijk on
der deze omstandigheden een drijvende
bok naar de sleper te brengen. Daartoe
xal het volkomen windstil moeten zijn.
Binnen een half uur
Twee botsingen,
vier doden
VARSSEVELD Vier personen
kwamen om bij twee verkeersongeluk
ken gisteren kort na elkaar in de Gel
derse Achterhoek bij Varsseveld.
Eerst reed een personenauto in een
bocht rechtdoor en botste tegen een
boom. De 57-jarige heer H. J. ten Bar
ge uit Eibergen was op slag dood. De
vier andere inzittenden werden licht
gewond.
Een half uur later kwam op een
andere weg een personenauto na
een slip op de linkerweghelft terecht
en botste tegen een tegenligger. De bei
de inzittenden, de 62-jarige T. H. Beu-
mer en zijn echtgenote, mevrouw M.
Beumer-Mensink, uit Ulft waren direct
dood. Uit de andere auto kwam de
60-jarige mevrouw M. J. te Woert te
Walvaart uit Meddo (Winterswijk) om.
Twee inzittenden werdn naar een zie
kenhuis vervoerd.
ARNHEM De PTT mist een zak
met ongeveer zeventienduizend gul
den, die op 13 maart met andere stuk
ken van het postkantoor te Duiven
naar het kantoor te Arnhem was ver
stuurd.
Een PTT-ambtenaar uit Arnhem,
die, verdacht van de diefstal, was ge
arresteerd, is inmiddels in vrijheid ge
steld wegens gebrek aan bewijs.
De postzak waarin het geld zat. was
zoals gewoonlijk meegegeven aan de
chauffeur van een busbedrijf. Bii aan
komst in Arnhem bleek het geld ver
dwenen te zijn.
99
Grandioos spel van Ko van Dijk
99
DEN HAAG Waarom serieus to
neelwerk tegenwoordig altijd zo saai
en bovenal troebel moet zijn, is me
raadsel, maar het feit ligt er: als
de moderne schrijvende jeugd diepzin
nig wil zijn, gaat ze raaskallen. Men
noemt dat kortsluiting in de communi-
Nu is er John Ardens „Dans van
Sergeant Musgrave", reeds geschreven
in 1959 maar thans voor het eerst opge
voerd. Nogal wiedes, want wie het
stuk zaterdagavond in de Koninklijke
Schouwburg door de Haagsehe Come-
die zag opvoeren, werd geconfronteerd
met een uitermate saai, ondoorzichtig
en onlogisch bedenksel dat in de verte
wat herinnerde aan Brecht.
Het enige aardige was de regie van
Paul Steenbergen, waardoor sommige
e-effecten werden verkregen (o.a.
Gerard de Groot en Jacques Luyer in
een Fritz Steiner en Otto Aurich-ach-
tig grapje bij een muur). En natuur
lijk was Ko van Dijk in de hoofdrol
grandioos, maar zijn vuurwerk was
een betere zaak waardig geweest.
John Arden schijnt met zijn stuk
pacifistische propaganda te willen be
drijven maar weet wel dat werkelijk
pacifisme geen schijn van kans
heeft.
De schrijver heeft heel goed gezien
dat het menselijk leven en bedrijf zeer
onlogisch in elkaar zitten. Dit is op
zichzelf een rationele logische vast
stelling, maar waarom deze op zijn
beurt nu weer zo verward en onlogisch
moet worden overgedragen, is een
raadsel.
Het verhaal wil vertellen dat een
sergeant en drie soldaten in 1880
noeg hebben van het moorden en
DEN HAAG Uit een aantal van
de veertig EHBO-kisten, die vorige
week als proef zijn geplaatst aan de
weg tussen Oudenrijn en Woerden,
blijkt een deel van de inhoud te zijn
gestolen.
In totaal werden zes lampen ont
vreemd, een aantal dekens en een ver-
bandtrommel. De kisten, die door de
EHBO en de rijkspolitie zijn neerge
zet, zijn bestemd om dienst te doen
bij ongevallen als de politie nog niet
aanwezig is.
Wanneer er nog meer wordt gesto
len. beschouwt de politie de proef als
mislukt.
Rovers wijken
voor soldaat
ROTTERDAM Maandagmorgen om
half drie hebben twee onbekenden een
overval trachten te plegen op een ben
zinestation langs fijksweg 13 bij de Doen-
kade. Zjj sloegen op de vlucht toen de
militair J. van Katwijk (19) uit Rotter
dam met zijn auto bij het station stopte.
Terwijl de pompbediende de tank van
de wagen vulde, liep de militair naar het
toilet aan de achterzijde van het gebouw.
Daar stond hij plotseling tegenover twee
mannen met nylonkousen over hun hoofd.
Met een revolver of een voorwerp dat
erop leek dreigde een van hen Van Kat
wijk te blijven waar hij zich bevond en
niet naar zijn auto terug te keren. De
soldaat liet zich echter met intimideren,
sprintte terug naar zijn wagen en riep:
„Ze willen het station overvallen."
De twee mannen, in de war gebracht
door dit kordate optreden, sprongen on
middellijk in hun grote personenauto en
verdwenen snel.
Het onderzoek dat de politie direct
daarna instelde, leverde nog geen resul
taat op.
deserteren naar Engeland waar zij het
lijk terugbrengen van een gevallen ka
meraad naar een Noord-Engelse
mijnstad, waar gestaakt wordt. Hier
denkt sergeant Musgrave, die zeer
godsdienstig is en van edele gedachten
vervuld, de proletarische bevolking
wel op zijn hand te krijgen voor zijn
kruistocht tegen de oorlog en het le
ger.
Musgrave vergist zich, want de be
volking is niet logisch. Men zoekt lie
ver eieren voor zijn geld dan zich te
weer te stellen tegen het groot-kapi
taal en zo eindigt sergeant Musgraves
veldtocht tegen het leger met de strop
voor hem en zijn enig overgebleven
kameraad.
Ja zo gaat het met warme idealisten
op deze koude wereld. Op zichzelf
nuchtere vaststelling. Als John Arden
in plaats van gewild- en artistiekdoe-
nerig nu ook gezorgd had voor eer
duidelijk volgbaar relaas, was er wel
licht een toneelstuk ontstaan. Nu was
er alleen die gesignaleerde kortsluiting
in de communicatie.
Jammer van al het werk van de
Haagsehe Comedie en de acteurs die
weer goed hun best deden. Wie zoekt
tegenwoordig toch altijd die kletserige
nonsensikale toneelstukken uit?
EV. GROLLE
ULVENHOUT „In elke organisatie is hiërarchie
nodig. Ik zeg altijd: zonder een duidelijke leiding kan er
niet gewerkt worden. En als ze mij dan alleen een formele
eindbeslissing overlaten en zelfs aan een docent opdracht
geven een taakverdeling tussen directeur en docenten vast
te stellen, dan vind ik dat onjuist. Dan gaan anderen op
de directeursstoel zitten."
Dr. L. van Egeraat: wachten op verklaring.
Dr. L. van Egeraat weegt
zijn woorden zorgvuldig.
Sinds een maand geleden de
bom barstte, hij de pen greep
en zijn ontslagbrief schreef
formuleert hij voorzichtig. Hij
uit zich met vragen. „Begrijp
me goed, ik stel niets, ik vraag
me alleen maar af." Maar
door dat politoer van over
wogen woorden, klinkt be
heerste verontwaardiging
door.
De oprichting van het Neder
lands Wetenschappelijk Instituut
voor het Toerisme, (dat sinds sep
tember vorig jaar met 52 leerlin
gen en ruim tien docenten draait,
beschouwt hij als zijn levenswerk.
Zeven maanden werkte hij aan
zijn doel: een opleiding 'voor toe
komstige toeristische topmensen.
„Na afloop zeiden ze tegen me: je
hebt een onmenselijke taak ver
richt. Ik deed ook alles alleen. Van
de aanschaf van vuilnisemmers tot
de selectie van leerlingen toe."
Dr. Van Egeraat: „Nu kan dat
argument niet meer worden gehan
teerd. De leerlingen hebben zowel
schriftelijk als mondeling meege
deeld, dat er geen sprake van was,
dat zij geen vertrouwen in mij zou
den hebben. Zelfs de ouders zijn
daaraan te pas gekomen. Ze stelden
een bescheiden onderzoek in. En
dat heeft er toe geleid, dat het
bestuur nu toegeeft: daar gaat het
nou niet meer om".
„Het is me niet langs m'n koude
kleren afgegaan. Het ging ten
koste van alle persoonlijke en
maatschappelijke belangen. En na
tuurlijk, dan is het een enorme
klap, als er nog maar twee maan
den na de start wordt gesugge
reerd, dat je niet competent bent
voor de directeursstoel. dat je dat
over twee jaar ook niet zult zijn
en dat je niet de man bent, die
goed in teamverband kan werken.
Dat noem ik voorbarig en eenzij
dig".
Beleidszaak
kant te zoeken; dat zondebok dan
tussen aanhalingstekens. Ik vraag
me af of er niet te weinig is gelet
op de houding en het gedrag van
anderen. Heeft men zich niet een
zijdig laten voorlichten?"
Voert verder aan, dat het con
flict zich alleen beperkt tot de ver
houding tussen hem en hel
bestuur en de staf van vier vaste
docenten. „Ik heb bewijzen, dat ik
met de andere zeven docenten wél
kan samenwerken. Bel ze maar op,
dan kunt u het zelf horen."
Verwarring
Er heeft die eerste weken, nadat
het conflict openbaar was gewor
den, nogal een sfeer van verwar
ring geheerst op de school. Naar
buiten Werd een muur van stilzwij
gen opgetrokken. Maar de onenig
heid sijpelde door, hoewel bestuur
en staf nog steeds geen verklaring
hebben willen afleggen.
Wat er van bekend is geworden,
kwam van de directeur zelf én
van de leerlingen.
Die laatsten waren trouwens
deel van de gesuggereerde oor
zaak. Op 21 januari kreeg dr. Van
Egeraat een brief, waarin stond,
dat het voor staf en bestuur moei
lijk werd de directeur nog langer
tegenover zijn leerlingen te verde-
Waar het dan wèl om gaat? Dr.
Van Egeraat ontkent, dat de moei
lijkheden in het persoonlijke vlak
zouden liggen, zoals wel werd
gesuggereerd. De directeur zou te
autoritair zijn opgetreden werd
wel beweerd. Het conflict lijkt ech
ter meer in beleidskwesties te lig
gen.
De directeur: „Ik ben de eerste,
die toegeeft, dat ik als directeur
de nodige fouten heb gemaakt.
Maar wat wil je? Mag het? Het
gaat hier om een nieuwe organisa
tie. Er moet nog gebouwd worden.
In elke nieuwe organisatie worden
fouten gemaakt. De andere partij
heeft dat ook gedaan, dacht ik.
Dat hoeft toch nog geen reden
voor een conflict te zijn. Hoe kan
men nu na twee maanden al zeg
gen, dat de oorzaak alleen bij die
ene man ligt. Dat gaat recht tegen
mijn rechtvaardigheidsgevoel in".
Wat de directeur bevreemdt is,
dat ook de raad van toezicht be
zwaren tegen hem heeft. „13 van
de 17 mensen ken ik niet eens. Ze
hebben me nooit gezien".
Hij noemt het verwijt, dat hij
qua aanleg niet de juiste man op
de juiste plaats zou zijn, dat hij
niet voor teamwork geschikt zou
zijn en stelt: „ach, er zijn slechte,
maar ook geniale individualisten.
Het is fout de zondebok aan één
Voorbarig
(Van een onzer redacteuren)
EEDOEN aan ver
gaderingen en con
ferenties is een sta
tussymbool geworden. Wie
meevergadert, nordt voor
vol aangezien. Meneer is
in conferentie" klinkt im
mers veel gewichtiger dan
Jan is in het magazijn"
Dit schrijft mr. H. Luijk in een
studie over doelmatig vergade
ren, de derde pnblikatie van de
stichting Het Organisatie Studie
centrum.
Men kan over het nut en de nood
zaak van vergaderingen denken zo
men wil, men kan vergaderingen ver
foeien, men kan ze trachten te ver
mijden, men kan vergaderingen
overslaan, er niet naar toe gaan
maar wat men ook doet of laat, het
vergaderen is in opmars.
Fulmineren tegen het vele vergaderei
zal ons niet helpen. We moeten lere-
te leven met vergaderingen. Maa'
als we vergaderen, laten we het dan
zo efficiënt mogelijk doen. En juist
daaraan mankeert nogal wat," zo
constateert mr. Luijk na een in
tensief en breed opgezet onderzoek.
MILJOENEN
Er worden in Nederland honderden
miljoenen uren per jaar in vergaderin
gen doorgebracht. De kosten daarvan
belopen een exorbitant veelvoud in gul
dens, indien rekening wordt gehouden
met de salarissen en sociale lasten op
uurbasis, die per vergadering uit de
kas van de ondernemingen, organisa
ties, instellingen e.d. vloeien.
Deze kosten zijn uiteraard sterk af
hankelijk van het niveau en het aan
tal der deelnemers. Zo heeft de AKU
eens berekend, dat „topconferenties"
het bedrijf 3.000 a 4.000 per stuk
kosten... en juist topfunctionarissen
vergaderen het meest: zij brengen ge
middeld 40 50 procent van hun tijd
in conferentie door.
KLACHTEN
In kringen van het bedrijfsleven, het
overheidsapparaat, de wetenschap enz.
heeft mr. Luijk herhaaldelijk de klacht
gehoord dat er onnodig véél en boven
dien inefficiënt vergaderd wordt.
Van vijftig onderzochte klachten
over ..te veel vergaderen," verspreid
over vijftien ondernemingen, bleken er
22 inderdaad betrekking te nebben op
vergaderingen, die achteraf als overbo
dig konden worden beschouwd. In ze
ven gevallen bleek er zelfs helemaal
geen noodzaak tot communicatie, in
welke vorm ook, te bestaan! Van 100
geïnterviewde functionarissen vinden
85 dat er in het algemeen niet efficiënt
vergaderd wordt.
Daarvoor werden de volgende oorza
ken aangewezen:
(34x genoemd) niet naar elkaar luis-
(32x) onvoldoende vergaderdiscipll-
(31x) men houdt zich niet aan het
onderwerp dat aan de orde is;
(28x) vergaderingen duren te lang;
(23x) praten over onderwerpen, die
niet op de agenda staan;
(22x) men is te lang van stof, hoort
zichzelf graag praten;
(18x) voorzitter leidt niet strak ge
noeg;
(16x) vergaderstukken onvoldoende
bestudeerd;
(16x) vergadertechniek zwak:
(14x) doel van vergadering niet dui
delijk;
MEEPRATEN
(12x) velen, die niets kunnen toevoe
gen, willen toch meepraten;
(12x) scheiding tussen informatieve
probleemoplossende en besluitvormen
de vergaderingen wordt te weinig in
het oog gehouden;
(llx) vergaderingen worden op
korte termijn bijeengeroepen;
(lOx) onvoldoende schriftelijke voor
bereiding;
(8x) voorzitter heeft zichzelf te wei
nig voorbereid;
(8x) men reageert niet zakelijk ge
noeg;
(7x) onvoldoende besluitvaardigheid;
(6x) sommige deelnemers domineren
(5x) er wordt onnodig uitvoerig geno-
(4x) voorzitter formuleert te weinig
de conclusies;
(3x) vergaderschema's zijn te star.
Dé studie (uitgegeven bij N Samsom
NV te Alphen aan den Rijn) doet vele
-uggesties om het doelmati-z vergade-
en te bevorderen.
Het meest gegriefd blijkt de di
recteur door de uitlating van het
bestuur, dat hij ook over twee
jaar niet geschikt zal zijn voor de
directeursstoel. „Hoe konden ze
dat na twee maanden nu al zeg
gen. Mag ik alsjeblieft even de
kans krijgen mezelf te bewijzen?
Als men over twee jaar dan nog
dezelfde bezwaren heeft, zal ik toe
geven. Maar nu vind ik het voorba
rig en onjuist".
Dr. Van Egeraat heeft al voor
gesteld erover te praten, maar dat
leidde tot niets. „Toen zat er niets
anders op dan mijn ontslag aan te
bieden. Men heeft mij nooit reëel
als directeur erkend. Het is moge
lijk, dat ik van mijn kant te wei- 1
nig aan anderen heb overgelaten
en te veel zelf heb willen doen,
maar dan hebben zij te veel op de
directeursstoel willen zitten. En
dat wordt op den duur een onhoud
bare verhouding."
Een proces, waarover al berich
ten in de kranten zijn geweest,
overweegt de directeur niet. „Wat
zou je daarmee bereiken? Stel dat
je wint, dan zou je toch weggaan".
Dat neemt niet weg, dat hij al
tijd tot een gesprek bereid is. „Ik
heb het als een levenswerk
beschouwd en daar wil je alles
voor doen. Maar dan zullen staf
en bestuur zich toch anders moe
ten opstellen".
Voorstellen voor zo'n gesprek
zijn er echter tot nu toe niet geko
men. De ontslagbrief van de direc
teur ligt er nog steeds. En als er
niets gebeurt, zal hij in juni ver
trekken. Tot dan is hij nog aan de
school verbonden, al is zijn functie
niet meer dan een formele. „Er
worden nu beslissingen over mijn
hoofd heen genomen. Dat kan na
tuurlijk niet zo blijven".
Vooralsnog kan hij niet meer
doen dan afwachten. Tussen de
boeken in zijn villaatje in het Bra
bantse UI venhout beraadt hij zich
op wat hem te doen staat. En
wacht hij nog steeds op een verkla
ring van het bestuur, die wèl is aan*
gekondigd, maar die tot nu toe uit
bleef.
VADER ËN ZOON
GEDOOD
ONSTWEDDE Met zijn tien
maanden oud zoontje is zondagavond
in Onstwedde de 34-jarige J. van de*
Heide bij een verkeersongeluk om het
leven gekomen. Zijn echtgenote, met
wie hij op de Barkhoornweg liep, bleef
ongedeerd.
Het echtpaar Van der Heide wan
delde aan de linkerkant van de wef
en werd gegrepen door een achterop
komende auto, die naar links had uit
gehaald om in te halen.
UTRECHT Op een met automa
tische knipperlichten beveiligde over
weg tussen Eindhoven en Helmond^ is
zondagmiddag een autootje met vier
ongeveer twintigjarige meisjes tegen
de uit Helmond komende trein ge
botst. De auto sloeg enkele malen
over de kop en werd totaal vernield.
De meisjes mankeerden helemaal niets.
HOOFDDORP De 83-jarige A.
Schelling uit Rotterdam Is gisteren bjj
een verkeersongeval op de Kruisweg
in Hoofddorp dodelijk verongelukt.
Zijn zoon, die de personenauto be
stuurde, diens echtgenote en hun twee
kinderen werden zeer ernstig gewond
naar twee Haarlemse ziekenhuizen
overgebracht. De personenauto kwam
bij een uitwijkmanoeuvre in botsing
met een tegenligger, bestuurd door de
47-jarige A. V. uit Aalsmeer. A. V#
kwam er zonder kleerscheuren af.
