Postzakken vol
sympathie voor
vredesplan
Beschuit met muisjes
voor de schooljeugd
Spaanse „Rembrandt
is slechte imitatie
Zo maakt u in een wip een vurrukkulluktoetje:
DINSDAG 21 MAART 1967
FABRIKANTEN TRACTEREN BIJNA TWEE MILJOEN
KINDEREN OP GEBOORTEDAG VAN NIEUWE PRINS
OF PRINSES
JJEN HAAG Vijftien beschuitfabrikanten tracte
ren ter gelegenheid van de geboorte van de nieu
we prins of prinses bijna twee miljoen schoolkinde
ren op beschuit met muisjes
Eén van hen zei op een vergadering in december:
„Dat moeten we nu 's doen, da's 'n aardig grapje".
Commentaar van de man, die de organisatie op zijn
(brede) schouders kreeg: siJa, dat was gauw gezegd: dat gaan we doen!
Maar je hebt er geen idee van wat er nog voor komt kijken. Ik dacht
eerst: 't is nu eenmaal je werk, maar toen 't eenmaal begon te lopen,
werd ik geweldig enthousiast en dat ben ik nog. 't Is een leuk gebaar...'!
Na tenminste zes inspannende we
ten haalt de heer J. P. Everts (41),
lecretaris van Verbisko, de Vereni-
jng van banket-, beschuit- en bis-
uitfabrikanten en de Organisatie van
oekfabrikanten, weer opgelucht adem.
Jjj heeft zijn organisatie rond. Eind
9eze week gaan 7700 dozen met be-
ïhuiten, kuipjes margarine en met
ekleurde muisjes gevulde zakken de
"»ur uit, op weg naar ruim zeshon-
srd gemeenten in alle uithoeken van
et land.
Een Haarlemse besteldienst heeft er
dagenlang werk mee, de dozen op
neer dan zevenhonderd adressen af
leveren. Zaterdag 1 april, uiterlijk
jde daaropvolgende maandag, moet de
M aatste doos zijn bezorgd. Dat is in
m ;lk geval ruimschoots op tijd, want de
ilijde gebeurtenis op Drakensteyn
wordt pas in de tweede week van
jpril verwacht.
Everts vertelt, opgetogen: ,,'t Heeft
laverend gelopen. We waren eerst nog
>ang, dat er geen belangstelling voor
:ou zyn, maar het tegendeel bleek
vaar. De aanvragen stroomden bin-
len, de eerste was voor de kinderen
ran Nederlandse militairen, die in het
)uitse Seedorf op school gaan. De slui-
ingsdatum was 1 maart, maar tot om-
treeks 5 maart hebben we door de
ringers gekeken. De verzoeken, die
daarna kregen een paar hon-
I hebben we moeten afwijzen.
)aar zat helaas niets anders op".
Niet in de laatste
plaats de beschuitfa
brikanten zelf hadden
natuurlijk verwacht,
dat lagere- en kleuter
scholen zó gretig zou-
len reageren op hun tractatie. Toen
ie aan het cijferen sloegen, kwamen
e uit op één miljoen beschuiten met
musjes, die op hooguit tweehonderd
ilaatsen zouden worden uitgedeeld
Geruime tijd voordat hij een over-
icht had van het aantal aanvragen,
noest Everts de muisjes al bestellen,
loeveel? Hij gokte op tien ton. Daar
at een groot risico aan vast, want wat
noest hij doen, als hij twee ton over-
iield?
Het liep heel anders. Aan tien ton
lad hij lang niet voldoende. Op het
aatste ogenblik vond hij gelukkig een
ndere fabrikant, die op korte termijn
'oor nóg twee ton kon zorgen. Nu
rertelt hij, duidelijk opgelucht: „De
iele tractatie dreigde bijna pp de
musjes vast te lopen, maar dat is ge-
ukkig ook nog op tijd voor elkaar
[ekomen
VEEL HELP
Voor de distributie heeft Everts
'eel medewerking gekregen van de
wee overkoepelende organisaties van
Jranjeverenigingen. „Het is opvallend
loeveel mensen er zich voor hebben
ngespannen, vooral leden van Oran-
J everenigingen. Als we hun hulp niet
'ROUW (82) JAAGT
lN OP DE VLUCHT
DEN HELDER Met gegil heeft de
!-jarige mevrouw M. Bruns-Lengers
It Den Helder in de nacht van zon-
lag op maandag een inbreker op de
lucht gejaagd.
Toen zij om ongeveer twaalf uur
[estommel aan de achterzijde van
iaar sigarettenwinkel hoorde, stond ze
ieteen op. De hoogbejaarde mevrouw
ep resoluut naar de achterkamer,
'aar zij tegen de inbreker opbotste
e man probeerde haar de mond dicht
drukken, toen zij begon te gillen. In
Jen hevige worsteling wist zij zich vrij
te maken en haar geschreeuw voort te
•riten. De inbreker vluchtte langs de-
Mfde weg als hij gekomen was via
•en ingedrukte ruit.
„De medewerking was stimulerend.
Op Ameland zeiden ze: laat de dozen
maar op het vasteland staan, wij zor
gen wel voor het verdere vervoer.
De burgemeester van St. Philipsland
gaat in zijn eigen auto de pakketten
bij de scholen bezorgen; hetzelfde
doen de nonnetjes van Sint Marie in
Roosendaal".
In Limburg was de belangstelling
voor beschuit met muisjes het grootst.
Talrijke aanvragen kwamen ook uit
Brabantse dorpjes ten zuiden van de
lijn Tilburg-Eindhoven en van het
platteland van Groningen. „En in
Zeeland richtte elk zichzelf respec
terend dorp zich met een verzoek tot
ons".
ROTTERDAM
Rotterdam zat er met
zijn aanvragen naast.
Ze kwamen te laat bin
nen. Gelukkig was er
ergens een telfout ge
maakt, zodat Everts het
Maasstedelijke verzoek nog op het
nippertje kon honoreren. De distribu
tie van de pakketten naar de diverse
adressen in Rotterdam kon echter niet
meer tijdig centraal worden geregeld,
evenmin trouwens als in Amsterdam
en Den Haag. zodat het nog veel moei
te zal kosten, de dozen in de grote
steden te bezorgen. Daarbij komt, dat
het dan Paasvakantie is en de scholen
dus gesloten zijn
Verbisko-secretaris („sinds augus
tus '66") Everts komt uit de handel.
Met een organisatie als deze had hij
nog nooit te maken gehad. „Ik kwam
voor de gekste dingen te staan, bv.
hoeveel gram muisjes moet er op één
beschuit? Het antwoord was van het
grootste belang, want één of twee
gram meer of minder maakt op een
uit!"
Everts loste het „muizen-probleem"
zó op. In drie kinderhuizen van het
Leger des Heils mocht de jeugd net
zoveel beschuit met muisjes eten als
zij wilde. Op één voorwaarde: de lei
ding moest na afloop van de „proef"
precies vertellen hoeveel gram muis
jes er op één beschuit ging. De uit
slag was tien gram en daarop baseer
de hij zijn uiteindelijke bestelling
GEEN RECLAME
De beschuitfabrikanten willen aan
de tractatie volstrekt geen reclame
element verbinden en daarom blijft
de naam van de fabriek, die een dag
of vijf nodig heeft gehad om de 1,8
miljoen beschuiten te bakken, ge
heim, evenals die van de margarine
leverancier (vier ton). Toch zal er
een commercieel effect van de actie
uitgaan; dat is niet te verhinderen.
Everts: „Zij haalt 't beschuit wee'-
op!"
Nu de grootste drukte voorbij is,
gaat dezelfde beschuitfabriek probe
ren een stuk of 25 beschuiten met
een doorsnee van een halve meter te
bakken. Eén ervan is bestemd voor
prins Claus, twee voor prinses Mar
griet en de heer Pieter van Vollenho
ven. „Die grote beschuiten moeten
met de hand worden gemaakt. Dat is
'n moeilijk werk. Trouwens: 't is ook
'n hele toer om ze heel over te krij
gen".
De tractatie kost de
beschuitfabrieken nog
geen ton. Omgerekend
komt dat neer op ruim
acht cent per beschuit.
Dat luttele bedrag had
de initiatiefnemer stellig in zijn ach
terhoofd toen hij over ,,'n grapje"
sprak. Toen prinses Beatrix 29 jaar
geleden werd geboren, tracteerden
beschuitfabrikanten de schooljeugd
ook op beschuit met muisjes. Die tra
ditie willen zij nu in ere herstellen.
Om het gebaar gaat het hun in de
eerste plaats.
WACHTEN
Het wachten is op de blijde ge
beurtenis. Tot die tijd blijven de
beschuiten knappend vers in de
dozen, die van een bitumen-laag
zijn voozien. Everts en zijn mede
werksters zijn bezig, de achter
stand in hun normale werk in te
halen. Maar: „Als we nog 's ge
legenheid krijgen, te tracteren.
doen we 't weer!"
Dokter Lastpost
schoot raak
„Geul veroorzaakt
grote verzilting"
ROTTERDAM De waterschappen
die betrokken zijn bij de baggering
van de geul in de Noordzee zijn ver
ontrust dat de regering nog geen maat
regelen heeft getroffen om de zoetwater-
aanvoer te beveiligen.
Volgens de waterschappen zijn de be
langen die op het spel staan groter
dan die van de Rotterdamse havens.
De verzilting in de Nieuwe Water
weg, die door' de geul zal toenemen,
zal tot gevolg hebben dat tot aan de
Hollandse IJssel het zoutgehalte onrust
barend zal toenemen. Hierdoor kan
geen zoetwater meer worden toegela
ten tot de drie aangrenzende heem
raadschappen.
Het jaarverslag van de Zuidhol
landse waterschapsbond, dat vandaag
is uitgebracht, constateert dat er het
afgelopen jaar geen vooruitgang is ge
boekt met de concentratie van de wa
terschappen.
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG In Voor
de vuist wegvan vrijdag
avond introduceert Willem
Duys de Hagenaar J. J. L.
van Zuylen (77). De gas
ten in de zaal en de kijkers
in de huiskamer rechten
zich de ruggen.
Van Zuylen met zijn markan
te kop is een interessante en
bekende figuur. Als Dokter
Lastpost heeft hij het, decennia
achtereen, tienduizenden dag
bladlezers lastig gemaakt met
ingewikkelde puzzels.
De Rotterdamse jeugd heeft hij ja
renlang met zijn Jeugdland een pret
tige vakantie bezorgd, en hij had nog
wat voor de Rotterdamse provo's kun
nen betekenen als hij in die plannen
niet was gestuit op gebrek aan mede
werking van hogerhand.
Willem Duys leidt hem in als een
man-met-een-plan. Van Zuylen, het
hoofd een tikkeltje gebogen, begint te
spreken. Z|)n stem is eerst wat aarze
lend, maar wordt, naarmate h(j op
dreef komt, vaster.
Van het plan dat hij ontvouwt is hij
al jarenlang bezeten. Wat hij wil is
van Nederland een vredesland maken.
een land dat zijn wapens omsmeedt
tot ploegen en daarmee de akker die
de wereld Is, gaat bewerken.
Elk jaar, zo zegt hij, wordt voor
defensie drie miljard gulden uitge
trokken, dat is een drie met negen
nullen. Wat zouden we niet met dat
geld kunnen doen!
We zounen er op grote schaal hui
zen van kunnen bouwen, die in de
plaats komen van de vele krot
ten, we zouden nog betere hulp
kunnen verlenen aan gestelijk ach
tergebleven kinderen, we zouden
al dat werk kunnen verrichten dat
nu bij gebrek aan geld achterwege
moet blijven.
We moeten, zegt hij, de militaire
dienstplicht omzetten in een burger
dienstplicht, in een dienstplicht ten
behoeve van heel het volk. Neder
land moet daarin andere landen
voorgaan, ze zullen zeker volgen,
voorspelt hij.
Stuur mij, vraagt hij, een kaartje
met uw naam als u het met mij eens
bent. Misschien zouden we op Bevrij
dingsdag een bijeenkomst kunnen be
leggen in de Haagse Houtrusthallen.
Als dat nodig zou zijn zelfs verschei
dene bijeenkomsten, 's middags en 's
avonds, en we zouden de Koningin
kunnen uitnodigen.
DE HEER J. J. L. VAN ZUYLEN
stapels brieven
..IN"
De gasten in de zaal zijn „in". De
kijkers in de huiskamer constateren
dat als de camera langs hun gezich
ten glijdt. Geboeid luisteren zij naar
Van onze kunstredactie)
ROTTERDAM De Spaan
se beeldhouwer Jesus Caulon-
ga kocht vorige week op de Ma-
drileense „vlooienmarkt" tegen
dertig gulden per stuk vijftien
etsen, in de verwachting dat
ze van Rembrandt zouden zijn.
Of hij met zijn vondst tussen dt
acht en negenhonderdduizend
gulden rijker kan worden, moe!
worden betwijfeld.
Wie de zogenaamde „Rem
brandt tekenend bij het raam"
voor echt verkoopt en daarmee
een slordige zestig mille in zijn
zak steekt, pleegt een doorzich
tige vervalsing en de nieuwe
eigenaar zit met een waardelo
ze prent.
Tot deze conclusie moet men wel
komen, zelfs al bij het bestuderen
van de uit Spanje gestuurde foto
van de ets. Dat de in Spanje wer
kende Griekse etser Dimitri Papagc-
orgiu een specialist in zijn vak
naar wordt beweerd dit stuk
voor echt houdt, is niet te geloven.
Men behoeft geen uitgesproken
deskundige te zijn om vast te stel
len, dat Caulonga „vaandelt" met een
bijzonder slap aftreksel van het ori
gineel.
Vijf bekend
„Rembrandt tekenend bij het
raam" bevindt zich in eerste en
tweede staat in het Rijksprentenka
binet te Amsterdam. Van deze ets
die Rembrandt maakte met burijn
en droge naald zijn in totaal vijl
staten bekend, waarvan experts hel
zeker achten dat zij Rembrandts ei
genhandige afdrukken zijn van de
originele etsplaat
Wij reproduceren hier links de
authentieke ets (tweede staat) naast
de imitatie die in Madrid is opgedo
ken. De verschillen zijn opmerke
lijk. Het echte stuk vertoont zich
als gave eenheid: de namaak ram
melt aan alle kanten. Al aanstonds
valt op, hoe onbekwaam de kop is
gedaan: een dood, plat vlak. Ogen,
snor neus en mond wijken niet
slechts sterk af van het origineel,
maar verraden bovendien een ama
teuristische hand. De neus is wel
het toppunt van onbekwaamheid.
Het gelaat heeft voorts weinig ka-
Vage massa
Voor de hoed geldt hetzelfde: bij
Rembrandt volume, ronding en ge
raffineerde schaduwwerking, in de
nabootsing is alleen een vage platte
massa.
Bij Rembrandt is de figuur duide
lijk los van zijn omgeving; de copi-
ist heeft daar geen kans toe gezien.
Bij Rembrandt valt het licht van
achter hem naar binnen (want de
achterwand is duister) bij de na
maak is de lichtinval anders, maar
volslagen onrembrandtiek. Men let
te op de foutieve verdonkering van
de raamstijl.
Het bericht dat de Spaanse
vondst is afgedrukt op papier uit
Rembrandts tijd geeft bij zoveel
armzalige nabootsingen geen enkel
bewijs van echtheid. Papier uit de
zeventiende eeuw is overal verkrijg
baar en er zijn nog originele etspla
ten van grote meesters in omloop.
Het feit dat vele etsers na de
eerste staat veranderingen op de
plaat aanbrachten (bij de onderhavi
ge ets uit 1648 signeerde en dateer
de Rembrandt pas de tweede staat)
maakt het vervalsers gemakkelijk,
niet-ingewijden om de tuin te lei
den.
die man op het podium, die zijn tra
nen nauwelijks kan bedwingen als
hij antwoord moet geven op Willem
Duys' vraag: Wat zijn nu uw hoofd
motieven. waarom wilt u dat alle
maal?
Mijn hoofdmotieven, zegt Van Zuy
len zacht, zijn mijn vier kleinzoons.
In de zaal valt een doodse atilte, ln
de huiskamers eveneens.
Kort voor het einde van zijn inter
view doet Van Zuylen een laatste
beroep op allen, die naar hem luiste
ren: Laat ik, als ik dinsdag
thuiskom, veel adhesie-betuiglngen [j fjEl
mogen vinden. Dan vertrekt hij naar
Zeist, waar hij een rustig week-ein-
de hoopt door te brengen.
Een briefschrijfster: Ik heb er dn
hele nacht niet van kunnen slapen.
Feitelijk zou iedereen op een bepaal
de dag een witte vlag moeten uitste
ken. Een ander: Ik zou u wel willen
omhelzen.
Ook een brief: Gelukkig, eindelijk
eens iemand, die zich inspant voor
wat wij zo graag willen. En, met een
aardige speling op de naam Dokter
Lastpost: Ik hoop, dat u spoedig da
Last Post over onze militaire uitga
ven zult kunnen blazen.
NIETS
Van die rust komt niets. In Zeist
hoort hij, dat al ettelijke kijkers
hem hebben gebeld. Tot ver na mid
dernacht rinkelt de telefoon. Uit alle
delen van het land ontvangt hij blij
ken van sympathie met het plan, dat
hij enkele uren daarvoor heeft ont
wikkeld.
Een boerin uit Markelo: We heb
ben met ons negenen naar u ge
luisterd. Het was geweldig. U krijgt
van ons allemaal een kaart Een jon
geman: Ik ben lid van een gerefor
meerde jongelingsvereniging. Kunt u
mij uw speech toesturen, dan kan ik
er op onze club over spreken?
Zaterdagmorgen om 9.00 uur be
gint het bellen weer, tientallen tele
foontjes achter elkaar. En zelfs de
zondag daarop blijft de telefoon rin
kelen.
Dan denkt Van Zuylen een wijs
besluit te nemen. Hij zegt: Ik ga een
dag eerder naar Den Haag.
DEUR
Even hartverwarmend als de in
houd van de telegrammen, brieven
en briefkaarten is de hulp, die hem
allerwege wordt aangeboden. Een
overbuurman: Vanmiddag ben ik bij
je. Een gepensioneerde, die even
langs komt: U kunt altijd op me
rekenen. Niet voor een bestuursfunc
tie, maar als propagandist.
Er zijn besturen van organisaties,
die hem door de telefoon vertellen:
Met al onze leden sluiten we ons bij
u aan.
Van Zuylen: Ik heb dringend een
secretaresse nodig, die alle brieven
sorteert. Gelukkig weet ik een goe
de, die mij best een maand wil hel
pen. Daarna zullen we wel verder
zien.
Wellicht heeft hij in de toekomst
ook geld nodig om bepaalde kosten
te kunnen dekken. Van Zuylen: Ik
maak me nergens zorgen over. Op 18
december van het vorige jaar werd
ik voor de AVRO geïnterviewd. Ik
vertelde in dat praatje ook over
mijn vredes-ideeën.
Kort daarop kreeg ik een brief
van een rustend arts: Ik kan zelf
niets meer doen, ik ben te oud. Maar
sta mij toe u in uw arbeid te stimu
leren door een gift. Hij stuurde me
1.000.
Als hij maandagmorgen zijn wo
ning in de Sterappelstraat 57 te Den
Haag wil binnengaan, kan hij
slechts met moeite de deur open du
wen. Een grote stapel brieven en
briefkaarten heeft zich erachter ver
zameld.
Buren vertellen hem: Het hele
week-einde zijn er mensen geweest,
die wat in de bus stopten. Een man
kwam zelfs een hele dikke actetas
ledigen.
Ook in de Sterappelstraat krijgt
Van Zuylen geen rust. Het eefste te
lefoontje is van de posterijen: We
hebben zo'n vierhonderd briefkaar
ten waarop strafport moet worden
betaald, en verder liggen er twee
grote postzakken klaar, die we
straks bij u zullen afleveren.
Er komt een telefoontje van een
inwoner uit Amersfoort: Ik ben be
reid op eigen kosten twee dagen per
week naar Den Haag te komen en u
te helpen. Van een hoogleraar uit
Den Haag: Een dergelijk plan als u
ontvouwde, hebben we enigszins uit
gewerkt. Ik kom vanmiddag met u
praten.
Ook een telefoontje: Zouden we
niet een nieuwe politieke partij kun
nen oprichten? Van Zuylen Is in zijn
antwoord kort: Nee!
HARTVERWARMEND
Brieven, briefkaarten en telegram
men stromen maandag het huis aan
de Sterappelstraat binnen. En de in
houd is hartverwarmend. Een tele
gram eindigt: We wensen u Gods
beste zegen toe. Een tweede: Ik ben
het volkomen met u eens, dat van
Nederland een vredesland gemaakt
kan worden. Ik hoop, dat u met deze
missie zal slagen.
