TV
m
Griep?
Chefarine „4"
doet wonderen!
pL®
Zestien landen
43 km
samen
maakten
speelfilm
Afscheid van
een groot
begeleider
en
Puzzelboek
«NIEUWE LEIDSE COURANT
WOENSDAG 22 FEBRUARI 1967
EUROVISIE3PEL 67 PITCHI POI
Commentaar
Niet zo best
(Van onze radio- en tv-redactie)
HILVERSUM Jan Willem Hofstra kan er uren over vertellen: „Voor onze Nederlandse bijdrage
dat spel voor „Het grootste theater ter wereld" 1967, geschreven j hadden we twee van die meisjes no-
TT/IJ vonden de speelfilmkeuze van door de beroemde Franse auteur Pierre Billetdoux „Pitchi Poi" j eig't^ee zUn^Het1 ogenblik'waarop een
de NTS voor gisteravond niet zo (het gegeven woord). louder meisje de plaats van het eerste
-tit\jrye^iPZld^eett de.feer }^e,' „In oktober of november moet het worden uitgezonden en de j inneemt ontgaat de kijker beslist."
Franse televisie is er al twee jaren druk mee bezig. Het is een
geweldige onderneming, want Billetdoux kreeg voor dit stuk de
opdracht dat het in alle Eurovisielanden moest spelen. Hij vond
er een formule voor die neerkomt op een fabel, een mythe.
Neen, wij waren als werkgroep Drama van de NTS er eerst niet
zo bar verrukt over, maar als je ziet hoe het wordt gemaakt is
dat toch wel heel fascinerend
pas vier jaar oude rolprent artistiek
en technisch grote kwaliteiten, maar
het gegeven had in de helft van de
tijd en met minder rompslomp pittiger
kunnen zijn uitgewerkt.
Vage indrukken van oorlog in een
zuidelijk Frans dorp met tweeërlei be
zetting werden er met de haren bij
gesleept om de situatie van jonge
oorlogsweduwen die haar liefde niet
kwijt kunnen en tot extremiteiten ver
vallen ,aan te tonen.
De bedoeling was, te laten zien hoe
een jonge priester in eindeloze ge
sprekken een communistisch gezinde
vrouw tot de kerk terugbrengt. Aan
gezien de geestelijke een ware Adonis
is en zich strikt beroepshalve niet-
aflatend met haar (en andere jonge
weduwen) bemoeit, blijft eenzijdige
liefde van de zich gretig bekerende
communiste niet uit. Om een einde
aan de film te maken, verhuist tenslot
te iedereen.
De ongeëvenaarde braafheid
Eigenlijk is het een simpel verhaal, I turgen en regisseurs uit alle landen
maar ieder deelnemend land (alleen geweest. Ik werd door de NTS als dra-
Zweden liet verstek gaan) kon er naar maturg afgevaardigd,
eigen smaak details aan toevoegen, ge-
de samenle- D« Fran» televisie sorgde
eindregisseur, dat was oorsp:
Jacques Krier. Voor de hoofdrol koos
A RF7FTF1Y men geen acteur, maar de regisseur
Georges Rouquier, die voor de boer
Een in het nauw gedreven Franse I Mathieu een prachtkop had.
Jodin heeft in de oorlog haar baby-
dochtertje toevertrouwd aan een I Het meisje Rogation moest in die 20
Franse boer en hij geeft haar zijnljarei1 van kleuter tot jonge vrouw op-
woord. dat zij het kind zal terugkrij-1 groeien en dus werden er zes Franse
„Maar goed, het was dus begin 1965,
dat we die eerste vergadering van ex
perts hadden. We kregen een stuk op
tafel waarin wel zorgvuldig de scènes
waren aangegeven, maar die de in ei
gen taal te spreken dialogen toch vrij
lieten. Een niet te onderschatten opga
ve voor de regisseurs dus. Iedereen
was verrukt van de opzet: een stuk
dat in 16 landen speelt.daarvoor de
den we de concessie van die vreemde
moord aan het slot.
„Besloten werd, dat elk land de ei-
een gen bijdrage zou maken met ook eigen
Na de bevrijding wil de boer
geestelijke vermocht niet werkelijk te alles zijn belofte gestand doen
ontroeren: we voelden een zekere raakt zo bezeten van die gedachte, datj
hij niets anders meer i
iisjes gekozen, die
heimwee naar de frisse controverse
kerk-communisme in de Don Camillo-
films, die meer tot nadenken bracht
dan dit lange getheoretiseer buiten het
leven van alle dag om.
Verder gaf de NTS goede en voor
velen ongetwijfeld welkome voorlich
ting over het ingewikkelde proces van
de Nederlandse kabinetsformatie,
waarbij een verscheidenheid aan des
kundigen toelichting bood.
ogen heeft.
Hij probeert informaties te krijgen
en reist met het kind van land naar
land, steeds achter sporen aan, een
troosteloze tocht die twintig jaren
duurt. Voor de boer Mathieu en het
meisje Rogation (d.w.z. Vragen) loopt
de reis ten einde op het Duitse Oost-
zee-eiland Sylt, waar zij de moeder
van de natuurlijke vader van Rogation
vinden.
Een oude, verbitterde vrouw, die
met een zwakzinnige dochter
j verlaten huisje woont. „Ik heb mijn
man en mijn zes zonen in de oorlog
verloren", zegt zij, „en om de bastaard
van een van mijn zonen kan ik mij
niet meer bekommeren."
HET EINDE
Voor Mathieu betekent dit het ein
de. Hij weet nu dat de moeder van
Rogation dood is. De grootmoeder
verstoot haar. Zijn dwangneurose ge
biedt hem, niettemin het kind
haar moeder terug te geven en hij
doet dit nu door middel van
soort ritueel offer: hij wurgt het
meisje en verbrandt haar op een
vuur. zoals hij dat jarenlang stookte
aan de kant van de weg op die lan
ge, tragische tocht van land tot land.
„Die oplossing stuit ons tegen de
borst", vertelt Jan Willem Hofstra
Toen we in de werkgroep het stuk
hadden gelezen, zeiden we: nee. Ik
geef toe, dat het wel een climax
voor een mythe, want hoe reëel de
belevenissen van het reizende tweetal
ook zijn, het verhaal staat natuurlijk
volkomen buiten de werkelijkheid:
ders van een kind zoeken doet
tegenwoordig per telex of via Interpol,
men reist geen twintig jaren rond.
In dat licht gezien kan dus alles.
Maar er is toch sprake van dat Billet
doux er nog een ander slot aan maakt,
omdat eigenlijk geen enkel land er
blij mee is."
ZES MEISJES
_s een onvoorstelbaar werk ge-
ken, 3. Angel-Eede. 4. Uden-Terek, 5. j weest. Twee jaar geleden maakte de
Water-rode, 6. Krom-Eos-r.i., 7. Amei-| Franse televisie de opzet. Er is toen
de-dak, 8. Regie-dame, 9. Neon-netel.l eerst een samenspreking tussen drama-
HEKWERKPUZZEL.
Horizontaal: 4. Slot, 5. Steel, 6.
Plaats in Spanje in de Sierra Morena,
7. Plaats in Limburg.
Vertikaal: 1. Wratmeloen, 2.
Maatstaf, grondslag van een
muntstelsel, 3. Liniëren.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL.
Horizontaal: 1. Blauw-karn, 2.
Rond-armee, 3. Enge-toe-go, 4. Dg-ene-
mi-in, 5. Aalt-reden, 6. Slee-roede,
Snek-eikel.
Vertikaal: 1. Breda-soms. 2. Long-Al-
V/er middelen in één tablet helpen elkaar en... doen wonderenl
De vier middelen, verenigd in Chefarine
„4" - elk afzonderlijk al beroemd - wer
ken tezamen nog beter en helpen vaak
ook dan wanneer andere middelen falen.
De combinatie is ideaal om pijn of griep
doeltreffend te bestrijden.
In de rij staan voor
Gerald Moore
visie van de Franse eindregisseur Jac
ques Krier. Alleen Mathieu en Roga
tion kwamen met hem over. Bij ons
heeft Ruud Keers geregisserd."
In Nederland komt Mathieu met het
nog kleine meisje eerst bij een rabbijn
(Dick Scheffer) informeren. Het spoor
van de moeder wordt niet gevonden,
maar er is een rijke Joodse dame die
in de oorlog haar kind heeft verloren
(Lies de Wind) en Mathieu vraagt,
haar Rogation voor een paar jaar te
geven.
Een sterk-dramatische scène wordt
dat. De boer stemt toe. Het kind krijgt
in een prachtig buiten aan de Vecht
onderdak, terwijl hij als tuinman de
kost verdient (hij moet overal werk
aannemen om zijn kost te verdienen)
en verder zoekt naar de moeder van
Rogation.
„Wij dachten: we moeten er iets ei
gen van het land in brengen en
lieten het kind dus fietsen leren. En
laat de Noorse televisie nu datzelfde
hebben gedaan!", vertelt Jan Willem
Hofstra, „maar enfin, daaruit zou
ook kunnen opmaken, dat ze dan een
nieuwe fiets krijgt.die ideeën gaan
dus haarscherp langs elkaar heen."
Telkens als het kind zich ergens
gaat hechten neemt de boer het onver
hoeds mee: hij wil het bewaren voor
de moeder, die hij zoekt, het meisje
mag niet teveel gaan houden van
pseudo-moeder.
LONDEN In de stortregen staat een
lange rij mensen geduldig te wach
ten voor een kassa, ook al hangt
daar het bordje „uitverkocht" voor.
De Royal Festival Hall, het magni
fieke moderne gebouw met zijn
ruim 2000 plaatsen is al sinds maan
den volledig gereserveerd. De bezoe
ker, die zijn kaartje te voorschijn
haalt, kan het direct tegen het drie
voudige bedrag 90,kwijt. Wie
geldt deze geweldige belangstelling?
De beroemde zangeressen Elisabeth
Schwarzkopf en Victoria de los An
geles, of de bariton Dietrich Fischer-
Dieskau^., wiqr namen men op het
programma- vermeld vindt? Zeker
óók. Doch eigenlijk is men gekomen
voor de kleine gezette man met zijn
brede glimlach, die nu, 67 jaar oud,
op het hoogtepunt van zijn faam
als begeleider van de allergrootsten
van het concertpodium, afscheid
neemt: Gerald Moore.
Niet alleen voor de Engelsen, doch
voor muziekliefhebbers uit alle de
len van de wereld is Moore een be
grip geworden; hij is een der weini
gen, die erop kan bogen, de gelijke
te zijn van de grote artiesten die hij
begeleidt.
Dit laatste recital van maandagavond j
werd er een van een hoog gehalte.
Gerald Moore blonk vooral uit in de
begeleiding va/1 de Rossini-duetten
(la Regatta en een komisch katten
duet). Ook bij de Mozart-trio's, de
Sóhubertliederen (Fischer-Dieskau)
de liederen van Brahms (Victoria!
de los Angeles) en van Wolf (Elisa
beth Schwarzkopf), de Schumann-;
en Mendelssohnduetten bleef zijn HILVERSUM Er zijn vermoede-
spel op het hoogste niveau. I lijk een paar honderd freules in Neder-
land en een aantal van haar werkt
Zes liedjes voor
Songfestival
(Van
radio- en tv-redactie)
HILVERSUM Vanavond zal Thérèse Steinmetz in
het NTS-programma op Ned. 1 de zes uit 200 inzen
dingen geselecteerde liedjes zingen in de zg. „voor
ronde" voor het Eurovisie Songfestival. Zoals U weet,
mogen de kijkers dan per briefkaart aangeven, welk
liedje hun het best bevalt.
Op woensdag 1 maart a.s. zal Thérèse in de „finale"
alle zes de liedjes nog eens zingen, maar dan in geko
zen volgorde: eerst dat, wat de minste stemmen kreeg
en zo naar het uitverkoren liedje toe.
ZESTIG UUR
„Zo is er meer dan een jaar ge
filmd en dat leverde tenslotte die 43
km beeldband op. Verleden week
zijn we opnieuw in Parijs bij elkaar
gekomen om de resultaten te zien.
In het gebouw van de Franse om-
roep ORTF hebben we vijf dagen
achtereen van 's morgens half tien
tot 's avonds tien de opnamen beke
ken. de meeste waren nog onge
monteerd, zodat je kleine scènes
zesmaal achter elkaar zag, nu eens
zus, dan weer zo gefilmd. En uit zes
tig uren film moeten nu afgeronde
voorstellingen worden gemaakt!"
Wat er allemaal te zien was en hoe
die ongelooflijk moeilijke montageopga-
ve zal worden ter hand genomen ,wat
Nederland ervan krijgt te zien en
de filmploeg is gevaren tijdens dat
jaar, is stof voor een tweede artikel
dat wij u morgen aanbieden.
VANAVOND TE ZIEN
Ned. 2 TROS en IVCRI'
8.05 uur feuilleton „Reis naar de bodem van de zee"
8.55 uur TROS-actualiteiten
9.05 uur gefilmd optreden van het Scapinoballet:
„Straatspelletjes van kinderen".
9.35 uur cultureel kijksChrifl: moderne kunstvormen
als collage en assemblage.
VANAVOND TE HOREN
Hilversum I NRLi en F ARA
7.30 uur kunstrubriek Artistieke staalkaart
8.15 uur Concertgebouworkest concerteert onder
ding van Bernard Haitink. Solist is de violist
Arthur Grumiaux. Werken van Bennett, Mo
zart (vioolconcert in A) en Tsjaikowski
(stereo).
10.55 uur Jazzmagazine.
11.30 uur optreden van Boy's Big Band.
Hilversum II NCRV
7.55 uur The Shepherds zingen (stereo).
8.10 uur opnamen van werken van Bach en Beethoven.
9.30 uur gevarieerd programma „Oor-zaken".
10.40 uur geestelijke liederen.
11.15 uur nieuwe platen, klassiek en licht.
..Wat zegt ge?" vraagt vrouw Hol alsof ze bang is het niet
goed te hebben verstaan.
.Precies wat ik zeg", antwoordt de vroedvrouw, „er komt
nóg een kind."
Carel lijkt met stomheid te zijn geslagen. Hij staat daar
midden in de kamer en zegt niets. Zijn armen hangen slap
langs het lichaam. Hij weet niet wat hij moet doen of moet
zeggen. Dit is te veel voor hem. Twee kinderen! Wie had dit
toch kunnen denken?...
Opnieuw ziet hij achter de rug van de vroedvrouw toe
wat er gebeurt. Hij verwachtte, dat het tweede kind direct
zou volgen. Doch het duurt langer dan hij had gedacht.
Minuten verstrijken. Of zijn het uren?...
Hij weet het niet. Maar op het moment dat, ver weg nu,
de donder rolt, wat erop duidt dat de bui afdrijft, ziet hij
voor de tweede maal een kind ter wereld komen. En op
nieuw is hij zo onder de indruk van dit wonder, dat hij uit
de mond van de vroedvrouw moet vernemen, dat het weer
n meisje is...
Maar wat is dat nu? Hij ziet hoe het kind aan de voetjes
omhoog wordt getild. Het hangt met het hoofdje naar
beneden en dan geeft de vroedvrouw het een tik op
de billetjes. En nog een. De baker komt, met het andere
kind in de armen, nieuwsgierig toelopen. Ze vraagt: „Wat is
er?" Maar ze krijgt geen antwoord. De vroedvrouw slaat
harder nu; het is een vreemd, kletsend geluid, waar Carel
en Aeltje van schrikken. Het kind reageert niet op de tik
ken. Slap en bewegingloos hangt het neer. En terwijl een
angstig vermoeden in Carel ontwaakt, heeft Aeltje reeds
begrepen. Met grote, verschrikte ogen staart zij naar dat
stille, blauwe kinderlijfje en dan wringt zij een kreet uit
haar keel, die haast dichtgeschroefd lijkt; een kreet die een
vraag en antwoord tegelijk is: „Dood?"...
De vrouwen knikken stom. Aeltje strekt de armen uit en
de vroedvrouw legt het dode kind erin. Carel moet zich
afwenden als hij, door een waas van tranen, ziet hoe zijn
vrouw het levenloze lijfje tegen zich aandrukt en het kust...
De dood van het kind heeft de vreugde om dat wat in
leven bleef getemperd. Daarom blijft de gebruikelijke druk
te met kandeel en met suiker bepoederde wafels voor het
kraambezoek achterwege. Moeder en vader Fabritius zijn,
samen met dominee Tobias Velthuysen, uit Beemster overge
komen. Doch de volgende dag alweer zijn ze vertrokken.
Het is duidelijk, dat de kraamvrouw haar rust nodig heeft.
Daarom blijft ook het andere bezoek maar kort. Meester
Rembrandt, jaren ouder geworden in slechts luttele weken,
De Decker en zijn vrouw, Gerbrandt en andere bekenden, ze
komen allen de visite maken die zij als een plicht voelen.
Maar ze weten niet goed of ze nu eigenlijk wel moeten
feliciteren in deze omstandigheden.
Met Tobias heeft Carel 's avonds, voor ze gingen slapen,
een wandeling gemaakt. Ze hebben daarbij veel gepraat en
zijn zwager heeft hem zich bewust doen worden van de
rijkdom die hij bezit in het kind dat hij behouden mocht.
Hij heeft in bed nog lang over het gesprek nagedacht en de
volgende ochtend bij het ontwaken voelde hij zich dankbaar
en blij gestemd. Want in het wiegje, dat hijzelf heeft getim
merd, sliep het kind. En in een plotseling opwelling had hij
gebeden, zo maar in zijn gedachten en zonder de handen te
vrouwen: „God, laat U alstublieft dit kindje in leven blij-
De opgewekte stemming die ochtend had niet lang ge
duurd. Want toen zijn moeder afscheid van hem nam, had
ze gezegd: „Carel, let goed op je vrouw."
Hij had haar verbaasd en vragend aangekeken. Maad zij
had herhaald: „Heus Carel, let op. Ik vertrouw het niet Ik
heb er met de baker ook al over gesproken."
Hij was direct nadat zijn ouders en Tobias waren vertrok
ken, naar de kraamkamer gegaan. Aeltje had hem, zodra hij
binnentrad, toegelachen met grote, glanzende ogen. Te groot
en te glanzend misschien?...
Hij had op dat ogenblik niets onnatuurlijks in die schitte
ring van de ogen gezien; hij meende, dat het de glans van
geluk was en daarom had hij de onrust gemakkelijk naar de
.achtergrond kunnen dringen.
Nu weet hij echter, dat zijn moeder een scherpe blik heeft
gehad. Een snel opgekomen koorts heeft de schittering in
Aeltjes ogen veroorzaakt. De koorts heeft gewoeld door het
bloed en in de nacht angstige dromen gebracht Hij is het
grootste deel van de nacht wakker geweest. Pas tegen de
ochtend was Aeltje was rustiger geworden en toen ze einde
lijk in slaap was gevallen, had hij zich aangekleed en was
hij naar het huis gegaan van dokter Kalkoen, die hij kende
doordat hij hem al enige malen bij meester Rembrahdt had
ontmoet. In de loop van de ochtend was de dokter geweest
en de adérlating, die hij had toegepast, had wel enige ver
lichting gebracht. Maar nu, in de namiddag is de koorts
weer toegenomen. Ze heeft de wangen van de kraamvrouw
vurig rood gekleurd en haar ademhaling gaat snel en sto
tend. (Wordt vervolgd
Silhouet van
de freule'
(Van onze radio- en tv-redactie)
Mèt het solistentrio kunnen we dan
ook beamen „Och, wollte Gerald
Moore nur weiter spielen", een
geestige variant van het Haydnterzet
„Daphnens einziger Fehler".
Belangstellenden kunnen binnenkort
dit afscheidsconcert op de grammo
foonplaat aanschaffen. Gerald Moore
dankte na het concert zijn charmante
publiek met een toespraak en een
eigen bewerking van Schuberts
„Du holde Kunst".
e velen, die zijn besluit betreuren,
kunnen zich gelukkig met tal van
grammofoonopnamen schadeloos
stellen, al zullen zij hem op het po
dium blijven missen.
of heeft gewerkt achter de schermen
van de Tweede Kamer. Spreekt men
eohter over „dé freule", dan weet
iedereen dat het gaat over jonkvrouwe
mr. C. W. I. Wttewaall van Stoetwegen,
die haar bekendheid vooral dankt aan
de wijze waarop zij haar taak als lid
van de CHU-fractie in het parlement
verricht.
Aan haar is de eerstvolgende afle
vering van de KRO-televisierubriek
„Silhouet" gewijd. Freule Wttewaall
wordt dan geïnterviewd door Henk
Neuman (maandag 27 februari via
Ned. 1).
I Vrouwen
en
selioenen
BRISBANE
Twee vrou
welijke ban
dieten hebben
dezer dagen de
George Benson 120 Austra
lische dollars afhandig gemaakt en
bovendien nog zijn schoenen mee
genomen.
De 52-jarige man was gestopt,
omdat hij dacht dat de twee vrou
wen langs de kant van de weg
stonden omdat zij pech hadden.
Zijn hulpvaardigheid sloeg om in
verontwaardiging toen hij in de
loop van een revolver keek. Voor
dat de vTOuwen met de buit en de
schoenen verdwenen reden zij de
auto van Benson eerst nog in een
moeras. Hij kon de vrouwen alleen
maar nakijken.
SUKKELTJE
EN
BRUUNKE
19. Er is een muur om
het kasteel: ze lopen er
omheen. „Het lijkt wel ge
woon van sneeuw ge
maakt", verbaast Bruunke
zich. „Er is geen deur in
te bekennen", moppert
Stikkeltje. Dan maar over
de muur klimmen „Het kasteel zelf heeft wel
een deur", wijst Stikkeltje. „Zonder bel en zonder
deurknop." Bruunke zegt: „En als je op een deur
van sneeuw klopt, hoort niemand natuurlijk iets!"
„Hé kijk eens, de deur gaat vanzelf open", aaj
Stikkeltje verbaasd. „Kom mee, Bwunke* BrUM
ke aarzelt. „Rare boel hier", zegt hij wat bang.
PM
1 PI B
j!mUi
