FIETS
EN
OVER GEZAG
Lagere prijzen
of zegeltjes
dialoog
PRIMEUR IN TILBURG
Mierikswortel
voor de saus
Gehaktdag vraagt
extra attent zijn
BlAD ZIJ
ZATERDAG 14 JAM \RI 1967
Vandaag de laatste af
levering over „Gezag" in
Dialoog. U weet, het vol
gende onderwerp gaat
over „emigreren". Mis
schien denkt u, ,,Ik ben
heus niet van plan te emi
greren naar Australië of
Canada, zoiets is verre
van mij."
Hoe denkt u dan bijvoor
beeld over de ontwikke
lingshulp in andere lan
den. Kunnen we hier
maar rustigjes aanleven
met ons autootje, tevéetje.
onze bezoekjes, onze ken
nisjes en-ga-zo-maar
voort? Is hier ook voor ons
geen plicht om voor een
paar jaar te emigreren?
Of kunnen wij niet buiten
ons landje, familie en al
wat wij gewend zijn. Laat
hier uw gedachten eens
over gaan en schrijf uw
mening eens!
We beginnen met de brief
van mevrouw V. te S. ..Als er
een stichting in het leven oei
worden geroepen zoals die van
Ermelo. postbus 17. om orde.
vrijheid en gezag alsmede disci-
Sline, ordelijkheid en veilig-
eid te bevorderen, dan is er
iets mis met onze samenleving.
Honderden adhesiebetuigin
gen bewijzen dat velen het ge
zag willen handhaven. Uit de
milde spot van Wim Kan kun
nen we leren hoe belachelijk
het is als gezagdragers het ge
zag niet handhaven of er de
hand mee lichten.
Overigens niemand is vol
maakt. Ook David reed eens
een scheve schaats, maar hij be
leed na ernstig overleg zijn bo
ze daan". Hij erkende ook het
hoger gezag in eigen leven.
Nog steeds actueel, dacht ik zo.
Voor ouders en kinderen: ver
tel ze gerust als u fout was.
Voor regering en parlement:
wij zijn fout geweest en moe
ten dat herzien en herstellen.
Gezag heeft te maken met: iets
te zeggen hebben. Waarom
heeft de een gezag en de ander
niet? Ik dacht, omdat hij of zij
al dan niet discipline in eigen
leven kent."
Andere tijden
wat dictatoriaal in de oren"
schrijft mevrouw B. te L.
„Mijn vader <ik hield veel van
hemï had gezag, maar moeder
en kinderen hadden niets in te
brengen, hoe oud we ook wa-
Nu las ik van anderen: „ja
vroeger bij mij thuis en dit en
dat"; daar moet men nu m.i
niet mee aankomen. Deze jeugd
krijgt ook wel andere tijden,
als ze zelf kinderen krijgen en
moeite met opvoeden zullen
Vroeger zei ik ook altijd:
..Als ik getrouwd ben h >op ik
het anders te doen" en dat zeg
gen de kinderen nu ook, wat ik
vanzelfsprekend vind.
Het moet zo zijn dat kinde
ren respect voor hun ouders op
kunnen brengen. Dat is er ge
lukkig nog wel, maar er moet
veel gebeden worden.
Wij luisteren vaak .ar de
middagpauzediensten voor de
radio; daar waren laatst vier
onderwerpen over Amsterdam.
Er sprak toen een dominee
over „Amsterdam uit de hand
Wat die man er van maakte, ik
schaamde mij dat dat een gere
formeerde predikant was.
Dat was destijds geen uit de
hand lopen, maar een totale ge
zagsondermijning. Als een domi
nee dat niet durft te zeggen,
maar er maar wat omheen
draait kan hij beter een ander
onderwerp kiezen. Het is tegen
woordig maar een slap gedoe,
men durft niets meer te zeggen,
we worden gewoon afgebluft
en bepaalde mensen zijn daar
de dupe van".
Welk recht
We eindigen nu met de brief
van de heer J. te K. „Bij al het
geschrijf over gezag is men tot
de weinig verrassende con
clusie gekomen dat „het er
moet zijn voor 't goed func
tioneren van de samenleving.
Gezag heeft natuurlijk te ma
ken met „zeggen" en betekent
oudtijds „zeggenschap hebben"
In dit verband betekent het: .,'t
voor het zeggen hebben".
Waar haalt wie dan ook het
recht vandaan „het voor het
zeggen te hebben?" Bovendien:
hoe ver gaat dat? In hoeverre
mag men voor een ander bepa
len wat hij wel en vaker nog.
wat hij niet mag doen? Het
recht kan nooit absoluut zijn:
dat zou aantasting van het ge
weten tot gevolg hebben.
De geschiedenis waarschuwt
ons tegen absolutisme waarvan
En wat als liet gezag niet aan
vaard wordt? Wie niet horen
wil. moet maar voelen. Maar
welke norm gaat men nu aan
leggen bij het uitdelen van li
chamelijke straf? Of die klap
nu wordt gegeven met moeders
pantoffel dan wel met de knup
pel van oom agent, is dikwijls
slechts een kwestie van bewape
ning.
Nu blijkt vaak dat de norm
wordt gezocht en gevonden in
de geest van de straffer. Als we
zo ver gekomen zijn, dringt
zich bij mij naast het woord
„gezag" iets anders naar voren:
„dictatuur".
U protesteert natuurlijk:
„Hebben wij ons niet verzet te
gen Spanje, Duitsland?" Wij
dulden geen dictatuur. Toch
ligt de herkomst van dit woord
ook in „dicere" zeggen. Het
betekent ook: „het voor het zeg
gen hebben". De norm is daar
bij alsoluut gelegd in de macht
van een persoon. Tegenspraak
is niet mogelijk.
Het lijkt me van belang de
gemakkelijke overgang van ge
zag naar dictatuur scherp in
het oog te houden".
Hierbij laten wij hel wat be
treft „het gezag". We hebben er
weer wat van kunnen leren en
zien nu met spanning de nieu
we brieven tegemoet. Alle leze
ressen en lezers hartelijk dank
voor het aanreiken van gedach
ten over dit onderwerp.
Doet u mee in de volgende
gespreks kring?
Knuffel-
Gnufl
Dit is geen spook, maar een
ragebol-beest, met felle oog
jes, een knopneus en verder
alleen maar haar, dat zich
naar alle kanten laat kam
men. Met de kam kun je er
allerlei „Gnufls" van maken.
Gnufl is internationaal, be
looft een rage te worden en
is eindeloos gek en dierbaar
voor tieners. Een knuffel
hondje, een poes, een ver
schrikkelijke sneeuwman, een
pijnzende grijsaard? De kam
erdoor en je fantasie de teu
gel laten. Hij kost nog geen
acht gulden.
We lazen dit in de Consumen
tengids van januari. Het ging om
monsters bij dertig Haagse sla
gers en zes Haagse supermark-
Wat zit er in gehakt? De Wa
renwet vertelt uitvoerig wat er
wel en niet in mag zitten. Het
mag geen andere stoffen bevat
ten dan die „eigen aan vlees".
Toevoeging van meel, water en
kleurmiddeltjes is niet toe
gestaan.
De Keuringsdiensten controle
ren veelvuldig. De huisvrouw
ziet liever weinig vet in gehakt:
gehaktballen die smelten als
sneeuw voor de zon zijn niet ap
petijtelijk en de jus wordt veel
te vet en niet smakelijk. De sla
ger beweert en we geloven
hem dat bleek verkleurde ge
hakt niet verkoopbaar is. Wat
bleek nu bij het onderzoek?
Vijftien van de zesendertig za
ken maakten zich op woensdag
of vrijdag schuldig aan knoeien
met de kleur. In twee gevallen
werd de hoeveelheid gehakt aan
gevuld met zetmeel en in één ge
val nog eens met water. Deze
knoeierijen deden zich minstens
even vaak zo niet meer bij
mid^eldure en dure slagers voor.
Hoe goedkoper het gehakt is,
hoe vetter. Het gemiddelde vet
percentage varieerde van 33 voor
de goedkoopste tot 26 voor de
duurste groep. Éénmaal werd
ruim 50 pet. vet geconstateerd.
Op woensdag was het gehakt
hij de helft van de zaken waar
monsters genomen werden goed
koper dan op andere dagen:
verschil van een dubbeltje tot
zestig cent per pond. Soms was
het woensdaggehakt wat vetter,
maar regel was het bepaald niet.
Conclusie: gehakt van dure sla
gers bevat over het algemeen
wat meer vlees en wat minder
vet dan die van goedkope sla
gers: ook bij dure slagers ligt het
etpcrcentage hoog: zowel door
'ure als goedkope slagers wordt
•ebruik gemaakt van verboden
stoffen als nitriet of sulfict;
woensdag is het gehakt vaak
De bond zegt: of het elders in
het land vooral wat de knoeie
rij betreft hetzelfde is. kun
nen wij niet zeggen. Zélf attent
rijn dan maar. en als we een lap
je door laten draaien er op toe
zien dat de gehaktmolen leeg is!
De fiets mag zich in
een grote belangstelling
verheugen - de mode
eveneens. Beide onder
werpen zijn tezamen
gevoegd in de tentoon
stelling Fiets en mode
die tot mei 1967 in het
textielmuseum in Til
burg te bewonderen is.
Alle fietsen zijn au
thentiek, ook het over-
De prijzen stijgen en wij zuchten, maar betalen
toch. We kunnen ook niet anders, wij niet, maar in
de Verenigde Staten zijn de huisvrouwen wat pitti
ger. Als naar het oordeel der huisvrouwen de prij
zen van een bepaalde supermarket te hoog liggen,
boycotten ze de zaak.
Het is ook logisch. Om onge
veer twaalf uur gaat u
boodschappen doen, u bent hon
gerig en misschien ook wat ge-
prinselijk paar uit de jaren der
tig op de tandem.
Vouwfiets
De vouwfiets werd oorspronke
lijk ontworpen voor het Franse
leger, maar is nu een typisch mo
dern tweede vervoermiddel dat
geen parkeerproblemen kent.
Werd vroeger de rok aangepast
aan het zadel, nu wordt het zadel
aangepast aan de rok: het specia
le ronde dameszadel dat zich
voegt naar de lichaamsbewegin
gen. De op-art-fiets was een on
derdeel van de op-art-mode.
Over de witte fiets weet u alles:
provo-plan voor vrij ver-
voer-voor-icdereen in ge
meenschappelijk bezit.
Bruidskleding
Bij de moderne fiets hoort ook
moderne kleding. Mannequins
showen op de fiets zelfs
bruidskleding. In de herenmode
keert men terug naar de
fietsbroek of knickerbocker met
bijpassende kniekousen, die me
nig pittige teener ook vlot staat.
Lange pijpen zijn onpraktisch op
de fiets. Lange regenjassen wor
den vervangen door de prettig
zittende blazer of windjack. Een
vlotte fietspet, schoenen met lage
hakken dan wel laarsjes horen
bij het fietskostuum.
De fiets is wéér een status-sym-
bool geworden nu bijna iedereen
een auto bezit. De fiets is ook het
vervoermiddel voor de school
gaande jeugd. Voor hen zijn er
speciale capes voor de fiets ont
worpen, die dekking geven aan
die delen van het lichaam die tij
dens het fietsen nat worden.
Inknoopbare voeringen van ny
lon of schapevacht hebben hun
doelmatigheid reeds bewezen.
„In" zijn ook de vrolijk gekleur
de regenpakken van zeildoek of
plastic waarin de fietser goed
verpakt is engoed zichtbaar
is voor de auto-bestuurder. Hier
mee kunnen de jongelui alle
weersomstandigheden trotseren
en er nog aardig uitzien ook. Het
voorkomt ook het onfrisse lijf
luchtje dat van natte kleding
opstijgt.
Mooi
Prettige bijkomstigheid voor
fietsende dames is dat de benen
goed getraind blijven en welge
vormd. „Fietsen maakt mooi" is
de nieuwste slagzin.
Voor de mini-rok is overigens
ook de mini-fiets ontworpen. Het
is een dwergfiets met kleine wie
len waarop voldoende mogelijk
heid is om de nodige beweging te
maken. In Amerika draagt de
jeugd een soort hansop op de
fiets; een jurk waarvan het rok-
gedeelte is vervangen door twee
broekspijpen die tot even boven
de knie reiken. Handig is ook het
(nieuwe) verchroomde boodschap
penmand je voor fietsende dames.
De mand klemt op een ingenieu
ze wijze op de voorwielbagage
drager, die bij de mand wordt
geleverd en eenvoudig bevestigd
onder het stuur. Door een rem
wordt de mand rammelvrij en
muurvast op de drager gezet.
Met één handbeweging halen we
mand uit klem en gaan ermee
winkelen. Ook schoolgaande
meisjes dwepen met zo'n voor
op-mandje.
Bij de entree ligt "een mand ge
vuld met Groninger koeken die u
doet watertanden: één meene
men, lekker bij de koffie. Had u
We zien in de groentewinkels
wel eens zo'n grillig gevormde
wortel liggen, die iets op schor
seneren lijkt. Dat is een mieriks
wortel, waarvan de wortels
vluchtige mosterdoliën bevatten.
Een tamelijk kleine hoeveelheid
fijngeraspte mierikswortel, even
tueel vermengd met wat citroen
sap, geeft een gebonden saus
een bijzonder geurig aroma.
Mierikswortel mag niet worden
meegekookt. Bijna het hele jaar
door is hij verkrijgbaar.
Hieronder brengen we een re
cept voor warme mierikswortel
saus, het is allicht het proberen
waard!
Bereid van een kwart liter
melkvijfentwintig gram room
boter en vijfentwintig gram
bloem een mooie gladde saus.
Schenk hierbij al roerende een
kwart liter bouillon. Maak de
saus met zout en peper op smaak
af. Voeg tenslotte twee eetlepels
geraspte mierikswortel, dertig
gram roomboter, een eetlepel ci
troensap en tien gram suiker
toe. Heerlijk bij varkensrollade,
aardappelen en spruitjes!
grote deel van de ge
toonde mode.
De draisine ontwikkeld in
1816 was bestuurbaar. In 1851
werden loopfietsen in de oorlog
op Nieuw-Zeeland gebruikt. In
de praktijk voldeden de machi
nes, zo meldt een krantebericht.
De inboorlingen schrokken zich
een ongeluk bij het zien van de
Britse soldaten op deze voertui
gen en gingen op de vlucht.
Met ontzag wordt vermeld dat je
er een snelheid van 12 tot 13 km
op kon bereiken.
De fiets werd beschouwd als
middel van vermaak voor de ge
goede burger. In het gebruikelijke
kostuum van die tijd besteeg
men de fiets. Voor de dames die
durfden, was dat de Biedermei
er: wijde rokken, taille ingepend
op haar plaats, wijdemouwen
met schouderpoffen. daarover
heen een pelerine of mantille. Op
het hoofd een kushoed, daaron
der vandaan piepend lange pijpe-
krullen. Ook de heren hadden de
taille sterk ingeregen.
Trapfiets
de winkel betreden een uur na
de maaltijd, dan had u zich gere
aliseerd dat er nog een halve
trommel met koekjes was, een
aangebroken doos sprits en nog
wat restjes.
Maar u bent nu niet te stuiten,
en doet dus een onnodige en
daarom onverstandige aan-
Bij de slagerij lonken de var
kenshaasjes u toe, u laat het we
kelijkse runderlapje schieten,
koopt het haasje en besluit er
witlof bij te eten, want groene
kool met varkenshaas is niet zo
aantrekkelijk als malse witlof.
Al met al bent u boven het bud
get uit, alleen omdat u het
tijdstip van winkelen niet zo ge
lukkig koos.
Wij hadden de ..sales-promo
tion" van Amerika niet nodig om
hier achter te komen. de
huishoudportemonnee gaf de tip
reeds door.
Doet u nu hier üw voordeel
mee, en ga inkopen doen na een
maaltijd!
Wij in ons fiets-land kunnen
hot ons nauwelijks voorstellen
dat er een leven zonder fiets is
geweest; toch js de fiets nog geen
twee eeuwen oud. De eerste fiets
werd célérifère genoemd. Het ge
val was nog primitiever dan het
perste houten stepje van onze
kleuter. De fiets was geheel van
hout; de berijder nam er schrij
lings op plaats en zette zich
steeds met de tenen af. Die loop
fiets was niet bestuurbaar. Wilde
de berijder de bocht om. dan
moest hij afstappen om het vehi
kel in de gewenste stand te
plaatsen.
Verband tussen
beide herontdekt
„Een gemakkelijk zittende korte jas
met opgestikte zakken en een pof
broek tot de knie, met dikke wollen
kousen" ziedaar het modevoorschrift
voor meneer op de fiets. Onze
knickerbocker lijkt er sprekend op.
Fiets: Hoge Bi 1880.
veel opschudding en later droe
gen de dames dan ook een rok-
De Kampioen gaf in haar num
mer van 1897 een knip-patroon
voor een speciale fietsrok, waar
mee de ANWB zijn ruim duizend
vrouwelijke leden van dienst
was. Een Haagse kleermaker be
dacht een naadloze fietspantalon
voor de heren-fietsers.
Toen de mode eenvoudiger en
praktischer werd, was er geen
plaats meer voor speciale
fiets-mode. Het voertuig zelf
groeide naar het klassieke model
met twee wielen van gelijke
hoogte, met stuurinrichting op
het voorwiel, luchtbanden, peda
len, ketting en gespaakte wielen.
In de loop der tijden wisselde
uiteraard ook de verlichting. Van
kaars- petroleum- en carbid-
verlichting deed de elektri
sche fietslantaarn zijn intrede.
Ook de tandem was een tijdje
bijzonder populair en velen her
inneren zich ongetwijfeld ons
Dat gaat niet geruisloos: zij pa
raderen met borden voor de win
kel waarop wordt gewaarschuwd
niet bij die of die zaak te kopen
en het waarom wordt uitvoerig
uit de doeken gedaan.
Het enthousiasme van de da
mes is niet zonder gevolgen ge
bleven; de zaken lieten hun prij
zen dalen en gaven ook geen ze
geltjes meer, want dat staat met
elkaar in verband: hoge prijzen
en zegeltjes of cadeaus. Zonder
die zouden de prijzen lager lig
gen, maar de omzet ook.
De ervaring heeft namelijk ge
leerd dat dié artikelen vaak het
meest verkocht worden welke
vergezeld gaan van zegeltjes, pre
mies, speldjes, spelletjes e.d. Het
blijkt eens te meer dat wij niet
zonder franje kunnen leven in
onze vermaterialiseerde samenle-
WOENSDAG-GEHAKTDAG, is er bij ons huis
vrouwen goed ingeprent. „Als we het maar
dikwijls genoeg zeggen, gelooft de consument het
nog ook" schijnen vele slagers te denken. Want
wat is het geval? Bij twee van de 36 steekproeven
die de Consumentenbond nam bij Haagse slagers,
bleek dat de inkopers op woensdag méér in plaats
van minder moesten betalen. De speciale aanbie
ding was dus meer „speciaal" voor de slager dan
voor de klant bedoeld
In de Verenigde Staten is hel
uitgezocht; misschien hebt u het
zelf ook wel eens ondervonden:
winkelen met lege maag doet ko
pen. Dat geldt niet zozeer voor
de stoffenzaak of de winkel in
ijzerwaren, maar wel voor de su
permarket.
Omstreeks 1850 werd de loop
fiets tot trapfiets verheven door
de uitvinding van de pedalen. De
vélocipède werd voor het eerst in
1864 gebouwd met een groot voor
wiel van 90 cm diameter. Op
de as daarvan waren de trappers
bevestigd. De Haagse baron Otto
Groenix van Zoelen was een der
eerste bezitters van zo'n „fiets".
In 1869 kocht de Deventer rij
tuigsmid Hendricus Burgers een
paar Michaux-fietsen. Hij richtte
in 1870 een rijwielfabriek op
waarin hij de Franse modellen
ging nabouwen. In Engeland ont
wikkelde men intussen de drie
wieler. De spectaculaire hoge bi
cycle bleef voor de sportieve
durfals behoren.
Toen de fietsen lager werden
gebouwd bestegen meer dames
het voertuig. Uit die tijd stam
men de vele spotprenten.
Fietskleding
Er ontstonden fietsclubs die
speciale fietskleding voorschre
ven. Voor herenleden was dit
een jas met panden, witte rij
broek, zwart glimmende been
kappen of hoge laarzen en een
ronde hoed. Voor de dames een
lange nauwsluitende da
mesbroek waarboven een kort
jasje met ceintuur. Korte rijg-
laarsjes en een simpel hoedje
completeerden het toilet. Fietsen
was nog altijd d e sport voor de
welgestelde burger.
De dames die toch lange rok
ken wilden dragen op de fiets
vonden een oplossing door de rok
open te knopen en op te haken
in het achtermidden. Daaronder
de pantalon-taille. Deze pof- of
harembroeken veroorzaakten
DE brief die het moeilijkst te
beantwoorden is, is altijd die
waarin aan mij wordt uitgelegd
dat ik niet goed gelezen, ergo niet
goed begrepen heb. terwijl ik dan
moet antwoorden dat ikzelf niet
goed gelezen, ergo niet goed begre
pen bén.
Maar ik wil mijn best doen,
want brieven-beantwoorden is per
slot hier mijn bezigheid. Een me
neer (denk iki uit mijn woonstede
heeft me geschreven dat hij consta
teert dat ik teleurgesteld ben inza
ke Jezus' Rijk. Geen wonder, zegt
hij, want het is zonneklaar dat
geen van de beloften omtrent dat
Rijk in vervulling zijn gegaan. Er
komen rampen en bloed en vuur,
je ziet vanzelfsprekend liefde
loosheid en ongerechtigheid. Er is
niet anders voorspeld. „Mijn rijk
is niet van deze wereld".
Aldus, bijna woordelijk, de mij
gezonden brief. Het is eigenlijk
een fijne brief, ik heb ook alle mij
opgegeven stukken gelezen. Ik be
hoef hem ook niet tegen te spre
ken, want briefschrijver heeft zélf
niet begrepen wat ik bedoelde.
/EET u. er zijn heel wat
briefvriendinnen die geloven
in Jezus' macht, echt. Ook in hun
vreemdelingschap hier op aarde,
hun doorreis. Nu leest u de Bijbel,
maar dat kon u pas doen toen u
had leren lezen. Zo is het met hen,
zij willen deze tijd waarin we le
ven goed zien, zij willen aan die
tijd deelnemen met de boodschap
van Christus, maar ze kunnen als
het ware te slecht lezen.
Ze denken: wat ben ik een
huismus, een priegel, wat zit ik
aan de kant van de samenleving,
hoe moet ik mijn kinderen opvoe
den. wat moet ik antwoorden op
nood, ik zit hier maar en zet kof
fie en klets wat en 's avonds ben
ik moe van het kachels stoken en
dweilen, ieder doet een beroep op
mij maar ik ben onzeker, slecht toe
gerust. het is of ik geen vat op de
dingen heb.
En dan denken ze: was ik maar
beter ontwikkeld, of: zat ik maar
in iets zodat ik andere mensen en
gedachten tegenkwam en mijn
persoon en gedachten kon toetsen.
Dan kon ik ook dat waarom het
gaat: de boodschap van het Ko
ninkrijk, beter doorgeven.
DAT is heb ik willen zeggan,
dezelfde vraag als: Heer, geef
ons een teken. U bent er toch, wij
geloven toch in u, laat er iets ver
anderen. En dan krijgen wij alle
maal antwoord dat wij mogen le
ven uit een overwonnen dood. Dat
Gods Rijk bij de opstanding is
begonnen. Niet lijkt op macht en.
pracht, niet van deze wereld is.
Maar begon, begint bij de mens
die staat in de vergeving der zon
den. Die zit te breien aan een ba
by-truitje omdat er voor kinderen
nog zin ligt in het komen op deze
wereld.
Die thee schenkt en goed voor
haar buurvrouw is, zonder e?rst
eens te kijken of die buurvrouw
haar „goedheid" waardig is. Onge
merkt komt in al dat zijn. al ."at
handelen het Rijk Gods. Probeer
dat nu eerst eens, schreef ik, lan
doe je al de dingen die wezen
lijker zijn dan vergaderen en we
reld-hervormen. Ieder op zijn
Ik denk dat de vrouwen die veel
vergaderen en in veel zaken mee
denken overtuigd zijn van de stille
kracht van de anderen. Hoe meer
men is betrokken op onze samenle
ving, hoe betrekkelijker het verga
deren, hoe duidelijker de onmacht.
Wél geloof ik dat van de kant
van de vrouwen die notie hebben
van wat er omgaat in de wereld
van geloof en denken, meer ver
haal, meer mee-delen, mocht ko
men naar de vrouwen die thuis
zitten, niet weten hoe aan dieper
inzicht te komen, hoe zich geeste
lijk te verrijken.Wij hebben el
kaar nodig, we zijn niet twee stuk
jes, twee soorten mens.
Wat is plannen maken en wel
doen en vergaderen waard als er
geen zachte handen, zijn op de
plaatsen waar plannen en geld en
organisatie tot hun doel geraken?
Wat is nu een voogdijraad als er
geen gezinnen zijn, bewogen met
jonge mensen? Wat is jeugdzorg,
wat is planning voor gehandicap
ten, invaliden, blinden zonder war
me, levende mensen daar waar het
werk moet gebeuren?
In al dat handelen komt het
Rijk Gods. Als dat niet zo was,
zouden we er direct mee ophou
den, rustig gaan zitten wachten op
de oordeelsdag, het is hier toch
een zooitje. Dat handelen wil soms
zo graag een teken van Christus*
macht, moet altijd weer leren dat
dat teken al gegeven is.
DAAROM zijn we steeds in be
weging, zelfs hier in de krant,
zelfs in de Open Brief-rubriek.
Moeten we telkens herzien wat we
menen, willen we van elkaar
troost en steun.
Ik heb nu twee brieven over
dienstweigering gekregen da
laatste tijd. Tot nu toe heb ik ze
persoonlijk behandeld, het zal toch
ook eens hier moeten. Moeders,
hoe eenvoudig en huimussig ook,
hebben daar mee te maken. Als je
ziet hoe er in de krant tegen el
kaar op geschreven wordt over
bijv. Vietnam, denk je: daar doe
ik niet aan mee. Maar toch heeft
alles in ons leven te maken met de
levens van anderen.
We hebben gestreden tegen on
menselijkheid. Een land dat met
ons een apparaat, een machtsappa
raat vormt, stelt zich in tegen die
onmenselijkheid, precies als het
deed toen wij slachtoffer waren.
Het stuurt jongens, fijne, keuri
ge jongens, vol idealen. Ze moe
ten daar tegen mensen tekeer
gaan, het kan niet anders. Ze do
den, ze haten, soms gedragen ze
zich als beesten. Ze binden een
mens als een vod achter een tank.
Geen boeven, die jongens, nette
lui, net als uw zoon en mijn zoon.
Goede nacht moeder, en een kus
en de deur voor je open doen als je
erdoor moet.
Moet je nu. als vrouw niet mee
denken? Moet je je zoon, omdat de
grens tussen mens en beest in een
machtsapparaat bijna nimmer te
zien is en hij toch gewoon begon
nen is solidair te zijn, hij toch
gewoon zijn land wilde kunnen
verdedigen, op zijn minst niet kun
nen begrijpen.
Nee. een vrouw kookt niet al
leen, al is de stamppot lekker.
