Wijziging te bespeuren
in houding N-Vietnam
Dit jaar
geen herstel
evenwicht
Duidelijk beleid
noodzakelijk
AKTUEEL
Stenen voor
Europoort
Uit de Haagse hof geplukt
Als er met Hanoi
te praten valt
s: buiien-
5
VRIJDAG 6 JANUARI 1967
WIL HANOI
PRATEN?
VN BUITEN
LATEN
Jan Veenstra, een 32-jarige -pi
loot uit Soest, had gisteren toen
hij in zijn Pipercup op weg was
van de NO-polder naar Melis
sant (Goeree en Overflakkee)
om landbouwbespuitingen te
verrichten, last van hevige
sneeuwbuien, die hem vrijwel
elk uitzicht benamen. Uit voor
zorg zette hij zijn toestel in een
weiland achter het kasteel Loe-
nersloot aan de grond.
mische problematiek noodzakelijk, wil
een evenwichtige sociaal-economische
ontwikkeling worden verwezenlijkt. De
middellange termijnplanning zal bij de
beleidsbepaling veel meer moeten" wor
den geaccentueerd en gesystematiseerd.
De voorzitter van de SER noemde
het een ernstige omissie, dat bij de
totstandkoming van wetten en rege
ringsmaatregelen onvoldoende aan
dacht wordt geschonken aan de budget
taire consequenties voor een langere
periode dan één a twee jaar.
„De levensduur Van een kabinet kan
nimmer een verontschuldiging vormen
voor het achterwege laten van plan
ning op langere termijn, indien daar
door de kwaliteit van het bestaan van
een volgende generatie in gevaar
wordt gebracht," aldus de heer De
Pous, die het voor het welslagen van
de gehele economische politiek op mid
dellange termijn van essentiële beteke
nis noemde, dat van de aanvang at
wordt gestreefd naar goed overleg en
samenspel tussen overheid en be
drijfsleven.
Hier ligt wellicht ook een belangrijk
middel om de impasse in het overleg
tussen de sociale partners onderling en
van hen met de overhied te doorbre-
NEW YERSEY In de Ameri
kaanse plaats Shrewsbury is gisteren
een vliegtuig neergestort dat een ver
binding onderhield tussen de buitenwij
ken van New York en de vliegvelden
van de stad.
Alle inzittenden de piloot en acht
passagiers kwamen hierbij om het
PARIJS/WASHINGTON De houding van Hanoi in de
kwestie-Vietnam lykt te wijzigen. De Noordvietnamese ver
tegenwoordiger te Parijs, Mai Van Bo, zei gisteren, dat zijn
regering een eventueel voorstel van de VS om contact met haar
op te nemen zou bestuderen, mits de bombardementen definitief
en onvoorwaardelijk worden stopgezet. Hij verwerpt echter de
voorstellen van secretaris-generaal Oe Thant. Elke inmenging
van de VN is in strijd met de Geneefse akkoorden, aldus de
Noordvietnamees.
door te bereiken, dat deze stap zal kunnen
bijdragen tot het ook door deze kamer
beoogde doel."
Twee Amerikaanse burgers, die wc
dag samen met een Filippijnse vrouw door
de Vietcong zijn vrijgelaten, hebben gis
teren het relaas van hun gevangenhou
ding gedaan. ..Iedere nacht' werden wij
geketend met een kabel om onze enkels,
aar die zat niet zo strak dat het pijn
:ed". zo verklaarde één der vrijgelate-
;n Monahan.
Zij hebben van de kampstaf geld gekre
gen om na hun vrijlating de bus naar
Saigon te nemen.
Bemoedigend
Diplomaten en waarnemers bij de VN
achten de voorstellen van Mai Van Bo be
moedigend. Zij zouden er toe strekken
aan te tonen, dat Hanoi, hoewel het moei
te doet om een politieke overwinning te
behalen, aan de andere kant de mate
riële en militaire realiteiten van het con
flict niet uit het oog verliest.
Deskundigen menen ook uit de uitlatin
gen te kunen opmaken, dat de ontruiming
van de Amerikaanse troepen niet be
schouwd wordt als een vereiste voor vre
desonderhandelingen. Het zou er dus op
iken, dat Hanoi dichterbij de Russische
ïvattingen blijft dan bij die van Peking.
ien is voorts van mening, dat Van Bo s
verklaringen Thant er toe zouden kunnen
bewegen, met meer klem bij Washington
er op aan te dringen, het noodzakelijke
lebaar te maken om de weg te openen
ot onderhandelingen.
De Zuidvietnamese premier Ngoejen
lao Ky heeft verklaard dat 1967 een
leerpunt zal zijn in de Vietnamse oorlog.
)e omvang van de oorlogsactiviteiten zal
Fplgens hem afnemen. Hij sprak de ver
pachting uit dat de Noordvietnamezen
hun tactiek van Zuid-Vietriam met ge
veld te veroveren, zullen wijzigen
len guerilla-oorlog.
.Minister Luns heeft gisteren met de
Xmerikaanse ambassadeur in ons land'
JVilliam Tyler, gesproken over de kwestie
Vietnam.
f Op 28 december heeft minister Luns
de Tweede Kamer gezegd, dat de regering
Biet zou nalaten de Amerikaanse regering
te benaderen en haar op de hoogte te
brengen van de „begrijpelijke zorg en
Verontrusting, die door deze Kamer wordt
gevoeld naar aanleiding van de jongste
ontwikkeling in Vietnam. Zij hoopt daar-
Een bezoek
president Podgorny eind van deze
maand aan de paus zal brengen.
Hij is niet de eerste Russische staat",
man, die in het Vatikaan wordt ont
vangen. Gromyko (buitenlandse za
ken) was er al in april.
Meer dan drie jaar geleden stond
Joliannes XXIII de dochter van
Chroesjtsjef en haar man (toen
hoofdredacteur van Izwestia) een
particuliere audiëntie toe.
Aangenomen moet worden, dat Pod
gorny over de bekende onderwerpen
wil spreken: Vietnam, de betrek
kingen tussen kerk en staat in Oost-
Europa en mogelijk het aanknopen
van diplomatieke betrekkingen.
Opvallend is overigens, dat Podgor-
ny's bezoek aan de paus niet wordt
vermeld in het communiqué over
de driedaagse reis, die de president
naar Italië maakt.
Dit versterkt het vermoeden, dat
het gesprek in het Vatikaan wat
Podgorny betreft slechts een poli
tiek doel heeft.
Een poging
r.. hiermee onderstrepen dat het ernst
maakt met het streven naar een sa
menleving van niet-blanken en
blanken.
Men kan beweren, dat de minister
(voor juridische aangelegenheden)
werd benoemd, omdat er geen Afri
kaan geschikt was voor de desbe
treffende post. De New York Times
meent echter, dat daar geen sprake
van is.
Hoe dan ook, het besluit van pre
sident Kaoenda, genomen op een
ogenblik, dat vrijwel overal in Afri
ka naar afrikanisatie van het bestuur
wordt gestreefd, dwingt respect af.
Zambia heeft het als gevolg van de
sancties tegen Rhodesië verre van
gemakkelijk. De bldbken, die er
willen blijven, zien de toekomst niet
zonder zorg tegemoet.
Mogelijk is de situatie waarin deze
mensen verkeren, voor Kaoenda
aanleiding geweest een blank® mi
nister in zijn kabinet op te nemen.
Voorzitter SER in
nieuiv jaarsrede
(Vervolg van pag. 1)
DEN HAAG Door de jongste rege
ringsmaatregel is te verwachten dat
het saldo van de betalingsbalans zich
in de richting van de structurele
norm van een overschot van rond
650 miljoen zal bewegen. Wanneer
wij echter bedenken, dat dit resul
taat mede wordt verkregen door het
achterwege blijven van enige groei
van de particuliere investeringen in
vaste activa, kan nog niet van het
bereiken van een volledig even
wichtsherstel worden gesproken.
Dit zei de voorzitter van de Sociaal-
Economische Raad, drs. J. W. de
Pous, vanmorgen in zijn nieuwjaarsre
de. Hij wees er op dat het in de prak
tijk uiterst moeilijk blijkt te zijn eer
eenmaal begonnen inflatoire kosten-
en prijsbeweging tot staan te bren
gen. Dit jaar zal de totale loonkos
tenstijging van tenminste 8 procent
opnieuw meer dan het dubbele van
de toeneming der arbeidsprodukti-
viteit (3.5 procent bedragen.
Prijsniveau
Drs. De Pous verwacht dan ook, dat
(mede als resultaat van de genomen
beslissing m.b.t. de lonen en de om
zetbelasting) de stijging van het
prijsniveau van de particuliere
consumptie de raming van 4.5 pro
cent nog enigszins zal overschrijden.
Het ligt z.i. dan ook voor de hand, dat
in de toekomst naar een verder terug
dringen van de kosten- en prijsinfla-
tie krachtig zal moeten worden
gestreefd, temeer waar ook in de ons
omringende landen ernstige pogingen
in die richting worden ondernomen
De SER-voorzitter maakte een interes
sante vergelijking met de vorige peri
ode van overbesteding (1955-1957),
die opvallend veel overeenkomst ver
toont met de periode 1964-1966. Toch
constateerde de heer De Pous enige
belangrijke verschillen, op grond
waarvan hij concludeerde dat de
overbesteding in 1955-1957 vermoede
lijk van overheersend conjuncturele
aard was, terwijl in de ontwikkeling
van de afgelopen drie jaren meer
structurele factoren hun invloed de
den gelden.
Zowel onze concurrentiepositie als de
kosten- en prijsontwikkeling verto
nen thans een duidelijk ongunstiger
beeld dan in 1955-1957. Een herstel
zal nu dan ook moeilijker zijn dan
toen, al biedt de huidige situatie
meer kans op een evenwichtiger ont
wikkeling van de nationale econo-
Hardnekkig
Er is volgens drs. De Pous geen reden
voor paniek. Maar „de hardnekkig
heid van de overbesteding en de hel
ling van de inflatiespiraal, die de pe
riode 1964-1966 kenmerken, mogen
ons anderzijds behoeden voor een te
lichtvaardig optimisme. Niet ontkend
kan immers worden dat als resultaat
van een te lang volgehouden proces
van overbesteding en inflatoire
kosten- en prijsstijging wij thans
zijn geraakt in de situatie van een
acute liquiditeitscrisis.
Door de omstandigheden gedwongen
vindt thans een ontwikkeling plaats
in de richting van een geforceerde
bestedingsaanpassing, zowel bij de
overheid als in de particuliere sector.
Een dergelijke aanpassing pleegt ge
paard te gaan met cumulatieve reces
sieverschijnselen, waarvan het rela
tief sterk oplopen van de werk
loosheid een duidelijk symptoom is.'
Het werkloosheidscijfer moet naar
de mening van de heer De Pous voor
1967 op tenminste 2 procent van de
afhankelijke beroepsbevolking wor
den gesteld, waarbij hij aantekende,
dat 1 procent meer werkloosheid op
zichzelf tot een produktiedaling leidt
van ca. 500 miljoen.
UTRECHT De Nederlandse
Spoorwegen gaan twee miljoen ton
Belgische breuksteen vervoeren
van Rosendaal naar de
poort. Dit nieuwe massavervoer
begint in het eerste halfjaar en
loopt in 1971 af. De stenen worden j
gebruikt als bouwmateriaal voorj
de pieren, die het nieuwe Rotter
damse havengebied in de Maas
vlakte en de havenmond Hoek van
Holland moeten beschermen.
Voor het vervoer zullen 250 kolenwa-1
gens van de NS worden omgebouwd
(lagere wand, versterkte bodem) alsme- j
de 250 Belgische wagens. Zij worden
gebruikt voor de samenstelling van de
tien breuksteentreinen (elk 1200 ste
nen), die wekelijks gaan rijden.
De dienstregeling wordt gereden door
twee gekoppelde diesellocs, die vrijwel
continu tussen Rossendaal (Essen) en
Europoort zullen pendelen. In de Euro
poort is al het nodige werk verricht om
de treinen te ontvangen.
De stamlijn naar de Gulf-raffinade-
rij is al vier kilometer doorgetrokken
naar de (nog denkbeeldige) poort van
het stenen-opslagterrein aan het Beer-
kanaal. Binnenkort wordt begonnen
met de bouw van het steen-emplace
ment: 11 km spoor met 21 wissels en
kruisingen.
Met een „bloedend hart" geeft
Salvatore Adamo zijn teddybeer
aan het Franse zangeresje Chan-
tal Kelly, die vandaag met dui
zenden stuks speelgoed naar
Italië is gevlogen om de kinderen
van Florence blij te maken In
totaal zijn veertien vliegtuigen
als een „speelgoed-Armada" van
verscheidene Franse vliegvelden
opgestegen op weg naar het
Italiaanse rampgebied
Drs. De Pous: lessen ter harte nemen
(Vervolg van pagina 1)
DEN HAAG In zijn nieuw
jaarsrede constateerde SER-
voorzitter drs. J. W. de Pous, dat
de lessen uit het verleden blijk
baar maar in beperkte mate ter
harte zijn genomen. ,,Wij mogen
ons daarbij niet verschuilen ach
ter gebrek aan inzicht, want me
de dank z\j het Centraal Plan
bureau zijn wij in staat de actuele
situatie op heel behoorlijke wijze
te analyseren."
Desondanks, aldus de heer De
Pous, blijkt er een onvermogen om
op het juiste moment de geëigende
maatregelen te nemen. „Ook nu weer
hebben wij gefaald de overbesteding
tijdig een halt toe te roepen met als
gevolg, dat wij ons hebben te onder
werpen eensdeels aan een door de
feiten opgelegd saneringsproces en
m
anderdeels aan maatregelen, die
(doordat zij te laat worden genomen)
het gevaar van overdosering in zich
houden."
Oorzaken
Een van de belangrijkste oorzaken
/an de overbesteding noemde de
SER-voorzitter het onvoldoende op el
kaar afstemmen van de bestedingsbe
slissingen in de particuliere sector en
de collectieve sector. De moeilijk
heid is, dat elk van de bestedingscate
gorieën (particuliere consumptie,
particuliere investeringen, overheids
consumptie en overheidsinvesterin
gen) prioriteit voor zich opeist, w
door bij voorbaat het gevaar ontstaat
dat de totale bestedingen de middelen
gaan overtreffen.
Daar komt nog bij, dat met het oog
op de toekomstige economische groei
de leefbaarheid verschillende catego
rieën overheidsbestedingen méér dan
voorheen als zeer essentieel worden
aangemerkt, hetgeen inhoudt, dat de
verruiming van de particuliere beste
dingen niet onder alle omstandigheden
primair kan worden gesteld. Aan
verschillende collectieve voorzieningen
kan bij de aanwending van de door de
economische groei verkregen ruimte
voorrang moeten worden verleend.
Duidelijkheid
Dit vereist, aldus drs. De Pous, een
duidelijk beleid van de zijde vat
overheid, waarbij de individuele en col
lectieve beslissingen inzake de bestedin-
in de consumptieve en de investe
ringssector op elkaar zijn afgestemd.
De gang van zaken in de achter ons
liggende periode is een voorbeeld van
een in dit opzicht onvoldoende gericht
beleid. In de afgelopen drie jaren heeft
een sterke toeneming van de bestedin
gen in de collectieve sfeer plaats gevon
den zonder dat hiervoor door een be
wust beleid in de particuliere sfeer vol
doende ruimte werd vrijgemaakt.
Om herhaling te voorkomen is het
volgens de SER-voorzitter noodzake
lijk, dat een programma op langere
termijn voor de collectieve voorzie
ningen wordt opgesteld, waarbij aan
ons volk wordt duidelijk gemaakt
dat een bepaalde voorzieningsgraad
aan onderwijs, wegen enz. grenzen
stelt aan de toeneming van de beste
dingen in de particuliere sector.
„Het is de taak van de overheid
geen onduidelijkheid over deze „of
fers" te laten bestaan en bijv. in con-
creto aan te geven, welke belasting
druk uit een voorgenomen beleid
niet alleen in het komende jaar,
maar ook op langer zicht, d.w.z.
een periode van tenminste drie
vier jaar, zal voortvloeien."
Geen verontschuldiging
Naar de overtuiging van drs. De
Pous is een meer stelselmatige en
geïntegreerde aanpak van de econo-
DOOR
Telegrambestellers en stationsomroe- de stem: „Willen de reizigers.
pers zijn in staat mij in een flinke kruier toetert dat je hem in de weg laconiek langs je laten gaan. Maar dat
paniek te brengen. Die macht van de staat. Zo gauw kun je niet opzij of dc doet geen mens. Natuurlijk niet. Stati-
telegrambestellers is gewoon een over- stem is uitgesproken. De vele n
blijfsel van ververwijderde tijden ten speling, die je had om je tri
toen de telefoon nog niet zo'n algeme- halen slinken weg. Dus hol je tri
ne functie had als nu. Nare berichten trap op in de hoop dat de stem
werden getelegrafeerd. Nu is het tele- net jouw trein bedoelde,
gram meer een vriendelijk gebaar ge- MÉf1
worden. Een zichtbaar bewijs van
meelevendheid, dat niet als woor-
den-via-een-hoorn, vervliegt
Maar stationsomroepers zijn heden
daags. En nog maar zeer zelden heb
ben ze mij een goed bericht gegeven.
Beter gezegd, de schallende stem
heeft me zelden welk bericht dan ook
gegeven. Heel eenvoudig omdat ik het
nooit of heel zelden versta. En dan
begint het. Je loopt volgens de aanwij-
zingen op de tabellen welgemoed langrijke N.S.
perron, waar na een redeliik mij.
De Stem
De enkele malen dat ik de ste.^
erstond was het altijd een boodschap schotjes.
wagenvoerder of andei
dat weet men, zal alleen
belangrijk nieuws zijn. Dan dten je
het ook direct te weten.
Wat zal dat een verbroedering ge
ven. Links en rechts vragen: Wat
zei-ie?
Omdat iedereen een halve zin
verstaan heeft is ook het reisgesprek
verzekerd. Men kan strijden, argu
menteren en roepen, dat men he: zelf
gehoord heeft.
Het spoorwegnieuws kan werkelijk
een nieuw reiswezen in ons land doen
ontstaan! Geen zwijgende coupees
maar leuke buurtvisites over de
stationsnieuwtjes-
/oeren. dienst. Dat betekent een vermenigvul-
Ontspannen, want treinreizen is digde paniek. Altijd zul je toch
Wel ben ik een beetje bang, dat het
spoorwegnieuws als de oude telegram
bestellers zal worden. Groot nieuws
gaat. Nu is, behalve uit de sportwereld, zelden
heerlijk. Jte zit en wordt gereden.
te weten moeten komen of het de
bouwen, dreunend in de oren. Wat nuwslopend.
wil die? Is mijn trein mijn trein nog?
Mijn peqron mijn perron?
Je rent een trap op om de herha-
(Van een onzer redacteuren)
TAE mogelijkheid is niet uitge-
U sloten, dat binnen afzienbare
tijd een nieuwe poging wordt ge
daan, een politieke oplossing
voor het conflict in Vietnam te
zoeken. Het is dan ook de moei
te waard, de balans op te ma
ken.
Het meest interessant zijn de voor
waarden van Noord-Vietnam. Deze
heeft premier Pham Van Dong de
zer dagen nog eens uiteengezet in
een interview met de New York Ti-
mes-medewerker Salisbury.
Punt 1 is: erkenning van vrede,
onafhankelijkheid, soevereiniteit, een
heid en territoriale onschendbaar
heid van Vietnam en terugtrekking
van de Amerikaanse troepen.
In afwachting van hereniging
(punt 2) moeten de militaire bepa
lingen van het Geneefse akkoord van
1954 worden geëerbiedigd. Deze ver-
De interne zaken van Zuid-Vietnam (punt 3) moeten worden geregeld
door de Zuidvietnamezen zelf, in overeenstemming met het programma van
het Nationale Bevrijdingsfront. Dit is de politieke organisatie van de Viet
cong.
Vreedzame hereniging van Vietnam is punt 4. Die moet worden geregeld
door de bevolkingen van beide delen van Vietnam, zonder buitenlandse in
menging.
Pham Van Dong wil deze punten niet beschou-
wen als voorwaarden voor vredesbesprekingen.
Zij zijn basis voor regeling van het Vietnamese
probleem en „geldige conclusies van een gesprek".
Er valt inderdaad te „praten" over deze punten. De moeilijkheid is echter,
dat eerst „de vijandelijkheden moeten worden beëindigd". Het is duidelijk,
dat ook hier de liefde niet van een kant kan komen.
De Noordvietnamese vertegenwoordiger te Parijs sprak van bestudering
van een Amerikaans vredesinitiatief na het definitief stopzetten van de
bombardementen op zijn land. Dat is echter nog geen „beëindiging van de
vijandelijkheden".
In Zuid-Vietnam bevinden zich niet alleen Amerikaanse troepen, maar
ook Noordvietnamese divisies. Die zijn massaal geïnfiltreerd, toen de Viet
cong zijn greep op zijn posities in het zuiden dreigde te verliezen.
Wie garandeert, dat een bestand ingeluid door het staken van de bom
bardementen op Noord-Vietnam werkelijk door de Vietcong en de troepen
van Hanoi zal worden nageleefd?
Wat dit laatste betreft is de wijze, waarop Noord-Vietnam het Geneefse
akkoord heeft „nageleefd" niet erg geruststellend. De demarcatielijn, onge
veer samenvallend met de 17de breedtegraad, bestond voor Hanoi slechts op
het papier, dat het in Genève ondertekende.
Overeengekomen was, dat Vietnam na vrije verkiezingen op vreedzame
wijze zou worden herenigd. Die verkiezingen werden nooit gehouden, omdat
men in beide delen van Vietnam er niets voor voelde. Dat gaf echter niemand
het recht geweld te gebruiken om zijn doeleinden te verwezenlijken.
Een vergelijking dringt zich op met Korea,
waar de 38ste breedtegraad demarcatielijn was. Koi*C«l
zolang het land niet na vrije verkiezingen op
vreedzame wijze was herenigd. Toen Noord-Korea zich gewapenderhand
van het zuiden meester wilde maken, zonden de VN een strijdmacht om dit
te verhinderen.
Dat zulks wat Vietnam betreft niet gebeurde, heeft bepaalde redenen.
Voornamelijk omdat Noord-Vietnam lering getrokken had uit de gebeur
tenissen in Korea. In een volgend artikel hopen we daar uitvoeriger oo in
te gaan.
Artsen (3)
Zowel fondsen als artsen schonken
m.i. tot nu toe weinig aandacht aan
het volgende. Als artsen voet bij stuk
houden zal hun praktijk wel eens zo
zeer terug kunnen lopen, dat veel pa
tiënten zich wel tienmaal zullen gaan
bedenken voor ze met hun ingebeelde,
onbenullige of werkelijke ziekte hun
arts zullen raadplegen. Gevolg: een
veel rustiger leven voor de artsen.
Niet één medicus gun ik het tegen
woordige, moordende bestaan. Ik
vrees echter een zekere teruggang in
inkomsten uit de eventueel tijdelijk
particuliere praktijk. Dus dan is men
financieel wéér niet tevreden... Of
hoogstens alleen de uiterst bekwame
en geziene artsen.
Zeist. D. Witzand
Artsen (4)
Wij, invaliden en ouden van dagen,
die de touwtjes aan elkaar moeten
knopen om rond te komen en die nog
al eens ziek zijn dat brengt de leef
tijd mee worden weer eens het
slachtoffer. Nu van de dokters. Ze be
hoeven niet voor niets te werken.
Maar er moet een grens zijn. Het lijkt
er op dat de zaak op de ruggen van
de min vermogenden wordt uitgevoch
ten. En dat is niet fair. We willen
althans niet afhankelijk zijn van de
barmhartigheid van de artsen „die ge
val voor geval zullen bekijken". Ik
hoop dat regering en Kamer het juiste
woord zullen kunnen spreken.
Dordrecht. L. B. Willemstein
Artsen (S)
Hebben al deze mensen die zich nu
zo verontwaardigd uiten over de
huisartsen, die zich volgens hen gaan
verrijken ten koste van de volksge
zondheid, ooit te klagen gehad over
een gebrek aan verantwoordelijkheid
van de huisarts?
Hebben deze mensen er ooit bij stil
gestaan hoe lang na de oorlog de
huisartsen door het ziekenfonds wer
den afgescheept met eenzelfde honora
rium dat pas na lang en veel praten
verhoogd werd, en hebben zij er dan
bij stilgestaan dat de dokter ook zijn
bakker, slager, kleding, auto, injec
tiespuiten etc. wel vijf keer zo duur
moest betalen? En hebben al deze ver
ontruste lieden ooit een kijkje in een
wachtkamer genomen, waar zij soms
patiënten 365 keer per jaar zagen zit
ten, omdat het toch niets kostte?
Hebben zij ooit gehoord van een
huisarts die een fondspatiënt zater
dagsavonds of zondags dubbel liet be
talen omdat hij hem op die dag voor
niets liet komen, of bijvoorbeeld voor
een puist waar hij net zo goed mee tot
maandag had kunnen wachten?
Maandag 2 januari jl. waren de
wachtkamers leeg. Was men uit angst
voor de acht gulden plotseling ge
zond? Of zag men nu opeens de
huisarts als een man die over de toon
bank eerst acht gulden eist en dan
pas medicus was? Dinsdag, 3 januari
waren de wachtkamers weer vol. Men
was, nadat het besluit van de artsen
een week was uitgesteld, ineens weer
ziek.
Schiedam. P. S. Buitene-Gaffers
