RUMOER IN DE RESIDENTIE
De Chinese affaire
Albanië poogt vorming pro-Chinees front
9_
DINSDAG 8 NOVEMBER 1966
DOOR
ONZE SPECIALE
VERSLAGGEVER
LINK VAN BRUGGEN
HSU TSU-TSA1
een omstreden dode
DE DIPLOMATIEKE verwikkelingen du
ren voort. Dru kwordt al gesproken
over de mogelijkheid dat Nederland zijn
relaties met China geheel zal verbre
ken. Politici, die een „harde lijn" voorstaan, dron
gen daarop aan. De regering aarzelt. Welk nut
heeft het, als men de betrekkingen verbreekt?
Premier Cals zegt: „Wij moeten veel ge
duld hebben: de Chinezen hebben nu eenmaal
een andere klok. Zij tellen niet in uren, maar in
jaren. Daar moeten wij ons bij aanpassen."
Hij heeft ook een verklaring waarom de Neder
landse justitie zo gretig alles in het werk stelt om
de Chinese lastechnici te horen. De rechter-com-
missaris bij de Haagse rechtbank, mr. J. H. de
Mol van Otterloo, stelt zelfs een officiële dagvaar
ding op. die prompt wordt geweigerd.
„Hsu Tsu-tsai was als vreemdeling gast in Ne
derland. Hij heeft recht op bescherming door de
Nederlandse wet. Dat betekent dat zijn dood
worden uitgezocht. Stel je voor dat we niets doen,
dan denkt iedere buitenlander in Nederland dat
hij door niets wordt beschermd, zegt de mi
nister-president
Het justitiële onderzoek blijft echter steken op
de halsstarrige weigering van de Chinezen de lega
tie te verlaten. Met de nog al karige gegevens, die
bekend zijn, wordt heel voorzichtig omgesprongen.
De uitlatingen van justitiële autoriteiten zijn of
vaag, of in strijd met elkaar. De allereerste uitla
ting van de Haagse politie op dinsdagmorgen,
19 juli is dat de politie niet gelooft dat de
ingenieur een ongeluk is overkomen. De recherche
baseert zich op de verklaring van de dokter, die
in het Rode Kruis Ziekenhuis eerste hulp heeft
willen verlenen. Een dag later, als dr. Zeldenrust
sectie heeft verricht, zegt een woordvoerder van
de Haagse politie dat bij de sectie van het lijk een
aantal ernstige kwetsuren op meerdere plaatsen
van het lichaam van de Chinees zijn vastgesteld.
„Het zou voorbarig zijn reeds een voorlopige con
clusie te trekken, alvorens het definitieve resul
taat van het onderzoek door dr. J. Zeldenrust van
het gerechtelijk geneeskundig laboratorium be
kend is," verklaart de politie omstandig.
Een verslaggever van het Algemeen Nederlands
Persbureau, die een onderhoud met de politie
heeft op woensdag, schrijft echter hierover in zijn
telexverslag: „Naar werd meegedeeld, zouden de
inwendige kwetsuren kunnen wijzen op de gevol
gen van een aanrijding. De Haagse politie is even
wel niets van een dergelijke aanrijding bekend."
DE Haagse officier van justitie, mr. A. W.
Rossingh, haast zich diezelfde woensdag
alk idee aan een auto-ongeluk tegen te
spreken. „Ik heb gegevens ter beschik
king; waaruit blijkt dat de Chinese ingenieur niet
door' een auto is aangereden", zegt hij nadruk
kelijk. Wat die gegevens inhouden, wil hij niet
zeggen. Wel suggereert de officier van justitie,
dat de sectie van dr. Zeldenrust een nieuw licht
op de zaak heeft geworpen. „Het kan best moge
lijk zijn dat er tijdens de sectie dingen naar vo
ren zijn gekomen, die in een geheel andere rich
ting wijzen", zegt hij. Het sectierapport wordt
niet vrijgegeven. Merkwaardig is dat dr. Zelden
rust, anders nooit bereid om iets te zeggen, zelf
ookmededelingen aan verslaggevers doet..
Dit gebeurt een week nadat de eerst officiële
verklaringen zijn afgelegd, op dinsdag, 26 juli. Dr.
Zeldenrust deelt mee, dat hij het onderzoek naar
de doodsoorzaak „voorhands" heeft afgesloten.
Een definitieve conclusie is er niet Wel suggereert
de politie dat het voorlopige sectierapport „met
uitsluit dat de Chinese ingenieur inderdaad uit
het raam is gevallen, of gesprongen van het door
de Chinese legatie gehuurde huis aan de Prins
Mauritslaan." Een verklaring, die klopt mèt de
veel eerder gevallen uitlating van mr. Rosingh,
dat hij „gegevens heeft, die een auto-ongeluk te
genspreken."
Niemand echter durft zekerheid te geven. Voor
al dr. Zeldenrust lijkt onzeker. Hij komt met de
wonderlijke formulering dat er „theoretisch nog
een kans is dat het toxicologisch onderzoek dat
nog een hele tijd kan duren iets nieuw aan het
licht brengt, zodat ik mijn conclusie in het uitge
brachte rapport moet kunnen herzien."
Eind augustus zal dokter Zeldenrust gedeeltelijk
zijn gemoed luchten. Dat gebeurt in een gesprek
met Bibeb, de verslaggeefster van het weekblad
Vrij Nederland, die er altijd in slaagt haar
gesprekspartners uitspraken te laten doen, waaro
ver zij zich in andere omstandigheden nog wel
eens zouden bedenken.
Als Bibeb de Chinese affaire aanroert, zegt zij:
„Omdat het een Chinees was, leek het misschien
veel geheimzinniger dan het is. Maar één ding
moet men niet vergeten. Oosterlingen zijn anders
dan Westerlingen. Ten opzichte van allerlei pro
blemen hebben ze andere opvattingen, daardoor
komt men makkelijk tot misverstanden. Hun op
vattingen over ziek zijn, en sterven, blijken histo
risch gezien heel anders dan de onze".
Wil dr. Zeldenrust erop wijzen dat Hsu Tsu-tsai
doelbewust de dood tegemoet is gesprongen of
gerend? Gerust voelt hij zich niet. Hij wil er niet
meer aan denken. Waarom niet?
„Ik praat niet over de Chinezen. Ik wil het yer6e"
ten. Ik heb het uit mijn hoofd gezet. Nee, ik wil
niet zeggen dat het verzonnen is wat in de kran
ten heeft gestaan. Dat is te sterk uitgedrukt, maar
men heeft niet voldoende basis gehad om iets te
kunnen stellen. Het hele verhaal...ik distancieer
mij ervan", zegt hij.
Te veel instanties zijn met de Chinese affaire
bezig. Het ministerie van buitenlandse zaken het
ministerie van justitie, het parket van de officier
van justitie, de Haagse politie, de binnenlandse
veiligheidsdienst. Wil men lekken voorkomen? De
journalisten krijgen een officieel bericht: voortaan
zal men zich voor informaties alleen kunnen wen
den tot het ministerie van buitenlandse zaken Jus
titie en politie hebben een slot op de mond ge
kregen.
OP het ministerie van buitenlandse zaken
zoekt men naarstig naar gaten in de regels
voor het diplomatieke verkeer. Zolang de
Chinese ingenieurs op het terrein van de
legatie blijven, kan niemand hen iets doen. Zij
zijn, hoewel ze midden in de Residentie zitten,
niet meer in Nederland. Het begrip „ex-territoria-
liteit" krijgt ook buiten het departement veel aan-
dacht. Wat houdt het eigenlijk in?
Critici laten zich horen. Als er misdrijf in het
spel is, kan het dan niet veel eenvoudiger zijn de
Chinese ingenieurs rustig uit de legatie te hale"-
Verzet bieden zullen de Chinese diplomaten echt
niet. Een dergelijk ingrijpen zou echter een rigo-
reus vernietigen van de diplomatieke regels inhou
den. Den Haag voelt daar weinig voor. Het wil
het voorbeeld van Peking dat door de gijzeling
van de Nedrlandse zaakgelastigde alle gebruike
lijke normen tartte niet volgen. „De Chinezen
brengen de diplomatie terug naar middeleeuwse
toestanden, waarbij een gezant met leven, have en
goed borg staat voor de goede bedoelingen van
zijn land", zegt een functionaris van het Neder
landse ministerie van buitenlandse zaken. Hij
voegt er aan toe: „Wij willen die kant niet op".
Het is ook de reden waarom de Haagse politie
pas een onderzoek kan instellen in het gebouw
aan de Prins Mauritslaan als de Chinezen officieel
het hüurcontract hebben beëindigd. De exterritori
ale bescherming strekt zich ook uit tot panden, die
een diplomatieke vertegenwoordiging heeft ge
huurd.
Begin augustus ontruimen de Chinezen het huis
aan de Prins Mauritslaan, dat twee jaar als hun
dépendance dienst heeft gedaan. Matrassen en de
kens worden overgebracht naar het legatiege
bouw. Kennelijk hebben de acht extra gasten voor
slaapproblemen gezorgd. Vanaf de straat is te zien
hoe de Chinezen in de tuin van de legatie met
vreugde de matrassen begroeten en hoe haastig
ieder zijn eigen matras probeert te veroveren als
garantie voor een goede nachtrust.
DE Chinezen hebben het gebouw nauwe
lijks leeg gehaald, of een speciale tech
nische politieploeg begint met een nauw
keurig onderzoek. Milimeter voor milime-
ter wordt nagespeurd en alle vertrekken worden
zorgvuldig vanuit allerlei gezichtshoeken gefoto
grafeerd. Opnieuw suggereert de politie sterk dat
Hsu Tsu-tai uit het raam van het zoldervertrek
aan de voorkant van het huis is gevallen, of
gesprongen. De dakgoot wordt nauwkeurig beke
ken. Rechercheurs zoeken naar mogelijk achterge
bleven bloedsporen, hoewel bekend is dat de Chi
nees weinig heeft gebloed.
De politie vindt geen enkel spoor. Korte tijd
later worden fotografen toegelaten om het zolder
kamertje op de gevoelige plaat vast te leggen. Erg
interessant is het niet. Een volledig kaal vertrek
heeft nog nooit iemand ook maar enige inspiratie
geboden. Het werkt ontluisterend.
De technische ploeg van de Haagse recherche is
al eerder in aktie geweest. Kort na de dood van
Hsu Tsu-tsai stuurt commissaris Harskamp een
team van de technische opsporings- en herken
ningsdienst naar de Chinese legatie. Vanuit een
tuin van de buurman worden druk opnamen ge
maakt. Op het terrein van de aangrenzende han
delsvertegenwoordiging verschijnt een Chinees.
„Wie bent u, wat doet u daar", roept hij in het
Engels.
„Pictures", zegt een van de politiemensen on
verstoorbaar. De Chinees kan niets doen. De exter
ritorialiteit gaat niet zo ver dat men geen foto's
zou mogen maken.
De Haagse politie en de binnenlandse veilig-
heidsdienst hebben zibh 'na de ontvoering van Hsu
Tsu-tsai uit het ziekenhuis heilig voorgenomen de
bewaking van de Chinese gebouwen zeer serieus
aan te pakken. Liao Ho-shu is daar niet erg
gelukkig mee. AI snel komt het tot incidentjes.
Als de zaakgelastigde Li En-ohiu de dag na de
dood van Hsu Tsu-tsai op het ministerie van
buitenlandse zaken wordt ontboden, houden agen
ten bij het hek van de legatie de CD-wagen tegen.
Zij vragen de inzittenden van de auto zich te
legitimeren. Na enige aarzeling toont de zaakge
lastigde zijn diplomatieke pas. Daarna kan hij
doorrijden. Zijn wagen wordt nog niet gecontro
leerd. Een dag later is het echter mis. De
plaatsvervanger van de uitgewezen zaakge
lastigde, Shen Wei-liang, krijgt eveneens een niet
te weigeren uitnodiging op het ministerie aan het
Plein te verschijnen. Hij weigert bij de uitgang
van de legatie zijn pas te tonen.
De agenten zijn onverbiddelijk. Zij blijven voor
de auto staan. Zij kennen de tijdelijk zaakge
lastigde niet, willen weten wat voor vlees zij in de
kuip hebben.
De CD-auto keert terug. Shen Wei-hang heeft
een kort gesprek met Liao Ho-shu. Dan belt hij
het ministerie van buitenlandse zaken. Hij klaagt
dat hij niet aan de dringende „uitnodiging" ge
hoor kan geven, omdat hij de legatie niet mag
verlaten. „De Haagse politie heeft het recht om
zich te vergewissen van de identiteit van ieder,
die het gebouw van de officiële vertegenwoordi
ging van de Chinese Volksrepubliek verlaat," ant
woordt het ministerie. Toch komt de belofte dat
alle onnodige overlast voorkomen zal worden.
Shen Wei-liang vat dit laatste verkeerd op. Hij
meent dat controle nu achterwege zal blijven. Hij
rijdt opnieuw naar het hek. Weer heffen de agen
ten de hand. Ze vragen opnieuw een legitimatie.
Shen weigert. Hij gaat weer terug.
De Chinese diplomaat doet zijn beklag bij het
ministerie van buitenlandse zaken. „Twee keer is
te veel Wij kunnen niet aan de gang blijven,"
redeneert de afdeling kabinet en protocol. Een
ambtenaar waarschuwt de politie. „Laat u hem
maar passeren," is het advies. De Haagse politie
neemt geen nsiko's. Zij stuurt twee rechercheurs
naar de legatie, die het diplomatieke personeel
van gezicht kennen. Zij herkennen, als hij voor de
derde maal uitrijdt, de tijdelijk zaakgelastigde.
Zonder zijn pas te tonen, kan hij de politiebar-
rière passeren.
Op donderdag, 21 juli past de Haagse politie een
andere methode toe. Nu wil zij niet alleen de
passen zien, maar ook de gelegenheid hebben de
auto's zelf te doorzoeken. Het is niet ondenkbaar,
meent de politie, dat de acht lastechnici de legatie
worden uitgesmokkeld door ze een voor een in de
kofferruimtes van de diplomatieke wagens te ver
bergen. Nog enkele malen doet zich een dergelijk
incident voor.
Shen Wei-liang is woest. Hij belt het ministerie
van buitenlandse zaken. Hij protesteert en eist dat
de politie de diplomatieke auto's met rust laat.
Ook de wagens vallen onder de territoriale
bescherming, benadrukt hij. Het ministerie moet
dit beamen. Het verzoekt de Haagse Dolitie de
auto's voortaan niet meer te doorzoeken.
De agenten, die voor het legatiegebouw posten,
krijgen opdracht auto's en eventuele bagage met
rust te laten. Zij moeten zich beperken tot het
inzien van de papieren. Inspecteur Stoutjesdijk
van de politie zegt: „Wij hopen nu maar dat
andere instanties nagaan, of in de kofferruimte
niemand is verstopt."
Hij hoeft zich niet ongerust te maken. De agen
ten hebben de nieuwe instructies nauwelijks ont
vangen, of de wagen CD-238 verlaat het legatieter
rein. De paspoorten worden bekeken. Als de auto
wegrijdt, volgt op korte afstand een zwarte
Volkswagen. De inzittenden staan in dienst van de
BVD. In het vervolg krijgt elke auto, die van de
Chinese vertegenwoordiging afkomt, een escorte
van de veiligheidsdienst mee.
DE eerste arrestatie verricht de politie
op woensdag, 20 juli. Om kwart voor elf 's
ochtends stopt voor de legatie een taxi.
Een Chinees slapt uit. Hij wordt aangehou
den. De man doet verbaasd. Als een agent hem
vraagt wat hij komt doen, antwoordt hij dat hij
uit het buitenland komt en om zakelijke redenen
een bezoek wil brengen aan de legatie.
Een gifgas met een vernietigende uitwerking, door de Pool Stanislaw
Rutkowski uitgevonden, is voor de Amerikaanse inlichtingendienst, de
CIA, aanleiding alles op alles te zetten om dit in een oorlog belangrijke
strijdmiddel in handen te krijgen. De CIA doktert een gewaagd operatie
plan uit, waarbij een belangrijke functionaris van de Chinese geheime
dienst, dr. Sun, wordt ingeschakeld, een dubbelspion, die ook voor de VS
werkt
Ir. Hsu Tsu-tsai, wiens raadselachtige dood op 17 juli in Den Haag
aanleiding wordt tot een langdurig beleg van het Chinese legatiegebouw,
wordt door dr. Sun benaderd om in Nederland, tijdens het
Internationale Lascongres in, Delft, „een pakketje" aan een CIA-agent te
overhandigen.
De ingenieur heeft toch al het plan over te lopen. Voor het dubbele
van de aanvankelijke omkoopsom (een miljoen dollar) toont hij zich
bereid deze extra dienst te bewijzen. Als het gas en dc formule Hsu in
handen zijn gespeeld, begint hij te marchanderen.
Hij geeft voorlopig alleen het gas af. Als Peking ter extra bewaking
van de negen lasdeskundigen een speciale Tongploeg naar Nederland
stuurt, ziet de ingenieur geen kans meer het microfilmpje, dat nog altijd
in zijn bezit is, op de bestemde plaats te krijgen.
Dc bom ontploft, als Peking een paar dagen later besluit het door dr.
Sun uitgedachte operatieplan te wijzigen, en tot de conclusie komt dat
de Polen het gas en de formule niet meer in hun bezit hebben. Dr. Su
neemt de benen en vraagt politiek asiel bij de Amerikaanse ambassade
in Damascus.
Hsu geeft op 't laatste moment het microfilmpje aan een CIA-agent,
doch bekoopt deze daad met de dood, waar een ontvoering uit het Rode
Kruis Ziekenhuis aan voorafgaat. De Chinese zaakgelastigde in Den
Haag wordt tot persona non grata verklaard.
Hetzelfde gebeurt met de Nederlandse zaakgelastigde in Peking, doch
deze blijft gijzelaar zolang de acht technici, die op last van de Haagse
officier van justitie moeten worden gehoord, niet naar China zijn
teruggekeerd.
De vorige afleveringen van deze geromantiseerde serie werden respec
tievelijk geplaatst op 30 augustus, op 2, 7, 13, 22, 27 en 30 september en
op 5,12,18 en 25 oktober.
X.
ll
Op het hoofdbureau van politie wordt hij meer
dan een uur lang verhoord. Hij vertelt dat hij
ruim drie jaar als kok in een restaurant in België
werkt. Hij is naar de diplomatieke vertegenwoordi
ging in Nederland gekomen om papieren in orde
te laten maken om zijn vrouw uit China te laten
overkomen, zo zegt hij. Zijn verhaal kan kloppen.
Er is geen Chinese vertegenwoordiging in Brussel,
die dat werk voor hem kan doen.
De Chinees is stomverbaasd als de recherche
hem vraagt, of hij ooit iets gehoord heeft van de
lastechnici. Hij zegt niet te weten waar de politie
het over heeft „Ik ben maar een simpele kok,"
verzucht hij.
Rond één uur wordt hij vrijgelaten. De politie
brengt hem terug naar de Adriaan Goekooplaan.
De Chinese vertegenwoordiging weigert hem ech
ter toe te laten. „Wij doen geen dienst," krijgt hij
te horen.
Op maandag, 25 juli een week na de uitwij
zing van de Chinese zaakgelastigde meldt zich
bij de legatie de gezagvoerder van het Chinese
sc'nip „Li Ming," dat in Rotterdam is binnengelo
pen. De kapitein heeft een onderhoud met Lioa
Ho-shu. Volgens het aanvankelijke Chinese plan
zou het Poolse gifgas met dit schip vanuit Neder
land verder op de lange weg naar Peking worden
gebracht. De kapitein heeft inmiddels radiogra
fisch het sein gekregen dat zijn opdracht niet
doorgaat. Volgens de regels geeft Liao hem
persoonlijk bevestiging 2van de wijziging in de
plannen.
De Nederlandse justitie neemt het zekere voor
het onzekere. Na het bezoek van de gezagvoerder
aan Den Haag geeft mr. Rosingh opdracht de „Li
Ming" die in de Waalhaven ligt, scherp in het oog
te houden.
Weer een week later op maandag, 1 augustus
volgen nieuwe arrestaties.
OM VIER uur 's middags verschijnen twee
met fototoestellen uitgeruste Chinezen.
Als de politie hun tegenhoudt, doen zij
alsof zij het Nederlands en het Engels
van de bewakers niet begrijpen. Zij maakten
drukke handgebaren, maar blijven weigeren zich
te legimiteren. Rechercheurs houden de postende
journalisten op een afstand. Zij staan niet oe dat
deze iets kunnen horen van de wat eenzijdige
conversatie.
Pas 's avonds laat maakt de politie bekend dat
het om twee opvarenden van het Nederlandse
vrachtschip Almkerk ging. Het schip ligt in
Amsterdam. De beide Chinezen vertellen tijdens
het verhoor, dat met behulp van een tolk
plaatsvindt, dat zij naar de legatie wilden gaan
om boeken en tijdschriften te halen. Ook de twee
zeelieden reageren uiterst verbaasd, als hen iets
wordt gevraagd over de lastechnici. De naam Hsu
Tsu-tsai komt hen volkomen vreemd voor, bewe-
Het valt de postende agenten op dat regelmatig
een Aziaat, uiterlijk geheel op zijn gemak, door de
Adriaan Goekooplaan kuiert. Na enige tijd heeft
men er geoeg van. Op 2 augustus wordt hij
eveneens aangehouden. Hij draagt een zwart diplo
matenkoffertje. Hij legitimeert zich met een Ja
panse pas. De agenten bieden hem excuses aan.
COPYRIGHT HET KWARTET
N.V. PERIODIEKENPERS
IN DE VOLGENDE
AFLEVERING:
DE UNVOLLENDETE
(Van een correspondent)
WENEN De Albanezen zijn
weer iedereen voor in hun aan
sporingen om de breuk tussen
Moskou en Peking volledig te ma
ken en in hun waarschuwing dat
er in de huidige ideologische strijd
geen middenweg bewandeld kan
worden en dat er geen politieke of
economische redenen zijn aan te
voeren ter rechtvaardiging van
een neutraal standpunt.
nationalistische en chauvinistische motie
ven en door egoïstische economische en
politieke overwegingen.
Aan een paar goedwillende neutralen,
zoals de Roemenen, die altijd zijn opge
komen voor het heilige recht van elke -pno
communistische partij haar eigen weg te VERRADERS
bewandelen en die iedereen, die zich met
de zaken van anderen poogt te bemoeien,
terechtwijzen, zullen de kwetsende op
merkingen van generaal Hoxha niet ont-
in Lenin en Stalin-museum. Het werd on
langs van een nieuw laagje verf voorzien
om de pelgrims voor het vijfde parttij-
congres te ontvangen.
„Al a
gelijk standpunt ten
opzichte van de af
valligen van het
marxisme blijven
vroeg of laat ir. hun
val lopen. hun
eigen positie in ge
vaar brengen en
hun ideologische
principes verra
den", aldus de ster
ke man van Alba
nië, generaal Hox
ha tijdens het Al
banese partijcon
gres.
Generaal Hoxha,
de eerste secretaris
van de Albanese communistische partij
noemde een neutrale koers in het ideo
logische geschil „bluf op korte poten",
een politiek, die wordt ingegeven door
BREUK
Hij vertelde hun plompverloren, dat
noch verzoening, noch eenheid, maar een
definitieve breuk de enige en enig drin
gende oplossing is. Ware marxisten moe
ten geen tüd verspillen met academische
discussies, maar overgaan' tot strijdbare
acties.
Tot dusverre is hierop nog geen reactie
gevolgd, evenmin als op de suggestie van
Hoxha voor een gezamenlijk pro-Chinees
front. Generaal Hoxha zou hier echter
nooit op hebben aangedrongen, als hij niet
bij voorbaat zeker van Peking's goedkeu
ring geweest was.
Als de blijvend trouwe trawanten van
Peking hebben de Albanezen de 25ste
verjaardag van de partij in hun land
gevierd dooor Tirana te veranderen in
een nieuw internationaal hoofdkwartier
van pro-Chinese dissidente communis
ten en door het nieuwe gebouw, dat de
Russische ambassade had moeten huis
vesten te gebruiken als een nieuw cen
trum voor het concurrerende marxis-
tisch-leninisme.
Enkele jaren gr'eden werd het gebouw,
dat eens de Britst legatie was, omgedoopt
De aanwezigen begroetten met groot
enthousiasme een boodschap, die van een
illegale pro-marxistische partij in Polen
afkomstig zou zijn. De boodschap werd
voorgelezen door Grippa, die de Belgische
pro-China communisten vertegenwoor
digde. De schrijver van de bejubelde
boodschap was. zo werd aangekondigd,
Kazimierz Mijal, een Poolse schrijver,
wiens vlucht uit Polen eerder dit jaar een
Hij zou een ondergrondse Poolse be
weging vertegenwoordigen, die de strijd
heeft aangebonden tegen de verraders, die
het kapitalisme in Polen pogen te her
stellen.
Gomoelka en zijn partij, aldus de bood
schap, zijn sociaal-democraten geworden,
maar zij proberen hun verraad nog steeds
te verbergen onder de vermomming van
oude revolutionaire leuzen.
Cadeautje
inpakken?
tesa plakband
gebruiken!
Goed materiaal
is het halve werkl
'T PLAKBAND DAT KLEEFT!
