TELEGRAM VOOR DR. SUN
De Chinese affaire
D
Dr. Meinsma „de sigaar"
1%4,7ELTrE LEID5E COURANT
13
WOENSDAG 5 OKTOBER 1966
DOOR
ONZE SPECIALE
VERSLAGGEVER
LINK VAN BRUGGEN
U bedoelt dus dat operatie Nanking
kans van mislukken heeft, omdat de vei
ligheidsaspecten onvoldoende aandacht
hebben gekregen?"
De voorzitter-van-de-week van de ver
gadering van chefs van hoofdafdelingen
an de Chinese geheime dienst kijkt Fu vragend
an. In Peking is het op dat moment vrijdag, 15
uli, 's morgens om half tien.
„Ja", zegt Fu. „Zo is het. Ik heb de schema's
an dr. Sun nog eens uitvoerig doorgewerkt, en
ben tot de conclusie gekomen dat de transport-
jn onaanvaardbare en onnodige risiko's inhoudt,
fatuurlijk is het kanaal van Den Haag af
eilig genoeg, maar het zint me bijvoorbeeld hele-
ïaal niet dat de Polen de zaak naar Bern bren-
jen".
„Wie garandeert ons dat ze geen dubbel spel
:len? Wij moeten het gas en de formule zelf in
'arschau in ontvangst nemen en er controle op
en uitoefenen. Vervolgens moet de lijn over
Moskou gedomineerd gebied korter worden,
rechtstreekse vlucht van Warschau naar
Iwitserland is veiliger dan nog eens per trein via
Wenen te gaan".
Fu is een beetje buiten adem. Hij is niet ge-
td lang achtereen het woord te voeren.
„Ik vind", zegt de man, die de afdeling analyse
idt, „dat we een goed plan hebben. Hoe meer je
gaat knoeien, des te slechter wordt het".
„Welke veranderingen wil Fu voorstellen?^/
de voorzitter minzaam.
Fu wil helemaal niet veel veranderingen aan-
irengen. Hij wil alleen nog eens duidelijk in de-
vergadering laten merken hoe zorgvuldig en
iciënt hij kan zijn. Aan hem zal 't niet liggen,
iets fout gaat. Maar faalt er iemand er-
3is.... Hij moet er niet aan denken.
„Ik zou me kunnen voorstellen", begint hij di-
lomatiek, „dat wij niet pas in Bern in het spel
>men, maar in Warschau".
„Dat hebben we al gehoord", interrumpeert de
die niets van een verandering wil weten.
Fu gaat onverstoorbaar verder. „Het deel van
Ie lijn tussen Warschau en Zwitserland is onge-
lekt. Weliswaar is dat voor verantwoordelijkheid
ran de Polen, maar dat is 't hem nu net. De kans
lat de Polen het hier of daar al of niet opzettelijk
rerliezen, is te groot. Maar nog veel belangrijker
icht ik het risiko dat de Russische geheime dienst
ir een stokje voor steekt".
De chef van de afdeling analyse krijgt het nu
varm. Wat die Fu daar zegt, klinkt helemaal niet
inaannemelijk. Maar dr. Sun heeft hem toch ver-
tekerd dat Operatie Nanking waterdicht is? Hij
Kijkt de vergadering rond. De anderen luisteren
met grote aandacht naar de uiteenzetting van Fu.
[ij gaat tot de aanval over.
„Ik meen dat Fu een uiterst waardevolle bijdra-
aan de discussie levert", zegt hij. „Ik ben
an overtuigd dat dr. Sun aan dit facet aan
lacht heeft geschonken. Aan de andere kant klin
ken de woorden van mijn geachte collega Fu mij
niet in de oren als het kakelen van een bazelende
kip, maar eerder als de voorname klanken van
►en wijze uil". Zo, dat heeft hij mooi gezegd. De
vergadering is nu gunstig gestemd. Nu het initia
tief overnemen.
„Ik stel voor het volgende onderdeel van opera-
Nanking te wijzigen. Een van onze eigen
ïensen neemt in Warschau rechtstreeks het gas
de formule over van de Polen. Hij moet in het
:it zijn van een diplomatiek paspoort. De afde-
ing Warschau begeleidt onze man naar het vlieg
veld, vanwaar hij zich rechtstreeks naar Bern
iegeeft. Daar wordt de oorspronkelijk vastgestel-
|e procedure weer gevolgd".
1 Hij wacht even en vervolgt dan:
„We moeten dus ogenblikkelijk onze mensen in
Warschau opdracht geven contact op te nemen
met de Poolse geheime dienst en hen op de hoog
te brengen van de wijzigingen in operatie Nan
king. Tevens moet dr. Sun een agent aanwijzen,
lie als koerier kan optreden tussen Warschau en
Bern".
„En als de Polen moeilijkheden maken?",
Vraagt Fu, die zich niet helemaal de kaas van het
krood wil laten eten.
Zijn tegenstander, die plotseling zijn medestan-
Ier is geworden, lacht kort.
„Zij hebben geen moeilijkheden te maken. Wij
iebben een overeenkomst gesloten."
Wij betalen, zij leveren. Waar de overdracht
klaats vindt en hoe wij de handel naar China
transporteren, dat zijn onze zaken."
De vergadering gaat akkoord. Om twee uur
Rekingtijd, zeven uur in de ochtend in Warschau
|n Bern, gaan twee codetelegrammen uit naar de
betreffende Europese hoofdsteden.
IR. HSU TSU-TSAI is wanhopig. Het is
vrijdag. Hij bevindt zich weer in het
Delftse gebouw, waar het Internationale
Lascongres ten einde loopt. De Tong-
groep is nog altijd aanwezig en vertoont
geen tekenen van verveling. Hsu kan
llechts vermoeden hoe dicht het ogenblik van
ptdekking genaderd is.
Hij moet contact maken met de CIA. Hij kan
biet lang meer wachten. Er moet een afspraak
teorden gemaakt. Maar waar en hoe? Hier. op het
lascongres, heeft Hsu geen schijn van kans. Uit
breken uit het gebouw en wegrennen, heeft geen
tnkele zin. Hij weet niet, waar hij heen moet
lopen in deze. stad. Ze zullen hem te pakken
(ebben, voor hij tien stappen buiten de deur
beeft gezet.
Er is maar één kans, denkt Hsu. Hij moet
broberen morgen of uiterlijk overmorgen in een
bnbewaakt ogenblik uit het gebouw aan de Prins
Mauritslaan te komen. Maar dan moet 'n CIA-
Inan klaar staan om hem veilig weg te bren-
ken, want voordat hij een politiebureau of een
bolitieman heeft gevonden, zullen ze hem al ach
terhaald hebben. Hij verwijt zichzelf dat hij niet
kerder het stratenplan van Den Haag heeft bestu
deerd. Daar zou hij een noodroute op hebben
kunnen uitstippelen naar een nabijgelegen politie-
Wat Hsu niet weet is dat Sherwood en zijn
Kmerikaanse en Nederlandse vrienden van
poensdag af voortdurend in de buurt zijn van het
Rand Prins Mauritslaan 17. Ze werken met velen
bn wisselen elkaar voortdurend af. Hun posten
riag nu eenmaal geen argwaan bij de Chinezen
gekken.
In de lunchpauze lukt het de ingenieur in de
buurt te komen van de donkere Amerikaan en de
laatste een briefje in de hand te frommelen. Zijn
ppeciale bewaker wordt gehinderd door de drukte
fcn merkt niets. Hsu herwint weer iets van zijn
zelfvertrouwen.
»Blijf morgen in de buurt van de Prins Mau
ritslaan", leest de Amerikaan. Het zal tijd wor
den, mannetje, denkt hij grimmig. We zijn hier in
ieder geval paraat.
HET KLOPPEN op de deur wordt lui
der. Dr. Sun springt uit zijn bed en
trekt een kamerjas aan. Het is net half
acht in de morgen.
„Ik kom al! Ik kom al!", roept hij.
„Telegram voor u", zegt de jonge Chi
nees in de gang. Het is een jongen van de codeka
mer, ziet Sun. Het bericht op het papier is nog in
code. Alleen de eerste regel is gedecodeerd:
„Dringend Sun persoonlijk Strikt ge
heim". Een dergelijk telegram mag alleen maar
door de geadresseerde worden gelezen. Zelfs de
codeafdeling moet hier afblijven.
„Bedankt. Ik vind het verder wel", zegt Sun.
De jonge Chinees zet een zwart koffertje op tafel,
ongeveer ter grootte van een schrijfmachine. Het
is een draagbaar decoderingsapparaat.
Dr. Sun gaat zitten en begint te vertalen. Na
tien minuten is hij klaar. Zonder iets te zien,
staart hij voor zich uit naar de muur. Het tele
gram bestaat uit twee delen. Het eerste is een
afschrift van de opdracht aan Warschau de
afspraak te wijzigen. Het tweede is de opdracht
voor dr. Sun een koerier aan te stellen.
Langer blijven heeft geen zin, weet Sun. Ieder
moment kan Warschau contact krijgen met de
Poolse geheime dienst en dan is er maar heel
weinig voor nodig om hem aan te wijzen als de
dubbelspion. Binnen tien minuten heeft hij zich
aangekleed én zijn spullen gepakt.
„Ik moet naar Peking", zegt hij aan de ontbijtta
fel tegerv ambassadeur Li. „Een spoedtelegram. Ze
hebben me daar nodig."
„Moeilijkheden?", vraagt Li.
„Nee, ik weet niet, waar het precies over gaat."
„Ik zal direct zorgen voor een boeking op het
eerste toestel richting Peking", besluit de ambas
sadeur. „U wordt naar Zürich gebracht door mijn
adjudant."
Weigeren betekent argwaan wekken, denkt
Sun. Bovendien moet hij tijd zien te winnen voor
Hsu. Die zullen ze zo snel niet kunnen vinden.
„Dank U zeer voor de moeite", zegt hij tegen
Li. Zwijgend eten de beide mannen verder.
Later, in de auto naar Zürich. overweegt Sun
dat niemand weet dat hij de Belg Van Den Yepen-
hove als koerier heeft ingeschakeld. De laatste,
daar heeft hij wel voor gezorgd, zit Ln de Arden
nen met een van zijn vele vriendinnen. Het zal
moeilijk zijn hem daar te vinden.
DE eerste secretaris van de Chinese ver
tegenwoordiging in Warschau kan pas
vrijdagmiddag contact opnemen met de
Poolse geheime dienst. Het gesprek tus
sen hem en de hoge functionaris vindt
om vier uur in de middag plaats. Om
tien over vier is de eerste secretaris zover dat hij
het geoorloofd vindt het doel van zijn bezoek mee
te delen. Operatie Nanking!
De Pool is verbaasd. Meneer bedoelt? Komt hij
vertellen dat de handel in Peking is? Dat is fijn.
O nee...!? Wat dan wel? Een verandering aanbren
gen? Maar, beste meneer de eerste secretaris, het
Poolse aandeel in operatie Nanking is al vorige
week woensdag beëndigd.
„U wilt zeggen, dat u de bescheiden al hebt
afgeleverd aan Bern?", vraagt de Chinees ongelo-
vig.
„Ja en u gaat me toch niet het sprookje ophan
gen dat u van niets weet", zegt de Pool scherp.
Hij vertrouwt het niet. Hij weet niet hoe het met
de betaling is gegaan. Dat is zijn afdeling niet.
Het kan een Chinese poging zijn om aan de
financiële verplichtingen van de transactie te ont
komen.
„Ik stel u verantwoordelijk, als er diplomatieke
verwikkelingen uit voortkomen", sist de Chinees
terug.
Het duurt een kwartier voordat de Pool en de
Chinees tot de conclusie zijn gekomen dat opera
tie Nanking al volop aan de gang is. Maar Peking
blijkt hier niets van te weten. Wat en waar is het
fout gegaan?
„Ik zal contact opnemen met Peking zegt de
Chinese vertegenwoordiger. „Ik verwacht dat u
ogenblikkelijk uw aandeel in de operatie nagaat".
MIDDERNACHT in Peking, plaatse
lijke tijd. Vijf uur namiddag in West-Eu
ropa. Spoedvergadering van de chefs
van de hoofdafdelingen. De voorzitter
kijkt met kille ogen de chef operaties
aan.
„Heeft U een verklaring af te leggen over het
feit. dat operatie Nanking vorige week al blijkt te
zijn gestart, in plaats van volgende week, zoals
ons is voorgesteld?"
Het hele operatieplan met alle details is af
komstig van dr. Sun. Wij hebben er allen onze
goedkeuring aan gehecht" - ik kan niet alle
verantwoording naar mij laten afschuiven, denkt
hij „dr. Sun heeft ook de supervisie over de
afwikkeling in Europa".
Dus Sun is in feite de man, die kan ingrijpen,
als er lets lout gaat? En kan hij ook veranderin-
gen aanbrengen, als hem dat goeddunkt?
„Dikwijls wel", antwoordt Fu, terwijl het zweet
hem aan alle kanten uitbreekt
We weten nog niet precies wat er aan de hand
is", meent de voorzitter. „Waarschuw onmiddel
lijk Bern en geef Li Chang-huan opdracht met
alle voorrang de transportlijn af te checken. Zo
gauw hij een onregelmatigheid ontdekt, moet hij
alle maatregelen nemen, die hij noodzakelijk
acht. Ook moet Li dr. Sun onder arrest stellen en
aan een scherp verhoor onderwerpen. We mogen
geen risiko's lopen. Hij moet praten desnoods
met geweld tot praten worden gedwongen. Ik
moet weten waar het gas en de formule zich
bevinden".
HET is laat in de middag, als gierende
jets de DC 8 wegsleuren van het vlieg
veld Kloten bij Zürich. Dr. Sun ligt stil
achterover in de zachte kussens van zijn
stoel. De spanning valt van hem af naar
mate het toestel hoger klimt Het heeft
veel moeite gekost nog een plaatsje te bemachti
gen in een van de toestellen, die naar Zuid-Oost
Azië koersen. Niet dat hij naar Peking gaat, maar
het is de snelste route om buiten Europa te raken.
De grond is hem daar nu te heet. In het Mid
den-Oosten is de invloed van de Chinese dienst
niet groot. En hij heeft er relaties genoeg.
Max Chelmski, de Poolse koerier, beleeft een
benauwd halfuurtje in de gewelven van het ge
bouw van de geheime dienst in Warschau. Geluk- J
kig voor hem kan Bern zijn verhaal bevestigen
over het contact in Zürich.
Vergeefs tracht Li dr. Sun nog te pakken te
krijgen op het vliegveld Kloten. Als een Chinese
knokploeg het vliegveld bereikt heeft de snelle
DO-8 Zwitserland al verlaten en kruist al bijna
boven de Middellandse Zee.
Chiang Li-ang, die in Bern het pakketje heeft
overgenomen, beleeft een nog benauwder halfuur
tje dan Chelmski. Ondanks alle naspeuringen
blijft de Belgische koerier onvindbaar.
Zacht klinkt door de radio de vaste midder
nachtstune van de AFN- zender Frankfurt. Sher
wood en de donkere Amerikaan bestuderen de
rapporten, die wijzen op een verhevigde activiteit
in Warschau, Bern, Londen en Den Haag. „Ze
moeten er nu bijna zijn achter gekomen", zegt
Sherwood. „Laten wij zelf de postdienst in de
Prins Mauritslaan op ons nemen. Het belooft een
spannende dag te worden".
E bom ontploft zaterdag. 16 juli. Chi
nese agenten in België hebben Van Den
Yepenhove tenslotte gevonden in zijn
hutje in de Ardennen. De man schrikt zo
hevig dat hij nauwelijks kan praten.
Wat heeft hij met het pakje gedaan? De
Belg vertelt het hijgend. Vorige week vrijdag
volgens opdracht overgegeven aan een ander. In
Den Haag, bij het congresgebouw in aanbouw.
Een Chinees. Nee, hij kent zijn naam niet. Dat is
toch nooit zo? Hoe ziet hij eruit? Van Den Yepen
hove kan een vage beschrijving geven.
Overleg in Bern. telexberichten van en naar
Den Haag, gesprekken met Peking. Conclusie: de
man moet waarschijnlijk gezocht worden onder
de negen leden van de lasdelegatie. Overigens
moet ook het legatiepersoneel worden uitgeplozen
en de Chinezen in en buiten Den Haag, die vooral
in eethuisjes werken.
Dan geeft Li Chang-huan de volgende opdracht
aan zijn persoonlijke contactman in Den Haag, de
tweede secretaris van de legatie Liao Ho-shu:
„Sluit de lasdelegatie op in het legatiegebouw.
Ondervraag alle leden. De man moet gevonden
worden. Spaar niemand. Je bent persoonlijk ver
antwoordelijk. Doorzoek hun verblijven en baga
ge. Fouilleer hen grondig. Laat niemand ontsnap
pen. Liever dood dan levend in handen van de
Nederlandse overheid. Probeer opzien zoveel mo
gelijk te vermijden".
Het hondje van de matineuze Hagenaar licht
een poot op, de linkerpoot, tegen een van de
Een gifgas met een vernietigende uitwerking, door prof.
dr. Stanislaw Rulkowski in Polen uitgevonden, is voor de Ame
rikaanse inlichtinge- "-nst, de CIA, aanleiding alles op alles
te zetten om dit ir orlog belangrijke strijdmiddel in han
den te krijgen. De oktert een gewoagd operatieplan uit,
waarbij een belangt functionaris van de Chinese inlichtin
gendienst, dr. Sun, wordt ingeschakeld, een dubbelspion, die
tegen een hoge beloning ook voor de Verenigde Staten werkt.
Ir. Hsu Tsu-tsoi, wiens raadselachtige dood op 17 juli j.l. in
Den Hoog aanleiding wordt tot een langdurig beleg van het
Chinese legatiegebouw, wordt door dr. Sun benaderd om in
Nederland, tijdens het Internationale Lascongres in Delft, „een
pakketje" aan een ClA-ogent te overhandigen. De ingenieur,
die een groot deskundige op het gebied van de Chinese las
techniek is, heeft toch al het plan over te lopen. Voor het
dubbele van de aanvankelijke koopsom, die een miljoen dol
lar bedraagt, toont hij zich bereid deze extra dienst te be
wijzen. Als het gas en de formule Hsu in honden zijn gespeeld,
begint hij te marchanderen. Hij draagt het gas aan de Ame
rikaanse CIA-agent Sherwood over, maar houdt de formule,
waarvoor hij tien miljoen dollar vraagt, achter. Als Peking be
sluit ter extra bewaking van de negen lasdeskundigen een
speciale Tongploeg naar Nederland te sturen, ziet de ingenieur
geen kans meer het microfilmpje, dat nog altijd in zijn bezit is,
op de bestemde plaats te krijgen.
De vorige afleveringen van deze geromantiseerde serie
werden respectievelijk geploatst op 30 augustus en op 2, 7,
13, 12, 27 en 30 september.
bomen in de riante Adriaan Goekooplaan. Aan de
ene kant de ruig begroeide muur. die premier
Cals' ambtswoning „Het Catshuis" en het land
goed „Zorgvliet" afsluit van de openbare weg.
Aan de andere kant de kostelijke, grote villa's,
omgeven door kunstig aangelegde tuinen. Voor
het gebouw van de Chinese legatie, op nummer
zeven, „schildert" een Haagse politie-agent.
„Is er hier iets bijzonders aan de hand?" vraagt
de Hagenaar met het hondje nieuwsgierig.
De agent, zich bewust van zijn aanzien, zegt
gewichtig:
„U moet de zaak maar eens goed in de gaten
houden vandaag."
Thomas G. Sherwood van de Amerikaanse CIA
neemt de wacht over van een collega. Hij laat
zich zo min mogelijk zien in de Prins Mau
ritslaan. Om een hoek, in een der zijstraten,
wacht de donkere Amerikaan in een auto. Geen
rechercheur of agent te bekennen. Nu ja, zij zijn
er zelf en dat is voldoende. Sherwood kijkt op
zijn horloge. Eén uur geweest. Hij zal dadelijk
nog maar eens een keertje de Prins Mauritslaan
doorkuieren.
Liau Ho-shu tweede secretaris van de Chinese
legatie in Den Haag legt de telefoon neer. Hij
heeft zojuist de derde secretaris, Lu Chang-hsu,
gebeld in het pand Prins Mauritslaan 17.
De leden van de delegatie moeten worden voor
geleid. Over een kwartier worden ze gehaald door
de Tonggroep. Lu Chang-hsu moet na hun ver
trek het hele gebouw onderste boven keren. Kof
fers en kamers niet vergeten. Wat hij moet zoe
ken? Een pakketje, of een paar plastic doosjes.
De Tonggroep hoeft de delegatie in het af
geschermde pand aan de Prins Mauritslaan niet
te bewaken. Deze taak is het legatiepersoneel
toevertrouwd. De „tijgers" verblijven in een ge
huurd vertrek in een achterafhuisje in de Haagse
binnenstad. Sinds hun aankomst eerder die week
in de Residentie hebben ze de beschikking over
een auto, een oude Packard. Vanzelf geen wagen
van de legatie met een CD-nummer. Nee, een
auto, die „spontaan" beschikbaar is gesteld door
de eigenaar van een Chinees eethuisje.
De laatste Packard is al meer dan tien jaar
geleden van de produktielijn in Amerika geko
men, maar mechanisch en motorisch is de wagen
nog in een prima conditie. Liao Ho-shu geeft de
Tongploeg de nodige instructies. Zwijgend maakt
deze zich gereed om in het vehikel te stappen.
Geen pardon, heeft Liao gezegd. Alle negen
delegatieleden moeten in de legatie worden afgele
verd. Geen risico nemen. Zodra een van de negen
ook maar de indruk wekt de benen te willen
nemen, danLiao heeft de zin niet afgemaakt,
maar voor de Tongploeg is zijn taal duidelijk
geweest.
De motor slaat direct aan. Vrijwel geruisloos
glijdt de Packard van de trottoirband weg.
„Wil iedereen zich klaar maken", roep Lu
Chang-hsu, de derde secretaris. „We worden uitge
nodigd voor een ontvangst door de zaakgelastigde
op de legatie. Over enkele ogenblikken worden
we gehaald."
Lu Chang-hsu heeft er geen enkele behoefte
aan paniek te zaaien. Wat Liao wil, moet hij zelf
maar afhandelen op zijn eigen terrein.
Ir. Hsu Tsu-tsai heeft de woorden gehoord. Hij
is boven. Dit is de aankondiging van de executie,
weet hij. Er is nu geen ontkomen meer aan.
Zijn besluit staat vast. Zijn uur is definitief
gekomen. Nu komt niets er meer op aan.
Hij voelt zich ijzig kalm, als hij de trap afgaat.
„Hsu", roept een collega hem toe vanuit de
badkamer, „groot toilet maken. We worden ont
vangen door de zaakgelastigde." Zijn stem klinkt
opgewekt.
COPYRIGHT HET KWARTET
N.V. PERIODIEKENPERS
IN OE VOLGENDE
AFLEVERING
In paniek rent ir. Hsu Tsu-tsoi te
rug in plaats van weg
MET BEERNINK TUSSEN ROKENDE SS R-LEDEN
UTRECHT ,,Uit grofheid heb ik deze in
vitatie aanvaard om zodoende waar mogelijk
deze festiviteiten te ondermijnen." Dr. L.
Meinsma, directeur van het Nederlands Kan
kerinstituut, zei dit gisteravond op een in de
sociëteit van SSR in Utrecht georganiseerde
sigarenrookwedstrijd in het kader van de vie
ring van het twaalfde lustrum van deze stu-
dentènvereniging.
In zijn toespraak vroeg de heer Meinsma zich af waar
om de rokers niet overgaan op een zuurstok of een drop-
veter, nu er de laatste tijd toch zoveel rages worden ge
ïntroduceerd. Hij pleitte daarom voor het onmiddellijk
stoppen van het roken gezien ,,het ernstige gevaar voor
de gezondheid". Dr. Meinsma verwonderde zich over het
lef van de feestcommissie van SSR die juist hem had uit
genodigd voor deze sigarenrookwedstrijd. Een over
moedige student slaagde er niet in de heer Meinsma een
geurig sigaartje aan te praten. Hij weigerde nadrukkelijk.
Behalve de heer Meinsma zaten in de jury de fervente
sigarenrokers mr. H. K. J. Beemink, fractievoorzitter
van de CHU in de Tweede Kamer, en oud-wielrenner en
ploegleider Cees Pellenaars. In een hevige strijd vochten
elf studenten tegen elf politiemensen en militairen om
de langste askegel. Het team van de studenten won wel
iswaar, maar kon niet verhinderen dat een militair met
de eer het kleinste peukje (en dus de langste askegel)
ging strijken.
De heer Pellenaars zag wel wat in de stelling van dr.
Meinsma dat roken schadelijk is voor de gezondheid.
Onder luid gejoel verklaarde hij drie maanden met het
roken van sigaren te zullen stoppen. Mr. Beernink kon
niet achterblijven. Van zijn kant beloofde hij tijdens de
terugreis naar Den Haag in de niet-rook-coupé te zullen
gaan zitten
Britse treinrover
geen hoofdrol?
LINSDALE Ronald Edwards, de
37-jarige ex-bokser die ervan wordt
verdacht het „meesterbrein" te zijn ge
weest achter de grote treinroof in au
gustus 1963 heeft gisteren voor de rech
ter van Instructie verklaard, niet
rechtstreeks te hebben deelgenomen
aan de treinroof.
Hij had alleen tot taak gehad „de
rommel op te ruimen in de boerderij
waarheen de rovers waren gegaan,
nadat zij zich van bankbiljetten ter
waarde van ruim 25 miljoen gulden
hadden meester gemaakt Edwards zei
voorts, dat hij indertijd niet veel geld
had gekregen en dat dit intussen op
was. Van het gestolen geld is tot
dusver slechts 3,3 miljoen gulden terug
gevonden.
MIAMI De orkaan Inez is giste
ren over het zuiden van Florida getrok
ken zonder noemenswaardige schade
aan te richten. De orkaan is aanmerke
lijk zwakker geworden.
