Een dagje carnaval met Leids accent
Feest verwaterde
niet, ondanks
regen en traditie
Ongeregeldheden bij parade en tienerfestijn
traditie getrouw Don Quichotteop zoek naar
n modderpoel para(je mei incidentje
LEIDEN rook
weer één dag
naar hutspot,
oliebollen en
..vette" paling
Burgemeester
Van cl. Willigen
liefhebber van
haring (maar
zonder staart...)
Schuttersveld
NIEUWE LEIDSE COURANT S DINSDAG 4 OKTOBER I96«
windmolens tussen Keulen
Parijs.
statisch groepje toneelspelers, dat er
gens hoog op een praalwagen „De
koopman van Venetië" zit te zijn, het
nu niet zo geweldig te doen.
Alles bij elkaar moet worden gezegd
dat deze landenoptocht niet alleen
beter was dan de reclamestoet van
vorig jaar, maar ook publiek meer aan
sprak dan de laatste paar jaar het ge
val is geweest. Overigens was ook nu
het verband met 3 oktober nogal ver
te zoeken; in 1574 zou de Spaanse
wagen zijn rondje waarschijnlijk niet
hebben uitgereden en zouden de
Spaanse dansers en mooie Spaanse
danseresjes waarschijnlijk voor de ha
ringen zijn gegooid of als klapstuk in
de hutspot zijn terecht gekomen.
Ten slotte: ook dit jaar ontbraken
in de optocht de vele „praalwagens"
met geüniformeerde en hooggehoede
heren niet. Ook dat zal wel met tra
ditie hebben te maken. Eén rijtuig
lijkt ons voldoende.
LEIDEN De militaire parade ken
merkte zich gisteren door tamheid
enerzijds en waakzaamheid ander
zijds. Die waakzaamheid bespeurden
wij aan de kant van de polite ei
marechaussee. Dranghekken hielden
voor en bij het stadhuis het publiek
op de troittors, op verscheidene pun
ten stonden rijkspolitiemannen het pu
bliek te observeren bij het langstrek
ken van de parade, bijgestaan door
hoog te paard zittende collega's, cn
voorts werden alle aan de parade deel-
Toch h oog-geh oed
naar het feest
LEIDEN Jan Klaassen, Jan
Klaassen, riepen de kinderen in
koor, daar is de aap mei de
hoed! Deze kreten kon men gis
terochtend op verschillende plaat
sen in de stad horen, waar On
derwaters „Theater-Miniatuur"
zijn-poppenspel bracht, op de La
ge Morsweg, op de rolschaats-
baan Pieter Bothstraait, aan de
Zeelanlaan en op het Bevrijdings
plein.
Overal was het beeld hetzelfde
kleine kinderen met open mond,
vooraan, daarachter de wat grote
re kinderen en achteraan ouders
met op hun schouders de aller
kleinsten.
De burgemeester wilde feestvie
ren en nou was zijn hoge hoed
weg. Politie-Speurneus zocht over
al en ook Jan Klaassen en Katrijn
hielpen mee zoeken. Wat bleek nu,
de aap van oom Sam had de
hoed gepikt en vol trots liet hij
hem aan de kinderen zien. Geluk
kig kwam net Jan Klaassen er
aan; hij nam een sprong en had
de hoed. Als beloning kreeg hij
van de burgemeester een echt
mondorgel, waarop hij tot besluit
„Lang zal-ie leven" speelde.
Èn zo kon de burgemeester toch
nog feest vieren met zijn hoge
hoed op.
nemende afdelingen geflankeerd door
marechaussee.
Alles was er kennelijk op voorbe
reid eventuele ordeverstoringen die
te verwachten waren gezien de steed*
grotere aversie tegen dit programma
onderdeel snel de kop in te druk
ken.
De Parijse ,Jlics" waren niet
van echte te onderscheiden, al
gingen zij wat speelser met de
wapenstok om dan hun Leidse
collega's.
geregeldheden kunnen bespeuren maar
naar later bleek, ontstonden voor de
sociëteit Minerva moeilijkheden toen
de demonstranten een rookbommetje
gooiden en op de straat gingen zitten
toen de parade naderde. De witge
pluimde Pro-Patria-studenten. die de
stoet openden, lieten zich hierdoor
niet van de wijs brengen en liepen ge
woon door. Politiemensen verwijder
den de zittenblijvers.
De parade zelf droeg, zoals wij al
opmerkten, een tam karakter ondanks
liet nijvere optreden van de MLD-
kapel. Er was wat „voetvolk" een
compagnie van het regiment Van
Heutsz. twee compagnieën van de
Koksschool. twee squadrons van de
Luchtmacht (die nogal last hadden van
remous of liepen ze zo uit de pas?)
en een bataljon van de Prinses Irene-
brigade. Daarna kwam er tot ongerust
heid van onder anderen kolonel Wes-
sels en een aantal bereden politieman
nen. een hele tijd niets. Maar ten slotte
lieten de gepantserde terrein voertui
gen zich toch nog zien met hun mili
tante bemanningen.
Majoor N. de Waard van het korp*
Mariniers fungeerde als paradecom
mandant en kapitein-ter-zee-vlieger W
de Groot als parade-inspecteur.
Optocht: een
mooie stoet
met wat te
Drie oktober heeft, getuige
deze foto. nog niet aan belang
stelling ingeboet, ofschoon
ouderen niet moede worden de
jonge generatie te verzekeren
dat het vroeger allemaal veel
gezelliger was en dat er toen
stukken meer sfeer in zat.
Maar dat kan natuurlijk een
kwestie uan romantisering van
eigen jeugdervaringen zijn.
Een feit is dat 3 oktober nog
altijd in staat is een hele stad
een dag lang op plezierige
wijze in zijn greep te houden.
Feestmusical sloeg
goed aan
gingen na een prolongatie
van de vorige en een voor
proefje van de volgende.
Dat niet elke Leidenaar daar
gelukkig mee isbleek bij de
militaire parade, toen het
even tot snel onderdrukte
ongeregeldheden kwam.
Ook bij het Bevrijdingsplein
tcaar overigens voor het
eerst Joost de Draaier
(„let op het loodje") de tie
ners kwam vermakenmoest
de politie naar de wapenstok
grijpen om te bewijzen dat
behalve door de 3-October-
Vereeniging ook door haar
de tiener jeugd niet wordt
vergeten.
Verder verliep de dag vol
gens hep draaiboek en wa\s
het bovenmoerdijkse-carna-
val-met-een-Leids-accent
toch weer uniek.
Met stortbuien van weg-wezen-
onder-een-afdak zag het er gistermor
gen voor de 3-oktober-optoclit niet zo
best uit. Later werd het wat beter en
hoewel ze het niet helemaal droog
hielden, kwamen de muzikanten, op-
tochters. optochtsters en toeschouwers
er toch redelijk af.
De uit elf praalwagens samenge
stelde stoet stond dit jaar in het teken
van het toerisme.
De Big Ben. de toren van Pisa, de
zuilengalerij van Cordoba, de Alpen,
de Eiffeltoren en de Moulin rouge
LEIDEN Het is een gelukkige
greep van het bestuur van de Drie
October-vereeniging geweest het caba
ret eens door iets anders te vervangen.
De musical Filmfestival in Venetië",
die het Amsterdams Musical Theater
in de Stadsgehoorzaal ten tonele
bracht, sloeg namelijk bijzonder aan en
een herhaling is het volgend jaar zeker
gerech tvaardigd.
De musical Filmfestival in Venetië
geschreven door Julian More en James
Gilbert en in het Nederlands vertaald
door Pieter Goemans muntte overigens
niet in originaliteit uit. Het verhaaltje
een journalist krijgt onenigheid met zijn
verloofde, gaat tijdens het festival met
een „ster" uit en komt ten slotte bij zijn
verloofde terug is er een zonder uit
schieters. waardoor de vaart van de han
delingen niet direct snel is. Dat Dick van
der Ende en Bob Lowenstein er als regis
seurs toch in zijn geslaagd van het ge
heel een aantrekkelijke musical te ma
ken. strekt hun tot eer.
Het sterkste punt van Filmfestival in
Venetië is de presentatie. Het Amster-
dams Musical Theater komt uiterst ver
zorgd kostuums, dansen voor het
voetlicht en ook de muzikale begeleiding
is in uitstekende handen van Joop Postu-
ma 'piano», Wim van Schaik 'trombone).
Jack van Harten 'bas) en Lex Lammen
drums)
Een punt, dat vooral in het begin van
de avond minder goed was betrof de dui
delijkheid van het zingen en spreken. Pas
laat in het eerste bedrijf werden Pauline
Cardozo, Harry Polder. Wim de Ree,
Henk van der Horst, Ruth van der Horst
en alle anderen beter verstaanbaar.
c
weinig
beweging
(Van een onser verslaggevers)
LEIDEÏS Met minder zon
en meer regen dan vorig
jaar, maar even enthousiast
als altijd hebben de Leidena-
ren gisteren hun ontzet ge
vierd. ISa de „afkoelings-
zondagdie wat meer
ruimte tussen de taptoe en
de reveille schiep dan ge
woonlijk, stortten zij zich op
de laatste tonen van de mati-
neuze trompetstoten met
duizenden tegelijk opnieuw
in het feestgewoel.
Ondanks alle gedrang stond
het leven in Leiden weer één
dag stil: de derde oktober
bleek vooral weer het feest
vcm de traditie te zijn. Onder
een hoge hoed mag eens een
ander gezicht zitten, de op
tocht mag een iets andere
route volgen, er mogen tien
toeters minder en vijf bal
lons meer worden verkocht
en tot vurig besluit van de
dag mag de zeer grote vier
dubbele Italiaanse kunstbom
de luchtserpentose hebben
vervangen van reveille tot
vuurwerk is elke 3-oktober-
viering op een paar wijzi-
moesten herinneringen oproepen aan
zonnige en/of wulpse vakantiegenoe
gens.
Er was van de wagens, tot in de
details toe, veel werk gemaakt, maar
er was te weinig rekening mee gehou-
den dat ze dienst moesten doen in een
optocht. De paar pogingen om wat j
leven in de optochtbrouwerij te bren
gen bleken niet voldoende te zijn.
Een spontaan applaus kregen her-1
haaldelijk wereldkampioen K. en G., j
die een fraaie show weggaf, en de
spectaculaire „Gilles de la Louvière",
die inderdaad een voltreffer bleken te
zijn: deze rinkelende, bepluimde nar
ren, die zich al dansend voortbewogen,
liepen er ten minste niet bij alsof ze
hun laatste oortje hadden versnoept.
Op papier zit zo'n optocht wel goed
in elkaar, maar op de straat blijkt e
