DR. SUN - DE DUBBELSPION
De Chinese affaire
Computers verdwenen
DINSDAG 1.1 SEPTEMBER 19«A
DOOR
ONZE SPECIALE
VERSLAGGEVER
LINK VAN BRUGGEN
HSU TSU-TSAI
een omstreden dode
HET is by na een maand later,
John Lester White is in Latijns
Amerika op een nieuwe „job" ge
zet, terwijl Willy door de ene ver-
hoormolen na de nadere is gegaan.
Het hoofdkwartier van de CIA in
Langley heeft de bewegingen van
de laatste in Nederland zorgvuldig laten nagaan.
Niets duidt er echter op dat de Duitser een dub
belrol heeft gespeeld. Evenmin is gebleken, of de
GRU, die hem in Amsterdam op het spoor was,
enig benul had over het doel van de voorgenomen
missie.
Het tegendeel is er helaas ook niet uitgekomen.
rd,*0mdat de oorzaak van het lek wel altijd een
raadsel blijven zal, is Willy onder absolute zwijg
plicht geplaatst en op non-aktief gesteld. Voorlo
pig mag hij de Verenigde Staten niet verlaten.
Het vërnietigende, Poolse gifgas is de CIA in-
ttens blijven boeien. De hoop om de uitvinding
van professor Stanislaw Rutkowski alsnog in han
den te krijgen, is nog lang niet opgegeven.
Admiraal Raborn staat erop dat zijn dienst dit
een oorlog belangrijke strijdmiddel op zo kort
mogelijke termijn bemachtigt. Welke foefjes er
moeten worden gebruikt, interesseert hem niet
En welke kapitalen er eventueel mee gemoeid
zijn, spelen bij hem, bij de Groep 54-12 en bij de
begrotingscommissie geen enkele rol. Zo Amerika
er niet in slaagt de formule en het gas exclusief
in zijn bezit te krijgen, dan zal het 't geheim
tenminste met Polen delen, en in het ongunstigste
geval met andere landen achter het IJzeren of
Bamboe Gordijn.
William D. Parkinson breekt zich al weken het
hoofd over de opdracht. Hij realiseert zich dat hij
voor de zwaarste taak van zijn tot nog toe zo
succesvol verlopen carrière staat. Zijn eer staat
op het spel; zijn roep als improvisatietalent staat
op het punt een geduchte knauw te krijgen.
Het hoofd van de afdeling analyse van de CIA
heeft wel een idee, maar het is zo gewaagd dat
hij het steeds weer uit zijn gedachten bant. Hij
kan zijn grootste tegenspeler, de Chinese geheime
dienst, inschakelen en ten eigen voordele uitbui
ten. Als dit plan echter mislukt, kan hij net zo
goed zijn biezen pakken. Niet Amerika krijgt dan
de formule en het gas, maar Rood China, wat
juist ten koste van alles moet worden voorko-
ten.
Hoewel... Helemaal juist Is deze redenering ook
weer niet. Omdat het gifgas in Polen is uitgevon
den, kan nooit door de CIA worden voorkomen
dat Moskou of Peking het te pakken krijgt. De
minimum-eis, waar hij aan moet voldoen, is dat
de Verenigde Staten meeprofiteren van de door
Mkowski vergaarde kennis en diens revolutionai
re uitvinding. Er kunnen dan tegenmaatregelen
worden genomen, terwijl het chemischevenwicht
in dfc wereld bewaard blijft.
In zijn kantoor loopt Parkinson het Chinese,
inlidhtingennet in West-Eüropa nog eéné na. Hij
(doet dit aan de hand van archiefstukken en kaar
ten, die hij al bijna uit het hoofd kent.
Wat hem steeds weer verbaast, is het grote
aantal rode Chinezen met een diplomatieke, of
half-diplomabieke status, dat landen als Frank
rijk, Engeland, Zwitserland en ook Nederland op
hun grondgebied toelaten. Zo'n 130 man in Lon-
derï, waar tevens informatie over de Gemene-
bestlanden wordt vergaard. Niet minder dan 125
man in Parijs, dat nog altyd van groot belang is
vanwege de betrekkingen met de voormalige kolo
niale gebieden in Afrika. Ruim 100 man in Bern
en Genève, waar zich tegen de 200 internationale
instellingen bevinden een kwart hiervan als
onderdeel van de Verenigde Naties. Tegen de 25
in Den Haag, waarvandaan tevens contacten met
Bonn, Brussel en Luxemburg worden onderhou
den, omdat daar geen officiële vertegenwoordigin
gen 'bestaan.
Een onbegonnen karwei voor de verschillende
contra-spionnagediensten, vooral ook door het vrij
er wordende grensverkeer. Op basis van wederke
righeid al even zot, want landen als Nederland en
Zwitserland hebben elk niet meer dan vier
mensen in Peking zitten.
De sterke uitbreiding van de Chinese ambassa
des en legaties in West-Europa kan Parkinson
wel verklaren. Sinds hun ideologische breuk met
de Russen staan de Chinezen droog. Ze komen
niet langer in het bezit van de informatie, die ze
vroeger via Russische kanalen kregen. Op tech-
nisch-wetenschappelijk, op militair-strategisch en
op politiek gebied moeten ze tegenwoordig onder
eigen stoom varen.
Commissies, die zich in 'naam met culturele
zaken bezig houden, of met de wetenschap en de
techniek, zijn in feite goed georganiseerde mantel
organisaties voor het bedrijven van spionage. En
die zakenlieden maar denken dat het alleen om
«business" gaat. Ze zijn verguld, als ze een of
ander contractje kunnen afsluiten, maar ze verge
ten dat de Chinezen slimmer zijn dan zij.
Oók hier kan de contra-spionage weinig aan
doen. Als het om de handel en om de smeer ervan
gaat, zijn er zelden geclassificeerde staatsgehei-
nen in het spel. De verschillende ministeries van
Juitenlandse zaken zijn trouwens ook een hinder-
)aal. Het is hun taak de vriendschappelijke be-
rekkingen met Peking te bevorderen, en die is
vaak tegensteld aan die van de apparaten, welke
ver de veiligheid moeten waken.
Hier in Bern Parkinsons vinger glijdt over
;n plattegrond van de Zwitserse hoofdstad
«vindt zich het zenuwcentrum van de Chinese
nlichtingendienst voor West-Europa, dat over
een budget van 500 miljoen dollar per jaar
«schikt. In het ambassadegebouw aan de Kal-
iheggweg staat een krachtige kortegolfzender,
Waarmee Peking dagelijks wordt bereikt. Alle
nededelingen voor en opdrachten uit de Chinese
ïoofdstad lopen over deze schijf. Per telex wordt
alles van en naar Londen, Parijs en Den Haag
doorgegeven.
Sinds De Gaulle lonkoogjes naar Mao werpt, zo
weet Parkinson, is er tussen de Chinese ambassa-
Jdes in Parijs en Bern een soort machtsstrijd gaan-
de. In de Franse hoofdstad zetelt generaal Hang
®3Cheng als ambassadeur, in de Zwitserse
?2fpoofdstad is dat een oude rot in het spionagevak,
[•ei, 53-jarige Li Ching-huan. De laatste heeft vier
iar lang de partijhogeschool in Peking bezocht,
lij kent het klappen van de zweep als geen
ander; zijn naam in China is zowel beroemd als
berucht.
Generaal Hang Cheng echter, die Bern als spio-
tegecentrum meer en meer door Parijs wil laten
Vervangen, is een persoonlijke vriend van Mao.
Hij buit deze relatie op sluwe wijze uit. en wijst
averal waar hij maar vermoedt dat dit indruk
Inaakt, op zijn hogere militaire rang.
De verbindingskanalen van de Chinezen lopen
'ver Bern naar Parijs. Daar splitsen ze zich in
twee wegen: één, die naar Londen gaat, en een
In België is de communistische splinterpartij
van Jacques Grippa nauw bij de Chinese aktivitei-
ten betrokken. In 1964 keerde de laatste, die een
overtuigd en fanatiek Stalinist is, uit Peking te-
DJg met een cheque van 100.000 dollar op zak.
Met dit _<?eld bouwde hij het Europese correspon-
dentennet op van het persagentschap Hsinhua,
dat onderdeel uitmaakt van het propaganda-appa-
andere, die over Brussel en de legatie in Den
Haag in de havens van Rotterdam en Amsterdam
terecht komt. De laatste schakel met China wordt
meestal door een schip gevormd,
raat van de Chinese staat.
Vreemd eigenlijk, denkt Parkinson. Aan de
kortste weg, die namelijk naar het Oosten, schij
nen toch de nodige bezwaren te kleven. De slech
te verhoudingen met de meeste communistische
landen achter het IJzeren Gordijn zullen hier wel
de oorzaak van zijn.
Bepaald doorzichtig is de wijze, waarop Rood
China zijn mensen in het Westen krijgt. Als ze
geen diplomatieke status bezitten, maar toch voor
het verkrijgen van inlichtingen van belang kun
nen zijn, worden ze naar Hongkong gesmokkeld,
naar die massale mensenpoel daar. Tegen betaling
van een betrekkelijk gering bedrag worden ze
vervolgens met papieren van de Britse Kroonkolo
nie uitgerust. Als Hongkong-Chinees verlaten z
tenslotte het Aziatische continent, en krijgen in
deze hoedanigheid vrij gemakkelijk toegang tot
de meeste landen van West-Europa.
Zijn de Chinezen nu werkelijk zo slim als ze
over 't algemeen worden afgeschilderd? Par
kinson heeft het zich al dikwijls afgevraagd, en
hij heeft er zelfs een studie over Confucius voor
gemaakt.
Deze wijsgeer, wiens leer in Rood China nog
altijd opgang doet, dacht er in zijn jaren kenne
lijk anders over. Hij hield er een stuk gezond
verstand op na, waarvan het bezit als gemeen
goed kan worden verondersteld, maar dat door
het vaak ontbreken ervan ongewoon en excen
triek lijkt.
„De zekerheid om bedrogen te worden", luidt
een van Confucius' uitspraken, „is zich voor slim
mer te houden dan anderen".
Of: „Het hart van de wijze behoort als een
spiegel alle voorwerpen te weerkaatsen, zonder
door een enkele ervan besmeurd te worden."
Een derde uitspraak van de grote, Chinese fi
losoof moet de chef van de afdeling analyse van
de CIA even naslaan.
„Voor negen dingen", zo leest hij, „zorgt de
edele mens. Rondziende dient hij goed uit te
kijken, en horende duidelijk in zich op te nemen.
In zijn blik is hij vriendelijk, in zijn houding
eerbiedwaardig, in zijn woorden waarachtig en in
zijn werk ijverig. In geval van twijfel wint hij
inlichtingen in; is hij toornig, dan denkt hij aan
de gevolgen ervan. Indien hij een kans op winst
bespeurt, vraagt hij zich zorgvuldig af, of het
nastreven daarvan wel in overeenstemming is
met datgene, wat juist is".
Nou niet wegdwalen even logisch blijven,
denkt Parkinson. Formosa-Chinezen? De^, een is
"dit j
daan, waarbij Formoea-Chjnezeo een -verrader
lijke rol speelden.
Tegelijk met Wang Er-kang, de tweede secreta
ris van de Chinese ambassade in Bern, wezen de
Zwitsers dr. Tsung Sing-tse uit, die voor Peking
bewezen spionage-aktiviteiten had ontpl oid, hoe
wel hij als vertegenwoordiger van Nationalistisch
China in de Wereldgezondheidsorganisatie zitting
had.
Met J. S. Kuo, de culturele attaché van de
ambassade van Formosa in Brussel, was het nog
rP"*r eesteld. T": v^rd de nacht
van 25 februari door de Zwitserse gendarmerie
gearresteerd, toen hij in Bern bij de ambassade
van zijn tegenstanders aanbelde.
In de tas, die hij zij zich droeg, bleek een
uitgebreid plan voor de reorganisatie van het
Chinese spionagenet in West-Europa te zitten,
zomede de namen en adressen van Chinezen in
Frankrijk, België, Engeland, Duitsland, Zwitser
land en Nederland, die betrouwbaar werden ge
acht.
Kuo werd uitgewezen bijna op dezelfde dag dat
de Nederlanders op Schiphol miskleunden. Het
ging toen om ir. Huang Tao huan, die om politiek
asiel had willen vragen. Zijn begeleiders, die hier
lucht van hadden gekregen, leidden de grenspoli
tie met een smoesje om de tuin. De armé man
werd onder bewaking naar China teruggevlogen
en zou slechts een paar dagen later zijn terecht
gesteld.
Parkinsons besluit staat plotseling vast. Hij
schiet geen lor op met het steeds weer tegenover
elkaar plaatsen van bekende grootheden. Hij zal
proberen een bres in de Chinese gelederen te
slaan. Een andere mogelijkheid om het Poolse gif
gas in handen te krijgen, ziet hij niet, hoewel
hij er bijna dag en nacht over heeft getobd.
Zonder z'n secretaresse in te schakelen, belt hij
het archief. „Graag onmiddellijk de dossiers van
ir. HsuTsu-tsai hij spelt de naam letter voor
letter uit en van dr. Sun. Jazeker, precies zo
geschreven als de zon, die vandaag verstek laat
gaan".
Het volgende telefoontje gaat naar zijn collega
van de afdeling operaties, William J. Ternell. De
laatste weet genoeg van de zaak af om hem te
kunnen adviseren. De uiteindelijke uitvoering is
ten slotte zijn werk. De mislukte operatie XO 2
komt trouwens ook uit zijn koker.
Binnen een kwartier zitten beide mannen tegen
over elkaar.
„Je zal het waarschijnlijk nooit geraden heb
ben, Bill", zegt Parkinson sarcastisch, „maar het
gaat weer eens over dat gas. Je weet dat het nog
altijd van het grootste belang voor ons is die for
mule en de toepassing ervan in handen te krij
gen. We hebben hier al zo vaak over gesproken
dat ik je niet lang behoef te vervelen".
„Nu had ik een idee, een riskant idee, mag ik
wel zeggen maar ik laat het onmiddellijk vallen,
als je iets beters weet. Bedenk wel dat als je
ermee akkoord gaat, de gedetailleerde uitvoering
ervan opnieuw voor jouw rekening komt".
„Ik luister", verklaart Ternell zo koud als een
vis.
„Om dan maar meteen met de deur in huis te
vallen: ik geloof dat het mogelijk is dat gas met
de hulp van de Chinezen in ons bezit te krijgen.
Lach niet; ik bedoel inderdaad de Chinese inlich
tingendienst."
„Het is gewaagd, ik weet 't, maar ik heb als
uitgangspunt genomen dat Peking, gezien de be
trekkingen met Warschau, er toch niet lang bui
ten kan blijven, nog afgezien van de vraag, of het
er al niet bij betrokken is".
„Hoe wil je dat versieren!" In de stem van de
kalme, rustige Ternell klinkt voor de eerste keer
sinds Parkinson met hem samenwerkt, enige ver
bazing.
„Kijk, Bill. Ik heb hier twee dossiers. Het ene is
van ir. Hsu Tsu-tsai, het andere van dr. Sun. Je
kent beide mensen wel; je weet althans wie het
zijn en wat ze doen en willen. Sun is al sinds
maart van het vorig jaar onze doorbraak bij de
Chinezen. Hij heeft tegen betalingen, die naar
mijn smaak bijzonder hoog zijn, de CIA herhaal
delijk waardevolle tips kunnen geven."
„Zoals je bekend is, heeft Sun een hoge functie
bij de Chinese geheime dienst. Hij is zo'n beetje
de reizende ambassadeur tussen Peking en Bern,
en hij behoort tot de weinigen, die op eigen
houtje bepaalde beslissingen kunnen nemen. Zo
wel in China als in Zwitserland wordt er naar
hem geluisterd."
„Nu Hsu Tsu-tsai. We hebben die man via Sun
gekregen, of, beter: we moeten hem nog krijgen.
Hij is een van de grootste lasdeskundigen van
Rood China en weet alles af van het commu
nistische raketbouw-programma. Niet voor niets
hebben we hem via Sun een bedrag van een
miljoen dollar geboden, als hij naar ons over
loopt."
„Volgens de laatste gegevens, die in zijn dossier
liggen, zal hij bij de Amerikaanse ambassade in
Den Haag om politiek asiel vragen, als hij, in
opdracht van zijn regering, tussen 9 en 16 juli het
Internationaal Congres voor Lastechniek in Delft
bijwoont".
„Dat is me allemaal bekend, Bob", interrum
peert Ternell. „Maar hoe in de wereld leg je de
verbinding gas-Sun-Hsu Tsu-tsai?"
„Ik was daar juist aan toe. Kijk zo. We kunnen
er rustig van uitgaan dat én Sun én Hsu Tsu-tsai
geen idealisten, maar materialisten zijn. Dat
blijkt wel uit de enorme bedragen, die ze zich
voor hun diensten laten betalen. Om een voor
beeld te noemen: Sun heeft van tevoren bedongen
dat hij tien procent van het kapitaal krijgt als
extra dus waarvoor hij Hsu Tsu-tsai kan bewe
gen naar de Verenigde Staten uit te wijken. Dat
is voor deze ene transactie de lieve som van
100.000 dollar, Bill!"
„Natuurlijk, het is ons dat allemaal waard,
maar waarvoor zouden we die materialistische
mentaliteit nog niet verder uitbuiten? Als we Sun
nu eens inschakelen om voor de Chinese geheime
dienst dat gifgas te kopen. Peking voelt hier
zeker alles voor, terwijl ik er van uitga dat
Warschau niet afkerig is van een zak vol devie-
„Het gas en de formule gaan dan eerst naar
Bern en vervolgens via de officiële kanalen naar
een Britse of Nederlandse zeehaven om opgebor
gen te worden in éen kluis van een Chinees schip.
Als Sun echter zo lief wil zijn het pakketje er
gens uit de lijn te laten vallen en het in Neder
land in handen van Hsu Tsu-tsai te spelen, dan
vangen we twee vliegen in één klap".
„Is Sun te vertrouwen, Bob?" vraagt Ternell
ernstig.
„Als we hem voldoende geld bieden, is hij niet
alleen te vertrouwen, maar hij zal ook nog hard
voor ons willen lopen. Het is dus een kwestie van
pegulanten, maar de admiraal heeft me meer dan
eens gezegd dat het hem veel, zo niet alles waard
is, als de uitvinding van Rutkowski in het bezit
van de Verenigde Staten komt."
„Dat betekent natuurlijk wel dat Sun ook moet
overlopen en in de toekomst niets meer voor de
CIA waard is."
„Vanzelfsprekend. Ik ben echter niet van me
ning dat de diensten, welke Sun ons tot nog toe
heeft verleend, in enigerlei verhouding staan tot
de militair-strategische waarde van dat gas. Ik
had gedacht hem drie miljoen dollar te laten
bieden. En het bedrag, dat aan Hsu Tsu-tsai moet
worden uitbetaald, kan hij van één tot twee mil
joen dollar verhogen".
„En als hij ons bedriegt? Als hij het gas en de
formule niet aan de CIA uitlevert, maar aan
Peking, dat zonder ons wroeten misschien nooit
op de hoogte van de Poolse uitvinding zou zijn
gebracht?"
„In dit dossier zitten bescheiden genoeg om
hem te kunnen chanteren." Parkinson slaat een
paar keer hard op het archiefstuk, dat voor hem
ligt.
„Als hij zich er niet aan stoort zijn stem
wordt wat vaag en hij kijkt z'n collega met
enigszins droeve ogen aan dan kunnen we
hem natuurlijk wel in zijn huidige functie vernie
tigen, maar het lijkt me dan wel gewenst dat we
daarna onmiddellijk ontslag nemen".
„Ik moet er over nadenken, Bob", brengt Ter
nell naar voren. „Morgen, in de loop van de
middag, als ik zelf het nodige over die snuiters
heb nagetrokken, kun je mijn antwoord verwach
ten. Op voorhand kan ik je al zeggen dat de hele
operatie zinloos is, als China al over het gas en de
formule beschikt. Of Sun moet het geheim voor
nog meer geld uit Peking willen stelen, maar als
we dat als het laatste alternatief voorstellen, den
ken ze boven helemaal dat we gek geworden
De mannen nemen afscheid van elkaar. Hun
zelfvertrouwen zijn ze een beetje kwijt, maar wie
zou hen dit kwalijk nemen?
E«n gifgat mat een vernietigende uitwerking,
door prof. dr. Stanislaw Rutkowski in Polen uitge
vonden, is voor de Amerikaanse inlichtingendienst,
de CIA, aanleiding alles op alles te xetten om dit in
een oorlog belangrijke strijdmiddel in handen te
krijgen. Het eerste operatieplan, XO 2 genoemd,
mislukt, omdat de agenten, die in Amsterdam met
de voorbereidingen van een overval op het labora
torium in Zyrxyn bezig zijn, plotseling merken dat
zij door de Russische geheime dienst, de GRU ge
schaduwd worden. De Amerikaan John Lester
White en de Duitse contactman Willy, die in Polen
voor een knokploeg moet zorgen, vertrekken daar
op hals over kop naar de Verenigde Staten om in
Langley, waar zich het hoofdkwartier van de CIA
bevindt, verslag van hun mislukking uit te brengen.
De vorige afleveringen van deze geromantiseer
de reeks werden respectievelijk op 30 augustus en
op 2 en 7 september j.l. geplaatst. De serie is ge
baseerd op authentieke gegevens, verband hou
dend met de raadselachtige dood van ir. Hsu Tsu-
tsai, zomede met het ongebruikelijke beleg van het
Chinese legatiegebouw in Den Haag.
DR. SUN verkneutert zich. Aan z'n
onbewogen gezicht is niets te zien,
maar van binnen is hij een en al
vreugde. Zijn plan werkt uitste
kend. Van de directeur van de Chi
nese geheime dienst heeft hij zelfs
het compliment gekregen de beste
tipgever van heel West-Europa te zijn.
De stommeling. Hij zal hem nooit weer terug
zien. En China ook niet de enige schaduw
eigenlijk op zijn pret als er daar tenminste
geen revolutie komt
Sun, die altijd op een diplomatiek paspoort
reist, is van Bangkok naar Warschau onderweg.
Nog één bespreking, denkt hij. En dan rustig in
Bern blijven tot de tijd rijp is. Over een maand,
misschien over zes weken, zit hij in Amerika met
een hoevelheid poen, waarvan hij nooit had kun
nen dromen. Hij zal zich in stilte terugtrekken en
zich nooit meer in die smerige wereld van spiona
ge en contra-spionage laten zien. Lekker luieren
in Californië en Florida. Zo nu en dan eens een
gokje maken de grootste uitspatting, waar hij
zich ooit aan schuldig heeft gemaakt, en die wel
verband zal houden met zijn verachtelijke
Hoe zijn ze er allemaal ingevlogen, overpeinst
dr. Sun. Toen hij de vorige maand in Wenen con
tact kreeg met die CIA-agent, en toen deze hem
voorzichtig en in de vaagste termen polste over
de mogelijke rol, die hij zou kunnen spelen in het
verkrijgen van dat Poolse gas, was hij er even
voor teruggedeinsd. Niet lang overigens, want de
drie miljoen dollar, die hij bij het slagen van het
projekt zou krijgen, had een onweerstaanbare
aantrekkingskracht op zijn geldzucht uitgeoefend.
Het bedrag had hem even koude rillingen be
zorgd. Hij constateerde dat hij schor van emotie
was en dat hij, de kalme en hautaine dubbelspi
on, die zich altijd een grootmeester in zijn vak
had gewaand, duidelijk te kennen gegeven had
zijn zelfbeheersing te hebben verloren.
Met z'n intelligentie had hij op zichzelf wraak
genomen. Hoe had hij het gifgas in Peking ver
kocht!
„Ik maak u er wel op attent, mijne heren het
was zijn eigen vondst „dat de Amerikanen u
voor zijn, als u niet met de grootste spoed han
delt. Van mijn tipgever, u kent hem wel, hij is de
man, die me wel meer gegevens van en over de
CIA in handen speelt, heb ik vernomen dat het
om een uitvinding gaat, waarvoor men bereid is
desnoods vijftig miljoen dollar te betalen. Geen
kleinigheid, zou ik zo zeggen. Ik maak me echter
sterk dat als ik mijn bronnen in Warschau aan
boor, ik, gezien de goede betrekkingen van China
met Polen, het gas voor tien miljoen dollar kan
krijgen. Er moet dan wel onmiddellijk gehandeld
worden. Een goede verstandhouding kan, zoals u
bekend moet zijn, door een slechte verstandhou
ding overschaduwd worden, als er aanzienlijk ho
gere winsten kunnen worden gemaakt".
Er waren er een paar, die zich nog eens uitvoe
rig over de militair-strategische waarde van het
gas wilden laten voorlichten. Sun had het verhaal
van de vernietigende uitwerking verteld en er
nog een paar schepjes bovenop gedaan. Nog in
diezelfde vergadering iets zeer ongebruikelijks
kreeg hij volmacht de aankoop te regelen,
zomede het transport en de beveiliging. Ook dat
laatste was ongewoon, maar hij had het er uitge
vist door met klem naar voren te brengen dat het
geheim slechts aan een enkeling bekend mag zijn,
gezien de importantie ervan.
Zijn vriend, ir. Hsu Tsu-tsai, was een zacht
eitje voor hem geweest. Hij had zelfs geen enkele
vraag gesteld over de inhoud van het pakketje,
dat hij bij zijn overlopen naar het Westen mee
moest nemen. Heel verstandig, overweegt Sun,
die ook nog 100.000 dollar krijgt, omdat hij dege
ne is, die de lastechnicus en raketdeskundige
heeft bewogen voor 1 miljoen dollar de benen te
nemen, als hij in Delft is. Heel verstandig. Als je
plotseling het dubbele kan krijgen voor een extra
dienst tijdens een daad, waartoe je toch al hebt
besloten, vraag je niet al te veel.
Dr. Sun, die zowel sluw als materialistisch is,
nestelt zich behaaglijk in de eerste klas vlieg-
tuigstoel. Tijdens de eerste bespreking in Polen,
hapten de Polen al. De tweede en laatste bespre
king, waarvoor hij nu door het luchtruim snelt, is
bedoeld voor het vastleggen van de details, zoals
de datum en de wijze van transport. Hij gniffelt.
Hij heeft een opzetje geraakt, waar zelfs de CIA
vreemd van op zal kijken.
IN DE VOLGENDE
AFLEVERING
Een Poolse koerier vertrekt naar
Bern.
BRUSSEL Een Belgische vrachtwagenchauffeur
heeft zijn wagen en twee spiksplinternieuwe Duitse
computers verspeeld. Ze waren bestemd om in de
Belgische hoofdstad geëxposeerd te worden door
twee firma's met kantoren in. Parijs in de Salon
de la Mecanographie.
De Belgische chauffeur had de beide zeer kostbare
machinale denkers uit Neurenberg gehaald. Zondagmor
gen vroeg kwam hij weer in zijn woonstad aan. Het was
te laat om de beide computers nog uit te laden en daarom
parke.erde hy zyn wagen voor de deur en ging slapen.
Toen hy de volgende morgen wakker werd, was de wa
gen met inhoud verdwenen. De politie weigerde de na
men van de chauffeur en van de fabrikanten bekend te
maken. Het is nog niet bekend of de dieven het gemunt
hadden op de wagen, of op de computors om met meer
zekerheid hun misdadige plannen voor te bereiden.
Ex-minister
Smalleiibroek
gedagvaard
DEN HAAG Dc aanrijdingszaak
van oud-minister Smallcnbroek zal
spoedig voor het kantongerecht die-
Dit «s het resultaat van het voor
onderzoek, dat naar de aanrijding is
ingesteld. De heer Smallenbroek zal
overtreding van art. 25 der Wegenver
keerswet ten laste worden gelegd: het
gevaar brengen van het verkeer.
