OVERDAAD
SCHAADT
Verjaardag
vieren
Ook
voor
vitaminen
geldt:
OPEN
BRIEF
Talenschool
„doet" heel
Europa
Opleiding Duitsland geeft voorbeeld
van Christine
IWWJI.yaHJililIJÜI
Gouden roos voor
Lilli Marleen
Buitenland trekt ook
huisvrouw sterk aan
BLAD ZIJ
Krimpvrij
dialoog dialoog dialo
ZATERDAG 23 JULI 1966
VEEL mensen denken dat
vitaminen onmisbare
bouwstenen voor het mense
lijk lichaam zijn en dat
met het beeld van de zee
lieden met scheurbuik voor
ogen men er niet genoeg
van kan innemen. Dit is een
totale misvatting. Ook is het
een bekend feit dat zwangere
vrouwen te veel vitamine D
innemen en jonge moeders
geneigd zijn hun zuigelingen
b.v. te veel anti-rachitis-
middelen toe te dienen.
Zoals zo vaak overdaad
jc haadtl Een normale baby
wordt door de natuur al tegen
ïngelse ziekte beschermd, wan-
i eer hij voldoende zonlicht
krijgt. „Een gebruinde zuigeling
krijgt geen Engelse ziekte", zei
ons een kinderspecialist. De
vraag alleen is: krijgen ze vol-
dMide zon om bruin te wor
den...
In Duitsland worden de zuige
lingen al ruim dertig jaar behan
deld met vitamine D ter voorko
ming van rachitis. Of door een
stoot-therapie of door toediening
van vigantol-olie.
meisje te
eenzijdig
De veelal verguisde mening
dat een meisje na haar lagere
schoolopleiding het beste in de
huishouding kon gaan om aldus
zich op haar taak van vrouw en
moeder voor te bereiden, blijkt
toch niet zo dwaas te zijn. Nu
gaan de meisjes vanaf de lagere
school vaak een middelbare oplei
ding volgen, dan naar kantoor of
verdere studie, en dan... trouwen.
Het is kenmerkend dat vele
meisjes hun studie beginnen met
op de achtergrond de gedachte
dat het toch maar tijdelijk zal
rijn. Het komt er dan vaak op
neer dat aan studie of beroep
Pedagogen, sociologen en psy
chologen houden zich nu met de
vraag bezig of het wel juist is
dat meisjes dezelfde opleiding
als jongens krijgen. Zij vragen
zich af of daarbij toch niet de
specifiek vrouwelijke opvoeding
tekort komt.
Wel olie
Dr. Irmgard Haas, die in Ameri
ka en Duitsland psychologie stu
deerde. zei eens: ..Onze meisjes,
die eindexamen doen, leren bij
voorbeeld waar men in Rusland
olie vindt, maar zij hebben er
geen flauw benul van hoe ze tegen
een driejarig koppig kind moeten
optreden. Daarbij is toch
waarschijnlijker dat zij binnen
niet al te lange tijd met een drieja
rig koppig kind te maken krijgen,
dan dat zij een verantwoordelijke
positie in een oliemaatschappij
gaan bekleden".
Geef uw huid liever z
Misvormingen
Nu zijn onlangs de gemoederen
van de artsen in beweging geko
men toen tijdens een bijeen
komst in Bremen prof. A. J. Beu
ren ernstig waarschuwde tegen
de toediening van vitamine D.
Bij een aantal zuigelingen heeft
hij nl. ernstige misvormingen
van hart en vaatstelsel aangetrof
fen, met name van de aorta en
de arteriën. Ook kwamen ge
bitsmisvorming, doofheid en
stoornis van de geestelijke ont
wikkeling met daarbij behorende
typische gelaatsveranderingen
voor. Telkens werden in derge-
i vitamine-preparaten.
lijke gevallen massieve verkal
king en verdikking van de be
trokken organen geconstateerd.
De hoogleraar wijt dit aan een
teveel van het in 1932 door Nobel
prijsdrager professor Windau ge
wonnen, zuivere vitamine D.
Geen twijfel
tc§CgÖi<*CÉf<S<3e§cS<i
Misschien hebt u
't inmiddels al
ergens gelezen dat
op 13 juli op de
internationale ro-
1 zenkeuring in het
Westbroekpark te
Den Haag de
roos Lilli Marleen
de hoofdprijs ver
wierf, nl. de „Gou
den Roos van
's-Gravenhage".
Deze gouden pla
quette werd door
wethouder Dan-
kelmann aan de
Duitse kweker
Kordes overhan
digd.
Bij het lezen van
Eo'n bericht vragen
we ons willekeurig
af hoe zo'n be
kroonde roos er
uit ziet en welke
eigenschappen zij
heeft om een der-
1 gelijke onderschei
ding te verdienen.
Nu zal het u mis
schien tegenvallen dat Lilli
Marleen helemaal geen nieuwe
roos is, maar al in 1959 door
Kordes werd gewonnen. Zij be-
1 hoort tot de grootbloemige po-
lyantha of floribunda hybriden
(grootbloemige trosrozen) en
staat bekend als een der aller
mooiste donkerrode in haar
klasse. De trossen zijn bijzonder
groot en de bloemen goed ge
vuld en met een fluwelige vu
rig rode gloed overtogen. Dat zij
bovendien rijkbloeiend is spreekt
haast vanzelf, want er worden
hoge eisen gesteld aan een roos,
die met een grote trophee gaat
strijken.
Meeldauw-vrij
Nog een belangrijk feit is
haar krachtige maar mooie
struikachtige groei, terwijl de
bladkleur donkergroen is, waar
tegen de rode bloemen fraai
uitkomen. En wat alle liefheb
bers zullen toejuichen, de roos
is meeldauw-vrij
We hebben allemaal wel eens
die vooral veel voorkomt bij
rozen aan de gevel, omdat daar
de wind niet zo goed doorheen
kan spelen. Ook bij vochtige
broeierige warmte treedt vaak
meeldauw op. waardoor blad.
stelen en knoppen met een wit
poeder overtrokken worden.
Wat een weelde om rozen tegen
te komen die onvatbaar zijn
voor deze kwaal, die groei en
bloei sterk belemmert!
We grijpen meestal te laat
naar stuifkoker of spuitbus met
een bestrijdingsmiddel, want
deze ziekte laat zich nu een
maal het beste voorbehoedend
bestrijden. Jamjner dat haast
niemand er aan denkt om al in
mei met stuiven of spuiten te
beginnen en dit om de 7 a 10
dagen te herhalen. De middelen
zijn bij de zaadhandel verkrijg
baar. Ook bij aantasting in de
zomer trachten we nog wat 'e
Keurmeesters in actie tijdens de
jaarlijkse internationale rozen-
keuring in het Westbroekpark.
U Wéét misschien dat de
grootbloemige trosrozen
meer en meer in de mode
komen, omdat ze van juni tot
oktober praktisch onafgebro
ken doorbloeien. Uiteraard
zullen we ze dagelijks even
nalopen om de uitgebloeide
exemplaren weg te nemen,
om daardoor uitputting te
voorkomen.
Kleureffecten
Deze trosrozen geven boven
dien massale kleureffecten door
hun rijke bloei. Doorgaans ont
breekt echter de echte rozen
geur van de grootbloemige 1
theehybriden, die vooral de
ouderen onder ons meer aan
spreken. Als bloem apart zijn
deze ook veel mooier dan de
trosrozen, maar ze bloeien on
regelmatiger en houden er
eigenlijk twee uitgesproken
bloeitijden op na namelijk juni-
juli en ongeveer half augustus 1
tot oktober. Het is verstandig i
ze na a® eerste bloei
kikkertje te geven, in c
van een gift speciale rozenmest
of een gierbemesting (1 deel
koemest op 3 delen water),
waarmee de trosrozen uiteraard
ook gebaat zijn.
En nebt u nog een vakantie
dag zonder bepaald plan, ga
dan het Westbroekpark in Den
Haag eens bekijken met zijn
Internationale rosarium en
unieke parkaanleg en neem een
notitieboekje mee, want voor 1
uw eigen tuin zal er zeker ook
wat van uw gading zijn.
A. C. MULLER-IDZERDA
Het betoog van professor Beu
ren sloeg op de bijeenkomst als
een bom in, hoewel zij naar in
houd al aan vele aanwezigen be
kend was. Dezelfde verschijnse
len waren door een aantal artsen
in Nieuw-Zeeland en Engeland
ook vastgesteld. Er bestaat geen
twijfel aan dat dit een gevolg is
van te hoge doses vitamine D
de zg. „stoot-therapie"; daardoor
wordt het natuurlijke afweerme
chanisme in het lichaam van de
zuigeling verstoord en kunnen de
door professor Beuren genoemde
gevolgen optreden.
Goede beurt
Omdat het niet de bedoeling is
het kind met het badwater weg
te gooien en helemaal met toedie
ning van vitamine D-houdende
preparaten aan zuigelingen en
kleuters te stoppen, vroeg prof.
Beuren waarom men dan niet
het Nederlandse voorbeeld zou
gaan volgen. In Nederland is spe
ciale zuigelingenvoeding verkrijg
baar, waaraan wettelijk nauw
keurig vastgestelde doses vitami
ne D is toegevoegd. Hiermee
heeft men uitmuntende ervarin
gen opgedaan. Ons land maakt
dus wel een goede beurt met de
kindergeneeskunde
Verschillenden
Overigens waren niet alle
artsen het met professor Beuren
eens. Zij stelden dat een stan
daard therapie niet mogelijk is,
omdat de behoefte aan vitamine
D bij kinderen onderling zo
verschillend kan zijn. Zij zagen
de door de professor genoemde
gevallen als gevolg van veel te
sterke overdosering. Dat „hyper-
calcaeimie" optreedt is niet iets
dat de medische wetenschap pas
weet. Dat het echter zonder
meer tot ziekelijke veranderin
gen van het vaatstelsel en ande
re misvormingen leidt, wilden
zij niet zonder meer aannemen.
Overgevoeligheid bijvoorbeeld
kan bij sommige kinderen je
gens vitamine D ook een belang
rijke factor zijn. Hoe het ook
zij: professor Beuren heeft een
deur opengegooid en de discus
sies zijn in volle gang.
Rijp maken
Aan leerlingen van een middel
bare school in West-Duitsland wer
den over dit onderwerp vragen
gesteld. Zij waren het er allemaal
over eens. dat op de school weinig
plaats werd gelaten voor de ont
wikkeling van jong meisje tot
vrouw. Maar zij vonden ook dat
die ontwikkeling meer een zaak
voor het ouderlijk huis was. Een
gymnasiast schreef: „Het doel van
de middelbare school is iemand
rijp te maken voor universitaire
studie. Het is nauwelijks mogelijk
om aan specifiek vrouwelijke za
ken aandacht te besteden. Daar
voor zou een nieuw type school
nodig zijn, die niet de universitai
re rijpheid maar de rijpheid voor
het leven ten doel zou hebben'
len in Duitsland 'heb- aanmeldin
een bezoek van de binnengek
talenschool" aange- „lesrooster
vraagd. Daar er ook talrijke al voor maanden vast.
Hannover een blauwe bus aan een
informatietournee, die in de loop van
het jaar door de meeste landen van
Europa zou leiden. Het is de „rijdende
talenschool", die een grote electro-
technische onderneming heeft inge
richt.
Bij deze moderne talenstudie-installatie
men werkt met geluidsband en microfoon
behoren een tafel voor de leraar, zes zit
plaatsen voor leerlingen en twintiig plaatsen
voor wachtende scholieren.
Het onderwijs 'in vreemde talen behoort
tegenwoordig op vele lagere scholen en op
alle scholen voor voortgezet onderwijs in
Duitsland, tot de hoofdvakken. Ve]e scholen in Duitsland 'heb- aanmeldingen uit het buitenland
Het rijdende leslokaal wil een ben reeds een bezoek van de binnengekomen zijn, staat het
bijdrage leveren tot een beter „rijdende .talenschool" aange- „lesrooster' voor de blauwe bus
begrip tussen de volkeren. J a—
Waar gaan uw verlangens
dit jaar naar uit? Vindt u
het in Zand voort of Kijkduin
al goed „als de kinderen het
maar naar de zin hebben",
of bent u meer van het type
dat dolgraag verre landen
ziet, mooie steden, oude ker
ken en de kinderen op
sleeptouw.
ook voor de huisvrouw geldt:
vijfenzeventig procent van dè Ne
derlandse huisvrouwen maakte
een reisje naar het buitenland,
meestal ging de reis naar
Duitsland of België. Ben je ook
niet zo ver weg, als er eens iets
met de kinderen is, want ik ge
loof dat we allemaal wel eens
dolgraag een reis naar Arabië
willen maken, of een trip door
Amerika, maar ons nuchter den
ken doet deze dromen alras ver
dwijnen.
Duitsland, België en Luxem
burg staan er dus gekleurd op,
dan volgen Frankrijk, Zwitser
land, Oostenrijk, daarna Italië en
Yoego-Slavië en heel dunnetjes
Griekenland.
Drie procent der Nederlandse
huisvrouwen is nog nooit buiten
de eigen woonplaats geweest.
Amsterdam, Rotterdam en Den
Haag hebben de meeste huisvrou
wen aanschouwd, de diergaarden
Artis en Blijdorp kunnen zich
ook in een ruime belangstelling
van de huisvrouwen verheugen
dankzij het kroost uiteraard!
Strand en zee staan bovenaan
de lijst met toeristische trek
pleisters binnen de Nederlandse
grenzen.
We hopen dat ook deze zomer
weer veel gezinnen hier hun ge
zondheid voor de komende win
ter op kunnen halen!
ONDER mijn briefvriendinnen
heb ik er eentje dat is er
eentje. Dat is een heel, heel klein
duiveltje. Zo eentje dat op oude
schilderijen om het hoekje van
een gordijn kijkt en dat slechts
door een olijke gelaatsuitdrukking
en een zwarte mailCot, ballet-achti-
ge handen en voeten van een en
geltje te onderscheiden is. Immers,
een engel maakt een situatie tot
een verhevene, een duivel spot
met dezelfde toestand en laat er
het potsierlijke van zien. Een dui
veltje dan. De mensen van vroeger
wisten dat die twee levenshoudin
gen vlak bij elkaar lagen, zo dicht
bij elkaar dat zij in één mens
konden samengaan. Tegenwoordig
worden we door psychologen en
psychiaters vaak tot „type" neerge
knald, je hebt een binding zo en
een frustratie zus. daar is bijna
niet aan te verwringen, 't is vaak
al verwrongen genoeg. Kinderen
en dwazen alleen ontsnappen
eraan, en bij die dwazen reken ik
dan alle dromers en kleine rak
kers en ook mijn brief vriendin.
Een goed voorbeeld is ook een inci
dentje bij ons thuis, nu al weer
enkele jaren geleden, toen mijn
man spit had. Wij moesten met z'n
tweetjes 's avonds naar een feest,
maar hij lag in bed, en in een niet
al te beeldig humeur. Snel werd
aan het avondeten overlegd wie
van de kinderen veel huiswerk
had en op vader zou passen en wie
weinig en met mij zou meegaan.
Drie hadden er veel, dus steun
genoeg voor de zieke, en één had
weinig. „Zou u het leuk vinden als
ik mijn haar omhoog deed?" vroeg
ze, meteen in het spel. „Reuze,"
antwoordde ik, en zij vloog naar
boven. Later hoorde ik wat daar
was gebeurd. Ze was de ouderlijke
slaapkamer binnengeslopen en
zacht gaan zoeken in een oude
doos: daarin bewaar ik o.a. de
haarlinten van onze dochters uit
de tijd dat zij alle nog lange vlech
ten hadden (wat een geborstel, he
rinner ik mij, maar ook wat een
pracht. Ieder kind kon met haar
haren het kleedje voor de slaapka
merdeur bedekken. Het komt vast
wel weer in de mode:. „Wat
spook jij daar uit," aldus papa,
geïriteerd door dat rondspokende
kind. „Ik zoek een lint, o, ik heb
het, en hier een zwart, dat leg ik
bovenop, voor het geval u over
lijdt..." Wat een duweltje, zeg je
dan. hoewel papa er helemaal van
opknapte maar eigenlijk is het
allemaal gevoeligheid. Als zij zich
vaders gekreun niet had aangetrok
ken. als zij hem in haar fantasie
niet al dood en begvaven had ge
zien, had zij dan ooit dit antwoord
kunnen geven? Fantasie gaat on
eindig ver. Kinderantwoorden zijn
vaak een afweer, een vesting om
de tere stad van hun gedachten.
„Kinderen zijn wreed." zegt men
wel eens. maar meestal weet ik
beter: zij bezitten nog een gevoe
ligheid die zij moeten omheinen
met wonderlijke opmerkingen.
De neiging van wollen stoffen
om te krimpen wanneer ze niet
met de uiterste zorg worden ge
wassen, is békend. Dat komt om
dat een wollen draad niet glad is:
de draden glijden dus bij het was
sen niet langs elkaar maar hebben
de neiging zich aan elkaar te
hechten waardoor het verschijnsel
ontstaat, dat wij „krimpen" noa-
Een Australisch researchbureau
dat zich met allerlei onderzoekin
gen bezig houdt, heeft nu een pro
cédé ontwikkeld, waarbij het i
bruikmaking van een wasmachine
tot een minimum wordt be
perkt. De wollen draad wordt
voor de verwerking in een bad
van kunststof geplaatst, waardoor
de draad haar ruwe oppervlak
verliest en de neiging tot krimpen
goeddeels verdwijnt.
„In een vormingscen
trum werd op één van de
kerstdagen aan de gasten
verzocht onder elkaar in
groepjes de ware en de
schijnvreugde te bespre
ken en die 's avonds uit te
beelden. Ik vond op een
verjaardag vaak veel
schijnvreugde tentoonge
spreid, net als bij jubilea
etc. Véél mooie woorden
en cadeaus, weinig echt
meeleven.
Met onze groep van acht
beeldden wij een verjaar
dagsviering uit van een jonge
moeder. Vader lag voor de
komst van de visite nog lui
in zijn stoel de krant te lezen
en moest gemaand worden
tot „stoelen sjouwen". Onder
hand bedacht hij waar deze
en gene moest zitten. „Oom
Piet niet bij mij hoor!" riep
hij. ,£n die oude zeurpiet zet
je maar naast die..." Oma
verscheen ten tonele, en ook
oom Piet die vader luidruch
tig begroette met de woor
den: „Fijn kerel, dat ik jou
ook weer eens zie. Ga zitten,
ga zitten!" Vader was trou
wens niet om woorden verle
gen, oma die graag iets van
haar belevenissen uit het be
jaardencentrum wilde vertel
len, kwam niet aan bod. Tel
kens wilde ze dapper begin
nen, maar niemand luisterde
naar haar. Toch legde zij
geen teleurstelling aan de
dag, het was immers het feest
van haar dochter. Zij wilde
wel op de achtergrond blij
ven. Ik toil hier maar mee
zeggen dat het met verjaarda
gen kan gaan als met veel
andere dingen: ze kunnen
écht fijn zijn, of het is een
schijnvertoning. En is zo niet
het hele leven?" schrijft me
vrouw C. K. te O.
„Ik was pas geopereerd en
dacht „laat mijn verjaardag
maar voorbijgaan" schrijft me
juffrouw G. S. te R. „De
zusters hebben het toch al zo
druk, maar voor dat ik om vijf
uur gewassen werd, kwam de
nachtzuster mij al feliciteren.
Om negen uur kwamen de pa
tiënten en zij bleven tot half
elf bij mij zitten. Ik kreeg bloe
men en plantjes en zelfs nog
gelukwensen van patiënten die
heimwee denk ik daar nu aan
terug. Want nu zijn ze groot en
gaat het heel anders. Niet min
der hartelijk en de cadeautjes
zijn groter, maar nee, zoals
toen ze klein waren, zo is het
niet meer. Zo spontaan, zo lief
kinderlijk en blij."
iedereen had de grootste pret
en verlangde alweer naar de
volgende verjaardag!"
Weinig over
Blijer
Opvallend is dat alle moeders
de verjaardagen leuker vonden
toen de kinderen klein waren,
dan nu ze groter zijn. Hoe
komt dat? Waren de kinderen
toen blijer met een geschenkje,
of zijn ze veel opener en laten
het meer blijken?
„Naarmate een mens ouder
wordt, blijft er van een verjaar
dag niet veel over", schrijft
mevr. O. te D. „Zeker niet als
je alleen bent, je vriendinnen
zijn allemaal getrouwd, de man
nen hebben geen zin om mee te
komen; alleen een enkele trou
we vriendin houdt het dan nog
vol. Het wordt dan ook meestal
een rustige verjaardag waarbij
een paar mensen het hele feest
uitmaken. Maar och, als je ou
der wordt kun je toch al die
drukte niet meer hebben en is
't maar goed zoals 't in het
leven gaat."
duiveltje. Zij speelt met mij.i
woorden uit de vorige Open Brief,
doet net of zij ze verkeerd heeft
begrepen, en biedt ze me dan, al9
een 'boeketje wild geplukte
bloempjes weer aan: staat het zo
ook niet mooi? Ik moet direct toe
geven dat het zo ook mooi staat;
vakantie kan rust betekenen juist
als je niet vergeeft, d.w.z. in jouw
geval: als je een keertje eens geen
medelijden hebt met je collega die
een Lieel jaar wachtte op jouw
..kom aan. kom eten. ga je mee
Er is natuurlijk discussie moge-
lijk over wat vergeving is en jij
weet ook best dat je maar wat
speelt met mijn woord maar er
zit iets in de vraag: moeten we
steeds aan anderen denken, moe
ten we steeds tevreden zijn met
alsmaar weer onszelf te verlooche
nen, is vakantie nu juist niet bij
uitstek een stukje verplicht
egoïsme, zo van: en nu kom IK
eens aan de beurt?
EVENALS je volgende vraag: is
waarheid spreken altijd zo aan
te bevelen? wil ik deze 'hier in het
midden üeggen. Heel het leven is
een keuze. Is blijk geven van voor
keur. Prioriteiten, zeg je dan. Ik
ken een familie die het hele jaar
door geen broodbeleg neemt en bij
Feestelijk
al weer thuis waren. Toen de
dokter en zijn staf kwamen, fe
liciteerden zij ook mij. Het was
allemaal heel hartelijk, en 's
middags mocht ik in een apart
kamertje mijn familie ontvan
gen, we hebben daar gezellig
thee gedronken. Ik ben vol lof
over de zusters dat zij mijn
verjaardag tot zo'n feestdag
hebben gemaakt."
Vroeger
„Toen het nieuwe onderwerp
bekend was. dacht ik meteen
aan de tijd toen onze kinderen
nog klein waren" schrijft mevr.
M. O. te B. Als ik jarig was,
was het al vroeg bal. want al
smeekten we ze de avond van
te voren om niet zo erg vroeg
te komen, ze waren prompt tus
sen vijf en zes uur wakker,
kleedden zich aan en versier
den mijn stoel met bloemen uit
de tuin. Later kwamen ze dan
op een rijtje onze slaapkamer
binnen. Daar stonden ze dan
met glunderende snuitjes, op
de rug het cadeauitje. En dan
begonnen zij verjaardagsliedjes
te Zingen. Dat klonk altijd zo
ontroerend dat er een brok in
mijn keel schoot. Met iets van
jaardagen die thuis gevierd
werden. Allereerst mocht de he
le kinderschaar bij moeder en
vader in het „grote" bed. On
der het genot van thee met
beschuit werden de cadeautjes
uitgedeeld. Op school mocht er
getracteerd worden en 's mid
dags kwamen de vriendinne
tjes. De avond was voor de
ooms en tantes en dat waren er
'niet weinig. In het begin van
de avond werden er wat spelle
tjes gedaan, spreekwoorden ra
den, ik zie ik zie wat jij niet
ziet enz. en het leuke was dat
iedereen meedeed. Maar het
slot van de avond was wel dé
tophit, (het werd nooit te laat
gemaakt). Dan ging het orgel
in de hoek, stoelen en l-fels
aan de kant, en dan speelden
we blindemannetje. En weer
deed iedereen mee, de dikke
tante, de - wat - zure - oom -
met - maagzweer en opa die al
hard tegen de tachtig liep. En
„Bij mijn man thuis was het
vroeger zo, dat als vader 's
avonds thuiskwam er gezegd
moest worden door de jarige
zelf: „Vader, ik ben jarig van
daag." schrijft mevr. W. L. te
N. Bij mij thuis was het wél
feestelijk, zondagse jurk aan
naar school, een klein cadeau
tje en een extra toetje bij de
maaltijd. Nu, in ons gezin ma
ken wij er ook een feest van,
van iedereen een cadeautje,
van pa iets groots, van ma iets
gezelligs en van de anderen
iets met elkaar: een boek, plaat
en de allerkleinsten geven een
kleinigheidje. De middelbare
scholieren krijgen dan nog als
het uitkomt een „fuifje", de la
gere school kinderen mogen
die dag vriendjes meebren-
Er mag dan tegenwoordig
door de jongeren veel van
vroeger overboord gegooid
worden, zoiets als een verjaar
dag gezellig vieren zullen ze
zeker als traditie behouden en
ook aan hun kinderen meege
ven. Iets goeds, iets liefde
rijks vergeet je niet.....
ken ik een gezin waarin muziek
alles is. Honderden guldens gaan
per jaar naar muziekinstrumenten,
consenvatoriumlessen. dure platen
maar nooit naar een mueum,
dat loopt zo op, de entrée is zo
hoog! De een moet het netjes heb
ben thuis, koopt al gauw een
mooie stoel bij of een nieuw
costuum, de ander hengelt, rijdt
auto, zeiit of heeft einden rails op
zolder voor zijn electrische trein.
Prioriteiten. Hier gaan de kinde
ren voor, mogen leren, daar bij
hetzelfde inkomen „betaalt je
vader zicLi al blauw" en moeten ze
aan het werk. Bij A is hartelijk
heid en gastvrijheid no. 1, bij B net
spaarbankboekje. Alles is nog goed
ook. alleen moet er hier en daar,
af en toe. bijgeremd. Zo kan ook op
naastenliefde wed eens de rem moe
ten worden gezet, en ja,
briefschrijfster, het niet-meevra-
gen van een collega die je toch al
.iet hele jaar ziet, kan een kwestie
van zelfbehoud zijn. We mogen
het allemaal zelf weten. Wie ie
mand naast zich heeft die klit, is
zichzelf niet en al'leen een vrij ge
voel geeft vakantie. Geïrriteerd
zijn door elkaar geeft geen
ontspanning. Jij weet hel zelf het
beste. Verheven gevoelens jezelf
voorprevelen ineb je het hele jaar
al gedaan.
EN DAT brengt ons op de waar
achtigheid. Was ik wel ooit
erg op haar gesteld? Moet ik haar
niet eens grondig de „waarheid"
zeggen? Leef ik anders niet in een
leugen? Maar a'ls ik ga spreken,
dood ik dan niet iets, is de waar
heid soms niet dodelijk? Is de leu
gen. nou ja, het niet-praten, niet
milder, verhullender, liefdevoller?
die das kocht, een juffrouw meb
een beeldig figuur! En vriendelijk
