Voorleesverbod stuit
in Kamer op verzet
POLITIEK ZWAKKE
EN LASTIGE STAD
De Gaulle
wijzi:
programma
Johnson nam zelf
de beslissing
Nederlander eet
onevenwichtig
„Nee" klinkt
in Brussel
Inhalen loonachterstand
in autobusbedrijf
n
Evolutie of revolutie
in Amsterdam (Ill)
DONDERDAG 30 JUNI 1966
Fiat van kleine meerderheid?
DEN HAAG Een groot deel
van de Tweede Kamer is tegen
de iftvoering van een „voorlees
verbod" voor Kamerleden, zo
bleek gistermiddag bij de voort
gezette discussie over het nieuwe
orderreglement van de Kamer.
Hoe groot het aantal tegenstan
ders is werd niet helemaal dui
delijk. De Kamer zal vandaag een
beslissing nemen en waarschijn
lijk met een kleine meerderheid
haar fiat geven aan het verbod,
maar of het dan meteen ook zal
worden ingevoerd is zeer de
vraag. Uiteraard is het hoogst on
bevredigend een dergelijke bepa
ling, die de hele Kamer raakt,
voor te schrijven tegen de uit
drukkelijke wil van een grote
minderheid in.
Misschien verenigt de Kamer zich van
daag met een compromis, dat de voorzit
ter van de Kamercommissie voor de par
lementaire werkwijze J. Hommer (soc.)
voorstelde en dat op het volgende neer
komt: „Neem het voorleesverbod voorlo
pig in het nieuwe reglement op, maar
Iaat de ingangsdatum nog open. De leden
die wel voor de gedachte voelen, maar
met de procedure moeilijkheden hebben,
kunnen er dan nog wat over nadenken
en alvast wat oefenen".
Het voorleesverbod is de kortste bepa
ling uit het hele reglement. Het bestaat
uit dertien woonden: „Geen lid leest een
rede voor, tenzij de voorzitter hem hier
toe verlof verleent". Dit betekent dat de
Kamerleden in beginsel hun speeches
niet meer van papier mogen oplepelen,
maar van punten en aantekeningen moe
ten spreken. Korte verklaringen en uiter
aard ook citaten mogen wel letterlijk
worden voorgelezen en onder bepaalde
omstandigheden kan de Kamervoorzitter
het voorleesverbod opheffen. De bedoe
ling van het verbod is de Kamerdebatten
te verlevendigen en tot werkelijke discus
sies te verheffen. Op het ogenblik heb
ben ze te veel het karakter van een
uitwisseling van geschreven redevoerin-
Het debat van gistermiddag was bijzon
der levendig, juist omdat de sprekers
hun verhaal niet op papier hadden ge
zetHet was de best denkbare reclame
voor het verbod. Waarom dan toch die
tegenstand? De scheidslijnen liepen
dwars door de fracties heen. Alleen de
CHU en de kleinste fracties warei
bloc tegen. Tegenstanders waren ook
mej. Klompé (kath.v.) en de heren Kieft
(a.r.) en Scheps (soc.), maar zij spraken
slechts namens delen van hun fracties.
Mr. Toxopeus (lib.) en mej.: Schilthuls
(soc.) voerden het woord namens de
meerderheid in hun fracties die voor het
verbod is geporteerd.
De tegenstanders voelden wel voor de
gedachte die achter de verbodsbepaling
steekt, maar wezen elke dwang van de
hand. Het doel zou naar hun mening via
een gentleman's agreement moeten wor
den bereikt. „Er zijn Kamerleden", zei
mej. Klompé, „die uitstekende verhalen
van papier voorlezen, en Kamerleden die
snoeivervelend, onsamenhangend en ver
ward van punten en aantekeningen spre
ken. 't Minste wat men echter van een
Kamerlid mag verwachten is dat, als hij
van papier spreekt, z'n tekst plezierig
voordraagt. Dat kan iedereen. Het gaat
mij te ver om zelfs het voordragen van
een uitgeschreven speech te verbieden".
Het was voor de heer Kikkert (cJi.)
nog zeer de vraag of het voorleesverbod
de aantrekkelijkheid van de parlementai
re discussie zal verhogen. „Als een domi
nee geen tekst, geen uitgeschreven preek
voor zich heeft omdat hij zich niet heeft
voorbereid of hoe dan ook, ben ik ervan
overtuigd dat hij vroeg of laat gaat staan
zwammen. Dat geldt in heel veel geval
len ook voor Kamerleden." De heer
Kieft (a.rvond, dat een voorleesverbod
weinig of niets met de orde in de Ka
mer te maken heeft en dus ook niet in
een ordereglement thuis hoort. Hij vond
de bepaling een onrechtvaardige aan
tasting van de individuele vrijhed van
een Kamerlid om zijn zaken voor het
voetlicht te brengen op de wijze die hem
goed dunkt.
Dat was ook de mening van de heer
Bakker (comm.), die constateerde, dat
men bij aanvaarding van de bepaling
„zou overgaan van de orde naar de bedil
zucht". De heer Scheps (soc.) achtte het
streven van de voorstanders van het ver
bod juist, maar „men hoeft nog niet reg
lementair te bepalen wat men als juist
begeert". „Er zijn nu eenmaal mensen,
die hun gedachten niet onmiddellijk en
los van een geschrevn tekst onder woor
den weten te brengen. Als zo iemand de
Aantasting
van vrijheid
(Van onze parlementsredactie)
moeite neemt die gedachten op te schrij
ven en hij geeft er de voorkeur aan da
letterlijk voor te lezen, moet men hem
die vrijheid laten".
De heer Scheps had onlangs een hoog
leraar in de theologie gesproken, die
hem bekend had zijn preken van a tot z
uit te schrijven. „Want als ik dat niet
doe, loop ik groot gevaar te gaan
kletsen' Ook de heren Jongeling (GPV)
en Bruggeman (pac. soc.) geloofde dat
het beoogde doel met het voorleesverbod
niet wordt bereikt. De heer Voogd (BP)
volstond met de opmerking, dat zijn par
tij voor de vrijheid en dus tegen zo'n
verbod is.
VOORSTANDERS
Voor mej. Schilthuis (soc.) wogen de
voordelen van het verbod zwaander dan
de nadelen, 't Gaat hier naar haar me
ning ook om het dichter tot elkaar bren
gen van de verhoudin<* tussen volk er
volksvertegenwoordiging Het verbod
kan een middel zijn om de technische
romslomp terug te dringen en daardoor
de „verstaanbaarheid" van het parlement
te vergroten. De heer Van der Peijl
(c.h.): „Wij zijn hier een werkcollege,
geen showcollege". Mej. Schilthuis vond,
dat als een Kamerlid z'n zaken zo slecht
beheerst dat hij alleen maar kan voorle
zen, hij niet in de Kamer thuis hoort.
„Wie niet kan zwemmen, moet niet in
een zwemploeg gaan zitten".
Mr. Toxopeus zag het verbod vooral
als een middel om herhalingen te voorko
men. Geschreven redevoeringen kunnen
fungeren als geheugensteun, maar het
gaat niet aan, dat een Kamerlid precies
hetzelfde zegt als zijn voorgangers omdat
hij dat nu eenmaal op z'n papiertje heeft
staan. Dat is fataal voor de discussie.
Voor een regeling op basis van vrijwillig
heid voelde de WD-fractieleider niets.
„Dan komt er niets van terecht". Jkvr.
Wttewaall van Stoetwegen (c.h.): „Wat
denkt de heer Toxopeus in dit verband
van de vrijheid, die zijn partij altijd zegt
voor te staan". Mr. Toxopeus: „Dat be
ginsel doet op dit punt niet terzake".
REACTIES
Ook de heer Bommer (soc.), die als
voorzitter van de commissie parlementai
re werkwijze het reglement verdedigt,
vond, dat het begrip vrijheid buiten deze
disoussie moet worden gehouden. Hij
achtte het verbod eigenlijk maar van
bijkomstige betekenis, maar door de
overwegend enthousiast positieve reac
ties van buiten het parlement heeft 1
z'n karakter van bijzaak verloren,
buitenparlementaire reacties vond de
heer Bommer veelzeggend.
Het Is zijns Inziens essentieel vooi
parlement dat het weet te boeien. Multa-
tull zei al: ,,'t Is geen gering kwaad
waarheid vervelend te maken". Dat moet
ook een parlement zich aantrekken. Als
het parlement vervelend wordt, dreigt
vervreemding van het volk. De televisie
werkt in dit opzicht onbarmhartig. De
Kamerleden realiseren zich nog veel te
weinig, dat ze bij belangrijke, door de tv
uitgezonden debatten niet voor 149 mede
leden, maar voor miljoenen kijkers spre
ken. Die gaan zich ongelofelijk vervelen
als de sprekers steeds maar weer in her
halingen vervallen en geen rekening hou
den met wat voorgaan^ - sprekers heb
ben gezegd, loute- en alleen omdat ia
niet van hun in de studeerkamer uit
geschreven redevoering willen afwijken.
Het Kwartet
In het Westen een der
grote krantenoplagen
Het Kwartet
Krant die praktisch niet
doubleert,zegt het n.a.rn.o
Het Kwartet
En elk onderzoek zegt:
welstand zeer gunstig
Het Kwartet
Het Kwartet
(Van onze soc.-econ. redactie)
UTRECHT Na het contract
voor de landbouw heeft het Colle
ge van Rijksbemiddelaars thans
een tweede cao, waarin een extra
loonsverhoging wegens achter
stand is verwerkt, goedgekeurd:
de cao voor de 11.000 man werk
zaam bij het autobusbedrijf. De
lonen gaan hier per 1 juli a.s. met
7 procent plus 3,50 extra per
week omhoog. De 7 procent heeft
een terugwerkende kracht tot 1
januari jl. De 3,50 per week over
de eerste helft van 1966 mag ech
ter pas na 1 januari 1967 worden
uitbetaald. In zijn zitting van a.s.
maandag zal het College van
Rijksbemiddelaars de cao offi
cieel goedkeuren. Gistermiddag
werd hiervan echter al medede
ling gedaan tijdens een hearing
met partijen.
Hoewel de bonden teleurgesteld zijn
over het uitstel van de extra loonsverho
ging over het eerste halfjaar van 1966,
vindt men het verheugend, dat het colle
ge de loonachterstand bij Ihet autobusbe
drijf heeft aanvaard. Men vraagt zich af,
of de uitgestelde betaling van de extra
loonsverhoging, die voor deze bedrijfstak
ruim 1 miljoen bedraagt, onze economie
kan redden.
Voor 1967 en 1968 zijn partijen bij het
busvervoer ook een extra loonsverhoging
overeengekomen, namelijk ƒ3,50 per
week in 1967 en 2 li procent van de
loonsom in 1968. Over deze extra verho
gingen voor de komende jaren wilde het
college nog geen enkele uitspraak doen.
SPOORWEGEN
Dit in tegenstelling tot wat de vakbon
den gisteren tijdens een hearing bij net
college gedaan kregen voor de nog
steeds niet goedgekeurde c.a.o. voor de
Ned. Spoorwegen, die een looptijd heeft
van drie jaar.
Voor het spoorwegpersoneel was voor
1966, 1967 en 1968 een extra loonsverho
ging overeengekomen van resp. 5 pet., 2
pet. en 2 pet. Het college had gedacht
voor het spoorwegpersoneel een zelfde
regeling te treffen als voor het busbe
drijf, maar de vakbonden namen hiet
geen genoegen mee. Men hield vast aan
een beslissing van het college, niet alleen
over 1966. maar ook over de jaren 1967
en 1968. Na heel lang praten bleek het
college bereid a.s. maandag een beslis
sing te nemen over het volledige driejari
ge contract. Verondersteld wordt dat de
5 pet. extra over 1966 per 1 juli betaald
zal mogen worden, maar dat de 5 pet.
over het eerste halfjaar niet voor 1 janua
ri 1967 uitgekeerd zal mogen worden.
Daarnaast geldt wel een terugwerkende
kracht voor de „normale" loonsverhoging
i van 7 pet. over 1966.
Onjuist vond de heer Bommer de ver
gelijking met grote parlementariërs als
Churchill, Romme, Oud en Schouten, die
inderdaad veelal redevoeringen voorla
zen. Het nare is echter, dat een parle
ment niet louter uit zulke topfiguren
bestaat. Men moet het gemiddelde ne
men. Onjuist achtte de heer Bommer ook
de vergelijking met dominees. „Ik zou
het een dominee erg kwalijk nemen als
hij in de kerk ging discussiëren en debat
teren. Maar ik neem het een politicus
evenzeer kwalijk als hij een preek gaat
staan voorlezen. De taak van een politi
cus is een gans andere dan die van een
dominee". De ervaringen hebben volgens
de heer Bommer geleerd, dat leden die
geschreven redevoeringen plegen op te
lezen, heel goed uit de voeten kunnen
als ze, door de omstandigheden gedwon
gen, uit het hoofd moeten praten.
Op het weerwoord van de heer Bom
mer volgde geen repliek. De Kamer ging
akkoord met het voorstel van Kamer
voorzitter Van Thiel om de discussie van
daag voort te zetten. Aan het begin van
de middag keurde de Kamer met 90—22
stemmen het voorstel tot instelling van
een Algemene Begrotingscommissie goed,
maar niet dan na het op een enkel punt
nog te hebben geamendeerd.
bracht in het voor hem opgestelde pro-
gramma. Hij legde geen krans op het
zogenaamde „vechtersplein" in Wolgo-
grad (Stalingrad), de stad die een keer-
punt betekende in de wereldoorlog.
Dit leidde direct tot de speculatie dat
de Gaulle Bonn niet voor het hoofd wil
stoten. Hij heeft nog geen enkele maal
over de Westduitse Bondsrepubliek
gesproken sinds hij in Rusland is. Offi
cieel heet het dat de Franse president
wat vermoeid is door het overladen pro
gramma.
In Moskou teruggekeerd ging hij on
middellijk in bespreking met de
Russische leiders. President Podgorny zei
dat regering en volk van Rusland opgeto
gen zijn over het bezoek. In de toekomst
zal regelmatig contact worden onderhou
den. Podgorny heeft ook een uitnodiging
voor een bezoek aan Frankrijk aanvaard.
Bij het laatste gesprek staat de Europese
MONTREAL Concertmeester Piove-
san legde tijdens een repetitie in Mon
treal even zijn Guarneri-viool naast zich
neer, vlak bij de lessenaar van de diri
gent. Toen de muziekstandaard met eer
klap omviel was de voor 40.000 dollar
(ongeveer 142.000 gulden) verzekerde
viool niet veel meer over. De maestro
barstte in tranen uit en was niet in
de repetitie tot het einde bij te wom
Luchtaanval op Hanoi
WASHINGTON President
Johnson heeft persoonlijk het be
sluit genomen om de olie-opslag-
plaatsen in de omgeving van Ha
noi en Haiphong te laten bombar
deren. Hij wilde hiermee de grote
toevloed van manschappen en
materieel van Noord- naar Zuid-
Vietnam belemmeren. Het ging
met name om het toenemend
bruik van vrachtauto's en motor
jonken door de Noordvietname-
zen.
De minister van defensie, McNa-
mara, die dit gisteravond op een
persconferentie meedeelde, voegde
hieraan toe dat de luchtaanvallen
wérden uitgevoerd door 46 toestel
len vanaf de vliegdekschepen Ran
ger en Constellation. Er ging vol
gens hem één Amerikaans toestel
verloren. (Van Noorvietnamese
zijde werd bekendgemaakt dat er
zeven Amerikaanse vliegtuigen
werden neergeschoten). De presi
dent heeft zijn beslissing genomen
op advies van McNamara, minister
Rusk en de commandanten te velde.
De V.S. waren niet van plan de
regering van Noord-Vietnam te ver
nietigen of schade toe te brengen aan
de bevolking, aldus McNamara. De
opslagplaatsen werden gebombardeerd
omdat de Noordvietnamezen probeer
den ze maar minder kwetsbare plaat
sen over te brengen. Tenslotte bena
drukte McNamara nogmaals dat de
V.S. zich bij hun luchtaanvallen zul
len blijven beperken tot doelen van
militair belang.
Reacties
Na het uitvoeren van de bombarde
menten brak er een ware stroom van
kritiek los. Premier Wilson van En
geland distantieerde zich onmiddel
lijk van de Amerikaanse aanvallen.
In een verklaring werd gezegd, dat
de Britse regering, „die niet is betrok
ken bij de strijd in Vietnam, moelijk
het belang van een bepaalde actie,
die door de Amerikaanse regering in
dit conflict militair noodzakelijk wordt
geacht, kan doorgronden. Desondanks
hebben wij vele malen duidelijk ge
zegd dat wij niet achter een uitbrei
ding van de bombardementen tot der
gelijke gebieden staan, hoewel wij
vertrouwen dat de Amerikaanse
strijdkrachten alle voorzorgsmaatre
gelen zullen nemen om slachtoffers
onder de burgerbevolking te vermij
den, zoals altijd".
De Amerikaanse bormbardementen
maken volgens Wilson bijeenroeping
van de conferentie van Genève wen
selijk. De ontwikkeling van de toe
stand in Vietnam maakt verder eer
algemene discussie over de wereld
vrede tussen Engeland en Amerika
noodzakelijk.
Gezaghebbende Londense kringen
hebben naar aanleiding van de ver
klaring van de premier opgemerkt,
dat Wilson kennelijk afstand heeft
willen nemen van de bombardemen
ten om een ware revolte van de
linkervleugel van zijn party te ver-'
mijden. De leden van deze vleugel
toonden zich slechts tot op zekere
hoogte ingenomen met de verklaring.
Deze gaat volgens hen nog niet ver
genoeg.
Oe Thant
Oe Thant, de VN-secretaris-generaal,
gaf gisteravond uiting aan zijn diepe te
leurstelling over de bombardementen.
Thant herhaalde dat naar zijn mening de
eerste stap in de richting van de vrede
een beëindiging van de bombardementen
op Noord-Vietnam is.
Diplomaten in Moskou waren de
mening toegedaan, dat de bombardemen
ten waarschijnlijk meer hulp van he'.
Sowjet-blok aan de Noordvietnamese
communisten tot gevolg zullen hebben.
Zij verwachten dat aan de kwestie-
Vietnam meer aandacht zal worden be
steed tijdens de bijeenkomst van de tot
het Warschau-pact behorende landen,
volgende week in Boekarest. Al geduren
de een jaar zendt de Sowjetunie raketten
naar Hanoi, maar de zendingen van de
andere Oosteuropese landen waren tot
dusver niet erg omvangrijk.
Ex-president Eisenhower staat achter
a beslissing van Johnson. „Het besluit,
aarvan de president mij voor de actie
op de hoogte stelde, was een militaire
noodzaak", aldus Eisenhower.
De spoorlijn bij Nagiso, Japan,
toen de tyfoon „Kit" was uitge
raasd. Een spoor van verwoes
ting had de wervelstorm achter
gelaten. Het aantal doden be
droeg 47, het aantal gewonden
liep in de tientallen, meer dan
120.000 huizen werden verwoest
en 94.000 mensen werden dak-
Senatoren
De democratische senator Mike Mans-
field zei dat deze bombardementen de
vooruitzichten op vrede in de weg zullen
staan en dat zij uitbreiding van dc
Chinese en Russische hulp aan Hanoi
zullen bevorderen. De aanvallen beteke
nen volgens hem een nieuwe fase in het
conflict, waardoor de weg naar onder
handelingen steeds moeilijker wordt.
Het Noordvietnamese opperbevel ten
slotte noemde de bombardementen een
uiterst ernstige stap in de uitbreiding
n
(Van een onzer verslaggevers)
Het is na de Kamer- en raadsdebatten nog steeds niet duide
lijk, waarom uitgerekend in Amsterdam ten aanzien van het
recht van demonstratie anders moet worden geregeerd dan in
de rest van Nederland. En evenmin is het duidelijk, waarom
demonstraties in de hoofdstad altijd een ander verloop moeten
hebben dan elders.
Wij hadden zo graag vernomen, waarom ten tijde van de
eerste happeningsniet veel sneller en strenger is opgetreden
tegen de toen nog kleine groep herrieschoppers.
Er was geen vaste lijn bij de politieleiding, is de algemene
klacht. Het klinkt mooi en er zit ongetwijfeld een grond van
waarheid in.
Men krijgt uit wat in het afgelo
pen jaar gebeurd is de indruk, dat
niet de jongelui, maar de politie pro
vocerend optrad. De politie, altijd
weer de politie. Maar dan ook al
leen de Amsterdamse politie, in de
ogen van een aantal Amsterdam-
Amsterdam is een lastige stad, zeg
gen de Amsterdammers nu. 't Is
best mogelijk, dat Amsterdammers
lastige mensen zijn persoonlijk
vinden wij dat niet maar moeten
daarom wet en orde maar omge
keerd worden en Amsterdam een
soort justitiële enclave worden in
ons land.
Natuurlijk, ook in Rotterdam,
Maastricht, Dordrecht en Heerlen
heeft men getracht te „happenen",
maar de vreugde was daar van kor
te duur. De politie maakte er gelijk
een einde aan. Toen in Rotterdam
politie en justitie zo snel optraden,
dat degenen, die bij een straatrel
waren opgepakt, binnen twaalf uur
waren veroordeeld, waren het niet
de Rotterdammers die protesteer
den, maar Amsterdammers.
En toen in Den Haag de bouwvak
arbeiders demonstreerden tegen
het inhouden van twee procent van
hun vakantietoeslag, kon de politie
vriendelijk aan de kant blijven
staan. De bouwvakkers wensten
zelfs niet met de Amsterdammers te
worden vergeleken.
zo'n lastige stad". Wij weigeren te
aanvaarden, dat Amsterdam lastiger
is dan een andere grote stad. Wij
geloven veeleer, dat de oorzaak
moet worden gezocht in het zwakke
politieke beeld, dat de hoofdstad
biedt. In geen stad zijn de politieke
verschuivingen de laatste twee ver
kiezingen zo groot geweest als in
Amsterdam. Daardoor is iedere poli
tieke partij bevreesd stemmen te
verliezen. En de Provo-intellectue-
Waarom?
Hoe komt dat nu? Waarom moet
op dit gebied in Amsterdam altijd
alles fout lopen? De politie..., zeggen
de anti-politiemannen, 't Is ons een
te gemakkelijke oplossing. Daarom
geloven wij niet in dit antwoord.
Natuurlijk, de politie heeft fouten
gemaakt. We hebben er een en
dat is voor ons de voornaamste
gesignaleerd, nl. het niet tijdig on
derkennen van een evolutie onder
de demonstranten. Maar daarmede
is het verschijnsel van de de
monstraties niet opgehelderd.
Ja, „maar, Amsterdam is immers
P.v.dA.-fractieleider Ed. van
Thijn: bang stemmen te ver
liezen?
len hebben hiervan dankbaar ge
bruik gemaakt door gewoon ieder
een tegen iedereen uit te spelen.
De provo's zijn als politici echt
geen blijvertjes. Ze willen dat ook
niet zijn. Hun hele optreden is im
mers a-politick. Hun mapje „wit-
tc-plannen" bevat kolder, waarom
zij zelf het hardst lachen. Als een
dag voor de verkiezingen de leraar
Nederlands Bernhard de Vries met
een carrier door de straten van de
hoofdstad rijdt, waarop een bord
met de leuze „Stem provo voor mooi
weer" is dat „een lachertje", maar
„een lacher" wordt het als de pro
vo-lijsttrekker even later wordt ge
arresteerd omdat hij geen vergun
ning bij de burgemeester had aange
vraagd voor deze verkiezingsrccla-
Van straat af
Wanneer wij uit alles onze con
clusie mogen trekken, dan is het de
conclusie, dat de Amsterdamse poli
tici hun burgemeester en hun hoofd
commissaris veel te veel achter de
broek hebben gezeten om „de lieverd
jes" wat in bescherming te nemen,
in plaats van ze van de straat te
halen. Juist in een voor het verkeer
zo kwetsbare stad als Amsterdam
kunnen nu eenmaal geen demonstra
ties worden geduld die het verkeer
lamleggen. De politici en de intellec
tuelen (noem ze voor het gemak
maar de groep van „850") namen
het aanvankelijk voor de nozems op
en dit leidde tot een „provotaraat",
dat niet meer in de hand gehouden
kon worden.
De heer Ed van Thijn vroeg tij
dens het raadsdebat over het hoofd
van de heer Van Hall heen aan mi
nister Smallenbroek een deskundige
politie-chef naar de hoofdstad te stu
ren. Wij maken ons sterk, dat een
dergelijke deskundige het al spoedig
met de heer Van Thijn aan de stok
zou krijgen als hij alleen maar ge
woon zijn plicht deed. De heer Van
der Molen, die het volgens de heer
Van Thijn dan niet zo goed deed, is
in een eerder stadium al eens
beschuldigd (door diezelfde heer
Van Thijn) van veel te ruw optre
den.
Bange politici
Neen, zolang de Amsterdamse poli
tici bang zijn stemmen te verliezen
en zolang Amsterdamse intellectue
len het voor de „provo's" menen te
moeten opnemen, zal er wel niet
veel verandering komen in de
hoofdstad.
Nu lopen er marechaussees en
rijkspolitiemannen door de straten
van Amsterdam. Nu is het rustig.
Maar die uitzonderingspositie .Jcan
niet altijd duren. De slimme burge
meester Thomassen van Rotterdam
heeft al vragen gesteld over het te
kort aan politiemannen in de vier
grote steden. Blijkt uit de cijfers
van minister Smallenbroek, dat het
met Rotterdam, Den Haag en
Utrecht niet veel beter is gesteld
dan met Amsterdam, dan is weer een
argument ter verdediging van het
hoodstedelijk beleid weggevallen.
Neen, er blijven nog veel vragen
over!
Ook na het eervol verleende
ontslag aan hoofdcommissaris Van
der Molen.
mensen gedemonstreerd tegen de bom
bardementen. Zij trokken met spandoe
ken naar de Amerikaanse ambassade. De
politie verhinderde de betogers tot de
ambassade door te dringen. Zeker vijf
tien mensen werden gearresteerd. Er
werden herhaaldelijk kreten geslaakt, zo
als „He, he, L. B. J., hoeveel kinderen
heb je vandaag vermoord?"
ZOAVO
Voordat dc bombardementen op Hanoi
•erden uitgevoerd, had de raad van de
Zuidoost-Aziatische Verdragsorganisatie
een officieel communiqué uitgegeven ns
afloop van een conferentie van drie da
gen, waarop uitvoerig was gesproken
over Vietnam. De raad bewonderd en
steunt Zuid-Vietnam „in zijn moedige
verdediging van zyn vrijheid". Voor de
veiligheid van dat land zowel als van
alle Zuidoost-Aziatische landen is het
noodzakelijk het communistisch streven
naar overheersing van Vietnam te doen
mislukken.
De raad adht het programma van veer
tien punten van de VS een redelijke ba
sis voor regeling van het Vietnamese
conflict. De raad veroordeelt het vast
houden van Noord-Vietnam aan de op
vatting dat het Nationale Bevrijd in gs-
front „dat gevormd is en bestuurd wordt
door Noord-Vietnam, voorbijgaand aan
de wensen van het Zuidvietnamese volk",
als enige vertegenwoordiging van Zuid-
Vietnam moet worden aanvaard.
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Zes deskundi
gen, onder leiding van een voor
zitter, hebben zich gistermiddag
in de Rotterdamse Doelen het
hoofd gebroken over een van de
slechtste gewoonten van de Ne
derlander, zijn voedingsgewoon
ten. De Nederlander is een on
evenwichtige eter. Hij slaat maar
wat naar binnen zonder zich af
te vragen of het allemaal wel
goed voor hem is. Het grootste
probleem is, dat deze slechte ge
woonte er al van jongsaf-aan in
zit, zelfs in de jeugdjaren het
sterkst leeft.
De belangrijkste vraag waarmee de
deskundigen zich gistermiddag dan ook
mee bezig hielden was of via de scholen
al voorlichting moet worden gegeven
over goede voedingsgewoonten. Het
gebeurde op een bijeenkomst ter gelegen
heid van de uitreiking van de Jaarprijs
1965 van het voorlichtingsbureau voor de
voeding te l»en Haag.
Uitgezonderd een psycholoog waren al
le deskundigen grote voorstanders van
deze voorlichting op de scholen- Zo zei
de voedingsdeskundige professor dr C
den Hartogh: „Natuurlijk kan de school
jeugd eenvoudige voedingsbegrippen wor
den bijgebracht". Volgens het school
hoofd, de heer J. T. Venema betekenen
slechte voedingsgewoonten een gevaar
waarop een onderwijzer de jeugd heeft
te wijzen, zoals hij haar voor alle geva
ren in deze wereld moet waarschuwen.
Schoolarts en ook schooltapdarts
mejuffrouw W. de Jong zei: „Geen aan
grijpingspunt mogen we onaangeroerd la
ten. Niet alleen de ouderen moeten hun
voedingsmiddelen kennen, maar ook de
schoolkinderen". De heer C. J. Rol. van
beroep onderwijsinspecteur week hier
nauwelijks van af, hoewel hij iets meer
de nadruk legde op de voorlichting van
de ouders, bijvoorbeeld op ouderavon
den. Hij opperde ook de mogelijkheid
om de voorlichting uit te breiden tot het
voortgezet onderwijs, wat, zo zei hij een
braakliggend terrein is.
Het psychologisch tegengeluid kwam
vandrs. S. J.Vles, hoofd van een psycho
logisch laboratorium. H|j meende, dat het
geven van onderwijs (de psycholoog
ging er aan voorbij dat gesproken werd
over voorlichting) in goede voedingsge
woonten angsten en neurosen bij de kin
deren zou kweken, omdat zij dan ook
horen over gevaarlijke voedingsstoffen.
Een ander argument van hem was, dat
de school alleen maar kennis heeft bij te
brengen en niet tot taak heeft goede
voedingsgewoonten bij te brengen. Dit
argument vond in het geheel geen weer
klank. Het werd zwaar aangevochten,
waarop drs. Veis vaag reageerde met te
zeggen: „Na;uurlijk heb ik geen bezwaar
wanneer het gaat om de kinderen kennis
bij te brengen van goede voedingsge
woonten".
BRUSSEL Minister Biesheuvel ka
rakteriseerde gisteren het jongste
voorstel van de Europese commissie
dat de steun had van Frankrijk en
Italië als „onnodig en gevaarlijk". Het
betreft de invoer van export-restituties
om de afzet van groenten en fruit door
de zes op de markten van derde landen
te bevorderen. Mr. Biesheuvel vreest
tegenmaatregelen van de landen waar
op de export is gericht, waardoor de
Nederlandse tuinbouw in ernstige moei
lijkheden kan komen. Dertig procent
van de Nederlandse tuinbouwproduk-
ten met een waarde van bijna één mil
jard gulden per jaar, vooral sla, kom-
nk°™errr tomaten, wordt naar
niet-EEG-landen geëxporteerd, vooral
Engeland en Scandinavië.
