LOGGER BRACHT OMWENTELING IN DE VISSERIJ „NIEUWE" LIJN BIJ DE KLM A. E. MAAS, man met grote visie passagier genieten van een reeks noviteitennieuw porcelein, nieuw zilverbestek en nieuw ta fellinnen (en voor het ontbijt een vrolijker tafelkleedje dan voor been), de maaltijden worden rechtstreek op de tafels geser veerd. Verder is er nieuw glas werk, zoals champagnebokalen, borrel-, wjjn, en longdrinkglazen. Er worden ook nieuwe voorge rechten geserveerd, zoals bijzon dere sauzen, andere toespijzen en een grotere sortering Hollandse kaas, een grotere wijnkeuze, meer vlees (op de plank gesneden), meer koude en warme hapjes. Ook nieuw zijn bij bet aperi tief de warme en koude pastei- tjes, een thermostatisch gecon troleerd clectriscb pannetje, waar door eieren op iedere manier op gediend kunnen worden. Tenslotte is er voor iedere pas sagier een fraaie schrijfmap met ballpoint. In de economy-class worden ook een fraaier bestek en handiger servies- en glaswerk in gevoerd, alsmede eau de cologne in de toiletten. Tenslotte ten ge rieve van iedereen een nieuw as sortiment speelgoed en een charmante stewardess in een gra- zaterdag 25 juni 1966 RONDOM het midden van de vorige eeuw heerste er in Nederland een stemming van futloosheid en onver schilligheid. Alom was er armoede, vooral in de gezinnen van hen die hun brood met de visvangst verdienden. Weerzinwekkend was de kinderarbeid. Vanaf hun vijfde jaar werden de kin deren 's morgens vroeg, soms nog sla- Drie weken na de hoekervloot, hijst de Scheveningen de zeilen. Velen verwachten niets van de reis, maar als na drie weken de driemast-logger reeds terugkomt, is iedereen toch razend be nieuwd. De een gist dat het schip lek is, de ander vermoedt dat de netten verspeeld zijn. Maar als Maas was bij zijn sterven be kend en geëerd tot ver over de grenzen. Van België. Brazilië, Frankrijk, Noorwegen, Zweden en Rusland was hij consulair ver tegenwoordiger; zijn verdiensten werden bekroond met het Legi oen van Eer, het Ridderkruis der Eikenkroon en de Orde van St, Olof. T)E concurrentie op de inter nationale luchtlijnen is moor dend en de luchtreizigers raken aan steeds meer luxe gewend. Om die reden moet iedere maatschap pij die in trek wil blijven met een steeds verfijnder sendee klan ten lokken. Zo ook de KLM, die in april van dit jaar op de New York-lij- nen met een New Look is gestart. Later zullen ook op de andere lange routes vernieuwingen wor den aangebracht. In de eerste klasse kan dc Maas is een man van de daad. Als eerste reder liet hij schepen vissen met katoenen netten in plaats van met netten van hen nep. Na enkele jaren heeft hij daarmee succes en zijn schepen boeken de grootste aanvoer en de hoogste besomming. Hij liet de netten op een bijzondere ma nier prepareren en tanen, waar door ze drie jaar meegingen. De hennep netten hielden het maar één jaar uit. Schoorvoetend gaat de ene na de andere reder naar Maas en vraagt of hij hun die netten ook wil lever,en. Hij doet goede zaken Maaskotter Vervolgens richtte Maas zijn aandacht op de schepen. Hoe kers, bommen en andere typen deugden niet, beweerde hij. Onze visserij was eens de beste, maar in zijn tijd de meest omslachtige en minst produktieve. Maas noemde de bomschuit een monster, uitnemend geschikt om te stranden, maar niet om te zei len. Bij het landen ploften deze schepen op het strand, krakend en steunend, zich woelend door het zand; 12 tot 16 paarden er voor, sjorrend, stotend. Na tien jaar was zo'n schip finaal op. Maas is bezeten van de kotter, een schip dat evenwel een haven nodig heeft. Maar het Haagse ge meentebestuur wil daartoe niet overgaan. Dan valt de beslissing die voor de gehele Nederlandse visserij van grote betekenis is ge weest. Hij bestelt een logger. In juni 1866 loopt dit schip Vlaardin- gen binnen, want Scheveningen had nog altijd geen haven. Zijn Maaskotter, zoals de logger aan vankelijk heette, was nauwelijks 14 last. De zware hoekers konden 35 last bergen en men lachte dan ook om hem. Na lang zoeken vindt Maas een schipper die met deze notedop de zee op durft, de enige gegadigde: Leendert Spaans, 18 jaar oud. Groot nieuws honderden Vlaardingers langs het havenhoofd staan en iemand roept ineens: „Hij is vol", stijgt de spanning tot een kookpunt. Als het schip vastligt, hoort Maas het grote nieuws: vol! Hoewel de kwaliteit van de ha ring minder was, woog de grote re vangst toch ruimschoots op te gen het nadeel van de lagere prijs. De logger en de lage prijs hebben er bovendien in de jaren die volgden voor gezorgd dat de haring niet alleen voor de wel- gestelden was, maar ook bereik baar werd voor de arbeidende In dat eerste logger seizoen maakte de Scheveningen zes rei zen en een besomming van 16.000, waarvan 37 procent be drijfswinst. Maas laat daarna in Vlaardingen nog twee loggers bouwen en de Scheveningse re der Parser koopt er een in Bou logne, een schip dat echter op zijn derde reis met man en muis Onbegrijpelijk was een eeuw geleden de lusteloos heid en de gemakzucht van de zeelieden, de onverschil ligheid van de reders. In haringkaken had men geen zin. Gemakkelijker was het de haring gelijk in vaten te doen. Dat betekende minder geld voor reders en opvaren den, maar men accepteerde dit niettemin gelaten. Hon derdduizenden guldens wer den uitgegeven om gekaakte Ifharing vanuit^ Engeland in te voeren Thuis zwoegden de vrou wen en kinderen. Thuis of in werkplaatsen breiden zij de netten voor de vloot tegen een schandalig loon. Ge oefende arbeidsters ver dienden vaak niet meer dan 70 tot 80 cent per week. Vaak hielden de vrouwen uit bit tere armoe wel eens wat ga ren achter. Als dit werd ont dekt, werd het hele gezin zonder vorm van proces naar een werkkolonie gezon den. In Vlaardingen vond men dit evenwel een te harde maatregel en daar stichtte men een maatschappij tot exploitatie van kinderen, die onder het nijver heidsonderwijs zou ressorteren. Maar schijn bedriegt, want ook hier was het één en al ellende. In een lokaal waarin men niet rechtop kon staan, werden van acht tot twaalf en van half twee tot acht uur 's avonds netten ge breid. Achthonderd per jaar te gen ƒ1,50 per stuk. Nadat eerst de lerares was betaald, bleef er yoor elk kind 40 cent per week over. De zoldering was laag, maar aan te nemen valt dat zelfs de oudsten (12 jaar) hun hoofd daaraan niet stootten. De stum- perds waren op die leeftijd meestal reeds krom gegroeid... Dat is de tijd waarin Adriaan Eugène Maas in Scheveningen de ze erbarmelijke toestanden ziet. Hij is terneergeslagen. Hij wijst de Vlaardingers en Schevenin- gers op hun ouderwetse metho den en propageert verbeteringen pend, naar de werkplaatsen gedragen. Zestig, zeventig jaar geleden vertel- k den ouders en grootouders verbijste rende verhalen over die tijd. Hoewel g] het omstreeks 1900 ook niet best was - in de vissersplaatsen was men veelal toch tevreden met wat men had. Hoe dat kwam? Omdat men het weinige van die tijd zo veel vond ten opzichte van de jaren 1850. vergaat. Geleidelijk aan worden de loggers groter, tot zelfs 30 last. Een hoeker voor anker omdat de zeilen moeten drogen. In de jaren 1867 en 1868 liepen de schepen Vlaardingen binnen, terwijl de werkplaatsen en maga zijnen van Maas nog altijd in Scheveningen lagen. Wel wat omslachtig, maar de gemeente Vlaardingen wenste het bedrijf niet op haar grond. Maassluis doet echter de deur wel open en het volgend jaar reeds vangt de- ze stad 18.000 kantjes tegen de haringstad Vlaardingen nog al tijd trots op zijn hoekervloot 10.000 kantjes. Dan pas ziet Vlaardingen de voordelen van de logger en gaat zelf bouwopdrach ten verstrekken. De eer is gered. Zelfs de Duitsers komen hier schepen kopen en hebben in 1872 reeds 300 loggers varen. Weldoener Tienduizenden tot pauperisme vervallen mensen worden als het ware weer opgericht. Maas wordt een weldoener genoemd, omdat hij voor werk heeft ge zorgd. De aanvankelijk „vreem de" man wordt een ingezetene van Scheveningen in de ruimste en beste betekenis van het woord. Maassluis, Katwijk, Sche veningen en Vlaardingen werden gegrepen door een geestdrift en een ijver die hen tot grootse prestaties aanspoorden. Op 4 juli 1886, twee dagen voor zijn 69e verjaardag en twin tig jaar na de eerste reis van een logger, sterft Maas. Bij zijn le ven verdween zijn naam reeds uit de lijst van Nederlandse re derijen. In 1884 had Hub. Dirk zwager het door twee zoons van Maas geleide bedrijf namelijk overgenomen. bevolking. Er kwam langzamer hand welvaart in de vissers plaatsen. Maassluis Deze maand is het een eeuw geleden dat de eerste Nederlandse logger Scheveningen geheten uitvoer. Van alle typen vissersschepen die in de loop der eeuwen hebben gevaren, zoals buizen, smakken, hoekers en sloepen, is er niet één die zo'n ommekeer, in de visserij heeft teweeg ge bracht als juist de logger. In die honderd jaar is de logger langer en bre der geworden en zijn de zeilen vervangen door motoren, maar het model is tot op vandaag het zelfde gebleven. De op komst van de Hollandse haringvisserij is niet te danken aan de visserijwet van 1857, zoals velen be weren, maar aan de eer ste logger van Adriaan Eugène Maas, een man die met zijn netten en schip de visserij destijds uit de narigheid heeft ge haald. Maas werd op 6 juli 1817 te Rotterdam geboren. Zijn vader was kapitein ter zee en stierf in 1828. In datzelfde jaar nog trok zijn moeder naar Scheveningen om daar in haar onderhoud te voor zien. Ze aanvaardde een betrekking in het stede lijk badhuis. In 1833 pachtte ze deze inrich ting, maar moest 'm in 1844 weer verlaten. Haar 27-jarige zoon kocht toen een logement en exploi teerde dit als badhuis. Hij had grote belang stelling voor de haring visserij. In 1854 kocht hij twee bomschuiten en werd zodoende ook reder. Geen gewone, maar een bijzondere, iemand die niet thuis bleef zitten, maar die er zelf op uit trok en naar alles wat op zee bij de visserij gebeur- Een bomschuit op het strand van Scheveningen. de informeerde. Hij werd de man van de logger. Gegevens ontleend aan het boekje „A. E. Maas, een groot man in de Nederlandse visserij", een bijdrage tot de geschiedenis van de logger 1866—1966, door A. G. Ligt- hart, geschreven ter gelegen heid van het 25-jarig bestaan van het vakblad „De Vis serijwereld".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1966 | | pagina 13