„Mijn vriend zei: Laten
we naar
Italië
gaan
Oe Thant stelt zich alleen
herkiesbaaropvoorwaarden
Alcazar
V)
Maar de ouders wisten
van niets
Op het nippertje
EISEN AAN AMERIKA EN SOWJETUNIE
Rede Soekarno
een „sprookje"
Café's hebben slechte
invloed op Surinamers
Sultan Hamid II
naar Nederland
Uit de Haagse hof geplukt
NIEUWE LEIDSE COURANT
VRIJDAG 24 JUNI 1966
KONINKLIJKE MARECHAUSSEE
LET OP MINDERJARIGEN
(Van een onzer redacteuren)
ARNHEM De reis eindigde voor haar nog voordat zy het einddoel
had bereikt, nl. in de Holland-Italië Expres. Adjudant G. Brouwer,
commandant afdeling grensbewaking van de brigade Arnhem der
Koninklijke Marechaussee: „Alle wagons waren vrjj vol en door de
drukte ook rommelig. Ze zat in een hoekje van de coupé. Haar paspoort
gaf ze zonder aarzelen. Ik keek naar haar geboortedatum: 12 februari
1950 dus 16 jaar. Waar gaat u heen?, vroeg ik kwasi uit belangstel
ling. Ik? O, naar Italië, met vacantie. Alleen?, informeerde ik verder.
Nee, met mijn vriend.
„O, u reist in schoolverband. Dan is het in orde".
Dezer dagen werd in een internationale trein een minder
jarig meisje aangehouden dat van plan was haar vacantie in
Duitsland te gaan doorbrengen. Bjj onderzoek bleken haar
ouders van niets te weten en ook niet bereid te zjjn haar daar
voor toestemming te geven.
Dit geval staat niet op zichzelf. Geregeld worden er min
derjarigen (jongens en meisjes) aangehouden, die proberen
de grens te passeren zonder medeweten van hun ouders.
Dank zjj de oplettendheid van de Koninklijke Marechaussee,
die onder meer met de grensbewaking is belast, kunnen zij
op het laatste nippertje worden gepakt.
De Koninklijke Marechaussee
besteedt bij de controle van
paspoorten grote aandacht aan
minderjarigen. En zeer terecht.
De ervaring leert, dat er onder
hen tal van reislustigen zijn.
Vooral veel meisjes, die met een
vriend op vacantie gaan. Maar
wie is die vriend, wat zijn zijn
oogmerken en weten de ouders
ervan? Het" antwoord kan1 kort
zijn: In de meeste gevallen niet.
Het gebeurt natuurlijk, dat de ou
ders er wel van op de hoogte
zijn. Dans is elk onderzoek over
bodig geweest. Het zou het beste
zijn als de ouders hun minderja
rige kinderen die naar het buiten
land reisen een briefje meega
ven, waarin staat dat zij hun
toestemming voor de reis geven
en daarbij de naam vermelden
van hun begeleiders. (Natuurlijk
wordt dan ook nog dat briefje
kritisch bekeken.)
Een van onze vérslaggevers heeft
een onderhoud gehad met twee
adjudanten van de Koninklijke
1 Marechaussee, 'rustige mensen,
letterlijk in dei dienst vergrijsd,
die hem a3n.de hand van enkele
voorbeelden vertelden waarom
die controle op minderjarige zo
broodnodig is. Dit onderhoud is
de aandacht van de lezer te vesti
gen op het feit, dat vele ouders
de Koninklijke Marechaussee
veel dank verschuldigd zijn.
Ze wees op de man naast haar, een
buitenlander. Klopt niet, dacht ik.
Weten uw ouders van deze reis? Na
tuurlijk, wat denkt u? Ik dacht er
het mijne van. Kom maar even mee,
zei ik, dan zullen we dat controleren.
Ik belde de ouders. De moeder aan
de telefoon. Wat, mijn dochter met
vacantie naar Italië? En ze ging loge
ren bij een tante van een vriendin,
hier in Nederland! Houd u haar vast,
ik kom haar halen. Een buitenlander
nogal liefst, hoe komt ze aan die
CHARMANT
Ja, hoe kwam ze aan „die vent".
Het meisje (later): „Mijn vriendin
zei op een keer: Ik weet een aardig
cafeetje waar veel buitenlanders ko
men. Meid, leuke lui, knap en vrien
delijk en erg royaal. Willen we er
vanavond eens samen heen gaan? Ik
ben meegegaan. Het waren aardige
jongens, erg cha' mant, heel wat aar
diger tegenove .eisjes dan onze jon
gens. Nou, er 'en heb ik met een
van die jon is een afspraak ge
maakt voor volgende avond. En
daarna nog as een afspraakje, en
op den duur gingen we geregeld sa
men uit, dansen en zo. Toen zei hij
ineens: Ik ga voor veertien dagen
terug naar huis, naar Italië. Hij
vroeg of ik mee ging, hij zou alles
betalen. Thuis heb ik maar gezegd
dat ik ging logeren bij een tante van
een vriendin. Ik had natuurlijk nooit
toestemming gekregen om met hem
op reis te gaan".
De buitenlander. De buitenlander?
Hij zette zijn reis voort, overigens
zonder meisje. Hem kon niets wor
den „gemaakt", hij had geen straf
baar feit gepleegd, hij had het meisje
(Van onze correspondent)
NEW YORK De beslissing van Oe Thant of
hj.j zich in november herkiesbaar zal stellen als
secretaris-generaal van de VN hangt voorname
lijk af van de resultaten van zijn reis naar Rus
land, die hij een dezer maanden hoopt te maken.
Engeland, Frankrijk en de VS hebben zich
reeds uitgesproken voor een tweede ambts
termijn van Oe Thant. Tijdens een persconfe
rentie, die in New York onlangs is gehouden
hield de Russische VN-vertegenwoordiger Fede-
renko, zich met betrekking tot dit onderwerp op
de vlakte. Hij verklaarde dat Rusland wil wachten totdat Thant
zijn beslissing bekend maakt, maar er zijn geen aanwijzingen dat
Moskou er momenteel heil in ziet Thants herverkiezing bij voor
baat af te wijzen.
Het is zeer waarschijnlijk, dat Oe
Thant zal eisen, dat Rusland constructie
ve pogingen zal doen de oorlog in Viet
nam tot een einde te brengen en finan
ciële bijdragen te leveren met betrek
king tot eventuele operaties van de
VN-vredesmaclit in de toekomst. Want
het zijn juist deze twee punten, die Oe
Thant in de afgelopen jaren de meeste
hoofdbrekens hebben bezorgd. En hij zal
ongetwijfeld niet van plan zijn bij een
tweede ambtstermijn nogmaals ermee ge
confronteerd te worden.
Afgelopen maandag nog verklaarde hij
de gevechten in Vietnam te beschouwen
als „één van de meest barbaarse oorlogen
in de geschiedenis" en hij herhaalde de
drie stappen, die moeten worden onder
namen, alvorens vredesonderhandelingen
kunnen beginnen.
DJAKARTA De leden van het voor.
lopige raadgevende Volkscongres van In
donesië zijn teleurgesteld over de rede
van president Soekarno. Hij repte met
geen woord over de mislukte oktober-be-
weglng, noch weigerde hij te zeggen hoe
de economische situatie van het land zo
slecht is geworden.
Zijn toespraak was niet meer dan een
oratio pro domo, een verdediging van
zijn eigen optreden als dictator.
Volkscongreslid brigade-generaal
Moestopo eiste herroeping van het presi-
dentschap - voor - het - leven en bezet-
de erkenning inhoudt van het nationale ^in£ van dejjost van vice-president. De
bevrijdingsfront. Maar de fractie-leider
Het meisje was hem vrij willig ge-
Adjudant Brouwer: „Die meisjes
zien de gevaren niet. Ik distantieer
me van de mening, dat ieder minder
jarig meisje dat met een buitenlan
der op stap gaat tenslotte in een
harem tereent komt. Dat is nonsens.
Maar ze gaan met hem mee zonder
iets van hem te weten. Ze weten
soms niet eens of hij getrouwd is. En
nu is de ervaring, dat aan het eind
van zo'n vacantie in vele gevallen de
man plotseling is verdwenen. Daar
staat dan zo'n meisje, in een vreemd
land waarvan ze niet eens de taal
goed kent. Ze heeft geen geld en 'e
weet niet, dat ze naar de Neder
landse consul kan gaan om bijstand
te vragen. De meisjes, die dat wel
weten durven soms niet naar hem
toe omdat ze zich schamen. Er zijn
er ook, die uit schaamte de reis naar
huis niet willen aanvaarden. Dat
komt vooral voor bij meisjes, voor
wie de vacantie gevolgen heeft ge
had.
En wat dan? Ze moeten leven, ze
moeten geld hebben. Hoe komen ze
aan geld? Zonder dat ze zich bewust
zijn, hebben ze op dat moment het
punt bereikt, waarop ze heel gemak
kelijk afglijden naar een toestand,
waarin ze nooit hebben willen verke
ren. Eenmaal een voet op die weg
gezet,kan het snel begafwaarts
BEWAKING
Tot de taken die het korps Konink
lijke Marechaussee zijn opgedragen
behoort de grensbewaking. De briga
de Arnhem heeft bemoeienis met de
internationale treinen (32 per dag),
die ons land via Arnhem verlaten of
binnenrijden, met de grensovergang
Bergh-autoweg (op topdagen een
50.000 auto's) en met de schepen, die
Lobith passeren.
Nederland wil graag weten wie er
binnenkomen. We staan nog altijd
bekend als een rijk land, als een
land van enkel melk en honing, en
dat trekt onder meer veel buiten
landse arbeiders aan, mensen die vin
den, dat ze in hun eigen land te
weinig verdienen. Komen ze legaal
de grens over, dat wil zeggen met
papieren waaruit blijkt dat ze ge
keurd zijn en hier werk kunnen krij
gen, dan is er niets aan de hand. De
illegale grensoverschrijdingen zijn ge
vaarlijker. Doorgaans reizen die ar
beiders op goed geluk naar ons land,
ze hopen in korte tijd werk te vin
den, ze hebben ook niet voldoende
geld bij zich om enige tijd te kunnen
leven, en is dat geld op dan komen
ze ten laste van de Nederlandse
staat. Daarom worden zij geweigerd.
Wat komen al die buitenlanders in
Nederland doen? Bijna altijd zit het
goed. Maar het gaat om de gevallen,
waarin het niet goed zit. In één
week bleken opvallende verdikkin
gen in colbertjes te zijn ontstaan
door drie pistolen, twee revolvers,
een gaspistool, alle met bijbehorende
munitie, en drie stiletto's.
En naast de controle op de inko
mende reiziger, ook controle op de
uitgaande, op de minderjarige jongen
en het minderjarige meisje speciaal.
Adjudant Brouwer: „Reizen ze al
leen dan doen zich geen problemen
voor. Je merkt het direct of ze stie
kem op reis gaan, twijfel je, dan bel
je de ouders. Het is wel gebeurd dat
jongens al lang en breed thuis wa
ren, voordat de ouders wisten dat ze
weg waren geweest.
De problemen beginnen pas als de
jongens en de meisjes in gezelschap
van anderen zijn. Wie is die ander?
Hoe liggen de verhoudingen? Zoek
dat maar eens op discrete wijze uit.
Als je lang dit werk doet, krijg je er
wel kijk op. Maar een vergissing
blijft mogelijk. Een minderjarig
meisje in gezelschap van een oudere
heer of een buitenlander, mag arg
waan wekken, er hoeft niets achter
te steken.
Soms ligt het er dik op. Vanmor
gen een man met twee jongens van
12 en 13 jaar. Hij beviel ons niet.
Zijn lippen waren rood aangezet en
zijn nagels gelakt. Zit fout, dachten
we. Het zat ook fout. Vorige week
gescheiden vrouw met jongen
GOEDGELOVIG
zijn.
Adjudant Brouwer: „In de trein zit
een alleen-reizend meisje, 19 jaar,
dochter van welgestelde ouders. Ze
vertelde op reis te zijn naar Saoedi
Arabië, waar ze op een ambassade
dat klonk al vaag een baan zou
krijgen. Een dame, die ze overigens
ternauwernood kende, had haar de
mooiste beloften voorgespiegeld.
Haar ouders wisten van niets, zei ze
eerlijk. We hebben haar laten uitstap
pen en ophalen door haar dolgelukki
ge vader en moeder".
Over het algemeen zijn de ouders
blij als ze door de marechaussee wor
den gewaarschuwd. Adjudant Brou
wer: „Er zijn natuurlijk uitzonderin
gen. Een vader, wiens 16-jarige doch
ter bij een vriend in Heidelberg ging
logeren, schreeuwde door de tele
foon: Blijf me je klauwen van mijn
dochter af, ze weet best wat ze kan
doen en wat ze moet laten.
We hebben ook brieven van va
ders, die schreven: Bedankt voor uw
telefoontje. De zaak zat goed. Die
oudere heer met wie mijn dochter
reisde was een heel goede
huisvriend. Het had natuurlijk ook
anders kunnen zijn. Had ik haar
maar een briefje meegegeven, waar
in stond, dat ik ervan op de hoogte
Aan de drie posten van de brigade
Arnhem worden jaarlijks zo'n hon
derd minderjarigen gepakt, die zon
der medeweten en tegen de zin
van hun ouders naarhet buitenland
reizen, al dan niet in gezelschap van
EUROPA'S GR°0^
UTRECHT Eén van de eer
ste plaatsen die pas aangekomen
Surinamers en Antilliaanse in
Nederland bezoeken, is het café:
de speciale plaats van samen-
een ander. En ze passen allerlei truc
jes toe om controle te ontlopen.
Adjudant A. Hesselink van de bri
gade Zevenaar: „Er stopt bij de post
Bergh-Autoweg een auto met wat
luidruchtige Amerikaanse militairen,
die terugkeerden naar hun garnizoen
in Duitsland. Het was een luidruch
tigheid die moest dienen om wat te
verbergen. Maar wat? We ontdekten
het toen we het deksel van de koffer
ruimte oplichtten er zat een aar
dig meisje van 18 jaar verborgen.
We controleren een auto, waarin
naast de chauffeur een meisje van,
volgens het paspoort, 17 jaar is geze
ten. De gegevens klopten, op het
haar na. Dat moest blond zijn, maar
het was zwart. Ja, ze had het ge
verfd. Voor alle zekerheid belden we
de vader. Mijn dochter zwart haar?,
zei hij verbaasd. Kan niet. Omdat
die meid voortdurend wegloopt heb
ik haar..hele hoofd, kaalgeknipt. Trek
u eens aan dat haar? We trokken er
aan, en het bleek een pruik te zijn,
die een kaalgeknipt hoofd moest be
dekken".
komst van bepaalde groepen Su
rinamers en Antillianen. Zij krij
gen daar geen goed voorbeeld
van hun landgenoten en wellicht
ook niet van hun rijksgenoten.
Vijf mogelijke gevolgen van het cafébe
zoek zijn: contact met vrouwen van lich
te zeden slechte prestaties op het werk,
het gebruik en/of verhandelen van verdo
vende middelen, het aanvaarden van het
souteneurschap en diefstal.
Dit zijn enkele 'tellingen en veron
derstellingen van de psycholoog drs. H.
P. Liong A Kong, die een kort onder
zoek heeft ingesteld naar misdragingen
van Surinamers en Antillianen. Op ver
zoek en met medewerking van het mi
nisterie van justitie en rechterlijke auto
riteiten interviewde en testte hij dertien
Surinamers en Antillianen die zijn gede
tineerd in verschillende huizen van bewa
ring.
Opvallend noemt drs. Liong A Kong
het, dat de betrokkenen in Suriname en
op de An Uilen ook een min of meer
delinquent gedrag vertoonden. Zij zetten
hun misdragingen in Nederland voort.
Een grote verleiding waaraan de trou
we cafébezoekers worden blootgesteld, is
het aanvaarden van het souteneurs-
bestaaan: niet alleen omdat dat een
„gemakkelijk" leven is, maar misschien
ook omdat ze wrokgevoelens koesteren
ten opzichte van de Hollandse ge
meenschap en de Hollandse vrouw, die
ze als representante daarvan zien, conclu
deert de psycholoog.
Voor het frequente cafébezoek is veel
geld nodig. De jongemannen krijgen dan
ook spoedig het gevoel, dat ze onderbe
taald worden en neigen tot zelfbeklag.
Minstens zeven van de onderzochten had
den hun toevlucht genomen tot diefstal
om hun financiële problemen op te los-
Vooroordeeld
De psycholoog oesteedt ook aandacht
aan vooroordeel en discriminatie. Hypo
thetisch stelt hij, dat hoe lager het intel
lectuele niveau van de Surinamer of An
tilliaanse delinquent is (en misschien:
ook hoe donkerder getint), hoe groter
zijn verwaenting zal zijn, dat de Hollan
der een vooroordeel tegen hem zal heb
ben en ten opzichte van hem zal discrimi
neren. Dit verwachtingspatroon belem
mert ook in de gevangenis een goede
communicatie.
Drs. Liong A Kong die zijn onderzoek
heeft verricht als voorbereiding op zijn
aanstelling als psycholoog bij het gevan
geniswezen in Suriname, meent, dat het
noodzakelijk is dat de jongeman regelma
tig passende arbeid verricht en dat het
café-bezoek drastisch tot een minimum
wordt beperkt.
Koerden,
de Iraakse regering een einde te maken
aan de nu al vier jaar durende opstand.
Wie zyn de vreemdelingen, die ons land binnenkomen?
de democraten in de Senaat, senator
Mansfield, heeft verklaard dat hij ervan
overtuigd is dat president Johnson het
plan „alle aandacht" zal geven als blijkt
dat de communisten bereid zijn het te
accepteren.
Uit Londen wordt nog vernomen d3*
de Britse regering heeft besloten niet ii
te gaan op het voorstel van de VS Brits
bommen en raketten te kopen voor d
oorlog in Vietnam.
Soekarno noemde hij
„sprookje" omdat de president belang
rijke feiten verdoezelde. Velen waren
Minister Healey van defensie zei dat
de order in de eerste plaats niet is aange
nomen omdat hij de krachten van de
Britse industrie te boven ging. „Maar het
zou ook om politieke redenen onjuist zijn
geweest op het Amerikaanse voorstel in
te gaan", aldus Healey. Premier Wilson
viel hem bij door te zeggen; Wij hebben
Deze drie punten zijn: het beëindigen i niets te maken met wapenleveranties aar
van de bombardementen op Noord-Viet-Vietnam".
nam; een gedeeltelijke beëindiging van
de militaire activiteiten in "'u id-Vietnam
en een bereidheid bij alle tijen onder-1 NICOSIA Grieks-Cyprische autori-
handelingen te beginnen mei de strijden- teiten zijn een nieuwe blokkade van de
de partijen. Turkse wijk van Nicosia begonnen. De
leider van de Turkse bevolkingsgroep,
dr. Kutchuk. heeft dit secretaris-generaal
Oe Thant van de VN laten weten.
President Makarios van Cyprus
Deze drie punten zijn voor de VS onge-op het verzoek van Thant de blokkade
twijfeld moeilijker te accepteren dan 1 reeds hebben opgeheven. Turkije had met
voor Rüsland aangezien het derde punt drastische maatregelen gedreigd.
Moeilijker
naar de DELTAWERKEN
vanuit HELLEVOETSLUIS 1/4 -15/10
vanuit ROTTERDAM - 1/7 -15/9
VRAAGT FOLDER: 010-135400
DJAKARTA Sutan Hamid 11 van
Pontianak, die vorige maand na jaren
lange gevangenschap werd vrijgelaten,
is van plan na een rondreis (o.a. Hong
kong) naar Nederland te komen, waar
zyn Nederlandse zoon en dochter wonen..
De sultan heeft vele jaren van zijn
leven (hij is nu 53 jaar oud) in gevan
genschap vertoefd: tijdens de oorlog in
het Jappenkamp, van 1950 tot 1958 in
soms licht soms zwaar arrest wegens
zijn aandeel in de Westerlingaffairre,
en sinds 1962 was hij geïnterneerd op
grond van de staat van oorlog. Hij be
zocht in 1958 ons land en werd toen
ook ontheven van zijn buitengewoon
adjudantschap van H. M. de Koningin.
Begin 1959 vertrok hij weer naai- In
donesië, waar hij in zaken wilde, en in
oktober volgde zijn vrouw, mevrouw D.
Alkadrie van Delden, hem. Op 17 mei
liet generaal Soehoto hem vrij, nadat
UTRECHT Het komende weekeinde
zal het treinverkeer naar en van Frank
rijk weer met hindernissen verlopen om
dat het Franse spoorwegpersoneel gaat
Hij is, men dient dit wel t<? onthou-
de. een bijzonder rustig man.
Eveneens een zeer rechtvaardig
mens. Onthoud ook dit.
Daarbij vriendelijk.
En oprecht.
Zo'n man, die je recht aankijkt er
wiens woorden geen twijfel laten.
Dit alles is noodzakelijk om te we-
Juist hem is het gekste overkomen
Na een jaar hard werken trok hij
op vakantie. Met vrouw, met kroost,
waarvan de oudste de prille leeftijd
van vijf hele jaren telt.
Een vakantie in een zomerhuisje
met stille avonden in de tuin. wan
neer de kinderen sliepen. Overdag
wat wandelen en soms als extraatje
een uitstapje in de glanzend nieuwe
Het was alles zo vreedzaam er
goed. zo helemaal in zijn lijn.
Tot het fatale ogenblik kwam.,..
Ze waren naar een of ander be
roemd punt gegaan, waar het uitzichl
alle heerlijkheden van de natuur om
vatte. Hij had zeer opvoedkundig zijn
zoon gewezen op de verre bergen, de
beekjes, die een rivier zouden wor
den, de dalen met de kleine huisjes....
Maar de kleine jongen vond hei
veel mooier om over de lage borstwe
ring te hangen. De benen bengelend
en het bovenlijf in griezelige balans
boven de afgrond.
Het verbieden hielp nauwelijks. Al
leen wanneer vader met de camera
werkte trok de knaap zich terug uit
zijn gevaarlijke positie. Om prompt
daarna weer hangend de wondere we
reld te aanschouwen.
De aftocht was gehaast. Met een
dreinend kind aan de hand ging het
naar beneden naar de auto. In de
andere hand had pa de camera en
onder het lopen diepte hij de autosleu
teltjes al uit zijn zak.
Bij het openen van de auto moest
hij het kind wel loslaten, dat onmid
dellijk in uiterste recalcitrantie
aanstalten maakte de benen te nemen,
weer omhoog. Een snelle greep van
de vader maakte de ontvluchtingspo
ging ongedaan. Nu was zijn geduld
op. Met het kind stevig vast, draaide
hij de kofferruimte open, zwiepte de
camera in de kofferruimte, de sleutel-
slot....
Ziezo, nu rijden....
Dan opeens... twee lege handen:
'.oon geborgen op de achterbank, de
amera in de kofferruimte, de sleutel-
Ook in de kofferruimte, weggemikt
De eerste monteur, die erbij kwam,
wist onmiddellijk raad: „Effe het slot
doorsteken...."
„Nee", riep de eigenaar.
De tweede monteur wist betere
raad: „Effe de achterbank slopen..."
Dat werd toegestaan. De mannen
sjouwden de zaak los tot er een klein
gat verscheen. Een arm er door om te
graaien: „Waar ligt het?"
Tja, waar ligt een klein sleuteltje,
dat je nijdig in het duister smijt?
De derde monteur kwam, een mon
teur in aanwas met smalle schouders
en soepele spieren.
Hij bleek bereid te zijn in het
duistere gat te verdwijnen en at., het
uiteindelijk getrappel van zijn in
blauw katoen gehulde benen hechtte
men de conclusie: „Hij heeft het..."
Inderdaad: hij had het. En een buil
op zijn hoofd en een schram aan zijn
Het is wel lang heel stil
gebleven op de terugtocht.
De kinderen domme1J— in na alle
emoties.
Toen turend over de weg voor zich.
zei de vader zachtjes tegen zijn
vrouw: „Het was wel stom van me..
het immers: rustig, rechtvaar-
Rechtsspraak
Is de Nederlandse rechtspraak on
partijdig? Een provo die met krenten
vent kan men voor dit feit een week
de cel in laten draaien. Iemand die
het bevel „doorlopen" niet opvolgt, zit
nu een maand vast. Zware vergrijpen,
die zo'n straf volkomen wettigen.
Maar als „heren" die de titel baron of
jonkheer voor hun naam hebben
staan op sadistische manier een mede
mens de dood injagen door hem in
een roetkap te laten stikken, is dit
een misstap die wel met een geldboe
te gestraft kan worden. De kans dat
de ouders deze boete betalen, kan in
houden, dat deze boete voor de da
ders zelf geen straf is. Het is daarom
een gerusstellende gedachte te weten,
dat men in zo'n rechtsstaat als de
onze leeft, waar men objectief en zon-
der aanzien des persoons de rechtvaar
digheid betracht.
Bodegravei
J. Kalkman
Weekend-hezoek
Uit de krant van maandag 20 juni:
„Provoleider Roel var. Duyn en het
próvo-raadslid Bernard de Vries be
zochten dit weekeinde hun ouders in
Den Haag" (slotzin van een bericht).
Misschien vinden de lezers het ook
interessant te vernemen, dat onderge
tekende met vrouw en drie kinderen
het betr. weekeinde zijn ouders in
Zeist heeft bezocht. Weliswaar niet in
Den Haag, maar toch vermel
denswaard.
G°uda s. Dam, J
