Ook in
Vietcong
Saigon loert de
in alle straten
Systeem van dubbele
belasting ondragelijk
Ha,
dat moet
u vaker
doen:
V.S. zijn goedkoper af
met steun bondgenoten
DONDERDAG 21 APRIL 1966
SAIGON Wie Algiers in de woelige dagen van het patriot
tische verzet heeft gekend, waant zich er in de Zuidvietnamese
hoofdstad onmiddellijk in terug. Overal jeeps met patrouille
rende militairen, overal versterkingen in de vorm van zandzak
ken, met aarde gevulde rioolbuizen en prikkeldraadrollen.
overal tralies, of zware, ijzeren harmonikahekken. De restau
rants en de bars laten maar iets zien van het kale, vaak zo som
bere interieur. Het kijkgat of moet ik mangat zeggen? is
niet breder dan een mens breed kan zijn.
Een Frans aandoende stad, dat
Saigon, tot berstens toe gevuld
met Amerikanen, van wie sommi
gen de ware Texas-stijl (geblokt
hemd met breedgerande hoed)
trouw gebleven zijn. De spanning
is er te snijden. De moeilijkheden,
waarin de militaire junta van de
34-jarige vice-luchtmaarschalk
Ky zich op 't ogenblik bevindt,
hebben een deprimerende uitwer
king op de woordvoerders van de
Amerikaanse informatiedienst die
ondergebracht in het zwaar be
waakte gebouw op de hoek van de
Dai Lo Nguyen Hue en de Le
Loi.
„Of onze problemen al niet
groot genoeg zijn", verzuchtte een
USIS-functionaris, toen hij hoorde
dat er nieuwe, Boeddhistische de
monstraties werden verwacht.
Een burgeroorlog binnen een bur
geroorlog boy, hoe komen we
hier ooit uit".
Avondklok
is een avondklok in Saigon
ngesteld, hoewel de studenten,
die door het Boeddhistische leken-
ïnstituut Vien Hao Dao worden
geïnspireerd, zich hier weinig van
aantrekken. Elke keer, als ik op
le radiozender van de „strijd
machten voor vrede en vrijheid"
ifstem, hoor ik pseudo-opgewekt.e
itemmen zeggen dat geen Ameri
kaan tussen negen uur 's avonds
en vijf uur 's morgens op straat
nag zijn, tenzij de dienst dit ver
eist.
Geen wonder. Er zijn provoca
tes; de demonstranten, die de mili-
;aire junta door een gekozen bur
gerregering vervangen willen,
worden steeds brutaler. Op de dag
dat ik hier aankwam, werd er een
Amerikaan gekidnapt. Een leger-
jeep ging in vlammen op, vier mi
litairen werden gemolesteerd,
r twee, overigens niet ontploffende
handgranaten werden naar passe
rende „Yankees" gegooid.
Geen certicp
Door de wanordelijkheden en
de politieke spanningen van de af-
Igelopen 'dagen is het uitgaansle
ven in Saigon abrupt gedoofd.
!Men moet 's avonds vroeg gaan
eten om nog een maaltijd geser
veerd te krijgen, want ook het
ipersoneel moet naar huis. De bars,
waarin zoveel „groene ruggen"
(Amerikaanse dollars) omgaan, en
waarvan beweerd wordt dat gene
raals en andere topfunctionarissen
van het huidige Zuidvietnamese
bewind er de eigenaars van zijn,
worden al om acht uur gesloten.
Het vermaak, als men de in
houdsloze vrijetijdsbesteding van
de Amerikanen in Saigon ten
minste zo mag noemen, moet in de
;stom-vervelende hotellounges wor-
Iden gezocht, waar de drietaligheid
Vietnamees, Engels, Frans
(bijna een wetmatigheid is gewor-
De vreemdeling, die op 't ogen
blik in de Zuidvietnamese
hoofdstad arriveert, moet een wa
re lijdensweg bewandelen. De ho
tels zijn overvol met aankomende
lof afreizende Amerikanen, onder
wie militairen uit de jungle, die
'even van een kort verlof genieten,
senatoren met al of niet afwijken
de politieke opvattingen en een
veelheid van burgerspecialisten
die op hun bestemming wach
ten.
Sleutelgeld
De receptie is niet meer geïnte
resseerd in een gast, hoelang deze
ook wenst te blijven, en hoeveel
maaltijden hij ook in het restau
rant belooft te gebruiken. Het eni
ge, dat telt, is het bedrag aan con
tanten, dat wordt afgeschoven.
Voor tien dollar haalt men de
neus op, vijfentwintig dollar is
ook nog nauwelijks interessant.
Pas bij een omkoopsom, die in de
buurt van de vijftig dollar ligt,
beginnen de heren achter de balie
belangstelling te krijgen.
De transportmiddelen van Sai
gon tezamen met de voorstad
Cholon zo'n twee miljoen mensen
tellend, onder wie nog altijd tien
duizend Fransen zijn ten enen
male onvoldoende om aan de enor
me vraag naar vervoer te kunnen
voldoen. En auto huren kan men
alleen nog, als men er een kapitaal
voor neertelt. Taxi's zijn schaars
en de chauffeurs vragen en doen
precies wat ze willen. Legio zijn
de Amerikanen en de Europeanen,
die blij zijn zich in een open
fietstaxi te kunnen laten vervoe
ren, ook al kost dit handen met
geld.
Inflatie
Een vreemde, gespleten stad,
dat Saigon. De „mighty dollar", die
als een vloedgolf binnenstroomt,
en waarvan slechts bepaalde cate
gorieën Zuidvietnamezen profite
ren, doet de inflatie steeds grotere
vormen aannemen. Op elke straat
hoek wordt de vreemdeling aange
klampt door geldhandelaars, die
hem tussen de 180 en 200 piaster
voor een dollar bieden. De offi
ciële koers is nog geen 120, en
daar is al een zogenaamde toeris
tische premie in verwerkt
In elk gebouw, dat door de Ame
rikanen wordt gefrequenteerd, en
waarvoor „Leathernecks", mari
niers, met de karabijn op de heup
op wacht staan, bevinden zich co
ca-colamachines, of zuiveringsin
stallaties, waaruit ijskoud water
kan worden betrokken. Even ver
der kan men in restaurants, waar
nog een Franse ..patron" achter de
..kist" staat, Provenïaals eten en
een overigens peperdure rode
Bourgogne drinken.
Stadsbeeld
Terwijl door de straten grote,
Amerikaanse trucks met leeg
geschoten hulzen van artille
rie-projectielen denderen, lopen er
kwetterende Vietnamese vrouwen
op de trottoirs, de fragiele gestalte
gehuld in een als een sluier wap
perend bovenkleed, de benen
gestoken in lange, nauwsluitende
witte of zwarte pantalons en met
een rieten hoofddeksel, dat op een
omgekeerde schaal lijkt en een uit
nemende bescherming tegen de
brandende zon biedt.
Tussen hen door bewegen zich
plattelanders, die letterlijk gebukt
gaan onder de zware vrachten
groenten en fruit, die in manden
aan een schouderjuk worden mee-
Ook voedselvoorraden, die op de
Vietcong worden buitgemaakt,
worden met helikopters afge-
gezeuld. Het lange haar van de
mannen is hoog opgebonden. De
wijde, in plooien vallende short
reikt tot aan de knieën van de
magere, maar gespierde benen.
Amerikaanse soldaten, die er
net zo opgepoetst en opgestreken
uitzien als op hun „base back ho
me", worden aangesproken door
allerliefste Vietnamese kinderen,
die gestreepte katjesr of kleurige
vogels in een kooi bij zich dragen.
Ze vragen er het tienvoudige van
de werkelijk waarde voor. „G.I.
Joe" is immers schatrijk, niet
waar? Wat hij op één avond aan
een paar biertjes en een maaltijd
uit kan geven, verdienen vader en
moeder samen misschien in een
Oorlogsstcmniing
Saigon is zonder meer een stad,
waar een oorlogsstemming heerst.
Toch voelt men zich er vrij veilig,
als men tenminste een paar
vuistregels in acht neemt. Hoewel
de Vietcong in alle lagen van de
stedelijke bevolking is gepene
treerd, laat deze zich zelden zien.
De handlangers van het regime
van Hanoi werken meer achter
dan voor de schermen. Zo nu en
dan wordt er eens een gegrepen
bij het vervoer van explosieven,
die voor het opblazen van een
Amerikaans kwartier zjjn be
stemd. De vorige week nog kon,
dankzij een goed betaalde tip van
een Zuidvietnamees, éen jonge
man worden gearresteerd, die met
driehonderd pond dynamiet onder
weg was om het zogenaamde Ala-
bama-gebouw in de lucht te laten
vliegen.
Belastingen
De burgers van de Zuidvietna
mese hoofdstad weten meer af
van de verblijfplaatsen van de
Vietcong dan de Amerikaanse vei
ligheidsdienst. of de sterke,
plaatselijke politiemacht. Een mid
denstander vertelde:
„Ondragelijk is niet de span
ning, waar we nu al jaren in le
ven. Daar raak je wel aan ge
wend; als er uitbarstingen drei
gen, weet je dat gauw genoeg.
Nee, we moeten hier dubbele be
lasting betalen. De Zuidvietna
mese regering slaat ons aan, maar
daarnaast ook nog eens het bevrij
dingsfront van Ho Chi Minh. En
verzet je maar niet tegen de
steeds hoger wordende bedragen,
die gevraagd worden. Je zaak gaat
er onherroepelijk aan, terwijl je
zelf ook niet langer veilig bent.
Dat er zoveel hotels, die toch vol
met Amerikanen zitten, van bom
aanslagen gevrijwaard blijven
komt alleen omdat de directies
niet aarzelen de hoogste af
koopsommen neer te tellen".
Wie in deze woelige dagen op
het vliegveld van Saigon. Tan Sun
Nuth, aankomt, beleeft dat merk
waardige dualisme van oorlog en
vrede, van voortdurend lijfsge
vaar voor de een en slechts rust
en ontspanning voor de ander.
Luchtverkeer
Terwijl de straalbommenwer-
pers met hun dodende last achter
speciaal gemetselde muren staan,
terwijl helikopters en transport-
toestellen aan- en afvliegen, rol
len er comfortabele straalverkeers-
vliegtuigen binnen. De passagiers
zijn veelal vakantiegangers, die in
de cabine van een mooi klassiek
muziekje genieten. Ze doen „de
stad van het geweld" slechts een
half uurtje aan. Ze zijn van Bang
kok of Singapore naar Manilla en
vooral Hongkong onderweg ste-
Met speciaal afgerichte honden
bewaken Amerikaanse militairen
hun munitie-opslagplaatsen in
Zuid-Vietnam tegen overvallen
van Vietcongguerrilla's.
den, die zich door hun faam als
toeristisch en winkelcentrum in
de wereldbelangstelling verheugen.
Een Amerikaanse, een be
woonster van het zelfde land, dat
in Zuid-yietnam een kleine
250.000 militairen op de been
heeft gebracht, van wie er tussen
de 150 en 300 per week in een
smerige jungle-oorlog sneuvelen,
zei, terwijl ze in Singapore in het
zelfde vliegtuig als ik stapte:
„Saigon? Zuid-Vietnam? Voor
geen geld van de wereld ga ik
daarheen. Ik vind het al erg ge
noeg dat we daar straks moeten
landen. Geef mij Hongkong en To
kio maar. Daar kan je tenminste
onbezorgd van het leven genieten.
Ik ben op plezierreis, „you
know?"
Die andere vrouw, die Zuidviet
namese, die naar Radio Hanoi ge
luisterd had, weet nu ook waar ze
aan toe is. In de eerste krant, die
ik in Saigon onder ogen kreeg,
las ik dat ze was gearresteerd en
dat haar toestel in beslag genomen
was. En ik had even het gevoel, of
de klok was teruggedraaid naar
de tijd van de Duitse bezetting...
De staatssecretaris van defensie
(marine) schout bij nacht A. van Es,
zal begin mei een bezoek aan de Ne
derlandse Antillen brengen. De heer
Van Es, die vergezeld zal zijn van zijn
adjudant, kapitein luitenant ter zee A.
P. Besnard, zal op 2 mei op Curasao
aankomen.
r.v. zondig?
Mijn compliment voor het eerlijke
jonge echtpaar uit Barneveld. De an
dere cathechisanten mochten wel be
lijdenis doen. Zou van hen niemand
eens stiekum bij buren of elders
geïnteresseerd gekeken hebben? Uit
ervaring weet ik, dat dit in vele geval
len pleegt te gebeuren, maar ja, dat is
tenslotte geen openbare zonde.
We hebben met de radio hetzelfde
meegemaakt. Gelukkig zien velen
daarvan nu het bekrompene in. Ze
bezitten het kastje, dat hun zoveel
genoeglijke uren kan verschaffen. Ik
denk aan de uurtjes voor zieken etc.
Dat er gekozen moet worden uit de
programma's spreekt vanzelf. Moge
het voorbeeld van dit jonge echtpaar
voor velen een reden zijn zich af te
keren van dit kleinzielige, benauwde
denken.
Goes A. den Boer
Collecteren
Het idee van de heer Soetens: één
collecte voor alles en dan verder op
houden lijkt me verkeerd. Want de
mensen kijken heus wel wéar ze voor
geven en als je regelmatig met de bus
loopt bemerk je, dat men voor het
één meer geeft dan voor het ander. Ik
ben er derhalve bepaald niet zeker
van dat een collecte alleen al qua
opbrengst „de" oplossing is.
Wat de vrouwenorganisaties betreft
vermoed ik, dat zij vooral doelden op
de bussen en niet zozeer op de collec
tanten. Een goede collectant rammelt
niet en daar zondigen veel collectan
ten tegen. Goede collectanten vinden
hun werk geen „gezeur", maar ze le
ven er in; ze zijn blij dat ze op deze
wijze wat voor anderen kunnen
Sterker: ze hebben er gewoon ple
zier in. Zoals gezegd: ik collecteer
veel, maar nog lang niet genoeg. Hier
is mijn adres: Wattstraat 4, Den
Haag.
Den Haag J. Lindemulder
Verkiezing en
Verwerping
Als ik de heer Lups goed begrijp,
gelooft hij, dat „verkiezing en verwer
ping" uitsluitend een zaak van God is
en niet van wedergeboren mensen. Ik
ben geneigd te zeggen: Was dat maar
zo. Laten we maar in de binnenkamer
vluchten en de hand in eigen boezem
steken. Waarom bij de verkiezing en
verwerping niet eenvoudig gedacht
aan woorden als zegen en vloek, gelo
vig en ongelovig. Een wedergeboren
mens heeft de Heilige Geest ontvan
gen en is daardoor ontzaglijk rijk
geworden. Maar hij is ook medever
antwoordelijk en (mag ik het zeg
gen?) medewerker van God gewor
den. Dan nog dit: Hij is lankmoedig
jegens u, daar Hij niet wil dat sommi
gen verloren gaan, doch dat allen tot
bekering komen!
Den Haag P. de Boer
Lekker en gezellig: vla-flip met slagroom!
Gromiko stelt bezoek
aan Japan uit
TOKIO Het bezoek dat de
Russische minister van buitenlandse
zaken Gromiko half mei aan Japan
zou brengen is voor onbepaalde tijd
uitgesteld. Reden hiervan is nog onbe
kend. De regering in Tokio werd giste-
van dit uitstel verwittigd.
McNamara in Senaatscommissie
Hulpprogram
niet besnoeien
WASHINGTON De Amerikaanse
minister van defensie McNamara heeft
gisteren in de Senaatscommissie voor
buitenlandse zaken gezegd dat de VS
voor ondraaglijke kosten zouden ko
men te staan als zij geen militaire
hulp aan hun bondgenoten zouden ver
lenen, nodig om de communistische
dreiging overal te beteugelen.
McNamara drong er dan ook bij de
commissie op aan het hulpprogramma
van president Johnson zonder besnoei
ingen te aanvaarden.
„Het zou ondraaglijk veel van de
VS vergen, niet alleen geldelijk maar
ook waar het manschappen betreft,
om langs de vele vooruitgeschoven
Russische en Chinese posities een aan
vaardbare strijdmacht te handhaven",
aldus de Amerikaanse minister die er
op wees dat nog nooit een land zulk
een grote militaire macht bezat, ter
wijl de druk op het maatschappelijk
leven zo gering was.
Desondanks blijft het volgens McNa-
ara nodig dat bevriende landen de
VS bijstaan bij de handhaving van
Nieuw is de sigaret,
nieuw de zachte
melange,
nieuw net pakje...
Hunter 25!
Steek ze op zak,
haal ze in huis:
alle 25 tegelijk.
En natuurlijk blijft de Hunter King Size en de Hunter Fitter
Den Haag krijgt opeens ook zijn
portie van studentikoos onbehagen.
Over heel de wereld is de student de
protestfiguur. Of ze bestormen een
ambassade of ze demonstreren voor
het afzetten van een minister of tegen
noem-maar-op. Nu is het laten we
ten van een oprechte mening niet zo
verwerpelijk, wanneer die mening
met een grondige kennis van zaken
en met enige wijsheid gevormd is. In
een democratisch land is het dan ook
altijd mogelijk om zo'n mening na
drukkelijk openbaar te maken. Waar
om dan kiezen de studenten, de inte-
lectuelen-van-morgen steeds weer die
ophitserige methode van sp.r.doeken,
om nog maar te zwijgen van de op
het laatste ogenblik, verhinderde po
ging een misselijk plaatje in een stu
dentenblad te plaatsen.
De student is iemand, die tot het
uitgelezen deel van onze jongeren be
hoort, dat de middelbare school af
maakt. De student is ook iemand die
de gemeenschap handen vol geld kost.
plus dikwijls een behoorlijk aantal
opofferingen van de eigen ouders. Hij
(of zij) is iemand, die de kans krijgt.
De kans om aanleg en gaven ten vol
le te ontplooien. Ook iemand voor
wie de maatschappij later een meestal
zeer goed plaatsje heeft. Een plaatsje,
dat allengs uitgroeit tot een ruim po
dium van waar af de academicus net
minder-wetend volk kan onderwijzen,
berechten, ingrijpen bij ziekte, raadge-
ven in juridische zaken, de economie
kan leiden, het denk.n beïnvloeden.
Iemand die een verantwoordelijk
heid te dragen krijgt tegenover
maatschappij en medemens.
Hoe erbarmelijk echter gedraagt
zich menig student. De wijsheid, die
hij nog moet vergaren denkt hij al in
Nog wat
liij leren
pacht te hebben. Wanneer de argu
menten hem ontbreken overschreeuwt
hij elk redelijk betoog. Merkwaardig
genoeg treedt de ontevreden student
altijd in hordeverband op. Waar
schijnlijk om egien onzekerheden te
camoufleren.
Maar ondertussen. We zitten er
maar mee. Misschien zitten de studen
ten er ook wel mee, want de her
rieschoppers zijn een klein percenta
ge van het totaal.
Ik kan met de beste wil r.' zien.
dat er enig onderscheid is tussen de
bromnozem, die zo langzamerhand
voor elke jongen het bezit van een
bromfiets tot een brandmerk heeft ge
maakt en de heibel schoppende stu
denten, die het studentzijn tot een rel
Of het onderscheid moest zijn, dat
de brommende knapen noe teeners en
de studenten al twennies zijn. De
laatste vriendelijk klinkende naam
zal ze waarschijnlijk enorm beledi
gen, want ze voelen zich immers vol-
Het mogen dan allemaal slechts stor-
len in een glas waler zijn. de at
mosfeer wordt er niet beter van.
De studietijd ook niet korter, want
al die energie aan het rellen verzin
nen en maken verspild kan niet aan
de studie besteed worden. En elk jaar
studentzijn stremt de doorstroming op
onze universiteiten.
Maar zo'n simpele logica komt in
de verhitte breinen niet op.
Straks krijgen we een demonstratie
op het Binnenhof. Voor de Vara-mi-
crofoon hebben de jongelieden al la
ten horen, dat je vooral niet gewoon
netjes met een adres aan de Kamer
moest werken, maar met een spectacu
lair optreden. „Dan komt er een plaat
op de voorpagina", riep een.
Ongetwijfeld een slimme Jongen,
die later een handig reclameman kan
worden. Als hij er tenminste iets bij
leert, want die kreet was een beetje
dom. Je letrt je kaarten niet op tafel
voor het spel begint.
Kom jongelui, besteed je tijd nu
maar aan je boeken en op de college
banken, misschien, met hard werken
en veel goede wil, kun je dan later
'--el nuttige protesten laten horen!
Mc NAMARA
een vooruitgeschoven verdedigings-
boog. Bevriende landen dragen op het
ogenblik al met drieëneenhalf miljoen
militairen bij, die 540 dollar per man
kosten, terwijl een Amerikaanse mili
tair 4.500 dollar kost, aldus de be
windsman.
KOSTEN
McNamara deelde mee, dat de VS
geen nieuwe militaire hulpprogram
ma's voor hun bondgenoten in de
NAVO behoeven op te zetten indien
Frankrijk zich uit de organisatie terug
trekt. Bepaalde NAVO-landen zullen
dan wellicht hun defensie-uitgaven zien
stijgen maar zij zijn in staat de kosten
te dragen, zo zei hij. De minister zei,
dat de VS zich zullen houden aan de
verplichting om vijf divisies in
West-Europa te legeren. De 15.000 mi
litairen die naar de VS zullen terugke
ren in verband met de strijd in Viet
nam zijn aanvullende troepen, die te
gen het eind van het jaar naar Europa
zullen terugkeren, aldus McNaimara.
Hij sprak tenslotte berichten tegen dat
er in Vietnam een tekort aan bommen
Met Oost praten
mag, maar toch
waarschuwing
BONN Het kabinet Erhard heeft
zijn goedkeuring gehecht aan
rechtstreekse besprekingen van poli
tieke partijen of particulieren met
Oostduitse communisten over de her
eniging van Duitsland. Ge
waarschuwd werd echter tegen het
deelnemen aan deze besprekingen
door leden van de „vrij gekozen
Duitse regering".
Deze waarschuwing houdt indirecte
kritiek in op Bcrlijns burgemeester
Willy Brandt. Als hoofd van de
partij probeert hij twee openbare
bijeenkomsten met de communisten
te organiseren, een in Karl
Marxstadt —het vroegere Chemnitz
in Oost-Duitsland en de ander in
het Westduitse Hannover.
Erhards Christen-democratische partij
zal aan de bijeenkomsten niet deel
nemen.
Argentijnse marine
veriaagt Russen
BUENOS AIRES Argentijnse ma
rineschepen hebben zeven Russische
walvisjagers uit de territoriale wate
ren verdreven. Zondag werden vijf
schepen ontdekt én later werden nog
twee Russen opgespoord en ver
jaagd.
Lintje voor export
LONDEN Koningin Elizabeth
heeft woensdag aan honderdvijftien
Britse ondernemingen (van mammoet-
bedrijven tot aan een kleine familie
zaak in diamanten) een nieuwe on
derscheiding toegekend voor bijzonde
re verdiensten op het gebied van de
export.
